Joachim słuchał z zainteresowaniem, kończąc skromny posiłek i analizując informacje przekazane przez Dietera. Tamten niewiele pamiętał po tylu latach, co nie było wcale zachęcające. A to, że jakiegoś nawet podobno ponadprzeciętnego wieśniaka dręczyły dziwne sny mogło, choć nie musiało coś oznaczać. W końcu dlaczego Siostry miały wysyłać wiadomości w snach zwykłemu wieśniakowi? Przecież tamten nie był ich wyznawcą, magiem ani nawet możnym i ambitnym baronem. Jego sceptycyzm więc narastał, szczególnie kiedy usłyszał o Nawiedzonych Wzgórzach, które leżały w zupełnie innym kierunku niż interesujące go Diabelskie Bagna.

Zaczął się już zastanawiać, czy ta podróż nie była jednak kompletną stratą czasu, którego nie miał przecież teraz wiele, dopóki nie dostał kolczyka. Wzdrygnął się na chwilę, wyczuwając brutalną, choć dla niego już kuszącą moc Dhar. Nie było jej już wiele, ale fakt, że chociaż trochę zachowało się po latach, świadczyło że ojciec gospodarza w jakiś sposób wszedł kontakt z potężną siła. W jaki sposób? Czy same senne wizje zostawiły by aż taki ślad?

Chwilę ogłądał kolczyk, zanim ostrożnie odezwał się do Dietera.

- Tak, słyszałem już o tych Nawiedzonych Wzgórzach, to miejsce cieszy się złą opinią. Nie wykluczam, że wasz ojciec faktycznie nawiązał kontakt z jakąś siłą, która jest tam pogrzebana lub uwięziona. Powiedzcie mi jeszcze, co pamiętacie z tych snów, które ostatnio mieliście, w których pojawiał się wasz ojciec. Czy on w nich się pojawiał i mówił do was, czy mieliście wrażenie jeszcze czyjeś obecności? I czy wasz ojciec miał jakieś miejsce, gdzie lubił przebywać w odosobnieniu?

Następnie Joachim planował udać się w odosobnione miejsce by postawić wróżbę na temat pochodzenia mocy, która naznaczyła ten kolczyk. No i przed spoczynkiem miał zamiar go założyć, może otworzy go to na tę moc albo da jakąś wskazówkę?

Wellentag; zmierzch; apteka Sigismundusa


Mnich pozwolił się obadać aptekarzowi, zanim odpowiedział na jego potok słów.
- Widziałem się z Fabienne, ale jeszcze nie mówiła o wylinkach ani niczym takim. Będę ją jeszcze widział wieczorem, więc mogę zapytać. - mnich zastanowił się nad tym co aptekarz powiedział o divie - Wiem, że ryzyko było, zważając, że nie jest oddana Slaanesh duszą, a jedynie ciałem. Jednak na wszystko będzie czas. Mam natomiast dobre nowiny. - syknął delikatnie kiedy Sigismundus dotknął boleśniejszego miejsca - Grubson znalazł nam kolejną nosicielkę. Muszę mu jednak załatwić spotkanie z Sorią, aby powiedział więcej. Do tego byłby zainteresowany tymi jądrami, musimy jednak najpierw zobaczyć jak to dokładnie działa. Możemy poświecić parę na jakąś świnię? Poobserwować efekty, jak się goi i jaki wpływ ma na biorcę? On byłby dobrym siewcą zważając na ilość jego kochanek.

- Dałby sobie je zaszyć? No! To by było coś! - przyznał z uznaniem gospodarz. Pozostała dwójka też wydawała się poruszona takimi wieściami. - A świniak tak, jakiegoś się kupi. Albo he he od tej wesołej pastereczki co ma kozy do sprzedania i he he koziołki też. Tej co ci kiedyś mówiłem. Można spróbować. Ba! Nawet wymyśliłem ostatnio aby spróbować na tym Gustawie. Bo co? Tak gnije w tej celi pod wieżą i żadnego pożytku z niego nie ma. A tak przydałby się na coś. Ta paniusie wczoraj mi o nim przypomniały. No ale taki Hubert czy ktoś o bardziej normalnym wyglądzie byłby lepszy. Takiego Gustawa na podryw nie puścisz w miasto. Standardowy mężczyzna a najlepiej amant by się mógł sprawdzić lepiej. To już ta Lilly byłaby lepsza bo jak się ubierze to nie strach jej puścić na miasto. Więc tak, myślałem o niej i o Gustawie. Ale jakiś świniak też może być. Tylko nie wiem jak chcesz to zrobić bo mówię ci, że jutro wyjeżdżamy z miasta. Nasza patronka i jej dziedzictwo tego potrzebują. - aptekarz mówił szybko i zdecydowanie. Nieco chaotycznie jak skakał z tematu na temat i osoby na osobę.

