[Warhammer II ed.] Cienie nad starym światem - Strona 12

pi0t · 10-01-2017, 22:39

Otto starał się Wam pomóc, darł Wasze rękawy, rozcinał nogawki. Rozciął żagiel na pasy, aby móc bandażować rany. Wiedzieliście, że zna się na tym, jednak umiejętności to nie wszytko brakowało mu odpowiednich narzędzi.
Możliwe też, że część z Was potrzebuje po prostu odpoczynku, aby rana zaczęła się goić. Ciągły wysiłek z pewnością temu nie sprzyja.

Kajuta była zajęta przez kobietę lekkich obyczajów. A nikt z Was nie zechciał jednak przenosić oprycha. Może to ze strachu, że rozejdzie mu się rana i że skona na Waszych rękach, a może z racji, że jeszcze nie dawno stał po drugiej stronie barykady. Gdy Uczeń czarodzieja postanowił sprawdzić stan kobiet, ta w negliżu czkała na któregoś z Wasz na łóżku.
- Panie dzięki wam za opiekę, odwdzięczę się tylko mnie odstawcie do domu. Wdzięczna będę,
kobieta lekko rozchyliła uda.
proszę tam moja mała Ella czeka, tylko ją mam.

Lennart wykorzystując okazję postanowił zejść na brzeg. Powoli oddalał się od stateczku, a zbliżał do wraku. Mimo iż niezbyt dobrze wspominał czasy, gdy był na służbie u lokalnych baronów. Jednak nauki wpojone przez sadystycznych sierżantów czasem się przydawały. Żołnierz był ostrożny, wziął z sobą broń i tarczę. Tarczę która uratowała go przed ostrzałem. Gobliny musiały zostawić czujki, chwilę później w stronę Lennarta poleciały trzy strzały. Dwie chybiły, a trzecia wbiła się w tarcze.

Chwile później trzy złośliwe gobliny, wycofały się w kierunku dalszych zarośli.
Z pewnością niebezpiecznie było by rozbijać obozowisko w tym miejscu i to chyba zgubiło załogę innego statku. Lennart znalazł ślady po dawnym ognisku, resztki jakiegoś koca, dziurawy kociołek. A w samym wraku to tylko przegniłe resztki jedzenia, kotwicę i 2 miedziaki.

Część z Was wróciła do odpychania łodzią, umożliwiło to innym wybadanie osmolonego wraku. Prąd jest nadal wolny, ledwo wyczuwalny przez co nie utrudnia Wam zbytnio żeglugi. Nim nastał wieczór rzeka robi się czystsza, brzegi są suche i dostępne. Las rzadszy. Tartaku nadal jednak nie widać.

Płynęliście więc i nocą, księżyc był w pełni, chmur brak, noc była więc wyjątkowo jasna. Przed północą usłyszeliście skrobaninie dochodzące z podpokładu. Po sprawdzeniu okazało się, że gania tam zwykły szczur.

Na chwilę przed świtem złamał się jeden z drągów, służących do odpychania, bądź badania dna jednak Wam to nie przeszkodziło. Nastał dzień, a wraz z nim wzmógł się silny porywisty wiatr. Wam to jednak w niczym nie przeszkadzało.

Jeszcze przed południem dostrzegacie bindugę i pierwsze budynki tartaku. Z łodzi wygląda on na opuszczony i zaniedbany. Najprawdopodobniej był splądrowany w czasie burzy chaosu, albo później przez bandy chaosytów, lub dezerterów.

Dnc · 11-01-2017, 12:02

Norin szybko razem z Michaiłem przebili się przez drzewa zagradzające im dalszą droge. Dzięki temu mogli dalej płynąc. Norin wpierw sprawdziwł co z resztą towarzyszy, sam pozwolił Otto obandazoawć się i zająć ranami. Następnie sprawdził co z oprychami, z wszystkich trzech dwóch nie żyło a jeden własnie umierał. Świetnie mu wyszło by ich nie zabijać.
Wszedł pod pokład by zobaczyć czy skrzynka z butelką pelną piasku dalej tam się znajduje. Uspokojny położył się spać gdyż teraz była jego kolej.

Gdy z daleka dostrzegli tartak. Pierwszy zapytał:
- No to proponuje się zatrzymać, przybic do brzegu i wyslać kogoś na zwiad. Najlepiej dwóch by się mogli ubezpieczać i jeden w razie wpadki wróci by nam wszystko opowiedzieć. Może Michaił i Sandrus? Chyba najbardziej się nadajecie do tego z nas wszystkich.

