Szmælc wrenczył Gobelinowi ksionżkem. Bard łapczywie położył na niej łapska i chciał wykorzystać sfojom nowo nabytom wiedzem. Obrócił ksionżkem w jednom stronem, potem w drugom, ale dziwne znaczki, jakie siem w niej znajdowały, nijak nie przypominały mu tego, co go duch nauczył.

Test int K100=40 vs 23

Duch go musiał oszukać i on na daremno tym kołem krencił! Gdzie łon, oszust jeden? Zniknoł gdzieś?

Przykurcz tymczasem deptał duchowi po pientach, ale zjawa nic sobie z tego nie robiła. Wyszli z jaskini, skrencili w prawo, potem w lewo. Snotling rozpoznał drogem. Była to pieczara, w której znajdował siem pajonk. Ale czy on żył? Gdy stamtond uciekał ruszył na poszukiwania znachora, pajonk żył. Co siem z nim stało? Gobelin i Szmælc pewnie mogli byli mu powiedzieć, ale jakoś nie wpadł na to, by ich zapytać. Ostatnio jak tendy przechodził, to łoni uciekali przed dzikiem. Ale gdzie siem podział wtedy pajonk? Na wszelki wypadek zwolnił, coby siem zastanowić. Przezroczysty zauważył to i zatrzymał siem pytajonco.
________________________

Kamulec delegował zbadanie sprawy na Pieńka uznajonc, że to najlepszy sposób na poradzenie sobie z niebezpieczeństwem. I z dumaniem. O tak. A że niebezpieczeństwa nie widział, a dumanie mu nie szło, to wyruszył na poszukiwanie włamywacza. Podonżajonc za drogom dla pudła nie uszedł zbyt daleko, gdy wózek odnalazł. Sam. Bez Trartexa. A obok były tylko te zamkniente drzwi, do których wcześniej złodziej zaglondał. W sumie to gladiator nie wiedział, co siem za tymi drzwiami znajdowało. Drzwi było jeden, dwa, dużo... próbował zaczonć liczyć od drugiego końca, ale też było ich jeden, dwa i dużo... co zrobić? Otwierać drzwi po kolei szukajonc snota? Zawołać go? Pójść dalej? Co innego zrobić??

Przykurcz spojrzał siem na ducha. Bojał siem. W sumie nie dziwne, bo nie miał jeszcze amuletu.
- Bo widzisz... Ty mnie prowadzisz... Do grota, dzie my bili siem z wielkim pajonkiem. Łon dużo snotów ubił i ja polecioł Wszobóju szukać, bo łon znachór i może by umioł Śliniaku głowem przyprawić, co mu ten pajonk łodgryz. Potem inna snota też uciekali, a pajonk ich ganiał. To ja siem bojam co łon tam nie siedzi i na mnie nie czyha. My musiem tam iść? Nie ma dzie indziej takich amuletóf? - wymamrotał.

Czmych z ostrożnościom, aby nie spłoszyć swego nowego wierzchowca (a właściwie to wierzch-dzika, nie wierzch-owca), skierował siem do drzwi. Takich to on jednak jeszcze nie widział. Wyglondały na wielkie i solidne. Pchnonć siem nie dały, ani pociongnonć. Wielke koło jakieś do krencenia na ich środku siem znajdowało, ale ni dało rady nim pokrencić. No to może jednak było koło nie-do-krencenia. Może Trartex dałby radem je otworzyć, a może Epigobleusz? Dał wienc za wygranom i cały dumny, na swoim wierzchdziku ruszył wzdłuż drabiny. Skrencił pierw w lewo, ale wkrótce, jak to z tom drabinom było, dojechał do skrzyżowania. Drabina w lewo, drabina prosto, a w prawo drabiny nie było. Na środku skrzyżowania spalone resztki snotlinga leżały. Tam, gdzie drabiny nie było, stał za to Przykurcz i rozmawiał z jakimś dziwnym goblinem.

- Innych nie ma, ten jeden ino jest - duch odpowiedział Przykurczowi. - Może jak ty szybko wbiegniesz, to on siem nie spostrzeże, pajonk siem znaczy? Albo wiem! - ucieszył siem. - Ja wejdem tam do środka i go nastraszem, on siem mnie boi. A ty w zamian mi jeszcze kilka razy kołem zakrencisz, co ty na to, hm?

- Dobra, tak zrobiem. Ty wejdziesz, nastraszysz pajonka i zawołasz co ja bendem mógł włazić. A ja tobie za to czy razy kołem zakrencem - odpowiedział snotling, dumny z tego, że mógł zaoferować krencenie trzy razy bo umiał to już policzyć!

Przykurcz zdziwił siem jak obaczył, że Czmych nie tylko nie stratowan został, ale nawet dzikom świniem ujeździł - gratulujem Czmychu - odpowiedział - inne snota tam w pierwsze lewo. Kołem krencom. A ten tu, to nasz szef. Łon dobrom pracem łoferuje. Ja tera z nim idem łodebrać wypłatem.

Duch zostawił Przykurcza z Czmychem. Może i dobrze, bo i snot i dzik siem go bojali. A tak duch z oczu, to im lżej. Co prawda to Przykurcz wyjaśnił, że nie ma siem co bać, bo teraz to duch jest ich szefem... o ile Czmych mógł przyjonć to do wiadomości, to jednak wytłumaczyć to dzikowi było trudniej. No bo po dzikowemu to żaden z nich nie gadał.

Po chwili dał siem z jaskini słyszeć głos.
- Ale bałaganu narobiliście! Wszyćko zniszczone! Ksionżki! To straszne!

A po chwili ciszy...

- Snocie, możesz przyjść. Nie wiem gdzie jest pajonk, ale tu go nie ma. Musisz tylko wygrzebać ten naszyjnik ze szczontek...
_____________________

Kamulec wzruszył ramionami. Złodzieja widać nie było. No to ruszył dalej przed siebie, pionc siem powoli do góry. A tunel znowu siem postanowił rozwidlić, aby gladiatorowi wbrew zrobić. Jakby nie mógł po prostu siem ciongnoć sam jeden. W prawo, w lewo, potem w prawo czy w lewo... no gdzie ten Trartex poszedł?