Bóg jednak ich nienawidził, każdego zaplutego i czarnego Parcha po tej stronie Yellow. Upatrywał sadystycznej wręcz przyjemności w podkładaniu coraz to nowych kłód pod zmęczone nogi skazańców, obstawiając ile jeszcze dadzą radę wytrzymać - definitywnie tak właśnie było. Cholerny, przeklęty zakład. Ewentualnie niemożliwy do sklasyfikowania rodzaj pecha. Inaczej nie dało nazwać się widoku roztaczającego się przed czarno-szarą zbieraniną w Obrożach. Podziemne pomieszczenie nie tak dawno jeszcze zajmowane przez parę trupów i morze łusek po pociskach zmieniło się w gniazdo tętniące wrogim, agresywnym życiem. Wystarczyły raptem dwie godziny, by nieludzkie stwory zaadaptowały ciemną, wilgotną salę pod swój użytek oraz preferencje. W sumie nie było się co dziwić: podziemna lokalizacja, odcięta od niesprzyjających warunków atmosferycznych takich jak choćby nawała artyleryjska.

Zakrwawiona na czerwono-żółto dłoń saper przejechała po kieszeni na biodrze ukrywającej płaski, złoty krążek metalu podarowany saper - na szczęście.
Czysta abstrakcja… o twarzy mężczyzny latynoskiego pochodzenia i irytującym sposobie bycia, przełamującym każdą barierę stawianą pospiesznie przez Nash aż do chwili gdy zorientowała się że to bezcelowe.

Co się działo z Patino? Złapali go, zastrzelili, pakowali właśnie do statku i czekali na koniec burzy aby poderwać maszynę do góry i ponieść go daleko poza zasięg Black 8? Tutaj jeszcze mogła próbować zmienić kolej rzeczy zaplanowaną przez skurwysynów z góry. Wziąć wiadro mułu i wlać im w trybiki planów. Deus ex machina w postaci rzeki kredytów, przewyższającej na szali wagę żywotów obywateli Federacji. Tej samej skurwiałej, plugawej dziwce za jaką przelewali krew i oddawali życia na wojnach. Dalekich obcych. Często bez sensu, lecz kredytonośnych… tam, po drugiej stronie kosmosu, ale nie Yellow… choć podobnie.

Biorąc pod uwagę trud i znój ostatnich godzin, ludziom zaczynało brakować siły. Ósemka widziała po sobie korowód symptomów oznajmujących, że oto zbliża się do magicznej linii po przekroczeniu której zawodny worek mięsa wreszcie odmówi współpracy, rozpadając się na kawałki w orgii szponów, kłów i kwasowego odoru. Była zmęczona, siadał jej refleks, zaś sztywne mięśnie potrzebowały dwa razy więcej wysiłku, by wykonywać niewdzięczną pracę. Nie pomagały nowe rany, ani otarcia. Konieczność przedzierania się przez zarobaczone korytarze, płomienie i wszechobecny chaos. Siedem godzin koszmaru, przetykanego krótkimi momentami na rozpaczliwy oddech, dzięki którym wciąż z Diaz pozostawały na nogach.
Plus fart - nie wolno było o nim zapominać.

Teraz zaś cała czwórka parchów potrzebowała jego wielkich pokładów. Przed nimi czekała ostatnia prosta droga prosto do piekła i przez piekło. Złote oczy zmrużyły się, kotwicząc się na zakrytej hełmem twarzy Dwójki. Obie przetrzymały tu tyle, aby znać co do milimetra głębokość dołka z gównem, otaczający ich aktualnie wokoło.
Braki sprzętu, braki leków, wycieńczenie, obrażenia, niesprawdzeni ludzie obok i kotłująca się wściekle masa przeciwników przed nimi. Na ostatniej piekielnej prostej.

Miały dwa wyjścia: wycofać się i poczekać na wsparcie BRR, bądź przeć naprzód i oczyścić chłopakom drogę, niwelując margines czasowy potrzebny na zabezpieczenie terenu. Poza tym obiecały. Ósemka obiecała, że się tym zajmie. Wiedziała o co toczy się gra i jaką stawkę wyłożyli na stół.

Dwa miotacze, ckm i karabinek - tym dysponowali z broni głównej. Dodatkowo całkiem spory zapas granatów w tym te najważniejsze - napalm.
- Ja i Gomes pierwsza linia. Diaz i Leeman druga. - syntetyczny lektor szczekał równie natarczywie co syczały gnidy oraz saper - Granaty. Napalm. Działamy dwójkami. Nie dać im podejść. Ogień zaporowy. Patrzeć do góry. Dookoła. Plecy w plecy. Nie cofamy się. - skończyła pisać i już odczepiała puszkę napalmu, aby posłać ją w głąb sali po prawo, tam gdzie wydawało się jej, że słyszy najwięcej syków.

Parchatą piromanię zaś znowu odwiedził pedofil w czerwonym wdzianku, wysypując cały worek świątecznych prezentów, zajebanych pewnie z opieki społecznej. Brud, smród, resztki ciuchów i flaków walające się po okolicy. Dziwna maź, a co najważniejsze - cała paleta kurew do zjarania i tym razem Wujaszka nie było, aby podpierdalać jej cele sprzed lufy!
- Que puta - skwitowała całą sytuację, łapiąc szybki oddech i waląc dwoma medpakami po udzie, bo coraz ciężej się jej oddychało, a miotacz robił się ciut ciężki do noszenia… no i krwawiła jak zarzynana świnia, ale to tam detale i pierdoły.
Widząc co odpierdala Latarenka, rzuciła własną puszką, tyle że po lewo.
- Zaaapierdalać teekst! - darła się przy tym, przechodząc na ogień miotacza.
Claró que si, nie było opcji cofania - tam zaraz za rogiem, schodami i zajebiście ciężkimi drzwiami czekał na Diaz Promyczek i jeśli miała jeszcze rozwalić zasieki z gnid, jełopów albo kogoś pokroju Połyka z Tatuśkiem.. nikt, ale to nikt nie mógł stanąć na drodze między Diaz a jej dupą.

- O tak… płoońń, świnko, płooońńń… - Leeman mruczał zapamiętale gdy posłał w korytarz którym właśnie przyszli strugę pirożelu. Korytarz zajął się ogniem odcinając xenos które chciałyby się tamtędy dostać do sali z filarami ale i odcinając czwórce skazańców jedyną drogę odwrotu jaką jeszcze mieli.

Gomes zaś dołączyła swój granat zapalający do tych ciśniętych przez Blacki. Tylko użyła podwieszanego granatnika więc jej granat zderzył się z przeciwległą ścianą, opadł na ziemię potoczył się kawałek i eksplodował w pobliżu przeciwległej ściany. W efekcie większość pomieszczenia utonęła w płomieniach gdy trzy granaty, na względnie małej przestrzeni eksplodowały prawie jednocześnie. Zewsząd rozległy się skrzeki palonych żywcem xenos. Część drobniejszych zginęła prawie od razu, część próbowała uciec kręcąc się, skacząc na ściany czy próbując wpełznąć w jakąś dziurę. Część jednak tych większych i bardziej odpornych choć zraniona nie miała zamiaru umierać od razu.

Płomienie choć oczyściły drogę i spopieliły mnóstwo gnid, miały też nieprzyjemny a nawet niebezpieczny efekt uboczny: dym. Od płomieni topił się ten syf pokrywający ściany i podłogi, i każdą chyba większą powierzchnię. Topił, bomblując i odparowując tym gęstym dymem. Gęsty, dym od którego Leeman, jako jedyny bez hermetycznego pancerza pluł, kasłał i oczy mu łzawiły. Dym w którym nie widać było dalej niż na kilka kroków co przy skoczności i zwinności wroga oznaczało, że tylko był moment od na identyfikację celu i reakcję nim kły i pazury stwora zaczynały swoją robotę.

Czwórce ludzi udało się przebyć przestrzeń do pierwszego filara. W tym dymie i na pogorzelisku, gdy buty rozgniatały kolejne skorupy wysuszonych, mniejszych stworów, z kaszlącym i plującym operatorem miotacza xenos zaatakowały. Zbyt szybko by ktokolwiek z ludzi zdołał zareagować. Ruch w dymie momentalnie przemienił się w stwora który próbował dorwać swoją ofiarę. Blacki zostały zaatakowane przez “szczury” czyli wedle oficjalnej nazwy kodowej “szeregowców”. Gomes zmagała się z większym okazem o wielkości średniego psa. Najmniej szczęścia miał Leeman którego za cel obrał sobie coś dorównującego mu masą i gabarytami.

