Tacy jak ty - Strona 12

Almena · 06-01-2007, 14:14

x Zbieracie się powoli do dalszej drogi, gdy nagle słyszycie głośny, przedziwny świst. Po twarzach uderza was bardzo silny powiew wiatru, lodowatego wiatru, i czujecie jak chłód spełza wam w dół po karkach, a każdy nerw wam zadrżał, porażony niepokojem. Mróz zniknął równie gwałtownie jak się powjawił i suche, wrzące powietrze uderzyło w was duchotą. Ciszę rozdarł wrzask Bartoliniego, uciszony głośnym chrupnięciem. Odwracacie się i mrużąc oczy od słońca, widzicie demona lewitującego na tle błękitnego nieba. Zapamietujesz tylko jego wielkie, pierzaste czarne skrzydła, oraz ludzką twarz otuloną kaskadami pięknych czarnych włosów, zmrużone błękitne oczy, drwiący uśmiech. Porusza ustami, szepcze coś do Ciebie, ale nie jesteś w stanie dosłyszec jego słów. Za sekundę rozpływa się w falującym z gorąca powietrzu, zabierajac ze sobą nieruchome ciało Bartoliniego.
Trwającą moment ciszę przerywa zdumiony bełkot „maga”:
- Na kalesony mego pradziada, hyk, to była największa wrona jaką w życiu hep widziałem!!!...

- co się stało z Twoją eskortą, i najważniejsze co za towar wiozłeś i dokąd? – mag po chwili pijackiej zadumy przypomina sobie, że Avalanche zadał mu to pytanie i odpowiada:
- Eksssorta mnie wyrolowała, wasza rycerkawość! Jestem najlepszejszym kupcem w całej hep okolicy! – pochwalił się dumą. – Ojciec, dziad i wuj, i bratanek nawet, mielimy swoje stragany. Wóz pełen sukna był, i strojów,i szsz...szszszsz.... szat, hep... i różnych przyprawów i ozdobów, i nawet ceramikę wiozłem...!- A i tak typku odpowiesz mi na kilka pytań.. – dodaje potem Avalanche.
- Tak? – dziwi się „mag”. –No widzisz wasza czarna zbrojość, więc jednak coś wiem, hep, a mówił ojciec żem głupi jak de-hep-a od płota... x

Extremal · 06-01-2007, 14:48

Rozwścieczony po rozmowie z towarzyszami Avalanche został sprowadzony do parteru i. z przerażeniem obserwował całe zajście porwania Bartoliniego, przez majestatycznego demona, który wyglądem przypominał odpowiednika anioła... Upadłego anioła. był zupełnie taki sam, którego Avalanche spotkał jeszcze, w rzeczywistości , który go podpuścił i namówił do grzechu... a teraz osłabił drużynę o najsłabsze ogniwo.

"- Żadna strata... i tak więcej szkód niż pożytku z niego mieliśmy" powiedział oschle po tymże zdarzeniu.
Nagle ciszę konsternacji rozprasza....

"- Na kalesony mego pradziada, hyk, to była największa wrona jaką w życiu hep widziałem!!!..."
Podszywany mag jeszcze ględzi głupoty....

"–No widzisz wasza czarna zbrojość, więc jednak coś wiem, hep, a mówił ojciec żem głupi jak de-hep-a od płota..." po jakimś czasie Avalanche nie wytrzymuje...

"- I miał rację, jak można dopuścić do tego, by zostać zrabowanym przez własną eskortę... " Avalanche był rozgniewany tym, że nie wiózł dziad nic cennego, w przeciwnym wypadku, mógł by się wzbogacić. Ale jeśli tak ma się postać rzeczy, nie warto nachylać karku za kilka szmat i przypraw....Ale nagle, przypomniały mu się słowa z zwoju... " - Zakopalem skarb pod trzecim kamieniem na zachod". Czarny rycerz pomyślał , zdejmując hełm i drapiąc się po głowie, iż może ten głupiec będzie wiedział coś na ten temat:

"-Kupcu, wiesz może gdzie są tu jakieś... wyjątkowe kamienie na zachodzie??"

imported_Vireless · 06-01-2007, 16:36

-Panie pozwól by nie cierpiał więcej niż jest potrzebne. Daj jego duszy wrócić do odwiecznej kuźni by nie pomiatano jak... -Tu dwarf zająknął się i już nie dokończył- Lepiej nie wywoływać złego.

