[media]http://static.dw.com/image/62449436_101.jpeg[/media]

Przestrzeń kosmiczna uderzyła Allcaxa ciszą, błogim wszechogarniającym milczeniem. Tysiące gwiazd i odległych galaktyk migotało cicho, zupełnie jak ozdobne lampki na czarnym płótnie. Odległa Mgławica w kształcie przypominającym Oko zapominanego Boga przytłaczała swoim rozmiarem i pięknem. Egde nigdy nie był w pustym eterze, nagle poczuł się zupełnie mały i bez znaczenia, trwał tak dłuższą chwilę zupełnie zahipnotyzowany, zdał sobie sprawę, że prawie nie oddycha urzeczony widokiem. Dopiero Lyn odezwała się na głośnikach kombinezonu.

-Poleć razem z moim sprzętem do bocznego panelu satelity. Powinieneś zdjąć go wbudowaną w kombinezon wkrętarką. Nie powinno być trudno. Potem podepnij mój komputer na standardowe szerokopasmowe łącze. Mój soft zrobi resztę. Wystarczy wcisnąć ENTER.

Egde pokiwał z nawyku głową, choć z racji utrudnionego ruchu było mu ciężko. Nacisnął joystick i gnany strumieniem powietrza podryfował do sondy. Czuł się zupełnie dziwnie nie czując ciążenia. Nie mógł nawet sprawdzić jak oddalił się od statku, leciał przed siebie, słysząc tylko bicie swojego serca, i przyspieszony oddech. W końcu dotarł do imperialnej sondy. Modląc się, by nie odbić się w czarną otchłań i patrząc na instynktownie wskaźnik tlenu złapał się poręczy. Przez chwilę dłoń mu się ześlizgnęła, ale dzięki wojskowemu refleksowi złapał się drugą ręką. Po chwili przypiął już linkę do poręczy dla techników i począł szukać panelu. Faktycznie wszystko było zgodne z technicznym hologramem znalezionym jakoś przez Healstrom. Włączył wkrętarkę i wykręcił z automatyzmem wojskowego miłośnika sprzętu cztery śrubki panelu dostępu. Te poleciały jak małe srebrne pchły ginąć w czerwieni Dathomiry. Weteran znalazł wejście do portu i się podpiął. Na szarym panelu satelity mignęło kilka lampek w wielu kolorach, na koniec zapaliła się zielona a mikro-ekran wyświetlił szybko mknące czerwone bity danych. Wystarczyło dotknąć ENTER datapadu i zgodnie z słowami sieciarki wszystko powinno pójść jak z płatka.

-Mam dostęp.- dane przeleciały jak mrugnięciem dopasowując się do archaicznego języka programowego, upadłego Imperium.- Już. Możesz wracać Egde.- skwitowała, chyba bardziej zadowolona z siebie Lyn.- Odepnij złączenie i wracaj.

Allcax odpiął się satelity i ruszył zgodnie z danymi na wyświetlaczu hełmu najprostszą drogą, dopasowując się do oddalającej się Star Kitty. W końcu znalazł się przy dolnym włazie statku. Nie sądził, że gwiezdna wędrówka wywoła tyle potu i adrenaliny. Kombinezon Lydy należał do tanich techniczno-górniczych skafandrów Czerki i to z odzysku. Niemniej odczucie braku ciążenia i tylu gwiazd, trwając jak mała cząstka nie pojętego wszechświata było tego warte. Wciągnął się do środka, a wnętrze rampy załadunkowej zaczęło dopasowywanie ciśnień. Kiedy wszystko się uformowało mężczyzna zdjął hełm i począł się rozbierać. Tak dziwnie było znów czuć w starych kościach sztuczną, nieco słabszą niż na typowej planecie, ale mimo to ciążącą grawitację. Wnet zobaczył stojącą w wyrównanym już powietrzu pomieszczenia rampy Lydę. Już praktycznie trzeźwą, w makijażu i swoim stroju przemytniczki, której papieros palił się o wiele szybciej z racji natlenienia mikro-atmosfery. Kobieta popatrzyła z podziwem na sieć blizn i poparzeń byłego szturmowca.

