Ed pozbył się w końcu namolnej latynoski i skupił na obserwacji wejścia do VIP Roomu, niekiedy rzucając okiem na spływające bez przerwy smsy pisane między Ann i resztą ekipy. Dwadzieścia minut później gdy dredziarz w fioletowej marynarce wyszedł, agent odwrócił się plecami do niego i szybko napisał smsa.

Cytat:

Napisał Ed Wychodzi

Kiedy figurant ruszył w kierunku baru, Hoover ostrożnie poszedł za nim starając się nie wzbudzać większej uwagi.

Cytat:

Napisał Ed Jest mój. Biorę to na siebie

Odpisał na ostatni sms Ann a potem ruszył za fiolecikiem w kierunku wejścia. Kiedy w końcu opuścił klub, zaczął się zataczać i wężykiem sunąć po chodniku, garbiąc się jakby za chwilę miał zwrócić na kostkę wszystko co wypił i zjadł tego wieczoru. W takim stanie wychodziło z klubu wielu klientów więc liczył, że po za litościwymi spojrzeniami nikt nie uzna, tego podejrzane zachowanie. Starał się nie spuszczać Pablo (o ile to on, pomyślał) z oczu, a gdy tamten doszedł do samochodu, Ed przyśpieszył kroku. Gdy samochód już miał ruszyć, sprawiający wrażenie w sztok pijanego agent wtarabanił mu się na maskę, kładąc niczym kaskader na ziemi. W dłoni trzymał już pluskwę, którą leżąc próbował przyczepić pod maskę. Jeśli Pablo wyjdzie z auta i zacznie go besztać, to raczej było pewne, Hoover bełkocząc zacznie go przepraszać, podniesie się z ziemi i zataczając wróci do furgonetki, gdzie czekała Ann i drugi zespół.

W niedzielny poranek Ed postanowił wybrać się na przejażdżkę. Nie wypił wczoraj dużo i nie męczył go kac, ale świeże morskie rześkie powietrze dobrze mu zrobi, pozwoli poukładać myśli. Zaparkował na wielkim parkingu przy wypożyczalni nart wodnych po czym piechotą udał się na przystań, przy której zacumowane były jachty. Klub żeglarski „LA Yacht Club 2017” był jednym z tropów, które musiał sprawdzić. Być może w sprawie tajemniczej śmierci Alyssy nie chodziło wcale o kartele. Może agent z Margarity, który do niego zadzwonił miał rację? Jeśli tak było Ed, powinien przekazać to dochodzenie innej agencji albo gliniarzom nie powiązanym z komisariatem, gdzie prowadzono śledztwo. DEA nie zajmuje się sprawami tajemniczych samobójstw, a jednak nawet jeśli śmierć pracownicy biura turystycznego nie miała związku z narkotykami, Hoover nie mógł odpuścić. Nie wierzył w przeznaczenie (choć po spotkaniu w Bukowsky’s Tample dziewczyny, która okazała się ważnym świadkiem zaczynał mieć wątpliwości), a jednak jakiś niesamowity zbieg okoliczności sprawił, że to jemu przypadła rola w wyjaśnieniu zagadki jej śmierci. Jeśli doszło do morderstwa albo ktoś zmusił Alyssie żeby odebrała sobie życie, Hoover musi znaleźć dowody i zrobić wszystko by sprawców postawić przed sądem.
Przechadzając się po molo zagadywał do żeglarzy, których spotykał przy swoich jachtach. Przedstawiał się jako John Turner, prywatny detektyw. Rozdając karteczki z numerem swojego telefonu pokazywał zdjęcie Alyssi, szukając osób, które mogły ją znać. Sugerował, że został wynajęty przez rodzinę Salvado, która nie wierzy w samobójczą śmierć córki i oferuje wysoką nagrodę pieniężną w zamian za informacje, które pomogą wyjaśnić okoliczności tej tragedii. Hoover, jeszcze jako gliniarz a potem agent FBI często, balansując na granicy przepisów dopuszczał się podobnych kłamstw i manipulacji. Robił to w imieniu prawdy. Każda ofiara, która straciła życie z ręki drugiego człowieka na nią zasługuje. Bo jeśli piekło nie istnieje, więzienie albo elektryczne krzesło to jedyna sprawiedliwa forma kary i zadośćuczynienia. Nie ma nic gorszego niż osiemdziesięcioletni zbrodniarz, który zmarł w swoim własnym łóżku, w otoczeniu kochającej rodziny, dzieci i wnuków nigdy nie płacąc za swój grzech.

