[Warhammer I] "Purpurowy Cień Śmierci" - Strona 2

Avaron · 08-01-2008, 23:10

Wolfgang jednym susem zeskoczył z wozu. Pod woźnicy siedzisko sięgnął by swój okrutny miecz wydobyć. Kląć począł szpetnie, acz z cicha gdy ostrze zaklinowało się. Jednym szarpnięciem w końcu go wydobył, za pas siekierkę poręczną zatknął i rzekł na towarzyszy spoglądając:

-Nie chcę wozów prowadzić na zatracenie w nieznane. Sprawdzić trzeba, co tam się dzieje.

Nie czekając na to co zrobią, szczelniej się płaszczem okrył i w zarośla ruszył bez słowa. Począł się przez chaszcze przedzierać najciszej jak tylko umiał. Zmierzał ku miejscu gdzie spieszyli jeźdźcy. Przyczajony i gotów do skoku niczym napięta cięciwa luku przemierzał pełen cieni i przerażających głosów las...

harry_p · 09-01-2008, 00:35

-Myślałem o jakiejś małej rozrywce, ale… ale nie dosłownie.

Dodał już mnie pewnie. Mówiąc to Feliks zaczął się rozglądać najpierw spokojnie potem trochę bardziej nerwowo. Po chwili uśmiechną się zeskoczył z wozu i postąpił kilka kroków w stronę granicy lasu, rozgarniając nogą rosnącą bujnie trawe. Po chwili podniósł z ziemi długi na jakieś 5 łokci drąg.

Całkiem zgrabny, jakiś żebrak musiał zostawić jak uciekał… lub gdy go zabili. Znalezione nie kradzione.

Wracając na wóz spróbował kilku pchnięć i ciosów.

-Lepsze to niż gołe pięści.

Powiedział nie pytany.

Scarlet · 09-01-2008, 11:35

Zamknęła na chwilę oczy, wzięła kilka głębszych oddechów i starała skupić się na zapachu niesionym przez wiatr. Być może odgłos wybuchu pochodził z armat, a swąd prochu dotarł aż do nich. Po krótkiej chwili ruszyła koniem nieco do przodu.

- Felixie i Joachimie! Miejcie się na baczności. Pilnujcie wozu i nie ważcie się z niego schodzić. Trzymajmy się blisko siebie. Wolfgang sprawdzi co się tam czai.

Mam nadzieję, że to tylko porachunki armii z bandytami. Obym nie była w błędzie.

Delikatnie klepiąc konia w bok poczęła go uspakajać. Czujna, rozgląda się dookoła, świadoma , że las Drakwald jest idealnym miejscem na zasadzkę. Wąska droga utrudnia zawrócenie wozów, a otaczająca gęstwina sprzyja strzelcom.

John5 · 09-01-2008, 16:50

Joachim miał własnie zaproponować postój połączony z noclegiem, kiedy nagle jego wzrok padł na napis MATERIAŁY ŁATWOPALNE, znajdujący się na jednej z beczek. Fakt, że tak cenny ładunek jest chroniony zaledwie przez czwórkę ludzi lekko go niepokoił.

Czemu tego transportu, skoro jest taki ważny nie eskortuje armia imperialna? Czyżby chciano odwrócić uwagę od zawartości wozów najmując zwykłych ludzi do ochrony? Nie podoba mi się to, bardzo mi się nie podoba. W co ja się tym razem wpakowałem?

Z tych ponurych rozważań wyrwał go nagły huk wybuchu. Na drodze jak dośc szybko spostrzegli znajdowały się ślady sporej liczby koni, zaś skrawek niebieskiego materiału jak słusznie zauważyła Calien mógł pochodzić z munduru kawalerzysty Middenlandu. Joachim na uwagę kobiety, aby pozostał na wozie zareagował jedynie skinieniem głowy.

Jeszcze mi życie miłe, nie mam zamiaru pchać się tam, gdzie być może w tej chwili toczy się walka. Jeśli Wolfgang chce może iść sprawdzić. Ja nie mam zamiaru nadstawiać karku ponad to za co mi płacą. Zbyt wiele przeżyłem na tym świecie by nie wiedzieć czym może skończyć się nadgorliwość. Mi płacą za ochronę tego, co znajduje się na wozach, za nic więcej. A jeśli ktoś będzie ów towar próbował zagarnąc, to cóż... Pożałuje.