-Lyn mówi, że znalazła bazę piratów. Nic innego nie latało tu od dwóch miesięcy. Satelita wychwyciła ruch orbitalny i sygnatury energetyczne na jednym płaskowyżu…- na chwilę kapitan zamyśliła się.- To co wojowniku to koniec naszej wspólnej pracy? Zostawiasz łup i lecisz spełniać honorowy obowiązek? Jesteś tego pewny Egde? Kredytów zawsze za mało… ale zawsze możemy podzielić łup na czwórkę.

To było... dziwne, bardzo dziwne. Nie czuć oparcia podłoża pod stopami. Nie móc ruszyć się z miejsca bez silniczków, zamontowanych przy skafandrze. Być całkowicie uzależnionym od technologii. Bardzo dziwne... A jednak, na swój sposób wspaniałe.

Czarna przestrzeń wokół, rozświetlona milionem białych światełek i ta mgławica w oddali... Przyciągały jakimś niezwyczajnym pięknem, jednocześnie przerażając swym bezkresem. I ten czerwony glob Dathomiry, jakby spoglądający na niego z dołu. A przynajmniej Allcax myślał o tym kierunku, jako "dole", choć w rzeczywistości wiedział, że góra i dół są teraz dla niego całkowicie względne.

Gogle od Lyn okazały się zbawienne. Edge nie dałby rady dokonać napraw, nawet z instrukcjami niebieskowłosej w uchu, gdyby nie plastyczna pomoc, którą mu zapewniła. Gdy skończył, mógł wracać na statek. Jakaś jego część żałowała, że to już koniec kosmicznego spaceru...

* * * * *

Na pokładzie powitała go Lyda.

- Lyn mówi, że znalazła bazę piratów. Nic innego nie latało tu od dwóch miesięcy. Satelita wychwyciła ruch orbitalny i sygnatury energetyczne na jednym płaskowyżu… - kapitan przerwała na chwilę. - To co, wojowniku, to koniec naszej wspólnej pracy? Zostawiasz łup i lecisz spełniać honorowy obowiązek? Jesteś tego pewny Egde? Kredytów zawsze za mało… ale zawsze możemy podzielić łup na czwórkę.

- Była umowa - odrzekł eks-wojskowy, jak zwykle oszczędny w słowach. - Mój udział, w zamian za transport - a po chwili wahania dodał: - A ja zawsze dotrzymuję umów.

Wiedział, że rudowłosa odczyta to jako oznakę słabości, ale nie dbał o to. Reputacja mu się nie przyda tam, gdzie miał zamiar się udać, a był już dość blisko celu. Musiał spotkać się z tą dziewczyną. A może nie tyle musiał, co chciał, czuł że powinien. Chociaż raz w swoim życiu zrobić to, co powinien...

[media]http://www.youtube.com/watch?v=UEz8zBjAVWo&t=679s[/media]

Ambience i wygląd Dathmoriry.

Lyn siedziała w fotelu drugiego pilota, akurat, gdy weszła Lyda. Wydawała się zmieszana. Na w pół zadowolona, na wpół zdziwiona. Usiadła na swoim miejscu. Koordynaty były już wgrane na komputer pokładowy statku. Przedni czerwony wyświetlacz na modłę Imperium wyświetlał drogę podejścia i samą bazę Szkarłatnej Wiedźmy jak teraz kazała mianować się Grace Vintorri. Rot była ubrana w lekki bokserski biały bezrękawnik i wzmacniane spodnie narzędziowe, z DL-44 w kaburze.

-Nasz weteran dostał honoru do głowy. Chce byśmy go podrzuciły i wzięły naszą część łupy Smoggersów dla siebie. Robiłam przemyt ludzi, ale ta fucha wyjdzie nam o wiele lepiej. Nie mówiłam, że to samobójstwo. Doprawdy nie wiem, jak Egde chcę nakłonić naszą zaginioną do powrotu do swojego podstarzałego kochanka. Jak dla mnie dostanie blast w łeb. Przy lepszej sposobności Grace może przekona go do dołączenia do bandy. Choć sama nie wiem, jak to wyjdzie.- mówiła jak najęta Kapitan.

