To było pogodne, jesienne popołudnie w Słonym Bagnie. Słońce grzało przyjemnie a wiatr od morza niósł zapach ryb i wodorostów. Porządku przy bramie miasta strzegło dwóch mocno wiekowych już strażników. Widać wyznaczano do tej służby tych, którzy nie nadawali się już do patrolowania miasta i okolicznych dróg. Jeden ze strażników przyglądał się przez moment Lue, ale chyba ostatecznie wziął mocno opatuloną goblinkę za gnoma, bo tylko machnął ręką i wrócił do plotkowania z kompanem.


Po przekroczeniu bramy miejskiej zauważyliście po lewej wieżę strażniczą i budynek koszar, czego łatwo było się domyślić po fladze Królestwa Keoland i kręcących się tam strażnikach. Ta część miasta intensywnie się rozbudowywała. Wznoszono tu jeden przy drugim domy, które miały pomieścić napływających do miasta osadników. Nieopodal strażnicy, po drugiej stronie drogi znajdował się jaskrawo pomalowany kilkukondygnacyjny budynek. Nad wejściem zawieszony był pleciony z wikliny kozioł a szyld przedstawiający snop zboża wskazywał na to, że jest to karczma. Przy wejściu do karczmy, zwrócony ku błotnistemu placowi na którym stały teraz wozy osadników i tłoczyli się ludzie, jakiś trubadur śpiewał szantę.

Od grupki dzieci bawiących się w berka na placu oddzielił się chłopiec i podbiegł do was.

-Witamy w pięknym Słonym Bagnie szanownych państwa- powiedział kłaniając się dwornie- Jestem Adalbert, najlepszy oprowadzacz w mieście. Za jedyne dwie srebrne monety pokażę wam wszystko co warte jest zobaczenia. Nikt nie zrobi tego taniej.

Nim zdążyliście odpowiedzieć chłopcu, na plac głośno dzwoniąc dzwonkiem wszedł herold miejski. Wydzierając się wniebogłosy zaczął przemowę.

-Ogłasza się wszem i wobec, że Radny Miasta Słone Bagno Gellan Primewater organizuje konkurs talentów. Zaprasza się grajków, połykaczy ognia, bajarzy, tancerzy do wzięcia udziału a publiczność do oglądania. Pokazy odbędą się na scenie wzniesionej na placu targowym o zmroku. Wpisowe dla uczestników konkursu to jedyne dwie sztuki złota. Nagradzane są trzy pierwsze miejsca. Pierwsze miejsce sto sztuk złota, drugie pięćdziesiąt a trzecie dwadzieścia pięć sztuk złota. Zapisy u herolda miejskiego czyli u mnie.

Bard, który jeszcze niedawno grał przed karczmą, podszedł do herolda i wręczając mu dwie sztuki złota powiedział:

-Zgłaszam się, Laurentius Wspaniały.
Herold pośpiesznie naskrobał coś w notesie kawałkiem węgla.
-Zapisany. Ktoś jeszcze?- zwrócił się do tłumu przed karczmą.

Laurentius natomiast ruszył powoli z wysoko zadartym nosem w kierunku sterczących ponad dachami domów masztów statków.