[Warhammer II ed.] Cienie nad starym światem - Strona 13

Hakon · 12-01-2017, 23:28

Otto przemył ręce w rzece po krwi którą były umorusane. Był zmęczony ale pomógł ruszyć w dalszą drogę. Zszedł pod pokład i zamurowało go.

- Eee. Słuchaj.- Otto nie wiedział jak zareagować, ale po chwili się opanował.
- Niebawem dopłyniemy do pewnego miejsca. Tam załatwimy pewną sprawę i pewnie ruszymy do miasteczka.- Wytłumaczył pobieżnie kobiecie patrząc między jej uda i przełykając ślinę.
- Nie musisz być wdzięczna za nic. Przecież nic nie zrobiliśmy.- Mówił dalej spokojnie chociaż był trochę zdenerwowany kobietą zapraszającą do łożnicy.
- Wrócisz do córki.- Podsumował i obrócił się na pięcie i wyszedł.

Będąc na pokładzie po zamknięciu kajutki oparł się o ścianę i odetchnął. Miał nawet ochotę skorzystać z zaproszenia, ale nie w taki sposób. Wolał z większych pobudek by to się stało. Potrząsnął głową i podszedł do oprycha by sprawdzić co z nim.

W końcu dopłynęli do miejsca docelowego. Michaił zszedł na ląd a Otto cały w nerwach obserwował okolicę z pokładu.

W końcu kozak wrócił i wyruszyła już ekipa na sprawdzenie tartaku. Mag poszedł do kobiety.
- Jesteśmy na miejscu. Wydaje mi się, że musimy poczekać na kogoś jakiś czas i powinniśmy ruszyć s powrotem.- Uśmiechnął się do dziewczyny i nachylił się nad nią by sprawdzić opatrunek.

Kiedy szykowali się na czekanie a Sandrus szukał towarzystwa Otto stwierdził.
- Ja zostanę na łajbie. Ktoś musi doglądać rannych.- Przeszedł się potem po okolicy sprawdzając czy czegoś ciekawego jego wzrok nie znajdzie po czym udał się na barkę.

**Kerm** · 13-01-2017, 10:50

Ludzi dawno w okolicy nie było, co stwarzało szanse, że Sandrusowi się powiedzie na polowaniu. Jednak Lennart nie zamierzał pozostawiać sprawy ewentualnego obiadu czy kolacji w rękach tylko i wyłącznie Greenstone'a. Zachęcony wcześniejszym powodzeniem usiadł z wędką na burcie łodzi.
Albo szczęście mu dopisało, albo też rzeka była taka 'rybna', bo niezbyt długo trwało, a obok Lennarta zebrał się pokaźny stosik ryb, zdolnych zaspokoić głód całej ich gromadki. Potem wystarczyło oskrobać, wypatroszyć i upiec w popiele.
Palce lizać...
A po zjedzeniu tylko czekać na przybycie 'zapłaty za wykonaną robotę'.

- Jak się zabezpieczymy, żeby nas nie próbowali oszukać i nie posłali nas do piachu, by oszczędzić na kosztach? - zwrócił się do pozostałych.

Dnc · 13-01-2017, 11:41

Norin kiwnął głową zadowolony. Dzięki popędzaniu towarzyszy udało im się dotrzeć do miejsca docelowego przed innymi. Teraz wystarczyło poczekać i przygotować się na spotkanie.

- Masz rację Lennart. Musimy się przygotować. Proponuję by jeden z nas wziął ze sobą butelkę która jest w skrzyni i odszedł na odpowiednią odległośc, Na umówiony znak mógłby przynieść cenny towar. Ponadto mamy strzelców w druzynie, Ciebie i Sandersa razem z Otto dobrze byscie się ukryli na czas spotkanie i gdyby sprawy sie zaogniły wsparli nas z dystansu. Tez dzięki temu moglibyśmy naszego pracodawce trzymać w szachu. Zgadacie się na ten pomysł? - zapytał drużynę

Ismerus · 13-01-2017, 13:24

-Ta dziura jest bardziej zapadła niż myślałem.- powiedział na głos Oskar, kiedy przeszedł się po okolicy. Nie było tutaj nic. Z drugiej strony, czego spodziewać się po tartaku.

-Bardzo dobry pomysł.- zgodził się z krasnoludem- Ja będę rozmawiać z naszym pracodawcą. Jak szlachcic ze szlachcicem. Na pewno się dogadamy. A jak by co, to wtedy wkroczycie do akcji.