Po chwili włączyła pełny ciąg i jak na gabaryty YT-1300 statek zaczął błyskawicznie sunąć przez przestrzeń napędzany ciężkimi wydajnymi silnikami plazmowymi. Po chwili weszli już do studni grawitacyjnej Dathomiry i kierowali się do wejścia w atmosferę. Ta okazała się dość rzadka. Tarcie przy wchodzeniu, pod idealnie wyliczonym przez komputery kątem jak również zdolności pilotażu Rot okazały się nie do przecenienia. Kicią tylko lekko wstrząsnęło. Kiedy przebili się przez gęste czerwone chmury górnej atmosfery, barwione przez karmazynową gwiazdę przez iluminatory było widać olbrzymie połacie skalistego terenu. Utkane jak pajęczyna insekta pod wpływem , kaniony i płaskowyże ustępowały w dole gęstym arterią rzek przy, których rosły grube ciemnobrązowe stada drzew.

-Egde podchodzimy. Chyba widzę bazę Grace.-powiedziała na interkomie.

Faktycznie na jednej skale widać było szare, metalowo-betonowe ślady zabudowy. Wyglądało to na jakąś wojskową bazę z czasów Starej Republiki. Prywatną lub rządową. Pilotka włączyła systemy maskowania elektronicznego. Z tej odległości i pod takim podejściem piraci nie powinni ich zauważyć na radarach. Skaner dał początkowy zarys budowy bazy. Rot przesłała obraz na holo-wyświetlacz w mesie. Na dużej skale wśród sieci kanionów z jednego z nich wystawała głębia hangaru z płytą lądowniczą na której spoczywały M-Wingi, ciężkie myśliwce dość rzadkie, ale używane za czasów rebelii. U góry na płaskowyżu mieściła się masa budynków w tym bloki mieszkalne i centrum dowodzenia. Duży kompleks, który teraz Lyn uważała, za jakąś bazę badawczą teraz przebudowaną na siedlisko piratów.

[media]http://i.pinimg.com/564x/d5/bb/d6/d5bbd69229a1f9220b1c013d9f3c269e.jpg[/media]
M-Wing

-To wygląda na placówkę naukową jakiejś zapomnianej korporacji, jeszcze sprzed Wojen Klonów.- rzuciła rzeczowo Healstrom.

-Cokolwiek to było jest teraz bazą wypadową banitów. Musimy być ostrożne. Widzisz ten stojący radar i działka przeciwlotnicze? Mogliśmy pod nie trafić… Lądujemy załogo.

Lyda wylądowała na drobnej wysepce otoczonej przez rozgałęzienia małych rzeczek wśród stojących niezgrabnych, bulwiastych drzew i brązowych kępek traw. Statek usiadł powoli i lekko na kamienistym, pylastym podłożu.

W przestrzeni wejściowej Egde stał już w pełnym ekwipunku. Sprawdzał swoje IB-94 w dwóch kaburach. Poprawił skórzany płaszcz. Sprawdził pozostałe granaty. Poprawił przełożony przez ramię na pasku karabin. Oddychał jak przed maratonem. W sieni przed trapem pojawiła się pozostała załoga, gdy były żołnierz szykował się jak do desantu. Emrei i Żyrandol spoczywali jak na droidy przystało- dość beznamiętnie. Kobiety omiotły go wzrokiem. Pierwsza odezwała się czerwono włosa.

-Jesteś już pewny uparty staruszku prawda?- powiedziała z uśmiechem.- Pozostaje mi życzyć Ci powodzenia. Dobrze się z tobą pracowało. Kto wie może ścieżki magii, mocy lub fartu spotkają nas znowu na drodzę.

Potem Kapitan wyjęła małą, błękitnie skrzącą się fiolkę narkotyku podarowanego- co wiedziała Lyn- przez ćpunkę z bazy Coreliańskich gangsterów.

-Łap Egde.- ten złapał pojemnik z ciągle żywym, rześkim refleksem.- To przyprawa Smoggersów. Może się przydać. Badałam ją w analizatorze. Jest czysta i gęsta jak ja pierdole. Jeśli wrzucisz ją do systemów wentylacyjnych… Nie narzucam planu… ale jeśli rozprowadzisz to po bazie, goście będą widzieli przyszłość, spotkają się z zapomnianym Cthulhu z czarnej dziury, lub zrozumieją co robili w życiu źle. Jednym słowem będą wyłączeni.

Rot podeszła do Allcaxa i go przytuliła.

-Powodzenia przystojniaku.- rzekła, ścisnęła go i pocałowała w policzek.

-To wygląda na placówkę naukową jakiejś zapomnianej korporacji, jeszcze sprzed Wojen Klonów.- rzuciła rzeczowo Healstrom.