- Możemy z jakąś świnią spróbować i tam w jaskini. Od chłopów się jakąś kupi. Tylko wtedy by była z nami w tej jaskini. - odezwał się Strupas proponując rozwiązanie jakie nie kolidowało z tą próbą i ich planowanym wyjazdem. Chociaż taki eksperyment byłby do zaobserwowania tylko w jaskini do jakiej się wybierali.

- O. Możnaby tak zrobić. To by nam nie opóźniało wyjazdu. A chłopi pewnie zgodzą się sprzedać świniaka. - aptekarz ucieszył się na taki pomysł. - A Fabienne no już powinno coś u niej widać. Te wylinki i poród powinien być już lada dzień jak te małe by miała. Jak te większe to też pewnie jakoś w Marktag lub okolicy jak dobrze liczę. No ale dokarmiaj te jej maleństwa dokarmiaj aby urosły silne i tłuściutkie. No i szybciej. To jakby się zgodziła szybciej by ją można zasiać ponownie. A sam wiesz, że czasu do końca miesiąca coraz mniej a to nie tylko zasiać i urodzić trzeba ale jeszcze maleństwa muszą się owinąć kołderką a potem z niej wyjśc i urosnąć. Mamy już co prawda pierwsze dorosłe okazy. Od tej idiotki z traktu. Jej pierwsze zasianie. No ale dopiero dziesięść sztuk. Bo te małe rodzi to mniejsze ale za to więcej i szybciej rosną to już są gotowe. - gospodarz mówił wciąż szybko jakby w głowie jedna myśl przeskakiwała mu na kolejną. W końcu odstawił misę z ziołowym wywarem kończąc przemywanie ran kolegi i usiadł wygodnie na krześle.

- A z tą sławną damulką to kto ją tam wie. U tych ladacznic i dekadentów to nigdy nie wiadomo co jest co. Czy chędożą się dla własnej przyjemności czy ku chwale ich patronki. Dla mnie to obojętne. Byle dały się zasiać albo chociaż załatwiły jakieś zastępstwo. I mówisz nasz kochany grubcio załatwił jakąś nosicielkę? Cudownie! Wspaniałe wieści Otto. Właśnie takich obrotnych ludzi potrzebujemy! No ale my wyjeżdżamy no to na ciebie chyba spadnie zasianie jej. Zresztą już to robiłeś to sam wiesz, że to nic trudnego. Tylko potem dopilnuj aby sprawa się nie rozniosła. Larwy zaczną wychodzić z łona jakieś dzierlatki to może wybuchnąć przedwczesny skandal. A przecież to ma być nasza piękna niespodzianka i dar dla nich! Nie ma co tego psuć! - na koniec roześmiał się szczerze ubawiony swoim dowcipem. Zresztą pozostała dwójka też tak zareagowała bo w końcu cieszyli się na myśl o szerzeniu błogosławieństwa wśród niewiernych.

- Oczywiście zachowam pełny profesjonalizm. - zapewnił mnich - Nie będę ci zawracał głowy, musisz pewnie wszystko przygotować na jutro. Jak skończę z hospicjum to odwiedzę twoją aptekę. - Otto uśmiechnął się i uścisnął rękę aptekarzowi - I może dobrze, że wyjeżdżasz. Pora w końcu zrobić coś z tą akademią, a wspieranie Tzeentcha to chyba przez gardło ci nie przejdzie.

