Dalej było ciemno w pokoju więc trwała noc. Ale zorientowała się, że ktoś jej zatyka usta dłonią. Jaką zimną! I ten ktoś usadowił się na niej siadając na brzuchu i biodrach. I wyczuwała zapach rumianku.

- Ciii. - usłyszała cichy szept od tego kogoś. Już była pewna, że to żadna z dziewczyn. Jedną miała wciąż obok siebie chociaż nie wiedziała którą. Sądząc po oddechu spała w najlepsze.

- Mówiłam ci, że cię może nawiedzić nocna diablica. No i widzisz? Nawiedziła! - usłyszała cichy szept Łasicy nad sobą. Dopiero jak się odezwała szeptem to rozpoznała jej głos. A ona sama puściła dłoń zwalniając jej usta za to zbliżając do nich swoją twarz.

- A więc w końcu nadeszła… - Pirora rozejrzała się po pokoju szukając drugiej kochanki. - Tak rozczarowana że nie zastałaś mnie u Versany? - Szeptała spokojnie i cicho, jej ręce podążały po ciele Łasicy badając dotykiem jej stan ubioru, uzbrojenia i ogólnej budowy ciała.

- Nie byłam dzisiaj u Ver. Nie widziałam się z nią dzisiaj. Mogę zapalić światło? Nie chciałabym abyście się przeziębiły. A w ogóle co to za jedne? - dłonie Pirory mówiły jej więcej niż oczy. Oczy w tych ciemnościach ledwo rozrózniały czerń sylwetki jaka siedziała na niej okrakiem i dla kontrastu blady owal twarzy tuż nad swoją twarzą. Dotyk zdradził więcej. Zimno. Mroźne zimno ubrania wystawionego na nocny mróz. Jakie wciąż nie zdążyło się nagrzać. Łasica miała na sobie jakiś ciemny, pewnie czarny kubrak. I skórzane spodnie. Pierwszy raz ją widziała a raczej wyczuwała w spodniach. I wciąż czuła ten zapach rumianku jakiego często używano do kąpieli. Końcówki włosów chyba zamarzły ale teraz w cieple wyczuwała wilgoć jaka tajała. I mróz. Coś tutaj nieprzyjemnie wiało mrozem od okna.

- Ach… - Powiedziała malarka rozumiejąc już jak Łasica dostała się do środka. - ...więc to włamanie, przez okno. - Jej ciepłe ręce podważyły w górę do szyi i twarzy kobiety dając jej małą dozę ciepła. Druga ręka przesunęła się w miejsca gdzie kubrak mógł mieć troczki.

- Świeca cię nie ogrzeje, lepiej zrzucić zimne ubranie i uzyć innego cieplego ciala. - palce blondynki przejechały w ciemności po ustach Łasicy. To było ekscytujące...dwie kochanki w pokoju a tutaj wkrada się kolejna która chce skraść jej cnotę kiedy inni w pokoju śpią.
- Rozumiem że bez światła nie poradzisz sobie z oknem? No trudno zapał więc, Rose może mieć mi za złe jeśli jej służki zapadną z zimna w jakąś chorobę w mojej gościnnie. - Ręce blondynki opuściły ciało Łasicy by ta mogła zapalić tą świeczkę.

- Zrzucić ubranie? Całe? Bardzo chętnie! Pod warunkiem, że później nie będziesz mnie tylko oglądać bez ubrania bo to szkoda by się było rozbierać. - Łasica cichutko zachichotała sprawnie podłapując temat. Zaś gdy dłonie gospodyni powędrowały do jej twarzy palce trafiły na jej całujące usta. Te w przeciwieństwie do ubrania były przyjemnie wilgotne, ciepłe i gościnne.

- A potrzebne mi nie tyle światło co wosk. Muszę zalepić szybę co ją wyjęłam. I tak, to jest włamanie. Ale jeszcze musimy przedyskutować nad detalami. - szepnęła machając dłonią gdzieś w stronę okna o jakim mówiła.

- I to są dziewczyny Rose? Jej. To już ty je zaliczyłaś, Rose, Ver to tylko ja jeszcze nie? Cholerni van Hansenowie! Zobacz ile mnie omija! A jakie były? - oparła się piersią o pierś leżącej na wznak blondynki i zaczęła szeptać nieco więcej jakoś nie spiesząc się wcale by zejść ze swojej gościnnej gospodyni do jakiej się włamała w środku nocy.

- Ach to tak, cóż dobrze wiedzieć… o tym wosku… - Pirora wróciła rękami by chwycić twarz kobiety i zbliżyć ją do swojej. - Czemu sama nie spróbujesz? Śpią jeśli będziesz delikatna jak nocny kochanek duża szansa że uznają cię za którąś z nas? - Wyszeptała jej do ucha owijając go gorącym oddechem. Jej słowa niosły z sobą iście podniecająca przygodę, na która wedlug Pirory kultyska Slaanesha powinna się skusić.

- Dzisiaj mamy noc słodkiej delikatności. Tak dla odmiany po dzikich żądzach jakie z Rose urządziliśmy im wczoraj… - Język blondynki polizałam krawędź uszka Nadji zanim dokończyła. - Świeca jest na stoliku po twojej prawej.

- Masz rację. Nie ma to jak skosztować czegoś osobiście. Albo kogoś. - pomysł rzeczywiście spodobał się kultystce bo w pełni się z nim zgodziła. Zaraz po tym gdy po ciemku jej usta odnalazły usta nowej siostry i ich spróbowały. A co dalej się działo to bardziej się przydawał słuch niż wzrok.

Leżąca na wznak Pirora widziała jak blada plama twarzy Nadji zaczyna się pochylać gdzieś przy jej ramieniu. Tu gdzie sąsiadowało ramię którejś z dziewczyn Rose. Potem słyszała odgłos pocałunków i widziała jak twarz włamywaczki w końcu dotarła do twarzy tej drugiej. Rozległo się ciche, zaspane mruknięcie, nieco zaskoczone ale zaraz przeszło w odgłos oddawanego pocałunku. Ale ta zaspana chyba rozbudziła się na tyle, żeby zorientować się, że coś tu chyba jest nie tak. Bo wydała z siebie pytające mruknięcie i trochę cofnęła głowę jakby w ciemności chciała przyjrzeć się z kim się właściwie całuje.

- Ciii. Przyszłam się z wami kochać. - w ciemności nocy rozległ się cichy szept Łasicy podbarwiony ekscytacją i niecierplwością.

- Co? - odszepnęła zaskoczona Ajnur budząc się chyba już na dobre. Blada plama jej twarzy spojrzała w stronę leżacej obok gospodyni.

- Zaraz do was wrócę. Faktycznie apetyczna. - powiedziała wesoło Nadja całując jeszcze raz Pirorę i wreszcie wstając z łóżka i kierując się w stronę owego stołu ze świecą.

- Shhh… - Pirora wydała z siebie uspokajający odgłos i delikatnie pogłaskała twarz i szyje egzotycznej kochanki. Nie mogła się nadziwić jak bardzo “bezpośrednie’ siostry z pólnocy się zachowywały. Przypominały raczej dwie rozpalone chamskie ulicznice bez wyobraźni czy taktu...Pirora nie była pod wrażeniem. No ale cóż mogła zrobić jak tylko iść z nurtem na tej obczyźnie. Użyła czasu jaki Łasica przeznaczyła by zamknąć okno i zaczęła delikatnie zachęcać Anjur do erotycznej aktywności. Wykorzystała to co udało jej się zaobserwować do tej pory. Dotykała gładziła i całowała miejsca które powinny na nowo rozpalić ogień w skośnookiej.

Po chwilowym zaskoczeniu Ajnur chyba uznała, że skoro gospodyni nie robi afery to ona też nie będzie. I stopniowo zabiegi blondynki zaczynały przynosić efekty. Ale trudno było przegapić nową postać w pokoju. Zwłaszcza jak zapaliła świecę i z nią podeszła do okna. Teraz można było się jej przyjrzeć dokładniej. Łasica miała na sobie krótki, ciemny kożuszek, czarne skórzane spodnie i zimowe buty. Musiała przysiąść na parepcie na dłuższą chwilę. Okno było zamknięte. Ale ze środkowego kwadracika była wyjęta szyba. Przez nią tak wiało. Teraz włamywczka topiła wosk ze świecy i tym improwizowanym kitem wstawiała na nowo tą wyjętą wcześniej szybę.

- Do rana powinno wytrzymać. A rano lepiej to komuś zgłoście niech wstawią to porządnie. - powiedziała wesoło niebieskowłosa gdy skończyła swoje zajęcie. Zimny ciąg jaki wiał po twarzach i ramionach ustał. Nie było sensu już szeptać bo odkąd zapłonęła świeca to i śpiąca na drugim łóżku Benona się obudziła. Patrzyła zdziwionym wzrokiem na tą trzecią, jakiej tu nie było gdy nie aż tak dawno temu zasypiały na wspólnym łóżku.

- Przepraszam was za to najście. Jestem Nadia. Mam nadzieję, że was nie wystraszyłam. - powiedziała stojąc na środku pokoju zwracając się do trójki kobiet jakie były tu wcześniej. Dziewczyny pani kapitan wydawały się zdezorientowane co tu się dzieje ale przynajmniej nie panikowały. I zerkały na gospodynię licząc pewnie, że ta będzie bardziej zorientowana w sytuacji.

- Nadia, to przyjaciółka Versany von Dresen która jest z kolei przyjaciółką waszej pani kapitan. Wpadła w odwiedziny… oknem. - Powiedziała spokojnie ale cicho w końcu w tawernach ściany mają uszy.

- Wprawdzie tak niezapowiedziana wizyty powinna być jakoś ukarana to w takie zimno tylko ludzie bez serca by ją wyrzucili na dwór…. - Pirora wysunęła się z łóżka pociągając delikatnie Anjur za sobą zbliżając się do włamywaczki. - Beno pomożesz nam ? Naszego intruza wymaga jednak ogrzać… - Blondynka powiedziała to do rudowłosej ale sama zaczęła rozbierać Łasicę, też przy pomocy Anjur której dłonie poprowadziła do kubraka szatynki podczas gdy blondynka uklęknęła i zaczęła zdejmować buty kobiety.

- Aa… To ty jesteś Nadia? - Benona jakby skojarzyła skądeś to imię i w połączeniu z wyjaśnieniami gospodyni uspokoiło ją to ostatecznie. Razem z dwoma nagimi partnerkami podeszła do tej jedynej co była jeszcze w ubraniu.

- Tak, to ja. Słyszałaś o mnie? I jej przepraszam za to najście. Naprawdę postaram się wam to wynagrodzić. Jak chcecie to do rana mogę być do waszej całkowitej dyspozycji. No ale rano muszę zasuwać na służbę. - Łasica nagle znalazła się w otoczeniu trzech kobiet ale próbowała się wdzięczyć i przepraszać za to najście. Służki pani kapitan pomagały jej zdjąć kożuszek a Pirora buty. Więc jak jeszcze sama włamywaczka im w tym pomagała to z wierzchnim ubraniem poradziły sobie całkiem sprawnie. Pod spodem nie zaproszony gość miała zwykłą koszulę i gorset co zapowiadało się na nieco dłubania aby ją z tego wydobyć. A same skórzane spodnie wiązane na sznureczki i guziki też trzeba było nieco się wysilić by żmija opuściła tą wylinkę.

Trochę trwało zanim kultystka stanęła przed nimi nago ale dzięki ich wspólnej pomocy było szybciej niźli się spodziewały. Pirora dała znak kiwnięciem głowy by Benona podążyła za jej przykładem ta z kolei dała znak Anjur. I tak wszystkie trzy oplotły zimne ciało Nadi ich usta całowały jej skórę, ich ciała ocierały się o zmarznięte ciało a dłonie szukały miejsc które sprawiły że włamywaczka wydawała z siebie westchnienia. Tej nocy na nowo pokój Pirory był świadkiem jak kobiety zmieniły się w erotyczną plątanina ciał najpierw złożoną z wszystkich czterech kobiet ale potem dobrały się w pary i rozeszły się po łóżkach. Benona i Pirora pieściły się leniwie wsłuchując się erotyczne podboje Łasicy nad dalekim wschodem.

- Taka niezapowiedziana wizyta… mam nadzieję, że nie macie mi za złe, że jej nie wyrzuciłam… nie planowałam też was tej nocy brać ponownie… ale jakoś się tak złożyło… powiedz Beno czy twoja łakoma na te zabawy dusza nie żałuje że to Nadia nam zawitała? Może marzył by ci się przystojny łotr co by cię teraz brał od tyłu? Tak jak lubisz… mhmm? - Pirora powoli doprowazała płomiennowłosą kochankę na skraj ekstazy, jej zwinne ręce pracowały nad czym trzeba żwawym tempem a ona pobudza fantazję kochanki, w akompaniamencie jęków z drugiego łóżka. Obie też beszczelnie patrzyły na zarysy ciał jakie było widać w rozproszonym świetle księżyców. Pirora chciała pchnąć Beno w przepaść rozkoszy zanim Łasica skończy i się upomni o sam na sam z malarką.

- Przystojny łotr? Co by mnie brał od tyłu? Oj, tak, chciałabym! - zaśmiała się cicho rudowłosa gdy chyba to sobie wyobraziła co jej podsuwała nowa koleżanka. Pomysł widocznie przypadł jej do gustu. Pozwoliła się dotykać i sama pocałowała dotykającą ją dłoń kochanki. Spojrzała na drugą stronę pokoju gdzie trwały miłosne zapasy drugiej pary.

- Nie, nie mam nic przeciwko. Zresztą to nie mój pokój. Tylko się nie spodziewałam, że ktoś tu wejdzie w środku nocy. Przez okno. A o niej słyszałam. I od Rose, i Versany, i Breny. Tyle, że ją znają i szkoda, że jej nie ma. To byłam ciekawa co to za jedna. - wyjaśniła pogodnie obserwując jak tam na drugim łóżku jedna z dziewczyn dogadza drugiej. Ale po ciemku nie bardzo było wiadomo która jest po której stronie.

