Księstwa Graniczne: Steigerwald - Strona 9

dzemeuksis · 11-10-2014, 21:55

Moritz błyskawicznie dobył miecza i skoczył ku najbliższemu przeciwnikowi, ile sił w płucach krzycząc "Wszyscy na dwór! To pułapka!" najczystszym orrakhiem, przydając sobie właściwie charkotliwego akcentu przy pomocy kępki jakiegoś bagiennego paskudztwa, które wpadło mu do gęby, kiedy lazł przez moczary.

Fyrskar · 11-10-2014, 22:02

Thurin warknął pod nosem, splunął. Cholerna kusza...

- Nie przestawaj strzelać - rzucił do Rorana

Po czym, już z toporem w rękach wysunął się do przodu.

Matyjasz · 11-10-2014, 23:15

-Niech to!
Krzyknął wymierzył i strzelił z leżącej obok kuszy w okolicę drzwi.
-Wstawaj! Czas!-potrząsnął elfką samemu się podnosząc i nie patrząc czy trafił.
Złapał tarczę, kuszę zarzucił na plecy i ruszył biegiem.
-Biegniemy za mną!-krzyknął nie odwracając się w stronę krwawiącej.

Tarczę trzymał między sobą a budynkiem, biegł jak szybko mógł.
By jak najszybciej znaleźć się w okolicach dziedzińca i albo wyczarować sobie magiczny pancerz by rzucić się do walki w zwarciu albo ustawić się przy drzwiach gotowy do spopielenia kryjących się za nimi wrogów magicznymi płomieniami.

Hazard · 12-10-2014, 06:57

Plan nie do końca szedł po ich myśli... Dokładniej rzecz ujmując nic nie szło po ich myśli. Stojąc naprzeciw uzbrojonego w topór przeciwnika, nikły uśmiech pojawił się na ustach Ivana. Dobył rapierów i skierował je w stronę przeciwnika delikatnie nimi podrygując, zachęcając go w ten sposób do ataku.

Jego plan nie był zbyt skomplikowany. Przygotowany chciał skupić się na sparowaniu ataku hobgoblina rapierem trzymanym w prawej dłoni, następnie (niezależnie od wyniku parowania) natychmiast miał zamiar ciąć drugim rapierem w rękę dzierżącą topór. Przy odrobinie szczęścia uda mu się jednym atakiem unieszkodliwić hobgoblina, a przynajmniej mocno osłabić jego możliwości w walce.

**Kerm** · 12-10-2014, 10:03

Ustalony wcześniej plan zdecydowanie nie przewidywał udziału jakiegoś mackowatego plugastwa. A to, że dzięki bogom, Jochenowi udało się pozbyć obejmującej go macki, stanowiło niewielką zgoła pociechę, jako że inny potwór zastąpił tego, który przed chwilą wynurzył się z mętnej wody.

Bez chwili wahania Jochen zaatakował miecznika, znajdującego się między nim a Moritzem. Taki gest powinien na tyle odwrócić uwagę stwora, że znajdujący się za tamtym Moritz powinien bez problemu pokonać przeciwnika.

Dnc · 12-10-2014, 15:37

Roran zadowolony ze swoich strzałów dalej biegnie przed siebie z kuszą.
Słysząc, że nie wszystko poszło po ich myśli mówi:
- Trzeba przyspieszyć bo jak zwykle coś źle poszło. Oni długo mogą nie wytrzymać sami.
Roran z kuszą w ręku przechodzi przez kładkę na dziedziniec pilnując by nikt ich nie zaskoczył, gdy kogoś widzi to od razu strzela. Bhazer idzie przy jego nodze natomiast Thurinowi pozwala się wyprzedzić.

Lord Cluttermonkey · 12-10-2014, 15:56

Rozpalony do czerwoności hobgoblin przejął inicjatywę i z wrzaskiem - powtórzonym mimowolnie przez Iwana – skoczył żołnierzowi do gardła, jeszcze zanim ten zdążył dobyć rapierów. Mężczyzna potykał się w karkołomnym odwrocie, unikając szalonych ciosów przeciwnika. Błyskawiczny styl walki był zbyt wyczerpujący nawet dla kogoś tak mocarnego jak on. Nie zdążył uniknąć jednego z wymierzonych na oślep uderzeń. Strumień czarnej krwi bluznął spod rozdartego rękawu kaftana, a on sam poślizgnął się i uderzył głową w ścianę. Gwiazdy zawirowały mu przed oczami. Mimo to skoczył, dźgając jak dziki kot, uderzając w naramiennik zielonoskórego i raniąc mięsień pod nim. Bestia przeklinała go, rycząc i wyjąc.