Jednooki kultysta opuścił przybytek Sigismundusa i ruszył na wielki eksperyment z mutantem.
Jeżeli obejdzie się bez ekscesów to jutro wróci do hospicjum załatwić sprawę z Niclasem, potem apteka i bedzie musiał załatwić spotkanie z Silnym i Łasicą.

Joachim podziękował za kolejny prosty, lecz wystarczająco pożywny posiłek. Myślami nie był do końca obecny tu i teraz, lecz próbował sobi przypomnieć jak najwięcej szczegółów ze swojego snu. Aktualnie skłaniał się ku teorii, że przodek gospodarzy spróbował dotrzeć ku tej tajemniczej sile, która wabilła go z Nawiedzonych Wzgórz i tam poniósł śmierć. Oczywiście, spokój ducha jakiegoś tak dawno zmarłego wieśniaka, nie był tu kluczem. To co interesowało astromantę, to czy w tych ruinach które widział we śnie kryła się jakaś moc którą mógłby posiąść. Moze coś powiązanego z jedną z Sióstr? Próbował sobie przypomnieć, czy uczucie które miał we wczorajszym śnie przypominało mu coś z tamtych snów w mieście, gdy słyszał dźwięk dzwoneczków.

Miał tutaj decyzję do podjęcia. Mógł udać się na Nawiedzone Wzgórza, ale z tego co wiedział, ta droga zajęłaby mu kilka dni w jedną stronę. Nie miał tyle czasu, niestety, jeśli chciał dalej zajmować się tematem Światełka uktrytego w Akademii. Bagna, gdzie kryło się dziedzictwo Vesty, też znajdowały się w innym kierunku. Poza tym, ładunek immaterium, który zostawiła mu Merga za kilka dni stanie się bezużyteczny. Dlatego postanowił podsumować swoim gospodarzom jego konkluzje, że ich przodek prawdopodobnie znalazł śmierć na Nawiedzonych Wzgórzach i że planuje za jakiś czas tam się udać i poszukac jego zwłok. Ale na razie pilne sprawy wymagają jego powrotu do miasta.

Joachim nie sądził by w tym zajeździe miało ich spotkać coś ciekawszego niż ciepły posiłek. Ale słowa o zwierzoludziach wzbudziło jego ciekawość. Próbował sobie przypomnieć rozmowy z mutantami na temat róznych plemiona znajdujących się w regionie…. czy byli blisko terytorium plemienia Gnaka?

- Zwierzoludzie powiadasz - a czy ostatnio niepokoili kogoś w okolicy? Czy jest tu jeszcze ten człek który ich widział? - spytał się ładnej karczmarki.

.- Nie no pojechał dalej. A reszta zwiała zaraz potem. Sam chyba widzisz jakie tu tłumy zostały. - rzekła nieco kąśliwie wskazując na tą pustą izbę w jakiej ich dwójka była jedynymi gośćmi. - Pewnie to był jakiś wieśniak co jechał na targ do miasta albo gdzieś do swojej wioski. - rzuciła swoim domysłem. A gdzie Gnak miał swoje leże tego Joachim nie wiedział. Mówili coś o jakiejś dolinie ale gdzie ta dolina miała być to nie miał pojęcia. - To co? Zamawiacie coś? Głodni jesteście? - zapytała obrzucając ich pytającym spojrzeniem.

- Poproszę coś ciepłego, może jakąś zupę? Jesteśmy głodni a jeszcze sporo drogi przed nami - spojrzał wymownie na Gunthera, który wyglądał na głodnego. On sam też chciał się wzmocnić.

- A wcześniej ktoś w okolicy tych zwierzoludzi widział? - postanowił kontynuować próbę zdobycia trochę większej ilości informacji.

- Widział, nie widział. Kto ich tam wie? Tutaj na trakcie to jak na zawody kto lepszą czyli straszniejszą opowieść walnie. To już słyszałam o zwierzoludziach, orkach, bandytach, trollach, wampirach, chodzących trupach, zjawach i kto wie co jeszcze. Ale ten chłop wydawał się być przerażony to może i coś widział. Ale może są, może nie ma. Nas tu jakoś nie naszli. Ale kto wie? Może się i kręcą gdzieś na zewnątrz. Dlatego pytałam czyście ich widzieli. Może już sobie poszły? Albo grasują z innej strony niż wy przyszliście? - dziewczyna nadal chyba nie była pewna co o tym wszystkim sądzić. Zwłaszcza jak sama tu w obejściu żadnych potworów nie widziała ale nie miała pojęcia co siedzi w lasach wokół niego.