-Przydałoby się rozpalić ognisko.- powiedział o towarzyszy. Na szczęście byli w tartaku, dlatego drewna było pod dostatkiem. Przyniósł drewno, trochę gałęzi na rozpałkę. Miał przy sobie hubkę i krzesiwo. Kiedy skończył przynosić, zaczął rozpalać ognisko.

olo19 · 13-01-2017, 21:20

Niestety nie udało się nic zapolować, wszystkie ślady w koło zostały zatarte a zwierzyna pewnie została spłoszona przez gobliny, które zaatakowały nas na rzece. Sandrus ucieszył się, że to Michał chciał być z nim na warcie w końcu ich umiejętności są zbliżone i doskonale zastąpi go podczas snu w obserwacji.

- Nie ma się chyba czego bać bracie. Powiedział uśmiechając się do Michała kontynuując.

-Również uważam że warto się rozejrzeć, może uda nam się sprawdzić trakt czy używany jeszcze. Tylko czy już nie za późno na to.

~W razie zagrożenia ukryjemy się i wrócimy w spokoju do tartaku, ostrzec resztę towarzysz, choć raczej po za goblinami nic tu nie znajdziemy a myślę, że po ostatnim ataku raczej będą się bać zaatakować naszą grupę.~

pi0t · 14-01-2017, 22:10

Otto kobieta opuściła głowę, gdy jej odmówiłeś.
- nie mam nic innego, aż tak mnie oszpecił? zapytała ledwo zrozumiale, w momencie gdy już wychodziłeś z nadbudówki. Gdy po jakimś czasie do niej wróciłeś. Kobieta siedziała na łóżku z rękami zaciśniętymi w pięść opartymi o kolana. Lekko podniosła głowę, a Wasze spojrzenia się przez chwilę skrzyżowały. Kobieta zagryzła wargę i odwróciła głowę.
- zrobię co zechcecie? dajcie mi do osady wrócić szeptała
Dziewka nie protestowała gdy sprawdzałeś jej opatrunek, zadrżała jedynie gdy się nachyliłeś. Mimo, że starałeś się ją uspokoić kobieta była zapewne pełna obaw.

Dzień minął wam w spokoju, zajęliście się swoimi sprawami nie niepokojeni przez nikogo. Lennart zajął się przygotowaniem wspólnego posiłku. Parę leszczy, płoci oraz jakiś okoń się trafił. W sam raz żeby zaspokoić całodzienny głód. Szczególnie, że Oskar zadbał wcześniej o rozpalenie ognia.

Sandrus, Michaił gdy zbliżyła się noc, wzięliście warty. Zęby się nie nudzić zrobiliście jeszcze, krótki zwiad. Trakt biegnący w głąb kniei był od dawna nie używany, powoli zarastał. W przeszłości jednak musiały tędy jeździć wozy, nadal widać ślady po koleinach, w których zbiera się teraz woda. Następnie wróciliście do obozu i zajęliście wcześniej obmyślone pozycje.

Od brzasku czekaliście w napięciu, nie trwało to jednak długo. Jeszcze nim na dobre słońce pojawiło się na nieboskłonie usłyszeliście grupę jeźdźców.
Chwilę później od strony lasu zaczęło zbliżać się trzech jeźdźców, pierwszy jedzie elf uważnie rozglądając się na boki.

Zaraz za nim podąża dwóch mężczyzn, jeden wyraźnie starszy od drugiego. Jadą obok siebie.

Cała trójka został na pograniczu pierwszego z budynków tartaku. Młodszy z mężczyzn pozdrowił Norina i Oskara wyciągając w ich stronę rękę.
- Witajcie. Wypatrywaliśmy dymu, czemu łodzi nie spaliliście?

Ismerus · 15-01-2017, 09:01

Oskar pozdrowił przybyszów.
-Witajcie. Czekaliśmy na was. Łódź jest nam potrzebna, przecież musimy jakoś wrócić. Ale chyba nie jest ona powodem naszego spotkania. My spełniliśmy naszą część umowy. Mamy skrzynkę. Z nienaruszoną zawartością. Wszystko tak jak się umawialiśmy. Jednak, zanim wam ją damy, to chcielibyśmy zobaczyć, czy macie obiecane pieniądze.

