Bohaterowie przesłuchali kultystów, a skończyli na tym, że żaden z przedstawicieli kultu nie został przy życiu.

Otwin widząc wąski korytarz widział, że jest krótki i prowadzi do drabinki w rogu, którą jest podstawiona pod jakąś klapę. Gdy doszedł musiał wejść na drabinkę i odblokować zamek. Gdy już to zrobił oczom bohatera ukazała się wieś. Widział przed sobą dokładnie nową konstrukcję karczmy. Przed nim leżały różne resztki, pozostałości po starej karczmie, którą dobrze pamiętał, że ludzie spalili, po tym jak bohaterowie pozbyli się pierwszego demona w tej wsi.

Oswald poczuł się troszkę lepiej, ale i tak Albert pod ramieniem był niemal konieczny.

- Usiądź wygodnie ja rozejrzę się co można tutaj znaleźć. - powiedział uprzejmie Albert do Oswalda - to miejsce może skrywać jakieś tajemnice, nikt o nim nigdy nie słyszał.

Albert odszedł kilka kroków przeszukując pomieszczenie.

Bohaterowie postanowili się rozdzielić.
Randulf i Oswald postanowili przeszukać dokładnie pomieszczenie. Albert od dawna już kręcił się przeglądając wszystko co leżało na ziemi jaki to co było na półkach. Nie wyglądało jednak aby znalazł coś co było warte zachowania. Jednak każdy może uważać coś innego za coś cennego, dlatego każdy z bohaterów zaczął przeglądać rzeczy, które się tam znajdowały. Otwin zaś miał inne plany i nie miał zamiaru czekać na pozostałych.

Randulf postanowił zająć się ciałami i dokładnie je przeszukać. Pomysł wydawał się być rozsądny gdyby nie to, jak bardzo te ciałą cuchły i jak odrażajaco wyglądały. Jednak nie odstraszyło to bohatera i ten przeszukał każdego kultystę. Nie dało się ukryć, że znalazł całkiem sporo różnych rzeczy. Nie wszystkie były proste w sprecyzowaniu co oznaczały, bądź do czego służyły, jednak był i takie, które bohater bez problemu potrafił nazwać.

Od groma kosturów i podartych szat
2* Kości do gry
Karty do gry
4*sztylet
narzędzia do pisania
metalowy pierścień
amulet
7 zk
Kartka papieru, jak gdyby list:

Dwie fiolki z zieloną stęchła miksturą

Oswald miał utrudnioną sytuację, jego stan był słaby. Zaczął powoli kompletować kartki i księgi. Jak się okazało było tam całkiem sporo rzeczy. Były nawet rysunki wilkołaków, jak gdyby ten temat był w tych stronach mocno poruszany. Większość dotyczyła jakichś zaklęć i obrzędów, jednak wśród nich pojawiła się luźna kartka.

Albercie spojrzał na Oswald i skierował się do niego z dziwnym pakunkiem w rękach, gdy już był na miejscu pokazał owe znalezisko.

Jak się okazało wewnątrz było coś co przypominało pochodnię, ale to coś wstawało się w ziemię i od tego był pewien ląd. Wyglądało to jak ładunek zapalny. Wewnątrz było coś przypominające czarny proszek, jak jakąś rudę.

Bohaterowie poszukiwali dokładnie kultystów jak i salę. Oswald nie czekając zbyt długo postanowił ruszyć śladami Otwina, zaś Randulf miał zamiar kontynuować przeszukiwanie. Albert szedł tuż obok Oswalda tak aby w razie czego go asekurować. Bohater co prawda miał się nieco lepiej, ale jeszcze wiele brakowało do jego normalnego stanu sprawności. Utykał i dobrze, że patrzył pod nogi, bo na drodze było wiele ciał, a tym samym przeszkód.

Oswald największe trudności miał z pokonaniem drabiny, bo stała dosyć pionowo, a nogi bohatera nie był jeszcze aż tak pewne. Jednak po chwili był już na górze. Światło słoneczne miło padało na twarz bohatera, a wiatr orzeźwiał że aż miło było odetchnąć czystym, świeżym powietrzem. Bohater nie widziałem nigdzie w pobliżu Otwina, stał teraz na przeciwko nowo budowanej karczmy. Albert wyszedł za nim taszcząc przedmioty jakie mieli wynieść na górę w tym dziwny pakunek i kilka ksiąg jakie dał radę wziąć ze sobą. Nagle Oswald zobaczył, że coś przemknęło pomiędzy domami. Było to dokładnie pomiędzy domem sołtysa i pierwszym opuszczonym budynkiem. Mógłby przysiąc że było to właśnie dziecko. Dziewczynka o której rozmawiał z kultystą.

Randulf zdawał się nie tylko na te fizyczne bodźce ale postanowił się także otworzyć na te niewidzialne. Czasem lekko przymykając oczy starał się coś poczuć dotykając przedmiotów. Dotykał jednak nic się nie działo, do momentu gdy Oswald i Albert wyszli z pomieszczenia. Było to naprawdę dziwne, bo po tym jego głowa niemal eksplodowała z przeróżnych bodźców. Były to wizje męczarni różnych postaci w tych lochach, a także jakichś rytuałów, wizje kultystów przechodzących mutacje. Wszystko się zmieniało w zależności czego dotykał. Było to jak gdyby ślepiec dotykał różnych rzeczy, dostając w tym momencie szeregu bodźców które jego umysł analizował i starał się dopasować do rzeczywistości jaka go otaczała. Nic jednak z tym wizji nie przybliżyło bohatera co do jakichś rzeczy, który mogły być na pierwszy rzut oka pomocne.

Do kultysty stojącego przy stole podszedł kultysta niższego rzędu, który niedawno co wszedł do pomieszczenia taszcząc pakunek. Pakunek był sporych rozmiarów, Randulf widział już wcześniej, był to ten sam, który Oswald i Albert zabrali ze sobą.
Kultysta zaczął:
- Zgodnie z wolą pana, instrukcje przyjdą później.
- Połóż to w rogu, teraz musimy przygotować się do rytuału, nowi nie długo to będa, pies ich nie zatrzyma
- Nasi bracia też lada chwila się pojawią.

Jest mrok, w sali jest tylko jeden kultysta, nagle wchodzi do niej inny taszcząc księgę. Księga okazuje się być znana już wcześniej Randulfowi, jest to ta sama, którą wyrzucił do drzewa we wcześniejszej wsi. Kultysta bierze ją w ręce, a bohater widzi jak ta emanuje swoją mocą.
- Idz juz - zwraca się kultysta z księgą w rękach
Kultysa wychodzi, a kultysta z księgi pozostaje w sali. Otwiera księgę i wypowiada jakieś dziwne słowa, prawdopodobnie przeczytane na pierwszej stronie. Nie brzmią one tak chaotycznie jak te które były wypowiadane w czasie rytuału. Kultysta przegląda pośpiesznie księgę i udaje się w róg sali, gdzie wygrzebuje kilka cegieł i chowa wcześniej wspomnianą księgę. Wkłada ponownie cegły i przysypuje piachem tak aby to miejsce się nie wyróżniło.