*Miejsce* Nordland; Neues Emskrank; tawerna “Pod pełnymi żaglami”
*Czas* 2519.I.28; Backertag (4/8); wieczór

Była zmieszana. W prawdzie Pirora miała wszystko czego wężowa córka i siostra potrzebowała. Była jednak póki co dla nich niczym nieznany ląd. Sporo tajemnic i zakamarków do zbadania. Na wszystko jednak przyjdzie czas. Symbol sprytnie ukryty w jej kwiatowej brożce dawał nadzieje co do bóstwa, które wielbiła.

- Widziałaś ten jej medalik na piersi? - zapytała Łasicę gdy ramię w ramię szly korytarzem - Składamy chyba hołd temu samemu Panu. - dodała - Ciekawe czy lubi się zabawić tak samo jak my. Chętnie bym spróbowała tak młodego i jędrnego ciałka. - zachichotała - Nie wiem co ty uważasz ale według mnie dobrze by było aby również sobie zrobiła taki tatuaż jak nasze. Powiedzmy w formie inicjacji. - spojrzała na koleżankę czekając na jej odpowiedź.

- Wygląda obiecująco. Zwłaszcza jak wstała z balii i ta woda z pianą tak z niej ściekała. Wstydliwa nie jest. I to przed kimś kogo widzi pierwszy raz. Chętnie poznam ją bliżej. I dogłębniej. - Łasica która aktywnie w rozmowie w łaźni uczestniczyła o wiele mniej ograniczając się raczej do słuchania i obserwowania uśmiechnęła się na znak, że nowa koleżanka zrobiła na niej raczej pozytywne wrażenie.

- Chętnie bym z nią pogadała na osobności. Znaczy bez tej jej służby. Tak zaczęła przy nich myślałam, że też są w temacie. A powiedziała, że nie to przyznam, że nieco mnie to zbiło z pantałyku. Bo nawet chciałam ją zapytać o to czy owo no ale tak przy nich to nie bardzo. - cmoknęła nieco z żalem na tych zbędnych jej zdaniem świadków rozmowy. Jednak ton sugerował, że ma nadzieję, że będzie jeszcze okazja na bardziej prywatne spotkania.

- A broszka ciekawa. Widziałam. Jakby się wpasowała w naszą grupę to nieźle. Można by pomyśleć o tym tatuażu. Szkoda, że ja tak nie mam tyle czasu co wcześniej odkąd robię dla van Hansenów. Jutro jestem umówiona u ciebie, pojutrze z Normą no to najprędzej za dwa dni. Aha, mi Karlik przekazał aby jej nic nie mówić o reszcie grupy ani reszcie grupy o niej. Przynajmniej nic, że to ktoś z naszej rodziny. - dodała gdy kierowały się ku przejściu prowadzącemu do głównej izby tawerny.

- Mnie też właśnie ta jej służba zaniepokoiła. - odparła - Zbyt wiele sprzecznych sygnałów ale może po prostu jestem już przemęczona dzisiejszym dniem. - stwierdziła wzruszając ramionami.

- Młoda jest. Nieopierzona. Sama w nowym mieście. Może po prostu brak jej doświadczenia. Jak mimo wszystko będzie się chciała dopasować to powinno być dobrze. Gorzej jak zacznie zadzierać nosa i stawać okoniem. To może nam narobić kłopotu. - koleżanka zgodziła się z partnerką i gdy były już w połowie drogi niespodziewanie złapała ją za rękę i jednocześnie sprzedała klapsa w zgrabny tyłek.

- Nie przejmuj się! Jeszcze cały wieczór przed nami! - zaśmiała się jakby dla rozweselenia gdy zdążyła szybko rzucić okiem czy nikt z przodu i tył nie zmierza ku schodom objęła i pocałowała szybko Versanę. Całkiem mocno i zachłannie.

- A z tą nową cóż, pogadaj z nią jak się uda. Że my tutaj inaczej załatwiamy sprawy rodzinne. Bo ja to będę dopiero jutro wieczorem. - powiedziała cicho wciąż jeszcze przyciskając kochankę do ściany korytarza jakby dalej miała ochotę na to spontaniczne całowanie.

Ver rozejrzała się wokół czy aby na pewno nikt ich nie widzi a następnie pochwyciła pośladki przyjaciółki, przyciągnęła ją do siebie i pocałowała. Nie był to jednak szybki buziak a długi i namiętny pocałunek. Taki o jakich czyta Kamila w swoich ulubionych romansach.

- Masz rację. - odparła odrywając głowę i patrząc w oczy kochanki - Nie mam co na razie się przejmować. Porozmawiam z nią twarzą w twarz i wtedy przekonamy się co z niej za ziółko.

Łasica zamruczała przyjemnie dla ucha jak zawsze gdy dłonie przyjaciółki lądowały na jej pośladkach, chętnie do niej przylgnęła i oddała równie chętny pocałunek. Ale zbliżające się kroki zmusiły je do oderwania się od siebie. Więc machnęła głową w stronę dołu schodów gdzie szły poprzednio i tam obie ruszyły wracając do głównej sali tawerny.

- Mam do ciebie prośbę. - podjęła gdy jej wzrok wyłapał w tłumie jej popołudniowych gości - Był dzisiaj u mnie Cichy z tym koleżką Silnego, Egonem. Tam z resztą siedzą. - wskazała dyskretnym ruchem głowy w kierunku współkultystów - Zaoferowali się że przeszukują teren poza miastem w poszukiwaniu reszty załogi, z którą przypłynęła tu Norma, jednak by tego dokonać potrzebują jej ze sobą. - wyjaśniła w czym rzecz - Zaprowadziła byś ich do niej. Tobie nasza wojowniczka koleżanka zdaje się ufać nieco bardziej niż mi. Ona jak i ci węglarze.

- Co? Jak to? - tym razem Versanie udało się zaskoczyć przyjaciółkę. Zatrzymała się i spojrzała przez tłum gości na stół zajęty przez dwóch kolegów. - To ten nowy? Ten od Silnego? - zapytała przyglądając się z zainteresowaniem sąsiadowi Vasilija. - Ale z tą Normą i jakimś szukaniem za miastem w ogóle nie wiem o co chodzi. Przecież się z nią wczoraj umówiłam za dwa dni na spotkanie. - wróciła spojrzeniem do koleżanki zdradzając, że kompletnie nie jest w temacie i to ją mocno zaskoczyła ta nagła zmiana planów.

Ver więc spokojnie w kilku krótkich słowach wytłumaczyła przyjaciółce na czym rzecz polega. Skąd Vasilij i Egon. Po co oni i po co im Norska.

- Gramy do jednej bramki a tobie wieczór z Normą i tak nie minie. - zauważyła .

- No ale co im się tak spieszy? Przecież ich rozjechali jakoś na początku miesiąca, parę dni po nowym roku. A nie wczoraj albo przedwczoraj. Poza tym jak na razie to tylko my dwie latamy za tą naszą Wilczycą. I to dla szefa. Przecież nam kazał się nią zająć. I po wczoraj wreszcie jest szansa, że jakoś wyjdziemy na prostą. - wyglądało na to, że Łasica nie bardzo jest zadowolona z takiej narzuconej przez panów współpracy z Normą w roli głównej.

- Dlatego też postaramy się upiec dwie pieczenie na jednym ruszcie. - oznajmiła chcąc uspokoić przyjaciółkę - Zapewnimy Normie rozrywkę w formie polowania a przy okazji rozejrzymy za śladami jakie mogli pozostawić próbujący się skryć ranni Norsowie. - uśmiechnęła się - Następnego dnia zaś zjawisz się u niej ty i rozmasujesz zbolałe mięśnie naszej Wilczycy.

- Aaa. Tak to sobie wymyśliłaś? No niezłe, niezłe. - brwi ulicznicy powędrowały do góry jakby teraz zamysł siostry był dla niej klarowniejszy. Przygryzła wargę zastanawiając się jednak nad tym.

- No można spróbować. Tylko nie mam pojęcia jak sama Norma to przyjmie. Ona chyba uważa, że tylko ona przeżyła. Tak mi się wczoraj wydawało. Dana też mówiła, że nawet jak jakiegoś znalazła to zamarznięty na sopel. Ale kto wie? Może ot, tak wypad za miasto na polowanie to się zgodzi. I no cóż, jak chłopcy jej podpadną to będą mogli mieć pretensje sami do siebie. Oni chyba nie widzieli co ona potrafi i to gołymi rękami. Może jak Kornas z nimi będzie to coś to pomoże. - koniec końców na taki luźny wypad za miasto to chyba Łasica uznała, że można spróbować. Niewiadomą była dla niej reakcja toporniczki która wydawała się mocno niezależna i trudno przewidywalna.