Diaz była już nieźle wymęczona tymi wszystkimi walkami i ranami jakie teraz i wcześniej oberwała. Ten stwór który ją atakował, choć mały, którego można by pewnie zgnieść jedną ręką czy zmiażdżyć jednym uderzeniem był cholernie zwinny i był bardzo trudny do trafienia. Za to sam trafiał choć na razie miał problem przebić się przez warstwy ochronne ciężkiego, wojskowego pancerza. Nash udało się uniknąć pierwszych ataków stworzenia ale ten końcu zaczął ją trafiać choć też na razie ratował ją pancerz z którym mały stwór miał kłopot by się przebić. Gomes udało się trzasnąć swojego przeciwnika aż ten na moment od niej odskoczył z przetrąconą kończyną ale zaraz wrócił do prób poszatkowania dwunoga. Udało mu się ją chlasnąć pazurami ale chyba cios nie był na tyle mocny by przebić się przez napierśnik. Drugiemu Greyowi w grupce szło podobnie i choć wydawało się, że jest najbardziej sprawny z całej czwórki w walce na bliski dystans to trafił mu się największy i najbardziej odporny przeciwnik.

Diaz udało się wreszcie strząchnąć z siebie małego xenosa na pokrytą wypalonym syfem i spalonymi truchłami posadzkę. I zanim zdążył się pozbierać rozgnieść go butem. Chociaż sama też dyszała jak koń po westernie bo wcześniej zdążył ją jednak użreć. Black 8 została zepchnięta do obrony i stworzenie, choć małe to zwinne i trudne do trafienia, zwłaszcza dla kogoś kto miał tyle nadprogramowych dziur i szram na sobie. Ale ratował ją nadal ciężki pancerz przez który stwór wciąż miał problem się przebić. Gomes udało się trafić i dobić potrąconego wcześniej przeciwnika. Zmiażdżyła mu łeb kolbą ckm-u. Za to Grey 20 też cofał się pod naporem swojego przeciwnika. Wokół panował gęsty dym z którego w każdej chwili mogły wypaść kolejne potwory. Do schodów już nie mogło być daleko. Został ostatni, trzeci filar a potem ostatni kawałek do samych schodów. Pewnie każdy z tych etapów na kilka czy kilkanaście kroków.

- Lecisz tego lambadziarza! - Diaz zakrzyknęła z pasją (żeby nie powiedzieć wydarła mordę) do szarej prukwy. Sama doskoczyła do Latarenki z butami i pięściami do pomocy. Ledwo co dało się dookoła zobaczyć, kurwy jakoś nie chciały się kończyć, a zostało jeszcze w chuj trasy do zaliczenia przed wrotami do dziury kryjącej nie tylko promyczka.
- Zajebmy je i pod wiatę! Już niedaleko. Jebnijcie granatami jak skończycie, tam gdzie schody w dół! Po drugiej stornie czekają dziwki, koks i lasery!

Historia zatoczyła koło i tak oto parchata grupa niedobitków znów pukała do kurwiej dziury z nadzieją na lekarzy, ruchanie, towar i klina. Oraz Promyczka, ale ten był poza wszelkimi kategoriami, przynajmniej dla Diaz.

- Ech.. mierda - mruknęła ledwo dysze zaczęły opłukiwać zasyfione pancerze wodą - Szkoda że nie ma Wujaszka. Mógłby coś nadziać przy okazji, a tak taki niedojebany tam leży… que puta - domamrotała z żalem, a w oku stanęła jej łza, którą to uroniła nad chujowym losem olbrzyma w pw.
Brakowało jej jego obecności, ciężkiego działka za plecami i tego uroku dwumetrowego skurwiela, jakiego nie chciałoby się spotkać w ciemnym zaułku.
- Jak tu ostatnio byliśmy to lokal pierwsza klasa - odpowiedziała na pytanie laski z Grey, zaczynając się jej uważnie przypatrywać. - Kurwy jak marzenie, wódy i prochów pod sam sufit. Tylko te ruskie lamusy trochę psuły wystrój, ale poza tym całkiem w pałkę. No i mają jacuzzi - dodała jeden z istotniejszych detali.

Automaty na przywitanie zamiast gęby któregoś z ruskich ochroniarzy. Albo innego członka obsady klubu. Nash ciężko szło uwierzenie, że cała ekipa zawinęła się z Morvinoviczem. Widziała na własne oczy wykidajłów białego garniaka. Brakowało… dziewczynek, Kozlova, albo chociaż tego naukowca z Seres. Roya, o ile pamięć jej nie myliła.
Coś jej śmierdziało, wewnętrzna paranoja biła na alarm, pobudzona niedopowiedzeniami i niepewnością, gryzącą skórę na podobieństwo parady pcheł.
- Istnieje infekcja. Zarażenie pasożytem. Gnidą. - beznamiętny głos lektora przedarł się przez syk spryskiwaczy oraz dmuchaw, a złote oczy wodziły po szarych Parchach - Rośnie w klatce piersiowej i wyrywa się na zewnątrz. Zabija nosiciela. Dlatego nie zostawiają ciał. Są tylko potwory, nie martwi ludzie. Na pierwszy rzut oka nie do wykrycia. Mogło być spokojnie gdy stąd wychodziliśmy. Teraz nie wiemy - saper skrzeknęła pod hełmem, nie przerywając przekazu - Jest też terrorystka z Dzieci Gai plus para psów do ochrony. Była tu, teraz nie wiemy. Nie wiemy też czy Góra nie sprzątnęła świadków ze schronu. Skurwysyny są zdolne do wszystkiego - przymknęła coraz bardziej piekące oczy, z coraz większym trudem otwierając je po paru sekundach - Zmieniamy szyk. Diaz i ja na przód. Wy z tyłu. Jeżeli coś się stanie. Spierdalajcie. I Hassel. Kapitan z Eagle 1. Zadzwońcie do niego. Będzie wiedział co dalej robić. Ale - prychnęła, próbując uderzyć w weselszy ton - Najgorsza opcja. Lepiej jednak się przygotować. Na wszelki wypadek. Przeładujcie broń, podleczcie się. Dekontaminacja zaraz się skończy. - machnęła głową na wrota - Sami się przekonamy na czym stoimy.

- Dzieci Gaii? Przecież to banda świrusów i oszołomów. - Grey 27 zmarszczyła brwi wypowiadając na głos swoje wątpliwości co do wspomnianej przez Black 8 organizacji. W końcu owa organizacja zaliczona co prawda do terrorystycznych jednak była malowana różnie w różnych środowiskach i planetach. Niekiedy wcale nie była nawet zdelegalizowana.

Grey 20 był bardziej lakoniczny. Zerknął z wyraźnym sceptycyzmem na złotooką saper ale chyba jemu najmniej przypadł do gustu kawałek o jakiś pasożytach rosnących w piersiach. Wzruszył swoimi potężnymi ramionami i podobnie korzystając z chwili spokoju wbijał sobie w udo stimpak po stimpaku.

Drzwi wewnętrzne prowadzące do czeluści schronu w końcu się otworzyły. Przed czwórką skazańców ukazał się ten długi i lekko skręcający korytarz. Poprzednim razem tutaj właśnie przywitała ich pierwsza para ochroniarzy klubu. Teraz ten skromny kącik w postaci zwykłego biurka które wyglądało jakby je po prostu przytargano z głębi schronu był pusty. Zupełnie jakby ochroniarze gdzieś odeszli. Nic jednak nie świadczyło by stoczono tu jakąś walkę czy o pośpiechu. Droga z początku była względnie nudna i prosta w swojej krzywiźnie. Długi, lekko zakręcający wciąż w jedną stronę korytarz. Pusty czyli nie dając większych szans na jakąś sensowną osłonę. Łamacz fal jak kojarzyła saper. Na wypadek gdyby jakaś siła wyrwała te jedne a potem drugie drzwi przez jakie właśnie przeszli. To po zlikwidowaniu tych przeszkód miała osłabić się właśnie o ten łagodny wycinek łuku nim zderzy się z kolejnymi drzwiami już wewnątrz bunkra. Właściwie zwykle takie konstrukcje projektowano z myślą tylko o jednym rodzaju uzbrojenia, tego z początku alfabetu. Inne działały inaczej i nie powinny mieć aż takiej siły niszczącej.

Po przejściu tego długiego i raczej nudnego kawałka drogi w którym większych zmian od ostatniego razu para Blacków jakoś nie dostrzegła znaleźli się przed kolejnymi drzwiami. Znowu trzeba było powtórzyć procedurę identyfikacji, przejść przez kolejny przedsionek i wreszcie znaleźli się wewnątrz właściwego bunkra. Teraz dla odmiany na ludzi natknęli się prawie od razu. W pierwszej zbiorczej sali widać było nadal liczne piętrowe łóżka i licznych ludzi jacy na nich siedzieli, leżeli lub rozmawiali przyciszonymi głosami. Wejście grupki uzbrojonych Parchów nie przeszło niezauważone ale coś nikt nie kwapił się by do nich zagadać.