Krwiożerca szarżował, by zadać Jochenowi rozrywający cios, ale ten nigdy nie nadszedł – mordercze pchnięcie Moritza przeszyło w mgnieniu oka serce plugawca. W tym samym momencie miecz kupca zatopił się w pachwinie stwora, dopełniając masakry.

Felix pędził ze wzniesienia żeby wspomóc towarzyszy, zanim odwaga ujdzie z nich jak woda. Jedyną oznaką rzuconego zaklęcia ochronnego były błyskające ogniki przebiegające po jego muskularnych kończynach. Zauważył, jak kaskada zielonkawych sfer rozdarła stojącemu na dziedzińcu wartownikowi zbroję z pleców w poszukiwaniu wnętrzności, a drugiemu rozerwała rękę do mięsa, niemal jak zaciskające się, podobne do psich szczęki. Ten drugi przeżył i - wyjąc z żądzy mordu - nacisnął dźwignię spustową, zwalniając bełt, który minął o włos elfkę.

Drzwi zajazdu drgnęły ponownie. Podstęp Moritza zadziałał. W stadzie hobgoblinów zapanował chaos. Małpiszony wydzierały się i potykały o siebie. Kilka bezmyślnie pobiegło na dziedziniec. Reszcie widok największego wroga – nadciągających krasnoludów – w tak bliskiej odległości zagotował w żyłach dziką krew, rozwiewając całą ostrożność i powściągliwość. Pokraki skoczyły w stronę kładki jak spragnione krwi pantery. Roran spudłował, złoszcząc i kląc w myślach. Pod Thurinem zarwała się deska i utknął między mostem a taflą mokradeł. Ujadając jak psy, brzydale spadły na bezradnego Thurina jak grom z jasnego nieba. Usmarowany krwawym brokatem khazad nie dawał za wygraną, przywołując głębokie pokłady witalności.

Piętro: http://pyromancers.com/media/view/ma...round_id=87825

Parter: http://pyromancers.com/media/view/ma...round_id=87827

Ranni:
Iwan - draśnięty
Thurin - na granicy między lekkimi i poważnymi ranami

Hazard · 12-10-2014, 16:18

Ivan, dalej nieco oszołomiony uderzeniem w głowę, nie przestawał się uśmiechać. Ot przecie piękny dzień by umrzeć.

Tym razem jednak to on począł nacierać na przeciwnika, posyłając serię pchnięć rapierem w jego stronę. Był oczywiście również przygotowany na by sparować potencjalny atak Hobgoblina bronią trzymaną w drugiej ręce.

Fyrskar · 12-10-2014, 16:28

Thurin zaklął, poleciał w dół.

- Kurwa mać! - krzyknął - Gówniana, ludzka robota!

Tak szybko, jak tylko mógł wspiął się z powrotem na kładkę. Po czy zasłonił się toporem przed grobimi i przejechał palcami po drzewcu. Runy błysnęły.

<Aktywuję Runę Ciosu>

dzemeuksis · 12-10-2014, 17:25

Moritz skinął w podzięce Jochenowi, który wystawił mu gobosa. Czuł się nieco niepewnie bez łuku, a tym bardziej zmuszony do walki w zwarciu, ale w obawie przed zamoczeniem cięciwy podczas przeprawy przez bagno, zostawił łuk w krzakach i musiał sobie jakoś teraz radzić.

Z odgłosów dobiegających z parteru zakładał, że jego blef zadziałał. A to oznacza, że jego przyjaciele mają teraz przeciwko sobie gromadę zielonych sukinkotów. Najlepiej szybko znaleźć więźniów, uwolnić ich, uzbroić i gnać z odsieczą. Może przy okazji natrafi na coś, co będzie pomocne w dalszym starciu.

Przyskoczył do pokonanego wartownika, macając truchło w poszukiwaniu kluczy. Niezależnie od efektów zamierzał penetrować po kolei każde pomieszczenie, przesuwając się w kierunku przeciwnym do Jochena. Zaczął od drzwi, przy których stał, szarpiąc klamkę, napierając barkiem, a w razie potrzeby poprawiając kopniakiem.

11-10-2014, 22:02	#82
Fyrskar Reputacja: 1	Thurin warknął pod nosem, splunął. Cholerna kusza... - Nie przestawaj strzelać - rzucił do Rorana Po czym, już z toporem w rękach wysunął się do przodu. Ostatnio edytowane przez Fyrskar : 26-10-2014 o 16:59.