- A tutaj na takie zabawy to się mną nie przejmuj. Jakbym nie miała na nie ochoty to byśmy z Ajnur zostały w naszym pokoju. A tu wczoraj i dzisiaj te figle z tobą to całkiem sympatyczne. - powiedziała odwracając plamę twarzy z powrotem do swojej blondwłosej kochanki. I na dowód tego po omacku odnalazła ustami jej usta i pocałowała je czule.

- Cieszę się to słyszeć… - Wyszeptała w ucho kochanki i obie poszły w bardziej zaborcze i drapieżne metody by po wszystkim legnąć w swych ramionach drżąc i dysząc po fali ekstazy jaka je zalała. Wymieniały właśnie leniwe pocałunki kiedy Pirora poczuła palce na swoim ramieniu. Coś jej mówiło że to siostra kultystka, pytanie tylko czy przyszła sponiewierać ją czy rudowłosą.
- Nadal ci mało łotrzyco? - Zapytała nawet nie odwracając się w jej stronę.

- Nie zadawaj mi takich pytań skarbie. Mnie zawsze jest mało. - usłyszała w odpowiedzi rozbawiony ton drugiej siostry w wierze. Za słowami przyszły czyny gdy Łasica sprawnie odnalazła usta nowej kochanki i się z nimi przywitała.

- Przyznam, że mnie troszkę dziewczyny zaskoczyłyście… - łotrzyca zaczęła mówić znów siadając na Pirorze okrakiem. Tyle, że teraz obie były bez ubrań. Ale przerwała bo leżąca obok Beno zaśmiała się wesoło prawie wchodząc jej w słowo.

- Rzekła dziewczyna co się nam włamała przez okno w środku nocy. - powiedziała rozbawiona służka pani kapitan.

- Ojej no przecież przeprosiłam. Jak chcecie to was też mogę teraz przeprosić tak jak przed chwilą Ajnur. Dziwne imię. Ale ona sama śliczniutka i bardzo utalentowana. - Łasica westchnęła jakby po raz kolejny usłyszała przytyk do tej niezapowiedzianej wizyty. I skinęła głową w bok na łóżko z jakiego właśnie wróciła.

- To ja muszę zwilżyć gardło. - Beno pocałowała jedne usta, pocałowała drugie i podniosła się wstając z łóżka. I pisnęła gdy na pożegnanie Łasica sprzedała jej klapsa na goły tyłek. Ale zaraz cała trójka się roześmiała rozbawiona tym żartem. A włamywaczka wróciła do swojej siostry skoro chociaż chwilowo zostały same.

- Szczerze mówiąc to trójki się nie spodziewałam. Myślałam, że będziesz sama. Ale oczywiście nie narzekam! Ale byłam ciekawa głównie ciebie. - wyszeptała prosto w leżącą pod nią twarz głaszcząc ją przy tym po włosach i policzkach.

- Może sprawdź czy Ajnur jeszcze żyje po tych przeprosinach - Powiedziała rudowłosej na odchodne. Jej ręce za to już chwili wodziły i masowaly ciało Łasicy... Mimo wszystkiego co się działo nadal czuła się nienasycona. Ale jak to mówią “apetyt rośnie w miarę jedzenia” a może Versana dodała jej coś do jedzenia?

- Cóż ja również myślałam że będziesz chciała mnie mieć tylko dla siebie… mogłybyśmy sobie pozwolić na takie rzeczy ktore tylko siostry mogą sobie pozwolić. - Powiedziała między drapieżnymi pocałunkami, widziała po zachowaniu kultystki i po odgłosach jakie wydawała Ajnur, że Nadia lubi ostrzej i traktuje sex jako walkę o dominację. Pirora wiedziała, że przegra, po trzech nocach seksu, i po harcach z dziewczynami parę godzin wcześniej nie była wstanie postawić się starszej kobiecie. Mogła jedynie dać z siebie wszystko i sięgnąć po parę brudnych sztuczek.

- Nie traćmy czasu na czczą gadanine niech nasze ciała mówią za nas. - To mówiąc ścisnęła mocno pośladek nowej kochanki i przypuściła drapieżny atak na usta Nadi, nie dając jej dojść do słowa. Zaczął się ostatni chciwy taniec tej nocy, walka o dominacje i pokazanie kultystce że nie trafiła do łóżka nowicjuszki co da się pomiatać. Pirora chciała dać Łasicy do zrozumienia, że ma plany zniewolić kobietę. Wiedziała że jej się nie uda ale ta gra może je zrównać w oczach włamywaczki. Przynajmniej Pirora na to liczyła.

---

Po raz kolejny tego wieczoru i nocy Pirora zaległa przyjemnie wyczerpana z nagą partnerką u boku. I po raz kolejny z inną niż poprzednio. Powtarzało się nawet to, że ta druga dopiero łapała oddech jak obie były na świeżo po skończonych karesach.

~ Wiesz co? Ja cię chyba polubię. Czuję, że możemy nawiązać nić prawdziwej, kobiecej przyjaźni. ~ wyszeptała jej do ucha Łasica obejmując ją i całując czule. Wcześniej to jednak sytuacja wyglądała dość zmiennie. Z początku gdy dłoń gospodyni mocno ścisnęła jędrny pośladek gościa ta przyjęła to wdzięcznie. I z początku to właśnie Łasica była sprowadzona do zdecydowanej defensywy. Agresywna postawa kochanki zdawała się jej odpowiadać i świetnie weszła w rolę tej uległej. Chociaż nie biernej. Okazała się być pomysłową i doświadczoną kochanką. Która znała kobiece ciało, tak własne jak i chętnie poznawała nowe. Wreszcie się wszystko jak zwykle skotłowało i wymieszało. Łóżko trzeszczało od aktywności dwóch ciał, podobnie jak u sąsiadek obok. Ciała, ramiona, uda, usta wszystko to przemieszało się ze sobą chłonąc się nawzajem. Łasica była ciekawa nowego ciała a i jej ciało było przyjemnie jędrne, gibkie i ciepłe.

~ Fajne te dziewczyny Rose. I, żeby nie było, nic do nich nie mam. Chętnie się z nimi spotkam jeszcze raz. Ale jednak jak mówisz, mam nadzieję, że uda nam się spotkać jak siostra z siostrą. ~ wyszeptała znowu wskazując brodą na sąsiednie łóżko. Gdzie też jakoś zrobiło się ciszej i spokojniej. Czy dziewczyny się już pospały czy tylko łapią oddech to po ciemku nie bardzo dało się zorientować.

~ Dopiero polubisz? A ja łudziłam się że już cię oczarowałam na tyle, że jestem twoją ulubiona averlandka w miescie. ~ Pirora wyszeptała z udawaną urazą i rozczarowaniem w głosie, odwzajemniając czułe pieszczoty Nadi. ~ Nie wiem jak tutaj ale w domu spotkania rodzinne często wymykają się spod kontroli i publiczna tawerna jest ostatnim miejscem na ich spotkania. Raczej bardziej odpowiedni jest jakiś głęboki dźwiękoszczelny loch albo opuszczony dwór. ~ malarka nęciła wyobraźnie wlamywaczki sugestiami czego by ta z nią nie zrobiła gdy były same ~ Masz ochotę skosztować jeszcze Beno? Czy z sił opadasz i weźmiesz ją tuz przed świtem, tak na dobry początek dnia? Choć pewnie jak twoi pracodawcy to istni poganiacze niewolników to może jednak damy ci spokój i pozwolimy wypocząć? ~

~ Ojej jakiś prywatny loszek? Brzmi bardzo obiecująco! Masz rację! Musimy Ver o tym powiedzieć i zorganizować coś takiego! No ja jestem za, chętnie bym służyła w takim loszku takim ślicznym siostrzyczkom. ~ po ciemku brzmiało jakby Łasica łyknęła pomysł razem z haczykiem i sporym kawałkiem żyłki. Na dowód tego pocałowała Pirorę ponownie odwdzięczając się za taki wspaniały pomysł i zgłaszając swoje pełne poparcie.

~ A moi pracodawcy to niestety mnie zazwyczaj ignorują. Moja pani, panna Froya van Hansen tylko czasem wezwie mnie i każe sobie usługiwać. I nie powiem, jest wtedy wspaniale. Wiąże mi oczy i zwykle każe mi zaczynać na kolankach od stóp. Czyli tak jak lubię. Więc nie narzekam! Ale czemu tak rzadko!? Za każdym razem jak idę rano do pracy mam nadzieję, że mnie wezwie i każe sobie usługiwać i zwykle nic z tego nie ma. ~ koleżanka z kultu całkiem chętnie podzieliła się z Pirorą swoimi doświadczeniami ze służby u swoich państwa. I tu brzmiało jak mieszanina nudnej i ciężkiej służby na co dzień przeplatanej z ekscytującymi momentami gdy w mniemaniu Łasicy wielka pani zachowywała się wobec służby tak jak powinna na co dzień. Pod tym względem kultystka wydawała się mieć kompletnie odwróconą hierarchię wartości niż przeciętna pokojówka.

~ Ach więc tak się bawi kwiat młodzieży w Neues Emskrank. ~ skomentowała Pirora ~ Pierwszy raz słyszę o tej van Hansen ale jeśli plotki się ładnie poruszają to liczę, że za jakiś czas sama się zainteresuje panienka z Averlandu. ~ malarka miała wiele zaufania w swoja pozycje jako świeżej osoby w mieście. To w połączeniu z plotkami powiązania rodzinnego z van Drasen a także te insynuacje o skandalu i tragedi w rodzinie. To wszystko stanowiło taki kocioł ciekawostek że znudzona szlachta zazwyczaj ciągnęła do tego jak ćmy do ognia świecy. ~ Mówisz że nie mamy żadnego loszku do dyspozycji? Mhmm żadnej tajnej palarni opium którą można wynająć na całą noc? No tak życie na prowincjach jest trudne być może jest to coś co mogłoby się pojawić. Albo poczekać aż zacznę się urządzać w mieście mogę zwrócić uwagę czy ktoras z kamienic ma więcej miejsca w piwnicy na jakiś prywatny loch. ~ malarka nadal wyciągała informację od tutejszej kultystki, choć jej dłonie zaczęły, na razie leniwie, ponowny taniec mający wzbudzić apetyt czcicielki węża głównie bo chciała znowu wsłuchać się w jęki rozkoszy jakie ona i Beno mogły wydawać z siebie przy kolejnych chwilach uniesienia. Ona sama chętnie przygarnie wtedy Anjur i sama wzniesie jeszcze raz rozkoszna modlitwę do Księcia Chaosu.

~ Hmm… Jakaś kamienica z porządną piwnicą? Gdzie w spokoju można by smagać batem nieposłuszne siostry? Hmm… ~ brzmiało jakby Łasica na poważnie zastanawiała się nad taką nowym adresem gdzie bez wścibskich oczu i uszu można by dać upust swoim żądzom. A sama oparła głowę na łokciu i pozwalała dłoniom kochanki na zwiedzanie swojego ciała. Zaś wolna dłoń włamywaczki podobnie zaczęła przesuwać się po szyi i piersiach blondynki przyjemnie je drażniąc i pobudzając. I powoli kierowała się ku niższym partiom ciała.

~ Właściwie jak zajmiesz jakąś kamienicę to masz mnóstwo miejsca do dyspozycji. Na pewno coś się znajdzie na takie zabawy. Jest jeszcze stary browar Grunda. Tylko ty nowa jesteś to pewnie nie wiesz gdzie? Ale to popytaj. Ja bym chętnie cię tam zaprowadziła no ale całe dnie siedzę u van Hansenów. Festag i Marktag mam wolny. No i w tym browarze jest dużo miejsca i porządne piwnice do trzymania beczek. Myślę, że dałoby się tam urządzić coś odpowiedniego. No tylko to browar a nie kamienica. Ładny to on nie jest. ~ wydawało się, że tutejsza kultystka całkiem nieźle zna miasto, nawet różne rudery i pustostany. Do tego miała odpowiedni filtr w głowie aby widzieć je pod konkretnym profilem działalności.

~ I nie słyszałaś wcześniej o van Hansenach? Zwłaszcza Froi? ~ wróciła do wcześniejszego tematu państwa u jakich służyła. Tym razem brzmiało w nim zdziwienie graniczące z niedowierzaniem. ~ No to Froya uchodzi za najlepszą partię do ożenku w mieście. Druga to Kamila van Zee. Albo pierwsza. Zależy kto ma jakie preferencje. Obie są śliczne, zgrabne, dobrze wykształcone i bogate. Więc adoratorów mają na pęczki. No ale byle chmyzowi trudno się wżenić w tak zacną rodzinę. Więc na razie są na wydaniu. ~ niebieskowłosa tłumaczyła nowej koleżance te zawiłości miejskiej śmietanki towarzyskiej i jakoś przy okazji jej wolna dłoń jakby sama z siebie zawędrowała między jej uda. I tam poczynała sobie coraz śmielej.

~ Ale Froya jest… ~ Łasica zaczęła i urwała zaraz gdy próbowała scharakteryzować swoją panią jakiej na co dzień służyła. ~ Jest wyjątkowa. Nietuzinkowa. Znaczy na moje oko to jakby urodziła się mężczyzną to wszystko byłoby prostsze. Idę o zakład, że gdyby mogła to by została rycerzem. Kto zresztą wie czy nie zostanie. Kto bogatemu zabroni prawda? Więc ją interesują polowania, broń, szermierka, walki, wyścigi konne. Ale czasem robi jakieś bale i koncerty. ~ pokręciła głową na znak, że nie tak łatwo ubrać pannę van Hansen w słowa i standardy.

~ Od razu smagać batem… wolę określenie ‘dyscyplinować’... ~ wyszeptała malarka zadając włamywaczce pieszczotę która zbliżyła się do granicy bólu ~... w takim razie mam nadzieje że dane będzie mi ją poznać… może gdyby ktoś pokazał jej drogę ku księciu zasłużyłby u niego na błogosławieństwo i mogłaby stać się mężczyzną... ~ kultystka pozwoliła sobie nawiązać do okultyzmu i mutacji jakie czasem ich bóstwo obdarzał swoich wyznawców, a jako istota będąca jednocześnie kobieta i mężczyzną nie zdziwiło by gdyby taka laska była okazana. Szybko jednak Pirora przypomniała sobie że nie są same i zmieniła temat. ~ Spotkaj się w takim razie ze mną po mszy w Festag. Pokaż mi miasto i jego ciemne opuszczone zaułki. Spróbuj znaleźć mi kamienice z dużymi oknami, ze dwa piętra i część dla służby. No i być może z piwnicą… albo poddaszem do przerobienia na mały pokoik do… wprowadzania dyscypliny… a jeśli się nie da… cóż może później znajdę jakiś mały budynek na “pijalnie wodki”. W takim na pewno znajdą się tylne pokoje i piwniczka którą można zagospodarować. ~ rozmarzyła się w swoich planach na przyszłość malarka ~

Łasica wydała z siebie stłumiony jęk gdy palce kochanki poczynały sobie z nią całkiem śmiało. Ale był to bardzo przyjemny dla ucha jęk, taki co zdradzał, że właścicielka jest bardzo chętna na takie możliwości. Zresztą słowami też zdradzała takie zainteresowania.

