[DnD 5e]Spadkobiercy: Kuźnia gniewu - Strona 5

Obca · 10-01-2019, 18:03

Dźgnięty kijem człowiek podskoczył przestraszony w swojej celi, rozejrzał się spanikowany a kiedy zorientował się że orkowie są martwi okrzyknął budząc towarzysza.
- Couran, patrz Yoland zesłał nam w końcu ratunek! Dobrzy podróżnicy ratujcie nas. Te bydlaki schwytały nas jakiś czas temu i chcieli za nas okupu od naszych rodzin! - Powiedział jeszcze bezimienny mężczyzna. Obaj wyglądali jakby orkowie ich głodzili od jakiegoś czasu.
- Km jesteście? Od dawna tu jesteście? - spytał Daykyn. - Silvaro, możesz otworzyć tę kłódkę?
- Ja nazywam się Geradil a to Courant, pochodzimy z małej osady parę kilometrów od Blasingdell. Nie jesteśmy pewni ile nas trzymają chyba około miesiąca. - Odezwał się Geradil.
- Dobrzy ludzie wypuście nas oni trzymali nas tu dla okupu ale nasze rodziny nie są bogate i pewnie nie zdołali zebrać takiej kwoty. - Courant przylgnął do kraty, błagając bohaterów o ratunek.

Rot · 10-01-2019, 20:54

-Cisza... Ci goście nigdzie stąd nie wyjdą dopóki nie obiecają mi czegoś w zanim. - Silvara widząc że groźby nic jej nie dały ostentacyjnie wyjęła wytrych bawiąc się nim w zwinnych dłoniach.
-Pierwsza rzecz trzeba w „ciszy” przewieź „moje zborze” do „mej posiadłości”, a druga rzecz zamek się sypie i potrzebuje parobków. Więc... Przyrzeknijcie mi wierną służbę i lojalność. A ja... hmn.. zobaczę co da się zrobić. - powiedziała podchodząc do zamka i przyglądając mu się uważnie.

Jessica Hyde · 11-01-2019, 12:40

Słowa Silvary nie mogły pozostać bez reakcji kapłana, który pozostając dotąd w cieniu, postanowił zareagować.

- Na Silvanusa! Z ogromnym trudem i wewnętrznym cierpieniem jestem w stanie znieść gadulstwo Kła, pogodzę się nawet z błazenadą Daykyna, ale pazerności i braku litości wobec bezbronnych nie jestem w stanie zaakceptować! – odparł oburzony Riwelen.

- Co za ironia, podobno otwierasz każdy zamek a sama tkwisz w kajdanach swojej próżności i jesteś niewolnikiem swojej własnej pychy. Wielka mi arystokratka! Na szlachectwo trzeba sobie zasłużyć, nie wykupisz go złotem.

Rwielen podszedł bliżej krat i zwrócił się do więźniów:

- Bez obaw, pomożemy wam – po czym skierował swoje słowa ponownie do Silvary i pozostałych.

– Jeżeli nie otworzysz tego zamka, sam to zrobię. Ma ktoś łom?

**Kerm** · 11-01-2019, 13:37

Nie da się ukryć, że słowa Silvany nie wzbudziły zachwytu Daykyna. Przy pierwszej okazji opadła pozłota i spod szlacheckiej maski wylazła twarz pazernej przekupki, która chciała się wzbogacić na cudzym nieszczęściu.

- Masz rację, Rivelenie - poparł kapłana. - Panowie, zaraz was uwolnimy - zapewnił. - Nie będziemy zamieniać jednej niewoli na inną. Przymusowych robotników na naszym - podkreślił to słowo - zamku nam nie trzeba.

Zabrał się za przeszukanie kieszeni pokonanych orków, jednak klucza nie znalazł.
Rzucił też, przy okazji, wykrycie magii. Nic to jednak nie dało - w okolicy nie było magicznych przedmiotów - prócz tych, które były na wyposażeniu drużyny.