Ochrona mogła pojechać z szefem, ich brak jeszcze nie był aż tak niebezpieczny. Ósemka odetchnęła dopiero widząc cywili: podłamanych i przygaszonych, lecz wciąż żywych. Inaczej zachowywaliby się, gdyby komuś z nich w bebechach urosła gnida, a potem wyrwała się na wolność. Przede wszystkim byliby martwi. Musieli dostać się do prywatnej części, tam rozeznać w sytuacji. Mieć jasny obraz na czym stoją i z czym przyjdzie się im mierzyć w pozornie bezpiecznym schronie. Z tego powodu pokonując niechęć, saper podeszła do najbliższego łóżka, zawczasu odpalając komunikator Obroży.
- Widzieliście wojsko? Gdzie Amanda? - wystukała naprędce dwa pytania, mierząc z góry siedzącego na pryczy faceta o rozbieganych oczach.

- Jaka Amanda? - zagadnięty facet wydawał się być całkowicie zdezorientowany tak pytaniem jak i tym, że skazaniec w Obroży w ogóle do niego podeszła i jeszcze pytała o coś. - Nie było tu żadnego wojska. Zapomnieli o nas. Wszyscy o nas zapomnieli. - facet w średnim wieku ulał swojej czary goryczy i westchnął zrezygnowany.

Ciężko się szło nie zgodzić ze stwierdzeniem, wszak bydło potrzebne było jedynie w chwili głosowania, bądź jako siła robocza. Przy większych awariach robiło się zbędne, zupełnie jak ludzie zamknięci pod ziemią klubu.

- Idziemy - lektor skrzypnął w eterze, dłoń saper machnęła na korytarz przed nimi. Mieli wszak znaleźć Amandę, a wraz z nią potrzebne odpowiedzi. Na cywilbandę nie było co tracić czasu.
Parch przeszła kilka kroków, tracąc zasięg słuchu bezobrożowej hałastry i dopiero połączyła się z gliniarzem. Tym, który lubił ludziom układać życie.
- Przeczyściliśmy wam drogę, ale za dużo ich. Nie da się zabezpieczyć terenu przed schronem. Weszliśmy do środka. Część cywilna czysta, idziemy do prywatnej Ruska. Wojsko jeszcze tu nie dotarło.

- Zrozumiałem. - odpowiedział krótko kapitan Raptorów przyjmując raport z podziemi bunkra. - Niedługo zrobimy próbę silników. Red 1 jest pozytywnej myśli. Jeśli się uda ruszymy wkrótce tą dziecinkę. Wytrzymajcie do tego czasu w jednym kawałku. - kapitan pokrótce nakreślił jak to się sprawy mają kilka poziomów wyżej i kilkaset metrów dalej. Dwójka Greyów niespecjalnie wydawała się zainteresowana integracją z przygnębionymi i zdołowanymi cywilami którzy rozsiewali wokół siebie aurę przegranej sprawy i czekania na nieunikniony koniec. Więc w dalszą drogę pod przewodem dwójki Black ruszyli bez wahania i oporów.

Do prywatnej części schronu doszli znowu bez problemów. Problemy zaczęły się przy próbie dostania się do środka. Z początku znowu rozmawiali z automatami ale tym razem nie dostali zezwolenia na wstęp i drzwi pozostały zamknięte. Gdy w końcu udało im się uzyskać połączenie z jakimś żywym człowiekiem po wewnętrznej stronie to facet wcale nie był pewny czy może ich wpuścić. Szefa nie było. A owszem poprzednio Blacki i reszta mieli wejściówkę ale na wyraźne pozwolenie szefa. A potem wyszli. Szefa nie było a kolejnych wejściówek nie było. Sforsowanie siłowe pancernych drzwi zapowiadało się równie “lekko” jak sforsowanie uporu ochroniarza po drugiej stronie drzwi.

- To co? Świń nie będzie? Chlewik zamknięty? - Grey 20 wyglądał jakby z wolna docierało do niego o czym mowa przy drzwiach. I jakoś widocznie wcale nie przypadło mu to do gustu.

- Ani jacuzzi? - Grey 27 też wydawała się niezbyt zadowolona tym, że wspomniany przez Black 2 luksus mógłby ich a przynajmniej ją ominąć.

Kolejny problem objawił się o dziesiątki kilometrów dalej. Ale dzięki postawieniu na nogi łączności na lotnisku odzyskano też łączność na przykład z lokalnymi wiadomościami. W przejściu do jednej ze zbiorowych sal dał się słyszeć jakiś szmer jęków i zaniepokojenia jaki przetoczył się przez zebranych ludzi. Przez to jedni i drudzy uciszali się, ktoś syczał by zrobić głośniej i rzeczywiście. W jednym rogu stało spore holo na jakim nadal widać było to co się dzieje. Sądząc po nagłówkach było to jakiś przekaż na żywo. Całkiem niedaleko kosmoportu. Ostatniego większego ogniska oporu ludzi na Yellow 14.

- Te obrazy przekazywane są na żywo przez system kamer przemysłowych i drony. Sytuacja jest poważna ale władze proszą o zachowanie spokoju. - głos spikera widocznego w rogu został zagłuszony przez wzrastający głos przerażenia i jęk grozy. Na ekranie widać było liczne ciała xenos. Martwe, rozsiekane przez pociski, eksplozje, spalone napalmem. Zadeptywane przez kolejne xeos, tym razem jak najbardziej żywe i żwawe. Przebiegały przez ulice, domy, fabryki, pojazdy, wraki i barykady. Gdzieniegdzie wciąż było widać strzelające wieżyczki które masakrowały tą żywą falę. Jakieś oddziały i pojedynczą zbieraninę żołnierzy, marines, policjantów i cywili z bronią w ręku którzy na przemian albo strzelali, albo próbowali dobiec do ciężarówek, łazików i transporterów. Nikt nie mówił na głos słowo “klęska” jakby jedno słowo wypowiedziane na głos mogło stać się rzeczywistością. Ale ludzie zebrani przy monitorze chłonęli te przerażające obrazy najwidoczniej rozpoznając te domy, ulice i fabryki. Przez szmer zamarłych z grozy ludzi jak mantra przebijało się jedno słowo “przebiły się”. Obrazu tragedii dopełniały nagrania z samego kosmoportu gdzie zdesperowani ludzie szturmowali na dziko wąski kordon automatów ochrony i ludzkich strażników byle dostać się do wciąż stojących na płycie lotniska statków.

Zebrani w kurwiej dziurze właśnie dostali dobitny jak plaskach na ryj dowód, że wcale nie mają aż tak tragicznie. W przeciwieństwie do lambadziarzy z holoprzekazu gnietli dupska w komfortowej strefie bez gnid i mieli szansę przetrzymać szalejący po księżycu syf, lecz nie to spędzało parchatej piromance sen z powiek. Widok miasta o czymś jej przypomniał.
- Mierda… - mruknęła ponuro i dziwnie poważnie jak na niepoważny sposób egzystencji, prezentowany do tej pory. Splunęła na podłogę i domamrotała - Tam jest Majster… - kiwnęła głową przy ujęciu pokazującym zagnidzone ulice. - Pewnie już go rozjebały… szkoda - westchnęła z autentycznym smutkiem. Nie zdążyła dziada wyruchać, zanim nie zrobiły tego xenos. Lipa jak skurwysyn.

Otrząsnęła się dość szybko, wracając do głównej części planu pod tytułem “wracamy po Promyczka”. Podbiła do szczekaczki, raz jeszcze łącząc się z kutafonem po drugiej stronie.
- Por tu puta madre, skończcie tam odpierdalać manianę, tylko rozkluczajcie klapę. Nie wiesz czy możesz to zapytaj Promyczka, mówiła że wasz el jefe zostawił jej dowodzenia tym pierdolnikiem. Amandzie. - wyjaśniła aby nie zostawiać żadnych niedopowiedzeń.

- Amandzie? Czekaj. - dziad po drugiej stronie wydawał się równie przejęty i zatroskany problemami Parchów jak i przed chwilą gdy z nim gadali. Wspomniane przez Latynoskę imię jednak wydawało się przebijać przez pancerz niechęci i kłopotów z decyzyjnością. I ekran znowu zgasł gdy czekali na wynik tego co ta po drugiej stronie załatwiano czy sprawdzano.

- Chujowo. - Gomes z ponurą miną oglądała ekran w rogu by w końcu splunąć na futrynę. - Jaki majster? - odwróciła się do czekającej przed panelem Diaz chyba aby zmienić temat rozmowy. To co się działo na ekranie wiadomości przypominało przemiksowane obrazy wojny z obcymi i z jakiś zamieszek przeciwko rządowi gdzie demonstranci ścierali się z siłami rządowymi z równą zajadłością jak niedobitki wojska z żarłocznymi xenos.

