Borys postanowił uciekać. Nie żeby tak totalnie zostawić towarzyszy ale przynajmniej zwiać przed ptactwem a do ogiera strzelać z odległości. Bydle wszak nie odpuści tego był pewien. Oczy miało gorsze niż on sam po tygodniowej imprezie a to już wiele znaczyło. Zębiska miał ogromne i Borys zakładał, że skoro ma je tak rozwinięte to bynajmniej nie w celach wyłącznie estetycznych. Ich praktyczne zastosowanie łatwo było sobie wyobrazić. Stąd pomysł o zdecydowanej zmianie swojego położenia. Jeśli tylko zmusi nogi do ruchu, bo na razie jakoś ani drgnęły.

Detlef zaczął odpędzać się od ptactwa. Pierwszy raz w życiu mierzył się w ten sposób z kurami, rapier jednak wydawał się idealną bronią do tego. Kilka pchnięć i szaleńcza sfora pomniejszyła się o koguta, kurę i trzy gęsi. Ptaszyska atakowały jednak wciąż zajadle. Zdawało się, że wielkiej krzywdy uczynić nie mogą, jednak i Maddock i von Halbach na swej skórze odczuli coś zupełnie przeciwnego. Spośród całej masy dziobnięć dwa z nich były tak dotkliwe, że z ramion obu bohaterów polała się stróżka krwi.

Detlef widząc nacierającego wierzchowca odrzucił broń i szybko sięgnął po kuszę. Razem z elfami rozpoczęli ostrzał. Pierwszy strzałę wypuścił Ellidar. W pierwszej chwili zdawało się, że minie ona wierzchowca, jednak wojownik najwyraźniej wiedział co robił. Wziął pod uwagę, prędkość rozpędzającego się konia, jego drogę i strzała utkwiła zwierzęciu pod żebrami. Nie osłabiło to jednak impetu, będącego w szale, stworzenia. Kolejną strzałę chciał wypuścić Raen. Naciągając jednak cięciwę usłyszał trzask wydobywający się z naprężonego łuku. Zrozumiał, że jego broń musiała zostać uszkodzona w trakcie wypadku dyliżansu i jest obecnie na granicy wytrzymałości. Gdy ujrzał na niej pęknięcie, tylko upewnił się w tym przekonaniu. Zachowanie łuku było teraz tak odmienne, że żadna ze strzał wypuszczonych przez elfa nie trafiła celu.

Chwilę trwało nim Franc, Borys i Maddock ocknęli się z przerażenia i zaczęli w racjonalny sposób działać. Borys odbiegł kawałek na bezpieczniejsze według niego miejsce i przygotował swą broń do ataku. Dwie kury i dwie gęsi pobiegły za nim dziobiąc go zajadle po nogach.

W tym czasie strzelcy oddali kolejną salwę. Bełt wypuszczony przez Detlefa wbił się w pierś zmutowanego stwora. Bestia ryknęła z bólu, ale wciąż nacierała. Natomiast strzała wypuszczona przez Ellidara trafiła w końską nogę. Kuc stawiając na niej ciężar swego ciała zachwiał swą równowagę i poleciał łbem do przodu. Wywrócił się i koziołkując po ziemi wpadł w gromadkę. Maddock w ostatnim momencie odskoczył. Detlef też próbował jednak zwierzę niekontrolowanym ruchem całą siłą zawadziło go o nadgarstek. Szlachcic poczuł olbrzymi ból, który nie pozwolił mu utrzymać w ręku kuszy. Zakuty w zbroję Mauer był pewny, że nie odskoczy, chwycił mocno Scyzoryk, wiedząc, że i tak zostanie przez konisko stratowany, miał zamiar odpłacić mu w zamian cięciem. Ostrze zagłębiiło się w klatce piersiowej stworzenia, przecięło żebra, płuco i inne organy, rozbryzgująć ogromne ilości krwi. Rumak konał, ale wciąż wierzgał próbując się podnieść, a Mauer w tym czasie próbował się odturlać unikając kolejnych przypadkowych ataków.

***

W tym samym momencie elfy zauważyły, jak z pobliskiej stodoły zaczęły wychylać się, najwyraźniej zaalarmowane odgłosami walki, olbrzymie, wyprostowane niczym ludzie i pochrząkujące zajadle, grube knury. Odziane w poszarpane sukmany, uzbrojone w rzeźnickie tasaki trzymane w jednej, a pełniące rolę tarcz pokrywki od garów trzymane w drugiej zdeformowanej racicy, rzuciły się w stronę awanturników. Łeb jednego ze świnioludzi, najtłustszego, zdobił wypolerowany miedziany kociołek, pełniący rolę szyszaka. Dodając sobie odwagi głośnym kwikiem szarżowały na awanturników.