-By nie było nie jestem przesądny poprostu uważam że tak jest lepiej.

-Kamienie, szaty i demony nie zamydlą mi oczu. Chciałem z tobą po dobroci ale ty nie chcesz. Jak zauważyłeś zgodziłem się Ci pomoc i myślałem że odwdzięczysz się nam szczerością...
Karzeł wział do ręki młot który spoczywał po jego prawicy i położył sobie na kolanach.

-W życiu nie widziałem najemników, kórzy zgodzili się wleźć tutaj by porywali karawnę dla barchanów i gliny. Kłamiesz. -Dwarf siedząc na kamieniu gładził głowice młota i uważnie spoglądał się w oczy "maga". Jego słowa były wypowiedziane spokojnie i dostojnie.

-A może ja pójde się pomodlić tam-wskazał na małe załamanie w ścianie kanionu- a tymczasem on -tu wskazał na Avalnche'a- z tobą porozmawia ale inaczej?

Extremal · 06-01-2007, 18:22

Avalanche, trzymając swój hełm pod pachą, słuchał z uwagą słów Krasnoluda, i o dziwo Waldorff mądrze wydedukował, kto by chciał okradać parę szat, ozdób i przypraw na środku pustkowia, w dodatku strzegą go demony... Magik musiał kłamać, i Dwarf uświadomił rycerzowi, to co zapomniał, nikomu pod żadnym pozorem nie ufać.

" -A może ja pójdę się pomodlić tam, a tymczasem on z tobą porozmawia ale inaczej?"
Na ustach Avalanche'a pojawił się delikatny, acz wymowny uśmiech... który dawno już nie gościł na ponurej twarzy mrocznego rycerza.

"-Hehe, nasz przyjaciel Cię zdemaskował..." W tym momencie, Avalanche wyciąga swój miecz i przystawia nieudacznikowi do gardła.

"-Tym razem mów i tylko prawdę, drugi raz nie będę Cię prosił..Arsard, może damy mu do spróbowania, tej Twojej słynnej roślinki? Zobaczymy jak długo będzie się dusił.." Powiedział marszcząc brwi i patrząc na Magika spod byka.

Almena · 06-01-2007, 21:25

- Wyjątkowe kamienie? –zastanawia się mag (dostał ataku czkawki) – Bo ja wiem czy wyjątkowe, ino hep są takie jedne ciut za miastem hyk powiadają ludzie że to byli źli, zespuci, grzeszni hep i wiedźma zamieniła ich w posągi, takie nieruchome, takie kamyki... Siedem ich było czy osiem jakoś ino hep tak... patrzcie, tęcza!... – zerka z uśmiechem na miecz Avalancha i zataczając się odchodzi kawałek na bok.
- W życiu nie widziałem najemników, kórzy zgodzili się wleźć tutaj by porywali karawnę dla barchanów i gliny. Kłamiesz – mówi Waldorff.
„Mag” w oburzeniu grozi mu pięścią.
- Waszmość ja nigdy nie kłamię, HYK!!!! Jeśli bym skłamał to niech mnie hep piekła w tej chwili pochło-ooooooo...!!! – potknął się o własną nogę i padł jak długi.
Wstaje chwiejnie i niezdarnie się otrzepuje z piachu.
- Kara boska, miejcie litośc, klątwa, piekło mnie chciało... hyk!... – rozpacza. – Wie waszość, przyjacielowi to wypada powiedzieć, ale nikomu już nic, cśśśśś, tak? HEP! Więc wiadomo, jak to miasto, bieda czasem, czasami, wiecie tego hyk, to się coś w kieszeni schowa, to w bucie, żeby nikt nie widział... Zawija się w sukna i nie widać... właśnie chyba jednak zobaczył koś, psubrat, bo hep, bo się uparli i mi wóz wzięli... Takie małe buteleczki, jakaś książka, czy cuś... Chciałem sprzedać bo po co mi butelki i jakieś bazgroły?... Ja się na tym niznom...