- No Majster - Diaz czekała, chociaż nie lubiła. Bębniła paluchami o dyszę miotacza i nadawała do okolicy która akurat chciała jej słuchać - No majster od ładowania, co lubi duże działa. Nawinął się jak odstawialiśmy Harcereczkę na przystanek. Całkiem dobra dupa, ale nie zdążyliśmy dojść do tego czy on lubi ładować, czy jak jego ładują. Potem go wyjebało gdzieś tam, w mieście. Ech, mierda. Szkoda. Zdążyłam go tylko przelizać.

- Riley. Ed Riley - syntetyczny głos wciął się w dyskusję. Nash za to nie odrywała wzroku od holo. Więc jednak nie będzie posiłków, nie w najbliższym czasie. W tej sytuacji nasuwało się jedno pytanie: Centrala już postawiła na nich krzyżyk, czy zrobi to za parę minut. W podobnym przypadku jedynie taksówka na Orbitę dawała szansę chłopakom na wykaraskanie się z matni… sęk w tym jak do podobnego manewru doprowadzić.
- Chce mi się wódki - saper dostukała z niewesołą miną, zaciskając do bólu szczęki. Nie dało się sprawdzić co z Patino, czy MP już go dorwali. Albo gnidy. Albo… przeciwności mnożyły się niczym przysłowiowe grzyby po ulewnym deszczu.
Pokonując nagłą sztywność mięśni Ósemka sięgnęła po paczkę fajek i odpaliła jednego, by następnie smętnym wzrokiem zmacać paczkę. Syknęła krótko przez zęby, na bladej gębie pojawił się rezygnacja, a prawie pusty kartonik wysunął się do pozostałych Parchów w poczęstunku.

Diaz nie krępowała się ani sekundy. Śmiało wymacała fajka, żeby odpalić go od płomyka na miotaczu.
- Si… jakoś tak się wabił - westchnęła boleśnie, zaciągając się z werwą i nagle wyszczerzyła klawiaturę - A ty co masz taką minę, jakby ci ojebali chałupę. Nie dygaj Latarenka, Casanova kutafon z dzielni, nic mu nie będzie. Pewnie siedzi na tej złodziejskiej dupie i wkurwia kto mu się pod ten szczekający ryj nawinie - zaciągnęła się po raz drugi i dodała konfidencjonalnie do szaraków, wskazując rudego kurwia - Leci na tego lambadziarza.

W pierwszym odruchu Ósemka zmrużyła ślepia, w drugim syknęła ostro, szczerząc zęby.
- Nie lecę na niego. Pierdoli głupoty - przekazała lektorem, pociągając własnego papierosa - Pilnuj swoich dup, a nie się wpierdalasz w - zamarła z ręka nad klawiaturą, prychnęła i dokończyła - Chuj ci w dupę.

- Tylko jeden? - Diaz zrobiła wielce zawiedzioną i obrażoną minę, aż serce się krajało od samego patrzenia - No tengo… ty chyba kurwa naprawdę mnie nie lubisz - przyłożyła rękę do urażonej do żywego piersi, wzdychając rozdzierająco aż wreszcie splunęła, gapiąc się na panel - Co ci cabrones tam wyprawiają? Rżną sie bez nas? Kutasy… kutasy wszędzie.

Gomes przysłuchiwała się zmiennemu tokowi rozmowy z rosnącym zainteresowaniem. Po twarzy Leemana jak zwykle nie dało się wyczytać jakiś głębszych emocji dopiero jak temat przeszedł do rżnięcia, kutasów i podobnych tematów wydawał się okazywać jakieś zainteresowanie w spojrzeniu.

- Masz jakąś dupę? Świnię? Tutaj? Ruchacie się? - zapytał Grey 20 patrząc ciekawie w dół na niższą i drobniejszą piromankę.

Gomes przewaliła oczami i pokręciła głową z niedowierzaniem słysząc co olbrzym wyłapał z całej rozmowy dwójki Blacków. Cekaemistka przyjęła papierosa i chwilę międliła go w dłoniach.
- Miałam rzucić… - powiedziała wpatrzona w smukłą pałeczkę między swoimi palcami. - Ale przypuszczam, że na raka płuc już nie zdążę zejść. - wzruszyła ramionami i odpaliła papierosa.

- Świnię? Jaką por tu puta madre świnię? - Black 2 nagle podniosła głos, jazgocząc z werwą i uczuciem. Tylko lufa miotacza coś się zwróciła na wielkoluda z podobną bronią. Wielki, z mordy brakujące ogniwo ewolucji między czarnuchami a ludźmi.
- Nie świnię, Promyczka! - dowarczała ostro, mrużąc kaprawe ślepia - Mojego Promyczka, polla, claró? I oczywiście że się ruchamy - pierś jej urosła o jeden rozmiar i wypięła do przodu - To najprawilniejsza dupa na tym skurwiałym rewirze... i moja. Ja ją pierwsza zobaczyłam - przypomniała towarzystwu tak na wszelki wypadek - Będziesz grzecznym chico to może nawet ci jebniemy masaż i wskoczymy na kolana - wyszczerzyła się o wiele weselej - Pewnie pod celą jechałeś na ręcznym z pamięciówy… poza tym, co ty kurwa… - wyciągnęła szyję, przyglądając się lambadziarzowi uważnie - … Magister, książkę piszesz czy tytułu szukasz? Zresztą - machnęła łapą wielkopańskim gestem, odpalając holo Obroży. Chwilę tam grzebała aż wygrzebała bajeczkę na dobranoc ze sobą i Promyczkiem w jakiejś wannie, a nawet była na tyle uprzejma żeby podstawić ja Magistrowi pod nos.

Tym razem Ósemka przewróciła oczami, sycąc płuca tytoniową mieszanką. Wyglądało, że kolejna osoba w ich kameralnym otoczeniu dorobiła się przezwiska… prawie tak finezyjnego jak Kudłaty dla kogoś ogolonego na praktyczne i moralne zero.
- Kto wie? - wystukała do kobiety z ckmem, wyginając usta w coś, co przy dużej dozie dobrej woli dało się wziąć za uśmiech - Jeszcze nam nie walnęli KIA. Różnie może się ułożyć. Chyba że zejdziemy od słuchania tego pierdolenia… gdy znowu nam ktoś będzie chciał życie układać - parsknęła krótko, uśmiechając się tym razem szczerze w eter.
- Jak wam poszło przy lądowaniu? - dodała pytanie, biorąc porządny haust dymu.

- Nieźle. Żadnych strat. Ale potem weszliśmy w dżunglę… - Gomes westchnęła i chwilę wpatrywała się gdzieś przed siebie aż w końcu zaciągnęła się mocno papierosem.

Grey 20 zaś wydawał się kompletnie stracić zainteresowanie tym co było a w zamian z widocznym zaangażowaniem oglądał podsunięte holo z blondwłosą Amandą w roli głównej.
- Niezła świnia. - powiedział z uznaniem mlaskając do tego językiem i drapiąc się po kroczu. - I ruchacie się? Zajebiście. - olbrzymi facet wydawał się nakręcony coraz bardziej z każdą chwilą i kawałkiem oglądanej roznegliżowanej Amandy w wannie i Diaz na żywo tuż przed sobą.

- Weź się zwieś palancie. - westchnęła Gomes jakby miała dość Leemana i jego tekstów. Ten spojrzał na nią z jawną złością i pretensją ale pierwszy odezwał się komunikator wmontowany w ścianę.

- Płomyczku? Jesteś tam? To ty? - na ekranie pojawiła się ta sama twarz co na holo trzymanym przez Diaz. Tylko na ścianie nie była mokra a na twarzy dominował wyraz zniecierpliwienia, niepewności i troski przetykanej gdzieś upchnięta tuż pod skórą nadzieją. Sądząc z tego jak twarz rozglądała się dookoła pewnie nie widziała nikogo przed sobą poza pustym korytarzem skoro całą czwórką stali blisko panelu ale obok a nie przed.

W jednej sekundzie Diaz straciła zainteresowanie otoczeniem, skupiając uwagę na pyszczku wyświetlane tuż obok. Odtrąciła Magistra i doskoczyła do interkomu, zawisając twarzą tuż przed półprzezroczystym widmem, a w bebechach się jej zagotowało. Coś paskudnego spadło z serca, zmieniając się w radość tak wielką, że miała ochotę sprać kogoś po ryju.
- Promyczek! - wydarła się, a zaraz dorzuciła już spokojniej, niuniając po łączu - Hola nińa, que tal? Jestem… powiedziałam że się po ciebie kopnę, to jestem. I Latarenka też tu jest. Wpadłyśmy bo co tak będziesz sama w tym pierdolniku siedzieć. Ogarniemy parę pierdół i zwijamy się z rewiru… nic ci nie jest? Nikt ci się nie narzucał? Powiedz kto, załatwimy sprawę od ręki i jebać wychowawcze od Obroży… zajebiście wyglądasz - na zakończenie aż mlasnęła z zachwytu.

