[WFRP 2ed. 18+] - Gork i Mork - może goblin może ork - Strona 28

Mag · 06-04-2018, 20:27

Dyszał ze zmęczenia i zdenerwowania. Popluł się aż z tego przejęcia. Uważnie przypatrywał się swojemu przeciwnikowi. Dychał, ale nie wstawał. Znaczy, że cios mocny, ale nie dość. Goblin czuł pewnego rodzaju konsternacje tym co się wydarzyło. Niby pistolet przydał się, ale Kysh'Cysh był całkiem przekonany, że nie tak się używało tego cosia.
Była jeszcze kwestia wiary. Czy był on sam z siebie tak zajebisty że pokonał wręcz swego pobratymca, czy jednak fikowy bogu dał mu takie natchnienie?

Blop rękawem przetarł twarz i cofnął się w głąb swojej jamki. Przycupnął sobie za swoim kociołkiem by ochłonąć i próbował na spokojnie rozgryźć zagadkę ludziowego narzędzia. Dobrze wiedział, że Blork był zdrajcą, ale nie wiedział na ile reszta jego kolegów się w tym orientowała. To była idealna okazja by pozbyć się tej szuji, która zawsze na nerwy mu działała.

Alchemik w końcu wpadł na pewien pomysł. Przymierzył rożki z wnęką w pistolecie, pociągnął palcem za taki mały tentegesmiędzy metalową rurką a drewnianym trzymadełkiem i jeszcze zapałki wypróbował "na sucho", czyli bez podpalania.
- Idealnie! - ucieszył się, ale zmrużył oczy. - To ja taki mądry czy fikowy bogu pomaga? - strapił się, nie mając pewności. Uznał, że będzie musiał to jakoś sprawdzić. Metoda prób i błędów.
A narazie musiał ratować klan. Przed parszywą łajzą i zdrajcą.
~ Wodza pewnie zaciukał. Kto będzie nowym? ~ zmarszczył skórę na czole i opuścił uszy. Wstał i wyprostował się. Schował ręce pod fartuch. W dłoniach trzymał zapałki i pistolet gotowy do działania.

Wyszykowany (bo jeszcze pochwycił flaszki bimbru jakie miał w zasięgu rąk i je skrył w swej torbie), wyjrzał ostrożnie na zewnątrz. Dopiero gdy dopatrzył się, że nikt nie zwracał na niego uwagi, ruszył na poszukiwania Blorka.

noboto · 07-04-2018, 09:32

Zarg rozejrzał się szybko, myszki poszły ale szczurków nie było, dobrze jeden dwa problemy się rozwiązały, tera był nowy krzyczący czarny ork, co to za głąb pomyślał, choć nieźle ich ustawia w szereg, taa to być silna grupa przyłączyć się na choć chwila.

Ruszył w milczeniu, starając się nie zwracać na siebie uwagi, choć to było trudne, był jedynym hobgoblinem, to na pewno go wyróżniało, był wyższy od zwykłego gobasa ale niższy troszkę od Orkasa, wyróżniała go dobra nie zgarbiona postawa jednak najbardziej odróżniał go ekwipunek jest ubrany w skórzaną grubą kurtkę, skórzane spodnie przy których na pasku kołczan na bełty, stopy ma owinięte paskami skóry z sierścią zwierzęcia, najbardziej rzucająca się w oczy jest kusza wykonana z żelaza i pomalowana na czarno oraz zawieszona na plecach czarna metalowa okrągła tarcza z namalowaną na czerwono siódemką, z twarzy był raczej normalny typowy hobgoblin o sprytnych nieco pożółkłych oczach z brązowymi źrenicami nad którymi widać nieco rzadkie brwi, trójkątnej lekko wysuniętej szczęce z której wystają dwa kły, jeden trochę dłuższy od drugiego, natomiast na głowie ma długie czarne włosy splecione w tłusty warkocz z kością na końcu.

Zarg chciał odzyskać bełt od swojej ukochanej kuszy który utkwił w bebechach trolla, ale poczeka z tym najpierw przeszuka martwe gobasy, może znajdzie coś do dźgnięcia kogoś w plecy? na pewno weźmie sobie jakiś duży palec by mieć co chrupać po drodze i gdy tylko orkasy oddalą się od cielska trolla to skoczy by wyrwać bełt.

