Carl Cabbage

Kiedy spotkanie zwołane przez gubernatora dobiegło końca, a ludzie rozeszli się, Zahary Durra uśmiechnął się do Carla Cabbage. Przysiadywał dalej w tym samym kąciku pomieszczenia.
- Panie wicegubernatorze... - zaczął - bo tak przecież powinno się nazywać stanowisko jakie pan piastuje... Wie pan, panie wicegubernatorze co jest w tym wszystkim co nas otacza najgodniejsze zastanowienia? - Zahary przyjrzał się swoim paznokciom.
- Powiem panu - Argos. To nie była decyzja Konsorcjum, a ludzi, których reprezentuje Benjamin. Z jakiegoś powodu chcieli by był to bombowiec klasy planetarnej. Rozumiem względy bezpieczeństwa, ale czy to nie przesada? Był pan wojskowym, po prawdzie myślę, że wciąż nim pan jest, więc z pewnością sam pan to już ocenił, ale do rzeczy...

Zahary podniósł się z siedziska i zaczął przechadzać się swobodnie po pomieszczeniu, czasem zatrzymując się i spoglądając na zewnątrz.

- Panie wicegubernatorze... Proszę mi wybaczyć, że używam na osobności takiego tytułu, ale lubię nazywać rzeczy po imieniu. Będzie pan gubernatrem do czasu odnalezienia pana Alaina deVall lub przybycia nowego gubernatora. To w najlepszym przypadku do wiosny. Znam przecież warunki umowy jaką pan podpisał z Fundacją. Teraz zaś pani Bale na zlecenie Benjamina próbuje przenieść kolonię, co zresztą jak mi się wydaje sam pan przypieczętował. Wie pan o czym mówię? Na pewno pan wie. Punkt dotyczący decyzyjności tylko na obszarze kolonii. Tej kolonii.

- Nie mówię tego ze złośliwości, jaką pan mnie dzisiaj zaszczycił. Podziwiam bezinteresowność jaką się pan wykazuje. Ma pan na celu dobro kolonii i niezmiernie mnie to cieszy. Chcę by pozostał pan Gubernatorem na trochę dłużej niż do wiosny. Jest pan odpowiednim kandydatem, a w interesie Konsorcjum jest, by kolonia pozostała pod dobrą opieką, którą pan z całych sił zapewnia. Jeśli takie będzie pańskie życzenie, wstawię się za panem w odpowiedniej chwili.

- Mam tylko małą uwagę. To nieodpowiednie słowo... sugestię, jeśli pan pozwoli. Widzi pan, przylecieliśmy bombowcem, z kapitanem, który nie lubi psioniki. Nie to, żebym ja ją lubił, ale to naturalna, ludzka rzecz. Jak dawniej mawiano: "Eimai ánthropos kai tipota to anthrópino de mou einai xéno". Nie ja jeden podejrzewam, że Avalon jest jedną z tych planet „dawniej zamieszkałych”. Metalówka, zapewne ruiny Argonautów... pewien człowiek twierdzi nawet że je widział. Możliwe, że planeta skrywa coś jeszcze. W zasadzie cieszy mnie to. Zapewni to szybszy rozwój i stały zarobek kolonii w dziedzinie kosmicznej turystyki, ale póki co jest to zagrożeniem. Ta planeta niestety aż kipi psioniką, i nic na to nie poradzimy. Musimy to zwalczyć razem i wierzę że pan jest najlepszym kandydatem do tego zadania, ale kapitan? Jesteśmy na jego łasce i niełasce. Póki co jego obecność nam służy, zapewnia bezpieczeństwo, ale niech pan ma na względzie przyszłe dobro kolonii. Benjamin jest dobrym i ufnym człowiekiem i nie dostrzega tego co ja. Jeśli na planecie jest coś co ma jakikolwiek związek z psioniką, mówię tutaj nawet o takich błahostkach jak dawne księgi Argonautów ich teksty, wierzenia, to powinniśmy być bardzo ostrożni w kontakcie z kapitanem Ergo Mensk. Imperium tępi wiarę na równi z psioniką.

Zahary zrobił przerwę, by się napić i zebrać myśli.

