Warhammer: Wybraniec [SW] - Strona 4

JPCannon · 06-06-2013, 12:32

Zbiry z trudem utrzymywały się w szyku. Ostało się już tylko dwoje i to w dodatku z jednym rannym. Nie mieli już zbytnich szans na przeżycie, nie da się im jednak odmówić zaciętości bo nie wyglądało na to by mieli zamiar się wycofać. Walka trwała dalej.

**Kerm** · 06-06-2013, 13:39

Jeśli Max dobrze widział, ostało się jeszcze dwóch bandytów, a jeden stał tuż obok niego. I, na dodatek, chyba był ograniczony umysłowo, bo zamiast wiać, gdzie pieprz rośnie, usiłował walczyć.

Daremny jednak trud.
Celny cios miecza przeszedł przez skórzaną zbroję bandyty i posłał bandziora bez życia na ziemię.

Luphinera · 06-06-2013, 15:22

Anraniel złapała buteleczkę z miksturą. Na szczęście padający deszcz nie przeszkodził jej w tym zadaniu i mikstura lecznicza była bezpieczna. Odetchnęła z ulgą, choć naprawdę co to za pomysł rzucać gdy stała obok niego?
Spojrzała jeszcze szybko w stronę gdzie zostali bandyci. Jeden ranny od jej strzały, drugi zaś jeszcze chce walczyć. Odwróciła się i podeszła do Avesa.
-Mam miksturę, trzeba będzie podziękować potem Maximilianowi. -powiedziała i uklękła przy ich pracodawcy. Musnęła lekko dłonią jego policzek.
-I nie waż się kombinować! Mam Cię na oku. -dodała. Miała nadzieję, że ta mikstura pomoże, że nic mu się nie stanie. Zamknęła na chwilę oczy, deszcz zalewał. Trzeba będzie znaleźć potem jakieś suche miejsce i ogrzać w jakiś sposób rannego. Wyziębienie też nie jest dobre dla elfów. Sama dobrze o tym wiedziała.
-Co mam robić? -zapytała patrząc na niego, nie miała okazji w swoim życiu udzielać komuś pomocy. Jej dawny zawód polegał na ucieczce i grze solo...

Avarall · 12-06-2013, 21:02

Choć sytuacja na początku wydawała się tragiczna, to teraz tragizm w całości przeszedł na nieszczęsnych bandziorów. Brudna zasadzka okazała się niewystarczająco dobra, by załatwić drużynę. Bandyci przejechali się na tym całkowicie, ginąc w walce którą ukartowali. Szermierzowi nie było w ogóle żal ich marnego losu. Nawet nie potrafili dobrze zrobić pułapki...

Lorenzo kierował się w stronę walczących towarzyszy, którzy najwyraźniej kończyli dzieła. Gdy doskoczył do nich, Max właśnie wbijał swe ostrze w przedostatniego bandziora. Młody Cabanera miał teraz świetną okazję, by zabić ostatniego z nich. Ten już był poraniony, co w połączeniu z jego niezbyt wysokimi umiejętnościami władania ostrzem czyniło z niego niemal bezbronną owieczkę, a przynajmniej Lorenzo śmiał tak twierdzić. Szermierz wykonał zamaszyste cięcie ostrzem, które jednak nie trafiło w cel. Natychmiastowo po tym wykonał półobrót i z rozpędu wymierzył cios lewakiem. Ten atak był już o wiele bardziej precyzyjny, trafił bowiem w serce. Wyśmiewany kozik kolejny raz zebrał żniwo w tej walce.

Cabanera uśmiechnął się drwiąco i odrzekł nonszalancko do konającego.
- Heh, dzięki za walkę...

Najszczęśliwszy dzień w życiu zbirów. Dla nich trud skończony...

Aves · 13-06-2013, 21:17

Kat przycisnął mocniej maskę do rany. Popatrzył na Elfkę jak na idiotkę.
- Polej mu na ranę- Uśmiechnął się do rannego.
- Będzie piekło te mikstury to w większości alkohol i zioła. Mam nadzieję, że nie straci przytomności- Powiedział do elfki i rozejrzał się po zaroślach.
- Hej ! Wesoła kompanio ! Wszystcy cali ? Nawojowaliście się ?! To Ruszać rzyć ! I zrobić mi tutaj jakieś suche i ciepłe miejsce... JAK Lejesz Głupia !... Dobra wlej mu teraz do gardła, ale niewiele...

