Bieda będzie, jak te drugie gobliny się zwrócą przeciwko grzybiarzom. Liczyć należało już tylko, że reszta grzybiarzy wiedziała, co robi, bo Smostrok nie rozpoznawał za bardzo, co to za gobliny ujeżdżają zębacze. Miał zresztą czasami problem i z rozpoznaniem „swoich”.

Plumkał dalej z łuku, idąc za tym niemagicznym snotlingiem. W razie czego będzie gdzieś bliżej wyjścia, to da w długą. Może rzuci za siebie snotlingiem, żeby chociaż na chwilę zębacze miały co przeżuwać. Czas pokaże.

Snotling zamrugał wstrząśnięty. Bóg bardzo rzadko wyrażał się tak obcesowo.
- Wiesz co ja tu przeżywam! - Odpowiedział więc krótko i z obrażoną miną przemykał ukradkiem na drugą stronę pieczary.
Fik przez większość swojego proroczego życia miał wrażenie, że głos w głowie należy do Boga zmierzchu, spokoju i odpoczynku. Widać czasem ten byt był też zrzędliwy, ale to i tak lepiej niż jak używał dziwacznych słów i wyjaśnień. Jak np. Aberracja powstała w efekcie kolokacji... Wtedy ból głowy Fika z “ćmiącego pulsowania” przechodził w fazę “banda krasnoludów urządzających popijawę w czaszce snotlinga”. A brodaczy miał już tutaj pod dostatkiem...
Mały pokurcz przemknął na drugi koniec jaskini i przystanął.
- I co ja mam zrobić?
- Nie wiem- warknął mu Bóg
Fik objął spojrzeniem swoich towarzyszy, nie był im teraz w stanie pomóc. Prędzej sam nadzieje się na własną broń, niż nabije na nią wroga. Zresztą G’bul z pewnością nie bez powodu był w przeszłości prawą ręką wodza i już nią nie jest.

***

Snotlingowi mogło się już wydawać, że jest bezpieczny. Gdy wyminął walczących i wbiegł do korytarza przeraził się jednak straszliwie. Wszystkie mięśnie się napięły i chyba tylko dlatego nie popuścił niczego w szaty. W głębi korytarza co najmniej trójka goblinów z łukami, wyraźnie w niego celowała.
- Halo! jesteś tam? Przydałaby mi się jakaś pomoc. - mówił szeptem sam do siebie.
Głos w głowie mu jednak nie odpowiedział, Oczywiście, jak trzeba boga, to żadnego nie ma pod ręką.
Fik powoli wysunął przed siebie grzyby.
- Ja prorok, zbierać grzyby dla szefa. - Mówił w sumie prawdę, kuzyni z łukami mogą w sumie nie wiedzieć o jakim szefie mówi. Ale to nie było istotne, najważniejsze, że chyba gobliny miały zakaz strzelania do niego. W innym przypadku pewnie nie zdążyłby w żaden sposób zagadać.
- Umm ja prorok, mieć czaszkę i szaty! Wy biec i bić brodate pokraki. Szef by tak chcieć!

- My wiedzieć kim ty być i po co tu być. G’bul nam mówić co wy za typy - odparł jeden z uczników w kierunku Fika- - ty próbować magia! My cie zabić - zaskrzeczał - Teraz rusz siem bom ci strzałe w dupe wsadzim, my mieć pokurcze na oku!
Walka przerodziła się w krwawą rzeź, zębacze kąsały krasnoludy wyrywając czasem kawałki ciał. Nozudg natomiast przedarł się pomiędzy walczącymi i stanął obok proroka gapiąc się na ukrytych w cieniu uczników.
Przywódca grupy Nocnych goblinów szalał na swym szkaradnym wierzchowcu co po chwila kąsając krasnoluda będącego opodal, który próbował unikać zębów przeklętej bestii.
Podczas gdy świszczące strzały goblinich łuczników co rusz to pudłowały Snit’git za pomocą swej włóczni zniszczył krasnoludowi hełm, który jednak pochłonął większość obrażeń. Krasnolud otrząsnął się tylko i spojrzał gniewnie na goblina, gdy Weazil dźgnął włócznią przebijając mu lewe przedramię. Krasnolud wypuścił swój kilof.

W tym samym czasie grupa pokurczów walczących z zębaczami głęboko raniła wcześniejszych oprawców, nie na tyle jednak skutecznie by pozbawić ich życia.
Te natychmiast odpowiadały na zaczepki kilofami raniąc kolejne części ciała pokurczów.
Gnorix postanawił wziąć się w garść i po serii niepowodzeń w bitwie zakręcił młynka swym toporem tnąc ramię jednego z krasnoludów. Krasnolud zatoczył się od siły uderzenia jednak to sprawiło, że przewracając się wbił kilof prosto w nogę wielkiego czarnego orka.

Walka jednak miała się ku końcowi, znaczna przewaga zębaczowych skakunów przeważyła szalę zwycięstwa na poczet zielonoskórych. Następnych dwóch z krasnoludów padło od kłapiących szczęk zębaczów. Łucznikom wkońcu też udało się zrobić swoje i powalili swymi strzałami jednego z przeciwników.
Krasolud, który boleśnie zranił Gnorixa również skończył swój żywot jako bezgłowie truchło.

Gdy skończyła się walka wielki jak na nocnego goblina przywódca znany prorokowi i szamanowi jako G’bul odezwał się - To wy być od Blorka z klanu Złamanego Kła? - zapytał goblin, spoglądając na was podejrzliwie. - Wy i wasze grzypki iść za G’bul, my mieć dużo fanatyka, i czeba nam was! Grzypki prorok i szaman choć choć! - odwrócił się do was plecami i zniknął w korytarzu.

- Źle, nie wolno ukatrupić. Głos Boga mówić, że to by złe było. - Snotling skulił się w sobie i zasłaniał się grzybami.
- Ja nie czarować, tylko czynić moce Boga - tłumaczył dalej,
- Wy mondre gobliny, zielni ucznicy!, ja nędzny cel. Szkoda szczał. Prorok potrzebny, niegroźny. Grzyby mam. Inni groźniejsi! - wyjaśniał krótkimi i prostymi zdaniami próbując je zniechęcić. Albo wręcz sprowokować, do tego aby go tylko przegoniły z jaskini. Fik powoli stojąc, wręcz klejąc się do ściany przesuwał się w stronę wyjścia i goblinów. Walki dobiegały końca, czekał więc na reakcję towarzysz.