WolfSet · 11-01-2017, 14:43

~Tartak, w końcu dotarliśmy do celu~pomyślał Michaił. Jednak musiał przyznać przed sobą , że zaczął się przyzwyczajać do łajby, która mimo pewnych wad zapewniała jednak swego rodzaju bezpieczeństwo. Gdy jednak usłyszał,że Norin chce go wysłać na czujkę, zgodził się bez wahania. W końcu stały grunt pod nogami.
-Podpłyńmy trochę do brzegu i spuśćmy kotwicę-zaproponował, gdy od tartaku dzieliła ich jeszcze spora odległość.-Greenstone przypilnujesz moich pleców?

Ismerus · 11-01-2017, 18:01

Wyrzuciwszy wszystkie ciała, Oskar opadł się o burtę. Popijał czerwone, averlandzkie wino ze swojego bukłaka. To była dobra walka.
Kiedy wszyscy wrócili już na statek, zaczął odpychać łódź.

Gdy zobaczyli tartak, szlachcic bardzo ucieszył się.
-Nareszcie, ta dziura!
Kiedy towarzysze wyszli na zwiad, zaczął chodzić po burcie, przyglądając się terenom dookoła. Nie mógł doczekać się, kiedy wreszcie postawi stopy na ziemi. Przykrzyła już mu się ta podróż. Marzył, by rozpalić ognisko i ogrzać się przy nim. I może zjeść coś dobrego. A najlepiej, to dostać już te przeklęte pieniądze i pójść sobie z tego miejsca.

olo19 · 11-01-2017, 21:24

Sandrus zaraz po opatrzeniu ran siedział zamyślony odpychając drągiem od dna łajbę. Nadal nie mógł się pogodzić z niepowodzeniem całej akcji porwania tej parszywej łajby i ciągle powtarzał sobie w myślach.

~Pal licho z tymi opryszkami, ale co zawiniła ta kobieta. Oszpecona na całe życie jak jej się odwdzięczyć zabrać z powrotem jej nie możemy, może zapytam towarzyszy.~

-Co robimy z tą dziewoją przyjaciele. Wszak oszpecona został z naszej to winy, może by jej jakoś to naprawić czy jak to się tam mówi.

Greenston nie zdążył dokończyć gdy jego oczom ukazał się tartak.~Nareszcie koniec tej żeglugi, skończmy tą beznadziejną robotę.~ Po chwili towarzysze zaproponowali zwiad nic nie myśląc skinął potwierdzająco głową do Szuła. W momencie gdy zostali sami postanowił, że podziękuję Michałowi za jego cierpliwość do reszty towarzyszy.

-Dobrze znów być na lądzie, z takim towarzyszem jak ty wojować zawsze można. Nie bacz ostro na nasze zwyczaje my tylko dobrze dla tych rzezimieszków chcieli, w końcu oni nic nam wini są.

Kończąc mówić skupił się na ochronie tyłów i cichym poruszaniu. Rozglądał się w pełnym skupieniu i starał się stąpać jak najciszej co by ich nie zaszli od tyłu. Stawiając pomału kroki podążał za swym przyjacielem ku celowi ich zwiadu.

WolfSet · 12-01-2017, 12:34

Kozak i Sandrus dokładnie zbadali okolice tartaku i wrócili na łódź.
-Zdaje się, że wszystko jest w porządku-powiedział Michaił- zbadałem okolicę tartaku i nie widać, żeby ktoś na nas czekał. Do środka nie wchodziłem, ale miejsce wydaje się być opuszczone. W środku nie palą się żadne światła i nie słychać żadnych odgłosów. Czyżbyśmy się spuźnili? Chyba możemy przybić łodzią koło tartaku.