- Czy uważa pan, że Kapitan Ergo nie zawaha się, by to zniszczyć, kto wie może razem z całą planetą? Wiem, że jeden dom pan już stracił. Proszę przyjąć wyrazy współczucia, ale teraz powinniśmy pomyśleć o Avalonie. Musimy być ostrożni i zadbać o jego bezpieczeństwo. Gdyby doszło do kwarantanny czy zbombardowania palnety. Tak, wiem póki co brzmi to absurdalnie, lecz proszę mi wierzyć istnieje takie ryzyko. Niewielkie, acz zauważalne... Gdyby do tego doszło, z całą pewnością otrzymamy należną rekompensatę, ale Fundacja poniesie ogromne straty wizerunkowe, a co za tym idzie zarówno Fundacja jak i Konsorcjum, które reprezentuję, poniesie długofalowe straty finansowe. Pan przestanie być gubernatorem i razem z resztą kolonistów utraci to, co dotąd wywalczyliście. Zostanie pan i pana ludzie przetransportowany na jakąś prawdopodobnie wątpliwej jakości planetę. Szkoda by było... Avalon może być wspaniałym domem. Gorąco w to wierzę. Dlatego prosiłbym zachować dyskrecje i nie mówić o wszystkiego kapitanowi Ergo. Oczywiście w razie konieczności tak..., ale póki możemy sprawy rozwiązać bez bombardowań zachowajmy dyskrecję. Mogę na pana liczyć?

Frank “Dante” Jaeger

BOJOWY SYSTEM WALKI AVALON Nie jesteś pewny swoich umiejętności? Chcesz być szybki i silny? Chcesz nauczyć się bronić siebie, swego domu i swoich bliskich? Chcesz być silny jak tur? A może chcesz aktywnie spędzić wolny czas, z korzyścią dla zdrowia i urody? Przyjdź na codzienne ćwiczenia! Nauczymy Cię jak się bić i bronić. Jak posługiwać się bronią palną i białą. Poprawimy Twoją kondycję, sprawność i wiedzę o przetrwaniu. Dołącz do nas, a zrobimy z Ciebie wojownika! Godzina treningu porannego: 5:30 Godzina treningu wieczornego: 19:00 Lokalizacja: plac przy zbrojowni Zajęcia w terenie: ustalane indywidualnie zgodnie z liczbą chętnych. Osoba do kontaktu: Dante Jaeger

Zajęcia mające nauczyć kolonistów walki, nie cieszyły się aż takim zainteresowaniem co wykłady Melathiosa, jednak trudno było się dziwić. Wielu kolonistów ciężko pracowało fizycznie za dnia i zwyczajnie byli zmęczeni, toteż zainteresowanie musiało być mniejsze.

Na pierwszych zajęciach obecni byli:
Nae "Tek" Tinnoe, Quay Mla, Tom Mervin, Lionel Bell, Braddock Drunn, Elisa Meere, którą najwyraźniej zaciągnęła tutaj Plutonia Orbaan, Amd Oree i jego brat Lei oraz... Benjamin Taro i Adrana Gadhavi.

Największym zacięciem wykazywała się Plutonia, która z chęcią robiła za partnera do pokazywania ćwiczeń. Zaś najbardziej pojętnym uczniem okazała się oczywiście Adrana Gadhavi, zaś po niej - Lionel Bell. Najgorzej radził sobie chyba przedstawiciel Fundacji- Benjamin, co było na swój sposób zabawne.

Dante na te zajęcia nie uzyskał jeszcze zgody na użycie broni palnej, więc trening obejmował głównie walkę wręcz.

- Dante. - głos Thorra pod koniec treningu rozległ się w pobliżu zbrojowni - słyszałem, że byłeś ochroniarzem Alaina deVall. Jak ci poszło? - Thorr skrzywił się, co chyba miało być drwiącym uśmiechem. - Chciałem cię zabić Dante. W zasadzie po to tu jestem i ty to wiesz.

- Daj spokój Peyravernay - wcięła się Adrana - Odpierdalasz jakąś dziecinadę.

Thorr na chwilę tylko na nią spojrzał.
- Mam propozycję Dante. Tu i teraz. Wygrasz dam pokój, przegrasz a któregoś dnia wpakuję ci kulkę w łeb. Nie dziś, nie jutro, ale jestem cierpliwy.

Melathios Sofitres

- Pandora? - Mel zapytał chłopca. Po chwili przeczytał jeszcze raz słowo zapisane na kartce. - Istnieje wiele opinii na ten temat. Jedna z nich mówi, że to straszliwa broń, inna, że to kobieta, która popełniła parę błędów. Moim zdaniem po trochę oba. Jeśli interesuje Cię ta historia chłopcze, to mogę się z tobą podzielić, tymi skrawkami informacji jakie sam przez całe swoje życie zdobyłem. Powiedz mi najpierw, skąd wiesz o projekcie pandora.