-Cokolwiek to było jest teraz bazą wypadową banitów. Musimy być ostrożne. Widzisz ten stojący radar i działka przeciwlotnicze? Mogliśmy pod nie trafić… Lądujemy załogo.

Lyn aż poczuła zimne ciarki na plecach. Bycie rozstrzelanym przez takie działa nie było czymś czego chciałoby się doświadczyć i hakerka uświadomiła sobie, że ta podróż w to miejsce, bez dobrze opłaconego z góry zlecenia, było w top trzy najdurniejszych rzeczy jakie w życiu zrobiła. Z każdą kolejną chwilą jaką spędzali na tej zabitej dechami planecie, Indygo robiła się coraz bardziej ponura.

I nic w tym nie było dziwnego. Cokolwiek co można było nazwać technologią pamiętało czasy pierwszych osadników. Piraci jak to motłoch z jakiego się składał, przywykł do prowizorki i albo łatali sprzęt "byle był" albo po prostu kąpali się w kałużach.
- Prymitywy .... - fuknęła Lyn oglądając zabudowania przez iluminator. Była pewna, że jej noga, z jej własnej i nieprzymuszonej woli, nigdy nie stanie na Dathomir. Inna sprawa, że za samymi piratami Lyn też nie przepadała. Nawet nie była w stanie wyobrazić sobie jak bardzo Grace musiała niecierpieć swojego poprzedniego życia, że zdecydowała się tu stacjonować, byle być poza zasięgiem swojego ojczulka i exmęża.

-Nasz weteran dostał honoru do głowy... - słowa Lydy wyrwały hakerkę z ponurych rozmyślań.

- Jego wola - skrzywiła się Healstrom. Dla niej temat zlecenia był zamknięty. Gdy zleceniodawca z jakiegokolwiek powodu jest niewypłacalny to zlecenie było nieważne. Dobrze że mieli fart i po drodze zaroblili więcej niż było w kontrakcie. - Kto by pomyślał że podzielimy wszystko na trzy... - szkoda jej było że Tiamat straciła życie przez to zlecenie, a i nie zależało jej na działce Edge'a, ale skoro już staruszek miał życzenie śmierci, to faktycznie lepiej było, żeby forsa nie przepadła - była daleka od rzucenia się za Allcaxem w wir waleczny. Na pewno nie w tak prymitywnym świecie i na pewno nie bez celu. Może dobrze że najemnik był taki skryty i wycofany, nie było okazji się z nim zaprzyjaźnić i dzięki temu podjecie jedynej logicznej decyzji przychodziło Lyn dość łatwo.

Lyda poszła przodem. Indygo początkowo nie zamierzała żegnać się z Egdem, zostać tam gdzie siedziała na fotelu drugiego pilota, ale tak jakoś uznała, że jednak wypadało pójść na trap i chociaż mu pomachać.
Ociągając się wstała i ruszyła w kierunku śluzy.
Po drodze minęła Emreia, który jak to droid, kiedy nie było potrzeby działania stał pod ścianą i się kurzył.
- A ty nie idziesz z Allcaxem? - zapytała.
Emrei skierował na nią głowę i popatrzył z góry czerwonymi optykami.
- Organik Allcax zachowuje się nielogicznie. Szansa na powodzenie na poziomie błędu statystycznego - odpowiedział beznamiętnym tonem. - Potrzebuję ulepszeń nim przystąpię do nowego zlecenia.
- I właśnie dlatego was wolę od ... organików - zaśmiała się lekko hakerka. - Można zawsze liczyć na trzeźwość waszego osądu - dodała i ruszyła dalej.

Trafiła akurat na moment gdy Lyda rzuciła się Edge'owi na szyję i go pocałowała.
- Łał, chwilę mnie nie było i już tu jakiś romans się rozwinął? - zażartowała sobie Lyn. Stanęła u szczytu trapu, łapiąc się pod boki. - Sorry Edge, ale ja akurat jestem po stronie tej całej Szkarłatnej Wiedźmy, więc mogę ci tylko pożyczyć powodzenia. I nie wysłać ten informacji co miałam wysłać Wiedźmie o planach jej tatulka - hakerka rozłożyła bezradnie ręce. - Gdyby jednak ci się udało wyjść z tego z życiem... To odszukaj nas. Jakieś pół roku przetrzymamy twoją forsę - zaproponowała.