Powoli idziecie dalej w głąb kanionu, w obawie że czarnoskrzydły demon którego widzieliście wróci. Mija kolejne kilka godzin, słońce zajdzie za jakieś 2 godziny. Upał słabnie, co nie zmienia faktu że po całodniowej wędrówce jesteście zmęczeni, głodni (poza Arsaadem który pozywił się roślinką) ale przede wszystkim spragnieni.

Mruk nagle coś dosłyszal i kazał się wam zatrzymac, po czym ostrożnie wygląda zza skał. Woła was do siebie – teraz wszyscy widzicie niedaleko przed sobą wyjscie z wąwozu, wąskie na jakieś jedyne 15 metrów. Całe owo wyjście jest zapchane wieloma wielkimi, poruszajacymi się powoli żukami, całe stado podobnych owadów oblazło ściany wąwozu tuż przy wyjściu. Jest ich mnóstwo, istna plaga. Wyglada na to że są to owady z całego wąwozu, skupione w tym miejscu przez tajemniczą siłę, która nie chce abyscie opuścili wąwóz inaczej niż w żołądkach robali...

Nergala · 06-01-2007, 21:52

Elfka przyjrzała się obrzydliwym owadom.
-Na ognie piekielne! - krzyknęła - W grocie, gdzie był zwój był jeden taki pancerzyk - powiedziała. - Jak myślicie, groźne są? Za dwie godziny noc, a ten stwór w jaskini to nocny łowca... Albo nas robale pożrą, albo ten przerośnięty nietoperz. Osobiście nie wybrałabym żadnej z opcji - dodała z nutką sarkazmu. - Powiadasz, "magu", że za miastem są jakieś kamyki... Co o nich wiesz? - powiedziała do "magika", ale nadal patrzyła się na odrażające robale.

geerkoto · 06-01-2007, 23:16

Rozgladam sie, czy istnieje szansa wspiecia sie i ominiecia paskudztwa gora.
Chwile nawet zastanawialem sie nad tym, czy nie wygarnac reszcie druzyny za trafny wybor.
Po chwili jednak stwierdzilem, ze znajac zlosliwosc losu, cokolwiek bysmy wybrali, trafilibysmy na klopoty.
Jako, ze myslenie z pustym brzuchem nie wychodzi najlepiej, postanowilem wysuplac z plecaka suszone rybki.
Chwila tarzania sie, podczas odpinania klapy, potem wstac, wyprezyc grzbiet, wysunac do przodu przednie lapy, jak podczas przeciagania sie. Oczami wyobrazni widze juz apetycznie pachnace rybki zawiniete w lisc kapusty, tak wysuszony, ze przypomina aktualnie pergamin. Czuje jak powoli zjezdzaja w kierunku klapy otwartego plecaka. Podnosze glowe, by zatrzymac je na karku. Spiesze tez wytlumaczyc towarzyszom moje zachowanie:
- Posilmy sie tym co mamy. Poczekamy chwile, obserwujac co tam sie dzieje; a pozniej, albo sie przebijemy, albo bedziemy musieli znajsc schronienie na noc. Poki co proponuje kes wedzonej ryby...

