Kapłan Morra, raczej przez drogę do jego domostwa był milczący. Przelotnie spojrzał na przygotowywania do święta, nie skupiając zbyt wielkiej uwagi do szczegółów - bardziej by skupić na czymś wzrok, cały czas myśląc o proroczym, trójwarstwowym śnie którym został obdarowany przez swoje bóstwo.

Podchodząc do drzwi wejściowych do domostwa Herman oparł kostur o ścianę, wyjmując spod szat klucze, jednym z nich otwierając domostwo i wchodząc do środka - pierw oczywiście zabierając ze sobą swoją laskę. - Zapraszam do środka. - powiedział ze spokojem w głosie, spoglądając na Albrechta przez ramię gdy wchodził. W myślach, prócz dylematów odnośnie swoich snów miał wielką nadzieję, że to co powie mu Albrecht przynajmniej w jakimś stopniu wspomoże rozwikłanie tajemniczego, proroczego snu. A przynajmniej da jakąś kolejną wskazówkę.

Emmerich już się nagadał tego dnia, więc gdy Ulli zapytał, gdzie jest Gerhart wykonał gest wskazujący, że na górze.

Cytat:

Bardag skinął głową na wywód sołtysa. Też podobnie sądził, ale wolał się upewnić. Gdy przeszło do załatwiania interesów z Aslaakiem z Rudigerem szampierz stał i słuchał. Miejscowi na boku handlowali tym co im zostało ze zbiorów. Bardag tylko się uśmiechnął i przechylił butelkę z Aslaakowym piwem. - Teraz rozumiem czemu Stuntergerna nie chcecie informować.- Kiwnął ze zrozumieniem głową. - Nie martwcie się człeczyno. mnie to nie interesuje co robicie. W sumie dzięki temu Aslaak może robić swoje piwo.- Dodał starając się uspokoić sołtysa.

Załadunek trwał dość długo, bowiem nieliczni i mało chętni do pracy chłopi skończyli pakować wóz dopiero, gdy słońce zaczęło zmierzać ku zachodowi.
Obaj krasnoludowie przez ten cały czas siedzieli w jednej z izb i rozmawiali. Olafsen wolał mówić po Khazadzku.
- Mieszkam tu już od paru ładnych wiosen - zaczął piwowar - Ja głównie z browarnictwa żyję, ale myślę, że dla Khazada zawsze praca się znajdzie. Nie to co dla długoucha - tu zaśmiał się dość znacząco. Przez resztę czasu opowiadał, o ludziach, z którymi mieszka w karczmie i o tych, których miał okazję tam poznać. Kiedy rozmowa zeszła na sprawy klanowe Bloodaxe mógł się zorientować, że Alsaak nie ma żadnego zdania o starszym Jorundzie, a także, że kompletnie nie rozumie polityki.

W trakcie rozmowy do sieni wszedł jeden z chłopów i nieśmiało wydukał.
- Pa... Pa... Panowie, w... w... wóz jest za.. pa... kowany
- Ach, to pięknie się składa - wrzasnął Alsaak wstając ze stołka i energicznym krokiem ruszył ku chłopowi, na którego twarzy zaczął malować się grymas przerażenia. Krasnolud trzasnął go w plecy, tak, że, aż coś chrupnęło - Ten Khazad kontent jest!

Obaj Krasnoludowie ruszyli wozem w kierunku Gladisch. Olafsen trzymał lejce i powoził. Gdy oddalili się nieco od wioseczki były uczeń Haralsona pociągnął solidny łyk piwa. Chwilę później stwierdził, że drugi z Khazadów chętnie wysłucha jego dowcipu o elfach.

- Wiesz jak sprawdzić, czy elf żyje - spytał nie oczekując odpowiedzi - Toporem!
Olafsen ryknął śmiechem i zaczął klepać się po kolanie.

Po ujechaniu kawałka drogi Khazad zaczął nucić, a następnie śpiewać.

Alsaak, Alsaak, Alsaak, pod Alsaakiem wóz, Na wozie Olafsen worek ma. W tym worku są... zboża i choć chce Alsaak w krzaki, Nie może, bo w mieście zboża skup już trwa… Esta, esta…

- Panie Bardag - zaczął po Khazadzku - Pora późna, dziewki ładne, a klimat weselny. Jako kapitan tego wozu zarządzam postój do rana. Pasuje to panu? Tylko elf by się nie zgodził!

Oczekiwanie na załadunek trwało długo, ale Bardagowi się nie spieszyło. Siedział i wysłuchiwał gadatliwego rodaka. Mogli mówić w ich ojczystym języku i szampierz przypominał sobie rodzinny dialekt, którego już dawno nie słyszał.

W końcu mogli ruszać. Khazadzi weszli na wóz i ruszyli. Aslaak po chwili zaczął rzucać kawałami. Bardag z dowcipów o elfach cieszył gębę i śmiał się serdecznie jak rzadko. Jednak piosenka w wykonaniu kompana miała wiele do życzenia. Jednak wojownik nie zamierzał mu przeszkadzać i zaczął rozglądać się po okolicy.

***

Noc się zbliżała i w końcu dojechali do Gladisch. Wiocha jak wiocha, jednak i w tej szykowano się do zabawy.
- Chyba tu w okolicy świętują wszystkie wsie Aslaaku. W tamtej też ucztę mieli chociaż daleko było do radości tych tu.- Przemówił po długim milczeniu.
Gdy kompan zaproponował postój i nocleg Bardag uśmiechnął się.
- Nie odmówię Panie Aslaak.- Odpowiedział lekko się śmiejąc.
- Zatem prowadź bo znasz tu chyba odpowiednie miejsce.- Zwrócił się do woźnicy i zeskoczył z wozu. Złapał swoje graty i z toporem w dłoni był gotowy udać się do karczmy.

Olafsen zbliżył się w ich kierunku i wrzasnął.
- Ten Khazad dlaczego mają zamknięte zastanawia się, liczył na nocleg bowiem i przyjaciela wozem też dowiózł tu!