Zwadźca pieszczotliwym ruchem pogładził rękojeść miecza, drugą ręką trzymając lejce, po czym uśmiechnął się pod nosem. Wpatrując się w stronę, skąd pochodził odgłoś wybuchu powiedział.

-Nie powinniśmy poszukać jakiegoś miejsca na nocleg? Niedługo zapadnie kompletny zmrok a wtedy nawet pochodnie nie zdadza nam się na nic. A wręcz przeciwnie widok światła, może przyciagnąc coś, czego spotkać możemy nie mieć ochoty. Cholera wie co czai się po tych lasach. Proponuję poszukac schronienia jak tylko Wolfgang wróci i powie nam co się tam stało.-

Scarlet · 09-01-2008, 17:33

Joachim ma racje. Nie możemy zwracać na siebie uwagi obcych. Powinniśmy oddalić się od tego miejsca. Lepiej nie zawadzać na drodze. Hm.... z pewnością nie ma w tym lesie bezpiecznego zakątka, ale musimy czegoś poszukać...

- Masz słuszność Joachimie. Zaczekajmy tylko na powrót Wolfganga. Mam nadzieje, że wie co robi i nie sprowadzi na nas kłopotów.

Calien z niecierpliwością oczekując powrotu towarzysza wyjęła z torby starą mapę i poczęła przyglądać się jej.

- Tak jak myślałam....Niestety panowie. Spójrzcie-pokazała mapę- to jest jedyna droga którą możemy dostać się do miasta. Za późno na zawrócenie. Według tego co pamiętam, niedaleko powinien być zajazd. Jeśli uda nam się tam dotrzeć przed zmierzchem powinniśmy być bezpieczni.

Zwinęła mapę i schowała z powrotem to torby szczelnie zamykając.

Niespokojna, co jakiś czas okrążała wozy doglądając czy wszystko w porządku, i czy czasem nikt nie zachodzi ich od tyłu. Spoglądała wysoko na drzewa bo wie, że najlepsi strzelcy w niemal niedostrzegalny sposób potrafią zamaskować się w koronach drzew.
Nie wiele czasu pozostało im do zmierzchu...
W pewnym momencie Calien zamarła w bezruchu, a na jej twarzy malował się wyraz skupienia.

-Nie podoba mi się ta aura panująca tutaj moi drodzy... Mam wrażenie, że ten wybuch to sprawa czegoś o wiele poważniejszego...

DrHyde · 09-01-2008, 21:19

Wolfgang wbiegł w las. Rozglądając się na boki, dopiero teraz uświadomił sobie jak wielką głupotę prawdopodobnie popełnił. Zapomniał też zabrać czegokolwiek, co oświetliło by mu drogę. Po kilku metrach usłyszał głos zza jednego z drzew.

-Ani kroku dalej śmieciu bo strzelam! Powoli zawróć i kieruj się na trakt. Tylko bez zgrywania bohatera.

W głębi lasu dostrzegł dopiero teraz sylwetki czterech osób i prawdopodobnie koni.

* * *

Felix, Calien i Joachim stojąc na trakcie usłyszeli donośniejszy głos męski gdzieś w głębi lasu. Są przekonani, że głos dobiega od strony, w którą poszedł Wolfgang i z równie wielką pewnością domyślili się, że to nie jego głos. Nie zrozumieli jednak, co wykrzyczał ów mężczyzna.

harry_p · 09-01-2008, 22:14

Ech, w jakie szambo się wpakowałeś Feliksie. Zachciał ci się wyprawy…

Feliks usadowił się między beczkami. Wraz z zapadającym zmrokiem tracił swój dobry nastrój.

- W zasadzie nie ma to większego znaczenia gdzie jesteśmy. I tak została nam droga do przodu. A skoro i tak zdążamy do Middenheim to chyba nic bezpieczniejszego jak spotkać się z tamtejszymi żołnierzami. Powiedzieć, że zdążamy do ich miasta i że nie zdążyliśmy do zajazdu przed nocą i jeżeli mają podrodze to razem dojechać na jakiś bezpieczny nocleg.

Zamyślił się na chwile.

-Żeby tylko, Wolfgang nie ściągną nam, jakiej biedy na głowy. Dodał cicho.

To mówiąc wstał z pomiędzy beczek. Przeszedł na koniec wozu rozejrzał się poczym wrócił na przód wozu usiadł na koźle położył lejce po lewej stronie znaleziony drąg po prawej.