- Ale ogólnie to w lesie złe siedzi. Zwierzoludzie też. My się tu na noc zamykamy a i chłopi w okolicy tak samo. Więc całkiem możliwe, że dzisiaj się tu kręcą. Lepiej złego nie kusić. Zobaczy taki otwartą bramę to zaraz wejdzie, podpali, zabije, wychędoży no strach się bać. - odezwała się jeszcze wstając od szynkwasu i idąc na zaplecze. Gdy tam zniknęła stracili ją z oczu. Za to chwilę później wyjrzał jakiś grubas.

- To zupa tak? Dobrze, to już wstawiam. Trzeba trochę poczekać. - oznajmił im krótko po czym zniknął znowu na zapleczu. Słychać było jakieś przytłumione odgłosy pewnie z kuchni. I znów wróciła ta smukła blondynka.

- No to słyszeliście, trzeba trochę poczekać. A w ogóle co tu robicie? Z miasta czy do miasta? Bo tu na trakcie to albo to albo to. Chłopi to tu rzadko do nas przychodzą dusigrosze jedne nie dadzą zarobić uczciwym dziewczynom. A coś na chłopów nie wyglądacie. - wróciła na swoje miejsce za szynkwasem i do konwersacji z dwoma gośćmi. Wydawała się być zaciekawiona nimi a może tylko starała się jakoś umilić czas na oczekiwaniu na posiłek.

- Myślę, że zamknięcie bramy nie zaszkodzi - skwitował Joachim, w którym ciekawość tych rzekomych zwierzoludzi walczyła z płynącą z rozsądku obawą. W końcu nie miał gwarancji, że jeśli rzeczywiście po okolicy kręcą się zwierzoludzie to będą przyjaźnie nastawieni, nawet gdyby spróbował wytłumaczyć, że jest po ich stronie.

- Jestem astromantą, badam gwiazdy i zapisaną w nich prawdę - dodał po chwili, odpowiadając na pytanie dziewki.

- Badasz gwiazdy? Aha. To chyba jesteś jakiś uczony co? - dziewczyna zmrużyła oczy zapewne nie rozpoznając tytułu jaki podał. Co wśród tej dziczy nie powinno dziwić. To nie był salon Pirory z jej gośćmi z miejskiej oczytanej i wykształconej elity tylko przydrożny zajazd na trakcie.

- Dobra to poczekajcie chwilę. Powiem im aby zamknęli tą bramę. To co? Jednak widzieliście tych zwierzoludzi? Czy nie? - wstała i ponownie ruszyła na zaplecze. Ale jeszcze ciekawie zerknęła na dwóch przybyszy jak to w końcu mieli się z tymi zwierzoludźmi. Czy też nie mieli. Znikła na chwilę w kuchni. Gdy wróciła przyniosła tacę z dzbankiem i dwoma kuflami.

- Na razie to. Reszta jeszcze się robi. Zaraz zamkną bramę. - wyjaśniła stawiając naczynia na szynkwasie przed swoimi jedynymi klientami.

- Nie widzieliśmy zwierzoludzi, no przecież pytaliśmy się właśnie czy ktokolwiek ich widział - astromanta żachnął się lekko, bo ta kwestia wydawała mu się oczywista.

- Bramę zamykacie, to dobrze, ale my po posiłku będziemy chcieli podążyć dalej do miasta - dodał, nalewając sobie do kufla.

Joachim syknął z zaskoczenia i irytacji sprawdzając stan swoich więzów. Stracił czujność, dając tak się zaskoczyć, jego dar nie przyniósł mu ostrzeżenia. Widok ciał leżących bez życia wskazywał, że grał tutaj o najwyższą stawkę. Oczywiście nie do końca widoczny przedmiot przykuł jego uwagę i zaciekawienie, moc Dhar wyraźnie z niego emanowała. A to świadczyło, że schwytali go wyznawcy potęg Chaosu. Musiał to wykorzystać.