- Spróbuj tym... - Podał kapłanowi jeden z orczych sztyletów. - Może się uda. A jak nie, to spróbujemy czegoś innego.

Rot · 12-01-2019, 16:21

-Nie wiedziałam że system fundamentalny zbudowano na współczuciu i litości. - powiedziała Silvara uśmiechając się złośliwie. Po czym widząc jak kombinują i się męczą przewróciła wymownie oczami.

-Dajcie spokój narobicie hałasu albo uszkodzicie zamek. Serio... Jak tak was w to kuje to postaram się otworzyć klatkę i dam im wybór. A potem cóż... - przysunęła się do krat patrząc na więźniów.
-Może kiedyś ich odwiedzę i skradnę dusze... Taaak... Tak też może być. - powiedziała uśmiechając się szeroko i mrużąc złote oczy do parobków. No bo przecież mogła się jeszcze chwile z nimi "pobawić", skoro nie dali jej ich "zatrzymać". W końcu przeniosła wzrok na zamek.

Obca · 14-01-2019, 18:27

Na słowa Silvary obaj więźniowie zrobili przerażone miny, nim jednak zdołali protestować lub zgadza się na te warunki reszta bohaterów nie pozwoliła w ten sposób traktować ludzi.
Silvara rozczarowana że reszta nie pochwaliła jej przedsiębiorczości i wkładu w odbudowanie ich posesji zajęła się zamkiem.
Chwila gmerania i kłódka ustąpiła.
Geradil i Couran byli wolni, ucieszeni, chociaż słabi. Zaczęli prosić o odprowadzenie ich do domów.
- Jaśnie bohaterowi wiemy że zrobiliście już dla nas dużo, ale czy nie zechcielibyście nas odprowadzić do domu. - Odezwał się bardziej wygadany Gerardi - Tutaj nadal się roi od orków i boimy się, że nas zabiją jak tylko nas zauważą.

shewa92 · 15-01-2019, 11:05

Kła wyraźnie rozbawiła ta prośba. Gdyby nie sytuacja, w jakiej się znajdowali, zapewne wybuchnąłby gromkim śmiechem i jeszcze kilka minut uważałby to za zabawne.

-Bohaterowie? Dobre! Nawet po tym, jak właśnie próbowano zrobić z Ciebie niewolnika zachowujesz służalczy ton. Miejże trochę kręgosłupa co? - Kot z lekkim zażenowaniem przyglądał się przedmówcy. - Niemniej odpowiedź na Twoją prośbę... Nie. Nie po to zakradamy się tu po cichu i staramy się korzystać z zaskoczenia, żeby stracić tą nikłą przewagę, bawiąc się w opiekunki. Macie dwa wyjścia. - zamilkł na chwilę, by upewnić się, że uważnie słuchają - Zamykamy Was znowu i czekacie, aż skończymy to, co mamy tu do zrobienia, a wracając zabierzemy Was ze sobą, albo wychodzicie sami. Możemy zabrać Was do komina, którym się tu dostaliśmy i z resztą radzicie sobie sami. Która opcja bardziej pasuje?

**Kerm** · 15-01-2019, 11:55

Prośba uwolnionej dwójki była całkiem zrozumiała, ale jej spełnienie zdało się Daykynowi niemożliwe. Nim jednak zdążył odpowiedzieć, wypowiedział się Kot.
Zaklinacz powiedziałby zapewne to samo, być może w nieco bardziej złagodzony sposób, ale efekt ostateczny był dokładnie taki sam.

- Rozumiem - powiedział - że nie macie ochoty walczyć z tymi, co was zamknęli w tej klatce. Ale mój towarzysz ma rację. Skoro chcecie się stąd wydostać jak najszybciej, to musicie iść do kuchni i uciekać kominem. Nie sądzę, by ukrycie się gdzieś tu - ruchem ręki objął połowę korytarza - i czekanie, aż wrócimy, byłoby dobrym pomysłem.