Avaron · 09-01-2008, 23:06

Jeno syknął z cicha, tłumiąc plugawe słowo, które już miał na końcu języka. Myśli jedna po drugiej jako te błyskawice przez głowę mu przemykały:

Jak mogli mnie wypatrzeć w tej gęstwinie... Jak ja mogłem ich nie spotrzec...Ich jak ich ale koni?! Psia jucha przyjdzie przypłacić głową tą historię... Chyba, że... Oni mnie w tych ciemnościach widzieć nie mogą jako i ja ich...

Jednym susem skoczył w największą gęstwinę i biec począł co tchu. Ryknął co sił w płucach tak by go usłyszeć go mogli towarzysze przy wozach

- Strzelaj se psubracie! Strzelaj do woli!!

Pognał nie bacząc już o zachowanie ciszy. Nie do wozów się jednak kierował, lecz w przeciwną zupełnie stronę.
Gałęzie po twarzy go biły, z trudem powietrze łapał i biegł dalej przed siebie nawet się nie oglądając.

Może za mną... Może tamtych nie spostrzegli... A jeśli nawet to gotowi będą...

DrHyde · 10-01-2008, 17:11

Wolfgang wbiegł głębiej w las, uciekając przed przeciwnikiem. Biegnie ile sił w nogach, nie zważając na gałęzie uderzające w jego twarz. Mrok ogarnął go ze wszystkich stron. Nagle twarzą uderzył w gruby konar, który prawdopodobnie rozciął mu czoło. Wolfgang poczuł spływającą po oczach krew i upadł na kolana wprost w kałuże.
Jego bezradność po upadku szybko minęła. Jednak niewiele mu to pomogło, nadal wszędzie widzi ciemność i ból głowy. Jedynie gdzieniegdzie dostrzegł kontury drzew i krzaków. Gdzieś w oddali zobaczył jakieś małe czerwone punkciki. Wokół niezbyt pocieszająca, nienaturalna cisza. Jakby mało miał kłopotów, po chwili poczuł ostre kłucie w stopę i przeszywający nogę ból. Dotykając po omacku stopy doszedł do wniosku, że coś mu się wbiło...

* * *

Calien rozglądając się na boki, nagle dostrzegła na trakcie od strony Altdorfu dwóch jeźdźców, siedzących w siodle. Są dobrze zbudowani i ubrani w biało-niebieskie mundury armii Middenheim. Jeździec po prawej opatulony jest w płaszcz z kapturem, również w barwach miasta. Korpus chroni brygantyna. Ma na sobie niebieskie, nacinane pludry z białą podszewką, które ozdobione są przypiętymi na rzemyku do paska czterema czaszkami. Głowę ozdabia niebieski beret z nacięciami z białą podszewką i żółtym piórem. W dłoniach trzyma wycelowaną w waszym kierunku kuszę. Jego kary koń okryty jest niebiesko-żółtym korpierzem z wyszytym herbem Middenheim. Łeb konia zdobi, umocowana na rzemienie jelenia czaszka z rogami. Drugi jeździec ubrany w biało-niebieski miparti, zabezpieczony jest napierśnikiem płytowym a na głowie ma salade. W dłoniach okrytych kolczymi rękawicami, dzierży pochodnie (w lewej) i miecz (w prawej). Jego czarny koń okryty jest
niebiesko-żółtym korpierzem z herbem Middenheim. Z lewej strony widać zamocowaną do siodła tarcze.
Jeźdźcy zatrzymali się jakieś 20 metrów za wozem Joachima.

-Jesteście otoczeni przez wojsko wolnego miasta Middenheim! Rzućcie broń i nie ruszajcie się! -wykrzyknął jakiś mężczyzna stojący między drzewami.

Po wykrzyczanym rozkazie, spomiędzy drzew wyłoniło się czterech żołnierzy. Dwóch ubranych podobnie jak kusznik na koniu. Trzymają załadowane i gotowe do strzału kusze. Dwóch ubranych jak konny w zbroi. Nie mają jednak hełmu jedynie czepce kolcze. W dłoniach dzierżą miecze i tarcze z herbem Middenheim.

-Co tu robicie? Kim jesteście? Co jest na wozach?–zapytał brodaty mężczyzna z mieczem.