JPCannon · 14-06-2013, 09:49

Rana w boku elfa przestawała krwawić, lecz on sam był bardzo wyczerpany. Ostatni z napastników właśnie żegnał się z płomykiem żywota. Jeśli Elidrin szybko nie dostanie się pod bardziej profesjonalną opiekę, jego może czekać to samo. Można by się teraz sprzeczać czyją winą było wpadnięcie w tak oczywistą zasadzkę, istotniejsze jednak stało się ratowanie pracodawcy. Z nieba wciąż lał deszcze, pogoda w żaden sposób nie pomagała. Wszyscy rozglądaliście się za jakąś pomocą, jednak trakt wyglądał na rzadko uczęszczany. Do tego biorąc pod uwagę aktualny stan drogi przypominający płynny gnój z obory, nikt o zdrowych zmysłach nie próbował by się teraz tędy przedzierać wozem, a tylko takowy transport mógł wam teraz pomóc. Wszystko wskazywało na to, że cała wyprawa zakończy się zanim jeszcze na dobre się zaczęła. Wyraźnie było widać, że najbardziej fakt ten smuci młodą elfkę. Mogła tylko klęczeć przy bracie i liczyć na ratunek z niebios. Deszcz bezlitośnie zalewał oczy, nie pozwalał nawet na to. Jak się jednak okazało ta krótka chwila w której mogła przyjrzeć się niebieskiemu sklepieniu wystarczyła, by odnaleźć pomoc. Jeśli któreś z grupy wierzyła w boską opatrzność, to właśnie teraz mogła dziękować swemu opiekunowi. Na niebie nad wami, z nad lasu, unosił się gęsty, czarny dym, dokładnie taki jaki zwykle unosi się z kominów domostw w miastach. Czyżby ktoś mieszkał na tym odludziu?...

**Kerm** · 14-06-2013, 10:33

Przy rannym pracodawcy było aż za dużo osób i kolejna, w charakterze kibica, nie była im potrzebna.
Max zwrócił swą uwagę na bandytę, którego przed chwilą wysłał w objęcia Morra. A dokładniej nie na niego, a na zawartość kieszeni.
Cóż, okazało się, że widocznie kiepsko szły im interesy, bowiem w kieszeniach bandzora były raptem jakieś trzy korony, w tym dwie w srebrze i miedzi. Ubogo.
Był jeszcze miecz i sztylet, więc po chwili zastanowienia Max zabrał i to.

Potem przespacerował się do swojego drugiego "łupu". Wyrwał i oczyscił bełt, a potem przeszukał kieszenie truposza.
Ten był jeszcze biedniejszy. Dwie korony... Świat schodzi na psy. Bandyci też, jak widać.

Podniósł na chwilę głowę by sprawdzić, czy nie zanosi się czasem na zmianę pogody. Chmury jak trwały, tak trwały, ale oprócz nich można było zauważyć coś ciekawego...

- Wernhar, przestań się wydzierać i zrób coś pożytecznego. Weź ten swój toporek i wytnij kilka gałęzi, Zrobimy nosze i go zabierzemy. Tam - wskazał kierunek - widać jakiś dym. Pewnie i ludzie będą.

Luphinera · 17-06-2013, 06:26

Na twarzy elfki malował się strach i smutek. Polała dokładnie ranę swojego brata, delikatnie odchyliła głowę i resztę mikstury wlała mu do gardła. Głaskała go po mokrych włosach. Nie zwracała uwagi na krzyki Wernhara. Spojrzała w niebo, ciemne i nieprzystępne. Była wściekła.
-"Nie pozwolę! Choćbym miała oddać swoje życie za jego życie!" -pomyślała. W tym momencie ujrzała dym unoszący się nad drzewami. Nadzieja zakwitła w jej sercu.
-Maximilian ma rację, ja również widzę dym. Jeśli się pośpieszymy uda się nam ocalić naszego pracodawcę. -serce biło jej szybko, lecz nie dała już poznać po sobie uczuć jakie w niej dryfowały. Zdjęła z siebie łuk a następnie płaszcz i okryła brata ciepłą jego stroną. Nie powinien się wyziębić. Broń wróciła ponownie na jej plecy.
-Zajmijcie się noszami. Jeśli nie dla samego życia pracodawcy to dla pieniędzy jakie wam obiecał. -powiedziała elfka siedząc przy nim. Jej ubranie robiło się mokre, koszula przylegała do ciała, ciemne spodnie również. Siedziała przy bracie i starała się oddać mu od siebie ciepło, tyle ile mogła. Zakryła jego twarz przed deszczem sama moknąc.
Pochylając się nad nim wyszeptała bardzo cicho do Eldrina.
-Żyj... proszę nie zostawiaj mnie znów samej...

