[Warhammer] Wewnętrzny Wróg - Strona 72

**Kerm** · 27-12-2017, 12:25

Po co komu taka plugawa wiedze, tego Axel nie wiedział. Zdecydowanie jednak wolał, by ani jego, ani nikogo z jego kompanów nie przyłapano na posiadaniu takich zakazanych dzieł, a podczas kontroli, w porcie, celnicy mieli zwyczaj wsadzania nochali w najróżniejsze miejsca. Już widział oczami wyobraźni tortury, a potem stos, bo wykazanie niewinności raczej nie wchodziło w grę.

- Uważam, że należy to zniszczyć - stwierdził. - Nie mówiąc już o tym, że tym razem pytanie 'skąd pan ją ma?' byłoby nieco niewygodne.

xeper · 27-12-2017, 23:22

Książka zdjęta z upiornego pulpitu trafiła, podobnie jak te zabrane z biblioteki do wypchanego do granic możliwości plecaka Wolfganga. Magister obiecał kompanom, że pozbędzie się jej przy nadarzającej się okazji, bo w obecnych warunkach nie ma na to czasu ani możliwości. Pozostał do sprawdzenia środek okrągłej budowli.

Drzwi otworzyły się, gdy zabrane zombie-strażnikom klucze znalazły się w ich pobliżu. Awanturnicy znaleźli się w biegnącym po okręgu korytarzu, którego przeciwległa ściana była stalowym cylindrem. W jednym miejscu w tej dziwnej konstrukcji była nieciągłość o szerokości niemal dwóch metrów, ale przejście prowadziło donikąd - wychodziło na kolejną, przylegającą od środka do stalowego cylindra, wewnętrzną ścianę zbudowaną z kamienia. W dwóch miejscach, dokładnie po przeciwnych stronach metalowego okręgu umieszczono na wysokości piersi dorosłego mężczyzny wystające, solidne żerdzie.

Chwilę czasu zajęło awanturnikom dojście do tego, co z owymi uchwytami można zrobić. W końcu Lothar i Axel chwycili za żerdzie i na głośne -Trzy - naparli na nie. Ze zgrzytem cała okrągła ściana zaczęła się przesuwać, do momentu w którym przejście pokryło się z otworem w kamiennym murze. Przejście do ścisłego wnętrza budowli stało otworem...

Wewnętrzna strona ściany pokryta była czarną, matową emalią, na którą naniesiono punkty wykonane ze srebrnego pyłu. Wiele z tych kropek łączyły srebrne, cieniutkie linie. Dopiero po chwili Wolfgang zorientował się, że oglądając ścianę i sklepiony kopułowato sufit ogląda nocne niebo nad Reiklandem. I to oddane z idealną precyzją. Magister był nawet w stanie, na podstawie wzajemnego ułożenia ciał niebieskich określić datę dzienną odwzorowanego nieboskłonu - Sonnstill. Jednak zdecydowanie ciekawsza była podłoga pomieszczenia.

Jarzył się na niej delikatną poświatą przecinających się wzajemnie linii, heksagram. W sześciu rogach figury znajdowały się niewielkie otwory w kształcie pięcioramiennej gwiazdy.

**Kerm** · 28-12-2017, 08:51

Tym razem kluczem do kolejnej komnaty była nie magia, a siła. Wystarczyło pchnąć, a największy sekret budowli stanął przed nimi otworem. Tyle tylko, że Axel zdecydowanie wolałby oglądać niebo w naturze, a nie w ciasnym pomieszczeniu.
Fakt - robota była precyzyjna, ale Axel jakoś nie miał nastroju na podziwianie tego akurat dzieła. Ze względu na charakter całej budowli i napotkane w jej środku mroczne sekrety miał jakieś ponure przypuszczenia.

- Czy i tutaj przywoływano demony? - rzucił pytanie, na które raczej nikt nie potrafił odpowiedzieć.