Extremal · 07-01-2007, 00:33

Avalanche z równie obrzydliwym grymasem obserwował robale, co Tari. Nie miał ochoty stawać czoła, temu rojowi, Ani też walczyć z tym stworem z jaskini, pewnie się zdenerwuje, jak zauważy że nie ma jego ukochanego zwoju.:
"-Albo je podpalimy, albo zrobimy obóz i przygotujemy się do ewentualnego natarcia tego stwora z jaskini, wiecie kilka pułapeczek, oliw z ogniem, może truciznę jakaś ARsard nam zrobi, a nasz przyjaciel Waldorff zmówi za nas modlitwę do swojego krasnoludzkiego boga" Zaproponował rycerz

Nergala · 07-01-2007, 00:46

Białowłosa uśmiechnęła się na słowa Avalanche'a.
-Tak czy inaczej spać spokojnie nie będziemy. Podpalić te robale to byłby dobry pomysł jakbyśmy wiedzieli, że ich pancerze tego nie wytrzymają... Jak są mocniejsze niż sądzisz, to nic im ten ogień nie zrobi. Przerośnięty nietoperz może okazać się groźny... Mam nadzieję, Waldorff, że żyjesz ze swoim bogiem na tyle dobrze, by miał całą naszą drużynę w swojej opiece... A co do tych rybek, drogi Mruku, to nie obraź się, ale za rybami nie przepadam... Będziesz miał więcej dla siebie, kocurku. - powiedziała uśmiechając się. - A rozbicie obozu mogłoby być dobrym pomysłem... Ale czy przydatnym? Moglibyśmy schować się w jakiejś jaskini, ale jakby nas tam ten latający stwór dopadł, to z nami koniec. Może ognia by się przestraszył, ale wątpię... Może wam coś ciekawego do głowy wpadnie? - zapytała i usiadła załamana na ziemi. Otworzyła plecak i wyjęła sucharki i manierkę z winem.

Almena · 07-01-2007, 14:22

x - No kamienie jak kamienie, ponoc to zaklęte dziady, ja tam nie wiem, widziałem je parę razy z daleka i to mi starczy – mruczy z niezadowoleniem „mag”,odpowiadając na pytanie Tari, siada pod skałą i kiwając się nieprzytomnie na boki powoli zapada w drzemkę.

Mruk sprawdzonym sposobem wydobywa z plecaka swój ulubiony smakołyk i z rozkoszą się pożywia, dokuczliwy głód mija i irbis czuje się o wiele lepiej. Tari tymczasem wcina sucharki popijając winem, czy też pije wino zagryzając sucharkami :P

Pomysł Avalanche`a co do podpalenia robali jest całkiem niezły. Zastanawiacie się tylko jak podpalic tyle setek, jak nie tysięcy, robali. I skad w ogóle wziąć ogień.

Pomysl co do zrobienia obozu jest bardziej kontrowersyjny. Po pierwsze jak Rith ostrzegał, ściga was pogoń, która już jednego członka druzyny wam odebrała. Po drugie raczej nie przeczekacie plagi robali – ktoś je tu wezwał i ma całą wiecznośc na czekanie...

Spoglądacie w górę, za siebie i przed siebie – wciąż widac kilkadzieiąt grot w skale i dociera do was, że przecież nie tylko ta jedna grotą, któr zwiedzili Tari i Mruk, musi być zmaieszkana, inne też mogą. Wiellki nietoperz raczej nie jest sam w wielkim kanionie pełnym wielkich jaskiń... A te pancerzyki robali raczej nie przypadkowo znalazły się w grocie nietoperza... x