Hoover wrócił do mieszkania, licząc, że kłamstwo, które sprzedał, rozniesie się wśród członków społeczności żeglarskiej. Czy był to właściwy trop? Pewnie nie. Być może życie Alyssi Salvado miało jeszcze więcej warstw, ciemniejszych, do których się jeszcze nie dokopał. Musiał jednak sprawdzić każdy, nawet najbardziej niewinnie wyglądający szczegół. Wieczorem usiadł przed laptopem. Wciąż, po ostatnim maratonie czuł lekki wstręt do komputerów i niemal go cofało, gdy patrzył w emitujący promieniowanie monitor, po chwili jednak wsiąknął w świat aplikacji randkowych Konkretnie jednej, tej z której korzystała Alyssia. Założył najpierw fałszywego maila by potem założyć konto Clark1979. Wrzucił w profilowe jedno ze swoich lepszych zdjęć, z czasów gdy był kilka kilogramów szczuplejszy i nie nosił wąsa, z którego Tucker urządzał sobie drwiny. Zainteresowania Clarka1979 były zbieżne z zainteresowaniami Alyssi, nawet zawód wykonali podobny i jeździli w te same miejsca. Gdy już skończył dopieszczać szczegóły znalazł profil Shany Dodson z Santa Fe a potem napisał krótką wiadomość z emotikonką.

Cytat:

Cześć

To są samą wiadomość zamierzał wysłać do Juana Longo, z drugiego profilu, którego na razie jeszcze nie założył. Potrzebował pomocy agentki. Pomyślał o Ann, w końcu wisiała mu przysługę, ale była ona zdecydowanie mniej atrakcyjna od Alyssi, potrzebował lepszego wabika. Zastanawiał się, która z dziewczyn w biurze mogłaby założyć fikcyjny profil i pomóc mu nawiązać kontakt z Longo. Wróci do tego jutro rano.

