Gustaw w żaden sposób nie odniósł się do przestrogi Loftusa, pozostali też chyba nie zwrócili na to uwagi. Mag się jednak niepokoił, graniczni z osady wyraźnie zareagowali gdy usłyszeli o Shrederze. Niestety nie udało się zdobyć żadnych informacji na ten temat. Nie było również żadnego sprzyjającego momentu, aby dowiedzieć się o aktualnych działaniach Wernickiego. Nie nadarzyła się również okazja do sprawdzenia czy wcześniejsza dezinformacja odniosła jakikolwiek skutek, czy do budowania opowieści o Dziewicy. To nie było jednak ważne, przynajmniej nie na tym etapie podróży, gdy byli tak blisko przełęczy.
Pomniejsze działania zapewniły im tymczasowy spokój i możliwość opuszczenia osady, niemniej na skutek niefortunnych posunięć należało założyć, że w przyszłości będą one niosły konsekwencję. Gdy zaczną akcję na przełęczy, wróg szybko skojarzy fakty. Ten zimny podmuch był tego przedsmakiem…
Oczywiście mogło być gorzej, w nocy Ritterowi przyśnił się koszmar, że ten cały Wolf nie dał się omotać i oczekiwał od Gustawa wyjaśnień, a potem działań przeciwko goblinom. Na całe szczęście to był tylko zły sen. A co do zielonoskórych, to po uzyskani informacji od Olega, który tak jak zniknął, tak i wrócił do oddziału, mag miał nad czym myśleć. Szkoda, że nie mieli więcej czasu, niemniej istniało prawdopodobieństwo, że to nawet Markus Tivioli. Mistrz Kolegium Cienia, u którego zakwaterował się będąc w Meissen, uczył czarów z jego księgi i którego posiada licencję. Użycie goblinów jako narzędzie przeciwko Graniczym było sprytne. Takie ataki nie wywołają represji na okolicznej ludności, nie spowodują zakulisowej reakcji księżnej, która mieszała w działaniach regularnej armii Wissenland. Zmniejszą też populację zielonych, co w przyszłości ułatwi życie miejscowym. Na chwilę obecną, Ostatni nie powinni z nimi walczyć, w sytuacji zagrożenia unikać konfrontacji podobnie jak na rzece. Granicznym na ich temat przekazywać informacje błędne lub niepełne. Gdy Ostatni byli sami, szary czarodziej podzielił się z nimi swoimi przemyśleniami.

Ritter w sytuacje przy mostku się nie wtrącał, trzymał lekko z tyłu. Liczył, że Ostatni potrafią uczyć się na swoich błędach i rozumieją że lepsza jest jedna choćby zadowalająca wersja niż cztery olśniewające wersje realizowane w tej samej chwili. Stirlitz wtedy uratował sytuację, ale ponowne jego użycie byłoby zbytnym kuszeniem losu, zresztą chwilowo nie było takiej potrzeby.
Mag pozostawał czujny i skupiony. Gotów do reakcji, gdyby dostrzegł zawirowania wiatrów magii, czy instynktownie odczuł zagrożenie swoim szóstym zmysłem.

Loftus był zadowolony, że tym razem udało się im przejść przez punkt kontrolny bez wzbudzania zbytniego zamieszania. Do samego wieczora nie wydarzyło się nic konkretnego. Mag drużyny zastanawiał się, czy gobliny i inny czarodziej nie idą ich śladem. Na pewno wzbudzili ich zainteresowanie, ale jak przekazać mu informację, samemu się nie zdradzając. Mag miał pewien pomysł, potrzebował do niego jednak pomocy pozostałych z Ostatnich, a rozmowa na ten temat musiała się odbyć bez udziału wroga, który mógłby nadstawić uszu. Kroppenleben nie przywitało ich niczym nadzwyczajnym, niestety nie było zbytnio gdzie pohandlować, a Ritter z uwagi na rany zapomniał się we wcześniejszej osadzie. W tej sprawie zwrócił się do kwatermistrza Ostatnich, poprosił aby ten w przypadku robienia jakiś interesów rozpytał, czy ktoś nie ma do zbycia płaszcza. Mag gotów był odkupić nawet używany, a zapłacić jak za nowy. Ritter zastanawiał się co będzie lepsze, wykorzystanie wieczoru na przeprawę i nocowanie w obozie po drugiej stronie rzeki, czy zostanie w tej osadzie. Z jednej strony dobrze by przekroczyć rzekę, odciąć się od Granicznych, z drugiej wzbudza tym zainteresowanie i podejrzliwość. Na całe szczęście nie on dowodził.