Chłopiec spojrzał przenikliwie na doktora i po, z jakiegoś powodu, dramatycznej pauzie odpowiedział:
- Śniło mi się, gdy przybyli oni. Innym też się śniły różne rzeczy, prawda? Co panu się śniło? Jaaa... ja byłem na statku, nie takim, innym niż nasze. Patrzyłem jak oddala się Quara, cała drżała, tak jak tatko,
kiedy jeszcze tu był. Tata też tam był, ale nie widziałem go, mówił do mnie jakoś dziwnie. - chłopak speszył się, jednak nie trzeba było dodawać mu otuchy, sam zebrał się na odwagę. - mówił mi Anomander, mówiłem mu by przestał. Może pan wie co to znaczy? Potem byłem gdzie indziej. Na planecie. Były tam takie wielkie wrota z tym napisem i chyba laboratorium. - chłopak odrzucił nagle ze wstrętem kartkę - Czułem się źle, chciałem uciekać, ale nie powinniśmy uciekać. Panu też śniło się laboratorium. - stwierdził. - ...ale dobre. Powinien pan do niego wrócić.

Chłopak po raz kolejny potwierdził, że nie jest w pełni zdrów na umyśle, jednak oprócz tego faktu Mel poczuł coś dziwnego. Nawet nie chodziło o to, że chłopak wiedział o jego śnie z kriokomory. Nagle Melathios poczuł, że faktycznie tak powinien zrobić. Więcej czasu poświęcić badaniom.

Frank “Dante” Jaeger

Po incydencie z Thorrem i Dante w roli głównej w kolonii nastało pewne ożywienie. Była to pierwsza taka sytuacja, w dodatku było wielu świadków całego zajścia, którzy z chęcią dzielili się opowieścią i nie raz trochę ubarwiali całą walkę. Skutek był dwojaki, coraz więcej osób chciało pojawić się na kolejnych treningach Dante. Francis „Dante” Jaeger nieoczekiwanie w oczach wielu kolonistów urósł do rangi swoistego bohatera. Wszak najpierw pokonał krokodyla stepowego, a teraz zmierzył się i zdeklasował niezbyt lubianego, acz cholernie groźnego cyborga- olbrzyma Thorra Peyravernay’a.

Z drugiej strony, jednocześnie za zamkniętymi drzwiami gubernatora odbywały się narady co należy uczynić z tym występkiem.

Thorr oczywiście nie doznał na tyle poważnych obrażeń by mówić o zagrożeniu życia, lecz niefortunnie doznał niewielkiego wstrząśnienia mózgu. Póki co kolonijni medycy zatrzymali go na oględziny. Dante odwiedził Thorra kilka razy. Jego rywal wymiotował trochę i często tracił pion, co było spowodowane zawrotami głowy. Nie odpowiadał wiele na próby konwersacji, prócz jednego razu, który był niczym światełko w tunelu.
- Nigdy nie chciałem wysłuchać twojej wersji, Jaeger. Opowiedz jak według ciebie zginął Alfred, a potem wyjdź.

Nae "Tek" Tinnoe, Kevin Walker

Podczas gdy w kolonii zajmowano się wewnętrznym sporem, pozostała część dalej pracowała. Nae "Tek" Tinnoe umówił z kapitanem, Benjaminem oraz Kevinem Walkerem start na Argos. Cel wizyty był póki co zorientowany na szkolenie. Wśród ludzi z kolonii brakowało osób sprawnie poruszających się bez grawitacji. W prawdzie poprzednio udało się przywrócić sztuczne ciążenie na wraku, jednak i tak, należało przeszkolić ludzi w tym zakresie. Prace demontażowe niejednokrotnie będą wymagały odłączenia różnych węzłów zasilania.

Jako ekipa na Argosie zostali wytypowani Kevin Walker, jako pilot GUV'a, Nae jako ekspert techniczny, Ravi Cheshire, jako prawa ręka Nae oraz specjalista od maszyn, android "V" jako stały załogant wraku "Nadzieja Albionu". Jako, że "V" nie potrzebowała tlenu, a jej akumulatory wystarczały na znacznie dłużej niż nawet najefektywniejszy ludzi organizm, mógła przydać się do wielu zadań. Posiadała magnetyczne chwytaki na nogach, dzięki którym mógł z łatwością wykonywać prace nawet na zewnątrz wraku. Android został skierowany od razu na wrak, by rozpoczął prace przygotowawcze.