- Z tego też powodu wspomniałam wczoraj o pochówku tych, których truchła uda nam się odnaleźć. - dodała ten dość istotny fakt - W mojej ocenie to dość ważny obrządek dla każdej z kultur. Normie więc pewnie też zależy na tym aby to co pozostało z ciał jej braci spoczęło w godziwych dla nich warunkach.

- Nie wiadomo co zrobili z tymi ciałami. Mogli je gdzieś zabrać po walce. Ale może zostawili. Najlepiej pewnie Norma będzie wiedzieć skoro chyba brała udział w tej walce. O ile będzie umiała znaleźć to miejsce. - łotrzyca pokiwała w zamyśleniu głową przyznając koleżance rację ale mówiła jakby odnalezienie owych ciał wojowników z północy w pustkowiach zaśnieżonego lasu nie wydawało jej się prostym zadaniem.

- Równie dobrze wszystko mogły zeżreć jakieś padlinożerne stwory. - przyznała rację przyjaciółce iż los ciał poległych jest wielką niewiadomą - Nie dowiemy się jednak póki nie spróbujemy. Zaś co do lokalizacji zarówno pola bitwy jak i miejsc, w których można się skryć. - nawiązała do wcześniejszego wątku chcąc wyjaśnić koleżance na co w tym wszystkim Cichy i jego kompan - Vasilij zobowiązał się wysłać jednego albo dwóch ze swoich ludzi, którzy znają teren. Tak pójdzie sprawniej. Ja z resztą chyba też się tam wybiorę. Muszę jednak przemyśleć jak pogodzić taką wyprawę z zaplanowanymi już spotkaniami na dzień jutrzejszy.

- Na mnie raczej nie liczcie. Sama wiesz, że większość dnia jestem u van Hansenów. A nawet jak nie to ja w lesie głupia jestem. Dla mnie te wszystkie drzewa wyglądają tak samo. Zaraz bym się zgubiła i jeszcze mnie trzeba by szukać. - uśmiechnęła się przyznając się do tej swojej słabości poruszania się po dziczy. Zaraz jednak wróciła do tego o czym rozmawiały.

- Jak Dana jest jeszcze w mieście to może ona by chciała się spróbować w takiej wyprawie? Chyba jest w sam raz na takie spacery po dziczy. I pies by się przydał. A gdzie rozbili tych Norsów można się chyba od straży dowiedzieć. Chociaż o to czy zabrali ciała czy nie. - dorzuciła od siebie kilka pomysłów wyrzucając je z siebie jedne za drugim.

- A tych planów na dzień nie chciałabym ci układać. Zrobisz jak zechcesz. Ale lepiej się skup na jednej rzeczy i zrób to jak należy. Jak dla mnie nie wiem czy oni jutro pójdą z Normą czy nie. Ale może pójdą. A na tym spotkaniu z tą nową to raczej nie ma cię kto zastąpić. Myślisz, że zaprosić ją na jutrzejszy wieczór czy nie? Sama nie wiem. Chętnie bym ją poznała lepiej ale mamy z tą Oksanę na jutro do załatwienia. Hmm… Może lepiej nie… Nie mieszajmy bardziej niż trzeba. - myśli Łasicy zdawały się pędzić jak sztormowy wiatr przez fale i wydawało się, że jedna zaraz wywołuje kolejną. W końcu machnęła na to reką jakby chciała sama zastopować ten potok słów i myśli dając w końcu dojść do słowa partnerce.

- Z tą nową to wszystko zależy od tego czy ten jutrzejszy wypad dojdzie do skutku i czy ja się na niego wybiorę. - odparła - Jak zostanę w mieście to się z nią spotkam z rana. Oczywiście jeżeli przyjdzie sama. Wtedy postaram się ją wybadać. A co do Normy. Hmmm... - zadumała - No zobaczymy co Cichy ugra. Źle chłop nie chce. Angażuje do akcji swoje środki więc niech działa. My tak czy siak robić będziemy swoje. Ty się z nią popluskasz. Z czasem zaś wybierzemy się na polowanie i z nią i z Froyą. - dodała - A o tych strażnikach trzeba wspomnieć Vasilijowi. Jako szanujący się przemytnik powinien mieć jakiegoś przekupionego pachoła.

- Co racja to racja. To chodź do nich bo jeszcze się zorientują, że stoimy i gadamy to pewnie pomyślą, że ich obgadujemy. - wychowanka miejskich ulic machnęła ręką na te różne dywagacje jakich wynik w tej chwili trudno było oszacować i dała znak, że czas podejść i rozmówić się z obydwoma kolegami jacy na nie czekali przy jednym ze stołów.

Przechodząc obok szynkwasu przy, którym wciąż siedział małoletni pracownik Pirory Ver wyciągnęła złotą monetę z sakwy i wyłapując jego wzrok rzuciła ją w jego stronę mocnym pstryknięciem palcy.

- Łap spryciarzu. - dodała widząc jak chłopak chwyta karlika.

Mimo wieczorowej pory i sporej ilości gości w tawernie dziewczyną udało się zwinnie przecisnąć przez tłum. Przy stoliku ich przyjaciół były akurat wolne dwa miejsca zdające się czekać właśnie na nie.

- Witajcie ponownie. - rzuciła dosiadając się - Dobrze, że jesteście bo potrzebne mi będą silne męskie ramiona. - dodała szczerząc ząbki - Bylibyście tak mili i w drodzę powrotnej podrzucili mi pewną skrzynię, którą stąd zabierzemy? - była słodka i urocza niczym prosząca o cukierka mała dziewczynka.

- Cześć Vasilij. - łotrzyca w zimowej spódnicy usiadła obok Versany i przywitała się z kolegą. Potem spojrzała z zaciekawieniem na jego sąsiada. - A twój duży kolega to kto? - zapytała zerkając na Egona.

- Wołają na mnie Egon - rzekł Egon. - Pracujemy razem - uśmiechnął lekko, przypominając sobie o różnorakiej naturze ich pracy.

- Cześć Egon. Ja jestem Łasica. - kobieta siedząca po drugiej stronie stołu wydawała się całkiem zwyczajną dziewczyną z sąsiedztwa. W zwykłej, zimowej sukni w jakich chodziły niezbyt bogate mieszczki. I tak samo zwyczajnie wyciągnęła dłoń na przywitanie. Miała nieco nietypowe włosy bo o granatowym odcieniu. I to była jedna z niewielu rzeczy jakie rzucały się w oczy w tej postaci. A jednak tryskała jakąś uśmiechniętą energią jaką nie dała rady stłamsić ani ta szara, nijaka suknia ani lodowata pogoda za oknem. I miała ksywę jak ta o której Silny ani razu nie wypowiedział się w pozytywny sposób. A wręcz ta ksywa działała na niego jak płachta na byka.

- Witam, witam, - rzekł Egon, zastanawiając się, dlaczego Silny nie lubił Łasicy. Być może powinien się go spytać o to następnym razem. - Przejdźmy zatem do interesów? - zapytał, patrząc wymownie na Vasilija.

- Cześć dziewczyny. - Vasilij ucieszył się i uśmiechnął na widok kobiet. Po słowach Egona o interesach natychmiast się odezwał - Jasne, jasne to do rzeczy. Chcemy zabrać Normę na jutrzejsze poszukiwania jej Norsmeńskich przyjaciół. Przy okazji szukamy armijnym dezerterów ale to już szkopuł. - zwrócił się do Łasicy bo nie wiedział na ile jest wprowadzona. - Możnaby ten wrak okrętu odwiedzić o ile go nie spalili. Rozszabrowany pewnie jest ale kosztowności Norsmeni mogli dobrze ukryć. Wtedy Norma odzyskałaby co nieco. - Vasilij wypowiedział luźną myśl. - Potem stamtąd to już według Normy i przewodnika przeczuć. Ślad czy trop będzie ciężko podjąć po tylu dniach. Niemniej psy by się przydały, może gdzieś dalej coś zwęszą. Jak macie jakieś wizje czy pomysły to dobry moment żeby to doprecyzować.

- Jakich dniach Cichy? Chciałeś chyba powiedzieć tygodniach. - Łasica uniosła nieco brew w grymasie zdziwienia. - Nie wiem czy wiecie chłopaki ale ta kawaleria i reszta towarzystwa rozjechała tych Norsmenów zaraz po nowym roku. Może parę dni po. A teraz mamy koniec miesiąca. Norma miała niesamowity fart, że trafiła na Strupasa co akurat był poza miastem. Bo też już jej psy gończe dyszały w kark a za psami pewnie reszta zgrai. To nie było wczoraj ani przedwczoraj. Tylko na początku miesiąca. - tym razem łotrzyca pierwsza niż Versana zabrała głos i zdecydowała się na samym początku doprecyzować to co jej się wydawało najważniejsze w tych poszukiwaniach czyli już spory czas jaki minął od tamtych dramatycznych wydarzeń.