Avarall · 19-06-2013, 00:15

Drwiący uśmieszek utrzymywał się na jego twarzy jeszcze przez kilka chwil. Gdy walka się skończyła, mógł w końcu zobaczyć, co u reszty, a nie było najciekawiej. Elidrin groźne oberwał, jego sytuacja było niezbyt wesoła. Czemu akurat pracodawca musiał oberwać? Cholera, jak elf zemrze, to całe pieniądze przepadną, i na nic się zda cała wędrówka, łażenie po deszczu, babranie się w błocie i użeranie z bandytami (choć właściwie starcie było dotąd jedynym pozytywnym akcentem wyprawy).
Znał się nieco na medycynie. No właśnie - nieco. A taki poziom wiedzy był raczej niewystarczający, by pomóc w tak krytycznej sytuacji. No ale pojawił się dym! I choć dym dla Lorenzo kojarzył się wyłącznie z nieprzyjemnym zapachem, który przenika ubrania i którego ciężko się potem pozbyć, tym razem jednak wydawał się zbawienny, był jedynym znakiem dającym jakąś nadzieję, iskierką światła dla dalszego żywota nieszczęsnego pracodawcy.

- No, towarzysze, natnijcie tymi waszymi toporkami trochę gałęzi, zrobimy te nosze jak mówi Max i go zaniesiemy, a nuż się uda -pogonił resztę kompanii do roboty, bo co miał teraz zrobić? Kozikiem to on akurat za wiele by nie narobił, a i tak byłoby mu szkoda na drzewie go tępić i marnować, nie takie było jego przeznaczenie. Heh, akurat w tym tutejsza broń przebijała tą używaną w Estalii, przynajmniej według Lorenzo. No ale nie oszukujmy się, broń ma służyć do walki, a nie do ścinki drzew czy bóg wie jeszcze czego.

No ale żeby nie było, że Lorenzo stoi bezczynnie i czeka, aż elf wyzionie ducha to młodzieniec był skłonny pomóc przy robieniu prowizorycznych noszy, a także pomóc zataszczyć Elidrina do miejsca pochodzenia dymu.

Aves · 23-06-2013, 19:08

Wernhar przeklął deszcz utrudniający mu pole widzenia.
- Gdzie chcecie go nieść ?! przecież jesteśmy na odludziu... Dym ? pomyślcie może to obozowisko bandytów. Jestem pewien, że ten "Pracodawca" jest jednym z nich. Elfi szubrawiec łaknący krwi niewinnych ludzi.
Kat wstał i chwycił topór.
- Chędożone elfy...- Skwitował i poszedł w stronę lasu, aby wyciąć parę gałęzi na nosze.
Z każdym uderzeniem w zachmurzone niebo leciała wiązanka przekleństw skierowana pod adresem nieludzi. Istna ironia losu rasista utrzymywał elfa przy życiu teraz pracował nad noszami, które pomogły by kompani zabrać rannego do bezpiecznej przystani. Po paru chwilach Kat tachał za sobą cztery gałęzie przewiązane. Gałęzie były obwiązane jego liną tworząc prowizoryczne drągi.
- Wisi mi linę... Jedyne czego nie mamy to materiału...

