[Warhammer] Ponury Pościg - Strona 43

Stalowy · 06-01-2019, 18:33

- Czarokleci! Zajebcie to! - huknął Ragnar próbując utrzymać konie na wodzy.

Nie wiedział czy sięgnąć po topór czy pilnować zwierząt. Z braku pomysłu uznał, że to drugie jest rozsądniejsze - nie miał czym potraktować cholernego widziadła, a magowie chyba byli w stanie się tym zająć...

... chyba.

Hakon · 07-01-2019, 09:25

Limhandil kiwnął głową na znak zgody.
- Tu nic więcej nie znajdziemy. Wracajmy do reszty. Już i tak mam dość tych skał i ciasnoty.- mówił spokojnie cały czas czujny.

Elf chciał już wrócić. Magia nie była łatwym przeciwnikiem a oni bez magów, którzy zostali w komnacie głównej jedynie mogli coś poradzić.
- Mam nadzieję, że pogoda już się poprawiła i można ruszać.- Dodał pod nosem i pokiwał głową z niezadowoleniem.

Asmodian · 07-01-2019, 10:12

Szlachcic kiwnął głową, ruszając ku wyjściu z jaskini, w ślad za resztą. Pływanie w tym zimnej wodzie nad którą musieli się zatrzymać nie było zachęcające. Pomysł z powiedzeniem wszystkiego magom brzmiał nieźle. Może powinni im też pokazać miecz morryty, trzymany w skostniałych z zimna palcach Reinmara. "Ciekawe, czy jakaś lokalna świątynia nie szuka tego artefaktu? Może rozsądnie byłoby go oddać do najbliższego zakonu?" myślał Reinmar chuchając w zimne dłonie, próbując je nieco ogrzać.

Ognisko, które najpewniej zostało w tym czasie rozpalone przez resztę towarzyszy w tej chwili wydawało się najlepszym pomysłem. Ognisko i flaszka gorzałki, która została w jukach jego wierzchowca. To brzmiało jak dobry plan na zakończenie dnia.

xeper · 08-01-2019, 11:47

Powietrze w jaskini wypełniły wyładowania Eteru, gdy obaj czarodzieje przystąpili do rzucania zaklęć. W momencie zrobiło się cieplej - wokół Wilhelma zatańczyły ognie, które skupiły się w jego wyciągniętej ręce, aby potem w formie ognistego pocisku polecieć w kierunku zjawy, wyłaniającej się ze ściany. Płomień rozlał się po eterycznej formie istoty, na moment ją wypełniając. Ożywieniec zawył przerażająco, poparzony.

Elmera owiał Ghur, rozświetlając grotę bursztynową poświatą. Czarodziej poczuł nieprzyjemne swędzenie, gdy jego palce wykrzywiły się i zamieniły w potężne szpony. Doskoczył do zjawy, wymachując swoją naturalną bronią. Gdy uderzył poczuł opór, mimo że jego przeciwnik pozbawiony był cielesnej powłoki. Znaczy, że szpony były skuteczne. Tam gdzie trafiły, pojawiły się jaskrawe, błękitne rozcięcia.

Zjawa zamiast ponownie zaatakować sparaliżowaną ze strachu Lavinie lub znajdującego się tuż obok Elmera wycofała się, znikając w litej skale.

*

Wracający z wyprawy wgłąb jaskini Limhandil, Santiago i Reinmar usłyszeli krzyk dziewczyny, potem przekleństwa krasnoluda a na końcu skandowane przez magów zaklęcia. W grocie coś się działo. A potwierdzał to morrycki miecz, który w miarę jak zbliżali sie do miejsca popasu, znów rozjarzył się purpurą.

Obca · 08-01-2019, 12:26

Lavina stała sparaliżowana ze strachu, pewnie leżałaby martwa gdyby nie szybka reakcja magów. Kiedy zjawa znikła rozglądała się po pomieszczeniu rozbieganym wzrokiem czy gdzieś kolejny atak nie nadejdzie z innej strony.

- Nie chcę tu zostać, - powiedziała drżącym głosem -wolę deszcz i zimno niż śmierć z ręki straszydła.

**Kerm** · 08-01-2019, 12:43

"Nie lubi ognia!", pomyślał z satysfakcją Wilhelm, gdy w jaskini rozległ się wrzask przypalanego magicznymi płomieniami potwora. Nim jednak zdążył powtórzyć zaklęcie potwór uciekł, do czego wydatnie przyczyniło się działanie Elmera.