- Tropić Nordów sprzed miesiąca? Ciężka sprawa - Egon popił piwem. - Jeśli to, co mówisz, to prawda, to nie jest wyprawa na parę dni, tylko na parę tygodni. Jeśli nie zostali pożarci przez licho leśne, albo nie dokończyli ich imperialni, to szukanie ich może być kurewsko ciężkim zadaniem. - rzekł Egon, ponuro myśląc o rejzie w głuszę, która mogła całkiem prawdopodobnie okazać się ganianiem za wiatrakami. - W takim razie Norma nie pomoże zbyt dużo. Jeśli oddzieliła się od grupy, nie będzie wiedzieć, gdzie mogli uciec. To nie robota dla wojaka, tylko dla gończych.

Egon pociągnął potężny łyk piwa.

- Jak dla mnie kaplica - rzekł wreszcie. - Chyba, że macie cynk, gdzie mogą być.

Vasilij przerzucił wzrok na Versanę. Nie wspominała, że to sprawa sprzed tygodni. Gerviev rozumiał, że to sprawa sprzed kilku może kilkunastu dni. Zdecydowanie bliżej dziesięciu niż trzydziestu. Nie skomentował tego jednak podważanie opinii o koleżance byłoby nie na miejscu. Za bardzo ją lubił.

- W pewnym sensie mamy. Znamy okolicę moi ludzie wiedzą gdzie są obszary gdzie nikt nie przetrwa, bo zjedzą go np zwierzoludzie. Gdzie jako tako da radę się schować, no i mamy trop w postaci jaskiń na nabrzeżu. Jest ich co prawda sporo, trafić możemy tam na no cóż niekoniecznie Norsów. Jednak gdybym to ja walczył o przetrwanie tam bym się skrył. Norsowie przepłynęli przez miasto niezauważeni. Znaczy się jakieś rozeznanie w okolicy mają. Więc i o jaskiniach pewnie wiedzą a przynajmniej powinni. - tu Vasilij przeskoczył do tematu Norsmenki - Norma jest nam w cholerę potrzebna. Może mieli jakiś punkt zbiórki ustawiony na nabrzeżu na wypadek, gdyby ktoś odpadł od grupy. Przecież w takich wyprawach wiele rzeczy może pójść nie tak... Powie przy okazji czy wiedzieli o jaskiniach i co mogli zrobić jej towarzysze? Jej los zdefiniowało spotkanie ze Strupasem. Trafiła się jej szansa to skorzystała. Nie mniej kierowałaby się gdzieś gdyby nie on. Trzeba jej zapytać czy na ślepo czy według jakiegoś planu. W rejzie w głąb lądu cholernie wiele rzeczy może pójść nie tak. Głupi nie są więc trzeba poznać jakie mieli między sobą ustalenia uczestnicy wyprawy. Może dowiemy się czegoś ciekawego. - Vasilij - Statek spalili czy dalej tam jest? - spojrzał tym razem na dobrze poinformowaną Łasicę. Po czym jeszcze powiedział do wszystkich. - Moim zdaniem samo to, że zabierzemy Normę i zadamy sobie trud szukania jej współplemieńców. Damy jej szansę, zajrzeć do statku i tak dalej… Zbuduje to pozytywny obraz naszego zboru. O to chodzi na końcu nie? - Vasilij wiedział, że żywi Norsowie są tylko elementem w tej sprawie.

- To w takim razie pogadajmy z tą Normą - rzekł Egon.

Nie wyzbył się co prawda wątpliwości co do powodzenia tego przedsięwzięcia, szczególnie zaś penetrowania jaskiń w poszukiwaniu ludzi północy, jednak Cichy znał jego cenę, co do której dogadali się wcześniej. Jeśli był w stanie podejść realistycznie do ryzyka, które wiązało się z przeszukiwaniem morskich grot, to nie miał oporu z wypadem poza miasto. Przedsięwzięcie jednak zdało mu się co najmniej ryzykowne.

Rozmowa z Normą mogła wyklarować wiele.

Versana miala w pamięci to co przed paroma pacierzami mówiła jej Łasica apropos nie zapoznawania młodej Pirory z resztą bractwa a ta z tego co wspominała była umówiona z kapitan na kolację i miała zaraz się zbierać.

- To nie ma na co czekać. - ledwo zdążyła usiąść a już musiała się zrywać - Ruszajmy a resztę obgadamy w terenie. - rzuciła do reszty znajomych.

- Możemy ruszać - rzekł Egon, powstając.

Wszyscy jak jeden mąż przystali na propozycję Versany. Tyle tak odmiennych osobowości przy jednym stole było podejrzane a karczma powoli zaczynała pękać w szwach z racji na porę. Reszta więc idąc w ślad za Versaną i Egonem pokierowała swoje kroki ku drzwiom prowadzącym na zewnątrz.

Było zimno. Nie było się jednak co dziwić. Był Mróz więc musiało być zimno. Na szczęście nie było sztormu ani zamieci mogli więc spokojnie przemierzać uliczki miasta rozmawiając przy tym.

- Jeżeli chodzi o psa to sie sklada ze trzymam swojego pupila na krypie. - odparła czule wspominajac o Bydlaku - Sęk w tym, że nie znam się na tresurze więc nie wiem na co poza walką w obronie własnej potrafi. Co za tym idzie jest bardzo nieufny i w sumie tylko ja się mogę do niego zbliżyć. - podzieliła się pomysłem chcąc jakoś pomóc w tej sprawie - Aaa… to nie taki typowy burek więc ulicami miasta raczej się z nim nie przejdzimy niczym na pokazie. - dodała ten dość istotny szczegół jej sierściucha skrytego na “Adele”. Piękno Bydlaka było nie tak oczywiste dla większości mieszkańców Imperium. Ludzie się bali tego czego nie znali.

- Widziałem Bydlaka jak byłem na “Adele”. Piękny! - Vasilij podzielił się swoim podziwem dla psa. - Znam się trochę na opiece nad zwierzętami bo sam mam pupila. Chłopak ode mnie “Miłek” go tresował na obronnego, bo był lekko zdziczały jak go znalazłem. Miał w sobie jednak ikrę i zajadłość. Więc go przygarnąłem, sam przecież jestem taki - przyznał Giergiev z rozbawieniem. - W sumie to “Miłek” tresował mnie i jego. Bo nie miałem ręki do niego na początku. - Vasilij przypomniał sobie trudne początki z własnym psem. - Więc rozumiem jak zwierzaki potrafią przyciągać. Trzeba go poddać tresurze, tylko w tym musi uczestniczyć właściciel. Mogę ci podesłać “Miłka” jak masz czas i chęci. Lubi zwierzaki więc pewnie go ta inność nie zrazi. Na nasz użytek trzeba nam jednak psów myśliwskich. - podsumował Vasilij patrząc na pozostałych.

Ver pokiwała głową na znak, że taki człowiek byłby jej bardzo przydatny. W końcu perspektywa posiadania usłuchanego psiaka u boku była naprawde kusząca.

- Ja już mówiłam Ver. Na mnie nie liczcie. I tak mam całe dnie zajęte a kundlami się nie interesuje. - Łasica co szła obok Versany przez ten zmrożony, miejski śnieg nie odzywała się większość drogi ale teraz gdy już byli niedaleko domu węglarzy zabrała głos.

- Z tym ich statkiem to nie wiem czy go spalili czy nie. Norma mówiła, że rozbili się na skałach czy mieliźnie. I zatonął. Ale ja tam nie byłam to nie wiem jak to wygląda. Ale trafić chyba nie powinno być trudno. Wystarczy iść w górę rzeki. Jak coś wystaje ponad lód to chyba powinno dać się znaleźć. - złodziejka powiedziała swoje zdanie na to co wcześniej pytał Vasilij.

- Zresztą jak uda się wam z nią pogadać to sam ją możesz zapytać. Ale do cholery. - dziewczyna o granatowych włosach wzruszyła ramionami jakby to już męska część ich czwórki miała okazję sprawdzić sama. Ale nagle urwała i spojrzała w bok na nich obu.

- Trochę się z Ver nalatałyśmy za nią. I szefowi też na niej zależy. Dlatego zakazał agresywnych akcji wobec niej i jej kolegów węglarzy. I wczoraj jakoś wreszcie udało nam się z Ver wyjść na prostą. Jak nam to spartolicie to ostrzegam, że będę na was mocno wkurzona. - dodała tonem ostrzeżenia do obu kolegów. I raczej nie wyglądało aby stroiła sobie żarty.