Do pomocy mieli jeszcze Francisa Pritharda jako informatyka oraz kolonialną złotą rączkę - Leo Kupcajewa. Później miał do nich dołączyć jeszcze Carl Cabbage, o ile znajdzie na to czas oraz Eve Lilieth jako mechanik znająca się na maszynowniach statków kosmicznych.

W pierwszej kolejności mieli przejść szkolenie w zakresie zero-G. W prawdzie Kevin Walker znał podstawy, jednak nawet najlepsi powinni czasem odbyć rutynowe szkolenie, a ich pomoc mogła przyśpieszyć szkolenie pozostałych rekrutów, zaraz jednak okazało się, że rola Kevina miała być odrobinę większa.

Na statku przywitał ich kapitan Ergo, chyba klasyczną, wyuczoną przemową.
- Witajcie, znajdujecie się obecnie na okręcie wojskowym “Argos”. Moim zadaniem jest zapewnić wam możliwość bezpiecznego dokowania podczas prac na wraku statku Nadzieja Albionu oraz zapewnić wsparcie, które będzie w możliwościach tego okrętu. Dla tych z was, którzy nigdy nie przebywali na okręcie imperialnym kilka wskazówek. Dopóki przebywacie na moim statku będziecie podlegać moim zasadom, nie kolonialnym. Po pierwsze obowiązuje was Imperialne prawo wojskowe. Po drugie jeśli złamiecie to prawo zostaniecie adekwatnie do niego ukarani. Po trzecie nieznajomość prawa nie jest usprawiedliwieniem. Co najważniejsze, nie wolno wam dotykać żadnego z urządzeń będących integralną częścią statku bez wiedzy uprawnionych do tego ludzi. - kapitan rozejrzał się po zebranych by upewnić się, że każdy usłyszał go dobrze i wyraźnie, nie wyglądał jakby miał zamiar teraz przedstawiać kto na statku czym się zajmuje i faktycznie tego nie zrobił.
- Macie cztery dni na wykonanie szkoleń zero-G. W tym celu udostępnimy wam szczelną ładownię, opróżnioną przez przedstawicieli Fundacji podczas desantu na Avalon. Podczas tej krótkiej wizyty zapewnimy wam wyżywienie. Niedługo zostaniecie skierowani przez pierwszego pilota Duerr do waszego kubryku. Zdaje się, że już zdążyliście się poznać. Pierwszy pilot będzie też asekurował wasze szkolenie i czuwał nad bezpieczeństwem, zaś podobno obecny tu pan Kevin Walker... - kapitan nie patrzył w tym momencie na nikogo konkretnego, co świadczyło o tym, że nie wie o kogo chodzi - ...będzie was szkolić. - kapitan skinął w stronę Amira, dając znać że teraz jego kolej.

- Miło was znów widzieć... kadeci. - Amir uśmiechnął się, po tym niezbyt niedopasowanym słowie - Wierzę, że będzie nam się dobrze współpracowało, tak jak przy nauce pilotażu GUV'a. Podczas waszego szkolenia będę czuwał nad waszym bezpieczeństwem i to moje słowo jest decydujące podczas nauki poruszania się bez grawitacji. Samo szkolenie przeprowadzi jednak Kevin Walker, co pozwoli mi bardziej skupić na waszym bezpieczeństwie. W praktyce jednak, przez większość czasu, będzie to zapewne wyglądało tak, że zajęcia poprowadzimy razem. Teraz podążajcie za mną, zaprowadzę was do waszych koi. Pierwsze szkolenie rozpoczniemy za trzy godziny. - Amir spojrzał na Kevina - w razie pytań jestem przez ten czas do twojej dyspozycji pod ósemką. Po szkoleniu zapraszam wszystkich na kolację tym korytarzem prosto i na końcu na lewo. Po posiłku część załogi ma przerwę. Często grają wtedy w karty. Możecie się dołączyć. O godzinie 23 czasu pokładowego kolejne szkolenie. Sanitariaty są w pokoju numer 31 i 32. Resztę ustalimy później.

Baron Hermann Bruno Von Bismarc

Po incydencie na statku Argos oraz permanentnym zakazie wstępu barona na Argos, jego udział w wydarzeniach był mocno ograniczony. Początkowo był pod stałym nadzorem, później Barona przekazano pod decyzyjność kolonii, czyli de facto Carla Cabbage.

Głównym tematem, jakim Baron zajął się w tym czasie była próba zbudowania odbiornika fal psionicznych. Niestety póki co nieskutecznie. Były tego pewne plusy. Baron nie miał już na sobie hamującej jego możliwości "obroży". To co prezentowało się na jego szyi było zaledwie atrapą.

