12. Brauzeit 2522 KI,
Wielkie Księstwo Middenheim i Middenlandu,
Untergard, kilka dni drogi od Middenheim.
Pięć dni po zwycięskiej bitwie o most ze zwierzoludźmi Khazraka Jednookiego



Nastał dwudziesty dzień miesiąca Vorgeheim AS 2522 roku, kiedy to bohaterskimi czynami i poświęceniem wielu żyć udało się odeprzeć przeważające siły ciemności prowadzone przez Archaona Pana Końca Czasów, które to obrały ten skrawek świata za swój cel. Wiele bitew stoczono, wiele krwi przelano, wiele bohaterskich czynów dokonano rękoma ludzi, krasnoludów i elfów. Powiada się między ludźmi że Święty Sigmar znów kroczy między ludźmi, że prastarzy bohaterowie znów walczą za Imperium, że nadchodzi koniec ludzkości.

Miasteczko Untergard zostało założone przed mniej więcej stu laty. Początkowo wieśniacy zbudowali małą wioskę na zachodnim brzegu rzeki i mimo wielu przeciwności, udało im się przeżyć. Powoli wioska zaczęła się rozwijać. Wkrótce osada zmieniła się w miasteczko, które w końcu rozszerzyło się też na zachodnią stronę rzeki. Mieszkańcy Untergardu zwieźli kamienie ze wzgórza na południu i wybudowali szeroki most, który połączył obie części miasta. W ciągu niemal dwóch pokoleń wioska wygnańców stała się ważnym ośrodkiem handlowym. Most był jedyną przeprawą na południe od Grimminhagen i miasto stało się naturalnym punktem postojowym dla spływających rzeką barek kupieckich.

Pewnej nocy Khazrak Jednooki wódz zwierzoludzi z Drakwaldu i śmiertelny wróg Borysa Todbringera, przypuścił niespodziewany atak na miasto. Zwierzoludzie wdarli się na mury, przebili do środka i całkowicie opanowali wschodnią część miasteczka. Obrońcy zebrali się na moście i rozpoczęła się dziewięciodniowa walka o Untergard. Walczących wspomagały setki imperialnych żołnierzy i krasnoludzkich sprzymierzeńców, wraz z nimi walczyła drużyna pięciu druhów pochodzących z Karak Osiem Szczytów. Most stał się miejscem niewiarygodnej rzezi. Atak został powstrzymany, jednak za zwycięstwo przyszło zapłacić wysoką cenę.

Zginęło wielu mieszkańców i ochotników, a wschodnia część miasteczka była zupełnie zrujnowana. Choć miejscowi zabrali się za jego odbudowę, brakowało wielu podstawowych materiałów, przez co prace posuwały się ślimaczym tempem. Imperialna armia ruszyła na północ w pogoń za zwierzoludźmi, gdzie przeniosły się walki, a ci, którzy zostali w Untergardzie, z mozołem pomagali tubylcom w przeróżnych pracach. Od zakończenia walk niemal nie przestawało padać, brakowało też ludzi do grzebania poległych i miejscowi bali się wybuchu zarazy.

Pomimo strat, jakie Untergardczycy ponieśli podczas walk z bandą Khazraka, starali się zachować optymizm, choć głównie podyktowany był sporymi dawkami rozwodnionego alkoholu, które wlewano w siebie, by zapomnieć o okropnościach wojny. Sami je widzieliście i w nich uczestniczyliście, więc nie mogliście dziwić się zwykłym ludziom, którzy chcieli tylko spokojnie żyć. Tego poranka ulewy ustały, zamykając pogrążoną w szarówce okolicę we mgle, co stojącym jeszcze domom i ścianie drzew za murami nadawało ponurego wyglądu.

Wojenna zawierucha rzuciła was do Untergardu, niewielkiego miasteczka leżącego właśnie w lesie Drakwald. Odpoczywaliście po dziewięciodniowej bitwie o utrzymanie osady z zastępami zwierzoludzi niejakiego Khazraka Jednookiego, który pewnej nocy wdarł się ze swoją bandą na mury, przebił do środka i opanował wschodnią część Untergardu. Jedni z was walczyli ramię w ramię z innymi o utrzymanie mostu, by gdy opadł kurz bitwy pochować swych przyjaciół, inni przybyli później i nie mając lepszego pomysłu zostali i pomagali jak mogli.

Kończąc swój nader skromny posiłek w jedynej ocalałej po tej stronie rzeki Taub karczmie, której nazwa "Podpłomyk" wywodziła się raczej z lepszych czasów Untergard, kiedy mąki starczało jeszcze na podpłomyki, dało się wyczuć niewidziane od wielu dni w tej mieścinie poruszenie.
-Kapitan Schiller wygłosi obwieszczenie! - dało się słyszeć okrzyk z zewnątrz.