- Nie ma co dłużej tutaj zostawać - powiedział. - Nawiedzone miejsce. A nuż ten wyłażący ze ściany upiór na paru krewnych czy znajomych. Lepiej już zmoknąć. Tym razem nam się udało, ale lepiej nie kusić losu.

- Coś wylazło ze ściany - powiedział do wracających członków wyprawy zwiadowczej. - Jakiś upiór czy inna zjawa. Przepędziliśmy, ale może wrócić. Pomożesz mi? - zwrócił się do Laviny, po czym zabrał się za siodłanie Lotki, w czym dziewczyna wnet zaczęła mu pomagać.

Hakon · 09-01-2019, 08:54

Gdy elf wszedł do jaskini gdzie czekali ich towarzysze ze zwierzętami od razu poznał, że coś się stało. Wieści, które przekazał im Wilhelm nie były pocieszające a panika Laviny nie jednego człowieka by zmusiła do ucieczki.
- Wybaczcie, że sprowadziłem Was do tego przeklętego miejsca. Nie miałem pojęcia iż to zagrażać może życiu naszemu. Jestem gotów wyruszyć i szukać innego, bezpieczniejszego miejsca jeśli stąd się wynosimy. Tylko Panowie Magistrzy jeśli moglibyście spojrzeć na znalezisko Her Kessela.- Elf mówił z kamienną twarzą z dłonią bielącą się na kłykciach trzymanej ma rękojeści miecza.

Asmodian · 09-01-2019, 09:13

Reinmar kiwnął głową i pokazał miecz magikom.

- Świecił się purpurą, jak zbliżaliśmy się do tego ducha. Tfu, parszywe miejsce. Zmywajmy się stąd. Rozpalmy pochodnie i jedźmy nawet jak ćma będzie. Zwierzęta ognia się boją, dużej grupy podróżnych też, a wolałbym gobliny niż mroczne ohydztwo - poradził szlachcic dając miecz do obejrzenia Elmerowi.

- Ta grota to może być jakiś stary kurhan, w jakich grzebali dawnych wodzów dzikich plemion. Pełno takich w Reiklandzie, a i pewnie w innych krainach Imperium niemało. Ten może zarósł w tym lesie, i leśną grotę przypomina - Reinmar na swój sposób próbował wytłumaczyć skąd się mogło wziąć widmo w środku lasu.

- Santiago znalazł też precjoza po jakimś Morrycie i Sigmarycie...coś mi się widzi, że chcieli tego ducha załatwić. Może z jakiejś pobliskiej świątyni byli?

Gob1in · 09-01-2019, 13:53

- To nie tak, amigos. - Wtrącił się Santiago. - Oba ciała wydają się podobnie stare, najpewniej zginęli w tym samym czasie. Jeden mógł być morrytą, jednak trup drugiego kogoś mi przypomniał... - Estalijczyk wyciągnął dłoń z medalionem. - Taki sam znak miał na płycie upiór z eppiswaldzkiego lasu. - Popatrzył na magów. - Mówicie, że teraz też zaatakował upiór - może to jakaś plugawa magia więzi ich duchy w świecie żywych, by nawet po śmierci służyć sprawom Ósmego Teogonisty? - zapytał.

- Nie pamiętam, czy morryci mieli coś wspólnego z herezją u sigmarytów, ale możliwe, że jeden ścigał drugiego i obaj skonali na skutek odniesionych ran. - Dodał jeszcze. - Miecz z symbolem Boga Śmierci jarzył się w chwili, gdy znaleźliśmy ciało sigmaryty. Możliwe, że duch tamtego był w pobliżu. Tutaj też się rozświetlił - wygląda na to, że w jakiś sposób reaguje na nieumarłych... - zastanowił się przez chwilę. - Może będzie też dobrym orężem na wypadek kolejnego spotkania z upiorem - w końcu tamten ścigał nas do granicy lasu. - Dodał na koniec.

Stalowy · 10-01-2019, 11:11

- Har... niezłe znalezisko. Ale tak czy tak zwierzaki nie wyglądają wcale na spokojniejsze. Będzie trzeba się stąd zabrać i poszukać jakiejś porządnej gęstwiny drzew, coby nam na łeb nie kapało cały czas. Ech... zasrane duchy i nieumarlce.

