Ranghar

Drużyna A

Axim skierował swoje kroki do wcześniejszych korytarzy i na południe. Stojąc na skrzyżowaniu korytarzy dostrzegł ślady towarzyszy, którzy musieli udać się na wschód. Ciche odgłosy walki odbijały się echem w długim i ciemnym korytarzu.

Nedia skinęła i przygotowała się do ataku zaklęciem.
Mroźny promień wystrzelił i trafił białe wynaturzenie, zamrażając mu rękę i nogę (13 obrażeń). Potwór wygląda na poważniej rannego.
Zwój z zaklęciem wciąż jest przydatny.

Draug wzmocniony zaklęciem Walkirii ruszył do przodu zadziornie się uśmiechając.
- Do tego zadania mam od Axima coś bardziej przydatnego! - Łotrzyk złapał za bicz i strzelając z niego owinął końcówką dłoń jaszczurzycy zmuszając ją szarpnięciem do wypuszczenia dziewczyny, którą złapała szybko Vylona i pociągnęła za sobą w kierunku fontanny.

Sybill spowolniona przez pajęczyny ruszyła ku pająkowi. Jej miecz rozbłysł światłem gdy cięła go w bok głowy (6 obrażeń). Jego ciało wydawało się twarde jak kamień, a rana nie była zbyt poważna, ale zgodnie z planem uwaga pająka skupiła się na niej.

Pluszek przedarł się przez pajęczynę pod brzuch ogromnego pająka. Zebrał wszystkie siły do ataku wymierzając potężny cios, ale chybił przewracając się, gdy pająk na chwilę podniósł się przez ranę ze strony Walkirii.

Balkazar zawrócił i zaatakował pająka w odnóża. Solidny cios młotem zwrócił na sobie uwagę pająka (8 obrażeń).

Tura przeciwnika:

Gadzica zrzuciła z siebie bicz Drauga.
- Bierz go! - krzyknęła do białego stwora, który rzucił się na Druga i spadł z nim ze schodów w pajęczą sieć. Łotrzyk jest nieprzytomny.

Skrzydlata poszybowała za Vyloną. Z jej palców wystrzelił czerwony płomień, który trafił mniszkę w plecy (12 obrażeń) Sojuszniczka boleśnie krzycząc padła na ziemię tracąc przytomność, a demonica sfrunęła do nagiej kobiety łapiąc ją za bark.

Pająk rozdrażniony atakiem Balkazara rzucił się na niego i złapał go zębiskami za tors i podniósł nad ziemię. Po pancerzu orka rozlał się jad pająka, ale zębiska nie przebiły pancerza. Balkazar uwięziony jest między zaciskającymi się zębiskami.



Drużyna O

Olaf wszedł do gabinetu naczelnika, gdzie znalazł zmiażdżone i wysuszone ciało naczelnika leżące na biurku, częściowo opierające się o połamane krzesło. Jego ciało przygniatało stosy papierów na biurku oraz zeszyt. Nieboszczyk ma zawieszony ładny, duży amulet na szyi, z którego czuć silniejszą magię. Pod ścianą stoją regały z archiwalnymi dokumentami, za biurkiem znajdują się dwie pary drzwi.

Ryfui i Esmond wtargnęli do laboratorium, gdzie znaleźli dwójkę goblińskich uciekinierów. Dwie pokraki były sparaliżowane w miejscu, trzęsły się, i piszczały. Stały w kałuży skwierczącego szlamu, który wypalał im nogi. Przed nimi wirowała szkaradna istota o ciele ameby zmieniając płynnie swój kształt. Na ciele stwora pojawiały się nieustannie ludzkie oczy i zębiaste paszcze. Wielka rozdziawiona paszcza pojawiła się na ciele i połknęła gobliny. Ich krzyczące twarze i wystające członki były przez kilka sekund widoczne w cielsku, dopóki nie skupiły na sobie uwagi lokatorów, którzy rozszarpali ich od wewnątrz. Natychmiast dziesiątki oczu pojawiło się wyczuwając nowe smakołyki, w ślad za nimi zawyło dziesiątki paszczy złowrogim bełkotem, a liczne języki ociekały śliną za rzędami ostrych zębisk.