Nefarius · 07-04-2018, 11:40

Gnorix śnił o bezkresie ludzkich osad, które można było plądrować, grabić i palić. Śnił o wieśniakach nabijanych na pale i ludzkich szczeniętach zabranych do niewoli by służyć w klanowej jaskini. Okrutniak przechadzał się w tym śnie po jaskiniach doglądając przygotowań do kolejnej bitwy. Krótką chwilę poświęcił na dokarmienie jucznych świń pomyjami z wiadra. Niestety wiadro było praktycznie puste, więc nakazał jednemu z orków poderżnąć gardło małego człowieka i jego ścierwem nakarmić świnie.
Gnorix zawsze sporo czasu poświęcał na treningi walki wręcz. Lubił to i choć jego współpracia gardzili taktykami, on nie raz wychodził nocą z jaskiń i ćwiczył różnego rodzaju ruchy topora, elementy zaskoczenia, czy sposoby sparowania ataku wroga. Kiedy dotarł do miejsca, gdzie kilkudziesięciu goblinów uczyło się pchnięcia włóczni na martwym już jeńcu z wioski nieopodal, ork zatrzymał się i krótką chwilę przyglądał. Gobliny były strachliwymi istotami lecz kiedy trzymał je w ryzach odpowiedni osobnik potrafiły siać takie samo spustoszenie jak inne oddziały zielonoskórych. Trzeba było nimi tylko dobrze pokierować. Gnorix ruszył dalej. Po godzinie przechadzek po jamie w końcu dotarł do wyjścia na zewnątrz. Zapach soczystej trawy i południowego wiatru wypełnił jego płuca. Ork uniósł wzrok i ujrzał w czerwoną łunę ognia na horyzoncie. Coś go wzywało by podpalić cały świat.

~***~

Kiedy Gnorix otworzył oczy dotarło do niego, że to był tylko sen. Rzadko śnił, ale ten sen zapamięta do końca życia. Wciąż jeszcze czuł ten zapach i pamiętał ognistą łunę, jakby dosłownie chwilę temu ją ujrzał.
I wtedy się zaczęło. Jego ciało było tak poobijane, że znów go zamryczyło na moment. Stracił sporo krwi a troll pogruchotał mu chyba wszystkie kości. Ale żył.
-Żyjem...- odburknął do skaczącego obok Bitewniaka. -Jeszcze żyjem.- dodał po chwili i powoli, nie kryjąc doskwierającego bólu podniósł się na nogi. Troll był martwy. Chopaki wykonali zadanie i Gnorix był z nich dumny.
-Melduj...- syknął do Urzoga, stając za nim. Dopiero wtedy drugi z czarnych orków dostrzegł powrót Gnorixa Okrutniaka do żywych.

Ardel · 08-04-2018, 15:10

Nozudg zjadł mięsko. Rozejrzał się z uwagą i stwierdził, że jest bezpieczny. Z zadowoleniem wstał i przeszedł się dookoła jaskini, szukając jakichś przydatnych przedmiotów.

Ronin2210 · 08-04-2018, 22:45

Starając się zaprzeć prawą łapą o skałę by kość wskoczyła z powrotem do barku Urzog stracił czujność, usłyszał za sobą głos Gnorixa - Melduj... - odwracając się dostrzegł stojącego za nim drugiego czarnego orka, który wyglądał podobnie jak Urzog się czuł.

- Nie zdechłeś, ale żeśmy im wjebali pienknie, popacz na te wszystkie truchła, żarcia mamy w opór i jeszcze łupy do zdarcia - na gębie czarnego orka pojawił się paskudny grymas oznaczający że jest zadowolony z siebie, wreszcie dobra bitka i Urzog ciągle żyje by walczyć dalej na chwałę Gorka i Morka.

- Nie widzę nigdzie tej pizdy Blorka, trza mu jeszcze flaki wypruć - czarnemu orkowi aż zaświeciły się oczy, znowu poczuł krążącą w żyłach nienawiść i rządzę mordu. - Kurwa, ta łapa mnie wykończy - krzyknął i zaparłszy się mocniej o ścianę mocno pchnął cielsko by ręka wskoczyła na swoje miejsce.