pi0t · 12-01-2017, 20:01

Sandrus Greenstone, Michaił Szuła udali się na krótki zwiad. W tym czasie reszta drużyny odpoczywała, nie robiąc nic szczególnego. Gdy wrócili jedynie co mogli rzec, to że jest bezpiecznie. Podpłynęliście więc statkiem bliżej, cumując w miejscu gdzie najlepiej było Wam zejść na brzeg.
Na placu przy budynkach było pusto.Gdzieniegdzie walają się tylko jakieś porozrzucane żerdzie, kłody. W okolicy panuje cisza. Rozejrzeliście się po najbliższych budynkach, ale wszędzie jedynie pajęczyny i kurz. Brakuje też typowych narzędzi. Zapewne zostały zabrane przez drwali albo rozkradzione w późniejszym okresie. Gdzieniegdzie leżą jakieś stare porzucane śmieci, resztki łańcucha, trochę porozbijanych glinianych dzbanów czy kubków. Zdecydowanie tartak od dłuższego czasu nie był w użyciu. Mechanizm piły napędzanej kołem wodnym jest zerwany, wyłamany i uszkodzony

Osoby obeznane z tropieniem, sztuką przetrwania lub porostu spostrzegawcze odnajdują ślady odciśnięte w błotnistym podłożu i biegnące od magazyny do samego lasu

Z samego tartaku prowadzą trzy drogi. Pierwsza rzeczna, która wy tu dotarliście, druga to wąska ścieżka biegnąca przy rzece - w stronę jej górnego biegu. Trzecia to typowy leśny trakt, szeroka na tyle, że przejechał by nim wóz.

**Kerm** · 12-01-2017, 21:02

Tartak był opuszczony, wyludniony. Co mogło oznaczać dwie rzeczy - albo przybyli za wcześnie, albo też, z nie wiadomo jakich przyczyn, całe to zlecenie miało całkiem inne cele, niż im powiedziano.

- Według mnie jesteśmy odrobinę przed czasem - powiedział Lennart. - Pół dnia drogi rzeką, dwa dni pod prąd. Wszystko się zgadza. A poza tym, tu nie ma śladów czyjejkolwiek bytności, chyba że chodzi o te wilki czy wilkopodobne stwory - dodał - a nie sądzę, byśmy to z nimi mieli się spotkać. Uważam, że powinniśmy trochę poczekać, tak z pół dnia, w międzyczasie zjeść coś i odpocząć, a nim nadejdzie wieczór - spłynąć z prądem rzeki. Gdzieś po drodze zatopić łódź i ruszyć lądem.

olo19 · 12-01-2017, 22:40

-To tylko borsuk przyjaciele, a z tartakiem jest tak jak Michał powiada.

Sandrus przyjrzał się śladom zwierzyny i pomyślał. ~Może spróbuje coś złapać do jedzenia.~

-Spróbuje coś upolować dla nas, rozejrzę się również po okolicy.

Łowca uczynił tak jak mówił nie baczył już na łajbę niech robią sobie z nią co chcą. Zajął się dokładnie tropem zwierzyny przybytek jedzenia na pewno nie zaszkodzi w zaistniałej sytuacja. W drodze powrotnej zastanawiał się jak zabezpieczyć tartak przed ewentualnym niechcianym atakiem. Postanowił zatem nocleg spędzić przy najwyższym oknie umożliwiającym ostrzał napastników.

~Dobrze by było abym miał również dostęp do widoku na rzekę, spędzę resztę dnia na obserwacji, dobrze by było aby ktoś do mnie dołączył.~

-Ktoś chętny na wspólną wartę, kto wie co tu przylezie.

WolfSet · 12-01-2017, 23:14

Kozakowi przypadło do gustu towarzystwo łowcy, wyciągną więc z plecaka wnyki i wyruszył z nim na polowanie rozstawiając wnyki w pewnej odległości od tartaku.
Po powrocie doszedł do wniosku, że propozycja wspólnej wart nie sjest zła. Pożądnie nabił fajkę, poczęstował Sandrusa łykiem gorzałki którą miał manierce i wspólnie rozpoczęli czuwanie. By zabić mijający czas Michaił opowiadał o tym jak wspanaiłe jest życie w stepie.
Po dwóch godzinach towarzysze postanowi obejść najbliższą okolicę tartaku by sprawdzić czy nikt się tam nie ukrywa.