~ A jakbym ci znalazła coś odpowiedniego to mogłabym liczyć u ciebie na takie lekcje dyscypliny? Byłabym bardzo zainteresowana. I zobowiązana. I oczywiście potrafię się odwdzięczyć. ~ zapytała cicho bezczelnie przyznając się do swoich uległych preferencji. Sama znów uniosła się nad ciało blondynki i zaczęła je całować od ust. A potem w miarę jak mówiła schodziła coraz niżej.

~ Ale w Festag po mszy nie mogę. Już jestem umówiona z dziewczynami. Z Breną i moją koleżanką z pracy. Takie spotkanie “między nami pokojówkami”. Mam nadzieję, że uda nam się z Breną zaciągnąć Anę do łóżka. ~ przyznała z pewnym żalem, że musi odmówić na ten proponowany przez gospodynię termin spotkania.

~ W południe sama nie wiem. Zwykle z Ver się umawiałyśmy z taką jedną. Ale ostatnio jej nie było. To nawet nie miałam jak pogadać z Ver czy to aktualne. Więc dopiero po południu mogę być do twojej dyspozycji. ~ zaproponowała swoje opcje na nadchodzący dzień boży.

~ Och moja łotrzyco jeśli pomożesz znaleźć mi miejsce i zabawki to pokaże ci takie rzeczy, że te wiązanie oczu van Hansen wyda ci się dziecinna zabawą ~ blondynka zabrzmiała bardzo przemadrzale i pewna swojej wiedzy i umiejętności ~ a więc popołudnie niech będzie i może na wszelki wypadek nie planuj sobie wieczoru nikt nie wiem w jak nam się przeciągnie razem czas ~ malarka delikatnie popchnęła Łasicę niżej a ta zrozumiała czego się od niej oczekuje. Teraz to słodkie jęki i westchnienia Pirory wypełniły pokój kiedy kochanka pieściła jej kobiecość, malarka oddała się tej przyjemności i niedługo trwało zanim zaczęła się wić niczym żmija pod wpływem pieszczot języka i zręcznych palcy włamywaczki.

---

~ No to chyba jesteśmy umówione. ~ szepnęła zadowolona z siebie i całej sytuacji włamywczaka gdy po fali nocnych uniesień doczołgała się z zajmowanego dotąd miejsca na równi z poduszką. Skwitowała to kolejnym całusem w usta swojej nowej kochanki. A pod względem talentów w usługiwaniu rzeczywiście nie bardzo dawała powodów do narzekań. Miała do tego i talent, i umiejętności oraz wkładała w te zabawy mnóstwo serca i zaangażowania.

~ Mówisz duże okna? I ze dwa piętra? I coś na loszek do dyscyplinowania? Taki co bym mogła szukać jak dla siebie? No myślę, że coś znajdziemy. A przynajmniej zaczniemy szukać. ~ zachichotała na koniec i powtarzała jak kelnerka przyjmująca zamówienie od klienta na obiad z kilku dań.

~ A na jutro masz jakieś plany? Bo coś mi się obiło o uszy, że mamy w planie jakieś spotkanie z naszą przepiękną i ukochaną panią kapitan. Fajnie jakbyś wpadła. Jutro wieczorem w porcie na jej statku. Ale pewnie i tak skończymy tutaj bo ta jej kajuta na trzy osoby to już tłok. ~ zapytała starając się wybadać plany swojej nowej siostry na dzień jutrzejszy.

~ No pamiętam że knułyście jakaś noc kuszenia w jakiejś liczbie podzielnej przez dwa i trzy jednocześnie...~ przypomniała sobie blondynka wtulając się w ciało siostry ~... z uwagi na dzisiejszą noc pewnie będę odsypiać zbierając siły na wieczór moja służba za to będzie wypełniać moje zadania. Dostałam kontakt do tutejszego notariusza który też będzie mi szukał odpowiedniej kamienicy... więc masz małą konkurencję do zaskarbienia sobie mojej wdzięczności ~ malarka postanowiła trochę zmotywować łotrzyce do działania.

~ Postaram się coś ci znaleźć. Te lekcje dyscypliny brzmią bardzo obiecująco. Jakbyś miała ochotę zacząć jutro wieczorem na tym spotkaniu to oczywiście jestem jak najbardziej za. ~ Łasica bez skrupułów zdradzała chęć zapoznania się z takimi technikami o jakich mówiła averlandzka panna. A przy okazji mogły sobie pozwolić na odprężające złapanie oddechu po właśnie zakończonych harcach.

~ A w ogóle to widzę, że nieźle się zaprzyjaźniłaś z Rose. I jak wrażenia? ~ zagaiła o nowy wątek wskazując brodą na sąsiednie łóżko zajęte przez służki pani kapitan.

~ Owszem znalazlyśmy wspólny język, nie jestem wprawdzie osoba która by znalazła się naturalnie w jej towarzystwie ale w swoim towarzystwie możemy porzucić gierki salonowe. Ona dokładnie wie po co do niej przychodzę i to samo tyczy się jej. Żadnych gierek, żadnych interesów. Po prostu noce pełne przyjemności, może dlatego tak szybko wprowadziła mnie w noce z większa ilością osób...choć przyznam że trochę mi brakuje męskiego towarzystwa.. .chyba poproszę Beno by mi zrobiła jakiś pokaz… da mi się schować za beczką, kotarą czy skrzynią w jakimś pomieszczeniu a sama przyjmie jakiegoś jurnego obcego gościa i da się wychędożyć... a ty? Jak to jest z tobą wiem że Rose lubi wszystkich ale ty i Ver zdajecie się lgnąć tylko do młodych ładnych kobiet… czyżby mężczyźni w tym miejscu byli tak rozczarowujący że trzeba cieszyć się tylko jedną płcią? ~ Pirora poruszyła nurtujący ją temat.

~ No tak, tak… Jej no rzeczywiście się narobiło… ~ Nadia znów oparła głowę na łokciu i okryła siebie i Pirorę kołdrą. Bo po tych igraszkach chłód nocy zaczynał już kąsać nagie ciała. A nad pytaniami zadanymi przez koleżankę zastanawiała się dłuższą chwilę.

~ Rzeczywiście ostatnio to robię dużo częściej z kobietami niż mężczyznami… Chociaż na swoją obronę mogę powiedzieć, że parę dni temu zaliczyłam czterech na raz. Albo jakby ich pytać to pewnie by powiedzieli, że to oni mnie no ale mniejsza z tym. Myślisz, że to się liczy? ~ zapytała koleżanki o zdanie jakby sama się zorientowała jak wyglądają proporcje płci z jakimi ostatnio się pokładała.

~ A z tym pokazem no jak wolisz z Beno to oczywiście proszę bardzo. Ale jakbyś chciała to ja też mogę ci zorganizować taki pokaz. Żadna sprawa. Tylko byśmy musiały się umówić. A właściwie co to za pokaz się z nią umówiłaś? ~ dorzuciła nieco nadąsanym tonem jakby gospodyni przekładała rudzielca nad urokami błękitnowłosej. Sama więc też zgłosiła się do takiego zadania.

~ A Rose jest świetna! Uwielbiam ją! I uwielbiam jej usługiwać! Sama przyjemność ona jest niesamowita! ~ roześmiała się wesoło wychwalając pod niebiosa ich wspólną panią kapitan i jej zalety.

~ Cóż jeśli czerpalaś z tej małej orgietki z panami przyjemność większa niż poczucie obowiązku że była to droga do jakiegoś celu to tak liczy się. Jeśli jednak poczucie obowiązku jest większe to nie. Jeśli nie umiesz się zdecydować jak to bylo moze powinnas sprobowac jeszcze raz, wiesz tak dla pewności.. ~ Pirora kontynuowała ta nocna rozmowę już pod pierzynką wtulając się w kochankę jak mała dziewczynka w swojego misia który miał ją bronić przed nocnymi koszmarami ~ Benonie jeszcze żadnych propozycji nie składałam ale ona sama przyznała się że lubi jak ją mężczyźni biorą na pieska, a że z jej piersiami musi być to widok nad widoki dla takiego podglądacza to tak mi się marzy taki pokaz. Ale skoro już teraz się tak hojnie ofiarujesz to może coś między sobą zorganizujemy? Może jakiś zakład by było ciekawie? Ja ci wskażę cel i wymienie pozycje a ty spróbujesz swoich sił? Mieliśmy takie zabawy w domu… choć ja mam pewne ograniczenie jeśli chodzi o partycypację.~ malarka szeptała do ucha Łasicy, karmiąc ją pomysłami zabaw z dalekiego księstwa innej enklawy.

~ O. Taki zakład? Jak ja i ona? I jakby ktoś nas brał na pieska? Ależ to wyśmienity pomysł! ~ Łasica wydawała się zachwycona kolejnym pomysłem swojej nowej siostry. ~ To może coś w ten Festag? Albo jutro pogadamy wieczorem. No dla mnie to brzmi rewelacyjne, z góry się zgadzam czy z nią czy bez niej, z przyjemnością bym ci droga siostrzyczko zaserwowała taki mały pokaz skoro masz na niego ochotę. I jakbyś miała jeszcze jakieś życzenia to się nie krepuj. ~ zaszczebiotała wesoło przytulając do siebie swoją młodszą siostrę i kochankę. Mówiła z ekscytacją jakby chodziło o przeżycie jakiejś niesamowitej przygody. I to takiej co powinna być do zrealizowania.

~ To może jak połazimy w ten Festag po mieście to skończymy w “Mewie”? Moja ulubiona tawerna. Jestem tam jak u siebie, wszyscy mnie tam znają i ja znam wszystkich. Na pewno coś nam się tam uda ugrać. I mam tam ulubioną kelnerkę, Cori. Taka śliczna blondyneczka co można ją wynająć na pół wieczoru albo cały. Bo niestety jak jest w pracy to inaczej się z nią nie da. ~ Nadia wesoło tłumaczyła jak to by sobie wyobrażała zrealizowanie takiej fantazji o jakiej wspomniała Pirora. I jak tak to rysowała to pewność siebie i okazywany entuzjazm sugerowały, że jest to jak najbardziej do zrealizowania.

~ A z panami tak, pewnie, że lubię. Nie jestem wybredna. Chyba. No w każdym razie wtedy co mówię z tymi czterema to właściwie miałam sprawę do załatwienia. Ale i zabawa też z tego była. Lubię sprawiać ludziom przyjemność w takich zabawach. Jestem w końcu służką węża i niewolnicą miłości. I lubię poznawać nowych ludzi. Akurat tak jakoś ostatnio się układa, że z Ver jakoś trafiają nam się same ciekawe ślicznotki no to grzech nie skorzystać. Ale nic nie mam przeciwko zabawom z panami albo w mieszanym towarzystwie. Zwłaszcza jak mogę usługiwać i pracować na kolankach czy coś. ~ pozwoliła sobie na nieco głębsze i dłuższe przemyślenia na temat swoich miłosnych przygód i preferencji. A pod kołdrą zrobiło się całkiem ciepło i przyjemnie jak tak można było bezpiecznie poleżeć sobie i pogadać pomiędzy siostrami.

~ Ojej jakie jesteście podobne do Ver… obie tak uroczo zachłanne i niecierpliwe jak coś się wam spodoba to już, musicie to mieć i robić tu i teraz..~ zaśmiała się z siostry malarka ~ … żadnej cierpliwości, żadnych zahamowań. Zobaczymy może jutro przedstawimy ten pomysł Rose i Ver i ustalimy jakieś zasady gry. ~ Pirora odwlekła trochę ten pomysł rozgrywek miłosnych. Co nagle to diable czy innej strzydze.

~ “Mewa” no tam nie zawitałam...pytanie czy powinnam się wystroić co byś mogła zaszpanować przed patronami że masz nowa bogatą koleżankę? Czy jednak nie świecić pozycją i ubrać się w coś prostszego? ~ Zaproponowała Pirora i dopytała się czy ich mała ucieczka na miasto powinna być niczym tajne spotkanie kochanek ukrywających swoje pochodzenie, czy od razu zaznaczyć swoją pozycję i prosić się o rabunek w bocznej alejce.

~ Usługiwać mówisz… spodobałabys się naszym akolitą w domu… oni lubią kiedy członkowie znają swoje miejsce w hierarchii i wiedza kto komu ma usługiwać… wszyscy nowi zaczynają uczyć się tego… jak usługiwać, jak sprawiać przyjemność… `niestety służki i nisko urodzeni rzadko są osobami co się ich wpuszcza… do rodziny, prędzej wylądowałabyś u kogoś na posłudze… być może brali by cię jak jedną z nich, ale nie mogłabyś piąć się po drabinie i trzymali by cię w słodkiej niewiedzy...~

~ Tak? ~ kultystka z tej zimnej i północnej krainy wydawała się zaciekawiona tych wieści jak to wygląda organizacja kultu na dalekim południu. ~ No to sama nie wiem… To usługiwanie, hierarchia i posłuszeństwo brzmi bardzo ciekawie. Myślę, że mogłoby mi się spodobać. Zwłaszcza jakby tam były takie ciekawe i nietuzinkowe osoby jak ty. No ale z drugiej strony jakbym miała nic nie wiedzieć i nie znać drugiego dna… Sama nie wiem… Chociaż jakbym nie znała to bym nie miała do czego tęsknić… No ale wiem… ~ Łasica w końcu położyła się jak człowiek czyli na wznak i sufitowała ciemny pokój gdy tak chyba wyobrażała sobie swój udział w tamtym averlandzkim kulcie z jakiego pochodziła leżąca obok blondynka.