- No a zaraz tam będziemy. Ver, jak chcesz to rozegrać? - zwróciła się do koleżanki zastanawiając się jak zagadać do węglarzy którzy pewnie otworzą drzwi. Co prawda wczoraj żegnali się przyjaźnie co oznaczało poprawę ich wzajemnych relacji no ale umawiali się, że spotka się Łasica z Normą ale za dwa dni. A nie już dzisiaj. Poza tym nie było mowy o sprowadzaniu dwóch obcych pod drzwi a Dimitri był na to dość uczulony. Było to całkiem zrozumiałe jak trzymał pod swoim dachem zbiega. Więc nie leżało w jego interesie by urządzać w domu muzeum i punkt wizyt obcych mu ludzi.

- Vasilij, ty będziesz gadał - rzekł Egon, licząc, że Versana i Vasilij rozwiążą tę sprawę.

Nie zamierzał się wbijać pomiędzy znajomych, którzy zdawali się już byli urobić Norsmena między sobą. Tą część planu musiał zrobić Vasilij, który zapewne już przemyślał to, co chce powiedzieć kobiecie z północy. Sam osobiście był ciekaw, w jaki sposób Norsmenka zareaguje na propozycję.

- Jasne - wzruszył ramionami Vasilij - Z samą Normą pogadam. Skoro idziemy tam z przyzwoitkami - uśmiechnął się do dziewczyn, bo tak to dokładnie wyglądało. - To wejście nam zapewnią z odpowiednią dozą wyczucia i taktu - powiedział nabożnym tonem niczym kapłan z ambony. Lekko się droczył ale skoro panny chciały rozegrać to pod pełną kontrolą to trochę mu to wisiało. Zrobi jak sobie życzy Ver, jemu zależy tylko na zwerbowaniu Normy.

- Najlepiej by było pogadać na zewnątrz. - odparła - Wyciągnąć ją na chwilę jakoś - dodała - Ja póki co odpadam, Vasilij i Egon raczej też gdyż nikt w tej chałupie ich nie zna. - spojrzała w dość wymowny sposób na Łasice jakoby sugerując jej że dobrze by było aby to ona postarałą się dokonać niemożliwego dla pozostałej trójki - Lub.. - kontynuowała - Vas… - spojrzała na herszta - A gdybyś nas nauczył jakiegoś krótkiego zwrotu, który nakłonił by ją do tego aby wyszła na chwilę sama. - nie znała języka północy ale skoro wcześniej Kurt był w stanie ją i Łasicę nauczyć paru zdań po Kislevsku to czemu Cichy miałby nie zrobić tego teraz - No nie wiem. “Przyprowadziłam kilku przyjaciół, którzy chcieliby pomóc. Wyjdźmy proszę.” No wiecie. Coś ten deseń. - spojrzała na resztę licząc że załapią o co jej chodzi.

- Nim wejdziemy jednak jeszcze dwie sprawy. - zaczęła nim reszta doszła do głosu - Pierwsza to lokalizacja zarówno łodzi jak i pola bitwy. Warto może było pogadać z którymś ze strażników. - zaproponowała - Vas na pewno masz kilku sprzedajnych pachołów w ich szeregach. - uśmiechnęła się tylko - Druga to scenariusz gdy nie uda się wam odnaleźć ani jednego żywego norsa. Pamiętajcie o tych którzy polegli. Zasłużyli na to. - podkreśliła raz jeszcze to o czym już wcześniej wspominała.

- Przyprowadziłam kilku przyjaciół, którzy chcieliby pomóc. Wyjdźmy proszę. To będzie.. Jeg har tatt med noen venner som vil hjelpe. La oss gå ut. - Vasilij przetłumaczył zwrot o który prosiła Ver. W swoim mniemaniu za dużo było kombinowania i skakania w koło samego spotkania. Miał wrażenie, że dziewczyny wręcz bały się reakcji węglarzy. Węglarzy?! Konsekwentnie się nie wcinał w niczym im to nie szkodziło. Jak się nie uda pójdą bardziej bezpośrednio. - Gdzie jest łódź to wie pewnie Norma jak tego nie uzyskamy od niej to się kogoś zagada. Mam znajomości - Vasilij uważał słowo pachołek za niewłaściwe. - tylko tej łódzi to pewnie nie będzie aż tak trudno znaleźć. Zdaje sobie sprawę, że nasz wypad to żywych Norsów pewnie nie odszuka. Tylko z Normą ma on tak naprawdę w moich oczach sens. Dlatego tak naciskałem. Zobaczy nasze wsparcie, może zyska dostęp do wraku i coś tam ewentualnie wyszabruje i zdobędzie szansę by odnaleźć towarzyszy żywych bądź nie. Jak się na kogoś natkniecie mniej przyjaznego. Przelana razem krew też ma swoją wartość o ile obędzie się bez strat. - Vasilij wyłożył swój punkt widzenia. - Z tego ostatniego względu obecność Egona jest bezcenna. - wypowiedział pochwałę pod adresem kompana.

*Miejsce* Nordland; Neues Emskrank; tawerna “Pod pełnymi żaglami”
*Czas* 2519.I.28; Backertag (4/8); wieczór

Kislevski wydawał się jej znacznie prostszym językiem. To co przetłumaczył dla niej Cichy brzmiało jak bełkot pijanych marynarzy. W głowie Ver jednak rozbłysł nagle pewien pomysł o którym sama nie wie dlaczego nie pomyślała wcześnie.

- Chyba wiem jak tam wejść w czwórkę. - zagaiła - Słyszeliście o Arenie? - znając profesje obydwu mężczyzn było to raczej pytanie retoryczne - W każdym razie Norma startowała tam reprezentując właśnie tych węglarzy. Zagrajmy więc na tą kartę. Powiem im że przyszliśmy dobić interesu na którym wszyscy możemy nieźle się obłowić. - zarysowała plan, który chodził jej po głowie - Powiemy im że ty Vas jesteś przedstawicielem Egona, który ma być przyszłym rywalem naszej niedostępnej koleżanki i przyszedłeś tutaj z kuszącą propozycją nim jednak wdasz ich w szczegóły pragniesz porozmawiać z zawodniczka. - kontynuowała - Kasa to argument, który powinien ich przekonać. Wasza aparycja zaś jest dość przekonująca. - dodała - Gdy zaś już uda ci się Normą zamienić parę słów wytłumaczysz jej na czym rzecz polega. - patrzyła pytająco na pozostałych.

- Możemy serio zapytać czy pisze się na kolejne walki. Przy okazji zagadać do Normy czy ten wypad za miasto jej gra... Właśnie Egon ty wiesz coś o kolejnych walkach? Theo mówił, że coś tam szykują ale za wcześnie na szczegóły. Jakby jej coś zaproponować z pokryciem to mamy powiedzmy sobie zarys na wejście.

Ver nie myliła się. Oboje znali Theo. Dobra ich. Zarówno w sprawie Normy jak i przyszłych zarobków.

- Widzę, że mamy wspólnych znajomych. - wcięła się nim Egon zdążył cokolwiek powiedzieć - Myślę, że na tej znajomości damy radę wszyscy zarobić. - zaśmiałą się - Może spytać się czy Norma byłaby zainteresowana walka trzech na trzech? - zaproponowała - W prawdzie Impresario proponowałam układ dwóch na dwóch ale gdyby tak trzech naszych kompanów wystawić przeciwko trzem innym to mogłoby być naprawdę ekscytujące. W każdym razie byśmy nie skłamali. - pozwoliła sobie pofantazjować. W końcu się jednak zorientowała iż przerwałą koledze, który był pytany o zdanie.

- Będą walki, ale za wcześnie jeszcze - odparł Egon. - Nie wiadomo jeszcze, kto będzie startował, ale Theo zaczął się orientować, kto będzie i ja tam też będę. Od swoich znajomków słyszałem, że będą na Festag. Jak chcecie przepchnąć pomysł z trzema na trzech, to pogadajcie z Theo. Ja nie widzę problemu.

- Te walki to niezły pomysł, żeby w nie wkręcić Normę. Jeśli tylko nie dostanie zbyt dużo po głowie, to może nawet wkręci się w te kręgi. To co, wchodzimy?

- Powinna się zgodzić. - przyznała - Szczególnie, że jedną walkę ma już za sobą i to z Kornasem. - dodała - Ledwo jej dał radę. - zachichotała - Dobra to mamy można wchodzić. Ja zacznę a po wejściu wy zajmijcie się Normą a my z Łasica tymi węglarzami. Vas z nią rozmawiaj tylko po ichszemu. Węglarze znają kislevski.