- Och Płomyczku! Wróciłaś! Wiedziałam, że wrócisz! - kobieta po drugiej stronie łącza gdy rozpoznała brunetkę po przeciwnej stronie ekranu też wydawała się w pierwszej chwili tonąc w erupcji szczęścia. Dopiero po chwili się opanowała na tyle, że chyba skojarzyła resztę co mówiła Płomyczek. - Nie, nie wszystko w porządku nic mi nie jest. - zapewniła szybko ale zaraz zmarszczyła brwi z zastanowieniem. - A dlaczego nie wejdziesz? Coś się stało? - zapytała gdy chyba skojarzyła, że gadają przez ścianę a nie na żywo.

- Ten kutafon nie chciał nam otworzyć, poszedł po ciebie bo sam nie ogarnia jak to jest rozkluczać klapę. Pewnie nigdy żadnej dziury nie widział, pendejo - Black 2 nadawała radośnie, w myślach już macając blondynę po wszystkim co jej wpadnie pod łapy- Jebnij z klucza i robimy wjazd na chatę. Masz tam jeszcze coś żeby ryj zamoczyć? Suszy nas jak skurwysyn.

- Och. Ojej. Aha. No ja nie mogę, nie znam kodu… Ale poczekaj chwilę. - blondynka wydawała się, że domyśliła się jak to jest z tym sępieniem pod bramą i najpierw na twarz zagościł jej wyraz zrozumienia, potem szybko przeszedł w zastanowienie aż w końcu dziewczyna na chwile uniosła do góry palec, odwróciła się gdzieś i zaczęła coś mówić pewnie do strażników. W końcu odeszła i od ekranu znikając z pola widzenia.

- I co? Załatwi nam wejściówkę? - Leeman stanął przy Diaz i wpatrywał się w już pusty ekran na jakim przed chwilą gościła twarz blondynki.

- Fajnie jakby załatwiła. Nie pamiętam kiedy ostatni raz byłam w jacuzzi. - Gomes oparła się o ścianę obok panelu więc nie mogła być z niego widoczna w przeciwieństwie do góry mięśni z numerem “20” jaka wyrosła obok Diaz. Grey 27 stała oparta o ścianę i paliła w zamyśleniu papierosa wpatrzona gdzieś w głąb korytarza z jakiego właśnie przyszli.

- Saunę też mają… i koks! - piromanka zlampiła na szarą z ckmem. Wysoka, opancerzona i z wielkim działem - Zobaczysz Kruszynko, jebniesz jednego szczura i przeczesze cię jak policia chatę osiedlowego dealera - pokiwała głową w ogóle nie widząc problemu - Wejdziemy tam, balle? Promyczek ogarnie. A jak się okaże że spierdolili i zapomnieli zostawić kluczy mamy Kacapa na linii. Zawiaduje tym burdelem, maricón.

- O. Sauna też jest? - Gomes pokiwała w zadumie głową na chwilę zerkając na Latynoskę. - No, no… - nieco skrzywiła wargi by dać znać, że jest pod wrażeniem.

- I koks? - Leeman zainteresował się czymś jeszcze niż ruchaniem i świniami. Na twarzy zaczęło mu kiełkować zrozumienie.

- A kto tym zawiaduje? - Gomes spojrzała na Diaz nieco przytomniej gdy sprawa właściciela widocznie ją zainteresowała.

- Taki ruski gajer. Robił nam za drugiego pilota z Condorem. Pendejo bianco - Latynoska wyjaśniła mniej więcej o co się rozchodzi - Jebany ma tu penthouse’a bez okien… i kurwa klamek - prychnęła i splunęła na ścianę - To tutejszy… Condor i Romeo się na niego zasadzali. Chłopak z dzielni, kręci biznesy i nie boi ubrudzić. Podciera się kredytami… koks, si. Wciągaliśmy z brzuchów tutejszych kociaków. Jak nam wódę donosiły. Ja, Wujaszek, Promyczek i jeszcze jakieś cztery niunie. Się działo - aż uroniła łzę z tego rozmarzenia.

Para Greyów słuchała z zaciekawieniem rewelacji Black 2 o ich wcześniejszej wizycie w tym miejscu. I choć oboje się wydawali zaciekawieni nieco innymi aspektami tej relacji to jednak obydwoje wydawali się być zwabieni takimi barwnymi opowiadaniami.

- Och, Płomyczku już! Zaraz będzie otwarte! - na panelu znowu pojawiła się rozjaśniona twarz roześmianej blondynki. I rzeczywiście zaraz potem zamknięte na głucho drzwi ożyły mechanizmami i zaczęły się powoli otwierać.

Jako komitet powitalny ilościowo był dość skromny bo jednoosobowy. Za to okazał się bardzo zaangażowany w te powitanie bo stojąca po drugiej stronie drzwi blondyna nie czekała nawet aż drzwi się do końca otworzą tylko przecisnęła się zwinnie i wpadła w ramiona Diaz oplatając się do niej, na niej i wokół niej tak ramionami jak i ustami.
- Płomyczku! Wróciłaś! - powiedziała przepełnionym emocjami głosem gdy choć na chwile oderwała się od ściskanej Latynoski.

- Przecież obiecałam, si? - Diaz z wyraźną przyjemnością przykleiła do pancerza długonogą blondynę w krótkiej, czarnej sukience, oplatając ją opiekuńczo skrzydłem. Wreszcie było jak należy! Cieszyła ręce znajomymi, miękkimi kształtami, przypominając sobie jak dobrze się je ściska i te z przodu i te z tyłu.
- Spakowałaś manele? Czekamy aż Condor i pozostałe rozklapciochy zagęszczą ruchy i wpadną do nas… a do tego czasu jest szansa żeby jebnąć w jacuzzi i coś zeżreć? - wyniuniała blondynie do ucha, wciągając chciwie zapach jej włosów - Od palenia kurew naciągnęłam bark. Potrzebuję ciepłej wody i czegoś do wymasowania…

- Kozlov. Green 4. Para psów i ich więzień. Typ z Seres, ten Roy. Co z nimi? - Black 8 odkleiła plecy od ściany, uznając że całe trzy minuty wystarczą w zupełności na powitanie. Wykrzywiła kąciki ust ku górze… musiało wystarczyć za gest dobrej woli i przyjaźni. - Ilu was tu zostało? Jaką macie broń i zapasy? Leki? Granaty? Pancerze. Potrzebujesz pancerz jeżeli masz z nami iść. Na górze jest Sajgon, zabezpieczeń nigdy za mało - maltretowała klawiaturę, spoglądając na Amandę uważnie - Nic wam nie jest? Nie mieliście problemów z nagłym pojawieniem się gnid? Ktoś tu zginął jak nas nie było? - zrobiła krótką przerwę i westchnęła, przymykając oczy na całe trzy długie oddechy. - Muszę iść do Kozlova. Jego gabinetu. Tam gdzie Green kroił chłopaków. Chyba że. Monitoring. Masz dostęp i hasła recorderów? Nagranie z sali operacyjnej. Trzeba je zabezpieczyć. Szybko. Dobrze cię widzieć - dostukała na sam koniec. Potrzebowali tancerki po swojej stronie. Poza tym dobroć ponoć nie bolała…
Ponoć.

[MEDIA]http://www.youtube.com/watch?v=I8JULmUlGDA[/MEDIA]

- Nie no, to chyba jakieś jaja - Grey 35 nie podarował komentarza widząc co się odwala pół setki metrów od pionolotu, który to dzielnie obsadzał razem z grupą 800. Od samego wyjścia z ładowni szło nieciekawie - wiało, pizgało i jeszcze widoczność nie rozpieszczała, psu w dupę ładując możliwość szerszego zapoznania z otaczającą ludzi rzeczywistością.
- Taaa… to ci “moi” - otworzył mapę, upewniając się co do zawartości wywalonej bryki. Mówił niechętnie, a jego głos nawet nie leżał na półce obok radości - Zlecieliśmy razem z orbity. Bujałem się z nimi cały kwadrans… i 2/10, nie polecam. Chyba że 31, ona jeszcze jest w porządku - zmarkotniał widząc kiepskie parametry wspomnianej kobiety. - Co do 200 nie wiem, Leticia się z nimi bujała, ale wiecie jak jest. Nie było czasu poznać się lepiej, ani bliżej. Takie tam, trochę szarpania, dania po mordach - popatrzył na pilotkę-kierowcę, potem na pozostałych skazańców. - Jebnąłbym im granat w ten lej… tylko szkoda 31. Zróbmy to tradycyjnie, jak Bozia przykazała. Piątka zostanie filować na taksówkę, trójka pójdzie po sierociniec. Ktoś chętny? A najlepiej dwójka? 81, 84?

