Morn również nie był zachwycony postępowaniem mnicha, ale nic nie powiedział, skoro Zaza już wyraziła jego opinię.

- Szczury to nie nasza sprawa - powiedział - więc jeśli uda się je ominąć bez wdawania się z nimi w walkę, to lepiej by było przejść bokiem. Co za dużo, to niezdrowo. Powinniśmy skupić się na najważniejszym zadaniu, a nie rozmieniać się na drobne.

Anathem spodziewał się, że drużyna wytknie mu tę małą samowolkę, ale skończyło się o wiele lepiej niż przypuszczał. Nadal uważał, że informacja o tym, co czeka za rogiem była warta podjęcia małego ryzyka, zwłaszcza w sytuacji, gdy mieli dostęp do bezpiecznego schronienia w każdej chwili.

- Zazo, królicza łapko Ty moja. Załóżmy przez chwilę, że tą minutę kiedy mnie nie było chciałem wykorzystać na pójście w miejsce, gdzie nawet król chadza piechotą. Nadal chciałabyś iść ze mną? - mnich uśmiechnął się do niej - Tak zupełnie poważnie to doszedłem ledwie do progu sali, w której już byliśmy i rzuciłem okiem na to co przed nami. Może nie zobaczyłem za dużo, ale wiele więcej usłyszałem. Nie sądzę, że dojdziemy do kolejnych drzwi nie niepokojeni przez te gryzonie, ale dobrze wiedzieć o tym wcześniej bo możemy się przygotować. Myślę, że powinniśmy jak najszybciej dostać się za kolejne drzwi i zamknąć je za sobą. O ile nie mają wydrążonych dziur i przejść w ścianach to powinno nam wystarczyć by spokojnie ruszyć dalej. - Anathem mimo bagatelizowania sytuacji zdawał sobie sprawę z tego, jak drużyna podchodzi do sprawi i wiedział, że w sporej mierze mają rację. - Faktycznie powinienem to z Wami uzgodnić, ale nie sądziłem, że tak szybko zareagujecie no i prosiłem Meepo, by dał wam znać, zaraz po tym jak zasmarkał mi spodnie. Wybaczcie - diablę skłoniło głowę - Myślę, że od wejścia na tereny goblinów powinniśmy częściej myśleć o zwiadzie, a nie wchodzić do każdej komnaty licząc, że nie natrafimy na zasadzkę. Podejrzewam, że nawet one nie są na tyle głupie, by na granicy swojego terytorium nie wystawiać straży, zwłaszcza mając tak przeuroczych sąsiadów jak koboldy. Jeśli będziemy mieć możliwość zdjęcia wartowników po cichu, czy zwyczajnie ich wyminąć to chyba warto spróbować? Co sądzicie?

'O ile' było w tym przypadku pytaniem natury zasadniczej. Walka z setką wielkich szczurów z pewnością nie zakończyłaby się powodzeniem. A przecież nie o to chodziło, by skończyć w szczurzych żołądkach.

- Teraz by się przydały takie zbroje - powiedział zaklinacz nieco kpiącym tonem. - Przez tyle metalu nawet te szczury by się nie przegryzły - zażartował.

- Proponujesz więc, byśmy przebiegli jak najszybciej, zanim szczury się zorientują? A potem zamykamy drzwi i modlimy się, by nie znały innych przejść? - upewnił się co do planu Anathema.

- Co do późniejszego postępowania - mówił dalej - to też uważam, że lepiej załatwiać wszystko po cichu, bez zwracania na siebie uwagi. Zwiad w wykonaniu jednej osoby, szybka i cicha eliminacja wartownika, a potem idziemy dalej.

Byli zgodni co do jednego. Nikt nie chciał wdawać się w potyczkę ze szczurami, jeśli była opcja je jakoś ominąć. Po magicznym podleczeniu ran, drużyna "Nieustraszonych Pogromców Szkieletów", jak nazwał ich w myślach, ruszyła w kierunku drzwi, które wedle ich wiedzy miały prowadzić dalej na terytorium goblinów. Przed wyruszeniem mnich wziął jeszcze koboldziego "przewodnika" na słowo.

