Avitto

 

Mag

Sybill zgodziła się z Agako i jej sugestią by kryć się przed patrolami. Ich misja była ważniejsza niż zabijanie każdego napotkanego zielonego. Niestety siły Kadla musiały się liczyć z tym, że mała grupka Walkirii nie wygra za nich tej wojny.
Kleryczka osłoniła się tarczą i zacisnęła dłoń na zaufanym ostrzu. Przepuściła wszystkich gotujących się do boju wojowników i nie zmieniając swojej pozycji czekała na pierwsze efekty podjętej przez nich walki z zielonymi.

Ruch: pozostaje w miejscu

 

__________________
"Just remember, there is a thin line between being a hero and being a memory"

Gram jako: Irya, Venora, Chris i Lyn

Ranghar

Esmond wycelował tomem z zaklęciem w gobliny na wieży. Wokół nich zawirowały różowe płatki wiśni i gobliny powoli osunęły się na podłogę zapadając w płytki sen. Ręka maga odezwała się ponownie. Zaczęła jęczeć i zgrzytać. Nagle poczuł jak ktoś ściska go za kościstą rękę. Znikąd pojawiła się druga koścista dłoń, za nią ręka, bark, szyja, głowa i reszta kościstego ciała. Z przeklętej ręki wypłynął żywy wijący się metal, który utworzył pełną zbroję płytową wraz z dużym jednoręcznym mieczem. Czaszka odwróciła się w stronę Esmonda, w jej czarnych oczodołach migotały czerwone światełka.
- Jak mogę służyć? – Zapytał grobowy, nienaturalny głos.

Axim rzucił się na orka przed sobą. Zamachnął się Wyzwolicielem tnąc przeciwnika przez czoło, lewe oko i policzek (-3PŻ). Przeciwnik wrzasnął z bólu i zamachnął się toporem. Żołnierz zareagował błyskawicznie parując cios, a następnie uderzył orka tarczą w nos i obalił na ziemie wykańczając kolejnym silnym ciosem z tarczy wpychając nos w mózg.

Edgar wystrzelił strzałę i trafił orka w lewe ramię (-2PŻ), miał świadomość że z obecnym ekwipunkiem nie poczyni śmiertelnych ran, ale zmiękczenie przeciwnika dla ostrzy towarzyszy i tak dawało dobre rezultaty.

Draug wystrzelił strzałę, która przeleciała z furkotem koło ramienia żołnierza trafiając kolejny cel przed nim (-1PŻ). Ork złapał się za ramię w, którym tkwił grot strzały i wrzasnął gniewnie.

Rag skinęła Ryfui, która wzbiła się w powietrze i przycupnęła na pobliskim dachu. Harpia mierzyła w pierwszego widocznego goblina, który zapadał w sen. Strzała z mokrym plaskiem wbiła mu się w prawo oko. Przeciwnik padł martwy.

Rufui rozejrzała się po okolicy, przy wejściu do budynku, na którym przycupnęła stał ork rozmiarów Agako i Rozpruwacza z dwoma goblinami. Pilnowali wejścia do budynku, który wyglądał na kuźnię. Między domami mieszkalnymi przechadzał się jeden goblin.

Balkazar poczekał na salwę łuczników, a następnie zaatakował Łamaczem. Widząc, że Axim powalił już przeciwnika przed nimi odskoczył w bok atakując ranionego przez Edgara orka. Młot wybił przeciwnikowi nogę z biodra.

Grzmot w tym samym czasie zamachnął się maczugą na przeciwnika walczącego z Balkazarem. Pionowy zamach od góry w dół rozerwał połowę ciała na mięsne wióry.

Olaf przepuścił sojuszniczych orczych wojowników przodem, ale w rezultacie zdążył ich jeszcze wyprzedzić i stanąć za Grzmotem z gotową bronią, by przygmocić pierwszemu przeciwnikowi próbującemu zranić barbarzyńcę.

Sybil przepuściła chętnych do wojaczki przodem obserwując poczynania drużyny. Wyglądało na to, że nauczyła się czegoś obserwując taktyka królewskiej armii. W razie potrzeby była gotowa zareagować na poczynania wroga.

-Hej zostawcie coś dla mnie! – Krzyknął Kargul ustawiając się ramię w ramię przy Olafie i za Balkazarem.

Bjorf i Rag ruszyli się powoli do przodu. Krasnoludka wyciągnęła kuszę, ale pokręciła głową. Miała 5 towarzyszy przed sobą, którzy mocno utrudniali widoczność.

Tura przeciwnika:

Dwóch orków pilnujących wejścia do wieży krzyknęło gniewnie, gdy ich towarzysze padli trupem. Pierwszy podbiegł do Axima i wymierzył w niego dwoma toporami. Żołnierz szybko zareagował odbijając jeden topór tarczą, a drugi mieczem.

Drugi ork rzucił się gniewnie na Balkazara
- Giń pieprzony zdrajco!
Zamachnął się dwoma toporami przebijając jednym z nich pancerz na piersi Balkazara (-2PŻ).

Trójka pozostałych goblinów chrapie na dachu wieży.
Ryfui widzi jakieś sylwetki przedzierające się przez las na południowym wschodzie.