06-06-2013, 12:32	#31
JPCannon Reputacja: 1	Zbiry z trudem utrzymywały się w szyku. Ostało się już tylko dwoje i to w dodatku z jednym rannym. Nie mieli już zbytnich szans na przeżycie, nie da się im jednak odmówić zaciętości bo nie wyglądało na to by mieli zamiar się wycofać. Walka trwała dalej. __________________ "Miłość której najbardziej potrzebujesz to Twoja własna do siebie samego"

06-06-2013, 15:22	#33
Luphinera Reputacja: 1	Anraniel złapała buteleczkę z miksturą. Na szczęście padający deszcz nie przeszkodził jej w tym zadaniu i mikstura lecznicza była bezpieczna. Odetchnęła z ulgą, choć naprawdę co to za pomysł rzucać gdy stała obok niego? Spojrzała jeszcze szybko w stronę gdzie zostali bandyci. Jeden ranny od jej strzały, drugi zaś jeszcze chce walczyć. Odwróciła się i podeszła do Avesa. -Mam miksturę, trzeba będzie podziękować potem Maximilianowi. -powiedziała i uklękła przy ich pracodawcy. Musnęła lekko dłonią jego policzek. -I nie waż się kombinować! Mam Cię na oku. -dodała. Miała nadzieję, że ta mikstura pomoże, że nic mu się nie stanie. Zamknęła na chwilę oczy, deszcz zalewał. Trzeba będzie znaleźć potem jakieś suche miejsce i ogrzać w jakiś sposób rannego. Wyziębienie też nie jest dobre dla elfów. Sama dobrze o tym wiedziała. -Co mam robić? -zapytała patrząc na niego, nie miała okazji w swoim życiu udzielać komuś pomocy. Jej dawny zawód polegał na ucieczce i grze solo... __________________ "Wszyscy mamy swoje anioły, naszych opiekunów. Nie wiemy jaki przybiorą kształt. Jednego dnia mogą być starcem, innego małą dziewczynką. Ale nie dajcie się zwieść pozorom- mogą być groźne jak smok. Jednak nie walczą za nas, przypominają nam tylko, że to nasze zadanie.Każdego kto tworzy własne światy."

14-06-2013, 09:49	#36
JPCannon Reputacja: 1	Rana w boku elfa przestawała krwawić, lecz on sam był bardzo wyczerpany. Ostatni z napastników właśnie żegnał się z płomykiem żywota. Jeśli Elidrin szybko nie dostanie się pod bardziej profesjonalną opiekę, jego może czekać to samo. Można by się teraz sprzeczać czyją winą było wpadnięcie w tak oczywistą zasadzkę, istotniejsze jednak stało się ratowanie pracodawcy. Z nieba wciąż lał deszcze, pogoda w żaden sposób nie pomagała. Wszyscy rozglądaliście się za jakąś pomocą, jednak trakt wyglądał na rzadko uczęszczany. Do tego biorąc pod uwagę aktualny stan drogi przypominający płynny gnój z obory, nikt o zdrowych zmysłach nie próbował by się teraz tędy przedzierać wozem, a tylko takowy transport mógł wam teraz pomóc. Wszystko wskazywało na to, że cała wyprawa zakończy się zanim jeszcze na dobre się zaczęła. Wyraźnie było widać, że najbardziej fakt ten smuci młodą elfkę. Mogła tylko klęczeć przy bracie i liczyć na ratunek z niebios. Deszcz bezlitośnie zalewał oczy, nie pozwalał nawet na to. Jak się jednak okazało ta krótka chwila w której mogła przyjrzeć się niebieskiemu sklepieniu wystarczyła, by odnaleźć pomoc. Jeśli któreś z grupy wierzyła w boską opatrzność, to właśnie teraz mogła dziękować swemu opiekunowi. Na niebie nad wami, z nad lasu, unosił się gęsty, czarny dym, dokładnie taki jaki zwykle unosi się z kominów domostw w miastach. Czyżby ktoś mieszkał na tym odludziu?... __________________ "Miłość której najbardziej potrzebujesz to Twoja własna do siebie samego"