06-01-2007, 14:48	#112
Extremal Reputacja: 1	Rozwścieczony po rozmowie z towarzyszami Avalanche został sprowadzony do parteru i. z przerażeniem obserwował całe zajście porwania Bartoliniego, przez majestatycznego demona, który wyglądem przypominał odpowiednika anioła... Upadłego anioła. był zupełnie taki sam, którego Avalanche spotkał jeszcze, w rzeczywistości , który go podpuścił i namówił do grzechu... a teraz osłabił drużynę o najsłabsze ogniwo. "- Żadna strata... i tak więcej szkód niż pożytku z niego mieliśmy" powiedział oschle po tymże zdarzeniu. Nagle ciszę konsternacji rozprasza.... "- Na kalesony mego pradziada, hyk, to była największa wrona jaką w życiu hep widziałem!!!..." Podszywany mag jeszcze ględzi głupoty.... "–No widzisz wasza czarna zbrojość, więc jednak coś wiem, hep, a mówił ojciec żem głupi jak de-hep-a od płota..." po jakimś czasie Avalanche nie wytrzymuje... "- I miał rację, jak można dopuścić do tego, by zostać zrabowanym przez własną eskortę... " Avalanche był rozgniewany tym, że nie wiózł dziad nic cennego, w przeciwnym wypadku, mógł by się wzbogacić. Ale jeśli tak ma się postać rzeczy, nie warto nachylać karku za kilka szmat i przypraw....Ale nagle, przypomniały mu się słowa z zwoju... " - Zakopalem skarb pod trzecim kamieniem na zachod". Czarny rycerz pomyślał , zdejmując hełm i drapiąc się po głowie, iż może ten głupiec będzie wiedział coś na ten temat: "-Kupcu, wiesz może gdzie są tu jakieś... wyjątkowe kamienie na zachodzie??" __________________ Jednogłośną decyzją prof. biskupa Fiodora Aleksandrowicza Jelcyna, dyrektora Instytutu Badań Nad Czarami i Magią w Sankt Petersburgu nie stwierdzono w naszych sesjach błędów logicznych. "Dwóch pancernych i Kotecek"

06-01-2007, 18:22	#114
Extremal Reputacja: 1	Avalanche, trzymając swój hełm pod pachą, słuchał z uwagą słów Krasnoluda, i o dziwo Waldorff mądrze wydedukował, kto by chciał okradać parę szat, ozdób i przypraw na środku pustkowia, w dodatku strzegą go demony... Magik musiał kłamać, i Dwarf uświadomił rycerzowi, to co zapomniał, nikomu pod żadnym pozorem nie ufać. " -A może ja pójdę się pomodlić tam, a tymczasem on z tobą porozmawia ale inaczej?" Na ustach Avalanche'a pojawił się delikatny, acz wymowny uśmiech... który dawno już nie gościł na ponurej twarzy mrocznego rycerza. "-Hehe, nasz przyjaciel Cię zdemaskował..." W tym momencie, Avalanche wyciąga swój miecz i przystawia nieudacznikowi do gardła. "-Tym razem mów i tylko prawdę, drugi raz nie będę Cię prosił..Arsard, może damy mu do spróbowania, tej Twojej słynnej roślinki? Zobaczymy jak długo będzie się dusił.." Powiedział marszcząc brwi i patrząc na Magika spod byka. __________________ Jednogłośną decyzją prof. biskupa Fiodora Aleksandrowicza Jelcyna, dyrektora Instytutu Badań Nad Czarami i Magią w Sankt Petersburgu nie stwierdzono w naszych sesjach błędów logicznych. "Dwóch pancernych i Kotecek"

06-01-2007, 21:52	#116
Nergala Reputacja: 1	Elfka przyjrzała się obrzydliwym owadom. -Na ognie piekielne! - krzyknęła - W grocie, gdzie był zwój był jeden taki pancerzyk - powiedziała. - Jak myślicie, groźne są? Za dwie godziny noc, a ten stwór w jaskini to nocny łowca... Albo nas robale pożrą, albo ten przerośnięty nietoperz. Osobiście nie wybrałabym żadnej z opcji - dodała z nutką sarkazmu. - Powiadasz, "magu", że za miastem są jakieś kamyki... Co o nich wiesz? - powiedziała do "magika", ale nadal patrzyła się na odrażające robale. __________________ Sore wa... Himitsu desu ^_~