Hakon · 28-12-2017, 10:04

Wolfgang z nadzieją patrzył na Lothara. Ten jednak jak pozostali uznał, że trzeba spalić heretycką księgę.
Techler westchnął i kiwnął głową.
- Tu nie czas i miejsce na to. Zostawić jej nie możemy bo po nas kto inny w posiadanie jej wejdzie. Zabiorę ją i gdy będziemy sami bez krasnoludów na jakimś postoju spalę ją przy was w ognisku lub kominku.- Schował księgę na sam spód plecaka i gdy wstał dodał.
- To działajmy dalej.- Powiedział ze smutniejszym głosem po czym zaczął przygotowywać się do rzucania czarów przy wchodzeniu do nowej lokalizacji.

***

Gdy Lothar i Axel otworzyli środek Wolfgang stanął wślepiony w sufit. Nie mógł oderwać oczu od precyzyjnie oddanego nieba na sklepieniu. Kompani usłyszeli jak zaczyna mówić o tym co widzi. Nazywał gwiazdy i w końcu, że to przedstawienie nieba znad Reiklandu przeszło sto lat temu.
Mag był pod wrażeniem i aż zapierało dech w piersi.
- Nie możemy o tym miejscu nikomu powiedzieć. Niech to zostanie nasza baza na przyszłość.- Zaproponował swój dziecięcy plan. Kompani widzieli, że chyba Techler zakochuje się w tym miejscu.

Gdy w końcu zwrócili wszyscy uwagę na podłogę mag z problemami oderwał od sklepienia głowę.
- Eh. Co my tu mamy?- Starał się odwrócić umysł od malowanego nieboskłony skupiając się na nowym obiekcie.

Mag przyglądał się w skupieniu podłodze i otworom. W końcu wziął jeden z kluczy zabranym zombiakom i przymierzył. Te otwory o pięcioramiennych ściankach podobne było kształtem do cylindra a takowe były na szyjach truposzy.

hen_cerbin · 28-12-2017, 16:43

Lothar, szlachcic i kanciarz, od pewnego czasu poświęcający jednak więcej uwagi cyferkom nie zachwycał się doskonałością odwzorowania sklepienia. Zamiast tego spojrzał na podłogę. Znajomi kupcy powiadali, że ten, kto chodzi z nosem do góry może przegapić szylinga pod nogami. Zauważywszy otwory szybko je policzył, a wynik początkowo wydał mu się satysfakcjonujący. Sześć otworów w podłodze, sześć kluczy na szyjach strażników... Niestety, doskonały humor popsuła mu inna dziedzina matematyki - geometria. Niby pięć plus jeden równa się sześć, ale cylindry-klucze nie były wszystkie takie same.
Sprawdził, czy wszystkie otwory są takie same, czy też jeden jest inny, ale już zaczynał czuć, że aż tak łatwo nie będzie.

- Może i demony - zgodził się z Axelem - a może to zejście do skarbca? Taką budowlę to musiał ktoś możny postawić - dodał z nadzieją.

kymil · 28-12-2017, 20:35

Bernhardt był tego samego zdania co Lothar.

- Powinniśmy ten skarbczyk otworzyć. Metodą prób i błędów. Po co innego ktoś zadałby sobie tyle trudu i wiercił otwory w podłodze? Chyba że Wolfgang ma inne zdanie. W końcu to magiczne laboratorium, prawda?- zerknął na maga. Od czasu spięcia z Techlerem księgę, nie wiedział co o nim myśleć. Postanowił, że utnie sobie z kompanem rozmowę przy winie na barce i pogwarzy o różnych poglądach na życie.

- Zresztą, jak chcemy tu założyć bazę, to powinniśmy zbadać wcześniej wszystkie tajemnice.

xeper · 28-12-2017, 22:04

Klucz ghula nie pasował! Był sześciokątny, w przeciwieństwie do pięciokątnych cylindrów noszonych przez pokonane zombie. A wszystkie otwory w podłodze miały właśnie kształt pięciokąta. Jednego klucza brakowało. Te, które mieli pasowały idealnie. Wsuwały się w otwory mniej więcej do połowy, po czym zaczynały jarzyć tym samym blaskiem, co wyryta w kamieniu figura.