Trap zamknął się z cichym zgrzytem. Kobiety zauważyły, że stojący przy wejściu Emrei salutuje potężnym mechanicznym ramieniem a potem kieruje się do mesy. Dziewczyny zrobiły to samo, Lyda wzięła napój energetyczny z małej lodówki i rzuciła go równie zużytej przyjaciółce. Po chwili rozbrzmiała lekka, rytmiczna muzyka elektroniczna z rozciągniętą perkusją w metrum 4/4.

-Nie lecimy?- rzuciła Lyn.

Kapitan parsnęła, jakby hakerka powiedziała oczywistą głupotę, popijając łyk energetyka.

-Reaktor musi się schłodzić po niedawnym locie w nadświetnej. Przynajmniej dziesięć, piętnaście minut. Nasz Egde będzie pewnie już martwy…

-Sam wybrał sobie ten los. Nie rozumiem jego decyzji.

Lyda wyjęła papierosa, odkrywając, że kończy jej się paczka i rozpaliła go od
łaty termicznej. Mały pomarańczowy punkt zaświecił w ciemnej głównej przestrzeni Kici.

-To stara szkoła, za stara. Oni tak mają, znałam takich… No przynajmniej niektórzy. Allcax do nich należy.

***

Wiatr zaczął mocno, przeciągle wiać jak bicz Zabrackich bógów. Weteran szedł na widoku. Jako neutralny gość, posłaniec nie musiał się skradać, dokonywać inflirtacji, wrzucać przyprawy do wentylacji, zabijać nieświadomych wrógów. Ciężkie wojskowe buty, skrzeczały pod pomarańczowo-czerwonym piaskiem. Mijał skały i bulwiaste drzewa z pnączami zbliżając się do bazy, wiatr rozwiewał jego krótkie włosy z zakolami. Zobaczył starą windę towarową. Nie trzymał dłoni przy broni.

Wyczuł instynktownie obecność. Za plecami. Odwrócił się trzymając ręce w górze. Zobaczył pokrytych czarnym tuszem Zabraków. Jeden miał żółtą skórę, drugi czerwoną, jednak byli tak mocno, plemiennie wytatuowani, że zdało się kolor skóry był dodatkiem do wojowniczej czerni.

Powiedzieli coś w dziwnym dialekcie. Trzymali łuki kompozytowe z naciągniętymi strzałami. Rzucili coś brutalnie, wściekle z nutą ksenofobii. Egde odpowiedział w basicu.


- Przyszedłem spotkać się z waszą szefową.

Żółty Zabrak zeskoczył z pułki skalnej. Nachylił się nad nim, wąchając go i szczerząc zęby przy twarzy Allcaxa. Zaśmiali się.

-Do szefowowej? Śmieszny człek, śmieszny człowieczek. Ląduje na Dathomirze… Czego on szuka? Szefowowej?

-Tak. Mam dla niej wiadomość. Jesteście zagrożeni.

-Zagrożeni?- odparł czerwony, wydawał się rozsądniejszy i mówił płynniej w ogólnym.

-Tak Nowy Porządek mógł was wytropić.

-Łowca Nagród. Poznaję takich. My ucinamy takim genitalia… i karmimy nimi nasze psy burzowe.- Allcax na te słowa mimowolnie poczuł uścisk zimna. Wiedział, że to prawda. Vintorri wybrała sobie miłych towarzyszy.

-Za mną łowczy psie. Za mną. Oddaj broń Łowiecki Psie. Oddaj i windą. Do Szkarłatnej Panii. Ona zdecyduje co z tobą zrobić.

Weteran westchnął. Nie spodziewał się, innego przebiegu sytuacji. Skoro nie przebili go strzałą ani na razie, przynajmniej posiadał genitalia plan przebiegał optymalnie. Żółty zaśmiał się ochryple, złowieszczo, pierwotnie. Rozbroili go. Stracił IB-94, granaty i karabin. Żółty przyjrzał się broni i zrobił młynek pistoletem. Wycelował w niebo i wystrzelił. Czerwona wiązka poleciała w czerwone niebo.