-Meepo, posłuchaj mnie teraz uważnie. Dalej będzie już tylko coraz bardziej niebezpiecznie. Nie możesz więc się mazać i lamentować bo ściągniesz na nas niechcianą uwagę. Wykonuj tylko dokładnie i bez zbędnych pytań nasze polecenia i staraj się nadążyć. Mam nadzieję, że ten smok Cię lubi, bo jak nie to nie wiem, czemu w ogóle Cię zabieramy ze sobą. - Anathem nadal żałował swoich spodni.

Nie czekając na odpowiedź ruszył przodem, by poprowadzić "Pogromców".

Meepo pokiwał tylko głową na słowa Anathema.
- Lubić, lecz nie wiadom co zrobić mu goblin. Zabierać mnie, bo tak każe wódz.
Wszystkim stało się jasne po co Meepo poszedł z nim. Opiekun smoka jest gwarantem, że będą pamiętali o swoim zadaniu i nie zabiją smoczka, jest też oczami i uszami Yusdrayl. Czy będzie stanowił pomoc po odnalezieniu smoczka to już inna kwestia otwarta, lecz z jego słów można by było wysnuć przypuszczenie, że gdy będzie on niespokojny raczej nie będzie w stanie pomóc.

***

Po naradzie drużyna postanowiła zostawić zaszczurzony korytarz. Niepotrzebne ryzyko czasem jest opłacalne, lecz nie w wszystkich przypadkach. Ostrożnie otworzyli drzwi na zachodniej ścianie. Przed nimi ukazał się zniszczone pomieszczanie niemal identyczne do tego, które minęli przed salą z fontanną, wychodziły z nich tylko drzwi w kierunku północnym. Alchemik sięgał już do drzwi by je otworzyć, gdy Anathem chwycił go za dłoń. Szybko wskazał na drut przymocowany u szczytu drzwi. Zapewne była to kolejna pułapka. Zoren przystąpił do jej rozbrajania, lecz po przecięciu druta wymknął się on narzędziom alchemika. Na szczęście nic się nie stało przynajmniej z tej strony. Ostrożnie otworzywszy drzwi dostrzegli korytarz wychodzący na salę, przegrodzony w odległości sześciu jardów od drzwi metrowej wysokości murkiem blankami. Nad drzwiami Zoren dostrzegł bloczek przymocowany do sufitu poziomo, gdy obrócił wzrok na lewo dostrzegł na ścianie końcówkę drutu. Korytarz skrzył się od wysypanych żelaznych pajączków. Nie zdołał otworzyć drzwi do końca gdy w nie uderzyła strzała.

Anathem wiedział, co właśnie się wydarzyło. Przez uchylone drzwi do korytarza udało mu się wypatrzyć goblina czającego się się między blankami.
~Już o nas wiedzą. Czas zacząć zabawę.~ Mnich nieszczególnie przejął się tym, że zostali wykryci. Musiało to nastąpić na jakimś etapie. ~Ognisty Panie! Miej swego pokornego sługę w opiece.~ Młodzieniec nie wątpił, że wsparcie bóstwa może mu się jeszcze przydać w najbliższym czasie.
Następnie zwrócił się Tanisa.


-Goblin. Z tego co widziałem to wyjątkowo brzydki. Nie sądzę, że mamy dużo czasu. Jeżeli jeszcze nie zaalarmował kompanów to z pewnością zaraz to zrobi. Każda sekunda zwłoki działa na naszą niekorzyść. Pójdę przodem i postaram się odbić kolejne strzały. Jeżeli macie jakąś magię, która może nam pomóc to nie krępujcie się. - Diablę szybko ułożyło w głowie plan działania - Zazo, pójdziesz zaraz za mną i razem przeskoczymy murek. Reszta w dowolnej kolejności. Nie wiem co jest z drugiej strony, ale przy sprzyjających warunkach będziecie mogli atakować zza osłony.

Anathem dał towarzyszom chwilę na przygotowanie czarów i ustalenie kolejności, a następnie ruszył w stronę przeciwnika, uważając na porozsypywane "pajączki".

Zaza przytaknęła mnichowi i kiedy nadeszła pora ruszyła za nim korytarzem. Starała się unikać pajączków jak mnich. Topór był już w jej dłoniach na wypadek nieoczekiwanego starcia z czyhającym przeciwnikiem.