~ A z tą cierpliwością i zachłannością to się nie dziw. Z tobą, Ver i dziewczynami to idę na pewniaka. To nie ma co się zgrywać, że to pierwszy raz i nie wiadomo po co się spotykamy. Ale kiedy indziej i z kim innym to ostrożniej. Jak z tą Aną co ci mówiłam, że się z nią umówiłam po mszy. Pracuję nad nią już drugi tydzień i jestem przy wielkiej nadziei co do niej ale jednak na razie ledwo ją klepnęłam w tyłek i sobie z nią flirtuję w kuchni jak jesteśmy same. Z nią to tak krok po kroczku. I dalej nie wiem czy w Festag da mi się zaciągnąć do łóżka. Chciałabym. Ale nie wiem jak będzie. ~ pozwoliła sobie jednak na pewno sprostowanie co do swojego zachowania wobec kochanek. By nie powstał fałszywy obraz skoro ostatnio jakoś tak się ułożyły, że miały wspólne kochanki nawet nie wiedząc o sobie nawzajem.

~ A do wizyty w “Mewie” to jakbyśmy były umówione tylko na to to bym ci powiedziała “ubierz się jak chcesz”. Jak będziesz ze mną to cię nikt nie ruszy. Jak spróbuje to ja mam tam sztamę z ferajną to na pewno nie zostaniemy same. A ja się bić nie lubię ale jak trzeba to mogę się komuś odwinąć. Ale wcześniej będziemy chodzić po mieście i domach. I tu już raczej będziemy same. To lepiej nie kapać dookoła złotem i ubrać się w coś zwykłego. ~ wyjaśniła jak sobie wyobraża organizację tej drugiej połowy Festag na jaką się umawiały.

~ Aha. A jakbyś coś do mnie miała, jakąś wiadomość czy co to też najlepiej zostawić w “Mewie”. Powiedz Cori albo karczmarzowi. Zresztą w Festag cię przedstawię to powiem, że jesteś ode mnie. ~ dodała jeszcze na koniec jakby sobie przypomniała to w ostatniej chwili. Brzmiało jakby w owej tawernie o jakiej mówiła czuła się całkiem pewnie i jak u siebie.
Tematy rozów zszedł na panny z wyższych sfer to Pirora jej o nich opowiedziała potem jednak obie osunęły się w objęcia snu.

Szlachcianka wypełzła leniwie spod kołdry i ziewnęła przeciągając się.
~ Zobaczymy co przyniesie dzień ~ Wyszeptała blondynka odwzajemniając pocałunek, nie przejmowała się zarzucaniem na siebie niczego. ruszyła naga do drzwi jej długie falowane blond włosy spływały po jej plecach niczym wodospad. ~ Będę trzymać za ciebie kciuki i dam znać Jamesowi by przymykał na ciebie oko. ~ Pożegnała włamywaczkę i wróciła jeszcze na chwilę do łóżka, nie wiedziała o której Benona ja obudziła.

- Witaj niech zgadnę jest ranek i trzeba założyć płaszczyk pozorów? - Zapytała gospodyni znowu przeciągając się leniwie. Chwilę patrzyła jak kobiety się ubierają zanim wstała i pomogła im skompletować swoje stroje… zabierając przy tym małe trofea… ot troczek od pończochy czy guziczek z szaty. Oczywiście tak by zajęte dziewczęta tego nie zauważyły. Wychodząc znalazły dla niej wiadomośc którą blondynka potraktowała z uśmiechem i lekkością.

- Jest w mieście niecały tydzień a już robię się popularna. - Była to małe niedopowiedzenie które dało się zrozumieć jako potwierdzenie że Pirora rzeczywiście znalazła już adoratora co jej wysyła liściki do pokoju.

Po pożegnaniu dziewcząt przeczytała wiadomość i spaliła ją przy pomocy świecy zostawiając sam popiół. Wzięła listy napisane do obu mężczyzn z jakimi chciała nawiązać kontakt i przepisała je zmieniając dzień proponowanego spotkania na Wallentag i na dwa inne pory dnia.

Zanim puściła Irinę i Juliusa po fartuch z Kerstin dała się im przygotować do danego dnia. Ułożyć włosy, wybrać strój który był jak zwykle błyszczący i typowy dla innego księstwa. Niebieski kubrak w połaczeniu z czarną spódnicą jak i bluzka z wysokim kołnierzem dodatkowo zakrywał wszystkie miłosne ukąszenia jakie Ajnur, Benona i Łasica naniosły poprzedniej nocy na jej delikatna skórę.Oczywiście też ciepła bielizna. W miarę proste upięcie z ozdobnym grzebykiem.

Wraz ze służbą zeszła na dół, dała Kerstin pieniądze na materiały i sama usiadła do śniadania żegnając się z nimi. Wcinała ciepłą jajecznicę z grzybami kiedy zauważyła Naji.
- Witaj Naji. Zjesz ze mną? Jedzenie jest dobre ale porcje są wielkie. - Przywitała się z minstrelką uśmiechając się uroczo. I podsuwając jej talerze jedzenia w jej stronę.

- Miasto traktuje mnie dobrze… poza tym wilgotnym zimnem chyba będę musiała spędzić nad morskim klimatem więcej czasu zanim przywyknę. Wczoraj byłam na kolacji u van Drasen żeby się zaznajomić. Było miło jej kucharka ugotowała potrawy na styl Averlandzki, były przepyszne. I dała mi kontakt do notariusza i swojego księgowego co by mi pomogli zorganizować sobie jakieś lokum na mięcie. Mieszkanie w karczmie jest fajne ale chyba wolę mieć własne cztery kąty… czy to prawda że by mieć budynek wystarczy do niego wejść i krzyknąć że od dzisiaj jest mój? Nie wiem czy Versana robiła sobie ze mnie żarty czy rzeczywiście nie ma tutaj takiej biurokracji? - Pirora zasypała Nadie lawiną słów.

- Chciałam dzisiaj się przejść po jakiś sklepach i kupić coś dla Pani Kapitan, w podzięce za miłe przyjęcie mnie do kręgu znajomych i pomoc w ćwiczeniu estalijskiego. - Tak naprawde chciała podziekować jej za wolny dostęp do jej niewolnic i jej samej ale no przecież tego Naji nie powie. - Chyba zaciągnę ze mną Jamesa bo Irina i Julius poszli z Kerstin po materiały na mój fartuch malarski.

- Co do towarzystwa, wszyscy na wieczorku byli dla mnie bardzo mili, nie spodziewałam się tak ciepłego przyjęcia, dziękuję że mi o nim powiedziałaś i mnie zabrałaś. - Podziękowała gorąco Naji za jej wprowadzenie w miasto.

- No tak, jak ktoś lubi artystów, sztukę, poezję to całkiem miłe te spotkania. I można się najeść do syta tych wspaniałości i to za darmo! - zaśmiała się minstrelka której widocznie nie przeszkadzał ten zalew słów od blondynki. Tylko kiwała głową, uśmiechała się i coś mruczała zachęcająco albo twierdząco. Ale dzięki temu, że Pirora tyle mówiła ona sama z wyraźną ulgą skosztowała przygotowanego śniadania częstując się już bez skrupułów. Znów wyglądała na taką co nic nie jadła od nie wiadomo jak dawna. Ale przynajmniej potrafiła się zachować przy tym jedzeniu.

- Ojej to teraz od czego tu zacząć… - westchnęła gdy upiła łyk z kubka aby zwilżyć gardło i przygotowac się na nieco dłuższą wypowiedź. I skorzystała aby wziąć w dłoń słodką bułeczkę. Obróciła ją w dłoni ale teraz już chyba bardziej zastanawiała się nad tym co tu odpowiedzieć tej miłej rozmówczyni.

- Z domami tak. Jak coś jest niczyje to możesz wejść, powiedzieć, że twoje i będzie twoje. Tylko nie licz, że jak coś stoi samopas od nie wiadomo jak dawna, jak łazi tam kto chce to to jakiś pałac będzie. Nie znam się na prawie ale jak już coś zajmiesz to chyba lepiej mieć na to jakiś papier. Na samym końcu najlepiej zgłosić to do ratusza. Ale na samym końcu bo jak przyjdziesz za wcześnie to zaraz coś ci wymyślą z pozwoleniami i innymi takimi aby pokazać kto tu rządzi. Czasem tam daję koncerty jak są jakieś uroczystości albo prywatnie ktoś mnie wynajmnie na jakąś okazję. Trochę z nimi miałam do czynienia ale no wiesz, to raczej nie są ludzie jakich chciałabym mieć wśród znajomych. Oni chyba mnie też nie. To nam raczej nie po drodze poza tymi występami. - jak już dziewczyna o włosach z granatowym połyskiem zaczęła nawijać to nawijała jak trajkotka, jakby myśli i słowa pędziły jej z siłą wody spadającej z młyńskiego koła. Wydawało się, że jedno skojarzenie wywołuje kolejne i poetka mówiła jakby nie mogła się zatrzymać.

- A o pani kapitan dobrze, że mówisz. Chyba mogę powiedzieć, że od niej wracam. - zaśmiała się cicho i spojrzała na Pirorę z filuternym uśmieszkiem. - Wtedy co tak nas zostawiłyście z panią van Drasen i poszłyście na górę na bardzo, ważne sprawy to sobie troszkę porozmawiałyśmy z panią kapitan. - przypomniała o spotkaniu w tej karczmie i nawet przy tym stole tylko parę dni temu.

- No i tak od słowa do słowa nam wyszło, że ona ma jakiś bal kapitański czy coś takiego. Półrocze zimy świętowali. Sami kapitanowie i inne morskie szarże. I mi się udało wkręcić, że na pewno nie mają odpowiedniego programu artystycznego aby uczcić tą wspaniałą biesiadę. No i Rose mnie zaprosiła. I wczoraj im przygrywałam i śpiewałam. No i się najadłam znowu do sytua i napiłam. Całkiem miło było. Oczywiście Rose zakasowała wszystkich. Bo zgadnij ile jest kobiet - kapitanów w mieście? Tak. Masz rację. Cała jedna. Przynajmniej z tych zgrabnych i do wzięcia. No to brali ją chyba wszyscy. Dziewczyna przechodziła z rąk do rąk, że tak powiem. Każdy chciał z nią zatańczyć, pogadać albo się napić. Bo wiesz, środek zimy to morskie towarzystwo nie bardzo ma co ze sobą robić. Nudzi im się. No to wcale się nie dziwię, że nasza pani kapitan dość szybko się zrobiła. W końcu zrobiłam heroiczny gest i ją zawlokłam do pokoju na górze. I tam spędziłyśmy resztę nocy. Ja rano wstałam a ona dalej była ululana. Jak dla mnie jak dojdzie do siebie w południe to będzie dobrze. - minstrelka całkiem chętnie opowiedziała koleżance o ich wspólnej znajomej pani kapitan. I brzmiało jak opis jakiejś zabawy chociaż w dość chyba zamkniętym towarzystwie morskich kapitanów i im podobnych. A Nije jako, że niejako była w pracy i nie mogła sobie popuścić cugli to widocznie i rano była w znacznie lepszym stanie niż estalisjka kapitan co z opisu musiała tam odsypiać tą wczorajszą zabawę.

- I mówisz, że chcesz coś jej kupić? A myślałaś już o czymś konkretnym? - zagaiła wracając do tematu o jakim wspomniała Pirora.

- Myślałam o butelce dobrego wina ...ale tego może mieć dosyć… ale... Bal Kapitański! Ja też chce zobaczyć bal kapitański! Jak ci zazdroszczę… weź opowiedz coś jeszcze. Jak to wyglądało? Byli tam wszyscy kapitanowie czy tylko niezależni jak de la Vega? Wystrojeni jak oficerowie czy bardziej jak wilki morskie. - Pirora potrząsnęła trochę koleżanką w ekscytacji dając pokaz swojej małej zazdrości, że Naji udało wkręcić na takie wydarzenie. - Opowiadaj...i czy pani kapitan bardzo się spiła… może jakieś zioła na napar przy kacu byłby lepszy… nie no nie każ mi czekać opowiadaj co i jak i nie szczędź mi szczegółów! - Pirora nie ukrywała jak bardzo chce usłyszeć dokładne relacje koleżanki z tego balu. Choć bardziej zastanawiało ją czy Naji i Rose wykorzystały czas razem na miłosnych harcach i czy przypadkiem luźny język pani Kapitan czegoś o Pirorze nie powiedział za dużo. Może lepiej by było podpytać Naji o to w czterech ścianach pokoju… może uda się jej ją skusić na spróbowanie kawałków ciasta z podwieczorku jakie van Drasen obdarowała szlachciankę i jej ochroniarza na odchodne.

- Było świetnie! Pełno jedzenia, można było brać co się chce! - minstrelka zdawała się umieć doceniać miejsca i okazje gdzie mogła się za darmo najadać do syta. Więc już na początek wczorajsze spotkanie dostał bardzo duży plus w jej ocenie.

- I pewnie, że każdy się wystroił. Przecież to bal kapitański! Każdy chciał się pokazać jak najlepiej. Rose też się wystroiła, w spodnie, żakiet, płaszcz, no i oczywiście szablę i pistolety. Wspaniale wyglądała! Ale! Każdy kapitan tam wspaniale wyglądał. I były tańce, życzenia, śpiewy. No im później tym więcej. Pod koniec to ja już chyba im przestałam być potrzebna. I dobrze! Ile można zdzierać gardło i paluchy! Wreszcie mogłam się najeść i napić. No ale nie! Wtedy się zorientowali, że jestem kobietą, do tego młodą co nie najgorzej wygląda no i bez nikogo. No to też poszłam w tany. Tylko byłam mniej narąbana, właściwie wcale niż reszta towarzystwa. - minstrelka całkiem ochoczo zaczęła streszczać wczorajszy wieczór. Opowiadała z werwą korzystając ze swoich aktorskich talentów więc się słuchało jak jakiś fragment powieści przygodowej. Z tym nieco jej autoironicznym dodatkiem jaki często okraszała swoje wypowiedzi.