Jednak bez ostatniego klucza sprawdzenie, jak działa magiczny mechanizm okazało się niemożliwe. Awanturnicy jeszcze jakiś czas spędzili w podziemiu, przeszukując jego zakamarki w poszukiwaniu pięciokątnego cylindra, jednak nadaremno. W wieży go nie było...

Gdy wyszli z wnętrza budynku, niebo na wschodzie zaczęło się już rozjaśniać. Z obozowiska krasnoludów dochodziły odgłosy grupowego, głośnego chrapania puentowane równie głośnymi pierdnięciami. Khazadzi spali. Nad rzeką unosił się mokry, gęsty opar. Awanturnicy udali się na barkę, aby przespać się trochę i w dzień zawiadomić Isembarda o rozwiązaniu jego kłopotu.

hen_cerbin · 29-12-2017, 17:02

Im bardziej szukali, ty bardziej szóstego klucza brakowało. To znaczy był, ale nie taki. Czyli równie dobrze mogłoby nie być go w ogóle. W końcu zmęczenie dało się we znaki i Lothar uznał, że czegokolwiek by te klucze nie otwierały, to do jutra to nigdzie nie ucieknie i udał się na spoczynek na barkę, po drodze zabierając ze sobą znalezione wcześniej obrazy.

Ranek przyniósł mgłę znad rzeki. Kluczy nadal było pięć, ale przynajmniej rozwiązali problem krasnoludów. O ile nocą żaden nie wpadł po pijaku do rzeki.
Jak się okazało po dotarciu do obozowiska inżynierów - nie wpadł. Isembard początkowo nie dowierzał, że czterech ludzi rozwiązało problem w ciągu jednej nocy, ale po pokazaniu mu klapy w podłodze i resztek jeszcze do niedawna "żywego" trupa zgodził się na wypłatę umówionych pieniędzy. Lothar podpytał go też, czy żaden z robotników nie znalazł może dziwnego cylindra na łańcuszku.

Później szlachcic podzielił zarobione pieniądze na cztery równe części i zaproponował odpłynięcie, zanim krasnoludy poproszą o klucze do środka.

Hakon · 30-12-2017, 00:16

Wolfgang szukał razem z kompanami ostatniego klucza.
Nie pomógł wiedźmi wzrok dzięki, któremu szukał magicznego cylindra.
To było denerwujące, ale co mieli zrobić.
- Nie ma go tu. Nawet wykorzystując moje zdolności nie mogę go namierzyć. Podejrzewam, że właściciel go wziął ze sobą by móc w przyszłości się dostać do środka.- Podsumował zrezygnowany Techler.

***

W końcu poddali się i zmęczeni ruszyli na barkę. Musieli się przespać i odzyskać siły a świt zbliżał się nieubłaganie.
Wolfgang przed położeniem się zszedł do rzeki by się obmyć z kurzu,
który oblazł całe ciało maga. Niby wiele czasu spędził w bibliotekach czy przy księgach, ale nigdy nie lubił tego uczucia. Wolał być czysty i czuć całym sobą krążące wiatry.
Gdy wszyscy posnęli mag wahał się czy przypadkiem nie zostać na warcie.
Chwilę siedział jeszcze obserwując w samotności na pokładzie gwiazdy chcąc wyczytać coś nieodgadnionego. Niestety zmęczenie było silniejsze i udał się na spoczynek.

***

Techler wstał z rana jako jeden z pierwszych i o dziwo wyspany. Ogarnął się i wraz z kompanami ruszyli do khazadów.
Oznajmili, że sprawa rozwiązana. Z początku Isembard nie chciał wierzyć,
ale gdy Lothar pokazał truchło ghula krasnolud kiwnął głową.

