Wolfgang szedł z lagą w dłoni i gdy tylko jakiś miejscowy się zbliżał zbyt blisko wystawiał doń drąga by dać do zrozumienia by dalej nie podchodzili.
Mag daleko nie zaszedł i gdy zdał sobie sprawę z zagrożenia powrócił na łódź.
- Matko! Tu każdy ma trąd lub jakieś deformacje i większość jest po amputacjach. By wyjść trzeba się wysmarować czymś co odstraszy pchły i inne takie.- Zwrócił się do kompanów po czym udał się do pakunków wiedzmy w poszukiwaniu perfum czy innym rzeczy, które by pomogły.

- Jeśli ci ludzie tak żyją, to jest to wina Wittgensteinów - von Essing mógł gardzić żebrakami, ale niemal tak samo gardził szlachtą, która nie wykonywała swoich obowiązków.
- A poza tym zgadzam się z Wolfgangiem. Podobnie jak on, mam obowiązki wobec Imperium - powiedział stanowczym tonem, jakby ta decyzja była oczywista. Nie pozwoli się przecież zawstydzić magowi.

- Trzeba by znaleźć kogoś rozsądnego z tej osady na spytki, nie mogli przecież wszyscy nagle ze szczętem zdurnieć. Nawet w tak lichej mieścinie, musi być jakiś zarządca, kapłan, kowal, felczer, a choćby i oberżysta. Skoro chcą kasy na likierek, ktoś musi im go sprzedawać - dodał, nie protestując jednak przeciwko odpłynięciu.
Zawahał się na chwilę:
- Był chyba taki kawałek brzegu gdzie można było dostać się na barkę bez cumowania, nieco się mocząc co najwyżej? Wolę nie iść do zamku na ślepo po tym co usłyszałem - odezwał się. A że wolał nie iść sam zaproponował - Może skoczy ktoś ze mną na zwiad, a wieczorem spotkamy się w jakimś ustronnym miejscu kawałek stąd. To jest, jeśli przeżyjemy - zażartował niepewnie.

Techler przystał na propozycję Lothara i pozostał na barce z Axelem. Nie chciał się brudzić w przybrzeżnych bagnach chociaż uważał, że sam powinien także iść na rekonesans.

Czas który spędził na oczekiwaniu kompanów spożytkował szukaniem jakiś informacji o zabezpieczeniu się przed robactwem z ksiąg Etelki czy też wziętych z biblioteki pod wieżą sygnałową. Oczywiście nie zamierzał pozostawić łodzi samej jeśli Axel nie będzie mógł zająć się nią.
- Axel. Zobaczysz. Chłopaki coś wymyślą i damy radę bez uszczerbku wrócić na całą "Syrenkę".- Starał się pokrzepić kompana i wzmocnić jego i swoją wartość.
- Strasznie tu wszystko pozmieniane. Wydaje mi się, że to efekt tego co Dagmar znalazł na Jałowych Wzgórzach. Musi ciągle tu być bo mutacje są tu namacalne i rozprzestrzeniają się wszędzie na parę ładnych mil.- Dodał zmieniając temat.

Wolfgang zamierza pozostać na łodzi do powrotu zwiadowców. Sprawdza komponenty czarów i stara się wywróżyć czy łódź tu będzie bezpieczna do ich powrotu.
- Martwi mnie jedna rzecz. Jeśli nie te łotry z wiochy to przepływający marynarze mogą się Syrenką zainteresować. A skoro będzie opustoszała wezmą ją jak i my ją wzięliśmy. Masz jakiś pomysł jak temu zaradzić?- Zapytał kompana.

Szlachcic milczał w lesie. Nie wypadało bowiem pokazać kompanowi, że się boi, a lęk zaciskał gardło tak, że od razu byłoby to widoczne. Odetchnął z ulgą dopiero gdy z niego wyszli.
- To nie może być naturalne. Coś mi się zdaje, że Dagmar von Wittgenstein znalazł spaczeń.

***

- Biedny człek - zgodził się Lothar widząc uprowadzenie wieśniaka -Wszyscy oni biedni. Sytuacja nie wygląda na pierwszorazową, a oni jak bezwolne kukły dalej tu siedzą. Może masz rację, że to czary, może zwyczajne pijaństwo, ale chłopstwo takie już jest. Choć dziwne, że po czymś takim nie ma otwartego buntu, w dzisiejszych czasach z mniejszych powodów ruchawki wybuchały.
A ta konna panna z pewnością jest rodziną imć Dagmara. Znaki i herby na zbrojach jej strażników wyraźnie wskazują, że służą Wittgensteinom. A jakaś przypadkowa kobieta raczej nie dostałaby takiej eskorty i zezwolenia by porwać jakiegoś nieszczęśnika.

Na propozycję Bernhardta się zgodził. Częściowo.
- Po zmroku wolałbym być na barce. Do świątyni możemy iść choćby i zaraz, w końcu to nie dziwota, że dwójka wędrowców chce oddać cześć bogom. I jak pójdziemy teraz, to nie zdążą nam w tym przeszkodzić, jeśli tego się obawiasz.
Rozejrzał się też po drodze za "porządniejszą chałupą" - a najlepiej oberżą, domem wójta, kuźnią, a choćby kimkolwiek, kto nie wygląda jak szalony, pijany lub upośledzony.