17-06-2013, 06:26	#38
Luphinera Reputacja: 1	Na twarzy elfki malował się strach i smutek. Polała dokładnie ranę swojego brata, delikatnie odchyliła głowę i resztę mikstury wlała mu do gardła. Głaskała go po mokrych włosach. Nie zwracała uwagi na krzyki Wernhara. Spojrzała w niebo, ciemne i nieprzystępne. Była wściekła. -"Nie pozwolę! Choćbym miała oddać swoje życie za jego życie!" -pomyślała. W tym momencie ujrzała dym unoszący się nad drzewami. Nadzieja zakwitła w jej sercu. -Maximilian ma rację, ja również widzę dym. Jeśli się pośpieszymy uda się nam ocalić naszego pracodawcę. -serce biło jej szybko, lecz nie dała już poznać po sobie uczuć jakie w niej dryfowały. Zdjęła z siebie łuk a następnie płaszcz i okryła brata ciepłą jego stroną. Nie powinien się wyziębić. Broń wróciła ponownie na jej plecy. -Zajmijcie się noszami. Jeśli nie dla samego życia pracodawcy to dla pieniędzy jakie wam obiecał. -powiedziała elfka siedząc przy nim. Jej ubranie robiło się mokre, koszula przylegała do ciała, ciemne spodnie również. Siedziała przy bracie i starała się oddać mu od siebie ciepło, tyle ile mogła. Zakryła jego twarz przed deszczem sama moknąc. Pochylając się nad nim wyszeptała bardzo cicho do Eldrina. -Żyj... proszę nie zostawiaj mnie znów samej... __________________ "Wszyscy mamy swoje anioły, naszych opiekunów. Nie wiemy jaki przybiorą kształt. Jednego dnia mogą być starcem, innego małą dziewczynką. Ale nie dajcie się zwieść pozorom- mogą być groźne jak smok. Jednak nie walczą za nas, przypominają nam tylko, że to nasze zadanie.Każdego kto tworzy własne światy."

06-06-2013, 13:39	#32
Kerm Administrator Reputacja: 1	Jeśli Max dobrze widział, ostało się jeszcze dwóch bandytów, a jeden stał tuż obok niego. I, na dodatek, chyba był ograniczony umysłowo, bo zamiast wiać, gdzie pieprz rośnie, usiłował walczyć. Daremny jednak trud. Celny cios miecza przeszedł przez skórzaną zbroję bandyty i posłał bandziora bez życia na ziemię.

12-06-2013, 21:02	#34
Avarall Reputacja: 1	Choć sytuacja na początku wydawała się tragiczna, to teraz tragizm w całości przeszedł na nieszczęsnych bandziorów. Brudna zasadzka okazała się niewystarczająco dobra, by załatwić drużynę. Bandyci przejechali się na tym całkowicie, ginąc w walce którą ukartowali. Szermierzowi nie było w ogóle żal ich marnego losu. Nawet nie potrafili dobrze zrobić pułapki... Lorenzo kierował się w stronę walczących towarzyszy, którzy najwyraźniej kończyli dzieła. Gdy doskoczył do nich, Max właśnie wbijał swe ostrze w przedostatniego bandziora. Młody Cabanera miał teraz świetną okazję, by zabić ostatniego z nich. Ten już był poraniony, co w połączeniu z jego niezbyt wysokimi umiejętnościami władania ostrzem czyniło z niego niemal bezbronną owieczkę, a przynajmniej Lorenzo śmiał tak twierdzić. Szermierz wykonał zamaszyste cięcie ostrzem, które jednak nie trafiło w cel. Natychmiastowo po tym wykonał półobrót i z rozpędu wymierzył cios lewakiem. Ten atak był już o wiele bardziej precyzyjny, trafił bowiem w serce. Wyśmiewany kozik kolejny raz zebrał żniwo w tej walce. Cabanera uśmiechnął się drwiąco i odrzekł nonszalancko do konającego. - Heh, dzięki za walkę... Najszczęśliwszy dzień w życiu zbirów. Dla nich trud skończony...

13-06-2013, 21:17	#35
Aves Reputacja: 1	Kat przycisnął mocniej maskę do rany. Popatrzył na Elfkę jak na idiotkę. - Polej mu na ranę- Uśmiechnął się do rannego. - Będzie piekło te mikstury to w większości alkohol i zioła. Mam nadzieję, że nie straci przytomności- Powiedział do elfki i rozejrzał się po zaroślach. - Hej ! Wesoła kompanio ! Wszystcy cali ? Nawojowaliście się ?! To Ruszać rzyć ! I zrobić mi tutaj jakieś suche i ciepłe miejsce... JAK Lejesz Głupia !... Dobra wlej mu teraz do gardła, ale niewiele...

