Wolfgang trochę był nie wyspany. Całą noc miał dziwne sny. Nie dzielił się tym z kompanią bo i po co ich denerwować. Zastanawiał się tylko co zaplanowali na wczorajszym spotkaniu u Teugena. Długo nie musiał czekać na odpowiedź.

Podeszli do alkierza, który wskazał im karczmarz. Techler usiadł spokojnie i przyjrzał się wiedźmim wzrokiem jak i normalnie Radnemu Magiriusowi.
Ten przedstawił zwięzło co zaszło i o potrzebie pomocy z ich strony. Wolfgang przy słowach o rytuale i ofierze z człowieka zacisnął zęby i kiwnął głową na potwierdzenie swoich obaw. Sięgnął po kartkę przekazaną przez Radnego i przeczytał.
- A Pan zamierza być na rytuale? Czy odpuszcza?- Zadał pytanie gdy Radny zabierał się już do wyjścia.

Gdy Magirius wyszedł dał znać by wszyscy się pochylili i przeczytał na głos całą wiadomość. Nikt poza zebranymi w alkierzu nie mogli dosłyszeć choć zdania bo mag bardzo cicho czytał. Przekazał chętnym papier a na koniec schował w swojej torbie.
- Tą niejaką Etelką Hagen trzeba będzie się zainteresować w przyszłości.- Dodał rozglądając się wokół.

- Axel. Masz całkowitą rację. Trzeba znowu się rozdzielić i obserwować. Ja pójdę za Teugenem z kimś kto wie jak śledzić takiego osobnika.- Popatrzył na Szkiełko i Zinggera.
- Do rytuału potrzebują człowieka a do tego tyle co wiem także chętnych do brania w rytuale udziału. Gdyby nie potrzebował nikogo to nie ryzykował by aż tak. Ciekawi mnie czy ktoś jeszcze jak nasz Radny ma obawy.- Zamyślił się chwilę.
- Jedna osoba powinna być koło Magiriusa by szybko można było się z nim skontaktować.- Dodał po chwili.

Lothar zaklął cicho. Wydarzenia toczyły się zdecydowanie za szybko, zupełnie jakby ktoś ich obserwował i postanowił przyspieszyć rytuał. Albo po prostu przestraszyli się, gdy odkryliśmy świątynię w piwnicy, jak mówi Magirius.

- Potrzebnych do przeprowadzenia rytuału jest pewnie siedmiu, sądząc po nazwie Ordo Septinarius. Chętnych Teugen znajdzie bez problemu. Zawsze będą istnieć ambitni ludzie, dla których śmierć jakiegoś zapchlonego żebraka będzie niską ceną za bogactwo i władzę - szlachcic nie miał wysokiego mniemania o naturze ludzkiej. Nawet w jego klasie istnieli tacy ludzie, z pewnością wśród kupców było nawet gorzej - W razie gdyby jeszcze kogoś ruszyło sumienie, Teugen po prostu awansuje kogoś z Ordo spoza wewnętrznego kręgu. Na pewno roi się tam od ambitnych zastępców, którzy tylko czekają na taką okazję.
- Mamy trzy możliwości. Pierwsza: zneutralizowanie Teugena przed rytuałem - bez czarownika nie zaczną. Druga: atak podczas rytuału, najlepiej ze wsparciem od wiadomo kogo. Nawet przekupny strażnik miejski, jeśli zobaczy czarownika i kultystów, powinien stanąć po naszej stronie, jeśli walka się przeciągnie. Albo - i tu Lothar się uśmiechnął - możemy znaleźć lokalizację, w której rytuał ma się odbyć i zabrać jako dowód lub zniszczyć wszystko co jest w środku. Pamiętacie piwnicę z demonem? Tam była taka skrzynka. Założę się, że bez przedmiotów w niej schowanych będą mieli problem. Ewentualnie zakradniemy się tam i przygotujemy pułapkę. O ile radny z nagłym atakiem sumienia dostarczy nam wiadomość. Ja tymczasem napiszę do naszego znajomego, żeby się streszczał z szukaniem ludzi. A może Josef Quartijn i załoga Berebeli też by pomogła? Choćby robiąc zamieszanie? Panie Szkiełko, co pan o tym sądzi?

Od razu napisał też trzy krótkie liściki do Ruggbrodera: Bal odbędzie się dziś wieczorem. Liczę na przyjęcie zaproszenia. L. oraz zapieczętował je za pomocą pierścienia i rozgrzanego wosku by kupiec wiedział, że są od niego.
Nawet jeśli ktoś ich rzeczywiście śledzi, to przecież się nie roztroi i choć jedna wiadomość powinna dotrzeć do celu. A gdyby ktoś przechwycił jeden z listów, nie ma w nich nic, co mogłoby zaszkodzić im lub Ruggbroderowi.
"Wysłał" je dając po trzy miedziaki trójce dzieciaków bawiących się na ulicy, informując je do kogo mają trafić i obiecując tyle samo za przyniesienie odpowiedzi.

Lothar zjadł jeszcze solidny posiłek przed wyjściem na wypadek, gdyby później nie było czasu. I tak musiał poczekać na odpowiedź od Ruggbrodera. Gdy ją otrzymał uśmiechnął się widząc jak sprytnie została napisana, a następnie wyszedł i po krótkiej przechadzce dołączył do Wolfganga i Szkiełka.
- Kupiec robi co może, ale wsparcie może się spóźnić- poinformował ich.
- A co u Teugena?

Jakiś czas później Szlachcic odebrał pismo od posłańca.
- Dziwne - odezwał się po złamaniu pieczęci i odczytaniu wiadomości - Radny Magirius najpierw tłumaczył, że nie chce aby ktokolwiek widział go w naszym towarzystwie, a teraz zaprasza nas do domu. Nie podoba mi się to. Ale ktoś i tak musi iść. Chociaż gdyby coś się stało, Bernhardt dałby nam znać. Może powie nam więcej? O ile go nie dorwali...