WolfSet · 15-01-2017, 10:13

Michaił obserwował przybyszy z pokładu łodzi. Nie wzbudzali w nim niepokoju i raczej spodziewał się kłopotów. Na wszelki wypadek przygotował jednak pistolet do strzału, nigdy nic nie wiadomo prócz tego, że "strzeżonego Dazh strzeże". Buteleczkę z piaskiem owiną w szmaty i schował za pazuchą.

pi0t · 15-01-2017, 12:56

Uważny obserwator mógł dostrzec, że elf pokazał jakieś znaki mężczyzną. Straszy z nich skinął mu tylko głową.
- Pan wyraźnie nam wskazał, że łódź ma być spalona. A was tutaj powinno być więcej. odezwał się młodszy z nich. Podjeżdżając bliżej Waszej dwójki
- Nie rozumiecie z kim macie do czynienia. Wasz mocodawca nie lubi, gdy ktoś nie wypełnia dokładnie jego rozkazów. Jeśli macie jednak ładunek to Pan niedługo przybędzie. Ze złotem, nie będzie jednak zadowolony.
Jeździec nachylił się trochę do Oskara
- niech ta łajba lepiej płonie. Nie była to chyba groźba, a raczej stanowcza sugestia.
Konny powoli zaczął się cofać do swoich towarzyszy.
-Imhol daj sygnał
Na te słowa elf odwrócił się w stronę traktu, wyjął jedną strzałę z kołczanu i wystrzelił ją wysoko. Rozległ się długi gwizd.

olo19 · 15-01-2017, 13:50

Sandrus widząc zachowanie przybyłych gości nieco się zdenerwował. Miała być w końcu kasa i po krzyku, w dodatku ta strzała zaraz będzie więcej potencjalnych wrogów. Zatem postanowił się przygotować na ewentualność ataku. Ułożył strzały przed sobą aby przyspieszyć ich wyciągnięcie oraz wycelował w elfa bo jako jedyny może wyrządzić mu krzywdę. Gotów jednak na szybką zmianę celu gdyby coś zagrażało jego towarzyszom.

~Puki co nie wygląda to najlepiej, lepiej mieć się na baczności. Kto wie ile ludzi się tu zaraz zbierze.~

12-01-2017, 23:28	#121
Hakon Reputacja: 1	Otto przemył ręce w rzece po krwi którą były umorusane. Był zmęczony ale pomógł ruszyć w dalszą drogę. Zszedł pod pokład i zamurowało go. - Eee. Słuchaj.- Otto nie wiedział jak zareagować, ale po chwili się opanował. - Niebawem dopłyniemy do pewnego miejsca. Tam załatwimy pewną sprawę i pewnie ruszymy do miasteczka.- Wytłumaczył pobieżnie kobiecie patrząc między jej uda i przełykając ślinę. - Nie musisz być wdzięczna za nic. Przecież nic nie zrobiliśmy.- Mówił dalej spokojnie chociaż był trochę zdenerwowany kobietą zapraszającą do łożnicy. - Wrócisz do córki.- Podsumował i obrócił się na pięcie i wyszedł. Będąc na pokładzie po zamknięciu kajutki oparł się o ścianę i odetchnął. Miał nawet ochotę skorzystać z zaproszenia, ale nie w taki sposób. Wolał z większych pobudek by to się stało. Potrząsnął głową i podszedł do oprycha by sprawdzić co z nim. W końcu dopłynęli do miejsca docelowego. Michaił zszedł na ląd a Otto cały w nerwach obserwował okolicę z pokładu. W końcu kozak wrócił i wyruszyła już ekipa na sprawdzenie tartaku. Mag poszedł do kobiety. - Jesteśmy na miejscu. Wydaje mi się, że musimy poczekać na kogoś jakiś czas i powinniśmy ruszyć s powrotem.- Uśmiechnął się do dziewczyny i nachylił się nad nią by sprawdzić opatrunek. Kiedy szykowali się na czekanie a Sandrus szukał towarzystwa Otto stwierdził. - Ja zostanę na łajbie. Ktoś musi doglądać rannych.- Przeszedł się potem po okolicy sprawdzając czy czegoś ciekawego jego wzrok nie znajdzie po czym udał się na barkę.