14-06-2013, 10:33	#37
Kerm Administrator Reputacja: 1	Przy rannym pracodawcy było aż za dużo osób i kolejna, w charakterze kibica, nie była im potrzebna. Max zwrócił swą uwagę na bandytę, którego przed chwilą wysłał w objęcia Morra. A dokładniej nie na niego, a na zawartość kieszeni. Cóż, okazało się, że widocznie kiepsko szły im interesy, bowiem w kieszeniach bandzora były raptem jakieś trzy korony, w tym dwie w srebrze i miedzi. Ubogo. Był jeszcze miecz i sztylet, więc po chwili zastanowienia Max zabrał i to. Potem przespacerował się do swojego drugiego "łupu". Wyrwał i oczyscił bełt, a potem przeszukał kieszenie truposza. Ten był jeszcze biedniejszy. Dwie korony... Świat schodzi na psy. Bandyci też, jak widać. Podniósł na chwilę głowę by sprawdzić, czy nie zanosi się czasem na zmianę pogody. Chmury jak trwały, tak trwały, ale oprócz nich można było zauważyć coś ciekawego... - Wernhar, przestań się wydzierać i zrób coś pożytecznego. Weź ten swój toporek i wytnij kilka gałęzi, Zrobimy nosze i go zabierzemy. Tam - wskazał kierunek - widać jakiś dym. Pewnie i ludzie będą.

19-06-2013, 00:15	#39
Avarall Reputacja: 1	Drwiący uśmieszek utrzymywał się na jego twarzy jeszcze przez kilka chwil. Gdy walka się skończyła, mógł w końcu zobaczyć, co u reszty, a nie było najciekawiej. Elidrin groźne oberwał, jego sytuacja było niezbyt wesoła. Czemu akurat pracodawca musiał oberwać? Cholera, jak elf zemrze, to całe pieniądze przepadną, i na nic się zda cała wędrówka, łażenie po deszczu, babranie się w błocie i użeranie z bandytami (choć właściwie starcie było dotąd jedynym pozytywnym akcentem wyprawy). Znał się nieco na medycynie. No właśnie - nieco. A taki poziom wiedzy był raczej niewystarczający, by pomóc w tak krytycznej sytuacji. No ale pojawił się dym! I choć dym dla Lorenzo kojarzył się wyłącznie z nieprzyjemnym zapachem, który przenika ubrania i którego ciężko się potem pozbyć, tym razem jednak wydawał się zbawienny, był jedynym znakiem dającym jakąś nadzieję, iskierką światła dla dalszego żywota nieszczęsnego pracodawcy. - No, towarzysze, natnijcie tymi waszymi toporkami trochę gałęzi, zrobimy te nosze jak mówi Max i go zaniesiemy, a nuż się uda -pogonił resztę kompanii do roboty, bo co miał teraz zrobić? Kozikiem to on akurat za wiele by nie narobił, a i tak byłoby mu szkoda na drzewie go tępić i marnować, nie takie było jego przeznaczenie. Heh, akurat w tym tutejsza broń przebijała tą używaną w Estalii, przynajmniej według Lorenzo. No ale nie oszukujmy się, broń ma służyć do walki, a nie do ścinki drzew czy bóg wie jeszcze czego. No ale żeby nie było, że Lorenzo stoi bezczynnie i czeka, aż elf wyzionie ducha to młodzieniec był skłonny pomóc przy robieniu prowizorycznych noszy, a także pomóc zataszczyć Elidrina do miejsca pochodzenia dymu.

23-06-2013, 19:08	#40
Aves Reputacja: 1	Wernhar przeklął deszcz utrudniający mu pole widzenia. - Gdzie chcecie go nieść ?! przecież jesteśmy na odludziu... Dym ? pomyślcie może to obozowisko bandytów. Jestem pewien, że ten "Pracodawca" jest jednym z nich. Elfi szubrawiec łaknący krwi niewinnych ludzi. Kat wstał i chwycił topór. - Chędożone elfy...- Skwitował i poszedł w stronę lasu, aby wyciąć parę gałęzi na nosze. Z każdym uderzeniem w zachmurzone niebo leciała wiązanka przekleństw skierowana pod adresem nieludzi. Istna ironia losu rasista utrzymywał elfa przy życiu teraz pracował nad noszami, które pomogły by kompani zabrać rannego do bezpiecznej przystani. Po paru chwilach Kat tachał za sobą cztery gałęzie przewiązane. Gałęzie były obwiązane jego liną tworząc prowizoryczne drągi. - Wisi mi linę... Jedyne czego nie mamy to materiału...