07-01-2019, 09:25	#422
Hakon Reputacja: 1	Limhandil kiwnął głową na znak zgody. - Tu nic więcej nie znajdziemy. Wracajmy do reszty. Już i tak mam dość tych skał i ciasnoty.- mówił spokojnie cały czas czujny. Elf chciał już wrócić. Magia nie była łatwym przeciwnikiem a oni bez magów, którzy zostali w komnacie głównej jedynie mogli coś poradzić. - Mam nadzieję, że pogoda już się poprawiła i można ruszać.- Dodał pod nosem i pokiwał głową z niezadowoleniem.

07-01-2019, 10:12	#423
Asmodian Reputacja: 1	Szlachcic kiwnął głową, ruszając ku wyjściu z jaskini, w ślad za resztą. Pływanie w tym zimnej wodzie nad którą musieli się zatrzymać nie było zachęcające. Pomysł z powiedzeniem wszystkiego magom brzmiał nieźle. Może powinni im też pokazać miecz morryty, trzymany w skostniałych z zimna palcach Reinmara. "Ciekawe, czy jakaś lokalna świątynia nie szuka tego artefaktu? Może rozsądnie byłoby go oddać do najbliższego zakonu?" myślał Reinmar chuchając w zimne dłonie, próbując je nieco ogrzać. Ognisko, które najpewniej zostało w tym czasie rozpalone przez resztę towarzyszy w tej chwili wydawało się najlepszym pomysłem. Ognisko i flaszka gorzałki, która została w jukach jego wierzchowca. To brzmiało jak dobry plan na zakończenie dnia. __________________ Iustum enim est bellum quibus necessarium, et pia arma, ubi nulla nisi in armis spes est Ostatnio edytowane przez Asmodian : 07-01-2019 o 13:38.

08-01-2019, 12:26	#425
Obca Reputacja: 1	Lavina stała sparaliżowana ze strachu, pewnie leżałaby martwa gdyby nie szybka reakcja magów. Kiedy zjawa znikła rozglądała się po pomieszczeniu rozbieganym wzrokiem czy gdzieś kolejny atak nie nadejdzie z innej strony. - Nie chcę tu zostać, - powiedziała drżącym głosem -wolę deszcz i zimno niż śmierć z ręki straszydła.

09-01-2019, 08:54	#427
Hakon Reputacja: 1	Gdy elf wszedł do jaskini gdzie czekali ich towarzysze ze zwierzętami od razu poznał, że coś się stało. Wieści, które przekazał im Wilhelm nie były pocieszające a panika Laviny nie jednego człowieka by zmusiła do ucieczki. - Wybaczcie, że sprowadziłem Was do tego przeklętego miejsca. Nie miałem pojęcia iż to zagrażać może życiu naszemu. Jestem gotów wyruszyć i szukać innego, bezpieczniejszego miejsca jeśli stąd się wynosimy. Tylko Panowie Magistrzy jeśli moglibyście spojrzeć na znalezisko Her Kessela.- Elf mówił z kamienną twarzą z dłonią bielącą się na kłykciach trzymanej ma rękojeści miecza.

09-01-2019, 09:13	#428
Asmodian Reputacja: 1	Reinmar kiwnął głową i pokazał miecz magikom. - Świecił się purpurą, jak zbliżaliśmy się do tego ducha. Tfu, parszywe miejsce. Zmywajmy się stąd. Rozpalmy pochodnie i jedźmy nawet jak ćma będzie. Zwierzęta ognia się boją, dużej grupy podróżnych też, a wolałbym gobliny niż mroczne ohydztwo - poradził szlachcic dając miecz do obejrzenia Elmerowi. - Ta grota to może być jakiś stary kurhan, w jakich grzebali dawnych wodzów dzikich plemion. Pełno takich w Reiklandzie, a i pewnie w innych krainach Imperium niemało. Ten może zarósł w tym lesie, i leśną grotę przypomina - Reinmar na swój sposób próbował wytłumaczyć skąd się mogło wziąć widmo w środku lasu. - Santiago znalazł też precjoza po jakimś Morrycie i Sigmarycie...coś mi się widzi, że chcieli tego ducha załatwić. Może z jakiejś pobliskiej świątyni byli? __________________ Iustum enim est bellum quibus necessarium, et pia arma, ubi nulla nisi in armis spes est

06-01-2019, 18:33	#421
Stalowy Reputacja: 1	- Czarokleci! Zajebcie to! - huknął Ragnar próbując utrzymać konie na wodzy. Nie wiedział czy sięgnąć po topór czy pilnować zwierząt. Z braku pomysłu uznał, że to drugie jest rozsądniejsze - nie miał czym potraktować cholernego widziadła, a magowie chyba byli w stanie się tym zająć... ... chyba.