Rot · 15-01-2019, 18:54

Silvara uniosła do góry brwi. Przed chwilą szlachcic wsparł kapłana i gotów był „wyważać kratę” byleby tylko „biednych ludzi” uwolnić od jej „z gruntów złych i niegodziwych celów”. A jak kot zabrał głos to arystokrata z Bożej łaski stwierdził, że w sumie to niech sobie „jakoś radzą”, co tam może nie zginą. Silvara miała więźniów w tej części swojego ciała z której wyrastał jej ogon, ale chociaż miała do innych tyle szacunku żeby nie wciskać im kitu.
W końcu uśmiechnęła się szeroki i odezwała się do uwolnionych.
-Nie jesteście moi. Jesteście wolni. Cieszcie się więc wolnością hmn… „szczęściarze”. – powiedziała odtwarzając w pamięci rozgałęzienia korytarza i ruszyła do przodu zachowując nienaganną ciszę by sprawdzić co jeszcze „ciekawego” można tutaj znaleźć…

Jessica Hyde · 16-01-2019, 21:04

W tej chwili, Riwelen bardziej niż dwójka więźniów marzył o wydostaniu się na zewnątrz. Wydawało mu się, że jest gotów, że jest w stanie przewidzieć wszystkie swoje reakcje. Jednak już pierwsze spotkanie w posiadłości pokazało, jak bardzo się mylił. Jak bardzo musi uważać.

A teraz... tylko droga przez komin dzieli go od upragnionej wolności. Tak niewiele brakuje, aby znowu mógł oddychać pełną piersią bez poczucia ciągłego ścisku w gardle. Tak... ta wizja była całkiem kusząca...jednak nie na tyle, aby złamał przysięgę.

Spojrzał na pozostałych. Wszystko zostało już powiedziane, dlatego jedynie skinieniem głowy przyznał towarzyszom rację.

10-01-2019, 18:03	#41
Obca Reputacja: 1	Dźgnięty kijem człowiek podskoczył przestraszony w swojej celi, rozejrzał się spanikowany a kiedy zorientował się że orkowie są martwi okrzyknął budząc towarzysza. - Couran, patrz Yoland zesłał nam w końcu ratunek! Dobrzy podróżnicy ratujcie nas. Te bydlaki schwytały nas jakiś czas temu i chcieli za nas okupu od naszych rodzin! - Powiedział jeszcze bezimienny mężczyzna. Obaj wyglądali jakby orkowie ich głodzili od jakiegoś czasu. - Km jesteście? Od dawna tu jesteście? - spytał Daykyn. - Silvaro, możesz otworzyć tę kłódkę? - Ja nazywam się Geradil a to Courant, pochodzimy z małej osady parę kilometrów od Blasingdell. Nie jesteśmy pewni ile nas trzymają chyba około miesiąca. - Odezwał się Geradil. - Dobrzy ludzie wypuście nas oni trzymali nas tu dla okupu ale nasze rodziny nie są bogate i pewnie nie zdołali zebrać takiej kwoty. - Courant przylgnął do kraty, błagając bohaterów o ratunek.

11-01-2019, 12:40	#43
Jessica Hyde Reputacja: 1	Słowa Silvary nie mogły pozostać bez reakcji kapłana, który pozostając dotąd w cieniu, postanowił zareagować. - Na Silvanusa! Z ogromnym trudem i wewnętrznym cierpieniem jestem w stanie znieść gadulstwo Kła, pogodzę się nawet z błazenadą Daykyna, ale pazerności i braku litości wobec bezbronnych nie jestem w stanie zaakceptować! – odparł oburzony Riwelen. - Co za ironia, podobno otwierasz każdy zamek a sama tkwisz w kajdanach swojej próżności i jesteś niewolnikiem swojej własnej pychy. Wielka mi arystokratka! Na szlachectwo trzeba sobie zasłużyć, nie wykupisz go złotem. Rwielen podszedł bliżej krat i zwrócił się do więźniów: - Bez obaw, pomożemy wam – po czym skierował swoje słowa ponownie do Silvary i pozostałych. – Jeżeli nie otworzysz tego zamka, sam to zrobię. Ma ktoś łom? Ostatnio edytowane przez Jessica Hyde : 11-01-2019 o 13:10.