Baron oprócz tego ustrojstwa na szyi, nie rzucał się w oczy, być może dzięki temu koloniści jakoś go tolerowali, choć nikt nie kwapił się by zawrzeć z nim znajomość, jednak ze względu na pracę nad odbiornikiem, Hermann Von Bismarc miał styczność z gubernatorem Carlem Cabbage, szeryfem Ariadne Kalis, psycholog Kayą Quickley, bioinżynierem Ronem Steward oraz doktor Nicol Brooks. Z tą ostatnią zdążyli poznać się już wcześniej. Nie była to teraz już dobra znajomość. Widać było też, że Nicol źle znosi współpracę z osobą, która tak ją wykorzystała, jednak póki co pracowali dalej razem. Wszak emocje nie mogły być priorytetem w tak ważnych sprawach dla kolonii.

Dla Barona dni mijały dość leniwie. Miało jednak to się zmienić z dniem, gdy przybyła do niego Ariadne Kalis z zadaniem opracowania strategii obrony przed psioniką, wydarzyło się bowiem niedługo potem coś jeszcze.

Eliza Meere poinformowała krótko o przybyciu Dantego a chwilę potem rozsunęły się drzwi.
- Proszę wejść Panie Jaeger i usiąść sobie wygodnie.
Drzwi zasunęły się i Carl usiadł z drugiej strony biurka.
- Spodziewałem się, że prędzej czy później ten granat walnie w szambo, i długo nie musiałem czekać. Teraz tylko chciałbym powiedzieć, że prywatnie gratuluję sprawy rozwiązanej po męsku i skutecznie, ale z racji urzędu muszę myśleć szerzej. To już obiło się szerokim echem, a mnie zależy na tym, by taki sposób rozwiązywania konfliktów nie wszedł nikomu w krew. Rozumie Pan o czym mowa?
Nagle w komunikatorze gubernatora pojawił się głos Elizy anonsujący przybycie Melathiosa, nim gubernator zdążył coś powiedzieć do gabinetu wpadł Sofitres.
- Gubernatorze, Frank. - Przywitał się krótko po czym powiedział - Słyszałem co się stało i chciałem wyjaśnić pewne kwestie nim wyda Pan osąd Cabbage. Frank bronił się w samoobronie, a ja sam, osobiście. - Podkreślił to słowo na wypadek gdyby miał być cytowany w jakimś raporcie.- kilkukrotnie słyszałem jak Thorr groził Jeagerowi że go zabije. Biorąc pod uwagę zachowanie “ofiary” wnoszę by zastosował pan najniższy wymiar kary i potraktował udział Franka jako obronę konieczną.
- Panie Sofitres, stoi Pan murem za swoim człowiekiem, dobrze. Ale posłuchajcie obaj. Jeżeli damy oficjalne przyzwolenie na bójki, skończy się to katastrofą. Co by było, gdyby major Thorr wyzwał tak dajmy na to panią doktor? Albo jutro Kropecky pobiłby się z kimś o jakąś głupotę? Pewnie że major Thorr zawinił, poinformowałem Panią pułkownik, by potraktowała sprawę z całą surowością, a prawo wojskowe zadziała ze skutecznością gilotyny. Dla Pana, Panie Jaeger przewidziałem najwyżej kilkudniowy przydział do Żywieniowego, trochę obierania ziemniaków przekona wszystkich że bójki nie są mile widziane, Panu korona z głowy nie spadnie, a wszyscy i tak będą wiedzieć że Thorrowi się należało. Poza tym będziecie mogli na mnie wspólnie ponarzekać, może będzie to krok ku lepszym stosunkom.
- Gubernatorze. - powiedział Frank wstając, a gestem uspokajając Sofitresa, który już wyrywał się do odpowiedzi - Rozumiem Pana przezorność, jednak jak do tej pory nie zanotowaliśmy jakichkolwiek, jak Pan to nazwał - Dante zaznaczył w powietrzu palcami cudzysłów- “bójek”. Jest to pierwszy taki przypadek i zapewniam że ostatni, bo grupa nawet po wybudzeniu w stanie krytycznym, nie reagowała alergicznie na żołnierzy niewiadomo skąd.
Gdy zajdzie konieczność się bronić, komukolwiek przed choćby umysłowo niestabilnym lub przedstawicielem “zewnętrznych”, to co wtedy? Prawo do obrony jest niezbywalną częścią naszego życia Gubernatorze, i karząc czy nie, nie może Pan tego nikomu zabronić. Może Pan się starać to zrobić owszem. Postępuje Pan jak w przypadku rozwiniętego świata, który zostawiliśmy za sobą. Tu nie mamy odpowiedniego systemu. Jeszcze.