Scarlet · 10-01-2008, 17:46

Usłyszawszy głosy gwałtownie spoglądnęła w stronę skąd dochodziły.
Kiedy postacie się ujawniły i zobaczyła ich oblicza dała znak ręką w stronę Joachima i Feliksa, aby opuścili swoją broń.

Otoczyli nas. Na całe szczęście to żołnierze z Middenheim... Miejmy nadzieję, że Pani Prawości wspomoże nas swoją siłą i nie zasieje ziarna niepewności wśród tych ludzi.

-Witajcie. Jesteśmy eskortą tych że wozów. Zmierzamy do Middenheim gdzie oczekuje nas pewien szanowany jegomość.

Umilkła na krótką chwilę po czym kiwnęła ręką w geście podejścia bliżej.

-Czy któryś z was, mógłby podejść do mnie na chwilę? Chciałabym przekazać pewną istotną wiadomość. A jak wiadomo las lubi słuchać...

Po chwili zastanowienia, jeden z żołnierzy opatrzony brodą podszedł do niej bliżej. Calien nachyliła się na tyle, aby móc szeptać do jego ucha.

- Wieziemy cenny ładunek, dla zapewne znanego wam i szanowanego w owym mieście, Arcymaga Albrechta Helsehera. Ingrediencje, składniki i kilka innych potrzebnych tak zacnemu magowi przyborów.Gdybyście wspomogli nas eskortą przez te niebezpieczne zakątki, na pewno był by wdzięczny, i nie wątpię , że wynagrodziłby wasz trud.

Po tych słowach wyprostowała się i zamilkła oczekując odpowiedzi żołnierza.

09-01-2008, 00:35	#12
harry_p Reputacja: 1	-Myślałem o jakiejś małej rozrywce, ale… ale nie dosłownie. Dodał już mnie pewnie. Mówiąc to Feliks zaczął się rozglądać najpierw spokojnie potem trochę bardziej nerwowo. Po chwili uśmiechną się zeskoczył z wozu i postąpił kilka kroków w stronę granicy lasu, rozgarniając nogą rosnącą bujnie trawe. Po chwili podniósł z ziemi długi na jakieś 5 łokci drąg. Całkiem zgrabny, jakiś żebrak musiał zostawić jak uciekał… lub gdy go zabili. Znalezione nie kradzione. Wracając na wóz spróbował kilku pchnięć i ciosów. -Lepsze to niż gołe pięści. Powiedział nie pytany. Ostatnio edytowane przez harry_p : 09-01-2008 o 14:14.

09-01-2008, 11:35	#13
Scarlet Reputacja: 1	Zamknęła na chwilę oczy, wzięła kilka głębszych oddechów i starała skupić się na zapachu niesionym przez wiatr. Być może odgłos wybuchu pochodził z armat, a swąd prochu dotarł aż do nich. Po krótkiej chwili ruszyła koniem nieco do przodu. - Felixie i Joachimie! Miejcie się na baczności. Pilnujcie wozu i nie ważcie się z niego schodzić. Trzymajmy się blisko siebie. Wolfgang sprawdzi co się tam czai. Mam nadzieję, że to tylko porachunki armii z bandytami. Obym nie była w błędzie. Delikatnie klepiąc konia w bok poczęła go uspakajać. Czujna, rozgląda się dookoła, świadoma , że las Drakwald jest idealnym miejscem na zasadzkę. Wąska droga utrudnia zawrócenie wozów, a otaczająca gęstwina sprzyja strzelcom. __________________ Didn't you read the tale Where happily ever after was to kiss a frog? Don't you know this tale In which all I ever wanted I'll never have For who could ever learn to love a beast? Ostatnio edytowane przez Scarlet : 09-01-2008 o 12:50.