- Nie umówię się z tobą Ed – wypaliła agentka Patricia Mayers gdy z przymilnym uśmiechem podszedł do automatu z kawą i otworzył usta by coś powiedzieć.
- Właściwie to nie chodzi o mnie tylko o faceta nazwiskiem Longo. Juan Longo. Może być zamieszany w sprawę, którą się zajmuję – wyjaśnił Hoover po czym dodał – Dlaczego nie?
Patricia była zdecydowanie atrakcyjniejsza od żelaznej Ann, nie tak atrakcyjna jak ich sekretarka, ale miał nadzieję, że Longo nie będzie specjalnie wybrzydzał. Agentka ostatnie pytanie skwitowała znudzonym grymasem i podniesionymi brwiami. Odebrała czarną expresso z automatu i oparła plecami o ścianę.
- Sprawa Salvado?
- Skąd wiesz?
- Słyszałam jak ganiasz Chrisa i wymyślasz mu coraz to durniejsze zadania. Widzę, że wypatrzyłeś sobie kolejną ofiarę.
Ed wybrał na ekranie obrazek latte i wrzucił monetę do automatu.
- Muszę założyć profil na portalu randkowym i nawiązać z Longo kontakt – wyjaśniał czekając aż plastikowy kubeczek napełni się płynem.
- Ale wiesz, że możesz ściągnąć z neta zdjęcia dowolnej laski? – Pat wydawała się mocno rozbawiona.
- Wiem. I gdyby kiedyś ktoś nie wpadł na pomysł by wymyślić skype, discord i inne komunikatory wideo zrobiłbym te bez wahania. Chcę, żeby Longo nie miał żadnych wątpliwości, że po drugiej stronie komputera siedzi atrakcyjna dziewczyna. Taka jak ty.
- Daruj sobie Eddie – odparła agentka, ale mimowolnie zachichotała pod nosem – Dlaczego nie poprosisz Ann? Po akcji w „Red Parrot” wisi ci przysługę.
- Ann jest świetną babką, ale nie sądzę, by Longo się nią zainteresował. Potrzebuję lepszej przynęty.
- Ah tak. Tylko co ja z tego będę miała?
- Satysfakcję i moją dozgonną wdzięczność.
Parsknęła głośno dając do zrozumienia co myśli o takiej zapłacie. Musiał kombinować dalej.
- Mam na komputerze fotki Tuckera, z naszego ostatniego wypadu nad Ozark.
- Naprawdę go upiliście i przebraliście za członka Village People?
- Nie. Upił się sam.
Pat zaświeciły się oczy. Wyciągnęła rękę.
- Ok. Umowa stoi.
Ed wprowadził agentkę w szczegóły akcji. Miała założyć konto na portalu randkowym a potem skontaktować się z Longo. Scenariusz zakładał, że na początku będzie to niewinna relacja, która w trakcie trwania przerodzi się w rozmowy na żywo. Finał zakładał wywabie faceta z kryjówki i jego spotkanie Pat na żywo. Ed miał zaś czuwać nad wszystkim.

Popołudniu zrobił sobie przejażdżkę w okolicach biurowca gdzie znajdowała się siedziba „Morgan & Son”. Tradycyjnie szukał zewnątrz kamer ulicznego monitoringu, bankomatów, kamer sklepowych. Chris wykonał kawał tytanicznej pracy, być może był to przełom w śledztwie i Ed nie mógł tego spieprzyć. Wystarczyło sprawdzić czy facet w czapeczce przyjechał tu autem, a jeśli przyjechał, to na jakich blachach był samochód. W drodze powrotej do domu zadzwonił do faceta, z którym dzień wcześniej rozmawiał na przystani. Zainteresował go ten wątek z łodzią. Chciał dowiedzieć się czyja to była łódź, gdzie ją znaleźć i jak ustalić trasę, która pokonała Alyssia. Jeśli Salvado ją wypożyczyła, powinna mieć jakiś GPS albo inny nadajnik. Może wciąż istniały jakieś zapisy w systemie.
Gdy znalazł się w mieszkaniu otworzył komputer po czym zalogował jako Clark1979 na swoje nowo założone konto randkowe. Napisał kolejną wiadomość do Shany Dodson.

Cytat:

Napisał Ed Masz bardzo interesujący profil. Też uwielbiam podróże, pracuję w turystyce. Często bywasz w LA?