Wolfgan z zieleniał z wściekłości jak szlachcic na potwierdzenie wskazał klapę w podłodze i mag od razu starał się odwrócić uwagę.
- Gdzieś tu w pobliżu musi być jakiś stary kurhan Panie Isembard. Mój towarzysz zbudzony w nocy nie widział jak ta poczwara zwinnie wspinała się po rusztowaniu.- Wychodziło Wolfgangowi to kiepsko i spojrzał na resztę kompanów by mu pomogli. Najgorsze w tym, że Lothar najsprawniej władał językiem.

**Kerm** · 30-12-2017, 08:48

Ku starannie ukrywanej uldze Axela kluczy nie udało się dopasować. Gdzieś najwyraźniej zapodział się jeden truposz, a z nim - brakujący, szósty klucz.
Axel nie wierzył w ukryty pod podłogą skarbiec, a pentagram kojarzył mu się z przywoływaniem demonów, a nie ze skrzynką pełną złota i klejnotów. Demon oznaczał kłopoty, a nie zyski, i lepiej było trzymać się od tego z daleka. Skoro argumenty nie podziałały, trzeba było podziękować losowi z brak wspomnianego klucza.

Nadzieje na to, że będą mieli wspaniałą kryjówkę zaczęły się rozwiewać jak poranna mgła, gdy Lothar wypaplał o klapie w podłodze. Na szczęście klucz do tej klapy pozostał na barce...
Pozostawało tylko wspomóc usiłowania Wolfganga i spróbować zrobić z Lothara głupca.
Za plecami szlachcica mrugnął do Isembarda, po czym wskazał na Lothara i gestami pokazał, że tamten opróżnił przed nocą flaszkę wina.

27-12-2017, 23:22	#712
xeper Reputacja: 1	15 Sigmarzeit 2513, przed świtem Książka zdjęta z upiornego pulpitu trafiła, podobnie jak te zabrane z biblioteki do wypchanego do granic możliwości plecaka Wolfganga. Magister obiecał kompanom, że pozbędzie się jej przy nadarzającej się okazji, bo w obecnych warunkach nie ma na to czasu ani możliwości. Pozostał do sprawdzenia środek okrągłej budowli. Drzwi otworzyły się, gdy zabrane zombie-strażnikom klucze znalazły się w ich pobliżu. Awanturnicy znaleźli się w biegnącym po okręgu korytarzu, którego przeciwległa ściana była stalowym cylindrem. W jednym miejscu w tej dziwnej konstrukcji była nieciągłość o szerokości niemal dwóch metrów, ale przejście prowadziło donikąd - wychodziło na kolejną, przylegającą od środka do stalowego cylindra, wewnętrzną ścianę zbudowaną z kamienia. W dwóch miejscach, dokładnie po przeciwnych stronach metalowego okręgu umieszczono na wysokości piersi dorosłego mężczyzny wystające, solidne żerdzie. Chwilę czasu zajęło awanturnikom dojście do tego, co z owymi uchwytami można zrobić. W końcu Lothar i Axel chwycili za żerdzie i na głośne -Trzy - naparli na nie. Ze zgrzytem cała okrągła ściana zaczęła się przesuwać, do momentu w którym przejście pokryło się z otworem w kamiennym murze. Przejście do ścisłego wnętrza budowli stało otworem... Wewnętrzna strona ściany pokryta była czarną, matową emalią, na którą naniesiono punkty wykonane ze srebrnego pyłu. Wiele z tych kropek łączyły srebrne, cieniutkie linie. Dopiero po chwili Wolfgang zorientował się, że oglądając ścianę i sklepiony kopułowato sufit ogląda nocne niebo nad Reiklandem. I to oddane z idealną precyzją. Magister był nawet w stanie, na podstawie wzajemnego ułożenia ciał niebieskich określić datę dzienną odwzorowanego nieboskłonu - Sonnstill. Jednak zdecydowanie ciekawsza była podłoga pomieszczenia. Jarzył się na niej delikatną poświatą przecinających się wzajemnie linii, heksagram. W sześciu rogach figury znajdowały się niewielkie otwory w kształcie pięcioramiennej gwiazdy. Ostatnio edytowane przez xeper : 28-12-2017 o 09:04.

