Oscar ledwo się trzymał na nogach, na szczęście Anlaf odwrócił uwagę rośliny. Kątem oka Skandyk dostrzegł wielką postać wchodzącą do jaskini. Na ile starczało mu sił, Oscar wykonał piruet w tył i biegnąc w kierunku wyjścia z jaskini krzyknął do minotaura:

- Kilgore! Zmień mnie na chwilę!

Miał nadzieję, że Ereszkigal pomoże mu z jego ranami.

Evasive Footwork i uciekam na fast turn. Jeśli dobrze liczę i mogę przebiec po polu na którym leży Gurthak, powinienem dobiec do miejsca przed Reeterem.

-Już masz dosyć, skandi?- Kilgore wydął usta gdy wojownik przemknął obok niego ku wyjścia. Minotaur miał nadzieję że wyprawa do jaskini będzie nauczką dla jego gorącogłowych towarzyszy, a okazała się śmiertelną pułapką. Czerwony olbrzym niechętnie mieszał się w tę sytuację. -Rrrrragh!- Okrzyk bojowy rycerza Seta zadudnił o ściany jaskini a jego brutalny topór zakreślił łuk matowej stali w gęstym od stęchlizny powietrzu.

- Aułałałałałałałałałała! - Ereszkigal złapała się za policzek i spojrzała na mzczyznę z przestrachem i wyrzutem. Nie bardzo wiedząc co się dzieje w obawie o własne życie przypadła na kolanach do jego bioder, mając zamiar "wyssać się" cało z jakiejkolwiek przewiny, jaką w jego mniemaniu musiała mieć na sumieniu. To po prostu wydawało jej się naturalne. Szybko zreflektowała się jednak, że panuje jakaś walka i najpierw trzeba zabezpieczyć przetrwanie własnego tyłka, żeby potem móc tego tyłka komuś dać. Chcąc udowodnić ludziom bardziej od niej samej nadających się do tego chwalebnego zadania swoją przydatność, wzniosła intymne słowa modlitwy, niosąc orgazmiczne ukojenie wszelkich ran.

Healing Word w Oscara, jeśli wszyscy są masakrowani to zamist tego Prayer of Healing

Łomot serca niemal udusił ledwo żywego Oscara. Obserwowałeś wynaturzenie spod przymrużonych powiek, szukając najodpowiedniejszego momentu na ucieczkę. Kiedy krzew drgnął gwałtownie i pnącze strzeliło do przodu, gotowe posłać twoją duszę do Walhalli, zrobiłeś krok w tył i unik w samą porę. Następnie pobiegłeś ku wyjściu, trafiając w objęcia Ereszkigal, która zaopiekowała się twoimi ranami.

Wymierzony przez Anlafa z całej siły cios zaledwie lekko drasnął jedną z latorośli. Trzymałeś się dzielnie, lecz nie byłeś przygotowany na stawienie czoła tak brutalnemu potworowi. Poczułeś, że kolczaste pnącza głęboko rozcinają twoją skórę. Zacisnąłeś zęby. Odczuwałeś ból, lecz był to dobry znak - piżmopnącze nie złamało twojej silnej woli.

Kilgore doskoczył do kłębowiska. W oczach pojawiła się jednak niepewność. Nigdy nie walczyłeś z podobnym stworzeniem. "Z jakiego piekła żeś wylazł", pomyślałeś. Ze wściekłością zdezorientowanego łowcy zagłębiałeś topór w łodygach, lecz zdawało się, przynajmniej tobie, że szkaradzieństwo było odporne na każdy ból, jaki mogłeś mu zadać.

Niespodziewanie przy Anlafie zjawił się Reeter. Druid odwrócił się w momencie, w którym on stał już przy nim; krzyknął z zaskoczenia. Rozświetlony magicznymi sztukami rapier zabójcy zabłysł w powietrzu jak biała błyskawica. Ze straszliwym świstem rozcinanego powietrza wymierzał ciosy, jeden za drugim, aż - zdawało się - przeciął i poprzebijał wszystkie pnącza zaabsorbowanej fruwającym chowańcem Katona rośliny.

Wreszcie zapadła cisza. Słychać było tylko głośne sapanie Anlafa i Kilgora. Reeter z dziwną obojętną lekkością wytarł ostrze z zielonej, lepkiej cieczy...