13-01-2017, 11:41	#123
Dnc Reputacja: 1	Norin kiwnął głową zadowolony. Dzięki popędzaniu towarzyszy udało im się dotrzeć do miejsca docelowego przed innymi. Teraz wystarczyło poczekać i przygotować się na spotkanie. - Masz rację Lennart. Musimy się przygotować. Proponuję by jeden z nas wziął ze sobą butelkę która jest w skrzyni i odszedł na odpowiednią odległośc, Na umówiony znak mógłby przynieść cenny towar. Ponadto mamy strzelców w druzynie, Ciebie i Sandersa razem z Otto dobrze byscie się ukryli na czas spotkanie i gdyby sprawy sie zaogniły wsparli nas z dystansu. Tez dzięki temu moglibyśmy naszego pracodawce trzymać w szachu. Zgadacie się na ten pomysł? - zapytał drużynę

13-01-2017, 21:20	#125
olo19 Reputacja: 1	Niestety nie udało się nic zapolować, wszystkie ślady w koło zostały zatarte a zwierzyna pewnie została spłoszona przez gobliny, które zaatakowały nas na rzece. Sandrus ucieszył się, że to Michał chciał być z nim na warcie w końcu ich umiejętności są zbliżone i doskonale zastąpi go podczas snu w obserwacji. - Nie ma się chyba czego bać bracie. Powiedział uśmiechając się do Michała kontynuując. -Również uważam że warto się rozejrzeć, może uda nam się sprawdzić trakt czy używany jeszcze. Tylko czy już nie za późno na to. ~W razie zagrożenia ukryjemy się i wrócimy w spokoju do tartaku, ostrzec resztę towarzysz, choć raczej po za goblinami nic tu nie znajdziemy a myślę, że po ostatnim ataku raczej będą się bać zaatakować naszą grupę.~ __________________ "Skoro ludzie to pionki, kim jest król"

14-01-2017, 22:10	#126
pi0t Reputacja: 1	Otto kobieta opuściła głowę, gdy jej odmówiłeś. - nie mam nic innego, aż tak mnie oszpecił? zapytała ledwo zrozumiale, w momencie gdy już wychodziłeś z nadbudówki. Gdy po jakimś czasie do niej wróciłeś. Kobieta siedziała na łóżku z rękami zaciśniętymi w pięść opartymi o kolana. Lekko podniosła głowę, a Wasze spojrzenia się przez chwilę skrzyżowały. Kobieta zagryzła wargę i odwróciła głowę. - zrobię co zechcecie? dajcie mi do osady wrócić szeptała Dziewka nie protestowała gdy sprawdzałeś jej opatrunek, zadrżała jedynie gdy się nachyliłeś. Mimo, że starałeś się ją uspokoić kobieta była zapewne pełna obaw. Dzień minął wam w spokoju, zajęliście się swoimi sprawami nie niepokojeni przez nikogo. Lennart zajął się przygotowaniem wspólnego posiłku. Parę leszczy, płoci oraz jakiś okoń się trafił. W sam raz żeby zaspokoić całodzienny głód. Szczególnie, że Oskar zadbał wcześniej o rozpalenie ognia. Sandrus, Michaił gdy zbliżyła się noc, wzięliście warty. Zęby się nie nudzić zrobiliście jeszcze, krótki zwiad. Trakt biegnący w głąb kniei był od dawna nie używany, powoli zarastał. W przeszłości jednak musiały tędy jeździć wozy, nadal widać ślady po koleinach, w których zbiera się teraz woda. Następnie wróciliście do obozu i zajęliście wcześniej obmyślone pozycje. Od brzasku czekaliście w napięciu, nie trwało to jednak długo. Jeszcze nim na dobre słońce pojawiło się na nieboskłonie usłyszeliście grupę jeźdźców. Chwilę później od strony lasu zaczęło zbliżać się trzech jeźdźców, pierwszy jedzie elf uważnie rozglądając się na boki. Zaraz za nim podąża dwóch mężczyzn, jeden wyraźnie starszy od drugiego. Jadą obok siebie. Cała trójka został na pograniczu pierwszego z budynków tartaku. Młodszy z mężczyzn pozdrowił Norina i Oskara wyciągając w ich stronę rękę. - Witajcie. Wypatrywaliśmy dymu, czemu łodzi nie spaliliście? __________________ Mistrz gry nie ma duszy! Sprzedał ją diabłu za tabelę trafień krytycznych!