09-01-2008, 16:50	#14
John5 Reputacja: 1	Joachim miał własnie zaproponować postój połączony z noclegiem, kiedy nagle jego wzrok padł na napis MATERIAŁY ŁATWOPALNE, znajdujący się na jednej z beczek. Fakt, że tak cenny ładunek jest chroniony zaledwie przez czwórkę ludzi lekko go niepokoił. Czemu tego transportu, skoro jest taki ważny nie eskortuje armia imperialna? Czyżby chciano odwrócić uwagę od zawartości wozów najmując zwykłych ludzi do ochrony? Nie podoba mi się to, bardzo mi się nie podoba. W co ja się tym razem wpakowałem? Z tych ponurych rozważań wyrwał go nagły huk wybuchu. Na drodze jak dośc szybko spostrzegli znajdowały się ślady sporej liczby koni, zaś skrawek niebieskiego materiału jak słusznie zauważyła Calien mógł pochodzić z munduru kawalerzysty Middenlandu. Joachim na uwagę kobiety, aby pozostał na wozie zareagował jedynie skinieniem głowy. Jeszcze mi życie miłe, nie mam zamiaru pchać się tam, gdzie być może w tej chwili toczy się walka. Jeśli Wolfgang chce może iść sprawdzić. Ja nie mam zamiaru nadstawiać karku ponad to za co mi płacą. Zbyt wiele przeżyłem na tym świecie by nie wiedzieć czym może skończyć się nadgorliwość. Mi płacą za ochronę tego, co znajduje się na wozach, za nic więcej. A jeśli ktoś będzie ów towar próbował zagarnąc, to cóż... Pożałuje. Zwadźca pieszczotliwym ruchem pogładził rękojeść miecza, drugą ręką trzymając lejce, po czym uśmiechnął się pod nosem. Wpatrując się w stronę, skąd pochodził odgłoś wybuchu powiedział. -Nie powinniśmy poszukać jakiegoś miejsca na nocleg? Niedługo zapadnie kompletny zmrok a wtedy nawet pochodnie nie zdadza nam się na nic. A wręcz przeciwnie widok światła, może przyciagnąc coś, czego spotkać możemy nie mieć ochoty. Cholera wie co czai się po tych lasach. Proponuję poszukac schronienia jak tylko Wolfgang wróci i powie nam co się tam stało.- __________________ Jeśli masz zamiar wznieść miecz, upewnij się, że czynisz to w słusznej sprawie. Armia Republiki Rzymskiej Ostatnio edytowane przez John5 : 09-01-2008 o 16:56.

09-01-2008, 17:33	#15
Scarlet Reputacja: 1	Joachim ma racje. Nie możemy zwracać na siebie uwagi obcych. Powinniśmy oddalić się od tego miejsca. Lepiej nie zawadzać na drodze. Hm.... z pewnością nie ma w tym lesie bezpiecznego zakątka, ale musimy czegoś poszukać... - Masz słuszność Joachimie. Zaczekajmy tylko na powrót Wolfganga. Mam nadzieje, że wie co robi i nie sprowadzi na nas kłopotów. Calien z niecierpliwością oczekując powrotu towarzysza wyjęła z torby starą mapę i poczęła przyglądać się jej. - Tak jak myślałam....Niestety panowie. Spójrzcie-pokazała mapę- to jest jedyna droga którą możemy dostać się do miasta. Za późno na zawrócenie. Według tego co pamiętam, niedaleko powinien być zajazd. Jeśli uda nam się tam dotrzeć przed zmierzchem powinniśmy być bezpieczni. Zwinęła mapę i schowała z powrotem to torby szczelnie zamykając. Niespokojna, co jakiś czas okrążała wozy doglądając czy wszystko w porządku, i czy czasem nikt nie zachodzi ich od tyłu. Spoglądała wysoko na drzewa bo wie, że najlepsi strzelcy w niemal niedostrzegalny sposób potrafią zamaskować się w koronach drzew. Nie wiele czasu pozostało im do zmierzchu... W pewnym momencie Calien zamarła w bezruchu, a na jej twarzy malował się wyraz skupienia. -Nie podoba mi się ta aura panująca tutaj moi drodzy... Mam wrażenie, że ten wybuch to sprawa czegoś o wiele poważniejszego... __________________ Didn't you read the tale Where happily ever after was to kiss a frog? Don't you know this tale In which all I ever wanted I'll never have For who could ever learn to love a beast? Ostatnio edytowane przez Scarlet : 09-01-2008 o 20:06.

09-01-2008, 21:19	#16
DrHyde Reputacja: 1	Wolfgang wbiegł w las. Rozglądając się na boki, dopiero teraz uświadomił sobie jak wielką głupotę prawdopodobnie popełnił. Zapomniał też zabrać czegokolwiek, co oświetliło by mu drogę. Po kilku metrach usłyszał głos zza jednego z drzew. -Ani kroku dalej śmieciu bo strzelam! Powoli zawróć i kieruj się na trakt. Tylko bez zgrywania bohatera. W głębi lasu dostrzegł dopiero teraz sylwetki czterech osób i prawdopodobnie koni. * * * Felix, Calien i Joachim stojąc na trakcie usłyszeli donośniejszy głos męski gdzieś w głębi lasu. Są przekonani, że głos dobiega od strony, w którą poszedł Wolfgang i z równie wielką pewnością domyślili się, że to nie jego głos. Nie zrozumieli jednak, co wykrzyczał ów mężczyzna. Ostatnio edytowane przez DrHyde : 09-01-2008 o 21:35.