Podeszła do drzwi, które wyglądały tak, że gdyby Egon chciał to mocniejszym frontowym kopnięciem wystawiłby je z zawiasów. Dźwięk pukania głucho obiegł okolice odbijając się od pokrytych szadzią ścian.

Nie czekali zbyt długo gdy znajoma obu paniom klapka w drzwiach odsunęła się i dało się zobaczyć czyjeś oko. Tym razem poszło sprawniej niż początek wczorajszej wizyty. Rozległ się zgrzyt otwieranych zamków i drzwi stanęły otworem.

- Pochwalony. Coś się stało? - drzwi otworzył Tod, tak samo jak wczoraj. I zobaczył stojące na schodach Versanę i Łasicę to nawet się uśmiechnął. Ale uśmiech zszedł mu z twarzy jak dojrzał dwóch mężczyzn stojących ze dwa kroki dalej na poziomie zaśnieżonej ulicy.

Egon milczał. Jeśli Versana i Vasilij mieli jakiś dobry plan, to był czas, żeby w końcu go wprowadzili w życie. Sam uważał, że raczej może więcej zepsuć w tej sytuacji niż poprawić, więc spojrzał wyczekująco na towarzyszy.

- Pochwalony. - odparła z szerokim uśmiechem na twarzy - Bez obaw. My z interesem do was. - odparła krótko - Chodzi o walki na arenie. Myślę, że uda nam się na tym zarobić kilka pękatych sakiewek karlików.

- Aha. - Tod skinął głową i trawił te słowa przez chwilę. Wydawało się, że o ile po wczorajszym wieczorze do wizyty obu pań nie ma większych obiekcji to widok dwóch stojących za nimi obcych mu mężczyzn budził jego obiekcję. Ale widocznie dodał dwa do dwóch w swojej krótko ostrzyżonej głowie i krzyknął w głąb domu.

- Dimitri! Chodź! Sprawa jest! - zawołał i zaraz potem wewnętrzne drzwi skrzypnęły i w krótkim korytarzu pokazał się ten najważniejszy z węglarzy. Obrzucił obie kobiety krótkim spojrzeniem co Łasica skorzystała z okazji by pomachać do niego rączką w przyjaznym geście. Ale on też utkwił wzrok w obu towarzyszach kobiet jacy stali na ulicy i słuchał tego co Tod mu na szybko streszczał. Zastanowił się chwilę po czym wzruszył ramionami.

- No dobra. Wejdźcie. - zdecydował w końcu dość neutralnym tonem. Ani bez przesadnego entuzjazmu ale też bez wyczuwalnej wrogości. W końcu więc cała czwórka gości przeszła przez krótki korytarz do głównej izby, Tod został nieco z tyłu aby pozamykać drzwi a Dimitri pełnił rolę gospodarza.

- To siadajcie. - wskazał na ten sam stół przy jakim biesiadowali wspólnie wczorajszego wieczora. - Przynieś coś do picia. - rzucił krótko do tego trzeciego i ten skinął głową po czym zniknął w przejściu prowadzącym do kuchni. A gościom zostało zająć miejsca przy tym stole do negocjacji. Nigdzie jednak nie było widać Norsmeńskiej wojowniczki.

- Jak główki rano? - zagaiła podśmiechując się by nieco rozluźnić tą drętwą sytuacja. Wszak poprzedniego wieczoru pękło parę butelek po których nawet Kornas odczuwałby miękkość w kolanach.

- Ale pozwólcie, że was sobie przedstawię. - podjęła nieco oficjalnie - Ci dwaj panowie mimo dość ostrej aparycji nie są żadnymi zbójami a raczej ludźmi interesu. Ten z lewej to Vas. - specjalnie nie wymawiała całego imienia a jedynie jego część - Zaś drugi prosi by mówić do niego pan E. - wskazała otwartą dłonią na postać umięśnionego wojownika - Obaj podobnie do nas bywają na arenie i podobnie jak my zainteresowani są zarobkiem. Was reprezentuje Norma, mnie Kornas w tym zaś przypadku. Nie trudno zgadnąć. - ciągnęła dalej jak na kupca przystało - Dzięki łasce bogów natknęłam się na nich dzisiaj w karczmie i tak od kufelka do kufelka weszliśmy na temat walk i zakładów oraz tego jakby tu można lepiej zarobić. Co ciekawe wpadliśmy na podobny pomysł. - podciągnęła rękawy - Mianowicie walki w formule trzy na trzy. - zrobiła duże oczy i przyglądała się reakcji węglarzy - Kornas, Norma i pan E. Ramie w ramie. Starcia jeden na jeden to przeżytek. Odejdą w końcu do lamusa. Co innego walka grupowa. Tylko sobie wyobraźcie jaka publikę to przyciągnie a co za tym idzie fundusze. - zachwycała się zaletami takiego układu na którym naprawde chciała zarobić spora sumkę - Wiemy jak walczy Norma i Kornas. Patrząc zaś na tego dżentelmena chyba nie ma co się głowić nad tym czy twarda z niego sztuka. - spojrzała na Egona - Powiedzcie co o tym sądzicie. - zachichotała uśmiechając się lisio. Oczy świeciły jej jak dwa złote samorodki zaś głos zdradzał dość duża ekscytacje.

- A gdzie nasza koleżanka tak właściwie? - wyciągnęła szyje rozglądając się po izbie - Chyba warto by i ona o tym posłuchała i dorzuciła swoje dwa grosze.

- Jest na zewnątrz. - mruknął od niechcenia Dimitri słuchając tego co główna negocjatorka przybyłej czwórki ma do powiedzenia. Wysłuchał jej uważnie i po ich stronie to z kolei on był od gadania i podejmowania decyzji. Tod i ten drugi się nie wtrącali podobnie jak pozostała trójka gości. Tod rozlał do kubków piwo i tak siedzieli przy tym stole popijając łyk czy dwa dla zwilżenia gardeł.

- Trzy na trzy mówisz? - propozycja widocznie brzmiała na tyle ciekawie, że pół Kislevita nie odrzucił jej z miejsca tylko się zastanawiał. - No może być. Można spróbować. Ale to trzeba ustalić z Theo. Najbliższe walki będą lada dzień a on by musiał znaleźć drugą trójkę. Nie wiadomo czy mu się uda w tak krótkim czasie. - Dymitri zdawał się być całkiem nieźle zorientowany w sprawach areny.

- Ale jak każdy wystawia jednego zawodnika to wygraną dzielimy się po równo na trzy części. - spojrzał najpierw na Versanę a potem na resztę gości aby dać znać, że to jest jego warunek aby dalej ciągnąć te negocjacje.

- Tak się składa, że gdy wracałam razem z Theo ostatnim razem to wspomniałam mu o walkach w rozszerzonych składach i nie negował tego. - nawiązała do swojej dyskusji z Impresario podczas wspólnego powrotu z plaży - Wręcz przeciwnie. Wykazał taką opcją zainteresowanie. - dodała - Nim jednak przystąpię z nim do finalizowania wszystkiego potrzebna jest mi wasza zgoda i chęć współpracy. Całej czwórki. - zaznaczyła, że zdanie berserki jest dla niej równie istotne - Wygrana zaś oczywiście będzie dzielona na trzy tyle że warto będzie spróbować zagrać za nieco większe sumy niż kilka-kilkanascie karlików. Tym jednak się nie martwcie. Jak coś wyłożę za was a później jakoś się dogadamy. - uspokoiła mężczyzn i zamilkła dając pozostałym możliwość zabrania głosu.

Vas spojrzał z ukosa na Ver gdy ta hojnie rozdawała zyski potrzebującym.
- Po pierwsze dziękujemy za gościnę. Zdrowie gospodarzy - uniósł miedziany kubek i upił kilka łyków okazując trochę szacunku węglarzom. - Po drugie koleżanka tu pięknie potrafi mówić i nie przeczę wizja jest ciekawa stąd nasza tu obecność - pokazał palcem na siebie i Egona - Tylko tak miałem do czynienia z Norsmenami. Wiem, że to godni wojownicy i wojowniczki. Chciałbym jednak zobaczyć kogoś na kogo mamy stawiać karle. Pogadać, usłyszeć i ocenić powiem szczerze. Co do podziału zysków jestem otwarty na rozmowę i uczciwy podział. Stosowny do wkładu wszystkich stron. - Vasilij takich Dimitrich to widział już setki. Więc od razu zaznaczył, że zamierza podzielić złoto proporcjonalnie i uczciwie.

- Idź po nią. - Dymitri skinął głową słysząc to wszystko i rzucił do tego najmłodszego z nich. Ten wstał z krzesła i zniknął za kolejnymi drzwiami.