10-01-2017, 22:39	#111
pi0t Reputacja: 1	Otto starał się Wam pomóc, darł Wasze rękawy, rozcinał nogawki. Rozciął żagiel na pasy, aby móc bandażować rany. Wiedzieliście, że zna się na tym, jednak umiejętności to nie wszytko brakowało mu odpowiednich narzędzi. Możliwe też, że część z Was potrzebuje po prostu odpoczynku, aby rana zaczęła się goić. Ciągły wysiłek z pewnością temu nie sprzyja. Lennart - lekko ranny Sandrus - draśnięty Otto - draśnięty / lekko ranny Norin - draśnięty / lekko ranny możliwe stany zdrowia: zdrowy / draśnięty / lekko ranny / ranny / ciężko ranny / krytyczny / śmierć Kajuta była zajęta przez kobietę lekkich obyczajów. A nikt z Was nie zechciał jednak przenosić oprycha. Może to ze strachu, że rozejdzie mu się rana i że skona na Waszych rękach, a może z racji, że jeszcze nie dawno stał po drugiej stronie barykady. Gdy Uczeń czarodzieja postanowił sprawdzić stan kobiet, ta w negliżu czkała na któregoś z Wasz na łóżku. - Panie dzięki wam za opiekę, odwdzięczę się tylko mnie odstawcie do domu. Wdzięczna będę, kobieta lekko rozchyliła uda. proszę tam moja mała Ella czeka, tylko ją mam. Lennart wykorzystując okazję postanowił zejść na brzeg. Powoli oddalał się od stateczku, a zbliżał do wraku. Mimo iż niezbyt dobrze wspominał czasy, gdy był na służbie u lokalnych baronów. Jednak nauki wpojone przez sadystycznych sierżantów czasem się przydawały. Żołnierz był ostrożny, wziął z sobą broń i tarczę. Tarczę która uratowała go przed ostrzałem. Gobliny musiały zostawić czujki, chwilę później w stronę Lennarta poleciały trzy strzały. Dwie chybiły, a trzecia wbiła się w tarcze. Chwile później trzy złośliwe gobliny, wycofały się w kierunku dalszych zarośli. Z pewnością niebezpiecznie było by rozbijać obozowisko w tym miejscu i to chyba zgubiło załogę innego statku. Lennart znalazł ślady po dawnym ognisku, resztki jakiegoś koca, dziurawy kociołek. A w samym wraku to tylko przegniłe resztki jedzenia, kotwicę i 2 miedziaki. Część z Was wróciła do odpychania łodzią, umożliwiło to innym wybadanie osmolonego wraku. Prąd jest nadal wolny, ledwo wyczuwalny przez co nie utrudnia Wam zbytnio żeglugi. Nim nastał wieczór rzeka robi się czystsza, brzegi są suche i dostępne. Las rzadszy. Tartaku nadal jednak nie widać. Płynęliście więc i nocą, księżyc był w pełni, chmur brak, noc była więc wyjątkowo jasna. Przed północą usłyszeliście skrobaninie dochodzące z podpokładu. Po sprawdzeniu okazało się, że gania tam zwykły szczur. Na chwilę przed świtem złamał się jeden z drągów, służących do odpychania, bądź badania dna jednak Wam to nie przeszkodziło. Nastał dzień, a wraz z nim wzmógł się silny porywisty wiatr. Wam to jednak w niczym nie przeszkadzało. Jeszcze przed południem dostrzegacie bindugę i pierwsze budynki tartaku. Z łodzi wygląda on na opuszczony i zaniedbany. Najprawdopodobniej był splądrowany w czasie burzy chaosu, albo później przez bandy chaosytów, lub dezerterów. __________________ Mistrz gry nie ma duszy! Sprzedał ją diabłu za tabelę trafień krytycznych! Ostatnio edytowane przez pi0t : 11-01-2017 o 22:47.

11-01-2017, 12:02	#112
Dnc Reputacja: 1	Norin szybko razem z Michaiłem przebili się przez drzewa zagradzające im dalszą droge. Dzięki temu mogli dalej płynąc. Norin wpierw sprawdziwł co z resztą towarzyszy, sam pozwolił Otto obandazoawć się i zająć ranami. Następnie sprawdził co z oprychami, z wszystkich trzech dwóch nie żyło a jeden własnie umierał. Świetnie mu wyszło by ich nie zabijać. Wszedł pod pokład by zobaczyć czy skrzynka z butelką pelną piasku dalej tam się znajduje. Uspokojny położył się spać gdyż teraz była jego kolej. Gdy z daleka dostrzegli tartak. Pierwszy zapytał: - No to proponuje się zatrzymać, przybic do brzegu i wyslać kogoś na zwiad. Najlepiej dwóch by się mogli ubezpieczać i jeden w razie wpadki wróci by nam wszystko opowiedzieć. Może Michaił i Sandrus? Chyba najbardziej się nadajecie do tego z nas wszystkich.

