- Porozmawiać o wspólnym wrogu, Etelce Herzen - odparł Lothar, ani hardo, ani usłużnie, ot, jak kupiec chcący zrobić obopólnie korzystny interes. Krótko i na temat.

Walka z miejscowymi krasnoludzkimi pijaczkami zakończyła się szybko i sprawnie. Rozochoceni bywalcy zaczęli dołączać do rozróby a karczmarz próbował uspokoić towarzystwo.

Gdy przyszli strażnicy Wolfgang robił to co musiał. Pytany odpowiadał i składał zeznania. Jakoś dziwnie się czuł. Ci strażnicy nie chcieli ich zgarnąć. To było coś dziwnego w ostatnim czasie. Oczywiście w każdym mijanym mieście na początku było spokojnie, a później się zaczynało.

***

Techler niezbyt czuł się na terenie slumsów. Smród, bałagan jakoś nie przekonywały maga do tych krasnoludów. Prędzej by pomyślał, że to jakaś siedziba ucywilizowanych zielonych niż dumnego i starego ludu.

Powitanie nie było zbyt uprzejme. Wolfgang się skrzywił na zachowanie odźwiernego. Mag się na razie nie wtrącał. Lepiej niech Lothar gada z nimi.

Wolfgang skrzywił się widząc zachowanie odźwiernego. Teraz z miejsca by się odwrócił i odszedł bo czuł, że więcej takiego chamstwa doświadczą. Nie wiedział czemu Lothar taki spokojny i opanowany. Czemu tak nalegał na ich pomoc.

Weszli do izby schylając się w pół. Nie było to problemem dla maga, ale powietrze, a raczej jego namiastka i smród i dym wewnątrz zmusiły go do kaszlu. Chwilę miał napad i w końcu po przetarciu oczu i przyzwyczajeniu się zaduchu rozejrzał się po izbie.
~ W latrynie po kompani która zeżarła grochówkę było znośniej.~ Pomyślał i ruszył ku rudobrodemu. Skłonił się lekko z szacunkiem dla, jak się wydawało wodza tego motłochu i czekał na słowa Lothara.

Szlachcic dawno już by odpowiedział swoim orężem na tak prymitywne zaczepki. Ale Lothar uczył się. Powoli, ale jednak. Obecnie, rozerwany pomiędzy kariery kanciarza i kupca zareagował inaczej.
Jakoś tak wyszło, że zanim dowiedział się co zaszło między khazadami, a Axelem, Wolfgangiem i Bernhardtem, byli już w drodze i choć nieco żałował, wiedział, że krasnoludy mogą tu sporo ułatwić. W końcu nikt nie znał Czarnych Szczytów lepiej niż one. Poza tym, dwie dziesiątki krasnoludzkich wojowników stojących między Lotharem i przyjaciółmi, a kolejnym przywołanym demonem czy ghulami mogą być różnicą między życiem, a śmiercią. A gdyby spróbował szukać pomocy wśród ludzi, byłaby spora szansa, że trafiłby na kogoś, kto sprzedałby ich wszystkich Etelce.

- Właśnie tę jędzę mam na myśli - potwierdził nieco przygarbiony (z powodu niskiego sufitu) Lothar - Chcemy ją pojmać lub zabić. Jestem pewien, że z Waszą pomocą damy radę to zrobić. Kto jak kto, ale krasnoludy słyną z silnych wojowników. Nawet jeśli tylko zdobędziemy dowody, że jest wiedźmą, z pewnością dużo łatwiej będzie Wam odzyskać kopalnię - przekonywał, starając się zbytnio nie kaszleć.

Wolfgang otworzył szeroko oczy ze zdumienia gdy usłyszał propozycję wodza krasnoludów. Za taką kwotę to kompanię najemną by można wynająć a nie górników.
- Lothar. Powiedz, że dla bezpieczeństwa naszych planów chcemy się sami rozejrzeć by nie zobaczyła krasnoludów. Pomyśli, że podróżni a tak jeszcze niespodzianki jakieś przygotuje widząc któregoś z nich.- Techler nachylił się do szlachcica szeptając mu.