- Dzielimy się po równo. Ryzykujemy to samo to i dzielimy się tak samo. - szef węglarzy powtórzył swój warunek aby nie było żadnych niedomówień w tej sprawie. Tutaj bardziej patrzył na Vasilija i Egona.

- A co do ciebie to nie wiem o czym gadałaś z Theo. Ale to już było ładny kawałek czasu temu. Nawet jak się zgodził wstępnie to musiałby mieć czas aby wszystko zorganizować. Jak od tamtego razu z nim nie rozmawiałaś to może być ciężko. A na poprzednich walkach was nie widziałem. - zwrócił uwagę, że to jednak nie jest taka prosta sprawa aby zorganizować coś większego tak z dnia na dzień. Ale nie wnikał w negocjacje przy jakich go nie było więc brzmiało to jak koleżeńska uwaga.

- Wspominałam mu, że dobrze by było wystawić Normę z Kornasem w parze. - odparła - Ale postaram się z mistrzem ceremonii spotkać jutro i przedstawić mu taką ofertę a co do zakładów. - podjęła temat pieniędzy by zawczasu uspokoić obie strony - Jak coś wyłoże za was i później się rozliczymy. Z racji dobrej znajomości i waszej zgody oddacie mi to co wam pożyczyłam i dwadzieścia procent ekstra od wygranej. - układ wydawał się być uczciwy - Osiemdziesiąt procent będziecie mieć dla siebie ale to już między sobą dogadamy.

- Jeśli ryzykujemy to samo. To dzielimy się tak samo, bez dwóch zdań. - powtórzył Vasilij za Dimitrim bo gdyby faktycznie tak było nie miałby nic przeciwko. Tylko tak słuchał Ver sum o jakie mieli grać i patrzył na pomieszczenie w jakim się znajdują. Coś mu tak ironicznie świtało, że węglarze to gotówką nie śmierdzą. Zastanawiało go jakim cudem zdobędą wkład własny ale na razie zbójeckim zwyczajem miał to gdzieś. To nie jego problem. Rozsiadł się wygodniej i czekał na Normę.

- Nie potrzebujemy żadnych wkładów. Jak przegramy to przegramy, mówi się trudno. Jak wygramy to wygraną dzielimy się na trzy części. - Kislevita machnął ręką na tą propozycję finansowego wsparcia. W końcu głównym łupem byłaby wygrana z zakładów czyli w większości i tak pewnie byłyby to karliki innych.

- A jak nie rozmawiałaś wcześniej z Theo o występie na tą walkę to on nawet nie wie, że zamierzasz wystawić Kornasa. Nie mówiąc o jakichś łączonych walkach. Nie wiem czy uda mu się coś zorganizować w tak krótkim czasie. Ja w każdym razie zgłosiłem mu Normę na te walki co teraz będą. - oznajmił gospodarz pozwalając sobie wyrazić swoją opinię na temat przygotowań do walk. W końcu organizacja musiała przygotować miejsce, wysłać powiadomienia, zebrać tak zawodników jak i widzów i to wszystko zajmowało wcale nie tak mało przygotowań. A walka tego typu o jakiej rozmawiali była dość nietypowa co mogło wymagać dodatkowych przygotowań. Akurat jak skończył wrócił ten młody wraz z toporniczką.


Tym razem Norma musiała być gdzieś na zewnątrz bo była ubrana w spodnie, kaftan i rozpięty, kislevski kożuch. Stanęła obok tego co ją przyprowadził i obrzuciła pytającym spojrzeniem Dimitra i resztę towarzystwa przy stole. Ten zwrócił się do niej po kislevsku tłumacząc coś i wskazując na poszczególnych gości przy stole a wojowniczka słuchała tego w milczeniu. Jakoś specjalnie wielka się nie wydawała chociaż ten kożuch nieco ją pogrubiał. Miała ciemno blond włosy zaplecione w kilka warkoczy przyczesanych do czaszki i podgolone boki głowy.

- No to jej powiedziałem o waszej propozycji. - krótko streścił Dimitri to co właśnie skończył Normie tłumaczyć. Ta nadal stała przy stole i zdawała się rozmyślać nad tym wszystkim.

Versana kiwnęła więc Normie głową by się przywitać i zapraszającym gestem ręki zachęciła by dołączyła do wszystkich przy stole.

- No to drogi kolego ta wojowniczka o której ci opowiadała. - zwróciła się do Cichego - Musisz przyznać że niczego sobie. - nie wiadomo było jednak czy Ver mówi o jej muskulaturze czy dość nietypowej urodzie, która mimo wszystko wyróżniała ją spośród mieszkanek Imperialnych ziem.

- Wygląda nieźle. Dimitri wprowadź ją w szczegóły proszę, spytaj co ona na nasz układ. Jeśli nie będzie wam przeszkadzać, to ja z chęcią z nią pogadam trochę. Ładna - uśmiechnął się jakby był trochę oczarowany - Norsmeńskiego trochę znam, zobaczymy czy nie zardzewiał no i wiecie zagadałbym. Spodziewałem się bardziej no…. niedźwiedzia a tu proszę. Miła niespodzianka. Tylko nie tłumacz jej wszystkiego co teraz powiedział. - powiedział z lekkim śmiechem Vasilij.

- Ładna? Jest śliczna! - Łasica odezwała się chyba pierwszy raz odkąd skręcili w ulicę prowadzącą do domu węglarzy. Od tej pory nie przeszkadzała kolegom i koleżankom w negocjacjach ograniczając się do sprawiania uśmiechniętego i przyjaznego wrażenia. Aż do teraz co zapiszczała z wrażenia jakby Norma była gwiazdą estrady czy areny właśnie a ona była jej największą wielbicielką. Pomachała do niej wesoło uśmiechając się słodko co gladiatorka skwitowała krótkim skinieniem głowy przyjmując tą adorację w milczeniu. Dostawiła sobie krzesło spod ściany i usiadła obok szefa węglarzy. Wydawało się, że ten wtręt Łasicy nieco rozbawił węglarzy i wprowadził ciut luźniejszą atmosferę.

Dymitri zaś zaczął szybko mówić po kislevsku jak Norma usiadła obok niego. A siadając zdjęła kożuch kładąc go na oparcie krzesła bo wewnątrz było bardzo gorąco więc nie dało się długo wysiedzieć w zimowych ubraniach. Spod kaftana dało się teraz zobaczyć jej muskularne ramiona. Może nie tak masywne jak Egona albo Kornasa i nie psuły kobiecej sylwetki przerostem masy. Ale dało się poznać, że ich właścicielka do cherlaków nie należy. Teraz rozmawiała krótko z Dimitrim pytając się o coś ale trwało to dość krótko.

- No ona mówi, że nie ma nic przeciwko walce. W dowolnym układzie. Chce tylko wiedzieć czy z bronią czy bez tak jak ostatnio. - przekazał lider węglarzy tą krótką rozmowę ze swoją zawodniczką. - Lepiej bez. Nie chciałbym jej stracić. - wyglądało na to, że dodał od siebie sową opinię w tym temacie. A jak poza Egonem i Vasilijem reszta widziała na ostatniej walce to nawet walka bez broni mogła okazać się bardzo krwawa i zażarta.

Tymczasem Vasilij lekko zapatrzony w śliczną i niebezpieczną wojowniczkę zwrócił się do Norsmenki w jej języku.

- Miło mi poznać - skinął jej głową. - Jestem Vas znam trochę mowę dzielnych wojowników północy. - pochwalił Norsmenów by lekko przypodobać się rozmówczyni. - Słyszałem, że walczysz na arenie i to nieźle. Z kim mam przyjemność i z jakiego plemienia przywiały cię północne wiatry do nas? - spodziewał się, że imię Norma było jej przypisane bo oryginalnego nie dało wymówić.

- Norma to Asker z plemienia Morskich Wilków. - przedstawiła się wojowniczka zerkając czujnie na rozmówcę. - Skąd znasz nasz język? - zapytała po chwili. Reszta przy stole słyszała ton głosu ale wątpliwe by ktoś zrozumiał o czym rozmawiają.

- Morskie Wilki - powiedział jakby z uznaniem - prawdziwi twardziele. Znam stamtąd Thorga Northuga zwanego “Żelazną Tarczą”. Kapitan drakkaru sprzedawał nam brańców. Mów mi tak naprawdę “Cichy” dla pozostałych - machnął ręką wskazując wszystkich rozmówców - jestem Vas. Może słyszałaś o mnie i ojcu. Prowadzimy interes w “Cichej zatoce” - tak wtajemniczenie nazywali miejsce gdzie handlowali i żyli Gergievovie z bandą. Możliwe, że Norma tam bywała lub choćby o nim słyszała. - To trochę za miastem. - uznał, że warto powiedzieć Normie coś więcej. Na czymś musiał zbudować tą znajomość. Cienie półprawd i kłamstw są bezpiecznym miejscem. Nie służą jednak budowaniu zaufania. - Częsty handel z północną, częste picie to i nauczyłem się języka trochę. Zresztą w naszym bractwie jest dwóch wojowników północy. Oni nauczyli mnie reszty. - uśmiechnął się do wojowniczki. - Co tu robisz Normo Asker? - zapytał Gergiev. Był ciekaw na ile wojowniczka będąca w kłopotach będzie z nim szczera.