15-01-2017, 12:56	#129
pi0t Reputacja: 1	Uważny obserwator mógł dostrzec, że elf pokazał jakieś znaki mężczyzną. Straszy z nich skinął mu tylko głową. - Pan wyraźnie nam wskazał, że łódź ma być spalona. A was tutaj powinno być więcej. odezwał się młodszy z nich. Podjeżdżając bliżej Waszej dwójki - Nie rozumiecie z kim macie do czynienia. Wasz mocodawca nie lubi, gdy ktoś nie wypełnia dokładnie jego rozkazów. Jeśli macie jednak ładunek to Pan niedługo przybędzie. Ze złotem, nie będzie jednak zadowolony. Jeździec nachylił się trochę do Oskara - niech ta łajba lepiej płonie. Nie była to chyba groźba, a raczej stanowcza sugestia. Konny powoli zaczął się cofać do swoich towarzyszy. -Imhol daj sygnał Na te słowa elf odwrócił się w stronę traktu, wyjął jedną strzałę z kołczanu i wystrzelił ją wysoko. Rozległ się długi gwizd. __________________ Mistrz gry nie ma duszy! Sprzedał ją diabłu za tabelę trafień krytycznych! Ostatnio edytowane przez pi0t : 15-01-2017 o 15:51.

13-01-2017, 10:50	#122
Kerm Administrator Reputacja: 1	Ludzi dawno w okolicy nie było, co stwarzało szanse, że Sandrusowi się powiedzie na polowaniu. Jednak Lennart nie zamierzał pozostawiać sprawy ewentualnego obiadu czy kolacji w rękach tylko i wyłącznie Greenstone'a. Zachęcony wcześniejszym powodzeniem usiadł z wędką na burcie łodzi. Albo szczęście mu dopisało, albo też rzeka była taka 'rybna', bo niezbyt długo trwało, a obok Lennarta zebrał się pokaźny stosik ryb, zdolnych zaspokoić głód całej ich gromadki. Potem wystarczyło oskrobać, wypatroszyć i upiec w popiele. Palce lizać... A po zjedzeniu tylko czekać na przybycie 'zapłaty za wykonaną robotę'. - Jak się zabezpieczymy, żeby nas nie próbowali oszukać i nie posłali nas do piachu, by oszczędzić na kosztach? - zwrócił się do pozostałych.

13-01-2017, 13:24	#124
Ismerus Reputacja: 1	-Ta dziura jest bardziej zapadła niż myślałem.- powiedział na głos Oskar, kiedy przeszedł się po okolicy. Nie było tutaj nic. Z drugiej strony, czego spodziewać się po tartaku. -Bardzo dobry pomysł.- zgodził się z krasnoludem- Ja będę rozmawiać z naszym pracodawcą. Jak szlachcic ze szlachcicem. Na pewno się dogadamy. A jak by co, to wtedy wkroczycie do akcji. -Przydałoby się rozpalić ognisko.- powiedział o towarzyszy. Na szczęście byli w tartaku, dlatego drewna było pod dostatkiem. Przyniósł drewno, trochę gałęzi na rozpałkę. Miał przy sobie hubkę i krzesiwo. Kiedy skończył przynosić, zaczął rozpalać ognisko.

15-01-2017, 09:01	#127
Ismerus Reputacja: 1	Oskar pozdrowił przybyszów. -Witajcie. Czekaliśmy na was. Łódź jest nam potrzebna, przecież musimy jakoś wrócić. Ale chyba nie jest ona powodem naszego spotkania. My spełniliśmy naszą część umowy. Mamy skrzynkę. Z nienaruszoną zawartością. Wszystko tak jak się umawialiśmy. Jednak, zanim wam ją damy, to chcielibyśmy zobaczyć, czy macie obiecane pieniądze.

15-01-2017, 10:13	#128
WolfSet Reputacja: 1	Michaił obserwował przybyszy z pokładu łodzi. Nie wzbudzali w nim niepokoju i raczej spodziewał się kłopotów. Na wszelki wypadek przygotował jednak pistolet do strzału, nigdy nic nie wiadomo prócz tego, że "strzeżonego Dazh strzeże". Buteleczkę z piaskiem owiną w szmaty i schował za pazuchą.

15-01-2017, 13:50	#130
olo19 Reputacja: 1	Sandrus widząc zachowanie przybyłych gości nieco się zdenerwował. Miała być w końcu kasa i po krzyku, w dodatku ta strzała zaraz będzie więcej potencjalnych wrogów. Zatem postanowił się przygotować na ewentualność ataku. Ułożył strzały przed sobą aby przyspieszyć ich wyciągnięcie oraz wycelował w elfa bo jako jedyny może wyrządzić mu krzywdę. Gotów jednak na szybką zmianę celu gdyby coś zagrażało jego towarzyszom. ~Puki co nie wygląda to najlepiej, lepiej mieć się na baczności. Kto wie ile ludzi się tu zaraz zbierze.~ __________________ "Skoro ludzie to pionki, kim jest król"