W sprzyjających do rozmowy okolicznościach Galeb zasugerował drobny sabotaż. Loftus był jednak sceptyczny, on i zresztą nie tylko on byli ranni.
- Przełęcz jest dość blisko, musimy zbierać siły. Zresztą skradzionego towaru nie upłynnimy, brać go z sobą ciężko, a układów z lokalnymi nie mamy. Do tego wzmocnimy czujność granicznych, że coś jest nie tak. Niech skupiają się na goblinach, nie na osobach na trakcie. Szczególnie, że nasze pojawienie się zostało odnotowane i zwróciliśmy na siebie uwagę we wcześniejszej osadzie.
Uszkodzenie wozów, czy nawet jednego, to już bardziej. Choć dla mnie to zbędne ryzyko. Na pewno je wyprzedzimy, a jeśli zrobimy swoje to i tak nie przejadą. Ale w razie potrzeby mogę przybrać postać jednego z zielonych, to oddali podejrzenia od nas. - wypowiedział swoje zdanie i z zadowoleniem przyjął, że i Bert wolał się nie wychylać.
- Zablokujmy przełęcz i gońmy do Khazadów. Nie musimy jej przecież bronić i tam wytrwać. Odwrót w stronę twierdzy pozwoli nam też oddalić się od pewnego pościgu Granicznych. Gdy w sprawach bieżących zabrał już swoje zdanie, to postanowił przedstawić drobny plan, który możliwe, że zapewni im spokój ze strony goblinów, a może nawet ich wsparcie.
- Tak jak Wam wspomniałem już wcześniej możliwe, że to Markus Tivioli mistrz Kolegium Cienia wykorzystał gobliny do walki z Goblinami. Pewności nie mam, ale coś jest na rzeczy. Dobrze byłoby mu przekazać wiadomość, żeby nas przepuścił i wzmocnił ataki, czy choćby spróbował spalić most przez który niedawno przekroczyliśmy. Mogę przygotować list w języku Lingua Praestantia, więc dla osób niewykształconych w kolegium pozostanie on niezrozumiały. Ale trzeba by go podrzucić w jakimś lekko ukrytym miejscu, gdzieś niedaleko traktu. Oleg to by musiało być Twoje zadanie, jeśli się na to zdecydujemy. Można to miejsce oznaczyć symbolem kolegium, jeśli a to przystaniemy to Ci je pokażę (księga czarów zdobyta w Meissen). Język tajemny, może pozostawi trwały ślad i będzie ten list widoczny dla niego wiedźmim wzrokiem. Choć podejrzewam, że będzie to bardzo, bardzo słaba aura. Przy mojej osobie nadal wiatry zachowują się nie naturalnie, więc tamten mag łatwo nas wytropi, ale Galebie, czy dałbyś radę jakkolwiek nasycić choć odrobiną mocy ten list? Nie musi on mieć żadnej realnej zdolności. Byle wyróżniał się od otoczenia, niech będzie jak mały płomień świecy w ciemności dla patrzącego zmysłem magii. – Mag się rozgadał nie wiedząc, czy pozostali w ogóle akceptują ten pomysł. Więc chwilowo zamilczał, patrząc na ich reakcję.

Mag skinął tylko głową, gdy usłyszał odpowiedź khazada. Na jego wcześniejszą prośbę wcale nie odpowiedział, lub zwlekał z odpowiedzią. To już coś więcej niż niechęć, ale szary czarodziej nic nie mógł na to poradzić.
- Zaradzę temu problemowi w inny sposób, o ile Oleg pomoże z realizacją dalszej części planu. Oczywiście o ile nikt nie ma nic przeciwko. – Loftus pamiętał z nauk w kolegium, że z nielicznymi wyjątkami, Wiatry Magii nasycają magiczną energią wszystko wokół nas. Praktycznie wszystko jest w stanie pochłonąć znaczne ilości energii Eterycznej, no może poza ołowiem i obsydianem. Nie istnieje granica nasycenia danego przedmiotu magią. Niestety w naturze magii leży „wyciekanie”, więc każdy przedmiot może utracić magię. Kowale run potrafią uwięzić moc w przedmiotach, Galeb również, co udowodnił tworząc runę w karczmie. Jednak można było spróbować czegoś innego, szansa była mniejsza bo efekt będzie krótki. Ale istnieją przynajmniej trzy podstawowe metody stworzenia artefaktu. Można było skorzystać z dwóch z nich. Pierwszy, czarodziejskie zaklinanie. Idra Ausburg zapewne poradziłaby sobie z tym problemem dość łatwo, ale jej tu nie ma. Loftus mógł jednak na list rzucić czar „gry pozorów” do tego dodatkowo nasycić go energią z wiatrów magii. Drugi liczyć na efekt samoistnego umagicznienia. Klątwa wiedźmy i jej uczennicy cały czas mu dokucza, zawirowania eteru mają na niego wpływ, więc może i zostawiają jakiś delikatny ślad na przedmiotach. Oczywiście nawet skumulowanie tych elementów nie da długotrwałych efektów, ale wobec odmowy khazada nie było innego sposobu.

Detlef dostrzegł pewien problem z przedstawionym planem, Loftus wziął to jednak pod uwagę.
- Gdyby w okolicy był jakiś mag Granicznych, to już byśmy zostali przez nich zatrzymani. Przez wiedźmę i dziewczynkę jestem teraz na widoku każdego obdarzonego talentem. Zresztą Graniczni zachowywaliby się inaczej, mając na uwadze sprawę z goblinami. Zresztą guślarzy, czy czarni magistrzy na ich usługach byliby raczej bliżej centrum wydarzeń. Do tego taki list będzie widoczny zmysłem magi przez bardzo krótki czas z niewielkiej odległości. Za to mamy podstawy aby sądzić, iż magister wysługujący się goblinami jest z Kolegium Cienia. Ja używałem magii cienia. Jeśli tamten magister uważa, że służę Granicznym, to będzie traktował mnie jako zdrajcę i renegata, a tych każdy przedstawiciel Kolegium ściga z pełną zawziętością. Więc, albo spróbujemy się z nim jakoś skontaktować, albo oprócz Granicznych będziemy mieli na głowie Szarego Czarodzieja i bandę goblinów. - Mag udzielił dość obszernego wyjaśnienia krasnoludowi, czym miał nadzieje że go zadowolił i rozwiał część jego obaw.