- Ja być Krud, ja być skakun zymbaczowy, wy wiedzieć, ja znać droga do wielka wody. - Nocny goblin odpowiedział na pytanie Snit'gita. - My musieć iść tam - wskazał paluchem środkowy tunel. Wy uważać, ja uważać, ja słuchać, wy słuchać, tu być różna stwora, my walczyć, my walczyć z pokurczami, my walczyć z ogoniastymi, nas być dużo, dużo jak tera. - Krud co rusz to kiwał głową głową i spoglądał na wielkiego Gnorixa. - Wy wiedzieć, że grzypki przynosić pech? - zapytał Weazila - - Wy to wiedzieć, my ich nie zbierać, wielka wodza nie kazać, wielka wodza nie lubić pech, on lubić bić pokurcza. - Nocny goblin kontynuował - Wy iść za mną. - po czym ruszył w kierunku tunelu, który przed chwilą pokazywał swym krzywym paluchem.

Grupa poszukiwaczy grzybów, całkiem zgodnie stwierdziła, że iść trzeba, a Nocny goblin zna drogę. W tunelu śmierdziało, rozkładającymi się resztkami ciał, odchodami - czuliście się wyśmienicie. Naturalny strop i ściany tunelu, to się zwężały to się rozszerzały. Miejscami tunel wysoki był na dwóch rosłych orków, a czasem Gnorix miał problem by przejść. Krud, prowadził jednak pewnie, nawet na rozstajach dróg od razu wybierając dobrą drogę.

Podróż trwała już dość dużo czasu, gdy nagle Nozugd zobaczył wlepione w siebie wielkie ślepia stojące w jednym z bocznych odgałęzień tunelu. W odległości, jakiś dwóch skoków zębacza. Ślepia te otwierały się i zamykały, jak by nie dowierzając co widzą. Nagle, dziwna postać ryknęła. Fik domyślił się, że to niedźwiedź. Niejednego już widział, ale nie z takiego bliska.

Wielki niedźwiedź ruszył w waszym kierunku na pewno chciał się przywitać. Stojący z tyłu Nozudg, Smostrok i Weazil, byli najbliżej atakującej bestii, która była ranna. Zauważyliście złamany drzewiec włóczni wbity w lewy bok niedźwiedzia.

Smostrok zakwiczał, zobaczywszy niedźwiedzia. Zapomniał przy tym prawie, że miał prowadzić na końcu włóczni szamana. Podskoczył lekko, a zaraz potem schował się za tarczą tak bardzo, że prawie nie było go widać. Przytulił się do tarczy, trzęsąc ze strachu i modląc do Gorka (a może Morka?), żeby niedźwiedź się nim nie zainteresował.


Runda 1: Pozycja obronna (akcja podwójna)
Runda 2: Pozycja obronna (akcja podwójna)

Pewni siebie poszukiwacze grzybków, gdy tylko spojrzeli na niedźwiedzia w większości nie zrobili tego co podpowiadała im natura - wiać w te pędy! Tylko Gnorix oraz Fik będący z przodu zachowali na tyle rozwagi, by nie wdawać się w walkę. Nozudg jako, że to wielka strachajdupa odrazu dał nogę na przód stawki zachowując od rannego zwierza bezpieczną odległość.
Odważny Szaman wykrzykiwał -Dziabaj, Dziabaj no i zaczęli dziabać. Snit'git obdarzony błogosławieństwem siły, jakie rzucił na niego Fik pognał w kierunku zwierzaka, tuż za nim biegł Krud.
Niestety również włócznia szamana została zbita przez wielką łapę niedźwiedzia. Smostrok przyjął obronną pozycję i ani myślał atakować, co w sumie mądre nie było. Niedźwiedź stanął na dwóch tylnych łapach i opadając zahaczył lewą łapę Weazila, który momentalnie zwalił się na skalną posadzkę. Ramie było rozszarpane, a spod płynącej krwi widać było kość ramienną.
Smostrok miał więcej szczęścia i zdołał uskoczyć przed atakującym drapieżnikiem.

Procowanie Nozudga na nic się zdało. Za to Snit'git wiedziony siłą, jaka na niego spłynęła zanurzył włócznie w wielkim brzuchu stojącego niedźwiedzia. Musiał pomocować się trochę nim wyciągnął je by później móc zadać następny cios. W tym czasie Fik wystarał się u swego bożka błogosławieństwo siły dla Gnorixa. Leżacy Weazil próbował raz jeszcze dźgnąć wielkiego niedźwiedzia, jednak jedną ręką było to dla niego zbyt wielkie wyzwanie i ponownie chybił.
Krud włączył się do walki i zanurzył miecz w wielkim cielsku. Wypływająca krew obryzgała wszystkich walczących. Smostrok zalany krwią niedźwiedzia podzielił losy Szamana, tym razem jednak wielka łapa podcięła mu nogi, przewracając go. Na szczęście kolejny cios niedźwiedzia chybił.