11-01-2017, 21:24	#115
olo19 Reputacja: 1	Sandrus zaraz po opatrzeniu ran siedział zamyślony odpychając drągiem od dna łajbę. Nadal nie mógł się pogodzić z niepowodzeniem całej akcji porwania tej parszywej łajby i ciągle powtarzał sobie w myślach. ~Pal licho z tymi opryszkami, ale co zawiniła ta kobieta. Oszpecona na całe życie jak jej się odwdzięczyć zabrać z powrotem jej nie możemy, może zapytam towarzyszy.~ -Co robimy z tą dziewoją przyjaciele. Wszak oszpecona został z naszej to winy, może by jej jakoś to naprawić czy jak to się tam mówi. Greenston nie zdążył dokończyć gdy jego oczom ukazał się tartak.~Nareszcie koniec tej żeglugi, skończmy tą beznadziejną robotę.~ Po chwili towarzysze zaproponowali zwiad nic nie myśląc skinął potwierdzająco głową do Szuła. W momencie gdy zostali sami postanowił, że podziękuję Michałowi za jego cierpliwość do reszty towarzyszy. -Dobrze znów być na lądzie, z takim towarzyszem jak ty wojować zawsze można. Nie bacz ostro na nasze zwyczaje my tylko dobrze dla tych rzezimieszków chcieli, w końcu oni nic nam wini są. Kończąc mówić skupił się na ochronie tyłów i cichym poruszaniu. Rozglądał się w pełnym skupieniu i starał się stąpać jak najciszej co by ich nie zaszli od tyłu. Stawiając pomału kroki podążał za swym przyjacielem ku celowi ich zwiadu. __________________ "Skoro ludzie to pionki, kim jest król" Ostatnio edytowane przez olo19 : 11-01-2017 o 21:28. Powód: Błędy ucięło tekst:/

12-01-2017, 20:01	#117
pi0t Reputacja: 1	Sandrus Greenstone, Michaił Szuła udali się na krótki zwiad. W tym czasie reszta drużyny odpoczywała, nie robiąc nic szczególnego. Gdy wrócili jedynie co mogli rzec, to że jest bezpiecznie. Podpłynęliście więc statkiem bliżej, cumując w miejscu gdzie najlepiej było Wam zejść na brzeg. Na placu przy budynkach było pusto.Gdzieniegdzie walają się tylko jakieś porozrzucane żerdzie, kłody. W okolicy panuje cisza. Rozejrzeliście się po najbliższych budynkach, ale wszędzie jedynie pajęczyny i kurz. Brakuje też typowych narzędzi. Zapewne zostały zabrane przez drwali albo rozkradzione w późniejszym okresie. Gdzieniegdzie leżą jakieś stare porzucane śmieci, resztki łańcucha, trochę porozbijanych glinianych dzbanów czy kubków. Zdecydowanie tartak od dłuższego czasu nie był w użyciu. Mechanizm piły napędzanej kołem wodnym jest zerwany, wyłamany i uszkodzony Osoby obeznane z tropieniem, sztuką przetrwania lub porostu spostrzegawcze odnajdują ślady odciśnięte w błotnistym podłożu i biegnące od magazyny do samego lasu Z samego tartaku prowadzą trzy drogi. Pierwsza rzeczna, która wy tu dotarliście, druga to wąska ścieżka biegnąca przy rzece - w stronę jej górnego biegu. Trzecia to typowy leśny trakt, szeroka na tyle, że przejechał by nim wóz. __________________ Mistrz gry nie ma duszy! Sprzedał ją diabłu za tabelę trafień krytycznych!

12-01-2017, 22:40	#119
olo19 Reputacja: 1	-To tylko borsuk przyjaciele, a z tartakiem jest tak jak Michał powiada. Sandrus przyjrzał się śladom zwierzyny i pomyślał. ~Może spróbuje coś złapać do jedzenia.~ -Spróbuje coś upolować dla nas, rozejrzę się również po okolicy. Łowca uczynił tak jak mówił nie baczył już na łajbę niech robią sobie z nią co chcą. Zajął się dokładnie tropem zwierzyny przybytek jedzenia na pewno nie zaszkodzi w zaistniałej sytuacja. W drodze powrotnej zastanawiał się jak zabezpieczyć tartak przed ewentualnym niechcianym atakiem. Postanowił zatem nocleg spędzić przy najwyższym oknie umożliwiającym ostrzał napastników. ~Dobrze by było abym miał również dostęp do widoku na rzekę, spędzę resztę dnia na obserwacji, dobrze by było aby ktoś do mnie dołączył.~ -Ktoś chętny na wspólną wartę, kto wie co tu przylezie. __________________ "Skoro ludzie to pionki, kim jest król" Ostatnio edytowane przez olo19 : 12-01-2017 o 22:43. Powód: błędy językowe sorki :/