08-01-2019, 11:47	#424
xeper Reputacja: 1	Powietrze w jaskini wypełniły wyładowania Eteru, gdy obaj czarodzieje przystąpili do rzucania zaklęć. W momencie zrobiło się cieplej - wokół Wilhelma zatańczyły ognie, które skupiły się w jego wyciągniętej ręce, aby potem w formie ognistego pocisku polecieć w kierunku zjawy, wyłaniającej się ze ściany. Płomień rozlał się po eterycznej formie istoty, na moment ją wypełniając. Ożywieniec zawył przerażająco, poparzony. Elmera owiał Ghur, rozświetlając grotę bursztynową poświatą. Czarodziej poczuł nieprzyjemne swędzenie, gdy jego palce wykrzywiły się i zamieniły w potężne szpony. Doskoczył do zjawy, wymachując swoją naturalną bronią. Gdy uderzył poczuł opór, mimo że jego przeciwnik pozbawiony był cielesnej powłoki. Znaczy, że szpony były skuteczne. Tam gdzie trafiły, pojawiły się jaskrawe, błękitne rozcięcia. Zjawa zamiast ponownie zaatakować sparaliżowaną ze strachu Lavinie lub znajdującego się tuż obok Elmera wycofała się, znikając w litej skale. * Wracający z wyprawy wgłąb jaskini Limhandil, Santiago i Reinmar usłyszeli krzyk dziewczyny, potem przekleństwa krasnoluda a na końcu skandowane przez magów zaklęcia. W grocie coś się działo. A potwierdzał to morrycki miecz, który w miarę jak zbliżali sie do miejsca popasu, znów rozjarzył się purpurą.

08-01-2019, 12:43	#426
Kerm Administrator Reputacja: 1	"Nie lubi ognia!", pomyślał z satysfakcją Wilhelm, gdy w jaskini rozległ się wrzask przypalanego magicznymi płomieniami potwora. Nim jednak zdążył powtórzyć zaklęcie potwór uciekł, do czego wydatnie przyczyniło się działanie Elmera. - Nie ma co dłużej tutaj zostawać - powiedział. - Nawiedzone miejsce. A nuż ten wyłażący ze ściany upiór na paru krewnych czy znajomych. Lepiej już zmoknąć. Tym razem nam się udało, ale lepiej nie kusić losu. - Coś wylazło ze ściany - powiedział do wracających członków wyprawy zwiadowczej. - Jakiś upiór czy inna zjawa. Przepędziliśmy, ale może wrócić. Pomożesz mi? - zwrócił się do Laviny, po czym zabrał się za siodłanie Lotki, w czym dziewczyna wnet zaczęła mu pomagać.

09-01-2019, 13:53	#429
Gob1in Reputacja: 1	- To nie tak, amigos. - Wtrącił się Santiago. - Oba ciała wydają się podobnie stare, najpewniej zginęli w tym samym czasie. Jeden mógł być morrytą, jednak trup drugiego kogoś mi przypomniał... - Estalijczyk wyciągnął dłoń z medalionem. - Taki sam znak miał na płycie upiór z eppiswaldzkiego lasu. - Popatrzył na magów. - Mówicie, że teraz też zaatakował upiór - może to jakaś plugawa magia więzi ich duchy w świecie żywych, by nawet po śmierci służyć sprawom Ósmego Teogonisty? - zapytał. - Nie pamiętam, czy morryci mieli coś wspólnego z herezją u sigmarytów, ale możliwe, że jeden ścigał drugiego i obaj skonali na skutek odniesionych ran. - Dodał jeszcze. - Miecz z symbolem Boga Śmierci jarzył się w chwili, gdy znaleźliśmy ciało sigmaryty. Możliwe, że duch tamtego był w pobliżu. Tutaj też się rozświetlił - wygląda na to, że w jakiś sposób reaguje na nieumarłych... - zastanowił się przez chwilę. - Może będzie też dobrym orężem na wypadek kolejnego spotkania z upiorem - w końcu tamten ścigał nas do granicy lasu. - Dodał na koniec. __________________ I used to be an adventurer like you, but then I took an arrow to the knee...

10-01-2019, 11:11	#430
Stalowy Reputacja: 1	- Har... niezłe znalezisko. Ale tak czy tak zwierzaki nie wyglądają wcale na spokojniejsze. Będzie trzeba się stąd zabrać i poszukać jakiejś porządnej gęstwiny drzew, coby nam na łeb nie kapało cały czas. Ech... zasrane duchy i nieumarlce.