28-12-2017, 10:04	#714
Hakon Reputacja: 1	Wolfgang z nadzieją patrzył na Lothara. Ten jednak jak pozostali uznał, że trzeba spalić heretycką księgę. Techler westchnął i kiwnął głową. - Tu nie czas i miejsce na to. Zostawić jej nie możemy bo po nas kto inny w posiadanie jej wejdzie. Zabiorę ją i gdy będziemy sami bez krasnoludów na jakimś postoju spalę ją przy was w ognisku lub kominku.- Schował księgę na sam spód plecaka i gdy wstał dodał. - To działajmy dalej.- Powiedział ze smutniejszym głosem po czym zaczął przygotowywać się do rzucania czarów przy wchodzeniu do nowej lokalizacji. *** Gdy Lothar i Axel otworzyli środek Wolfgang stanął wślepiony w sufit. Nie mógł oderwać oczu od precyzyjnie oddanego nieba na sklepieniu. Kompani usłyszeli jak zaczyna mówić o tym co widzi. Nazywał gwiazdy i w końcu, że to przedstawienie nieba znad Reiklandu przeszło sto lat temu. Mag był pod wrażeniem i aż zapierało dech w piersi. - Nie możemy o tym miejscu nikomu powiedzieć. Niech to zostanie nasza baza na przyszłość.- Zaproponował swój dziecięcy plan. Kompani widzieli, że chyba Techler zakochuje się w tym miejscu. Gdy w końcu zwrócili wszyscy uwagę na podłogę mag z problemami oderwał od sklepienia głowę. - Eh. Co my tu mamy?- Starał się odwrócić umysł od malowanego nieboskłony skupiając się na nowym obiekcie. Mag przyglądał się w skupieniu podłodze i otworom. W końcu wziął jeden z kluczy zabranym zombiakom i przymierzył. Te otwory o pięcioramiennych ściankach podobne było kształtem do cylindra a takowe były na szyjach truposzy.

28-12-2017, 16:43	#715
hen_cerbin Reputacja: 1	Lothar, szlachcic i kanciarz, od pewnego czasu poświęcający jednak więcej uwagi cyferkom nie zachwycał się doskonałością odwzorowania sklepienia. Zamiast tego spojrzał na podłogę. Znajomi kupcy powiadali, że ten, kto chodzi z nosem do góry może przegapić szylinga pod nogami. Zauważywszy otwory szybko je policzył, a wynik początkowo wydał mu się satysfakcjonujący. Sześć otworów w podłodze, sześć kluczy na szyjach strażników... Niestety, doskonały humor popsuła mu inna dziedzina matematyki - geometria. Niby pięć plus jeden równa się sześć, ale cylindry-klucze nie były wszystkie takie same. Sprawdził, czy wszystkie otwory są takie same, czy też jeden jest inny, ale już zaczynał czuć, że aż tak łatwo nie będzie. - Może i demony - zgodził się z Axelem - a może to zejście do skarbca? Taką budowlę to musiał ktoś możny postawić - dodał z nadzieją. __________________ Ostatni Proszę o odpis: Gob1in, Druidh, Gladin Ostatnio edytowane przez hen_cerbin : 29-12-2017 o 15:42.