***

Po wyjściu z zbudowanego w klif kompleksu, wyszli z bunkra na płaskowyż. Egde zauważył, że flota posiada siedem M-wingów, a na wysokości wiatr wiał jeszcze mocniej. Niebo przybrało czarno-czerwone złowieszcze chmury, a z daleka błyskało się, za chwilę miała rozpętać się burza. Poruszenie wiatru było tak duże, że mężczyzna musiał wysilać się idąc, trzymając prochowiec rękami. Za to Zabracy szli pewnie, mężnie przyzwyczajeni do warunków, swoimi atletycznymi ciałami bez odzienia torsu. Gromada zwiększyła się, z budynków mieszkalnych, w starym fatalnym stanie, z smugami rdzy i wyblakłą farbą wychodzili kolejni piraci. Niektórzy mieli łuki, inni karabiny. Zmierzali do głównego budynku zapomnianej placówki. Wyglądał na centrum dowodzenia z dużym satelitą na dachu i pomniejszymi antenami. Twardy beton był miłą odmianą po sunięciu po niepewnych piaskach, które powiewały z plateu wpadając w oczy. Łowca musiał osłaniać oczy ręką.

Stanęli przed drzwiami. Egde zauważył trzy stanowiska plot. i kolejne dwa M-wingi z demobilu. Weszli do sieni, przez grube wrota. W środku było cieplej , ogrzewanie robiło swoje. Z oddali zagrzmiało. Wnętrze było zrujnowane, pamiętało korporacyjne czasy Starej Republiki.

-Za mną friingo.- rzucił czerwono-skóry.

Weszli po bocznych schodach klatką na trzeci poziom budynku dowodzenia. Przeszli kilka zaniedbanych pomieszczeń wypełnionych łupami i luźno porzuconą bronią, mijając kilku piratów, którzy rzucali Egde’owi złowieszcze spojrzenia pełne fobii, ale bez zaniepokojenia. W końcu stanęli przez pomieszczeniem, które rozmazanym napisem wskazywało na ‘’Salę Rekreacyjną’’.

-Bez sztuczek, bo zabijemy friingo.

Wepchnęli go do środka i rozstawili. Wnętrze było jasne, ze świeżo zamontowanym oświetleniem. Wśród przemeblowanych foteli, telewizora w którym leciała bajka i wielu zabawek, plastikowych modeli myśliwców, których była cała kolekcja bawił się góra siedmioletni chłopiec w luźnej szacie, z kręconymi czarnymi włosami o śniadej skórze. Spojrzał na gościa z ciekawością i wyczekiwaniem. Weteran zrozumiał, że plotki o potomku Khalido była prawdziwe. Po chwili zaskoczony malcem zauważył samą Vintorii. Po tylu tygodniach poszukiwań i wyobrażeniu z hologramu, żywa wydawała się nierealna. Nie patrzyła na niego, była pewna siebie, zamiast tego obserwowała syna. Wydawała się zahartowana. Długie, ciemne włosy miała zaczesane do tyłu i całkowicie ścięte po bokach. Miała na sobie obcisły kombinezon z carbonetu w kolorze karmazynu, odsłaniający smukłe, umięśnione ciało. Allcax poczuł lekkie pożądanie, duże podkreślone piersi oddychały spokojnie.

-Łowca nagród.- powiedziała, a Egde nie wiedział czy to pytanie czy stwierdzenie.

- Przynajmniej Edge będzie miał czas się rozmyślić - westchnęła Lyn.

Hakerka choć wiedziała, że Lyda ma rację i schłodzenie napędu jest konieczne to nie była zadowolona, że muszą poczekać nim opuszczą planetę. Siedziała niecierpliwie wyczekując, aż na podglądzie systemów statku, które wyświetliła sobie na holoprojekcji, zakończy się odliczanie.

- Mam nadzieję, że zdążymy zanim Allcax zrobi zamieszanie i wszyscy uznają, że jesteśmy z nim i nam również należy się wpierdziel - sarknęła spoglądając przez iluminator, na ten nieciekawy dla niej widok upadłej placówki badawczej. - Dobrze, że jest z nami Emrai.

Mały chłopiec trzymał model X-Winga, który w jego wyobraźni uciekał przed Imperialnymi TIE wydając przy tym odgłosy laserów. Grace wstała i pozwoliła Allcaxowi mówić. Przy jej pasie spoczywał super nowoczesny blaster najnowszej generacji a z drugiej strony szerokich ud, maczeta, którą pewnie samą, z łatwością wypatroszyła, by weterana. Jej nano-węglowy strój wydawał się również bardzo porządny, nie krępujący ruchów, ale dający pancerz.