- A co będę z tego miał? - zapytał Grey 84 odwracając się w stronę migającego nad krawędzią leja światła. Przez gazmaskę przez którą nie było widać twarzy tym bardziej wydawał się obojętny na los pół tuzina innych skazańców.

- No. - brodacz z karabinkiem też poparł pomysł drugiego skazańca i skierował swoją oszronioną gazmaskę w kierunku leja. Niby nie tak daleko. Ale jednak trzeba by tam pójść a nie wiadomo co z tej cholernej mgły wyleci a będą na te dwie lufy. A tutaj też zmrożony syf i xenos z każdego krzaka mógł wyskoczyć tak samo ale stężenie luf i granatów na metr kwadratowy tej zmrożonej dżungli i drogi było zdecydowanie większe. Za friko obydwaj skazańcy coś chyba nie zamierzali nadstawiać karku dla innych skazańców.

- O leci jakiś. - Douglas odezwała się dalej z tym ironiczno - złośliwym tonie. Z leja rzeczywiście wyczołgała się jakaś ludzka sylwetka i zaczęła chwiejnie truchtać w ich stronę. Trójka skazańców z fascynacją zdawała się obserwować ten wyścig.

- Stawiam stimpaka, że nie dobiegnie. - odezwał się nagle Kai zwracając się sylwetką gazmaski w stronę stojących obok Parchów.

- Stoi. - brodacz Johsen czyli w barwach skazańców Grey 81 przyjął zakład. Douglas roześmiała się złośliwie ale na razie nie zabierała głosu wpatrując się bardziej w detektor którym omiatała skraj chłostanej wichrem i śnieżycą dżungli.

- Kurwa, to mówi - Grey 35 wybałuszył oczy słysząc głos w słuchawce i dla pewności sprawdził HUD, ale nie. Nie pomylił się. Jak to parchaty los przewrotnie się układał. Dalsze rozwodzenie nad tematem sobie podarował, skupiając uwagę na innym zagadnieniu.
- Jak to co będziesz z tego miał? To chyba proste - odwrócił się do 84 i wyszczerzył się pod maską - Dostaniesz dokładnie tyle samo, co ja za pozlepianie was i postawienie na nogi o tam - pokazał pompką na bryłę Eagle 1 i zaśmiał się sucho - Czyli chuja dostaniesz, nie nam tu będą dawać premie i medale. - rozłożył bezradnie łapy, też gapiąc się jak G28 próbuje do nich dobiec - Ale jeżeli się nie mylę, wam też pokazali zestawienie z ostatnich godzin. Z całej tęczy przeżyła piątka od nas. - stuknął wylotem lufy w Obrożę - Ponad 90% śmiertelności w parę godzin. Nie wykończyła ich nuda, ani nie wykończyły podatki. Chcesz wiedzieć co będziesz z tego miał? - powtórzył pytanie i pomerdał przy masce aby poprawić jej ułożenie na twarzy - Żywą tarczę między tym - wyciągnął paluch i posmyrał napierśnik 84, a potem pokazał na jedno ze ścierw na zmrożonej ziemi - A tym. Dodatkowe lufy i zaporę. Nie naszych dzielnych chłopców mundurowych, bo dla nich gówno znaczymy. Tylko innych z wyrokiem. O których nikt nie będzie się pluł, jak w krytycznej chwili dostaną strzał w kolano i posłużą za mięso armatnie… a brakuje ludzi do obrony. - skrzywił się, wracając do obserwacji biegacza - Mnie wyciągnęli tylko dlatego że potrzebują lekarza. Inaczej pewnie… ponoć mało chętnych tu było na wakat składacza od mięsa. O to była burda z tamtymi z leja. Że nie za nimi laski latają - wzruszył ramionami - Nie wiem jak wy, ja chcę odbębnić zmianę i wracać na górę z mniejszym wyrokiem. Łatwiejsze do zrealizowania jeżeli w puli do ataku jest więcej celów dla tych pokrak. Coś powtórzyć? - wrócił głową do 800.

- Po co? Brzmi chujowo. - Bugden skrzywił się wyraźnie gdy razem z brodaczem z numerem 81 patrzyli leniwym albo obojętnym tonem w stronę poruszających się sylwetek. Zaraz za pierwszą bowiem z leja wydostała się kolejna. Też ruszyła tym koślawym truchtem w stronę wąskiego kordonu otaczającego “Eagle 1”. Pierwszym był Grey 28 i przebył już gdzieś z połowę drogi. Za nim truchtał chyba Grey 25.

- Dobiegnie. - brodacz pokiwał z zadowoleniem głową opatuloną w hełm i gazmaskę. - No dawaj! To ten leszcz będzie wisiał mi stimpaka! Dajesz malutki! - krzyknął przez gazmaskę do pierwszego biegacza.

- No ni chuja. - burknął Bugden obniżając nieco lufę swojej ciężkiej broni i wypuszczając ją w stronę nadbiegającej sylwetki. Łuski momentalnie zasypały okolicę jego butów a przy biegnącym Dentcie wykwitły pióropusze wystrzałów stawiając barierę ołowiu przed strzelcem wyborowym z Grey 200. - Brzmi chujowo. Więc trzeba bawić się póki można. - roześmiał się Grey 84 widząc spłoszone ruchy u ostrzelanego Grey 28.

- Co jest kurwa?! Popierdoliło was! To ja! - wrzasnął Dent którego usłyszeli tylko dzięki komunikatorom.

- Waruj kurwa! Albo będziesz wisiał mi stimpaka! - odkrzyknął mu Bugden wciąż wodząc po sylwetce strzelca ciężką lufą. Drugi biegacz, z grupy Grey 200 widząc to wszystko też się zatrzymał i wziął karabinek w łapy wycelowując gdzieś w mieszaną grupkę Grey przy rufie “Eagle 1”.

- Ej, kurwa kantujesz! - Johsen był wyraźnie oburzony na kanciarskie zachowanie cekaemisty. Trzepnął go zaczepnie w ramię na co ten się roześmiał.

- Kontakt! 50 m! 10-11! - w rozmowę wtrącił się alarmujący głos Douglas. W odpowiedzi niedawno postawiony przez Grey 35 grenadier wycelował w podany namiar granatnik i wystrzelił. Pocisk momentalnie zniknął z pola widzenia i zaraz potem gdzieś w dżungli rozległa się eksplozja granatu.

- Dygasz się - Sanders zarechotał oglądając tańce uciekinierów, ale nawijał do 84 - Peniasz się lecieć i zobaczyć co tam jest grane. Poza tym nie no… ty tak na serio? - przybrał ton czystego zdziwienia - “Bawić się póki czas”? - parsknął i pokręcił głową - Może od razu się położyć i dać dymać bez mydła co? Bo z takim nastawieniem daleko nie zajedziesz. Poddawać na starcie - mruknął zadumany, grzebiąc za czymś w ekwipunku.

Krótkowłosy cekaemista w oszronionej gazmasce spojrzał w bok na Grey 35 jakby szacował na co go stać.
- Sam się dymaj. I sam zasuwaj do tej dziury jak masz tam biznes. No albo zaoferuj jakiś. - Bugden jakoś nie wydawał się ani spietrany ani zachęcony. A nawet chyba czuł się całkiem dobrze i w humorze widząc zaskoczenie i strach w ruchach dwójki ocalałych z Grey 200. Sytuacja wydawała się trochę patowa. Pierwsi ostrzelani wyciągnęli lufę na strzelającego cekaemistę. Ale, że z tych ostatnich kilkunastu kroków nie było widać do kogo z ich trójki celują to i chyba Grey 81 “się poczuł” i nastąpiło sprzężenie zwrotne gdy wycelował swój karabinek w dwójkę z Grey 200. Teraz po obydwu stronach były po dwie lufy które celowały do siebie nawzajem z tych parunastu kroków.

- Kurwa! Chcemy tylko wejść do środka! Przepuście nas! - krzyknął Castillio chociaż karabinka nie opuścił. Zaczynało się robić nerwowo i groziło tym, że jeśli potrwa jeszcze trochę to zwyczajnie kogoś może zaswędzić palec na już wycelowanym spuście. A w końcu za strzelanie do Parchów nic, nikomu nie groziło. Nawet innym Parchom.

- No to super! Ale zaspacjuj się! Rozumiesz, chodzi o stimpaka. - Kai wydawał się w świetnym humorze i odpowiadał w podobnym tonie.

- Nie słuchaj pajaca. Zapierdalaj tutaj albo mnie będziesz wisiał stimpaka. - Grey 81 zdawał się nie zauważać, że własne polecenie jest dokładnie odwrotnością tego co właśnie powiedział Parch obok.