29-12-2017, 17:02	#718
hen_cerbin Reputacja: 1	Im bardziej szukali, ty bardziej szóstego klucza brakowało. To znaczy był, ale nie taki. Czyli równie dobrze mogłoby nie być go w ogóle. W końcu zmęczenie dało się we znaki i Lothar uznał, że czegokolwiek by te klucze nie otwierały, to do jutra to nigdzie nie ucieknie i udał się na spoczynek na barkę, po drodze zabierając ze sobą znalezione wcześniej obrazy. Ranek przyniósł mgłę znad rzeki. Kluczy nadal było pięć, ale przynajmniej rozwiązali problem krasnoludów. O ile nocą żaden nie wpadł po pijaku do rzeki. Jak się okazało po dotarciu do obozowiska inżynierów - nie wpadł. Isembard początkowo nie dowierzał, że czterech ludzi rozwiązało problem w ciągu jednej nocy, ale po pokazaniu mu klapy w podłodze i resztek jeszcze do niedawna "żywego" trupa zgodził się na wypłatę umówionych pieniędzy. Lothar podpytał go też, czy żaden z robotników nie znalazł może dziwnego cylindra na łańcuszku. Później szlachcic podzielił zarobione pieniądze na cztery równe części i zaproponował odpłynięcie, zanim krasnoludy poproszą o klucze do środka. __________________ Ostatni Proszę o odpis: Gob1in, Druidh, Gladin

30-12-2017, 00:16	#719
Hakon Reputacja: 1	Wolfgang szukał razem z kompanami ostatniego klucza. Nie pomógł wiedźmi wzrok dzięki, któremu szukał magicznego cylindra. To było denerwujące, ale co mieli zrobić. - Nie ma go tu. Nawet wykorzystując moje zdolności nie mogę go namierzyć. Podejrzewam, że właściciel go wziął ze sobą by móc w przyszłości się dostać do środka.- Podsumował zrezygnowany Techler. * W końcu poddali się i zmęczeni ruszyli na barkę. Musieli się przespać i odzyskać siły a świt zbliżał się nieubłaganie. Wolfgang przed położeniem się zszedł do rzeki by się obmyć z kurzu, który oblazł całe ciało maga. Niby wiele czasu spędził w bibliotekach czy przy księgach, ale nigdy nie lubił tego uczucia. Wolał być czysty i czuć całym sobą krążące wiatry. Gdy wszyscy posnęli mag wahał się czy przypadkiem nie zostać na warcie. Chwilę siedział jeszcze obserwując w samotności na pokładzie gwiazdy chcąc wyczytać coś nieodgadnionego. Niestety zmęczenie było silniejsze i udał się na spoczynek. * Techler wstał z rana jako jeden z pierwszych i o dziwo wyspany. Ogarnął się i wraz z kompanami ruszyli do khazadów. Oznajmili, że sprawa rozwiązana. Z początku Isembard nie chciał wierzyć, ale gdy Lothar pokazał truchło ghula krasnolud kiwnął głową. Wolfgan z zieleniał z wściekłości jak szlachcic na potwierdzenie wskazał klapę w podłodze i mag od razu starał się odwrócić uwagę. - Gdzieś tu w pobliżu musi być jakiś stary kurhan Panie Isembard. Mój towarzysz zbudzony w nocy nie widział jak ta poczwara zwinnie wspinała się po rusztowaniu.- Wychodziło Wolfgangowi to kiepsko i spojrzał na resztę kompanów by mu pomogli. Najgorsze w tym, że Lothar najsprawniej władał językiem.

27-12-2017, 12:25	#711
Kerm Administrator Reputacja: 1	Po co komu taka plugawa wiedze, tego Axel nie wiedział. Zdecydowanie jednak wolał, by ani jego, ani nikogo z jego kompanów nie przyłapano na posiadaniu takich zakazanych dzieł, a podczas kontroli, w porcie, celnicy mieli zwyczaj wsadzania nochali w najróżniejsze miejsca. Już widział oczami wyobraźni tortury, a potem stos, bo wykazanie niewinności raczej nie wchodziło w grę. - Uważam, że należy to zniszczyć - stwierdził. - Nie mówiąc już o tym, że tym razem pytanie 'skąd pan ją ma?' byłoby nieco niewygodne.