A w przypadku człowieka, który ścigał mnie przez pół galaktyki, bo uroił sobie, że jego syn zginął w walce z mojej winy i pałał rządzą zemsty, co z nim? Miałem sobie porozmawiać z nim, jak to proponował przedstawiciel fundacji na naszym pierwszym spotkaniu? Niech Pan spyta świadków, jak skory do rozmowy był Thorr gdy przyszedł po treningu, jak na Państwa cywilizowane metody miał zwyczajnie wyjebane. Państwo za mało czasu spędziliście na pierwszej linii ognia, nie przebywaliście z takimi ludźmi jak ja czy Thorr, by móc zrozumieć zagrożenie jakie z pozoru błahe deklaracje Majora Peyravernay za sobą niosły.
Dante próbówał Panować nad emocjami, jednak wychodziło to marnie. Mówił chaotycznie, skakał od tematu do tematu. Opadł ciężko na fotel przed biurkiem Gubernatora.
- Ja - podjął po chwili, spokojny - panowałem nad sobą Gubernatorze. Przed przylotem na Avalon, po wybudzeniu, przed, a nawet po walce. Mogłem to wiele razy zakończyć, ale wybierałem odwrót i ucieczkę gdy miałem taką możliwość, bo nie jestem mordercą. Dlatego właśnie Peyrvernay żyje. I właśnie dlatego niech Pan nie popełnia głupich czynów w imię politycznej poprawności.
Mamy tu dziki zachód Panowie, a Thorr jak wydobrzeje, przyda nam się.
Dante czekał.
- Jeśli mogę jeszcze coś wtrącić, chciałbym zrezygnować z dowodzenia grupą ekspedycyjną a samemu spędzić więcej czasu w laboratorium. Wiem, że to może nie być najlepszy moment ale na swojego zastępcę polecam Franka. Ma dość doświadczenia, a jako dowódca działu będzie stał wyżej od Thorra a to powinno ostudzić jego zapały, w końcu nie będzie chyba aż tak głupi żeby atakować starszego rangą. Poza tym ma największe doświadczenie na te stanowisko. Carl no co ja ci będę pierdolił. - Mel powiedział już spokojniej. - Oczywiście nadal będę brał udział w wyprawach, ale jako ekspert z naukowego, a nie pierwsze skrzypce. Nie nadaje się do dowodzenia ludźmi w warunkach polowych. Kilku jajo głównych w habitacie to już co innego.- Mel skończył monolog szerokim uśmiechem.
- Spędziłem na froncie więcej lat niż Pan, Panie Jaeger, i nie mówię tego lekko. Ale obecnie jestem cywilnym administratorem. I rozumiem, dla Pana była to obrona konieczna, ale nie został Pan napadnięty tylko wyzwany. Wystarczyło dać sobie spokój a major Thorr pożegnałby się ze stopniem i wylądował na okręcie bez prawa powrotu. Prawo do obrony jest niezbywalne, ale musimy dać jakiś sygnał. Proszę coś zaproponować Panowie. Symbolicznie, bo jak i wy uważam, że takie ścierwo jak ten Thorr powinno być utylizowane od ręki i bez procesu, a za spuszczenie mu manta powinne być gratulacje. Ale na bójki przyzwolenia być nie może.
A co do dowództwa, to jestem za, ale proponuję, by wytrzymał Pan jeszcze z tydzień-dwa doktorze. Nie chcielibyśmy robić wrażenia, że spuszczanie łomotu "nowym" skutkuje awansem.

Dante żachnął się i odwrócił głowę w stronę okna habitatu.
Nie po to, aby manifestować swój gniew niczym nastolatek, lecz dlatego, że Gubernator gadał z sensem. Miał rację. Wszystko było logiczne i sensowne i to Dantego tak denerwowało.
- Dobrze - podjął po przedłużającej się chwili milczenia - Podejmę pracę w żywnościówce na określony przez Pana czas. Chcę zastrzec sobie jednak możliwość polowania oraz prowadzenia moich zajęć.
- A gdy skończy Ci się kara, będzie czekać na ciebie moja posadka.- Mel powiedział śmiejąc się szeroko.
- Cieszę się że dogadaliśmy się w tej sprawie. Ale to pokazało też pewną słabość - musimy mieć jasno określony sposób działania przy rozwiązywaniu wewnętrznych konfliktów, niezawisłą instancję sądowniczą. Zbiorę kilka osób, które mają wykształcenie w odpowiednim kierunku i zlecę opracowanie na przyszłość odpowiednich procedur - Carl zanotował coś u siebie. - Panie Dante, jeżeli pozwolą mi na to obowiązki, chętnie dołączę do grupy treningowej. Co prawda poranną zaprawę odbywam razem z chłopakami z garnizonu i nawykłem już do grawitacji i natlenienia tej planety, ale szkolenie bojowe to szkolenie bojowe. Przyda mi się odświeżenie walki wręcz i strzelania.