- A kapitanowie różni byli ale nie pytaj mnie skąd. Dużo ich było ale ja znałam tylko paru. Jak mnie ktoś gdzieś, na coś wynajmował wcześniej. I oczywiście prawie sami mężczyźni. Bo wiadomo, to męski zawód ta marynarka. No i większość przyszła sama, zwłaszcza ci co nie są stąd. Jak Rose. Więc jak chcieli się bawić to wśród siebie zbyt wielu koleżanek nie mieli. No to nie dziwi mnie, że nasza pani kapitan była bezkonkurencyjna. Chociaż nie powiem, była jedna elfka, też miała wzięcie. Ale ona nie była kapitanem tylko nawigatorem. I jeszcze jedna pani medyk, też niczego sobie. To tak na parkiecie to one miały największe branie. Praktycznie co taniec to chociaż dwie z nich z kimś tańczyły. - skoro artystka była tam wczoraj w ramach obowiązków służbowych to i nie mogła za bardzo oddać się większości zabawy to i niejako była niezłym kronikarzem tego spotkania. I zapamiętała wiele szczegółów. Ale nie zapomniała też o sobie.

- A ja pod koniec no mnie zaczął nawijać taki jeden porucznik. Znaczy wtedy nie wiedziałam, że to tylko porucznik. Świetnie tańczył! I był miły, szarmancki, nawet nie wyglądał jakoś strasznie. No ale okazało się w końcu, że on nie jest żadnym kapitanem, nawet nie nawigatorem ani chociaz I-szym oficerem. Tylko którymś tam z kolei. To pewnie nie ma tak pękatej sakiewki jak jakiś kapitan. Więc jak zobaczyłam, że Rose się już robi taka na etapie przybijania gwoździa w stół to mi nawet na rękę było aby się z nią urwać na górę. A jak już byłyśmy na górze no to ona coś tam jeszcze sobie mamrotała. Próbowałam ją rozebrać ale dałam radę tylko zdjąć jej buty i żakiet. Jak sobie pomyślałam, że mam z tego trupa ściągać z niej spodnie to sobie darowałam. A i nie chciało mi się już wracać na dół to już tam zostałam do rana. - no i w końcu Simonsberg doszła do tego zakończenia ostatniego wieczoru i właściwie dzisiejszego poranka. Machnęła dłonią gdy mówiła o tym opornym materiale do rozdziewania jakim wczorak okazała się nabzdryngolona de la Vega i brzmiało jakby zwyczajnie przespały całą noc do rana.

- A na prezent butelka mówisz? Butelka zawsze jest dobra. Wypić zawsze można. Niekoniecznie od razu. Chociaż ona jest z Estalii i chyba handluje głównie alkoholem to nie wiem czy będzie łatwo trafić w coś co lubi albo czego nie zna. No chyba, że masz coś takiego. - spojrzała pytająco na siedzącą obok blondynkę. Pokiwała głową na taki pomysł prezentu ale zgłosiła jednak pewną uwagę.

- Mhmmm pewnie coś z innych księstw ale nic nie wzięłam ze sobą… może coś znajdę na mieście dzisiaj. A tak naprawde tak ci zazdroszę. I tańców i tego balu sama bym potańczyła. Teraz to żałuje że już dałam się kuzynce porwać na tą kolację… chociaż pewnie i tak by mnie nie wpuścili skoro nie jestem ani kapitanem ani oficerem… nawet na chłopca okrętowego się nie nadaje. - Pirora skończyła wypowiedzieć pokazując rozczarowanie, że ominął ją taki wieczór pełen wrażeń. - Ale dobrze że byłaś tam jeszcze sama Rosa skończyła pod pierzyną z jakimś niższym oficerem i pewnie miałaby kiepski poranek. I przykro mi że nie znalazłam tam bogatego szarmanckiego kapitana statku który mógłby być tym magistrem sztuki.

- To lubisz takie tańce? To dobrze wiedzieć, jak następnym razem będę miała okazję to cię zabiorę. To wczoraj to tak prawie przypadkiem się dowiedziałam i na ostatnią chwilę i prawie się wepchałam na siłę. - minsterlka zrobiła nieco zbolałą minę jakby ją ugryzły wyrzuty sumienia na to, że zabalowała wczoraj z marynarską bracią. No albo tak chciała powiedzieć coś na pocieszenie. Poklepała przy tym dłoń blondynki w geście jaki miał jej dodać otuchy.

- A z tym niższym oficerem pod pierzyną to prawie mi się udało. - dodała weselszym tonem wracając do tego niefrasobliwego, plotkarskiego tonu. - Ten oficer co ci mówiłam, ten porucznik czy co oni tam mają na statkach. No to on. Pomógł mi wnieść Rose na piętro do tego pokoju. I tak zwaliliśmy ją na łóżko, ona coś tam jeszcze mamrocze ja gadam z Cyrusem no i tak powiem ci, że właściwie już “byłam na tak”, on oczywiście też, bo nawet jakby Rose była do niczego to nadal przecież miałby dwie panny w łóżku. I to jakie! No ale do cholery akurat wtedy w Rose się coś tam zabełtało i puściła pawia. On stał bliżej łóżka to mu chlusnęła na buty i nogawki. Ja troszkę dalej to prawie mi się udało odskoczyć. No i szanse na szybki romans wzięły w łeb. Zmył się. Rose wisi mi jeden szybki romans! - pożaliła się, że ta niewdzięczna, estalijska pani kapitan tak jej wczoraj spaliła te szanse na poznanie się z owym oficerem któremu mimo dość niskiej rangi tak dobrze szło to flirtorwanie. Na koniec wybuchnęła żalem do tej de la Vegi co jej zepsuła tą okazję.

- A znasz ją? Co ona lubi? Może jak z tą butelką tak trudno to coś innego jej znajdziemy? Bo jakąś butelkę to zawsze możemy jej kupić. - machnęła ręką na te żale i rozterki z zeszłego wieczora i wróciła do planów Pirory na dzień dzisiejszy z tym szukaniem prezentu dla królowej kapitańskiego balu z wczoraj.

- Jesteś nieprzyzwoita. - Blodyneczka zaśmiała się z lekkim rumieńcem na twarzy. Trąciła znowu minstrelkę w przyjazny zaczepny sposób. - Nie znam jej zbyt dobrze więc przemyślany prezent odpada, no ale co można powiedzieć o Rose. Jest silna niezalezna kobietą, która jest dosyć prostolinijna, ma głowę do interesów… lubi wypić… i się bawić. Jakbym mogła wybrać cokolwiek pewnie podarowałam bym jej skrzynkę ‘Wody myśliwego’ robią ją w Hochlandzie, to gorzałka z jałowca i borówek leśnych. Ma bardzo intensywny smak i jest gorzka. Bardzo rzadko się ja spotyka w domu mieliśmy parę skrzynek, ojciec zabrał po weselu mojej siostry. No ale skąd mogłam wiedzieć że by mi się przydała butelka czy dwie… - Pirora brzmiała na poirytowaną, że nie przewidziała że dane będzie jej poznać panią kapitan i inne ciekawe persony i powinna wziąć ze sobą połowę dobytku rodzinnego by obdarowywać nim nowych przyjaciół. - ...nie wiem chyba po prostu przejdę się po mieście zobacze co można znaleźć… może znajdę jakiegoś złotnika albo sklepik ze wszystkim i wybiorę jej jakiś drobiazg? Jak szpilkę do włosów czy spinki do ubrania, to są praktyczne niezobowiązujące prezenty które jeśli jej się nie spodobają może dać komuś innemu albo sprzedać.

- Może jak będzie wiadomo że zostanę tutaj dłużej to napisze do siostry i poproszę by zorganizowała parę skrzynek rzeczy z Hochlandu. - Blondynka odpłynęła myślami w inne tematy, by zorientować się że nie o tym rozmawiały. - Ach uciekam myślami przepraszam, a ty jakie masz plany? Wracasz do domu odespać jak już zjadłaś śniadanie czy zostajesz na deser? Mam parę kawałków ciasta z wczorajszej kolacji u van Drasen.

- Nie mam planów. Znaczy na razie mój plan się kończył by wbić się komuś na śniadanie. No i na szczęście spotkałam taką sympatyczną miłośniczkę sztuki co ma zrozumienie dla ubogich artystek. - w miarę jak Nije mówiła zaczęła od beztrosko szczerego, wręcz bezczelnego wyznania co do swoich zamiarów ale szybko przeszła w wyrażenie swojej wdzięczności lekko kłaniając się przed blond mecenasem jej dzisiejszego śniadania. Po czym jeszcze początowała się tą słodką bułką jaką trzymała i gryząc ją zastanawiała się chwilę nad tym wszystkim co usłyszała.

- Ta woda myśliwych z Hochlandu… Słyszałam o niej, nawet próbowałam kiedyś… Niezła. Naprawdę niezła. Hmm… Jest taki jeden sklep z alkoholami. Mają duży wybór. Raczej nie na moją kieszeń bo to dla takich jak te nasze damy z towarzystwa, może ty, Rose czy Versana no ale nie dla ubogich artystów… To tam nie bywam zbyt często. Ale słyszałam, że dużo mają. Można by spróbować. Jest też taki sklep dla myśliwych. Podobno facet co go prowadzi jest z Hochlandu. Tak słyszałam chociaż polowania mnie nie interesują to się tam nie fatygowałam. - powiedziała plotkarskim tonem co wiedziała o różnych punktach w mieście gdzie może dałoby się znaleźć taki asortyment o jaki pytała Pirora.

- I jakaś spinka czy inna broszka… No też jest parę miejsc do odwiedzenia. Chyba bardzo lubisz tą Rose co? - spojrzała z ciekawym uśmiechem na rozmówczynię. Miała minę złośliwie ucieszonego chochlika. - A myślałam, że dopiero przyjechałaś do miasta i nikogo nie znasz. Chyba rzeczywiście masz dar do nawiązywania nowych znajomości. - zaśmiała się wesoło w całkiem sympatyczny sposób.

- A ten deser no nie chciałabym cię naciągać i robić kłopotu. Już się właściwie napchałam. - machnęła trzymaną, słodką bułką jaką już kończyła. Chociaż zabrzmiało dość oficjalnie bo przecież nie wypadało dobrze wychowanej pannie dopominać się o takie przyziemne sprawy jak jedzenie. Co najwyżej można było się zgodzić na zaproponowany poczęstunek.

- Hę no przecież nie zasypię jej tym wszystkim naraz myślałam o jednej rzeczy ale nie wiem jeszcze na co się zdecyduje. i tak chyba lubię Rose, na pewno jej zazdroszczę tej prostolinijności w kontaktach ludźmi. Jak jesteś na salonach rzadko możesz sobie na takie coś pozwolić. - Wyjaśniła Pirora.

- Z tobą też tak jest, wydajesz się bardzo otwarta choć prezentujesz to jakbyś była zawsze na scenie. I nie daj się prosić godzinka nas nie zbawi a jak nie zjesz to weźmiesz na drogę będziesz miala na później. Głodzenie artystów to zbrodnia do której na pewno ręki nie przyłożę. A jak się krępujesz zawsze możemy złapać jakąś jedną aktówkę którą wzięłam ze sobą i przeczytać na role dasz mi parę wskazówek co do intonacji i zrobisz wstęp do lekcji aktorstwa więc możesz to ciasto potraktować jako zapłatę… choć teraz wydaje się jakbym chciałam cię naciągnąć… och ale patrz van Drasen. - Pirora przekonywała jeszcze trochę Naji, skoro dostała pozwolenie że może zabawić się z aktorką. To zamierzała zacząć zabawę. Sprawienie by ktoś pożąda ciebie i robił pierwsze posuniecia bylo długa i krętą drogą i należało wystrzegać się skrótów. Choć Naji wydawała się osoba która przy odpowiednich warunkach połknie przysłowiowy haczyk, wystarczy się ustawić niczym na scenie. Nowoprzybyła artystka która uchodzi za nadal za spragnioną doświadczeń ale taką co łatwo pąsowieje może być ciekawym kąskiem dla bardki. W końcu sama wspomniała że prawie wpuściła oficera do łóżka Rose by się z nim zabawić. Więc co powstrzyma ją przed wprowadzeniem Pirory w świat przyjemności?



Późny ranek; Nordland; Neues Emskrank; port; tawerna “Pod pełnymi żaglami”
Pirora, Naji i Versana

Mimo mocno zmiennej pogody o tej porze roku jedna rzecz była stała - piździało i to srogo. Versana tak marzyła o tym by choć na chwilę przenieść się w regiony z których pochodziła czy to Pirora czy Rosa. Przyjazny klimat, wysoka temperatura i przyjemny dla oka widok. Tu zaś mróz, wypizdówek i bezkres morza. W jej żyłach płynęła zdecydowanie gorętsza krew. Kto wie? Może jej ojciec był kimś z tamtych właśnie krain? Gdy tak wspominała te półsłówka dotyczące jej rodziciela, zasłyszane w czasie powrotów nachlanej mamuśki z hucznych i licznych imprez to tak sobie pomyślała, że w tych bajkach, które wraz z Pirorą kreowała a propos ich powiązań może być ukryte ziarno prawdy. Wszak kłamstwo powtórzone po stokroć stawało się prawdą. Nagle jednak znów wróciła na ziemię, gdy Malcolm zatrzymał dorożkę przed drzwiami tawerny a następnie pomógł wysiąść jej i Brenie.

Czuła się tu dość swobodnie. Znałą wszak Rosę i to dość blisko a za sprawą tej znajomości większość tutejszych bywalców znałą i ją a co najmniej kojarzyła. Na szczęście nie była damą pokroju Kamili, Froyi czy nawet młodziutkiej Pirory więc i przebywanie w takich przybytkach nie było w jej przypadku oznaką nietaktu.

Tak się też stało, że to właśnie tą ostatnią dostrzegła siedzącą w towarzystwie drugiej, niemalże równie atrakcyjnej kobiety. Nie była to jednak Pirora a Naji. Bardka widocznie upodobała sobie Averlandkę. Nie dziwiło to. Obie były apetyczne i dzieliły pasję. Artyści trzymali się razem bez względu na warstwy społeczne z których się wywodzili.

- Witam szanowne panie. - przywitała dosiadając się wraz z Breną, która niczym cień podążała za swoją pracodawczynia.