Feniu · 09-04-2018, 21:16

Krótko po opuszczeniu jaskini Smostrok znalazł Kysh'Cysh Blopa, który wychodził ze swojego schronienia. Najwidoczniej alchemik kogoś się obawiał ponieważ podejrzliwie rozglądał się dookoła.
Wcześniej jednak zdołał zabrać ze sobą wszystkie potrzebne przedmioty w tym mikstury lecznicze wykonane z krwi trolla.

Urzog z Gnorixem stali na straży porządku, by dzikie orki nie zaciukały się nawzajem. Pobojowisko było zacne, choć troll nic wielkiego przy sobie nie miał, to sam jego czerep mógł służyć jako kociołek dla bandy wygłodniałych orków. Poległe gobliny z klanu szarego wilka miały przy sobie trochę strzał, włóczni oraz krótkie miecze. Sprawdzając truchła kompani natrafili na tego co przybył wraz ze szczurami. Bitewniak oraz Nozudg kojarzyli typa, z niewybrednych żartów których często był ofiarą. Jednakże Mysichuch był przydatny, bo często miał ze sobą świeże jedzenie.

Hagu i Borgit spoglądali na siebie tak jak by jeden drugiego miał wzrokiem zabić. Zatarg między nimi nie był zakończony, to był dopiero początek. Oboje dopadli goblina ze świecidełkiem w ponadgryzanej łapie. Był to kamień, który dziwnie się mienił. Pewnie nie zwrócili by na niego uwagi gdyby nie krwawy obrazek czaszki namalowany na nim, był to znak Gorka.

Po tym jak grupa rozpierzchła się po jaskini Zarg odzyskał wbity bełt, ten jednak był złamany.
Mieli chwilę spokoju przed pewnie następną potyczką, bo z oddali nadal dochodziły krzyki.
Fik powoli oddalał się od grupy, nie uszedł jednak za daleko gdy w oddali zobaczył swego pajączka, który spieszył mu na spotkanie. ~Oni cię potrzebują! Przeklęty Gork i Mork mają was w dupie! - usłyszał głos w swej głowie.

pi0t · 09-04-2018, 21:18

Fik nie wiedział co odpowiedzieć, ani tym bardziej co zrobić. I choć tajemniczego głosu w głowie zapewne nie zachwycała wizja hordy zielonych wyznawców, to zapewne było to o wiele lepsze niż nic. Prorok zastanawiał się dlaczego nie uciekł, kiedy miał taka okazję. Gdyby dotarł do wyjścia z jaskini, jakoś na pewno by mu się udało. Prześlizgnął by się obok, a tak zapewne niedługo będzie żałował, że odrzucił szansę ucieczki.
Zamiast tego odpowiedział na wezwanie, serce tłukło mu jak oszalałe, bogu wiedział, że snotling wpadł w panikę. Fik czuł ciarki, a jego głowę wypełniała się jakby watą. Oddychało mu się z trudem, dlatego bogu przejął kontrolę. Prorok nieświadomy zrobił krok do przodu, jego krzywa paszcza był krzywo rozwarta.
Dla Fika świat wybuch białym światem, mógł mieć nadziej, że on i pająk jakoś to przeżyją. Tak naprawdę pokraka w tym momencie zachodził do swoich towarzyszy i próbował udzielać im błogosławieństwa uzdrawiania.

Gladin · 10-04-2018, 10:28

W walce z goblinami padło sporo szczurów, a ich towarzysze porzucili je na polu bitwy. Mysichuch śliniąc się z radości zaczepiał zdobycz na kiju i jakoś zapomniał, że w pobliżu kręci się sporo gobasów i orkasów. W ostatnim momencie oprzytomniał i rzucił się w bok, unikając ciężkiego kopniaka.
- Z drogi Mysibobku! - usłyszał, zbierając się z podłogi. Odwrócił się odruchowo zasłaniając kijem, ale nikt się nim więcej nie interesował. Powoli wstał i zaczął się oddalać od co większych i groźniejszych osobników. Zauważył wychodzącego z tunelu Fika i postanowił zbliżyć się do niego. Skoro ten nawiedzony snotling najpierw uciekał, a potem wrócił to znaczy, że albo w tunelu jest coś gorszego niż tutaj, albo tutaj jest coś lepszego niż w tunelu. Mysichuch był bardzo dumny z tej błyskotliwej myśli i powtarzał ją sobie w kółko, starając zapamiętać na przyszłość, żeby móc się nią komuś pochwalić.