06-01-2007, 23:16	#117
geerkoto Reputacja: 1	Rozgladam sie, czy istnieje szansa wspiecia sie i ominiecia paskudztwa gora. Chwile nawet zastanawialem sie nad tym, czy nie wygarnac reszcie druzyny za trafny wybor. Po chwili jednak stwierdzilem, ze znajac zlosliwosc losu, cokolwiek bysmy wybrali, trafilibysmy na klopoty. Jako, ze myslenie z pustym brzuchem nie wychodzi najlepiej, postanowilem wysuplac z plecaka suszone rybki. Chwila tarzania sie, podczas odpinania klapy, potem wstac, wyprezyc grzbiet, wysunac do przodu przednie lapy, jak podczas przeciagania sie. Oczami wyobrazni widze juz apetycznie pachnace rybki zawiniete w lisc kapusty, tak wysuszony, ze przypomina aktualnie pergamin. Czuje jak powoli zjezdzaja w kierunku klapy otwartego plecaka. Podnosze glowe, by zatrzymac je na karku. Spiesze tez wytlumaczyc towarzyszom moje zachowanie: - Posilmy sie tym co mamy. Poczekamy chwile, obserwujac co tam sie dzieje; a pozniej, albo sie przebijemy, albo bedziemy musieli znajsc schronienie na noc. Poki co proponuje kes wedzonej ryby... __________________ Znowu boli (blog)...

07-01-2007, 00:33	#118
Extremal Reputacja: 1	Avalanche z równie obrzydliwym grymasem obserwował robale, co Tari. Nie miał ochoty stawać czoła, temu rojowi, Ani też walczyć z tym stworem z jaskini, pewnie się zdenerwuje, jak zauważy że nie ma jego ukochanego zwoju.: "-Albo je podpalimy, albo zrobimy obóz i przygotujemy się do ewentualnego natarcia tego stwora z jaskini, wiecie kilka pułapeczek, oliw z ogniem, może truciznę jakaś ARsard nam zrobi, a nasz przyjaciel Waldorff zmówi za nas modlitwę do swojego krasnoludzkiego boga" Zaproponował rycerz __________________ Jednogłośną decyzją prof. biskupa Fiodora Aleksandrowicza Jelcyna, dyrektora Instytutu Badań Nad Czarami i Magią w Sankt Petersburgu nie stwierdzono w naszych sesjach błędów logicznych. "Dwóch pancernych i Kotecek"

06-01-2007, 14:14	#111
Almena Reputacja: 1	x Zbieracie się powoli do dalszej drogi, gdy nagle słyszycie głośny, przedziwny świst. Po twarzach uderza was bardzo silny powiew wiatru, lodowatego wiatru, i czujecie jak chłód spełza wam w dół po karkach, a każdy nerw wam zadrżał, porażony niepokojem. Mróz zniknął równie gwałtownie jak się powjawił i suche, wrzące powietrze uderzyło w was duchotą. Ciszę rozdarł wrzask Bartoliniego, uciszony głośnym chrupnięciem. Odwracacie się i mrużąc oczy od słońca, widzicie demona lewitującego na tle błękitnego nieba. Zapamietujesz tylko jego wielkie, pierzaste czarne skrzydła, oraz ludzką twarz otuloną kaskadami pięknych czarnych włosów, zmrużone błękitne oczy, drwiący uśmiech. Porusza ustami, szepcze coś do Ciebie, ale nie jesteś w stanie dosłyszec jego słów. Za sekundę rozpływa się w falującym z gorąca powietrzu, zabierajac ze sobą nieruchome ciało Bartoliniego. Trwającą moment ciszę przerywa zdumiony bełkot „maga”: - Na kalesony mego pradziada, hyk, to była największa wrona jaką w życiu hep widziałem!!!... - co się stało z Twoją eskortą, i najważniejsze co za towar wiozłeś i dokąd? – mag po chwili pijackiej zadumy przypomina sobie, że Avalanche zadał mu to pytanie i odpowiada: - Eksssorta mnie wyrolowała, wasza rycerkawość! Jestem najlepszejszym kupcem w całej hep okolicy! – pochwalił się dumą. – Ojciec, dziad i wuj, i bratanek nawet, mielimy swoje stragany. Wóz pełen sukna był, i strojów,i szsz...szszszsz.... szat, hep... i różnych przyprawów i ozdobów, i nawet ceramikę wiozłem...!- A i tak typku odpowiesz mi na kilka pytań.. – dodaje potem Avalanche. - Tak? – dziwi się „mag”. –No widzisz wasza czarna zbrojość, więc jednak coś wiem, hep, a mówił ojciec żem głupi jak de-hep-a od płota... x