- Rąbię drewno. - odparła wojowniczka równie prosto i krótko jak do tej pory. Trudno było uznać czy to jakiś rodzaj żartu czy mówi jak najbardziej poważnie. Przyjęła słowa rozmówcy spokojnie przyglądając mu się do momenty aż sięgnęła po swój kubek z piwem.

- Ty będziesz walczył na arenie? - zapytała o temat dla jakiego Dymitri po nią posłał.

- Nie Egon - skinął głową na towarzysza. - Znasz Thorga “Żelazną Tarczę” lub słyszałaś o nas o “Cichych”? - Vasilij podpytał wojowniczkę. Chciał sprawdzić czy potrafi wskazać wspólne znajomości lub grunt.

- Znam Thorga. Nie znam i nie słyszałam o tobie. To jak nie będziesz walczył to co tu robisz? - Norma nie wydawała się skora do zwierzeń i luźnych rozmów. Patrzyła na rozmówcę jakby zastanawiała się nad jego rolą. Za to jak wskazał na Egona przyjrzała mu się uważniej.
- Obstawiam walki, złote karliki lubią mieć braci i siostry trzymają się razem w mojej sakiewce. Słyszałem, że zrobi się tu niezła grupa. Więc przyszedłem dobić interesu i wszystkich poznać. No i ponieważ dość szczery ze mnie gość i dużo słyszę. Wiem, że pewna grupa drwali - Vasilij wskazał na Normę - przypłynęła przez miasto pod osłoną nocy. Zawstydzając straże i władze naszego miasta. - “Cichy” zaśmiał się komplementując wyczyn.
- Potem mieli pecha i się rozbili. Bogowie wystawili ich na ciężką próbę. - skrzywił się sam nie chciałby być w takiej sytuacji - Powiem też, że twoja sprawa drwali jest u mnie bezpieczna. Lubię dobre interesy a zyskać dług wdzięczności od Morskich Wilków to godna nagroda. Więc przy okazji układu o arenę mogę zaoferować ci pomoc. Mam ludzi i środki. - Vasilij niczego nie precyzował na tym etapie. Nie uważał jednak, że kłamanie i gierki mają duży sens w przypadku berserkerki. Norma może siedziała bezpiecznie u węglarzy. Jednak po pierwsze do czasu, co pewnie sama wiedziała. Ta grupa przecież nie była żadną ochroną. Zakładał też, że wojowniczka mając okazję może podjąć próbę zrobienie czegoś więcej.

Norma upiła kolejny łyk ze swojego kubka i słuchała ojczystej mowy w wykonaniu południowca. Milczała i nie przerywała mu gdy mówił. - Nie jesteśmy drwalami. - odparła spokojnie zerkając do swojego kubka. - A o jakiej pomocy mówisz i w jakiej sprawie? - odparła nadal nie zdradzając jakichś większych emocji przez co trudno było odczytać co się kłębi pod jej ciemno blond włosami.

- Nie jesteście drwalami. - przyznał Gergiev - Tylko postrachem południowców. Wojownikami godnymi tego miana. - Vasilij mówił szczerze. Znał wielu miękkich południowców u Norsmenów słabi gineli za młodu… Przynajmniej taki znał ich obraz. - Jaka pomoc by się przydała Normie Askar? - Vasilij mógł jej gadać o ich pomyśle i zresztą zamierzał to zrobić. Wolał jednak usłyszeć coś od samej wojowniczki. Zawsze uważał, że Norsmeni nie są bezmyślnymi dzikusami. Tylko sprytnymi łupieżcami ukształtowanymi przez okoliczności i trudne miejsce życia.

- To ty mówisz o pomocy. Jak masz coś do zaoferowania to mów. Jak nie to nie mów. - mruknęła wojowniczka lekko potrząsając swoim kubkiem i znów z niego upijając.

- Zastanawiałem się chwilę nad tym jak możemy wam pomóc. Jestem otwarty na twoje sugestie sama wiesz co może być użyteczne. Pomyślałem, że mogę wysłać grupę w tym przewodnika i kilku wojaków oraz Egona by poszukać twoich - klepnął przyjaciela w ramię jakby coś właśnie o nim opowiadał - Mogłabyś z nimi iść bo nam to raczej nie uwierzę w dobre intencje. Zapewnię schronienie do wiosny dla Morskich Wilków o ile kogoś kto ocalał odnajdziecie. Bogowie bywają łaskawi choć minęło sporo czasu. Na wiosnę przypłyną inni kapitanowie do mojej zatoki. Załatwimy wam transport do domu. Odwdzięczycie się jestem pewien. - Vasilij sam spłacił by taki dług bez wahania na miejscu Norsmenów - Wiem, że trudno będzie mi zaufać. Nie podejrzewam jednak byś miała realnie dużo możliwości. Stąd wyciągam rękę możemy spróbować razem coś zdziałać lub nie. - “Cichy” podsumował sytuację.

- Można poszukać. Ale nie sądzę by ktoś poza mną przetrwał. - odparła nieco nostalgicznie i kręcąc do tego głową na znak, że nie bardzo wierzy w optymistyczny scenariusz. - Na razie zostanę tutaj. Wola bogów. - odparła jakby wierząc, że poczynania ludzkich drobin są niczym wobec planów i poczynań istot wyższych więc była skłonna zdać się na ich wyroki.

Vasilij skinął głową na wiadomość, że Norma chce dalej mieszkań u węglarzy. Akceptował i szanował wierzenia i decyzje innych. Każdy był kowalem własnego losu nie zazdrościł Normie położenia. - Poszukasz z nami? Chcemy ruszyć jutro rano. - Vasilij opowiedział o planie bardziej konkretnie.

- Jutro będzie zła pogoda. Nie ma sensu. - odparła spokojnie i pokręciła głową na znak, że nie rokuje wyprawie w teren zbyt wielkich szans osiągnięcia czegokolwiek pozytywnego z powodu kiepskiej pogody.

- Kiedy zatem proponujesz? - zapytał się wojowniczki.

- Jutro nie. - wojowniczka odparła krótko nie rozwijając za bardzo tematu.

- Zorganizowanie wypadu to przedsięwzięcie. Za trzy dni walki przed czy po? - Vasilij jakiejś precyzji jednak potrzebował.

- Będę tu. Będę na arenie. Przyjdź jak będziesz gotowy. - toporniczka nie widziała chyba zbyt wielkiej filozofii z tą propozycją wyprawy za miasto.

- Dobrze. - wzniósł kubek i stuknął się nim z toporniczką doszli w sumie do pewnego porozumienia - Gdybyś wpadła w kłopoty. Idź do "Czarnej Czapli" to gospoda - Vasilij szybko wytłumaczył jak tam dojść. - Powiesz "Czarna Plaża twarda burta" do karczmarza. Normalnie daje mu się wtedy paczkę ale zdarzali się i ludzie. Pokażesz palcem na siebie po tym haśle. To ważne. Policzymy mnie za to stary lis ekstra jestem pewien ale będziesz bezpieczna a on da znak moim chłopcom. Pamiętaj też, że dla reszty gadaliśmy teraz o tobie. Walkach, łupiestwie, itd. Powiedziałem im też, że mi się podobasz co jest akurat prawdą. - spojrzał na nią wymownie
- Więc ten nasz wypad po twoich możemy zrobić pod przykrywką polowania. Ona coś o tym wspominała - wskazał głową na Ver. - Teraz trening hasła trzeba je powiedzieć po mojemu "Czarna Plaża twarda burta" - Vasilij wzniósł kubek do kolejnego toastu ze śmiechem.

- “Czarna czapla”. Norma two Axe. Przyjdź jak będziesz gotowy. - z twarzy toporniczki dało się wyczytać sceptycyzm albo nawet brak zaufania. Nie odwzajemniła uśmiechu i znów pobawiła się chwilę kubkiem nim z niego upiła łyk.