08-01-2008, 23:10	#11
Avaron Reputacja: 1	Wolfgang jednym susem zeskoczył z wozu. Pod woźnicy siedzisko sięgnął by swój okrutny miecz wydobyć. Kląć począł szpetnie, acz z cicha gdy ostrze zaklinowało się. Jednym szarpnięciem w końcu go wydobył, za pas siekierkę poręczną zatknął i rzekł na towarzyszy spoglądając: -Nie chcę wozów prowadzić na zatracenie w nieznane. Sprawdzić trzeba, co tam się dzieje. Nie czekając na to co zrobią, szczelniej się płaszczem okrył i w zarośla ruszył bez słowa. Począł się przez chaszcze przedzierać najciszej jak tylko umiał. Zmierzał ku miejscu gdzie spieszyli jeźdźcy. Przyczajony i gotów do skoku niczym napięta cięciwa luku przemierzał pełen cieni i przerażających głosów las...

09-01-2008, 22:14	#17
harry_p Reputacja: 1	Ech, w jakie szambo się wpakowałeś Feliksie. Zachciał ci się wyprawy… Feliks usadowił się między beczkami. Wraz z zapadającym zmrokiem tracił swój dobry nastrój. - W zasadzie nie ma to większego znaczenia gdzie jesteśmy. I tak została nam droga do przodu. A skoro i tak zdążamy do Middenheim to chyba nic bezpieczniejszego jak spotkać się z tamtejszymi żołnierzami. Powiedzieć, że zdążamy do ich miasta i że nie zdążyliśmy do zajazdu przed nocą i jeżeli mają podrodze to razem dojechać na jakiś bezpieczny nocleg. Zamyślił się na chwile. -Żeby tylko, Wolfgang nie ściągną nam, jakiej biedy na głowy. Dodał cicho. To mówiąc wstał z pomiędzy beczek. Przeszedł na koniec wozu rozejrzał się poczym wrócił na przód wozu usiadł na koźle położył lejce po lewej stronie znaleziony drąg po prawej.

09-01-2008, 23:06	#18
Avaron Reputacja: 1	Jeno syknął z cicha, tłumiąc plugawe słowo, które już miał na końcu języka. Myśli jedna po drugiej jako te błyskawice przez głowę mu przemykały: Jak mogli mnie wypatrzeć w tej gęstwinie... Jak ja mogłem ich nie spotrzec...Ich jak ich ale koni?! Psia jucha przyjdzie przypłacić głową tą historię... Chyba, że... Oni mnie w tych ciemnościach widzieć nie mogą jako i ja ich... Jednym susem skoczył w największą gęstwinę i biec począł co tchu. Ryknął co sił w płucach tak by go usłyszeć go mogli towarzysze przy wozach - Strzelaj se psubracie! Strzelaj do woli!! Pognał nie bacząc już o zachowanie ciszy. Nie do wozów się jednak kierował, lecz w przeciwną zupełnie stronę. Gałęzie po twarzy go biły, z trudem powietrze łapał i biegł dalej przed siebie nawet się nie oglądając. Może za mną... Może tamtych nie spostrzegli... A jeśli nawet to gotowi będą... Ostatnio edytowane przez Avaron : 12-01-2008 o 00:40.