- Widzę, że apetyt ci dopisuje. - zauważyłą spostrzegając posiłek na talerzu pomiędzy obiema kobietami - Czyżby nasz klimat tak działał na ciebie? Czy może to za sprawą zarwanej nocki poświęconej twórczej wenie? Ona ponoć nie wybiera. - zagadała do “kuzynki”podnosząc następnie rękę i powszechnym gestem wzywając kelnerkę by zamówić dla wszystkich czterech kobiet coś na rozgrzanie.

- A co u ciebie Naji? - skoncentrowała wzrok na tej, którą posiłek zajmował zdecydowanie bardziej - Ty również tworzyłaś w nocy? - puściła jej oczko. Wszak bardka wyglądała dość niewyraźnie. Ver nie wiedziała jednak czy to za sprawą zbyt dużej ilości wypitego alkoholu, nieprzespanej nocy czy jednego i drugiego.

- Swoją drogą. - zmieniła nagle temat - Widziałyście Rosę lub wiecie gdzie mogę ją spotkać? - zapytała rozglądając się dookoła - Mam do niej pęcherzową sprawę a czas jak zwykle mnie goni.

- Ach kuzyneczko, miło cię widzieć z samego rana. Powiem ci że zaczynam czuć lekkie znużenie mieszkaniem w tawernie co odbija się na moim śnie a niewyspanie z kolei sprawia że wiecznie głodna jestem. - Zażartowała blondynka na temat stanu jej talerza. Choć normalnie pilnowała się by nie zapychać się byle czym w większych ilościach. Owszem robiła sobie wyjątki ale nie chciała nagle przerabiać swoich sukni w miejscach innych niż okolice piersi.

- Co do Rosy jeszcze jej nie ma nasza mistrzyni lutni właśnie opowiadała mi o balu Kapitańskim w jakim wczoraj uczestniczyły. Pani kapitan podobno wymęczona i może dopiero przewracać się na drugi bok… choć wydawało mi się że widziałam jej służki więc one powinny być na nogach i się już krzątać po jej pokoju. - Wyjaśniła Pirora i dała się wypowiedzieć bardce.

- Nie no skąd ten pomysł? Wyglądam tak koszmarnie? Spałam całą noc jak suseł. - minstrelka poprawiła sobie nieco fryzurę jakby chciała skorygować swój wygląd skoro Versana tak na przywitanie go skomentowała.

Versana tylko się roześmiała na taką reakcję Naji w związku z jej żarcikiem a propos kiepskiego stanu dziś rano.

- Wiesz skarbie. - zwróciła się personalnie do averlandzkiej piękności - Moje drzwi stoją dla ciebie otworem. Jeżeli gwar i zamęt związany z mieszkaniem tutaj naprawdę tak ci dokucza to zapraszam do mnie. - uśmiechnęła się serdecznie - Musiałabyś się jednak liczyć z tym iż w sypialnie dysponuje tylko jednym łożem. - puściła oczko i zachichotała. Nie rozmawiały w tak oficjalnym tonie jak w przypadku śmietanki społecznej więc i żarty były bardziej przyziemne, mniej wyszukane i dużo bardziej odważne.

- Co powiecie abyśmy coś jeszcze przekąsiły? - zaproponowała wiedząc iż Naji nie odmawia. Chciała też wybadać czy atrakcyjna bardka wie czym jest umiar. Wszak każdy brak rozwagi cieszył samego Węża.

- Bal kapitański? - zapytała sama siebie - Głowa więc jej pewnie będzie pękać. Warto pomyśleć może o czymś na podleczenie. Może zawitały byśmy do Rosy z jakimś energetycznym śniadaniem? -- krótkim ruchem głowy wskazała na bar - Nie ukrywam iż nieco komplikuje to moje plany. - odrobinę spochmurniałą drapiąc się w czuprynę - Muszę się nad tym zastanowić? Póki co jednak. - skierowała wzrok ponownie na przyszłą członkinie ich komórki - Piroro wspominałaś iż twoja służka jest też garderobianą. Myślisz, że gdybym podesłała do ciebie dwie moje pracownice byłabyś w stanie wystroić je jak stróż na święta? - zmarszczyła brwi. Nie wątpiła w umiejętności koleżanki. Zdawała sobie jednak sprawę iż termin jest niezbyt przystępny.

- Jest tylko jeden problem. - zrobiła delikatną przerwę tak jakby zbierała myśli i odwagę aby powiedzieć o czymś niewygodnym - Termin. Mianowicie dzisiejsze popołudnie. - zamilkła wyczekując odpowiedzi koleżanki i obserwując jej reakcję.

~A to psuja ~ pomyślała Pirora uśmiechając się uroczo do ‘kuzynki’ na propozycje o zgarnięcie jej i Nije do pokoju kapitan. Na wspomnienie o Irinie zrobiła za to zbolałą minę.

- Niestety Irina w tym momencie nie jest dostępna poszła załatwiać dla mnie sprawunki myślę, że w południe wróci a czy zdąży przygotować twoje służki... no cóż to zależy co miałaś na myśli? Pomóc im się ubrać w gotowe stroje? Umalować? Wykąpać w pachnidłach? Włosy zapleść w ozdobne koki. Z tym nie powinno być problemu, może trochę je przetrzyma ale powinno jej się udać. Jeśli na szybko chcesz im jeszcze dać pewne przeróbki u ubraniach z tym może być problem… no i czy będę miały swoje rzeczy czy wyświadczyć ci przysługę i dać im skorzystać z moich? - Zapytała blondynka, trochę jej się nie uśmiechało dzielić swoimi olejkami i ozdobami z niewolnicami Versany ale czego się nie robi dla rodziny. No i zawsze może ‘kuzynce’ doradzić w co zaopatrzyć niewolnice na przyszłość.

- O twoje nie śmiałabym nawet prosić. - uspokoiła koleżankę - Jednak stroje twojej służby wyglądają interesująco. Mocno różnią się od tych z naszych stron. - moda panująca w mieście była ciężka i niezbyt przyjemna dla oka - Obawiam się jednak, że czas jaki potrzebują dziewczęta jest nieco dłuższy niż tym, którym ewentualnie dysponować będzie twoja pracownica. Będę musiała sobie radzić sama. Dziękuję w każdym razie za chęć pomocy. Versana zamilkła następnie zastanawiając się jak ugryźć problem z drzemiącą wilczycą morską.

- Obawiam się również iż jestem zmuszona obudzić Rosę aby jednak takie wyrwanie z pobalowego snu nie było tak okropne przywitam ją z dzbankiem czegoś mocniejszego i solidnym śniadaniem. - myślała na głos - Piroro czy byłabyś tak miła i mi potowarzyszyła? - zapytała koleżanki wiedząc iż sprawa z która chce udać się do pani kapitan nie jest czymś co musi ukrywać przed “kuzyneczka”.

- Naji ty również sobie czegoś życzysz? - spojrzała na minstrelkę - Ja stawiam rzecz jasna. Wybacz jednak ale poproszę cię abyś tu poczekała To sprawy związane z moją działalnością biznesowa a z racji iż Pirora jest moją rodziną to nie mam przed nią tajemnic.

- Och przykro mi że nie mogę pomóc bardziej. Choć myślę że możemy umówić się na przeróbki lub szycie nowych strojów od jutra? Ustawie sobie tak czas by Irina nie była mi potrzebna. Kerstin pewnie też może jej pomóc. - Pirora uśmiechnęła się przepraszająco. Potem uśmiechnęła się jeszcze bardziej przepraszająco do bardki kiedy jej kuzynka chciała ją porywać. - Jakbyś zniknęła zanim skończymy to nadal chce te lekcje aktorstwa od ciebie ale może umówimy się na czas przy innej okazji. Do zobaczenia Naji. - blondynka pożegnała bardę i kiedy były już z Versaną na górę.


- Mhm. No to ten… Widzę, że wy macie swoje sprawy do omówienia… No to ja wam nie będę przeszkadzać. Ale kapitan nie ma tutaj. Mówiłam przecież, że ją zostawiłam u siebie dziś rano. Ten bal kapitański był w “Pełnym kuflu” a nie tutaj. A te lekcje no musimy się umówić Piroro jak artystka z artystką. A za śniadanie droga Versano normalnie nie odmawiam ale właśnie twoja kuzynka mnie poczęstowała do oporu. Za co jestem jej niezmiernie wdzięczna. No a na razie już nie zawracam wam głowy. Miło było was znów zobaczyć. - Nije westchnęła gdy wreszcie miała okazję by dojść do głosy i chyba nie bardzo jej się podobało takie marginalizowanie. Bo mówiła grzecznie i składnie, ale szybko jakby chciała jak najszybciej skończyć tą rozmowę i opuścić dwie kuzynki które miały ze sobą tyle spraw do omówienia. Wstała i skłoniła im się z pogodnym uśmiechem gotowa do wyjścia.

Informacja o nieobecności Rosy dopiero teraz doszła uszu atrakcyjne brunetki. Stanowiło to problem, bo znów trzeba było przemieścić się w inny region miasta. Na szczęście na zewnątrz czekał Malcom.

- A to gdzie uciekasz Naji? - zapytała nim bardka zdążyła postawić pierwszy krok - Może potrzebowała byś podwózki? Zdaje się ze wraz z moja kuzyneczką miałyście zamiar dyskutować na tematy związane z szeroko rozumianą sztuką a tak się składa, że jedna z świeżo zatrudnionych przeze mnie dziewcząt świetnie gra na mandolinie i śpiewa niczym syrena. Do tego po kislevsku. - niejako pochwaliła się - Może miałybyście ochotę i z nią wymienić się doświadczeniami. Zapraszam do dorożki to w trasie przedyskutujemy ten pomysł. Co wy na to?

- Nie, nie trzeba. I tak już się zasiedziałam. - ciemnowłosa artystka potrząchnęła dłonią i głową w odmownym geście na znak, że nie ma takiej potrzeby. Po czym lekko skinęła głową obu paniom jak po występie i ruszyła z powrotem między stołami do wyjścia.

Pirora posłała w stronę bardki smutne spojrzenie ale kiedy nie było już przy nich skomentowała.

- Nie ułatwiasz mi zabawy z naszą artystka kuzynko. - Powiedziała z lekkim rozczarowaniem w głosie. - Niestety ja też nie mogę ci towarzyszyć mam już plany na resztę dnia. Ale jak masz jeszcze chwilę to powiedz co to za plany wystrojenia twoich dziewczyn?

- Wybacz. - odparła przepraszającym tonem - Nie miałam pojęcia iż snujecie na dzisiaj wspólne plany. - odparła czując się może nawet nieco niezręcznie w związku z zaistniałą sytuacja - Nie chcesz więc dołączyć do niej? Rzecz z którą do ciebie przychodzę jeżeli nie zostanie rozwiązana dzisiaj to może poczekać. - odparła.

- Już sarenka mi uciekła, ale jutro też jest dzień… ale wracając do twoich dziewcząt co knuje twój genialny umysł? - Pirora machnęła ręką odganiając temat Naji i wróciła do intryg drugiej kulturystki.

- Czy genialny to nie mnie oceniać. - uśmiechnęła się nieco nie wiedząc czy Pirora czasem z niej nie podśmiechuje zachowując przy tym minę zawodowego hazardzisty - Jestem kupcem i człowiekiem interesu. Zimą zaś mój biznes przymarza niczym morze czy rzeka. Muszę więc kombinować - dodała podkreślając to czym się para - A tak się składa, że dziś odbywają się nielegalne walki i myślałam zaciągnąć na nie dziewczęta. Swoje i Rosy. Dobrze by jednak było aby czymś się wyróżniały spośród tłumu miejskich dziewek. Ty zaś charakteryzujesz się zupełnie innym poczuciem smaku. - obrzuciła przyjaciółeczkę spojrzeniem od stóp do głów - Skoro jednak dzisiaj już masz napięty terminarz poradzę sobie jakoś sama. Wpierw jednak muszę podyskutować z Rosą.

- Rozumiem, cóż nawet gdybym była zajęta to, moim zdaniem trzeba jednak trochę zainwestować w dziewczeta, jeśli chcesz by błyszczały a nie robiły za zwykłe kurtyzany. - Pirora zamyśliła się chwilę. - Oczywiście nie ma mocy żeby im coś porządnego skombinować na te walki więc muszą sobie radzić własnym urokiem. Aleeee dzisiaj wieczorem widzimy się na “Tygrysicy”, wezmę swój szkicownik i naszkicuje przykładowe stroje które będą komplementować wasze dziewczęta no i być praktyczne dla rodzaju pracy jaką mają tam wykonywać. Irina oczywiście będzie do dyspozycji pewnie powiem żeby Kerstin też jej pomogła, choć przydałaby się jeszcze jedna lub dwie szwaczki do pomocy albo i więcej jeśli te zgromadzenia są częściej niż raz na dwa tygodnie. - Wyjaśniła Pirora.

- Naprawdę to nie problemem? - szeroki uśmiech był wyrazem szczerej wdzięczności i zaskoczenia - Byłoby miło wiedzieć iż dziewczynki mają na sobie kreację spod igły twoich pracownic. - dodała - Szczególnie gdy ów kreacje będą w odpowiednich proporcjach zasłaniać i odkrywać odpowiednie części ciała. - zachichotała wyobrażając sobie niejako takie stroje. Moda prezentowana przez Pirorę była zwiewna i niosła ze sobą swoistego rodzaju radość. Nie to co nosiły tutejsze kobiety. Ciężkie, skórzane suknie podszywane często kolejną warstwą materiału.

- Również będziesz na “Tygrysicy”? - zapytała zaskoczona - Znakomicie. Szykuje się więc nam wesoły wieczorek. To jak? Jesteś pewna, że nie ruszasz ze mną zbudzić panią kapitan?

- Niestety wolę nie ryzykować bycia wstrętna jędzą co budzi skacowaną ‘Tygrysicę morską’. - Zażartowala Pirora i wstała od stołu - Ale życze ci szczęścia i widzimy się wieczorem. - Pożegnała się całując kuzynkę w policzek jak na damy w ich pozycjach przystało.