12-10-2014, 06:57	#84
Hazard Reputacja: 1	Plan nie do końca szedł po ich myśli... Dokładniej rzecz ujmując nic nie szło po ich myśli. Stojąc naprzeciw uzbrojonego w topór przeciwnika, nikły uśmiech pojawił się na ustach Ivana. Dobył rapierów i skierował je w stronę przeciwnika delikatnie nimi podrygując, zachęcając go w ten sposób do ataku. Jego plan nie był zbyt skomplikowany. Przygotowany chciał skupić się na sparowaniu ataku hobgoblina rapierem trzymanym w prawej dłoni, następnie (niezależnie od wyniku parowania) natychmiast miał zamiar ciąć drugim rapierem w rękę dzierżącą topór. Przy odrobinie szczęścia uda mu się jednym atakiem unieszkodliwić hobgoblina, a przynajmniej mocno osłabić jego możliwości w walce. Ostatnio edytowane przez Hazard : 12-10-2014 o 07:03.

12-10-2014, 10:03	#85
Kerm Administrator Reputacja: 1	Ustalony wcześniej plan zdecydowanie nie przewidywał udziału jakiegoś mackowatego plugastwa. A to, że dzięki bogom, Jochenowi udało się pozbyć obejmującej go macki, stanowiło niewielką zgoła pociechę, jako że inny potwór zastąpił tego, który przed chwilą wynurzył się z mętnej wody. Bez chwili wahania Jochen zaatakował miecznika, znajdującego się między nim a Moritzem. Taki gest powinien na tyle odwrócić uwagę stwora, że znajdujący się za tamtym Moritz powinien bez problemu pokonać przeciwnika. Ostatnio edytowane przez Kerm : 12-10-2014 o 10:21.

12-10-2014, 15:56	#87
Lord Cluttermonkey Reputacja: 1	Rozpalony do czerwoności hobgoblin przejął inicjatywę i z wrzaskiem - powtórzonym mimowolnie przez Iwana – skoczył żołnierzowi do gardła, jeszcze zanim ten zdążył dobyć rapierów. Mężczyzna potykał się w karkołomnym odwrocie, unikając szalonych ciosów przeciwnika. Błyskawiczny styl walki był zbyt wyczerpujący nawet dla kogoś tak mocarnego jak on. Nie zdążył uniknąć jednego z wymierzonych na oślep uderzeń. Strumień czarnej krwi bluznął spod rozdartego rękawu kaftana, a on sam poślizgnął się i uderzył głową w ścianę. Gwiazdy zawirowały mu przed oczami. Mimo to skoczył, dźgając jak dziki kot, uderzając w naramiennik zielonoskórego i raniąc mięsień pod nim. Bestia przeklinała go, rycząc i wyjąc. Krwiożerca szarżował, by zadać Jochenowi rozrywający cios, ale ten nigdy nie nadszedł – mordercze pchnięcie Moritza przeszyło w mgnieniu oka serce plugawca. W tym samym momencie miecz kupca zatopił się w pachwinie stwora, dopełniając masakry. Felix pędził ze wzniesienia żeby wspomóc towarzyszy, zanim odwaga ujdzie z nich jak woda. Jedyną oznaką rzuconego zaklęcia ochronnego były błyskające ogniki przebiegające po jego muskularnych kończynach. Zauważył, jak kaskada zielonkawych sfer rozdarła stojącemu na dziedzińcu wartownikowi zbroję z pleców w poszukiwaniu wnętrzności, a drugiemu rozerwała rękę do mięsa, niemal jak zaciskające się, podobne do psich szczęki. Ten drugi przeżył i - wyjąc z żądzy mordu - nacisnął dźwignię spustową, zwalniając bełt, który minął o włos elfkę. Drzwi zajazdu drgnęły ponownie. Podstęp Moritza zadziałał. W stadzie hobgoblinów zapanował chaos. Małpiszony wydzierały się i potykały o siebie. Kilka bezmyślnie pobiegło na dziedziniec. Reszcie widok największego wroga – nadciągających krasnoludów – w tak bliskiej odległości zagotował w żyłach dziką krew, rozwiewając całą ostrożność i powściągliwość. Pokraki skoczyły w stronę kładki jak spragnione krwi pantery. Roran spudłował, złoszcząc i kląc w myślach. Pod Thurinem zarwała się deska i utknął między mostem a taflą mokradeł. Ujadając jak psy, brzydale spadły na bezradnego Thurina jak grom z jasnego nieba. Usmarowany krwawym brokatem khazad nie dawał za wygraną, przywołując głębokie pokłady witalności. Piętro: http://pyromancers.com/media/view/ma...round_id=87825 Parter: http://pyromancers.com/media/view/ma...round_id=87827 Ranni: Iwan - draśnięty Thurin - na granicy między lekkimi i poważnymi ranami __________________ [D&D 5E \| Zapomniane Krainy] Megaloszek Szalonego Clutterbane’a - czekam na: Lord Melkor, Dust Mephit, Panicz, psionik [Adventurer Conqueror King System] Saga Utraconego Królestwa - czekam na: Gladin, WOLOLOKIWOLO, Stalowy, Lord Melkor Ostatnio edytowane przez Lord Cluttermonkey : 12-10-2014 o 16:20.