- To kurwa do nas nie celujcie! - wrzasnął sfrustrowany Dent celując ze swojego pistoletu do grupki przy tylnej rampie “Eagle 1”. Wodził lufą od jednego do drugiego jakby nie do końca mógł się zorientować do kogo ma celować i strzelać już czy jeszcze trochę poczekać.

- Dobra kurwa, jebać to! Dam wam tego jebanego stimpaka! - Castillio wyraźnie był sfrustrowany tą przedłużającą się sytuacją.

- Chwila króliczki. To wy do nas celujecie. Poza tym chodzi o zakład a nie o stimpaka. - wyjaśnił im cierpliwie cekaemista z kodowa nazwą Grey 84.

- Kontakt 35 m. 10-10. - nagle odezwała się Douglas będąca obecnie z kilka kroków za plecami całej trójki mężczyzn. Grenadier znowu powtórzył operację i szarpaną wichrem dżunglą znów wstrząsnęła eksplozja granatu.

Sanders westchnął teatralnie, unosząc głowę ku niebu. Sam nie wiedział po co się pruje, chyba lubił marudzić.
- Stary nie jesteś w moim typie… i akurat ja nie muszę się sam jebać - wyszczerzył się szyderczo głosem i miną - Czekaj, czekaj, jak to leciało… - udał że próbuje sobie coś przypomnieć, aż wreszcie strzelił palcami. - A, tak, już pamiętam. Meeeeeedyk, meeeeeeeedyk ! - zakrzyknął ironicznie, patrząc na 87. Chyba on się darł, nie pamiętał dokładnie - Mamy parchatą loterię komu dopierdoli następnym razem i jak mocno. Czy przebije pancerz, ujebie nogę, albo przetrąci łapy. Tego nie połatasz sobie stimpakiem. Nawet całą paczką. Żadne z was tego nie zrobi, a niestety lekarze wyszli - rozłożył bezradnie łapy - Ile jeszcze pokozaczysz zanim wyjdą granaty, a kurwy się nie skończą? Na razie latają te małe gówna, ale to nie wszystko co tu mamy w ekosystemie. Są też większe. Tak wielkie, że strąciły nam taksówkę - kciukiem pokazał za plecy na latadło - Teraz leży w tamtym leju na prawo, zajebałem gada. Jednego… kolegów mu nie brakuje - znów popadł w zadumę - Żołnierzyków chuj obejdzie że polecisz na pusto w kurwowisko, a tam właśnie lecimy. Ty, ja, wy, oni - machnął brodą na G25 - Ale spoko, droga wolna. Rozjebcie się sami tutaj, wypstrykajcie z pestek i granatów. Jak ujebiecie sobie coś ważnego, albo któraś z gnid wam to odgryzie… to pech. Tak samo jak oberwiecie potem w walce i będziecie się czołgać ciągnąc za sobą własne flaki. Wtedy koledzy nie pomogą, ani nie dobiją. Szkoda czasu, szkoda zasobów i jeszcze drąca mordę przynęta da czas do odwrotu - zrobił smutną minę pod maską - Bo ja będę miał wyjebane na układziki, nikt mi nie płaci za składanie kogokolwiek. Na nich też mam wyjebane - wskazał na lej - Chce stamtąd jedną dupę. Niezła.

- W biznesie i negocjacjach to widzę nie robiłeś. Chujowo się do tego zabierasz wiesz? Jak nas nie postawisz na nogi i nie połatasz to jak sam nam właśnie tłumaczyłeś będzie mniej ludków między szponami a tobą. Więc łatanie nas leży w twoim interesie i łaski nie robisz. - cekaemista prychnął rozbawiony filozofią przedstawioną przez Grey 35. - Daj mi swój pistolet. Podoba mi się. To pójdę. - Grey 84 popatrzył swoją gazmaską na gazmaskę Grey 35 przestając się śmiać i przybierając biznesowy ton. - To ja chcę klips do shotguna. I też mogę iść. - Grey 81 też przyjrzał się sylwetce blondyna z mieczem łańcuchowym i shotgunem i wybrał coś dla siebie. Chwilowo wydawali się zapomnieć o dwóch ocalałych z Grey 200 co ci skrzętnie wykorzystali dobiegając wreszcie do latadełka minąwszy rozmawiającą trójkę.

- Ciężko z kojarzeniem, co? Nadal nie łapiesz, ale dobra. Będzie wersja łopatologiczna - Grey 35 kątem oka wyłapał że dwie sylwetki z leja zdążyły przebiec. Nawijał więc dalej - Na razie leciałem charytatywnie, ale dzień dziecka się skończył. Nie muszę was składać, między mną a gnidami będzie wystarczająco łbów - obrócił się frontem do pionolotu- Jestem lekarzem, jedynym jakiego tu mają. Zapotrzebowanie jest na tyle duże, że ryzykowali lot między kurwy i podczas burzy… i to was wygonili na pizgawicę, nie mnie - zarzucił blond rzęsami - Pododawajcie sobie dwa do dwóch i trzy do pięciu. Ci z leja nie umieli i sami musieli tu zapierdalać, widać jak im wychodzi - zrobił smutną minę, chociaż smutku nie czuł - Jestem miłym, empatycznym człowiekiem. Do czasu - udał ze patrzy na nadgarstek jakby miał zegarek. - Iii… pyknął.

- No nie. Na pewno nie robiłeś w biznesie. - Grey 84 pokręcił głową nie tracąc dobrego humoru. - Wyszłem do ciebie z ofertą którą odrzuciłeś. Więc spadaj. Sam sobie zasuwaj na wycieczkę skoro czujesz taką potrzebę. - facet wzruszył ramionami wracając do lustrowania terenu wokół latadełka. Z leja na razie nikt więcej nie wyłaził chociaż HUD pokazywał jeszcze czwórkę żywych Parchów.

- I nie myśl, że gadasz z leszczami. Z takimi zabawkami raczej nie stoi się w tylnym rzędzie. Będziesz stał razem z nami w pierwszym rzędzie panie niezastąpiony. A te cholery za bardzo wybredne nie są. Też mieliśmy medyka i go zeżarły tak samo jak dwóch pozostałych. - Grey 81 też nie wydawał się przekonany argumentacją blondyna.

- Zresztą nie mamy żadnej gwarancji, że dotrzymasz słowa. Kiedyś tam może nas pozszywać a może nie. A my jak para frajerów za frajer mamy zapieprzać po twoją dupę? Brzmi chujowo jak dla mnie. - Grey 84 dostrzegł kolejny feler układu jakim ich chciał uraczyć medyk z piłomieczem.

- No. I nas tam też może coś dorwać teraz a nie kiedyś tam. I jesteś golutki w stimpaki i resztę więc i tak będziesz znowu nas szprycował z naszych zasobów. A tu możemy sobie towarzysko poczekać aż ktoś z tych patafianów to dotrze albo nie. Z gnidami albo nie. A tam jak pójdziemy to te debile mogą odwalić kitę zanim przyjdziemy. A xenos jak nas tam dorwał to chujnia. I jak nas tam dorwą to przez ciebie i twoją dupę. Więc znowu mamy nadstawiać karku za twoje romanse bo kiedyś być może nie zapomnisz mnie poszprycować jak mnie coś w końcu rozpierdoli. To jak czwartak mówi, wolę coś konkretnego do kieszeni. Bo na obciąganie z tym ryjem za szpetny jesteś. Byś miał cycki i resztę to bym ci powiedział jak możesz mnie przekonać. A tak… - teraz Johansen powtórzył po Sandersie rozbrajający gest bezradnego wzruszenia ramion.

- Dali ci lustro do celi? Z takim ryjem i podejściem raczej szybko nie zaruchasz. Ale widać wolisz czwartego zamiast lasek - Sanders wzruszył ramionami, mówiąc rozkapryszonym tonem - A co, może kurwa miałbym was z własnej kieszeni łatać? Pojebało? Z jakiej paki? Nic dla mnie nie zrobiliście, ani nie jesteście tu najlepszą opcją. Możemy stać w jednej linii - przełożył strzelbę przez ramię - Albo nie. Nie zamierzam tracić sprzętu na darmo i akurat ja o dupy się nie muszę martwić - wyszczerzył się pod maską - Same się znajdują. Jak w tych filmach które pewnie kiedyś oglądaliście. Bo autopsja będzie czystą abstrakcją z granicy fantasmagorii - parsknął, wracając tam gdzie ten cały Mahler.