- Dzień dobry… czy może raczej dobry wieczór? - zawołał w stronę schodzących ze schodów postaci, starając się nie okazywać słabości, mimo, że właściwie był schwytanym w pułapkę więźniem.

- A dzień dobry, dzień dobry! Wyspał się panicz? Wygodnie było? - zarechotał jakiś mężczyzna o niezbyt miłej dla oka twarzy. Pierwszy zszedł po drabinie i chyba trochę się zdziwił słysząc to powitanie od więźnia. Aż sparodiował służalczy ukłon ale widać było, że jest w dobrym humorze zwycięzcy jaki jest gotów się sycić nim nad pokonanym. Z góry też doszły ich rechoty reszty towarzystwa. Po chwili zaczął schodzić kolejny mężczyzna. Ponad klapą był jeszcze jeden i ten grubas jaki wcześniej na moment wyjrzał z kuchni gdy sprawdzał dwójkę gości.

- Nie bój się! Będziesz grał główne skrzypce w dzisiejszym przedstawieniu! - zaśmiał się ten co właśnie zszedł. Było ich już dwóch i zerkali ciekawie na związanego jeńca. Chyba byli pewni swego i w ogóle się nie przejmowali niczym.

- No, chyba nie mam wyboru prawda? Straciłem czujność i dałem się schwytać. Ciekaw jestem tego przedstawienia, czy ma związek z przedmiotem emanującym mocą Dhar który wyczuwam?

Jego słowa wywołały wesoły rechot dwóch pierwszych i tego grubasa co został przy otwartej klapie. Ale ten trzeci zmrużył oczy patrząc podejrzliwie na związanego jeńca.

- Co wyczuwasz? - zapytał podejrzliwie. Jego uwaga sprawiła, że pozostała trójka przestała się śmiać i popatrzyła niepewnie na nich obu. Widać było, że czekają na jakieś wyjaśnienia.

- Wyczuwam moc związaną z Chaosem stamtąd. Służycie Mrocznym Potęgom i składacie im ofiary, prawda? - czarodziej postanowił zaryzykować i wybadać grunt. Może uda się porozumieć, jeśli to grupa kultystów nie związana ze zborem.

Teraz cała grupka spojrzała na niego a potem na siebie z zaskoczniem wymalowanym na twarzy. Ale w końcu ten co zszedł jako drugi roześmiał się rubasznie. Teraz on wywołał zdziwione spojrzenia pozostałych.

- A tak! A żebyś wiedział! I dziś się z wami zabawimy! Oddamy cześć naszym patronom a tacy jak ty nam nie przeszkodzą! I nie bój się brama i karczma jest zamknieta więc nikt nam nie będzie przeszkadzał! - po chwilowej konsternacji zarechotał gromko jakby odzyskał rezon. A cała sytuacja sprawiała mu przyjemność z osiągniętego triumfu jaki wkrótce miał się jeszcze powiększyć. Jego śmiałość i pewność siebie podobnie podziała na resztę bo też odetchnęli z ulgą i przyklasnęli jego słowom.

- Źle mnie zrozumieliście. - Joachim wyszczerzył się.
- Ja nie mam problemu z tym, jakim Patronom służycie. A to dlatego, że ja również oddaje im cześć, w szczególności Panu Przemian. Na dowód tego mogę przywołać istotę Chaosu.

- Ty? - teraz widać było widać, że wydawali się mieć sporo wątpliwości. - Pewnie, pewnie, że tak. Teraz to nagle jesteś jednym z nas. Powiesz wszystko aby ocalić swoje nędzne życie. Nie z nami te numery. - prychnął ten najbardziej wygadany jakby podejrzewał go o podstęp jaki ma go wyratować z opresji.

- W mieście znajduje się potężny Zbór, nie słyszeliście o nim? W każdym razie mogę wam to udowodnić. - Joachim zaczął szykować się do wypowiedzenia zaklęcia przywołującego chowańca.

- Powie wszystko aby ocalić swoją nędzną skórę. - mruknął pogardliwie ten co zszedł pierwszy do piwnicy. Drugi spojrzał na niego z miną zastanowienia po czym z powrotem na siedzącego, związanego jeńca.