06-01-2007, 16:36	#113
imported_Vireless Reputacja: 1	-Panie pozwól by nie cierpiał więcej niż jest potrzebne. Daj jego duszy wrócić do odwiecznej kuźni by nie pomiatano jak... -Tu dwarf zająknął się i już nie dokończył- Lepiej nie wywoływać złego. -By nie było nie jestem przesądny poprostu uważam że tak jest lepiej. -Kamienie, szaty i demony nie zamydlą mi oczu. Chciałem z tobą po dobroci ale ty nie chcesz. Jak zauważyłeś zgodziłem się Ci pomoc i myślałem że odwdzięczysz się nam szczerością... Karzeł wział do ręki młot który spoczywał po jego prawicy i położył sobie na kolanach. -W życiu nie widziałem najemników, kórzy zgodzili się wleźć tutaj by porywali karawnę dla barchanów i gliny. Kłamiesz. -Dwarf siedząc na kamieniu gładził głowice młota i uważnie spoglądał się w oczy "maga". Jego słowa były wypowiedziane spokojnie i dostojnie. -A może ja pójde się pomodlić tam-wskazał na małe załamanie w ścianie kanionu- a tymczasem on -tu wskazał na Avalnche'a- z tobą porozmawia ale inaczej?

06-01-2007, 21:25	#115
Almena Reputacja: 1	- Wyjątkowe kamienie? –zastanawia się mag (dostał ataku czkawki) – Bo ja wiem czy wyjątkowe, ino hep są takie jedne ciut za miastem hyk powiadają ludzie że to byli źli, zespuci, grzeszni hep i wiedźma zamieniła ich w posągi, takie nieruchome, takie kamyki... Siedem ich było czy osiem jakoś ino hep tak... patrzcie, tęcza!... – zerka z uśmiechem na miecz Avalancha i zataczając się odchodzi kawałek na bok. - W życiu nie widziałem najemników, kórzy zgodzili się wleźć tutaj by porywali karawnę dla barchanów i gliny. Kłamiesz – mówi Waldorff. „Mag” w oburzeniu grozi mu pięścią. - Waszmość ja nigdy nie kłamię, HYK!!!! Jeśli bym skłamał to niech mnie hep piekła w tej chwili pochło-ooooooo...!!! – potknął się o własną nogę i padł jak długi. Wstaje chwiejnie i niezdarnie się otrzepuje z piachu. - Kara boska, miejcie litośc, klątwa, piekło mnie chciało... hyk!... – rozpacza. – Wie waszość, przyjacielowi to wypada powiedzieć, ale nikomu już nic, cśśśśś, tak? HEP! Więc wiadomo, jak to miasto, bieda czasem, czasami, wiecie tego hyk, to się coś w kieszeni schowa, to w bucie, żeby nikt nie widział... Zawija się w sukna i nie widać... właśnie chyba jednak zobaczył koś, psubrat, bo hep, bo się uparli i mi wóz wzięli... Takie małe buteleczki, jakaś książka, czy cuś... Chciałem sprzedać bo po co mi butelki i jakieś bazgroły?... Ja się na tym niznom... Powoli idziecie dalej w głąb kanionu, w obawie że czarnoskrzydły demon którego widzieliście wróci. Mija kolejne kilka godzin, słońce zajdzie za jakieś 2 godziny. Upał słabnie, co nie zmienia faktu że po całodniowej wędrówce jesteście zmęczeni, głodni (poza Arsaadem który pozywił się roślinką) ale przede wszystkim spragnieni. Mruk nagle coś dosłyszal i kazał się wam zatrzymac, po czym ostrożnie wygląda zza skał. Woła was do siebie – teraz wszyscy widzicie niedaleko przed sobą wyjscie z wąwozu, wąskie na jakieś jedyne 15 metrów. Całe owo wyjście jest zapchane wieloma wielkimi, poruszajacymi się powoli żukami, całe stado podobnych owadów oblazło ściany wąwozu tuż przy wyjściu. Jest ich mnóstwo, istna plaga. Wyglada na to że są to owady z całego wąwozu, skupione w tym miejscu przez tajemniczą siłę, która nie chce abyscie opuścili wąwóz inaczej niż w żołądkach robali...