Xenos… nagranie pokazywało kolejne potwory, przebierające śliskimi kończynami po korytarzu technicznym całkiem niedaleko miejsca w którym utknęła Brown 0 i to utknęła pod nieprzychylną kuratelą, śledzącą każdy ruch przez co skończenie pozostałych dwóch kartotek odwlekało się w czasie do… nie wiadomo kiedy. Pracowało się ciężko, z kapitanem stojącym za plecami i dyszącym w kark przez co informatyczka nie umiała pozbyć się wrażenia paniki, goszczącego w jej ciele od czasu szybkiego przesłuchania parę minut wstecz. Trzęsły się jej ręce, w ustach miała wyschnięty na wiór język, a załzawione oczy co chwila mrugały, byle tylko nie pozwolić gorącym kroplom toczyć się po bladych policzkach.

Z jednej strony obawiała się, że bestie znajdą drogę do bunkra z cywilami, z drugiej miała nadzieję, że sygnał pochodzi od grupy podobnej ochronie lotniska, odciętej do tej pory od świata i znalezionej dosłownie cudem… jednak najgorsza była trzecia opcja - właśnie wkopywała chłopaków, wystawiając im MP na srebrnej tacy. Karl i Elenio mieli już swoje nowe tożsamości, ale nie Sara… i nie kapitan Hassel, pozostający szczęśliwie poza zasięgiem łap żandarmów przynajmniej póki trwała ta okropna burza.
- Czy ktoś z państwa… orientuje się w… - przełknęła ślinę, odwracając głowę do cywili na kanapie - Wschodni sektor, kanały t-techniczne… jak i gdzie prowadzą?

Pytanie chwilę trwało zawieszone w próżni gdy chyba nikt z obecnych nie czuł się ekspertem w dziedzinie jakiś tuneli pod lotniskiem. Przynajmniej nikt z mundurowej obsady HQ zawieszonej kilka pięter nad smaganą zamiecią ziemią. Ale nieoczekiwanie wstał jeden z cudem prawie odnalezionych i odratowanych cywili.
- Jakich tuneli? - zapytał patrząc na pytającą. Skoro zapytał to kapitan Yefimov spojrzał na niego swoim orlim wzrokiem i gestem zaprosił na stanowisko przy którym wszyscy już siedzieli albo jak on, stali. Mężczyzna był w średnim wieku i miał na sobie jakiś kombinezon roboczy i charakterystyczną kamizelkę odblaskową dla pracowników technicznych i obsługi wszelkich lotnisk i podobnych placówek.

Mężczyzna podszedł do panelu i stanął z drugiej strony czarnowłosej informatyczki niż kapitan MP. Pochylił się nieco, zmrużył oczy gdy się przyglądał zdjęciom i coś zaczął w końcu mruczeć.
- Wschodni sektor? Kurde my byliśmy właśnie gdzieś tam. Znaczy pod tym hangarem. - technik wprawnie zaznaczył na holomapie jeden z budynków. Wedle sygnału był on dość blisko podejrzanego rejonu z którego mógł ten sygnał dochodzić. - To są kanały techniczne. Rozprowadzają kable, łączność, wody, niższe poziomy odprowadzają nadmiar wody, i jeszcze jest system grzewczy którym można podgrzać płytę lotniska co pozwala szybciej oczyścić pas właśnie po takim syfem co teraz mamy. Pod każdym lotniskiem u nas jest taki system. - popatrzył na przybyszy z innych systemów i chyba zabłysła w jego tonie jakaś duma z tego usprawnienia technicznego jakim mogli się pochwalić na lotniskach Yellow 14.

- A gdzie prowadzą te kanały? - kapitan pokiwał głową i powtórzył ze spokojnym uporem pytanie informatyczki.

- Na zewnątrz. Do zbiorników retencyjnych, oczyszczalni a niektóre łączą się z systemem komunalnym miasta. - facet sprawnie zaznaczył na wyświetlanej mapie co trzeba i teraz widać było dużo wyraźniej te połączenia z resztą systemu. Wyglądało jakby mała pajęczynka pod lotniskiem łączyła się z rzadszą ale rozleglejszą siecią różnorakich podziemnych tuneli, przejść i kanałów rozciągającą się pod całym kraterem. - Ale no to może być nieaktualne. -powiedział nagle technik zakreślając okrąg na mapce jaki właśnie powiększył i zaznaczył.

- Jak to? - kapitan MP wyraźnie się zdziwił słysząc ostatnie zdanie.

- Jest krioburza. Czyli gdzieś skorupa pękła i ten syf co jest pod nami wydostał się na powierzchnię. To jak z trzęsieniem ziemi albo klasycznym wulkanem. Czyli przy każdej krioburzy powstają jakieś szczeliny i pęknięcia które prowadzą w głąb skorupy. Zawsze po każdej burzy trzeba wszystko sprawdzać i remontować co trzeba. - technik wyjaśnił co może być nie tak w obecnej sytuacji czego na mapie jeszcze zwyczajnie nikt, nie zdążył nijak zaznaczyć.

Vinogradova nabrała bardzo powoli powietrza, zaciskając dłonie na skraju konsolety. Wychodziło na to, że pod nogami mieli autostradę bez bramek do pobierania opłat, pozwalającą wrogowi przemieszczać się niekontrolowanie po całym terenie zajętym przez ludzi.
- Zapory… barykady… to wszystko na nic - wychrypiała nie odrywając wzroku od mapy - P… przechodzą… pod ziemią… nie… nieniepokojone. Do miasta - zatrzęsła się i zebrała w sobie, a potem powoli obróciła głowę w stronę Yemifova - P… proszę o pozwolenie… n-na tymczasowe przejęcie… przejęcie kontroli nad sy-systemem monitoringu. W mieście. Przy… kosmoporcie. Jeżeli… jeżeli tam… tu jeszcze jest… spokojnie. Uchodźcy… trzeba powiedzieć ludziom, że… że tu jeszcze… znajdą pomoc. Wieżyczki… część nie działa, a-ale można naprawić. Uzupełnić amunicję. Jest… jest na stanie w magazynach. Sp-sprawdzałam. Przygotować… musimy się przygotować. Jest bunkier, pomieści… cywili. Czy… te tunele - przeniosła wzrok na technika - Czy da się je… wyjścia. Zablokować?

- O matko… - starszy facet w kombinezonie technika otarł nagle spocone czoło zupełnie jakby mu nagle zrobiło gorąco i tchu zabrakło. Broda zaczęła mu się trząść i na wpół ciemno sięgnął po jakieś wolne krzesło i na nim usiadł.
- Znaczy one są po nami? O matko. - westchnął opierając łokieć na konsolecie i chowając twarz w dłoni.

- Czy można jakoś zablokować te kanały Jim? - kapitan popatrzył na niego z wysoka i widocznie przeczytał jego plakietkę na piersi. Jim Sydney, tak pisało tam, że się nazywał. - A ty spróbuj z tym kosmoportem. Trzeba ich ostrzec jeśli tam też tak jest jak tutaj. - następnie oficer zwrócił się do Rosjanki dając jej swoje zezwolenie na proponowane kroki. W tym czasie Sydney uspokoił się na tyle, że zaczął sensownie mówić.

- Znaczy, tak, tak, oczywiście. Są blokady. I kraty i wrota właśnie na wypadek minimalizacji szkód w razie wycieku toksyn. Przy każdej bramie można to spróbować zakręcić ręcznie. Są lokalne rozdzielnie rejonowe. U nas jest jeden na lotnisku, właśnie na lotnisku. O tutaj. - Jim wskazał na jeden z pozoru nie wyróżniających się budynków. Całkiem po sąsiedzku do budynku straży pożarnej gdzie wcześniej, przed burzą, mundurowi przywrócili do używalności jeden z wozów strażackich. - No jest jeszcze jedna główna elektrociepłownia no ale to w mieście. - facet zmienił skalę mapy tak, że ukazywała mapę całego krateru Max i zaznaczył jeden z budynków prawie po przeciwnej stronie krateru. Z lotniska na jakim się zajmowali było to z dobre pół setki kilometrów na wschód albo coś koło tego. Już z kosmoportu było tam znacznie bliżej niż z tego miejsca.

- Główna rozdzielnia... Guardian ją kontroluje? - Rosjanka przymknęła oczy i odetchnęła żeby się uspokoić. Miała pracę, coś co mogło uratować ludziom życie, nie było miejsca na strachy - Jeżeli... Guardian ją kontroluję... elektrociepłownię... możemy spróbować dostać się do niej zdalnie przez system. Ale to zaawansowany system quasi-wojskowy, podobna operacja trochę zajmie. Przydałoby się też wsparcie. SI są trudnym przeciwnikiem - popatrzyła prosząco na Delgado - Łączność działa, da się wysłać ostrzeżenie... pan może to zrobić - przeniosła wzrok na kapitana - My w tym czasie spróbujemy przejść przez zabezpieczenia. Tak... i tak tu siedzimy zamknięci. Przez ten czas... oni tam mogą nie mieć kogo posłać.