12-10-2014, 16:28	#89
Fyrskar Reputacja: 1	Thurin zaklął, poleciał w dół. - Kurwa mać! - krzyknął - Gówniana, ludzka robota! Tak szybko, jak tylko mógł wspiął się z powrotem na kładkę. Po czy zasłonił się toporem przed grobimi i przejechał palcami po drzewcu. Runy błysnęły. <Aktywuję Runę Ciosu> Ostatnio edytowane przez Fyrskar : 26-10-2014 o 17:00.

11-10-2014, 21:55	#81
dzemeuksis Reputacja: 1	Moritz błyskawicznie dobył miecza i skoczył ku najbliższemu przeciwnikowi, ile sił w płucach krzycząc "Wszyscy na dwór! To pułapka!" najczystszym orrakhiem, przydając sobie właściwie charkotliwego akcentu przy pomocy kępki jakiegoś bagiennego paskudztwa, które wpadło mu do gęby, kiedy lazł przez moczary.

11-10-2014, 23:15	#83
Matyjasz Reputacja: 1	-Niech to! Krzyknął wymierzył i strzelił z leżącej obok kuszy w okolicę drzwi. -Wstawaj! Czas!-potrząsnął elfką samemu się podnosząc i nie patrząc czy trafił. Złapał tarczę, kuszę zarzucił na plecy i ruszył biegiem. -Biegniemy za mną!-krzyknął nie odwracając się w stronę krwawiącej. Tarczę trzymał między sobą a budynkiem, biegł jak szybko mógł. By jak najszybciej znaleźć się w okolicach dziedzińca i albo wyczarować sobie magiczny pancerz by rzucić się do walki w zwarciu albo ustawić się przy drzwiach gotowy do spopielenia kryjących się za nimi wrogów magicznymi płomieniami.

12-10-2014, 15:37	#86
Dnc Reputacja: 1	Roran zadowolony ze swoich strzałów dalej biegnie przed siebie z kuszą. Słysząc, że nie wszystko poszło po ich myśli mówi: - Trzeba przyspieszyć bo jak zwykle coś źle poszło. Oni długo mogą nie wytrzymać sami. Roran z kuszą w ręku przechodzi przez kładkę na dziedziniec pilnując by nikt ich nie zaskoczył, gdy kogoś widzi to od razu strzela. Bhazer idzie przy jego nodze natomiast Thurinowi pozwala się wyprzedzić.

12-10-2014, 16:18	#88
Hazard Reputacja: 1	Ivan, dalej nieco oszołomiony uderzeniem w głowę, nie przestawał się uśmiechać. Ot przecie piękny dzień by umrzeć. Tym razem jednak to on począł nacierać na przeciwnika, posyłając serię pchnięć rapierem w jego stronę. Był oczywiście również przygotowany na by sparować potencjalny atak Hobgoblina bronią trzymaną w drugiej ręce.

12-10-2014, 17:25	#90
dzemeuksis Reputacja: 1	Moritz skinął w podzięce Jochenowi, który wystawił mu gobosa. Czuł się nieco niepewnie bez łuku, a tym bardziej zmuszony do walki w zwarciu, ale w obawie przed zamoczeniem cięciwy podczas przeprawy przez bagno, zostawił łuk w krzakach i musiał sobie jakoś teraz radzić. Z odgłosów dobiegających z parteru zakładał, że jego blef zadziałał. A to oznacza, że jego przyjaciele mają teraz przeciwko sobie gromadę zielonych sukinkotów. Najlepiej szybko znaleźć więźniów, uwolnić ich, uzbroić i gnać z odsieczą. Może przy okazji natrafi na coś, co będzie pomocne w dalszym starciu. Przyskoczył do pokonanego wartownika, macając truchło w poszukiwaniu kluczy. Niezależnie od efektów zamierzał penetrować po kolei każde pomieszczenie, przesuwając się w kierunku przeciwnym do Jochena. Zaczął od drzwi, przy których stał, szarpiąc klamkę, napierając barkiem, a w razie potrzeby poprawiając kopniakiem.