Mapa:



Brąz - Balkazar
Fiolet - Sybill
Niebieski - Axim
Jasnoniebieski -Draug
Pomarańcz - Bjorf
Zielony - Esmond
Czerwony - Rag
Cielisty - Edgar
Szary - Kargul
Żółty - Olaf
Jasnozielony - Ryfui
Biały - Grzmot

 

Noraku

Krew radośnie trysnęła w górę oblewając go kilkunastoma kroplami. Poczuł w ustach metaliczny posmak, ale tak to bywa gdy szarżuje się na wroga z uśmiechem od ucha do ucha. Stworzyli z brązowym orkiem nawet zgraną parę. Nie spodziewał się, że kiedyś będzie walczył ramię w ramię z taką bestią przeciwko innym bestiom ale nie zbadane są wyroki świata. Balkazar był teraz jego bratem-wojny. A Grzmot już dawno obiecał w jednakowy sposób odpłacać się tym, którzy krzywdzą jego rodzinę.
- NA POHYBEL POKRAKO! – wrzasnął wbijając obie bronię w zielonoskórego. – Pieprzony kozojeb nie będzie obrażał towarzyszy Grzmota!

 

__________________
you will never walk alone

MTM

 

__________________
"Pulvis et umbra sumus"

Raga

Balkazar był przekonany, że uda mu się uniknąć tego ciosu, który własnie minął jego tarczę. Niby ułamek sekundy, a tyle myśli może zmieścić się w tym czasie. Chyba jednak będzie się musiał bardziej przyłożyć przy następnych treningach. Tym bardziej, że przeciwnicy jego głównie upatrują sobie za cel. Z drugiej strony może to i dobrze. Jeśli będzie na siebie uważał to może tym razem obejdzie się bez strat. Każda para rąk jest dla Walkirii na wagę złota.
Uderzenie topora przerwało natłok myśli, a odruchy wojownika wróciły.
Balkazar usłyszał okrzyk Grzmota, a następnie złapał orka za rękę, którą trzymał trzonek topora zadającego mu ranę, przez co uniemożliwił uniki przeciwnikowi.
- Takim ciosem chciałeś mnie zabić? Zobacz co zaraz Ciebie spotka - rzucił do wroga szyderczo mając na myśli nadlatujące topory barbarzyńcy.
Brązowy ork poprawił uścisk na tarczy i młocie i ruszył do ataku.

Akcje:
Jeśli grzmot nie zabije orka to Balkazar go dobija lub atakuje następny cel.
Pozostałe akcje to ruch krętymi schodami na szczyt wieży, ale na górę wyjdzie dopiero w następnej turze.

 

__________________
Walls of stone do not a fortress make. But they're not a bad start.

Buka

Rozglądająca się po terenie Harpia, dostrzegła kilka interesujących rzeczy. Strażnicy pilnujący wejścia do budynku, na którego dachu przebywała. Kolejny Goblin spacerujący niedaleko jej zajmowanej pozycji... no i "ktosie" wychodzące nieco dalej z pomiędzy drzew.

Trzeba było ostrzec pozostałych, może uporają się za wczasu z wrogami na murze i zdążą się ukryć za blankami, nim tajemnicze osóbki wyjdą z lasku...

Ryfui zrobiła kilka kroków na dachu, by zająć lepszą pozycję do ostrzału. Strzała pomknęła w patrolującego teren Goblina. Zagwizdała rówież do reszty towarzystwa, znowu pokazując na migi, iż kogoś widzi, kierunek, oraz ruch dłonią do własnych pobratymców, aby się schowali, chociaż ukucnęli... a jak tym razem ją zignorują, to już na pewno pośle któremuś strzałę, może wtedy zwrócą na nią uwagę!



Ruch: 1x w dół-prawa, potem prawa, tak żeby być na wprost tego samotnego Goblina, strzał do niego, przyklęknięcie?

 

__________________
"Nawet nie można umrzeć w spokoju..." - by Lechu xD

Kerm

Pojawienie się ożywionego pancerza stanowiło dla Esmonda sporą niespodziankę. Miłą, skoro to nie on miał stać się celem ataku.
- Za chwilę ci powiem, kogo trzeba zabić - obiecał, odpowiadając na pytanie zbroi.
Harpia sygnalizowała, że ktoś się zbliża; z pewnością znajdzie się jakiś cel do zadźgania. I okazja do przekonania się, ile jest wart metalowy przywołaniec.

- Czy możesz wejść na wieżę i pozbyć się znajdujących się tam goblinów? - spytał po sekundzie, widząc, że nikt się nie kwapi, by dokończyć dzieła i pozbyć się znacznie śpiących wrogów.

 

Draugdin

Draug tym razem nie zmieniał kolejny raz broni na miecz i pozostał z łukiem w rękach. Raz, że nie miał na tą chwilę praktycznie żadnych szans ani okazji na jego użycie. A dwa, że w zasięgu strzału w każdej chwili mógł się pojawić jakiś nowy cel. Posłana przez niego strzała ledwie zraniła trafionego goblina, a na pewno znając życie bardzo go rozdrażniła.

Na szczęście większych i silniejszych a przede wszystkim chętnych to wojaczki było więcej. Także przeważająca większość pobiegła już do przodu robić czystki. Może to i lepiej. Każdy lubi coś innego. Na tą chwilę i tak nie mógł pomóc atakiem dystansowym w obawie przed trafieniem i zranieniem któregoś z sojuszników. Sytuacja tu i teraz na blankach wydawała się na ta chwilę rozstrzygnięta na ich korzyść.

Wypatrywał więc ewentualnych innych, nowych lub nadciągających z innych kierunków kłopotów.

 

__________________
There can be only One Draugdin!

We're fools to make war on our brothers in arms.

Avitto