Gdy już zbliżał się do Fika, na ramię wypełzł mu pająk.

Avdima · 10-04-2018, 17:07

Wyglądało to podejrzanie. Jak w ogóle udało się Blopowi dostać do swojej kanciapy, kiedy w najlepsze trwała walka? Tylko zdrajca mógł tak chicem wymykać się, niezauważony. Albo Smostro, ale on był niewinny.

Łucznik śledził dalej alchemika, przemykając z cienia do cienia.

Yellow King · 10-04-2018, 17:13

Końcem końców czaszka trolla należała do Borgita. Uczepił ją sobie przy pasie, dzięki czemu dyndała przy każdym ruchu upstrzonego w talizmany z kości i wymalowanego na czerwono orka. Wyszczekanego badylarza uratował tylko większy czarny ork - inaczej jęzor Hagu by dołączył do i tak sporej kolekcji fetyszy na ciele Borgita. To, że dwójka prędzej czy później się zetrze - było bardziej niż pewne.

Świecidełko ze znakiem Gorka miał zamiar zanieść temu małemu snotligowi - co by ten coś tam powiedział na temat świecidełka. Jeśli - oczywiście Hagu by w tym mu nie przeszkodził. Borgit nie musiał nawet szukać pretekstu, one same się znajdywały.

06-04-2018, 20:27	#271
Mag Reputacja: 1	Dyszał ze zmęczenia i zdenerwowania. Popluł się aż z tego przejęcia. Uważnie przypatrywał się swojemu przeciwnikowi. Dychał, ale nie wstawał. Znaczy, że cios mocny, ale nie dość. Goblin czuł pewnego rodzaju konsternacje tym co się wydarzyło. Niby pistolet przydał się, ale Kysh'Cysh był całkiem przekonany, że nie tak się używało tego cosia. Była jeszcze kwestia wiary. Czy był on sam z siebie tak zajebisty że pokonał wręcz swego pobratymca, czy jednak fikowy bogu dał mu takie natchnienie? Blop rękawem przetarł twarz i cofnął się w głąb swojej jamki. Przycupnął sobie za swoim kociołkiem by ochłonąć i próbował na spokojnie rozgryźć zagadkę ludziowego narzędzia. Dobrze wiedział, że Blork był zdrajcą, ale nie wiedział na ile reszta jego kolegów się w tym orientowała. To była idealna okazja by pozbyć się tej szuji, która zawsze na nerwy mu działała. Alchemik w końcu wpadł na pewien pomysł. Przymierzył rożki z wnęką w pistolecie, pociągnął palcem za taki mały tentegesmiędzy metalową rurką a drewnianym trzymadełkiem i jeszcze zapałki wypróbował "na sucho", czyli bez podpalania. - Idealnie! - ucieszył się, ale zmrużył oczy. - To ja taki mądry czy fikowy bogu pomaga? - strapił się, nie mając pewności. Uznał, że będzie musiał to jakoś sprawdzić. Metoda prób i błędów. A narazie musiał ratować klan. Przed parszywą łajzą i zdrajcą. ~ Wodza pewnie zaciukał. Kto będzie nowym? ~ zmarszczył skórę na czole i opuścił uszy. Wstał i wyprostował się. Schował ręce pod fartuch. W dłoniach trzymał zapałki i pistolet gotowy do działania. Wyszykowany (bo jeszcze pochwycił flaszki bimbru jakie miał w zasięgu rąk i je skrył w swej torbie), wyjrzał ostrożnie na zewnątrz. Dopiero gdy dopatrzył się, że nikt nie zwracał na niego uwagi, ruszył na poszukiwania Blorka. __________________ "Just remember, there is a thin line between being a hero and being a memory" Gram jako: Irya, Venora, Chris i Lyn Ostatnio edytowane przez Mag : 06-04-2018 o 22:03. Powód: bimber