*** Dwie świnki vs sojusz ludzi z krasnoludem ***

Detlef, mimo ogromnego bólu jaki czuł z wiodącej ręki, instynktownie chwycił lewą w locie jedną z gęsi, która wzbiła się w powietrze, by go zaatakować. Chwycił tuż pod głową, ścisnął i cisnął o ziemię przekręcając jej kark. Chwilę później w dłoni trzymał już pistolet. Nie był jednak przyzwyczajony do tego, be celować z lewej ręki, ani też do tego typu broni, więc poza głośnym hukiem, który wystraszył jednego z szarżujących prosiaków, większego efektu nie było. Przeciwnie Borys, który bez problemu trafił w wystraszonego zwierzoczłeka. Strzała wbiła się w jego ciało i było widoczne, jak wiele bólu mu sprawiała

W tym czasie i Franc i Maddock już szarżowali naprzeciw biegnącej do nich świńskiej dwójce. Franc dwoma pierwszymi cięciami zadał rany największemu z przeciwników. Maddock pierwsze nie trafił, jednak gdy przeciwnik sparował kolejny cios weterana, krasnolud wykorzystał okazję i ostrze jego broni przecięło kość i tętnicę udową przeciwnika. Świńska krew zaczęła bryzgać po nich, a wraz z tryskającą krwią z mutanta uchodziło życie.

Borys próbował odpędzić się od kur i gęsi. Nie było to proste zadanie, ale z każdym zamachem zmniejszała się ilość atakujących go pierzastych. Parę razy go dziobnęły, ale nie na tyle, by poza szczypnięciem podziało się coś poważniejszego. Gdy większość z ptaków padła, pozostałe zaczęły uciekać i rozpierzchły się po całej farmie. Wtedy do Bogdanov ruszył wesprzeć walczącą grupkę. Byli w olbrzymiej przewadze, więc się nie obawiał niebezpieczeństwa.

Biegnąc do nich widział, jak Franc zadał kolejne cięcie poważnie raniące świnię. Ujrzał też jak rani ją Detlef. A chwilę później Krasnolud, który odłupał wrogowi rękę z bronią. Rzeź zakończył sam Borys odrąbując wieprzowi nogę od tułowia.

*** Świnka vs elfy… ***

Ellidar przymierzył ze swojego łuku, celnie trafiając szarżującego w nich zwierzoczłeka. Strzała jednak jedynie go drasnęła, nie osłabiając natarcia. Gdy odrzucał łuk, Raen już biegł w kierunku przeciwnika. Zręczna szarża i kolejna rana została zadana oponentowi. Elf dopiero po chwili poczuł, że jemu też zaczęła lecieć krew, była to jednak tylko powierzchowna rana. Po chwili już dwóch elfów ramie w ramię walczyło z odmieńcem. Jeden z ciosów Ellidara naciął skórę, jednak świnia nawet nie kwiknęła z bólu.

Mutant widać nie był w ogóle zaprawiony w boju i pewnie był to dla niego pierwszy pojedynek o życie, gdyż ciężko mu szło panowanie nad bronią, która prawie wyśliznęła mu się z zniekształconych racic. Elfy jednak nie wykorzystały przewagi. Prawdopodobnie przez swą dumę i próbę pokazania swej wyższości nadmiernie droczyły się z przeciwnikiem. Zwykle taka pewność nie popłaca i tak też było tym razem. W pewnym momencie świnia wyprowadziła chaotyczny cios, którego Ellidar nie przewidział. Otrzymany w głowę cios, niemal pozbawił go życia. Chwilę potrwało nim elf wyszedł z ogłuszenia. Kolejny cios, którego Raen nie powstrzymał, a mógł się okazać śmiertelny, zmierzał już w jego kierunku..

*** … uratowane przez krasnoluda ***

Jednak wtedy, jakby znikąd, zjawił się przy nich krasnolud i wbił swój kilof w czerep świnioczłeka. Na ryju wieprza narysowało się nieme zdziwienie, po czym jego świńskie rysy wygładziły się na zawsze.

Madock oczyścił o trawę ulubione narzędzie pracy i poszedł do reszty naradzić się. Elfy dyplomatycznie ignorował, zwłaszcza że nie wykazały się w walce.

- Dzięki panie medyk, choć to jeno draśnięcie było - powiedział krasnolud do Borysa gdy ten opatrzył mu rany. Przydatny był ten człeczyna, ale troszkę strachliwy.

Gdy plany spalenia farmy zaczęły brać w górę, Madock raczył wyrazić swą opinię - Moze cłecyna nicemu nie winien, a moze winien, ale coś mnie ta ukzyzowana suc dziwi, jakby najlepsego pzyjaciela cłowieka ubito. Pogadajmy z cłecyną, a nóz się coś wyjaśni.