- Chodzi o wzorzec Patty– odpowiedział Ed, gdy u Pat pojawiły się wątpliwości co do słuszności metod agenta – Nie chcę zatrzymać Longo, nie mam żadnych dowodów, że był zamieszany w śmierć Salvado, być może to jeden z fałszywych tropów. Muszę jednak sprawdzić czy jest jakiś wzorzec. Dlatego zarówno mój jak i twój profil randkowy jest zbieżny z zainteresowaniami i pracą Alyssi Salvado. To nie jest doskonały plan, bo jeśli Longo preferuje na przykład latynoski w typie urody Alyssi, a Shana Dodson jest lesbijką, cała nasza praca idzie na marne. Jeśli jednak Longo albo Dodson nie interesuje czy osoba po drugiej stronie komputera jest dobra w łóżku, jeśli interesują ją na przykład to, że Clark1979 albo PattyQ często wyjeżdżają do Ameryki Południowej w miejsca gdzie kokaina jest tańsza niż bezołowiowa benzyna, to zmienia postać rzeczy. Może Salvado wplątała się w jakąś historię, która doprowadziła ją do ostateczności lub ktoś postanowił się jej pozbyć i wyrzucił przez okno z jedenastego piętra. Może za jakiś czas Longo albo Dodson zaczną zadawać nam pytania, Nie o znak zodiaku, ulubioną książkę czy film. Dlatego bądź czujna i czytaj między wierszami. Clark979 to porządny gość, a PattyQ nigdy nie dostała nawet mandatu za złe parkowanie, ale kiedy padnie kusząca propozycja żeby złamać prawo, zaryzykować, zarobić trochę zielonych, zgodzą się.
- Myślisz, że ta sprawa ma związek z tym, że Salvado wyjeżdżała często do Kolumbii i Wenezueli. Że ten Longo albo Dodson wszedł w nią jakąś spółkę? Namówił, żeby została kurierem?
- To tylko jedna z dziesiątek hipotez Pat. Longo nie wydaje się, kolesiem, który w biały dzień organizuje włam na komisariat i pod nosem gliniarzy niszczy dowody. Może to tylko płotka. Zwerbował do czegoś Alyssie, poznał ją z niebezpiecznymi ludźmi i na tym jego udział się skończył. A może, to najbardziej prawdopodobna opcja, to tylko zwyczajny Hiszpan, który postanowił szukać miłości, przyjaźni albo seksu w internecie.
- Dziwne, że agent FBI, który tropił seryjnych morderców nie bierze jeszcze jednej ewentualności – agentka uśmiechnęła się nieznacznie.
- Że Longo to pojeb, który poluje na kobiety i szuka ofiar w internecie? Nie wydaje mi się. Gwałciciele, damscy bokserzy, czy nawet tacy goście jak Ted Bundy nie wchodzą w biały dzień na komisariat policji, nie zlecają też tego zawodowcom. Ale sprawdzić gościa trzeba.
- Znaleźć wzorzec.
- Tylko, jeśli istnieje. Przeproś od mnie swojego chłopaka Patty.

Czy Ed był zdziwiony gdy okazało się, że blachy sedana, którym poruszał się facet w czapce zostały skradzione? Raczej nie. Miał teraz przynajmniej pewność, że Chrisowi udało się z pośród setek godzin nagrań z poczekalni, wyłowić tą jedną konkretną osobę, której szukał Hoover. Po obejrzeniu nagrania, agent skontaktował się z wydziałem ruchu drogowego, odpowiedzialnym za miejski monitoring. Zamierzał prześledzić trasę przejazdu sedana, choć istniała ewentualność, że i na to byli przygotowani fałszywi monterzy i ich wspólnicy. W co ty się wplątałaś Alyssio, pomyślał, jeszcze raz przeglądając nagranie z facetem w czapce i próbując wyłapać szczegóły, które za pierwszym czy dziesiątym razem mógł przeoczyć.

Im więcej pojawiało się niejasności, tym więcej pracy czekało agenta. W łodzi, którą Alyssia Salvado wyruszyła na nieznane wody, wyłączono GPS, więc Hoover od razu uderzył do informatyków, wyjaśniając im czego dokładnie od nich oczekuje. Najpierw jednak musiał zdobyć nakaz, więc pojechał do Raccetiego, który ostatnimi czasy widywał go częściej niż swoja dzieci i żonę. Poprosił o nakaz na zarekwirowanie GPS i nadajników znajdujących się w łodzi. Kiedy chłopakom z IT mu się ustalić przybliżoną lokalizację, czeka go wycieczka, ale to melodia przyszłości.

Wieczorem, zmęczony wrócił do mieszkania, wziął szybki prysznic a potem napisał do Shany, sugerując, że chętnie będzie robił za jej przewodnika po nocnych klubach i barach w LA. Nie czekając na odpowiedź wziął parę pastylek na sen i położył do łóżka. Jutro znów czekało go cholernie dużo roboty.

