Wolfgang się wycofał wraz z kompanami. Stał przy barce gdy odezwał się Ernst i skrzywił się.
- Tego sługusa wiedźmi także trzeba unicestwić. Czuję, że sadysta urodzony z niego co najmniej.- Rzucił cicho do kompanów po czym kiwnął głową reszcie.
- Ja po niego pójdę. stąd magia moja nic nie zrobi a tak zobaczę czy się odsłonili.- Dodał i ruszył po Lothara cały czas obserwując zawirowań magii w powietrzu.

Gdy doszedł do wieży znikając z widoku ruszył biegiem by zabrać wszystkie klucze do biblioteki i sprawdzić czy Etelka nie zauważy tropu do znalezienia tego miejsca po czym ruszył na górę do szlachcica.

- Czekamy na barce i wypuszczamy tą dwójkę z góry.- Zwrócił się do szlachcica.
- Musimy ich puścić wolno bo zabiją semafornika.- Mówiąc to mrugnął do Lothara a sam sprawdził czy klapa przy której stali była nadal magicznie wzmocniona a na górze nie słychać głosów czy nie widać śladów czarowania.

Lothar wzruszył ramionami i poszedł za Wolfgangiem. Konie i wyposażenie czarownicy i jej pomocnika i tak mieli oni.

- Już idziemy na pomost! - poinformował Ernsta gdy wyszedł z wieży.
Dopiero na barce dowiedział się o zmianie negocjatora.

- Skoro teraz negocjuje Ernst, a nie Etelka, to znaczy, że coś musiało się zmienić. Nie wyglądała na taką, co sama z siebie przekazałaby dowodzenie. Albo czaruje, albo chłopak przyjął naszą ofertę, tylko nie do końca nam wierzy - zauważył szeptem. A dużo głośniej krzyknął w kierunku balkonu:
- Jesteśmy tam gdzie chciałeś. Uwolnij semafornika i znikaj.

Gdy Wolfgang usłyszał słowa Lothara spochmurniał do reszty.
- Nie wiem do czego jest zdolna ta wiedźma, ale jeśli zejdzie ten Ernst z semafornikiem to jestem pewien, że Etelka jakąś iluzją zmieniła się w tego biednego człowieka. Jeśli nie wyjdzie to miejcie się na baczności. Może uderzyć znienacka.- Rzucił cicho do kompanów i skupił się na wiatrach magii.

Techler sprawdzał czy czarownica zbiera moc a i sam zaczął oceniać swoje szanse na powodzenie w czarowaniu. gdy już omiótł wieżę postanowił rzucić czar wróżby z miejsca gdzie Etelka miała pewność, że jest a zarazem nie widziałaby co robi. Ciekawiło go czy zakładnik przeżyje i czy jest sens dopuszczenia do takiej sytuacji i czy warto od razu zaatakować gdy będzie taka możliwość.

Tego było już za wiele. Ten śmieć Ernst przegiął.
- Chyba mamy dnienia z dwojgiem parających się magią chaosytów.- Rzucił do kompanów.
- Idziemy i załatwmy sprawę z nimi. Nie wypuszczę dwóch magów chaosu.- Syknął przez zaciśnięte żeby.

- Idziemy do wieży i nie ujawniamy się. Jeśli będzie pewność, że droga wolna wyjdziemy z biblioteki. Kto zostaje pilnować normalnej drogi by nam na barkę się w tym czasie nie władowali?- Mówił i słychać było, że emocje biorą górę powoli nad Techlerem.

Wolfgang już nie bawi się w ukrywanie swoich zdolności. Obserwuje cały czas okolicę szukając śladów magii tych dwojga a gdy przyjdzie do konfrontacji nie będzie czekał i wykorzysta cały asortyment czarów jakie zna.

- Chyba mu się przekładnia na realia w mózgu przegrzała - z niedowierzaniem pokręcił głową Lothar. Oferta jaką przedstawił Ernstowi była uczciwa. Nawet dotrzymałby słowa, w końcu nadal jest szlachcicem.
Pobiegł wzdłuż brzegu oddalając się od barki, by wydawało się, że chce spełnić to dziwaczne żądanie i gdy tylko zasłoniły go krzaki skręcił do wieży - ruszył trasą zapewniającą największe szanse na pozostanie niewykrytym.