Udało się! Każdy otrzymuje 23 XP.

Dla formalności: mapa spotkania i rozstrzygnięcie. Oscar ma aktualnie 15 HP, Anlaf 18 HP.

Gurthak żyje, ale jest stunned i ma zero Inteligencji. Nie może nic robić poza bełkotaniem. Oczywiście musicie go karmić, poić, itp. Nie wiecie, kiedy przemiana w zombie dobiegnie końca i kiedy stanie się Waszym wrogiem.

Co robicie? Na zewnątrz wciąż mocna ulewa. W świecie gry jest tak 15:15.

Ból nie zniknął całkowicie, ale znacznie osłabł. Przynajmniej na tyle, by Oscar mógł utrzymać się stabilnie na nogach. Jeszcze przez chwilę pozostał w objęciach leczącej go czarami Ereszkigal i zdawał się zatracać w jej ciemnych, głębokich oczach. I dekolcie.

- Uh... dziękuję - powiedział z ulgą, gdy ból ustępował. Usiadł na względnie czystym kawałku ziemi w jaskini i wyciągnął z plecaka bandaże - Pozwól, że opatrzę resztę ran. Chyba, że chcesz mi w tym pomóc? - dodał uśmiechając się zalotnie do kapłanki.

"Nareszcie!!" - rozległo się w umyśle kobiety.
- Głuptasie zostaw to mi, lepiej pomóż mi z tymi rzemykami... krępują mi ruchy - Ereszkigal położyła dłonie mężczyzny na zapięciach swojego skórzanego pancerza, sama zaś zaczęła rozpinać spodnie Oscara
- Trzeba wszędzie założyć te bandaże, taaak...

- Hej hej! Zaczekaj! - wplótł palce w jej włosy i przyciągnął ku sobie, samemu też się nachylając i szepnął na ucho - Może najpierw zaszyjmy się w jakimś ustronniejszym miejscu, hm? Poza tym, wygląda na to, że będziemy tu mieli całą noc na "bandażowanie".

Wstając jeszcze klepnął Eresz w tyłek. Wszedł głębiej do jaskini, spojrzał na to co pozostało z rośliny.

- Anlaf, ty gnoju. Znowu uratowałeś mi dupę - kopnął w resztki piżmopnącza - Spalmy to. Przydałoby się nam jakieś ognisko u wylotu jaskini. A do tego wysuszylibyśmy się trochę.

Jego wzrok ciągle mimowolnie biegł ku Ereszkigal. Jej ciało działało jak magnes na spojrzenie Skandyka. Nie umiał się już doczekać nocnej warty...

Gorzej dla niego, że kapłanka mogła zrobić z nim teraz niemal co tylko zechciała...

- No dobrze, skoro sprawdziliśmy w jaki jeszcze sposób można próbować stracić życie na tej wyspie, przygotujmy sobie nocleg w tej pieprzonej jamie - zawołał Reeter, wycierając rapier z roślinnych soków. Gdyby był bardziej próżnym człowiekiem, zwróciłby pozostałym uwagę, że być może ocalił właśnie części tyłki, ale zatrzymał te przemyślenia dla siebie.

Trzeba było na szybko obmyślić warty i plan powrotu do wioski.
- Dzielimy noc na cztery, dwuosobowe warty. - Powiedział głośno. - Jedna osoba przy wyjściu z jaskini, druga przy Gurthaku. Pierwszą wartę bierzemy ja z Anlafem, drugą... - Spojrzał na obmacującą się parę. - Ereszkigal. Z Kilgorem - podkreślił imię minotaura. - Trzecią Jack i Katon, a ostatnią Oscar z Awe. Gdyby któremuś z tej dwójki - wskazał na Skandyka i Mgonkę. - Przyszło do głowy przeszkodzenie drugiemu podczas warty, to niech nie ma oporów przed zbudzeniem mnie ze snu i udzieleniem mi pomocy w solidnym przetrzepaniu im skóry. W każdej chwili jesteśmy w śmiertelnym niebezpieczeństwie i nie pozwolę, żeby czyjaś chęć spółkowania kosztowała nas wszystkich życie.