Kevin Walker, Nae "Tek" Tinnoe

Pierwszy trening okazał się niezbyt wyczerpujący, obejmował swoim zakresem całkowite podstawy, które w zasadzie w tak rozwiniętym świecie, jakim było Imperium, większość przynajmniej znała pobieżnie. Szkolenie obejmowało głównie teorię, czynniki niebezpieczne, zakładanie i zdejmowanie skafandrów, sprawdzanie szczelności, obsługę urządzenia dostarczającego tlenu, wyjaśniono co oznaczają kolejne komunikaty wyświetlane na przedniej szybce hełmów i tak dalej i tak dalej... Prawdziwa kwintesencja treningów miała dopiero nadejść późnym (avalońskim) wieczorem.

Posiłek zjedli wraz z resztą załogi. Nae jako jedyny z "turystów" kojarzył większość twarzy, choć nawet jemu nie dane było wiele rozmawiać z każdym z nich. To miało się zmienić, po tym jak pierwszy pilot zaprosił ich do wspólnej gry w karty.

Przy stole zasiadywali Kaylin Nakano, Nia Kavanaugh, Olayinka Meggyesfalvi, Uduak Nejem, Stevie McGovern, Amir Duerr oraz Kemen Bradley.

Olayinka Meggyesfalvi widząc jak znana postać Nae i ktogoś jeszcze zbliża się do ich stołu, szturchnęła Stevie'go pod bark by się przesunął i zrobił miejsce.
- Gracie z nami? - spytała patrząc na Nae, zaś Amir zaprosił ich szerokim gestem.

- Jak tam wasz piesek? - zapytał Stevie McGovern, najwyraźniej mając na myśli Barona i jego obrożę.

Baron Hermann Bruno Von Bismarc

Planeta Avalon jawiła mu się w całej swej okazałości. Ciało pozostawało w kolonii, lecz jego zmysły i myśli pokonywały bariery nieprzekraczalne dla zwykłych ludzi. Potęga umysłu Barona sprawiała, że jego mózg chłonął informację jak gąbka wodę. Nie były to wyraźne obrazy, lecz tym zajmie się później, gdy będzie wiedział gdzie i czego szukać.

Avalon jawił się mu jako miejsce o bujnej roślinności i licznej formie życia. Widział kolonię jako całość, wędrował dalej i widział opustoszały obóz Excalibura. W innym miejscu, lecz w tym samym momencie widział jedną osobę. Byt świadomy nad morzem w jakiejś jaskini, ledwie dwadzieścia parę kilometrów od jego ciała i kolonii. Daleko na północ były kolejne blisko dziesięć osób oraz kilka osób pogrążonych w głębokim śnie. Ich otoczenie było trochę podobne do kolonii, lecz krajobraz górski. Wyczuł duże skupiska metali. Wiedział że metalowych skupisk było więcej tutaj i wiele kilometrów dalej. Liczne stworzenia niedaleko były prawdopodobnie zwierzętami hodowlanymi. Poczuł dziwną ekscytację, lecz nie był w stanie odczytać więcej ani odgadnąć skąd takie emocje. Powędrował także w drugą stronę. Nie wykrył więcej inteligentnych form życia, jednak natknął się na pewne regularności.

Spotykał je co jakiś czas, jakby skały ułożone w krąg, lub jedną linię, dalej, za wulkanem, na południu teren przechodził w krajobraz pustynny, znów wyczuł bardzo duże skupisko metali, lecz prócz nieistotnych form życia zakopanych w piasku, nie odnalazł żadnych śladów. Było ich więcej, lecz trudno było mu orzec czym były.