07-01-2007, 00:46	#119
Nergala Reputacja: 1	Białowłosa uśmiechnęła się na słowa Avalanche'a. -Tak czy inaczej spać spokojnie nie będziemy. Podpalić te robale to byłby dobry pomysł jakbyśmy wiedzieli, że ich pancerze tego nie wytrzymają... Jak są mocniejsze niż sądzisz, to nic im ten ogień nie zrobi. Przerośnięty nietoperz może okazać się groźny... Mam nadzieję, Waldorff, że żyjesz ze swoim bogiem na tyle dobrze, by miał całą naszą drużynę w swojej opiece... A co do tych rybek, drogi Mruku, to nie obraź się, ale za rybami nie przepadam... Będziesz miał więcej dla siebie, kocurku. - powiedziała uśmiechając się. - A rozbicie obozu mogłoby być dobrym pomysłem... Ale czy przydatnym? Moglibyśmy schować się w jakiejś jaskini, ale jakby nas tam ten latający stwór dopadł, to z nami koniec. Może ognia by się przestraszył, ale wątpię... Może wam coś ciekawego do głowy wpadnie? - zapytała i usiadła załamana na ziemi. Otworzyła plecak i wyjęła sucharki i manierkę z winem. __________________ Sore wa... Himitsu desu ^_~

07-01-2007, 14:22	#120
Almena Reputacja: 1	x - No kamienie jak kamienie, ponoc to zaklęte dziady, ja tam nie wiem, widziałem je parę razy z daleka i to mi starczy – mruczy z niezadowoleniem „mag”,odpowiadając na pytanie Tari, siada pod skałą i kiwając się nieprzytomnie na boki powoli zapada w drzemkę. Mruk sprawdzonym sposobem wydobywa z plecaka swój ulubiony smakołyk i z rozkoszą się pożywia, dokuczliwy głód mija i irbis czuje się o wiele lepiej. Tari tymczasem wcina sucharki popijając winem, czy też pije wino zagryzając sucharkami :P Pomysł Avalanche`a co do podpalenia robali jest całkiem niezły. Zastanawiacie się tylko jak podpalic tyle setek, jak nie tysięcy, robali. I skad w ogóle wziąć ogień. Pomysl co do zrobienia obozu jest bardziej kontrowersyjny. Po pierwsze jak Rith ostrzegał, ściga was pogoń, która już jednego członka druzyny wam odebrała. Po drugie raczej nie przeczekacie plagi robali – ktoś je tu wezwał i ma całą wiecznośc na czekanie... Spoglądacie w górę, za siebie i przed siebie – wciąż widac kilkadzieiąt grot w skale i dociera do was, że przecież nie tylko ta jedna grotą, któr zwiedzili Tari i Mruk, musi być zmaieszkana, inne też mogą. Wiellki nietoperz raczej nie jest sam w wielkim kanionie pełnym wielkich jaskiń... A te pancerzyki robali raczej nie przypadkowo znalazły się w grocie nietoperza... x