Południe; Nordland; Neues Emskrank; “Baryłka” sklep z alkoholami; Pirora

Pirora i James podążyli na piechotę mimo siarczystego mrozu było słonecznie więc malarka postanowiła zażyć trochę ruchu. Wyznaczyli sobie trasę którą sugerowała Nije i ruszyli. Sklep człowieka z Hochlandu był łatwy do znalezienia. W środku było ciemno i chłodno, pachniało też dymem i drewnianymi beczkami.

Wejście dwóch osób powinno być słyszalne zwłaszcza że po ich wejściu znowu nastała cisza. Pirora zaczęła się rozglądać po półkach oglądając oznaczenia pojemników i skrzynek rozpoznając lub kojarząc pochodzenie i rodzaj alkoholu znajdujący się wewnątrz.

- Jak państwo sobie coś wybiorą albo mieliby jakieś pytania to proszę się nie krepować. - za kontuarem siedział jakiś jowialny, łysiejący grubasek jaki mógłby być sterotypem dobrego wujka. Ale poza powitaniem na razie nie ingerował w działania klientów pozwalając im nacieszyć zmysły swoim towarem. A było co oglądać! Nije nie przesadzała i okazało się, że na tych półkach i regałach, są butelki, antałki i dzbany alkoholi z całego świata. Były kislevskie miody, bretońska brendy, estalijskie madery, krasnoludzkie ale i wina, piwa, likiery, nalewki w różnych barwach, etykietach, kształtach i wielkościach. Aż się oko cieszyło i żołądek domagał się skosztowania tylu smaków z całego świata. Nie było wiadomo w co można wsadzić rękę bo wiele rzeczy się wydawało godnych zainteresowania.

W końcu Pirora znalazła coś do czego pani kapitan mogła nie mieć na co dzień dostępu mietowy likier z okolic Stirlandu. Znała tą markę często spotykano ja na salonach w domu. Po oznakowaniu widać było że trochę tu już leży. Wzięła butelkę i zaniosła do kontuaru.
- Stirlandzi likier nie jest zbyt popularny czy ten konkretny rocznik za słodki na tutejsze podniebienia? - Zagadała grubaska roztaczając swój urok i znajomość tematem.

- Myślę, że nie chodzi o walory smakowe. Raczej to nie jest zbyt popularna marka. A co tu ukrywać klienci lubią to co znają i nie każdy ma ochotę eksperymentowac z nieznanymi smakami. A panienka to zna tą stirladzką markę? - grubasek rozłożył swoje pulchniutkie dłonie na znak, że niewiele można poradzić na nawyki klientów więc siłą rzeczy pewne towary pozostają niszowymi.

- Pochodzę z Averlandu, ten konkretny likier jest raczej… pospolity chyba będzie najlepszym określeniem. Cóż się dziwić w końcu mamy po sąsiedzku. Choć ten konkretny rocznik nie wyszedł im tak słodki jak zazwyczaj więc były narzekania na salonach. Ja osobiscie preferuje trochę goryczy w ziołowych nalewkach czy innych trunkach. - Wyjaśniła malarka. - Tą butelkę biore dla przyjaciółki ale jestem teraz ciekawa jakie trunki goszczą na stołach mieszkańców Nordlandu?

- O. Z Averlandu? To z daleka. Kawał drogi. - grubasek zdziwił się słysząc nazwę tak odległej krainy. Ale szybko wrócił do interesów i z zaciekawieniem słuchał opinii klientki z dalekiego południa Imperium.

- A co ja mogę polecić… - odwrócił na chwilę taksując zawartość własnych regałów jakby zastanawiał się nad wyborem. - Ta pestkowica z wiśni jest ostatnio popularna tej zimy, właściwie to nie sama w sobie ile grzaniec z miodem i ziołami na niej robiony. - postawił na kontuarze ciemną, pękatą butelkę.

- A tu piołunówka. Niezmiennie popularna na polowaniach. Bardzo dobrze rozgrzewa ale mocna. Jak piołun właśnie. Na polowaniach pije się jednak łyk czy dwa na jakiś czas więc to nie przeszkadza. Ale jednak tak na domowe przyjęcia to za mocna, szybko by rozłożyła towarzystwo. - obok ciemnej i pękatej stanęła wysoka i płaska z przezroczystym płynem który wyglądał jak lekko zabarwiona na żółto woda.

- Śliwowica cieszy się niezmienną popularnością. Bardzo uniwersalna nalewka. Bez rozcieńczania w towarzystwie raczej nie wypada ale nadaje smak wielu potrawom i mieszankom. To taki pewnik, nie ma żadnej ujmy na honorze jak nawet najznamienitszych gości poczęstować tą nalewką. Taka trochę nasza tradycja. - do kolekcji na kontuarze dołączyła kolejna butelka. Tym razem kształtem bardziej przypominała smukły, wysoki słoik. A barwą rzeczywiście jak kompot ze śliwek chociaż nieco chyba gęstsza.

- A tu proszę, coś specjalnego. Dla specjalnych gości bo to zza morza. - postawił kolejną butelkę nie kryjąc swojej dumy. Ta kolorem płynu przypominała burgund. - Rodzynkówka. Z prawdziwych rodzynek. Taka odmiana suszonych winogron z winorośli. U nas takie nie rosną. Dopiero tam daleko, na południu. Trzeba przywozić morzem no ale mamy na szczęście port pod nosem. - dorzucił wyjaśnienie na co klientka patrzy w tej chwili i aby doceniła ten rarytas należycie.

- Rodzynki znam, do Averlandu z karawanami przez góry przyjeżdżają. Nie wiem jak w rodzimym kraju ale na pewno cena przez to podbita się wydaje. - Pirora nie dała się złapać na “rzadki’ specjalny towar.

- Ale tak ma się pan czym pochwalić panie... przepraszam chyba w tym wszystkim zapomnieliśmy wymienić uprzejmość. - blondynka zostawiła stwierdzenie wiszące w powietrzu czekając aż mężczyzna się przedstawi.

- Robert Eifel szanowna pani. Do usług. - mężczyzna skinął uprzejmie głową przedstawiając się klientce.

- Pirora van Dake. - Odwzajemniła uprzejmość Roberta. - A teraz do interesów Robercie na pewno wezmę ten likier, jednak mam pewną tęsknotę za domem a on powinien mi ją trochę przytłumić. Co do prezentu to poprosze piołunówkę. Przyjaciółka za kołnierz nie wylewa a że sobie wymyśliła wyprawę do stolicy w środku zimy to przyda jej się coś takiego na drogę.

- Wyprawę do stolicy? Teraz? W te śniegi? - informacja wyraźnie zdziwiła sprzedawcę. Ale wzruszył ramionami na znak, że to właściwie nie jego sprawa. Sam zaś odniósł te zbędne już butelki z powrotem na półki a dwie wybrane przez klientkę przesunął na jej stronę lady i policzył za nie kilka monet.

- Też się jej dziwię ale podobno zastój zimy pomaga w interesach, podobno ceny hurtowe są wtedy bardziej przystępne bo wiadomo nikt nie podróżuje. Towar zalega w magazynach i tym podobne. - Wyjaśniła od niechcenia jakby mówiła o pogodzie. - Wprawdzie w branży alkoholowej może to być być inaczej w końcu wiele z tego co pan ma może leżakować.

- Tak, tak, zapewne ma panienka rację. - zgodził się Robert chowając monety za sprzedane butelki do kasy.

Pirora porzegnała się z sprzedawca oczywiście była przy tym wielce czarująca i ruszyła dalej w miasto.




Południe; Nordland; Neues Emskrank; Złota Rybka, Pracownia Złotnicza; Pirora

Kolejnym przystankiem była pracownia złotnicza o której wspomniała Naji, pewnie nie była jedyna w mieście ale i tak Pirora traktowała to bardziej jako rozpoznanie co miasto i jego rzemieślnicy mają do zaoferowania. Tu w odróżnieniu od “sklepu z alkocholemoźniej zmienie nazweę” od razu zauważono wkroczenie dobrzej ubranej i szlachetnie pary.

U złotnika też było co oglądać. Chociaż z całkiem innej branży. Na honorowym miejscu stał wielki, stojący zegar wyższy od człowieka. Był pięknie rzeźniony w ciemnym drewnie a do tego zdobiony srebrem i złotem. Sądząc po klapkach na górze pewnie wysuwały się tam jakieś figurki i odgrywały jakąś scenę.

Ale były też mniejsze zegary. Takie jak można postawić na biurko by robiły wrażenie na gościach i klientach i takie całkiem małe co modni i bogaci panowie mogli nosić na łańcuszku przy kieszeniach.

Było też nieco broni, głównie sztyletów. Takie eleganckie, posrebrzane kordziki jakie kawaler mógł sobie przypiąć do pasa na jakąś oficjalną uroczystość na jaką nie wypadało brać szabli czy miecza. Para zdobionych pistoletów w pudełku też wyglądała ciekawie. No i cała gama najróżniejszej biżuterii. Kolie, pierścionki, bransolety, kolczyki, cała masa do wyboru i kolory. Tylko trzeba było mieć pękatą sakiewkę aby w ogóle robić coś więcej niż podziwianie tych złotniczych dzieł sztuki.

- Robicie ozdoby według wzoru klienta? Niekoniecznie widzę coś co pasuje do moich potrzeb, jeśli przynioslabym projekt ozdoby będziecie wstanie zrobić ją pod taki projekt? - Pirora jak to się ją uczyło wyglądała na wielce znudzona widzianych przez nią ozdób. Nie dlatego że nie były one imponujące ale by pokazać że nie zadowoli się byle czym i jest jedna z tych dam które trzeba ubijać dłużej niż tylko dać pooglądać wystawy.

- Tak, robimy i biżuterię i zdobienia na zamówienie. Ale jednak uprzedzę z góry, ża mamy pewne ograniczenia. Głównie ze względu na wytrzymałość i specyfikę danego materiału. Nie wszystkie też dadzą się ze sobą połączyć. A jakiego rodzaju zamówienie ma panienka na myśli? - złotnik pokiwał głową i odezwał się skwapliwie zapowiadając gotowość do współpracy. Chociaż uprzedził, że nie wszystkie fantazje klienta mogą być zrealiozwane więc wolałby pewnie zawczasu wiedzieć o co może chodzić tym razem.

Pirora zatrzymała się w swoich oględzinach i spojrzała na mistrza złotnictwa z lekkim uśmiechem. - Czyżby mieszkańcy mieli tak fantazyjne pomysły że już trzeba podawać tą klauzulę na samym wejściu?

- Nie, raczej nie. Chociaż właściwie zależy jak na to spojrzeć. Jak już ktoś zamawia coś indywidualnie to mniej więcej tylko nakreśla co to ma być i zostawia nam wolną rękę. Klienci mają do nas zaufanie. Cieszymy się długą tradycją takich usług. Po prostu rzadko się zdarza aby ktoś przychodził z całkowicie własnym projektem. I wówczas no cóż… Nie wszystko co ładnie wygląda na papierze da się przekuć w złoto i klejnoty. Materiał ma swoje prawa i limity. A papier każde machnięcie pędzla przyjmie. - złotnik łagodnym tonem wyjaśnił skąd to początkowe zastrzeżenie z tymi własnymi projektami jakich podejmował się jego zakład.

- Jest to rozsądne podejście, postaram się nie wymyślić czegoś ponad ludzkie siły rzemieślnicze. - Powiedziała rozbawiona tym stwierdzeniem. Zatrzymałą się przy szkatółce z ozdobnymi szpilkami do ubrań. - Cóż nie ma co dyskutować bez gotowego projektu więc kiedy będę go miałą to wtedy wrócimy do rozmowy. Oczywiście nie jest to brak zaufania z mojej strony ale łatwej dać komuś wolną rękę kiedy ma się pewność że ma on pojęcie co do upodobań klienta, prawda? - Pirora po raz kolejny uśmiechnęła się do złotnika. - A że tam skąd pochodzę nietaktem jest wejść do złotnika i wyjść z niczym proszę ten drobiazg. - Powiedziała wskazując na szpilkę zakończoną mała krętą muszelką.

- Oczywiście panienko. - złotnik zgodził się bez zastrzeżeń po czym wybraną ozdobną szpilkę wyjął ze szkatułki i zaczął ją pakować w papier a potem pakunek położył między sobą a klientką.

Pirora zapłaciła podaną cenę za ozdobna szpilke i schowała ją do swojej torby. Podziękowała, pożegnała się i wyszła nie zwracając uwagi na resztę wystawionych eksponatów.



Południe; Nordland; Neues Emskrank; Sklep myśliwski “Knieja”; Pirora

Kolejny na drodze był sklep myśliwski człowieka pochodzącego z Hochlandu. Wprawdzie Pirora miała już prezent dla Pani Kapitan to wypadało by sprawdzić polecane miejsca. Malarka trochę nie wiedziała czego się spodziewać po przekroczeniu progu tego miejsca.

Wiatr się zdążył zerwać całkiem silny. Bez trudu szarpał suknią blondynki jak i resztą ubrania. Więc jak znaleźli się wewnątrz to drzwi przyjemnie odcięły ich od tej lodowatej zawieruchy na ulicy. A gdy się otrzepali ze śniegu to przynajmniej Pirora w swojej sukni wydawała się jakby tylko pomyliła adresy albo schroniła się przed zawieją na zewnątrz. Bo kobieta w ładnej sukni kompletnie tu nie pasowała.

Zaraz nad wejściem był przymocowany łeb jakiegoś baraniego mutanta. Może zwierzoczłowieka a może jakiejś bestii. A kilka kroków dalej wypchana, wyprostowana sylwetka niedźwiedzia z uniesionymi do ataku łapami. Zapach też był specyficzny. Zapach skór, futer i oleju do broni. To był sklep dla myśliwych, ich miejsce. Wszędzie wisiały skóry, czaszki, łby, futra, kości i liczne trofea. Sama część dla klientów nie była zbyt wielka, może jak jej pokój w gospodzie. Przy dłuższej ścianie był kontuar a za nim regały z różnymi akcesoriami. Stojak z bronią palną, rohatyny, łuki, kusze. Do tego jakieś zwoje linek, żyłek, drutów, metalowe szczęki na zwierzynę, klatki. Wydawało się, że jak ktoś udawał się na polowanie to to było miejsce w sam raz aby się na nie zaopatrzyć.