11-01-2019, 13:37	#44
Kerm Administrator Reputacja: 1	Nie da się ukryć, że słowa Silvany nie wzbudziły zachwytu Daykyna. Przy pierwszej okazji opadła pozłota i spod szlacheckiej maski wylazła twarz pazernej przekupki, która chciała się wzbogacić na cudzym nieszczęściu. - Masz rację, Rivelenie - poparł kapłana. - Panowie, zaraz was uwolnimy - zapewnił. - Nie będziemy zamieniać jednej niewoli na inną. Przymusowych robotników na naszym - podkreślił to słowo - zamku nam nie trzeba. Zabrał się za przeszukanie kieszeni pokonanych orków, jednak klucza nie znalazł. Rzucił też, przy okazji, wykrycie magii. Nic to jednak nie dało - w okolicy nie było magicznych przedmiotów - prócz tych, które były na wyposażeniu drużyny. - Spróbuj tym... - Podał kapłanowi jeden z orczych sztyletów. - Może się uda. A jak nie, to spróbujemy czegoś innego. Ostatnio edytowane przez Kerm : 11-01-2019 o 13:46.

14-01-2019, 18:27	#46
Obca Reputacja: 1	Na słowa Silvary obaj więźniowie zrobili przerażone miny, nim jednak zdołali protestować lub zgadza się na te warunki reszta bohaterów nie pozwoliła w ten sposób traktować ludzi. Silvara rozczarowana że reszta nie pochwaliła jej przedsiębiorczości i wkładu w odbudowanie ich posesji zajęła się zamkiem. Chwila gmerania i kłódka ustąpiła. Geradil i Couran byli wolni, ucieszeni, chociaż słabi. Zaczęli prosić o odprowadzenie ich do domów. - Jaśnie bohaterowi wiemy że zrobiliście już dla nas dużo, ale czy nie zechcielibyście nas odprowadzić do domu. - Odezwał się bardziej wygadany Gerardi - Tutaj nadal się roi od orków i boimy się, że nas zabiją jak tylko nas zauważą.

15-01-2019, 11:05	#47
shewa92 Kowal-Rebeliant Reputacja: 1	Kła wyraźnie rozbawiła ta prośba. Gdyby nie sytuacja, w jakiej się znajdowali, zapewne wybuchnąłby gromkim śmiechem i jeszcze kilka minut uważałby to za zabawne. -Bohaterowie? Dobre! Nawet po tym, jak właśnie próbowano zrobić z Ciebie niewolnika zachowujesz służalczy ton. Miejże trochę kręgosłupa co? - Kot z lekkim zażenowaniem przyglądał się przedmówcy. - Niemniej odpowiedź na Twoją prośbę... Nie. Nie po to zakradamy się tu po cichu i staramy się korzystać z zaskoczenia, żeby stracić tą nikłą przewagę, bawiąc się w opiekunki. Macie dwa wyjścia. - zamilkł na chwilę, by upewnić się, że uważnie słuchają - Zamykamy Was znowu i czekacie, aż skończymy to, co mamy tu do zrobienia, a wracając zabierzemy Was ze sobą, albo wychodzicie sami. Możemy zabrać Was do komina, którym się tu dostaliśmy i z resztą radzicie sobie sami. Która opcja bardziej pasuje?

10-01-2019, 20:54	#42
Rot Reputacja: 1	-Cisza... Ci goście nigdzie stąd nie wyjdą dopóki nie obiecają mi czegoś w zanim. - Silvara widząc że groźby nic jej nie dały ostentacyjnie wyjęła wytrych bawiąc się nim w zwinnych dłoniach. -Pierwsza rzecz trzeba w „ciszy” przewieź „moje zborze” do „mej posiadłości”, a druga rzecz zamek się sypie i potrzebuje parobków. Więc... Przyrzeknijcie mi wierną służbę i lojalność. A ja... hmn.. zobaczę co da się zrobić. - powiedziała podchodząc do zamka i przyglądając mu się uważnie.