W samym laboratorium dużo miejsca zawierało wejście do kolejnej wieży. W progu stała cienista bestia przypominająca skrzyżowanie psa i goryla. Wokół niej walały się małe ciała obwinięte dokładnie bandażami, kilka miało ceremonialne szaty na sobie i ozdoby.

Grzmot stoi oparty o ścianę i zabezpiecza korytarz.

 

Kerm

Esmond przez sekundę tylko wpatrywał się w nietypowego mieszkańca laboratorium.

- Ty to masz farta do zawierania ciekawych znajomości - rzucił pod adresem Ryfui. Nie czekając na odpowiedź posłał błyskawicę* w stronę amebowatego stwora, po czym cofnął się za próg, gotów zamknąć drzwi, gdy tylko harpia znajdzie się na korytarzu.
Nie miał zamiaru podzielić losu goblinów. Na dodatek przerośnięta ameba nie była w laboratorium sama.


________
* Zap

 

MTM

Ruch: wschodnim korytarzem do walczących

 

__________________
"Pulvis et umbra sumus"

Noraku

Kolejne drzwi, kolejna pokraka!
Grzmot oderwał się od ściany i stanął za swoimi towarzyszami z bronią gotową do ataku.
- Sprowadźcie ją tutaj! Zobaczymy czy posmakuje też w stali!
Liczył, że stworzenie ruszy w ich kierunku. Nie miał zamiaru rozpychać się wśród towarzyszy, a potrzebował sporego zamachu do ataku.

Ruch. Jeżeli harpia tez zaatakuje i odskoczy to staje w drzwiach, przejmując na siebie pierwszy impet ataku. Jak nie to ją odepchnę ^^
W dłoni Thorwaffe i tarcza.

 

__________________
you will never walk alone

Stalowy

"There is no substitute for the zeal."

Cel osiągnięty. Pluszek znajdował się pod tłowiem straszliwej poczwary. Przywołał moc kolejnego amuletu i bez opamiętania zaczął dźgać w miejsca gdzie segmenty wielkiego pająka łączyły się ze sobą.

Ruch - użycie amuletu Gorum
Atak - atak nożem w wielkiego pająka.

 

Avitto

 

Buka

- Wrogowie!! - Odwrzasnęła Olafowi Harpia, nakładając dwie strzały na cięciwę, i posłała je szybko w pso-małpowatą bestię.

- Jakiś pies-bestia-małpa i wielka galareta co właśnie zeżarła Gobliny! - Ryfui dodała po chwili, po czym odskoczyła w tył, a po chwili i bok, by czmychnąć z labolatorium i zrobić miejsce Grzmotowi.




Ruch: Jak w opisie + zdolność szybki strzał.

 

__________________
"Nawet nie można umrzeć w spokoju..." - by Lechu xD

Mag

Na nic zdawały się próby urtowania nieszczęsnej dziewczyny. Czego Sybill nie próbowała to jaszczurza kreatura i tak łapała ją w swe szpony. Walkiria poczuła ukłucie w sercu w związku z myślą jaka jej przyszła do głowy. Chyba była już tylko jedna jedyna możliwość... Bo cokolwiek kultyści zamierzali tu zrobić, Arunsun nie mogła pozwolić by odnieśli sukces.