11-01-2017, 14:43	#113
WolfSet Reputacja: 1	~Tartak, w końcu dotarliśmy do celu~pomyślał Michaił. Jednak musiał przyznać przed sobą , że zaczął się przyzwyczajać do łajby, która mimo pewnych wad zapewniała jednak swego rodzaju bezpieczeństwo. Gdy jednak usłyszał,że Norin chce go wysłać na czujkę, zgodził się bez wahania. W końcu stały grunt pod nogami. -Podpłyńmy trochę do brzegu i spuśćmy kotwicę-zaproponował, gdy od tartaku dzieliła ich jeszcze spora odległość.-Greenstone przypilnujesz moich pleców?

11-01-2017, 18:01	#114
Ismerus Reputacja: 1	Wyrzuciwszy wszystkie ciała, Oskar opadł się o burtę. Popijał czerwone, averlandzkie wino ze swojego bukłaka. To była dobra walka. Kiedy wszyscy wrócili już na statek, zaczął odpychać łódź. Gdy zobaczyli tartak, szlachcic bardzo ucieszył się. -Nareszcie, ta dziura! Kiedy towarzysze wyszli na zwiad, zaczął chodzić po burcie, przyglądając się terenom dookoła. Nie mógł doczekać się, kiedy wreszcie postawi stopy na ziemi. Przykrzyła już mu się ta podróż. Marzył, by rozpalić ognisko i ogrzać się przy nim. I może zjeść coś dobrego. A najlepiej, to dostać już te przeklęte pieniądze i pójść sobie z tego miejsca.

12-01-2017, 12:34	#116
WolfSet Reputacja: 1	Kozak i Sandrus dokładnie zbadali okolice tartaku i wrócili na łódź. -Zdaje się, że wszystko jest w porządku-powiedział Michaił- zbadałem okolicę tartaku i nie widać, żeby ktoś na nas czekał. Do środka nie wchodziłem, ale miejsce wydaje się być opuszczone. W środku nie palą się żadne światła i nie słychać żadnych odgłosów. Czyżbyśmy się spuźnili? Chyba możemy przybić łodzią koło tartaku.

12-01-2017, 21:02	#118
Kerm Administrator Reputacja: 1	Tartak był opuszczony, wyludniony. Co mogło oznaczać dwie rzeczy - albo przybyli za wcześnie, albo też, z nie wiadomo jakich przyczyn, całe to zlecenie miało całkiem inne cele, niż im powiedziano. - Według mnie jesteśmy odrobinę przed czasem - powiedział Lennart. - Pół dnia drogi rzeką, dwa dni pod prąd. Wszystko się zgadza. A poza tym, tu nie ma śladów czyjejkolwiek bytności, chyba że chodzi o te wilki czy wilkopodobne stwory - dodał - a nie sądzę, byśmy to z nimi mieli się spotkać. Uważam, że powinniśmy trochę poczekać, tak z pół dnia, w międzyczasie zjeść coś i odpocząć, a nim nadejdzie wieczór - spłynąć z prądem rzeki. Gdzieś po drodze zatopić łódź i ruszyć lądem.

12-01-2017, 23:14	#120
WolfSet Reputacja: 1	Kozakowi przypadło do gustu towarzystwo łowcy, wyciągną więc z plecaka wnyki i wyruszył z nim na polowanie rozstawiając wnyki w pewnej odległości od tartaku. Po powrocie doszedł do wniosku, że propozycja wspólnej wart nie sjest zła. Pożądnie nabił fajkę, poczęstował Sandrusa łykiem gorzałki którą miał manierce i wspólnie rozpoczęli czuwanie. By zabić mijający czas Michaił opowiadał o tym jak wspanaiłe jest życie w stepie. Po dwóch godzinach towarzysze postanowi obejść najbliższą okolicę tartaku by sprawdzić czy nikt się tam nie ukrywa.