07-04-2018, 11:40	#273
Nefarius Reputacja: 1	Gnorix śnił o bezkresie ludzkich osad, które można było plądrować, grabić i palić. Śnił o wieśniakach nabijanych na pale i ludzkich szczeniętach zabranych do niewoli by służyć w klanowej jaskini. Okrutniak przechadzał się w tym śnie po jaskiniach doglądając przygotowań do kolejnej bitwy. Krótką chwilę poświęcił na dokarmienie jucznych świń pomyjami z wiadra. Niestety wiadro było praktycznie puste, więc nakazał jednemu z orków poderżnąć gardło małego człowieka i jego ścierwem nakarmić świnie. Gnorix zawsze sporo czasu poświęcał na treningi walki wręcz. Lubił to i choć jego współpracia gardzili taktykami, on nie raz wychodził nocą z jaskiń i ćwiczył różnego rodzaju ruchy topora, elementy zaskoczenia, czy sposoby sparowania ataku wroga. Kiedy dotarł do miejsca, gdzie kilkudziesięciu goblinów uczyło się pchnięcia włóczni na martwym już jeńcu z wioski nieopodal, ork zatrzymał się i krótką chwilę przyglądał. Gobliny były strachliwymi istotami lecz kiedy trzymał je w ryzach odpowiedni osobnik potrafiły siać takie samo spustoszenie jak inne oddziały zielonoskórych. Trzeba było nimi tylko dobrze pokierować. Gnorix ruszył dalej. Po godzinie przechadzek po jamie w końcu dotarł do wyjścia na zewnątrz. Zapach soczystej trawy i południowego wiatru wypełnił jego płuca. Ork uniósł wzrok i ujrzał w czerwoną łunę ognia na horyzoncie. Coś go wzywało by podpalić cały świat. ~~* Kiedy Gnorix otworzył oczy dotarło do niego, że to był tylko sen. Rzadko śnił, ale ten sen zapamięta do końca życia. Wciąż jeszcze czuł ten zapach i pamiętał ognistą łunę, jakby dosłownie chwilę temu ją ujrzał. I wtedy się zaczęło. Jego ciało było tak poobijane, że znów go zamryczyło na moment. Stracił sporo krwi a troll pogruchotał mu chyba wszystkie kości. Ale żył. -Żyjem...- odburknął do skaczącego obok Bitewniaka. -Jeszcze żyjem.- dodał po chwili i powoli, nie kryjąc doskwierającego bólu podniósł się na nogi. Troll był martwy. Chopaki wykonali zadanie i Gnorix był z nich dumny. -Melduj...- syknął do Urzoga, stając za nim. Dopiero wtedy drugi z czarnych orków dostrzegł powrót Gnorixa Okrutniaka do żywych. __________________ A na sektorach, śląski koran, spora sfora fanów śląskiej dumy, znów wszyscy na Ruch katować głosowe struny!

08-04-2018, 15:10	#274
Ardel Reputacja: 1	Nozudg zjadł mięsko. Rozejrzał się z uwagą i stwierdził, że jest bezpieczny. Z zadowoleniem wstał i przeszedł się dookoła jaskini, szukając jakichś przydatnych przedmiotów. __________________ Prowadzę: ... Jestem prowadzon: ...

08-04-2018, 22:45	#275
Ronin2210 Reputacja: 1	Starając się zaprzeć prawą łapą o skałę by kość wskoczyła z powrotem do barku Urzog stracił czujność, usłyszał za sobą głos Gnorixa - Melduj... - odwracając się dostrzegł stojącego za nim drugiego czarnego orka, który wyglądał podobnie jak Urzog się czuł. - Nie zdechłeś, ale żeśmy im wjebali pienknie, popacz na te wszystkie truchła, żarcia mamy w opór i jeszcze łupy do zdarcia - na gębie czarnego orka pojawił się paskudny grymas oznaczający że jest zadowolony z siebie, wreszcie dobra bitka i Urzog ciągle żyje by walczyć dalej na chwałę Gorka i Morka. - Nie widzę nigdzie tej pizdy Blorka, trza mu jeszcze flaki wypruć - czarnemu orkowi aż zaświeciły się oczy, znowu poczuł krążącą w żyłach nienawiść i rządzę mordu. - Kurwa, ta łapa mnie wykończy - krzyknął i zaparłszy się mocniej o ścianę mocno pchnął cielsko by ręka wskoczyła na swoje miejsce.