10-01-2008, 17:11	#19
DrHyde Reputacja: 1	Wolfgang wbiegł głębiej w las, uciekając przed przeciwnikiem. Biegnie ile sił w nogach, nie zważając na gałęzie uderzające w jego twarz. Mrok ogarnął go ze wszystkich stron. Nagle twarzą uderzył w gruby konar, który prawdopodobnie rozciął mu czoło. Wolfgang poczuł spływającą po oczach krew i upadł na kolana wprost w kałuże. Jego bezradność po upadku szybko minęła. Jednak niewiele mu to pomogło, nadal wszędzie widzi ciemność i ból głowy. Jedynie gdzieniegdzie dostrzegł kontury drzew i krzaków. Gdzieś w oddali zobaczył jakieś małe czerwone punkciki. Wokół niezbyt pocieszająca, nienaturalna cisza. Jakby mało miał kłopotów, po chwili poczuł ostre kłucie w stopę i przeszywający nogę ból. Dotykając po omacku stopy doszedł do wniosku, że coś mu się wbiło... * * * Calien rozglądając się na boki, nagle dostrzegła na trakcie od strony Altdorfu dwóch jeźdźców, siedzących w siodle. Są dobrze zbudowani i ubrani w biało-niebieskie mundury armii Middenheim. Jeździec po prawej opatulony jest w płaszcz z kapturem, również w barwach miasta. Korpus chroni brygantyna. Ma na sobie niebieskie, nacinane pludry z białą podszewką, które ozdobione są przypiętymi na rzemyku do paska czterema czaszkami. Głowę ozdabia niebieski beret z nacięciami z białą podszewką i żółtym piórem. W dłoniach trzyma wycelowaną w waszym kierunku kuszę. Jego kary koń okryty jest niebiesko-żółtym korpierzem z wyszytym herbem Middenheim. Łeb konia zdobi, umocowana na rzemienie jelenia czaszka z rogami. Drugi jeździec ubrany w biało-niebieski miparti, zabezpieczony jest napierśnikiem płytowym a na głowie ma salade. W dłoniach okrytych kolczymi rękawicami, dzierży pochodnie (w lewej) i miecz (w prawej). Jego czarny koń okryty jest niebiesko-żółtym korpierzem z herbem Middenheim. Z lewej strony widać zamocowaną do siodła tarcze. Jeźdźcy zatrzymali się jakieś 20 metrów za wozem Joachima. -Jesteście otoczeni przez wojsko wolnego miasta Middenheim! Rzućcie broń i nie ruszajcie się! -wykrzyknął jakiś mężczyzna stojący między drzewami. Po wykrzyczanym rozkazie, spomiędzy drzew wyłoniło się czterech żołnierzy. Dwóch ubranych podobnie jak kusznik na koniu. Trzymają załadowane i gotowe do strzału kusze. Dwóch ubranych jak konny w zbroi. Nie mają jednak hełmu jedynie czepce kolcze. W dłoniach dzierżą miecze i tarcze z herbem Middenheim. -Co tu robicie? Kim jesteście? Co jest na wozach?–zapytał brodaty mężczyzna z mieczem. Ostatnio edytowane przez DrHyde : 10-01-2008 o 17:38.

10-01-2008, 17:46	#20
Scarlet Reputacja: 1	Usłyszawszy głosy gwałtownie spoglądnęła w stronę skąd dochodziły. Kiedy postacie się ujawniły i zobaczyła ich oblicza dała znak ręką w stronę Joachima i Feliksa, aby opuścili swoją broń. Otoczyli nas. Na całe szczęście to żołnierze z Middenheim... Miejmy nadzieję, że Pani Prawości wspomoże nas swoją siłą i nie zasieje ziarna niepewności wśród tych ludzi. -Witajcie. Jesteśmy eskortą tych że wozów. Zmierzamy do Middenheim gdzie oczekuje nas pewien szanowany jegomość. Umilkła na krótką chwilę po czym kiwnęła ręką w geście podejścia bliżej. -Czy któryś z was, mógłby podejść do mnie na chwilę? Chciałabym przekazać pewną istotną wiadomość. A jak wiadomo las lubi słuchać... Po chwili zastanowienia, jeden z żołnierzy opatrzony brodą podszedł do niej bliżej. Calien nachyliła się na tyle, aby móc szeptać do jego ucha. - Wieziemy cenny ładunek, dla zapewne znanego wam i szanowanego w owym mieście, Arcymaga Albrechta Helsehera. Ingrediencje, składniki i kilka innych potrzebnych tak zacnemu magowi przyborów.Gdybyście wspomogli nas eskortą przez te niebezpieczne zakątki, na pewno był by wdzięczny, i nie wątpię , że wynagrodziłby wasz trud. Po tych słowach wyprostowała się i zamilkła oczekując odpowiedzi żołnierza. __________________ Didn't you read the tale Where happily ever after was to kiss a frog? Don't you know this tale In which all I ever wanted I'll never have For who could ever learn to love a beast?