28-12-2017, 08:51	#713
Kerm Administrator Reputacja: 1	Tym razem kluczem do kolejnej komnaty była nie magia, a siła. Wystarczyło pchnąć, a największy sekret budowli stanął przed nimi otworem. Tyle tylko, że Axel zdecydowanie wolałby oglądać niebo w naturze, a nie w ciasnym pomieszczeniu. Fakt - robota była precyzyjna, ale Axel jakoś nie miał nastroju na podziwianie tego akurat dzieła. Ze względu na charakter całej budowli i napotkane w jej środku mroczne sekrety miał jakieś ponure przypuszczenia. - Czy i tutaj przywoływano demony? - rzucił pytanie, na które raczej nikt nie potrafił odpowiedzieć.

28-12-2017, 20:35	#716
kymil Reputacja: 1	Bernhardt był tego samego zdania co Lothar. - Powinniśmy ten skarbczyk otworzyć. Metodą prób i błędów. Po co innego ktoś zadałby sobie tyle trudu i wiercił otwory w podłodze? Chyba że Wolfgang ma inne zdanie. W końcu to magiczne laboratorium, prawda?- zerknął na maga. Od czasu spięcia z Techlerem księgę, nie wiedział co o nim myśleć. Postanowił, że utnie sobie z kompanem rozmowę przy winie na barce i pogwarzy o różnych poglądach na życie. - Zresztą, jak chcemy tu założyć bazę, to powinniśmy zbadać wcześniej wszystkie tajemnice.

28-12-2017, 22:04	#717
xeper Reputacja: 1	Klucz ghula nie pasował! Był sześciokątny, w przeciwieństwie do pięciokątnych cylindrów noszonych przez pokonane zombie. A wszystkie otwory w podłodze miały właśnie kształt pięciokąta. Jednego klucza brakowało. Te, które mieli pasowały idealnie. Wsuwały się w otwory mniej więcej do połowy, po czym zaczynały jarzyć tym samym blaskiem, co wyryta w kamieniu figura. Jednak bez ostatniego klucza sprawdzenie, jak działa magiczny mechanizm okazało się niemożliwe. Awanturnicy jeszcze jakiś czas spędzili w podziemiu, przeszukując jego zakamarki w poszukiwaniu pięciokątnego cylindra, jednak nadaremno. W wieży go nie było... Gdy wyszli z wnętrza budynku, niebo na wschodzie zaczęło się już rozjaśniać. Z obozowiska krasnoludów dochodziły odgłosy grupowego, głośnego chrapania puentowane równie głośnymi pierdnięciami. Khazadzi spali. Nad rzeką unosił się mokry, gęsty opar. Awanturnicy udali się na barkę, aby przespać się trochę i w dzień zawiadomić Isembarda o rozwiązaniu jego kłopotu.

30-12-2017, 08:48	#720
Kerm Administrator Reputacja: 1	Ku starannie ukrywanej uldze Axela kluczy nie udało się dopasować. Gdzieś najwyraźniej zapodział się jeden truposz, a z nim - brakujący, szósty klucz. Axel nie wierzył w ukryty pod podłogą skarbiec, a pentagram kojarzył mu się z przywoływaniem demonów, a nie ze skrzynką pełną złota i klejnotów. Demon oznaczał kłopoty, a nie zyski, i lepiej było trzymać się od tego z daleka. Skoro argumenty nie podziałały, trzeba było podziękować losowi z brak wspomnianego klucza. Nadzieje na to, że będą mieli wspaniałą kryjówkę zaczęły się rozwiewać jak poranna mgła, gdy Lothar wypaplał o klapie w podłodze. Na szczęście klucz do tej klapy pozostał na barce... Pozostawało tylko wspomóc usiłowania Wolfganga i spróbować zrobić z Lothara głupca. Za plecami szlachcica mrugnął do Isembarda, po czym wskazał na Lothara i gestami pokazał, że tamten opróżnił przed nocą flaszkę wina.