- Nie mówię że to on zabił Salvado – odpowiedział Ed kontynuując rozmowę z agentką - Ale mógł być pośrednikiem, kimś kto poznał ją z niebezpiecznymi ludźmi, wciągnął w jakieś gówno. Najpewniej to fałszywy trop, ale jeśli istnieje chociaż ułamek procenta, że coś jest na rzeczy to muszę się upewnić. Sprawdzam każdy trop, każdy aspekt jej życia. W hotelu była razem ze swoimi dwoma kolegami z firmy, sprawdziłem ich już na początku, kazałem za nimi jeździć, potem przesłuchałem. Nie wyglądali na geniuszy zbrodni. Świadek, który ją wtedy widział w hotelowej restauracji właściwie potwierdził to co napisali w raporcie gliniarze, Alyssia była tego dnia w rozsypce i pewnie bym uwierzył, że sama wyskoczyła przez okno, gdyby ktoś nie włamał się do policyjnego magazynu i nie wyniósł nagrań z tamtej nocy. Agent który zrobił jej wtedy zdjęcia na Margaricie, twierdzi, że takie akcje nie są w stylu kartelu. Pewnie ma rację, szybciej obstawiałbym służby specjalne albo byłych gliniarzy, którzy wiedzą jak poruszać się po komisariacie, gdzie i czego konkretnie szukać.
Kiedy Hoover skończył dywagować wrócił do pracy. Pogoda pokrzyżowała mu plany, więc tego dnia postanowił nie ruszać się z biura i przejrzeć bazę danych. Tym razem nie skupiał się na konkretnych ludziach, chciał bliżej się przyjrzeć grupom przestępczym działającym na terenie Kalifornii. Facet, który wyniósł firmowe czapki z „Morgan & Son” był biały, więc na początek odrzucił czarne, azjatyckie i latynoskie gangi i skupił na aryjczykach. Przeglądał zdjęcia wszystkich notowanych członków gangów, klubów motocyklowych i mafii, selekcjonując na tych, którzy w ogóle nie pasowali do opisu sprawcy, oraz na tych, którzy wykazywali chociaż minimalne podobieństwo. Gdy już oddzielił ziarno od plew, na pierwszy ogień wrzucił tych, którzy w przeszłości byli powiązani z policją albo służbami specjalnymi, albo zostali przyłapani na podobnych akcjach, jaką odwalili fałszywi monterzy.
Za oknem już ciemniało a w biurze została jedynie stara sprzątaczka, buczący dźwięk odkurzacza rozpraszał agenta, więc w końcu z ociąganiem wstał od komputera a parę minut później opuścił budynek. Przebiegł w deszczu do samochodu, odpalił papierosa. Wyciągnął telefon po czym wybrał numer Kena.
- Cześć detektywie. Dzwonię zapytać czy macie może jakiś nowy trop w sprawie tych fałszywych monterów.– zaczął rozmowę a gdy gliniarz skończył gadać dodał – Mam nagrania z poczekalni „Morgan &Son”, namierzyliśmy podejrzanego, masz jutro czas się spotkać? Chciałbym ci pokazać tego typa. Na nagraniach niewiele widać, ale może uda ci się go rozpoznać?
Hoover miał jeszcze jedną prośbę, ale załatwi to jutro gdy spotka się z Kenem. Musiał przejrzeć listę hotelowych gości z nocy gdy zginęła Salvado, miał nadzieję, że gliniarze ją mieli i sprawdzili, inaczej znowu będzie musiał męczyć prokuratora o nakaz i jechać do hotelu. Po spotkaniu z detektywem, zamierzał od razu udać się na przystań i wynająć motorówkę. Na mapie już zaznaczył obszar po którym jachtem poruszała się Alyssia. Modląc się dobrą pogodę na jutrzejszy dzień, wrócił do mieszkania.