Słowa wypływały z ust Egde’a jak z karabinu maszynowego. Wspomniał o Horusie, co wywołało niesmak na twarzy Vintorii a potem przeszedł do Khalido i tego, że może być śledzona przez Pierwszy Porządek. Ta nie spuszczała go z oczu, ale widać było, że nie widzi żadnego realnego zagrożenia w starszym mężczyźnie.

-To co mówisz… Nie rozumiem Twoich motywów. Przyszedłeś tu w jamę sarlaka, jak jakiś szaleniec. Śledziłeś mnie od kradzieży beskaru, po Corellię, znalazłeś tego patałacha Horusa… a teraz przychodzisz mnie ostrzec. Głupiec z Ciebie Panie Allcax.

Jej ręka usiadła na rękojeści maczety a sylwetka napięła się, błyskawicznie skoczyła do przodu, prędka jak fotony z działka akceleratorowego. Po chwili ostrze, było już przy gardle weterana. Zmysły mężczyzny, tylko pomyślały, że Vintorii musi mieć mnóstwo cybernetycznych dopalaczy bojowych. Poczuł chłód na krtanii zamknął oczy. Kiedy je otworzył nie było żadnej maczety. Grace stała przy nim i uśmiechała się pomalowanymi na ciemny karmin ustami.

-Nie przy dziecku Allcax. Nie przy Hugo.

Po chwili przyleciał mały latający droid opiekuńczy i zatrzymał się przy Hugo Vintorri, a może raczej Hugo Khalido.

-U4 opiekuj się Hugo do mojego przyjścia, Hugo mama ma ważne sprawy. Pójdzie z Panem a ty baw się z Jizzem.

-Dobrze mamo, Jizz opowiesz mi bajkę?

Droid zapikał i zrobił okrążenie wokół chłopca zaczynając coś mówić. Egde tego nie usłyszał, dłoń brutalnie wypchnęła go ze świetlicy. Stali znów na tym samym piętrze, gdzie go prowadzono. Vintorii była niebezpiecznie blisko, najemnik czuł jej oddech, jednak po chwili oddaliła się.

-Nie wiem czemu Ci wierzę, ale chyba przez Twój idealizm i durność. To samobójstwo czynione przez Ciebie, działa na Twoją korzyść. Nie widzę innych motywów. Poza tym, że mogłeś przyprowadzić tu mego ojca i robisz za tandetny zwiad…

Nagle światła w górnych narożnikach placówki, ustawione u góry wąskie, regularne prostopadłościany zmieniły kolor na czerwony. Grace oddaliła się od Allcaxa przyciskając palec do włożonego w ucho komu. Egde intyicyjnie wiedział co musiało się stać. Nie mógł uwierzyć Porządek ich znalazł, był tego pewien. Zrobiło mu się chłodno, adrenaliny zaszarżowała jak rowścieczone bagnorogi, płynny chrom sprawił, że jego podstarzałe ciało znów stało się dwudziestolatkiem, krzycząc o ratowanie życia. Grace nieco się oddaliła i była przerażona rozmawiając pośpiesznie przez komunikator. Schody na dół były wprost po prawicy Allcaxa… podobnie jak obluzowana stara gaśnica… która mogła posłużyć jako broń. Jeśli to Pierwszy Porządek ich znalazł- Vintorii weźmie go za szpiega i zaszlachtuje.

***

-Lyn, Lyn, Lyn! Myślisz, że Allcax jest już trupem? No, bo wpakował się prosto w sidła. Dla zleceniodawcy z którym straciliśmy kontakt.- mówiła Lyda na mostku kapitańskim i postukała w czerwony ekran, oświetlona jego blaskiem.- Temperatura reaktora spada jak ta lala, za chwilę będziemy mogli wystartować. Lyn, gdzie do diabła jesteś?

Wtedy kapitan spojrzała na okrągły wyświetlacz radaru. Przeklęła po Twi’Lekańsku. Potem spojrzała w niebo, na tyle na ile pozwalał iluminator. Nad czerwonymi chmurami, blisko na orbicie, nawet z ziemi było widać podobny do sztychu noża potężny kształt. Nie ulegało wątpliwością- to był niszczyciel, flagowiec Pierwszego Porządku. Lydzie zrobiło się mdło, była jeszcze wczorajsza i pomimo tabletek na kaca, nie wróciła do siebie.

-Blast! Blast… znaleźli ją. Znaleźli Nas. Lyn!