09-04-2018, 21:16	#276
Feniu Reputacja: 1	Krótko po opuszczeniu jaskini Smostrok znalazł Kysh'Cysh Blopa, który wychodził ze swojego schronienia. Najwidoczniej alchemik kogoś się obawiał ponieważ podejrzliwie rozglądał się dookoła. Wcześniej jednak zdołał zabrać ze sobą wszystkie potrzebne przedmioty w tym mikstury lecznicze wykonane z krwi trolla. Urzog z Gnorixem stali na straży porządku, by dzikie orki nie zaciukały się nawzajem. Pobojowisko było zacne, choć troll nic wielkiego przy sobie nie miał, to sam jego czerep mógł służyć jako kociołek dla bandy wygłodniałych orków. Poległe gobliny z klanu szarego wilka miały przy sobie trochę strzał, włóczni oraz krótkie miecze. Sprawdzając truchła kompani natrafili na tego co przybył wraz ze szczurami. Bitewniak oraz Nozudg kojarzyli typa, z niewybrednych żartów których często był ofiarą. Jednakże Mysichuch był przydatny, bo często miał ze sobą świeże jedzenie. Hagu i Borgit spoglądali na siebie tak jak by jeden drugiego miał wzrokiem zabić. Zatarg między nimi nie był zakończony, to był dopiero początek. Oboje dopadli goblina ze świecidełkiem w ponadgryzanej łapie. Był to kamień, który dziwnie się mienił. Pewnie nie zwrócili by na niego uwagi gdyby nie krwawy obrazek czaszki namalowany na nim, był to znak Gorka. Po tym jak grupa rozpierzchła się po jaskini Zarg odzyskał wbity bełt, ten jednak był złamany. Mieli chwilę spokoju przed pewnie następną potyczką, bo z oddali nadal dochodziły krzyki. Fik powoli oddalał się od grupy, nie uszedł jednak za daleko gdy w oddali zobaczył swego pajączka, który spieszył mu na spotkanie. ~Oni cię potrzebują! Przeklęty Gork i Mork mają was w dupie! - usłyszał głos w swej głowie. Loot - 5 włóczni - 30 strzał - 3 krótkie miecze - 2 tarcze - mieniący się kamień

07-04-2018, 09:32	#272
noboto Reputacja: 1	Zarg rozejrzał się szybko, myszki poszły ale szczurków nie było, dobrze jeden dwa problemy się rozwiązały, tera był nowy krzyczący czarny ork, co to za głąb pomyślał, choć nieźle ich ustawia w szereg, taa to być silna grupa przyłączyć się na choć chwila. Ruszył w milczeniu, starając się nie zwracać na siebie uwagi, choć to było trudne, był jedynym hobgoblinem, to na pewno go wyróżniało, był wyższy od zwykłego gobasa ale niższy troszkę od Orkasa, wyróżniała go dobra nie zgarbiona postawa jednak najbardziej odróżniał go ekwipunek jest ubrany w skórzaną grubą kurtkę, skórzane spodnie przy których na pasku kołczan na bełty, stopy ma owinięte paskami skóry z sierścią zwierzęcia, najbardziej rzucająca się w oczy jest kusza wykonana z żelaza i pomalowana na czarno oraz zawieszona na plecach czarna metalowa okrągła tarcza z namalowaną na czerwono siódemką, z twarzy był raczej normalny typowy hobgoblin o sprytnych nieco pożółkłych oczach z brązowymi źrenicami nad którymi widać nieco rzadkie brwi, trójkątnej lekko wysuniętej szczęce z której wystają dwa kły, jeden trochę dłuższy od drugiego, natomiast na głowie ma długie czarne włosy splecione w tłusty warkocz z kością na końcu. Zarg chciał odzyskać bełt od swojej ukochanej kuszy który utkwił w bebechach trolla, ale poczeka z tym najpierw przeszuka martwe gobasy, może znajdzie coś do dźgnięcia kogoś w plecy? na pewno weźmie sobie jakiś duży palec by mieć co chrupać po drodze i gdy tylko orkasy oddalą się od cielska trolla to skoczy by wyrwać bełt.