- Nedia, najważniejsze jest nie dać im ukończyć rytuał - syknęła Walkiria do swojej akolitki i cofnęła się o krok od pająka, przed którym osłoniła się tarczą. - Jest na to jedyny sposób - dodała i w tym momencie Arunsun wyssała życie z dziewczyny. - Poślij promień w dziewczynę - nakazała.

akcja: krok w tył, wyssanie życia z dziewczyny -> przekazanie życia dla Vylony i Balkazara (lub Pluszka jeśli tamten ma max życia), Nedia lodowy promień w dziewczynę

 

__________________
"Just remember, there is a thin line between being a hero and being a memory"

Gram jako: Irya, Venora, Chris i Lyn

Raga

To raczej Balkazar w czasie walki unosił swoich wrogów w górę i rzucał nimi wokół. Odwrotna sytuacja w wykonaniu gigantycznego pająka była dla niego całkiem nowym doświadczeniem. Orkowie nie bawili się poszukiwaczy skarbów i zazwyczaj nie zapuszczali się w legowisk tego typu stworzeń. Zawsze o wiele łatwiej było złupić ludzkich poszukiwaczy przygód.

Dosyć ograniczona wiedza Balkazara o pająkach, którą wyniósł jeszcze z czasów zabaw dziecięcych, podpowiadała mu, że po etapie jadu powinno być owijanie w pajęczynę, a potem oblanie kwasem i zjadanie.

Orkowi przyszło do głowy, że w przypadku tak wielu przeciwników pająk może uznać, że jad zadziałał i puści go skupiając się na kimś innym, ale przecież nie o to mu chodziło. Jego zadaniem było jak najdłuższe odciąganie uwagi od Walkirii.

Unieruchomiony szczękoszczułkami na szczęście miał w dalszym ciągu wolne ręce, a w nich nadal dzierżył młot. Balkazar zrobił największy zamach na jaki pozwalała mu obecna sytuacja i uderzył od góry w jedyne miejsce jakie mógł trafić, czyli prosto między oczy.

Akcje: Jak w opisie.

 

__________________
Walls of stone do not a fortress make. But they're not a bad start.

Ranghar

Drużyna A

Axim dobiegł do dużego pomieszczenia z ołtarzem. Przed sobą miał otwarte ogromne wrota do sanktuarium, gdzie drużyna walczyła z olbrzymim pająkiem, latającą kobietą-gadem i kolejnym białym pomiotem.

Pluszek wzmocniony siłą medalionu zaczął dźgać pająka po odnóżach, czarnozielona maź tryskała z ran, a gluty wypłynęły z dwóch odciętych kończyn. Medalion Gorum został nienaruszony. Dziwne wyładowanie rozeszło się po nożu, który zyskał niezidentyfikowaną moc

Olbrzymi pająk zachwiał się dając Balkazarowi okazję na potężny niszczycielski cios młotem między oczy. Najbliższe oczy weszły wraz z młotem do wnętrza czaszki, a cielsko pająka powoli, jak pijane przesunęło się parę kroków w bok i zwaliło do fontanny.

Walkiria wyssała życie z porywanej dziewczyny, wraz z ostatnim oddechem jej siły życiowe rozdzieliły się na Balkazara i nieprzytomną Vylonę. Oboje zostali uleczeni o 2PŻ. Vylona otworzyła oczy i zachłannie złapała kilka szybkich wdechów powietrza.
Akolitka wystrzeliła mroźny promień, który zamroził na lód ciało dziewczyny, a zwój z zaklęciem rozpadł się. Jaszczurzyca unosząca ją w powietrzu zdziwiła się, gdy ręka trzymanej dziewczyny przyległa do niej w chłodnym uścisku. Lodowa figura nagiej i martwej ofiary pociągnęła porywaczkę w dół. Impet upadku rozkruszył jej lodowe ciało na wiele odłamków. Jaszczurzyca lekko oszołomiona zaczęła podnosić się z ziemi.
- Nic nie osiągnęliście! Każde z was się nada! Bierz ją! - zakrzyknęła gniewnie wskazując swojemu białemu pomiotowi Sybill.