Był też milczący sprzedawca. Mężczyzna już raczej stary niż młody. Z opaską na oku i elegancko zaczesaną brodą. W brązowym kubraku i ciężkiej kamizeli obszytej futrem. Siedział blisko kominka z którego bił żywy, oswojony ogień. No i ciepło.

Malarka zapatrzya się na wypchanę zwierzeta z pewna cikawoścą zdecydowanie taksydermia w tym mijescu była porządna. Ale jeśli właściciel przybył z Hochlandu i robił to sam to nie dziwota. Oni tam traktowali polowania jak w Averlandzie traktuje się rozmowy o zbiorach.

- Czy mości pan sam upolował i wypchał te wszystkie trofea? - Zapytała podchodząc do siedzącego w fotelu mężczyzny.

- Chciałbym powiedzieć, że “tak” panienko. Ale byłbym zwykłym kłamcą. - odoparł z lekkim uśmiechem ten już niemłody i sterany życiem mężczyzna. - Ale ktoś je upolował. Jak dobra sztuka to skupuję od innych. A mam brata to wypycha te stworzenia to no jak panienka widzi. - powiedział spoglądając na te liczne trofea jakie tak pięknie się preznetowały na ścianach czy stojąc samopas.

- Ale ten jest mój. - wskazał z dumą na łeb rogacza zawieszony nad drzwiami. - Teraz jak został sam łeb to tego nie widać ale trafiłem go prosto w serce. Padł trupem na miejscu, tylko nogami się nakrył. - zaśmiał się do starych dziejów które widocznie wspominał z rozżewnieniem.

- No ale to takie tam dyrdymały starego myśliwego. A cóż panienkę do mnie sprowadza? - machnął ręką na te opowieści i zagaił o temat przybycia pod koniec dnia.

- Podobno mości pan pochodzi z Hochlandu więc byłabym skłonna uwierzyć w te kłamstwo. To pierwsze że wszystko pan upolował sam. W celność Hochlandczyków wierzę całkowicie. - Pirora odpowiedziała. - Co do mojej sprawy to teraz jak patrzę na wyposażenie waszego miejsca to wydaje mi się że może być poważny problem z jej spełnieniem.

- A dlaczegóż to? Cóż panienka szuka? - mężczyzna pokiwał głową i uśmiechnął się pogodnie na te uprzejmości. Ale mimo to okazał zainteresowanie powodem dla jakiego klientka o blond włosach przyszła do jego sklepu.

- Szczerze, “wody myśliwego”, znajoma która usłyszała że to trunek z Hochlandu skierowała mnie tutaj bo podobno pan z niego pochodzi, ale patrząc po wyposażeniu watpie by miałby pan coś takiego na stanie. Uwierzę, że ma pan prywatną butelkę na użytek własny ale tego odbierać nie zamierzam. - Pirora zaśmiała się wdzięcznie udając lekkie zakłopotanie tą sytuacją robiąc z siebie ‘głupiutką blondynkę’ no może nie głupiutka bo sama zauważyła, że to nie ten typ sklepu ale taką którą ktoś by chciał otoczyć opieką.

- A. O to chodzi. No tak, tak, zacny trunek. Tylko u nas takie robią. - stary myśliwy uśmiechnął się dumny, że ktoś tak ceni sobie smakołyk z jego rodzinnych stron. - Masz dobry gust panienko. - przyznał lekko kiwając swoją ciemnowłosą głową. Zadumał się chwilę nad tą sprawą.

- Spróbuj u Kluga. On handluje z lądem i ma stamtąd dostawy. Alkoholu też. Myślę, że jest szansa, że mógłby mieć ten trunek. - poradził po chwili namysłu.

- Siostra wyszła za mąż za Hochlandczyka na jej weselu w Barwedel głównie to podawali. To do picia a na stole zwierzyna to chyba były wszystkie rodzaje zwierząt z tamtejszego lasu. Mości pan pochodzi z okolic Hergig czy może z bardziej zalesionego miejsca jak las Darkwald czy może bliżej granicy Middenlandu? - zapytała zaciekawiona dając pole do popisu swojemu rozmówcy.

- Ja pochodzę z Koerin. To przy górach. Północny Hochland. - odparł gospodarz chyba nieco zaskoczony wiedzą blondynki o jego rodzinnej krainie. Więc odpowiedział z uznaniem chwaląc się skąd pochodzi. Chociaż nazwa pannie z Averlandu nic nie powiedziała. Może poza tym, że północny Hochland opierał się o Góry Środkowe.

- Niestety moja wiedza na temat tamtych rejonów nie jest już tak rozległa. Wiem tylko że biegnie tam szlak handlowy prowadzący bezpośrednio do Middelheim. Dokładnie wzdłuż gór Środkowych. - Przyznała się do kończącej się już wiedzy z odrobiną skruchy ale i humorem. Ojciec naciskał by znać takie rzeczy, bo nigdy nie wiadomo kiedy trzeba będzie pochlebstwami czyjejś ojczyzny zdobyć jego uznanie i przychylność.

- Czy mogę zadać pytanie dlaczego z bratem przeprowadziliście się tutaj czy będzie to już zbyt wścibskie i powinnam nie wtykać nosa w nieswoje sprawy? - Pirora przedłużała trochę tą pogawędkę głównie by wykorzystać cały czas na ogrzanie się w ciepłym pomieszczeniu. Ale mężczyzna miał w sobie coś co wzbudzało ciekawość dziewczyny, albo może po prostu chciała wiedzieć co ciągnie ludzi do zmieniania miejsca zamieszkania. Jej przybycie nie było do końca jej decyzją i może próbowała się jeszcze w tym odnaleźć.

- Oj to stare dzieje, nie ma o czym opowiadać… - mężczyzna uśmiechnął się pobłażliwie i machnął sękatą, spracowaną dłonią na znak, że pewnie to by i tak nie interesowało młodej i dobrze ubranej panienki.

- Trochę chęć przygody. A trochę głupi, szczeniacki zakład, że przejdziemy z bratem na drugą stronę gór. Właściwie to nam się udało. Wylądowaliśmy w północnym Ostlandzie. A zew przygody ciągnął dalej. On chciał wracać ale ja się uparłem zobaczyć morze. Bo mi się wtedy wydawało, że jak już jesteśmy po tej właściwej stronie gór to te morze będzie zaraz za następnymi drzewami. No cóż… Było troszkę dalej… - pokiwał głową z rozrzewnieniem nad tamtym, naiwnym, młodzieńczym sobą pełnym jednak młodzieńczej werwy i entuzjazmu. Zadumał się nad tamtymi wydarzeniami sprzed lat.

- Szczeniacki? Toście obaj zapuścili korzenie skoro nie postanowiliście wrócić w rodzinne strony - Pirora zaśmiała się uroczo. - Ale jako osoba która dopiero niedawno zobaczyłam morze pierwszy raz owszem jest imponujące i warte do zobaczenia w ciągu życia. - Pirora pochwaliła decyzje o zobaczeniu morza choć nie do końca wiedziała czy mężczyzna nie żałował tej decyzji.

- No cóż na mnie niestety już czas ale dziękuję za miłą rozmowę i za radę co do wody myśliwego. No i przynajmniej wiem do kogo iść jeśli postanowię poszerzyć moje horyzonty w dziedzinie polowań. - Pirora wstała z drugiego fotela i podała mężczyźnie dłoń na do widzenia. - Ach i nazywam się Piroa van Dake.

- Miło mi panienko. Mnie zowią Andreas Hochland. Zapewne możesz się domyślić dlaczego. - powiedział ostrożnie ściskając o wiele młodszą i delikatniejszą dłoń.

Późny ranek; Faktoria Kruk; Vasilij i Profesor.

Vasilij pokiwał głową na słowa Profesora brzmiały rozsądnie i właśnie z tego powodu podjął sugerowany temat.

- Brzmi to rozsądnie. To srebro skoro jest "gorące" będzie można kupić po niższej niż rynkowa cenie. Dam ci znać na koniec dnia co i jak. Mam w głowie pewien mniej ryzykowny pomysł niż wysyłanie tego na ślepo. - "Cichy" podsumował sprawę srebra.

- Jak dużo maków jest na rynku o jakiej sumie inwestycji mówimy? Z tego czasem nie robi się innych używek? - Vasilij na głos wypowiedział pytania które mogły prowadzić do ciekawych odpowiedzi. - W mieście są jacyś aptekarze albo alchemicy którzy powiedziałbym albo się tym zajmują albo są na tyle biegli, że by sobie poradzili z zadaniem przeróbki? - kontynuował głośne myślenie.

- No jacyś alchemicy i aptekarze to są. I przerobić pewnie mogą. Sztuka aby trafić na takiego co i chce i może. No i za darmo tego robić nie będą, też im trzeba zapłacić jakąś prowizję. - skoro szef miał plan na srebro to Profesor dalej tego nie komentował. Ale co do używek to jednak się odezwał skoro został zapytany o zdanie w tym temacie. - Można by łącznie pewnie skupić nawet i kuferek tych makówek. Za pół setki, może setkę monet. Tak na oko liczę. Jakby się za to zabrać może wyjść nieco inaczej. - powiedział ostrożnie nieco zarysowując skalę zakupów.

- Kupcie tyle maku ile się da. - położył przed Profesorem sakiewkę zawierająca 100 karlików. - Popytaj o zdolnego aptekarza lub alchemika. Tylko takiego wiesz znanego wśród naszych, pewnie różne specyfiki u takiego zamawiają. Można mu poszerzyć horyzonty. Nie chcę od razu otwierać jakiejś manufaktury ale żeby nam przerabiał trochę tego maku na potrzeby zamożnych klientów. Właśnie u kogo na tych naszych rozpytkach był towar od ręki dla lepszego klienta - Vasilij patrzył jednocześnie na listę i pytał Profesora.

- No można popytać. Powinien się któryś zgodzić. Ale to może trochę potrwać. - Profesor przyjął słowa szefa spokojnie jakby uznał to za do zrobienia chociaż niekoniecznie od ręki. Spojrzał na sakiewkę, zważył ją w dłoni i zastanawiał się chwilę.

- Duży zakup. Można wiedzieć co szef planuje? I z kim. Skąd nagle będziemy mieć dostęp do “lepszych klientów”? - zapytał potrząsając mieszkiem z monetami.

- Mam przyjaciółkę. Zajmuje się dziewczynkami między innymi tylko takimi pod lepsze gusta. Organizują nie liche imprezy i tak by się im jeszcze przydały umilacze czasu. Stąd ta cała sprawa - Vasilij opowiedział Profesorowi o sytuacji - Widzę się z nią w południe i chciałbym po drodze zahaczyć o kogoś kto ma coś od ręki. Tylko nie pospolitego i najwyższej z jakości - powiedział Giergiew kontynuując czytanie listy dostawców. - Wyrobimy własne unikatowe produkty ale póki co trzeba się poratować czymś z wyższej półki ale gotowym na dziś. - kontynuował rozmowę.

- To jak na już to można spróbować w aptece Osterbergera. Powinien coś mieć gotowego. - Profesor przyjął te słowa spokojnie i powiedział u kogo jego zdaniem mogą być najlepsze rokowania w sprawie gotowych produktów.

- Zajrzę tam po drodze. Dziś wezmę kilku chłopaków i odwiedzę arenę w południe za miastem. Mam tam do załatwienia interesy no i to miły wypad sam w sobie, gdyby tak cholernie nie wiało - dodał Vasilij gdy wyjrzał za okno.

- Z tymi rybami natomiast to wyborny pomysł. - Vasilij myślał od wczoraj nad jakimś prostym pomysłem. Tymczasem Profesor jak na zarządzającego biznesem i finansami przystało doradził proste i praktyczne rozwiązanie. - Wiem jakiego przedziału bicia spodziewamy się na maku i srebrze. Co mi powiesz o rybach? - Vasilij nie do końca wiedział czy narzut jest wart ryzyka. - Skoro Profesor wychwalał go bardziej od srebra ze względu na chodliwość towaru zysk pewnie też był rozsądny. Mimo to zapytał nie lubił niedomówień.

- Na rybach… świeżych… Tak do końca to nie wiem. Wiem po ile u nas chodzą nie mam pojęcia po ile są w stolicy. A cena musiałaby być dostosowana do tamtego rynku. U nas te ryby są dość tanie, każdy może sobie jakąś kupić praktycznie codziennie. No ale tam, w środku zimy, to chyba raczej nie. Może ktoś w rzece sobie złowi ale to pewnie jak i u nas, na własny użytek a nie na handel. Tak naprawdę szefie to trzeba by tam pojechać i się popytać już na miejscu. Dlatego dobrze jakby tam od nas pojechał ktoś z głową na karku. Myślę, że nie powinny być tańsze niż u nas. U nas to rozdają prawie za darmo. - podrapał się po głowie gdy nie bardzo czuł się na siłach wyceniać wartość rynku jakiego nie znał. Może trochę przesadzał, że tutaj ryby były “prawie za darmo” ale jednak były powszechne. W końcu byli miastem portowym a kiedyś to właśnie była tu tylko wioska rybacka. Do ryb tutaj wszyscy byli tak przyzwyczajeni jak do drzew w lesie. Nikt właściwie nie zwracał na nie uwagi. Ale tam, w głębi lądu to już mógł być dużo rzadszy towar.

- Przemyślę to. Jeśli pojedziemy to z rybami. - to było już raczej przesądzone w oczach Vasilija
- Wtedy wybierzemy wspólnie z naszych chłopców jednego z najbardziej nadającego się do handlu. Mamy kilku z głowami na karku. Tylko to jeszcze nic pewnego będę w tej sprawie rozmawiał. Może pokaże się opcja dołączyć do wyprawy do stolicy. W kupie raźniej i wtedy ugryziemy temat ryb.

- To jak szef na poważnie myśli o tej wyprawie do stolicy to ryby trochę ważą i zajmują miejsca. Trzeba by mieć jakieś sanie, zaprzęg, woźnicę no i cały ten kram. - doradca herszta skinął głową chyba jeszcze sam nie wiedząc czy szef na poważnie to zamierza czy tylko sonduje temat. Ale jak to pierwsze to pozwolił sobie na małą radę.

- Słusznie, słusznie. Przegadamy szczegóły jak zapadną decyzje. Póki co to wstępna konsultacja - Vasilij uśmiechnął się do doradcy.