- I co? Pewnie możesz nas do nich zaprowadzić co? I jesteś bardzo ważny i masz wielu jeszcze ważniejszych znajomych. I w końcu cokolwiej byle cię nie zabijać co? - ten wygadany wydawał się podzielać wątpliwości kolegi. I chyba uważali schwytanego więźnia za desperata co powie cokolwiek byle się wykaraskać z opresji.

- Dobra nie ma na co czekać. Nie mamy całego dnia. - ten pierwszy zwrócił się do wygadanego. Ten namyślał się jeszcze ale z wolna skinął głową.

- Igor dawaj tutaj. - podniósł głowę do góry i grubas sapnął. Po czym niezdarnie zaczął się ładować na drabinę jaka aż zatrzeszczała pod jego ogromnym ciężarem.

Joachim westchnął, miał dwie opcje, mógł albo walczyć / próbować uciec (co było ryzykowne biorąc pod uwagę ilość przeciwników oraz nieznajomość terenu) albo przekonać ich, że jest tym za kogo się podaje. W tej sytuacji skupił wolę w tym wibrującym od Dhar miejscu i wypowiedział zaklęcie przywołanie chowańca, którego nauczyła go Merga.

Gdy zaczął mówić słowa krótkiego zaklęcia jakiego nauczyła go rogata wyrocznia z północy trzej mężczyźni zrobili zdziwione miny chyba nie wiedząc co to ma oznaczać. Każdy oddech dawał młodemu demonologowi te słowo zaklęcia więcej. Potrzebował ich tylko paru oraz skupić się aby z przepływającego Eteru brutalnie wyrwać garść magii, zgnieść je i upleść z nich wezwanie do innego wymiaru skąd powinien wyskoczyć jeden z chochlików jakich przygotowała mu Merga.

- On coś czaruje! Brać go! - krzyknął ten wygadany. Dwaj jego towarzysze rzucili się do przodu. Jeden z nich kopnął Joachima w brzuch powalając go na ziemię. Spaślak nie był tak żwawy i stanął mu nogą na ramieniu skutecznie je unieruchamiając. Ale rzeczywistość w piwnicy już zafalowała i pękła. Wyskoczyła z niej mała istota o dziwnych kształtach a jej obcość sprawiła, ze włosy stanęły na karku i ramionach zaś w nozdrza uderzył nieprzyjemny, skwaśniały zapach.

Joachim syknął z bólu od uderzenia, próbując się podnieść. Dawno z nikim się nie bił, odzwyczaił się od tego uczucia.
- Spójrzcie głupcy, oto wezwałem istotę z Dhar i z Etheru, sługę samego Tzeentcha, Zmieniającego Drogi! Przestańcie albo spadnie na was jego gniew!

Istota nie zrodzona z żadnych śmiertelnych trzewi jaka wyskoczyła z innego świata widocznie zaskoczyła i przestraszyła kultystów. Tego się pewnie nie spodziewali i latające straszydło nawet dość niewielkich rozmiarów zaczęło lewitować pod sufitem zaczęli krzyczeć jeden przez drugiego. Cofnęli się pod ścianę piwnicy i wyglądali jakby mieli ochotę stąd uciec. Jednak jedyna droga wiodła w górę drabiny. W końcu ten wygadany się przemógł.

- Wybacz! Nie poznaliśmy cię! Myśleliśmy, że tylko blefujesz aby uratować swoje nędzne życie! Wielu tak próbowało kłamać! Nie wiedzieliśmy, że jesteś jednym z nas! - krzyknął do czarodzieja. Tego jeszcze bolał brzuch po kopnięciu ale właściwie nie zdążyli mu zrobić nic poważniejszego.
Joachim wział głęboki oddech, odetchnął z ulgą.
- Mieliście szczęście, że nie przywołałem gromu by was spopielił…. ale lepiej poźno niż wcale…. może usiądziemy gdzieś i porozmawiamy? - planował wybadać więcej o tej grupie i jaką siłą dysponują. Może będę użytecznymi sprzymierzeńcami dla niego i Zboru?