Hermann Bruno Von Bismarc "skanował" informacje chcąc dowiedzieć się jak najwięcej. Czuł się już wyczerpany, lecz prawdziwe zmęczenie pojawi się dopiero gdy wróci do swego ciała. Nagle... poczuł nacisk na umysł. Obcy, nieznany, pewny, spokojny i silny. Wbrew swej woli przeraził się, lecz nacisk ów nie był nachalny. Jakby ktoś pukał do drzwi. "Baronie Hermann Bruno Von Bismarc, czy mogę?", pytał.

Carl Cabbage, Melathios Sofitres, Francis Jaeger

Wojna. Choć to może za duże słowo, ale należało przygotować się na konfrontację, jakkolwiek by ona nie miała wyglądać.

Gubernator myślał o kirkańskich patentach z czasów wojny pirackiej. Projekt Remora zakładał zamontowanie na asteroidach niedużych silników, dzięki czemu można było je skierować w ściśle określony punkt. As w rękawie warty oszustwa. Silniki manewrowe "Nadziei Albionu" byłyby tu idealne.
Taki atut planował przede wszystkim do walki z wrogiem tutaj, na Avalonie, lecz Carl najwyraźniej nie zapomniał o słowach Zaharego Durra. Byłby to argument także przeciw statku Argos, gdyby coś poszło nie tak i Carl Cabbage miał to na uwadze. Tylko jak tego dokonać bez wiedzy kapitana Ergo i czy nie byłoby to przesadą? Gubernator wtajemniczył w ten plan póki co tylko Dante, który... w wolnym czasie obierał "Kosmiczne Ziemniaki".

Kiedy tylko Melathios Sofitres dowiedział się, że niewielka bioelektrownia z Alg Krugera powoli zaczyna generować biogaz, otrzymał od gubernatora nowe zadania. Pierwsze było związane z metalówką. Gubernator pragną, by wykorzystać silnie żrącą metale substancję jako broń chemiczną. To również był tajny projekt, o którym wiedział tylko Dante i Melathios.

Oficjalnym projektem było udoskonalenie armatek wodnych, poprzez dodanie do zbiorników substancji, która wyjątkowo uprzykrzy życie potencjalnym napastnikom. Chodziło tu o pomysł na wywołanie efektu nieznośnego swędzenia, pieczenia lub innego...

Kolejny projekt zakładał dokładniejsze badania jednostki zwanej prześmiewczo "Bimbrownikiem".

Kolonia

Amd Oree przejął obowiązki Dante w organizowaniu polowań. Teodor Margialli rozpoczął prace nad produkcją alkoholu, który miał w prawdzie mieć znaczenie użytkowe, to jednak sztab gubernatora myślał nad wdrożeniem w przyszłości paliwa opartego o etanol. Kze'tah rozglądał się po kolonii. Pomagał raz tu raz tam, jakby czegoś szukając, jednak przede wszystkim czekał na zorganizowanie wyprawy po Avalońskie Krowy (gubernator zasugerował by to one były ich pierwszym celem hodowlanym, a nie Avalońskie Łanie). Kze'Tah w zasadzie mógłby ruszać od zaraz, czekał tylko na oficjalny rozkaz od władz i odpowiednie środki. Zwłaszcza przydatne byłyby środki usypiające lub paraliżujące, o czym już zresztą Kze'Tah wspominał Melathiosowi. Jakoś musieli owe stworzenia przetransportować.

Sprawa Thorra nie została rozstrzygnięta po myśli gubernatora. Aurelia Zavisha była emerytowanym pułkownikiem i nie miała wpływu na stopnie wojskowe. Major Thorr pozostał więc Majorem, chyba że Carl skierowałby sprawę do Kapitana Ergo Mensk, by ten przekazał to dalej. Aurelia nie miała zamiaru się tym zajmować. Miała jednak wpływ na to kto jest jej zastępcą. Thorr został zepchnięty z tego stanowiska na rzecz Ariadne Gadhavi. Oficjalnie uzasadniono to stanem zdrowia majora Peyravernay'a.

Francis Jaeger

- Też nie mieli mi kogo wysyłać. Cyborg z mechaniczną ręką do obierania bulw - poważna zawsze Ama Ala uśmiechnęła się lekko - Fabi Dalson będzie ci towarzyszyć, mam nadzieję, że się cieszysz tak samo jak on. Na pewno miło będzie się wam razem pracowało. - Ama uśmiechnęła się raz jeszcze sympatycznie do Dante, po czym zostawiła ich we dwoje. Drzwi zamknęły się. Mieli dużo bulw do obrania i tyleż tematów do zgłębienia.

- Pokój z tobą - zaczął uradowany Fabi, że ma nowego kolegę.