09-04-2018, 21:18	#277
pi0t Reputacja: 1	Fik nie wiedział co odpowiedzieć, ani tym bardziej co zrobić. I choć tajemniczego głosu w głowie zapewne nie zachwycała wizja hordy zielonych wyznawców, to zapewne było to o wiele lepsze niż nic. Prorok zastanawiał się dlaczego nie uciekł, kiedy miał taka okazję. Gdyby dotarł do wyjścia z jaskini, jakoś na pewno by mu się udało. Prześlizgnął by się obok, a tak zapewne niedługo będzie żałował, że odrzucił szansę ucieczki. Zamiast tego odpowiedział na wezwanie, serce tłukło mu jak oszalałe, bogu wiedział, że snotling wpadł w panikę. Fik czuł ciarki, a jego głowę wypełniała się jakby watą. Oddychało mu się z trudem, dlatego bogu przejął kontrolę. Prorok nieświadomy zrobił krok do przodu, jego krzywa paszcza był krzywo rozwarta. Dla Fika świat wybuch białym światem, mógł mieć nadziej, że on i pająk jakoś to przeżyją. Tak naprawdę pokraka w tym momencie zachodził do swoich towarzyszy i próbował udzielać im błogosławieństwa uzdrawiania. __________________ Mistrz gry nie ma duszy! Sprzedał ją diabłu za tabelę trafień krytycznych!

10-04-2018, 10:28	#278
Gladin Reputacja: 1	W walce z goblinami padło sporo szczurów, a ich towarzysze porzucili je na polu bitwy. Mysichuch śliniąc się z radości zaczepiał zdobycz na kiju i jakoś zapomniał, że w pobliżu kręci się sporo gobasów i orkasów. W ostatnim momencie oprzytomniał i rzucił się w bok, unikając ciężkiego kopniaka. - Z drogi Mysibobku! - usłyszał, zbierając się z podłogi. Odwrócił się odruchowo zasłaniając kijem, ale nikt się nim więcej nie interesował. Powoli wstał i zaczął się oddalać od co większych i groźniejszych osobników. Zauważył wychodzącego z tunelu Fika i postanowił zbliżyć się do niego. Skoro ten nawiedzony snotling najpierw uciekał, a potem wrócił to znaczy, że albo w tunelu jest coś gorszego niż tutaj, albo tutaj jest coś lepszego niż w tunelu. Mysichuch był bardzo dumny z tej błyskotliwej myśli i powtarzał ją sobie w kółko, starając zapamiętać na przyszłość, żeby móc się nią komuś pochwalić. Gdy już zbliżał się do Fika, na ramię wypełzł mu pająk. Ostatnio edytowane przez Gladin : 10-04-2018 o 17:44. Powód: Pająk na ramieniu

10-04-2018, 17:07	#279
Avdima Reputacja: 1	Wyglądało to podejrzanie. Jak w ogóle udało się Blopowi dostać do swojej kanciapy, kiedy w najlepsze trwała walka? Tylko zdrajca mógł tak chicem wymykać się, niezauważony. Albo Smostro, ale on był niewinny. Łucznik śledził dalej alchemika, przemykając z cienia do cienia.

10-04-2018, 17:13	#280
Yellow King Reputacja: 1	Końcem końców czaszka trolla należała do Borgita. Uczepił ją sobie przy pasie, dzięki czemu dyndała przy każdym ruchu upstrzonego w talizmany z kości i wymalowanego na czerwono orka. Wyszczekanego badylarza uratował tylko większy czarny ork - inaczej jęzor Hagu by dołączył do i tak sporej kolekcji fetyszy na ciele Borgita. To, że dwójka prędzej czy później się zetrze - było bardziej niż pewne. Świecidełko ze znakiem Gorka miał zamiar zanieść temu małemu snotligowi - co by ten coś tam powiedział na temat świecidełka. Jeśli - oczywiście Hagu by w tym mu nie przeszkodził. Borgit nie musiał nawet szukać pretekstu, one same się znajdywały. __________________ Prowadzę: Kryminaliści: Ucieczka Termin: 04.05 You are in Carcosa now.