Pomiot obwąchał ciało nieprzytomnego Drauga i zaskrzeczał ukazując dziesiątki ostrych zębisk. Jego czerwone ślepia znalazły Arunsun, kilkoma susami dobiegł do niej i zamachnął się długimi czarnymi szponami. Pazury przeorały jej policzek, a większa siła ataku odbiła się od pancerza (-1PŻ). Amulet jeża poczuł obecność Axima wchodzącego do pomieszczenia i zadał 2 obrażenia przeciwnikowi rozcinając jego klatkę piersiową. Pomiot wygląda na poturbowanego, ale wciąż skorego do walki.

Jaszczurzyca po kilku chwilach zaczęła czarować, wyglądało to na kolejne zaklęcie przywołania. Wskazała na wstającego Balkazara, a tuż nad jego głową pojawiły się opary dymu, z których wystrzeliła głowa żmii. Jednak ork zdążył uchylić własną głowę przed jej zębiskami. Żmija wylądowała na jego prawej ręce i owinęła się na niej blokując nią ruch.



Drużyna O

Ryfui szybko wystrzeliła dwie strzały w bestie zadając 16 obrażeń. Strzały utknęły w prawej łapie i w łopatce. Bestia zaskomlała opuszczając z pyska zmumifikowane krasnoludzkie zwłoki.

Esmond wystrzelił zaklęciem w amebowego stwora przypalając go o 10 obrażeń. Kawałek cielistej mazi rozchlapał się na boki. Zaklęcie rykoszetowało i trafiło schody przed bestią wznosząc tumany kurzu.

Ryfui i Esmond szybko odskoczyli w tył robiąc miejsce dla Grzmota w progu.

Ameba o wielu paszczach krzyknęła dziesiątkami bełkoczących głosów. Bełkot brzmi jak krzyki i jęki konających w piekielnych kręgach. Grzmot, Esmond i Ryfui są zdezorientowani, a ich ataki są słabsze o (-2) obrażenia.
Nagle otworzyła się paszcza na środku cielska i splunęła zieloną wymiocinom na Grzmota. Barbarzyńca szybko osłonił się tarczą, która zaczęła skwierczeć. Silny kwas w ciągu kilku sekund ją rozpuścił zostawiając tylko kawałek matelu z uchwytem [tarcza została zniszczona].
Stworzenie oblizując się dziesiątkami języków ruszyło w kierunku Grzmota.

Bestia wynurzyła się ze schodów i zaczęła się zbliżać w kierunku Barbarzyńcy wraz z amebą. Z wielkiego pyska toczyła pianę i szczerzyła zębiska. Zaczęła wściekle ujadać wzbudzając strach w Grzmocie, Esmondzie i Ryfui. W następnej turze nie mogą jej obrać za cel ataku.

Olaf posłał Kargula na korytarz by sprawdził co się dzieję. Sam zaczął odzyskiwać amulet, a następnie przeglądać dokumenty na biurku. Wśród różnych sprawozdań od strażników, wykazów prowiantu oraz listy więźniów znalazł również notatnik naczelnika. Przeglądając kilka ostatnich wpisów natknął się na wzmianki o epidemiach migreny u więźniów i strażników. Według doniesień wielu więźniów oszalało i zaczęło się miotać po swoich celach i rozdrapywać własne ciało oraz okaleczać się na inne sposoby. Naczelnik też przyznaje się w notatkach, że cierpi na ataki bólu głowy, słyszy czasem jakieś głosy i szepty. Ostatni wpis datowany na atak orków na miasto donosi o piekielnych krzykach i modłach dudniących pod ziemią.

Nagle z sufitu spadła macka najeżona dziesiątkami drobnych kolców, która rozczapierzyła się na palce z zębiskami. Demonolog został spowity w ostrym, mackowatym uścisku (-1PŻ), który należał do szaro brązowej istoty wiszącej na suficie. Miała małe nagie ciało bez owłosienia i bardzo długie wrzecionowate kończyny. Zasyczała ukazując ostre, długie zęby, zdeformowaną głowę i wklęsłe czarne oczy.
- To moje! Ja upolowałam! Moje!