12-01-2019, 16:21	#45
Rot Reputacja: 1	-Nie wiedziałam że system fundamentalny zbudowano na współczuciu i litości. - powiedziała Silvara uśmiechając się złośliwie. Po czym widząc jak kombinują i się męczą przewróciła wymownie oczami. -Dajcie spokój narobicie hałasu albo uszkodzicie zamek. Serio... Jak tak was w to kuje to postaram się otworzyć klatkę i dam im wybór. A potem cóż... - przysunęła się do krat patrząc na więźniów. -Może kiedyś ich odwiedzę i skradnę dusze... Taaak... Tak też może być. - powiedziała uśmiechając się szeroko i mrużąc złote oczy do parobków. No bo przecież mogła się jeszcze chwile z nimi "pobawić", skoro nie dali jej ich "zatrzymać". W końcu przeniosła wzrok na zamek.

15-01-2019, 11:55	#48
Kerm Administrator Reputacja: 1	Prośba uwolnionej dwójki była całkiem zrozumiała, ale jej spełnienie zdało się Daykynowi niemożliwe. Nim jednak zdążył odpowiedzieć, wypowiedział się Kot. Zaklinacz powiedziałby zapewne to samo, być może w nieco bardziej złagodzony sposób, ale efekt ostateczny był dokładnie taki sam. - Rozumiem - powiedział - że nie macie ochoty walczyć z tymi, co was zamknęli w tej klatce. Ale mój towarzysz ma rację. Skoro chcecie się stąd wydostać jak najszybciej, to musicie iść do kuchni i uciekać kominem. Nie sądzę, by ukrycie się gdzieś tu - ruchem ręki objął połowę korytarza - i czekanie, aż wrócimy, byłoby dobrym pomysłem.

15-01-2019, 18:54	#49
Rot Reputacja: 1	Silvara uniosła do góry brwi. Przed chwilą szlachcic wsparł kapłana i gotów był „wyważać kratę” byleby tylko „biednych ludzi” uwolnić od jej „z gruntów złych i niegodziwych celów”. A jak kot zabrał głos to arystokrata z Bożej łaski stwierdził, że w sumie to niech sobie „jakoś radzą”, co tam może nie zginą. Silvara miała więźniów w tej części swojego ciała z której wyrastał jej ogon, ale chociaż miała do innych tyle szacunku żeby nie wciskać im kitu. W końcu uśmiechnęła się szeroki i odezwała się do uwolnionych. -Nie jesteście moi. Jesteście wolni. Cieszcie się więc wolnością hmn… „szczęściarze”. – powiedziała odtwarzając w pamięci rozgałęzienia korytarza i ruszyła do przodu zachowując nienaganną ciszę by sprawdzić co jeszcze „ciekawego” można tutaj znaleźć…

16-01-2019, 21:04	#50
Jessica Hyde Reputacja: 1	W tej chwili, Riwelen bardziej niż dwójka więźniów marzył o wydostaniu się na zewnątrz. Wydawało mu się, że jest gotów, że jest w stanie przewidzieć wszystkie swoje reakcje. Jednak już pierwsze spotkanie w posiadłości pokazało, jak bardzo się mylił. Jak bardzo musi uważać. A teraz... tylko droga przez komin dzieli go od upragnionej wolności. Tak niewiele brakuje, aby znowu mógł oddychać pełną piersią bez poczucia ciągłego ścisku w gardle. Tak... ta wizja była całkiem kusząca...jednak nie na tyle, aby złamał przysięgę. Spojrzał na pozostałych. Wszystko zostało już powiedziane, dlatego jedynie skinieniem głowy przyznał towarzyszom rację.