Vasilij wzruszył ramionami i wrócił do rozmowy ze wszystkimi.
- Nie zaimponuje jej na pierwszym spotkaniu ale przynajmniej zacząłem.

ranek; tawerna “Pod pełnymi żaglami”; pokój 13; Pirora, Irina, Benona i Ajnur


Pirora rzadko zarywa noce dla kochanków czy kochanek toteż lekkie zmęczenie i lenistwo jakie z rana oczuwała przywiązało ją do łóżka na dłużej niż zwykle. Irina zmotywowała ją jednak do powstania w świat ludzi trzymających się w pionie. Irina ledwo co skończyła ubierać panienkę w bieliznę a już musiała otwierać drzwi. Być może przyjmowanie gości bieliźnie nie było taktowne ale bylo to dwie niewolnice Rose więc z tego co wiedziała pewnie nie spieszyły by się gdyby była naga.

- Ach witam was, pani kapitan rzeczywiście o was wspominała. Oczywiście, że przyjmuje zaproszenie jak tylko skończę się przygotowywać na dzień… byłyście może dziś na dworze? To moja pierwsza zima w Nordlandzie i nadal mam czasami problem z doborem garderoby. Co myślicie skromnie elegancko i bardzo, ciepło? - Dziewczyna powiedziała jakby kobiety były jej pokojówkami od zawsze. I przyłożyła no swojego ciała niebieska spodnicę oraz czarną bluzkę z pufowymi ręlawami. Zanim te mogły odpowiedzieć Pirora kontynuowała.

- Czy z uwagi że spotykam się dziś w damami wyższych sfer jednak wybrać coś bardziej szykownego. - Zlapala drugi zestaw czyli warstwową czerwoną spódnice i falbankową luźną koszulę z wyższym kołnierzem. Nadal nie był to koniec wywodu i Pirora złapała ubranie które miała wczorajszego wieczoru.

- Czy przysłowiowo nastroszyć piórka i mimo zimna pokazać ciała i kosztowności żeby mnie nie wzięły za jakaś zubożała szlachciankę? - Pirora czekała na odpowiedź obu kobiet. Ona sama chciała trochę pobłyszczeć, Irina zalecała skromniejsze ale ciepłe ubranie. Kompromisem miała być warstwowa suknia i falbanowa bluzka ale Pirora skrycie chciała zdobyć parę dodatkowych głosów pod swój pomysł.

- A i jak macie ochotę na słodkie bułeczki to się częstujcie skoro idę na śniadanie z panią kapitan to nie ma sensu żeby się zmarnowały - Pirora wskazała na tackę z przyniesionymi przez Irinę z rana dwoma bułeczkami z miodem i orzechami. Pirora odkroiła sobie zaledwie połowe jednej.

Dało się zauważyć, że o ile rudzielec dość płynnie weszła w rolę zaproszonej modystki to koleżanka o egzotycznej urodzie milczy i wyraźnie czeka na jej wskazówki. Albo po prostu ją naśladowała. Benona zaś wdzięcznie skinęła głową na to zaproszenie do środka izby i skinęła na koleżankę by weszła do środka. Potem wysłuchała co gospodyni ma do powiedzenia i bez skrępowania przyjrzała się jej roznegliżowanej sylwetce. W tym akurat jej koleżanka śmiało jej towarzyszyła. I za przykładem ognistowłosej koleżanki sięgnęła po słodkie bułeczki jakimi Pirora ich poczęstowała.

- Tak, byłyśmy na zewnątrz. Nasza kapitan po nas posłała. Na szczęście wynajęła nam dorożkę. Ale wieje strasznie. - Benona wskazała słodką bułeczką na zawieruchę za oknem. Nadal nieprzyjemnie wiało, że głowę mogło zerwać jak to mówiło tradycyjne powiedzenie.

- A to spotkanie to gdzie ma być? Tutaj czy gdzieś indziej? - zapytała rudowłosa gryząc kęs ze słodkiej bułki. Zresztą Ajnur też chyba posmakowały.

- Och spotkanie wieczorne w domu Panny Kamili van Zee a po południu będziemy chodzić po opuszczonym pewnie też nawiedzonych pustostanach, ale też będziemy przemieszczać się dorożką. - Wyjaśniła Pirora co chwila przykładała do siebie jeden z trzech strojów i obracała się próbując zastanowić się w której będzie mogła się poruszać z gracją.

- Aha. Ma pani bardzo zgrabną figurę. Pozwolę sobie zauważyć. - Benona też oglądała z zainteresowaniem te suknie. Podeszła bliżej i sprawdziła dotykiem lewej dłoni materiał.

- Jakbym miała coś doradzić to nie znam towarzystwa ani tej panny van Zee… - zaczęła zaznaczając, że to tylko taka jej prywatna opinia. - Ta czarna to jest za cienka. Na samą wizytę pewnie w jakimś domu to mogłaby być jeśli się pani dobrze w niej czuje i wydaje się pani odpowiednia. Ale jak jeszcze jakieś chodzenie to lepiej coś cieplejszego. Ale ostatecznie na taką pogodę to każda będzie za lekka więc to jeszcze na to poleciłabym jakieś porządne futro albo kożuch. A jak już się będzie w ciepłym to można zdjąć i zostać w sukni. - poradziła co jej podpowiadało doświadczenie i gust.

- Nie no kubraczek rzecz jasna będzie - Zaśmiała się blondynka. - Ale masz racje nie ma co umierać z zimna zwłaszcza dla wyższych sfer...aleeee jednak trzeba się pokazać, więc kompromisowo weźmiemy coś cieplejszego co wygląda. - Powiedziała prosząc Irinę o schowaniu jej obu sprzecznie preferowanych ubiorów i zostawieniu czerwonej spódnicy i falbankowej koszuli.

- Twoja koleżanka, nie jest zbyt rozmowna. - Blondynka zastanawiała się na tym czy egzotyczna niewolnica jest niemową jak Iriną. - Nie umie mówić czy nie zna języka? Nie oceniam to bardziej ciekawość, Irina nie umie mówić jest najlepsza pokojowa jaką miałam.

- Ajnur mówi. Ale po swojemu i nieźle po kislevsku. Jak pani zna to może próbowac. Ja to tylko parę słówek. Wcześniej była z nami koleżanka, prawdziwa Kislevitka, no to przez nią się dogadywałyśmy. - Benona wskazała na koleżankę sprawnie tłumacząc powód jej milczenia. Ta chyba zrozumiała o co chodzi bo spojrzała na gospodynię i uśmiechnęła się przepraszająco.

- Tak, ja słaba. - powiedziała w reikspiel z wyraźnie obcym akcentem. A rudowłosa wymownie pokiwała głową jakby to był jej limit w komunikacji.

- No zna tyle naszego języka co ja kislevskiego. Ale sporo rozumie. Zwłaszcza z migowym do pomocy. - dodała szybko jakby w obronie koleżanki z dalekich stron.

- Nonsens. Nie przejmujcie się mną Irina jest z Kislevu i o ile zrozumie wszystko co się do niej powie to chyba tylko nasza mała grupka jest wstanie zrozumieć co chce powiedzieć. No i czasem słowa są całkowicie zbędne. - Powiedziała i skinela glowa do swojej służki na potwierdzenie swoich słów a ta od razu wiedziała że trzeba pomóc się jej panience ubrać.
- No dobrze nie trzymam was już na pewno się jeszcze zobaczymy skoro będziecie mieszkać w tawernie. Możecie wziąć bułeczki jak wam smakują. - powiedziała a potem po założeniu bluzki usiadła by Irina mogła zająć się jej fryzura.

- Irino, wysokie upięcie z pojedynczymi pasmami luźno. - Irina uśmiechnęła się, Pirora podejrzewała że układanie jej włosów było najbardziej ulubiona częścią posługi Iriny.

- O. To jesteś z Kisleva? To rozumiesz kislevski? - Benonę widocznie zaskoczyła ta informacja bo zwróciła się bezpośrednio do pokojówki blondynki. Szatynka potwierdziła skinieniem głowy i ruda powiedziała coś cicho do Ajnur wskazując właśnie na nią. Skośnooka też się ożywiała i zapytała coś po kislevsku. I może nawet by się rozgadała bardziej ale z niemową było to trudne więc ten początek dyskusji szybko się urwał.

- No dobrze, to my nie przeszkadzamy dłużej. Jakbyśmy były potrzebne to będziemy pod 5-ką. - rudowłosa przypomniała sobie o tym subtelnym wskazaniu na koniec wizyty i uśmiechnęła się przepraszająco do gospodyni oraz dała znać klepnięciem w ramię koleżanki, że czas się skierować do drzwi wyjściowych.

Kobiety poszły a Pirora zakończyła przygotowania wybierając z dwie kwieciste spiele by ozdobić swoje upięte włosy. Następnie zeszła dając Irinie wolny dzień i prosząc by powiedziała Jamesowi by był gotowy do wyruszenia w południe towarzyszył im do rezydencji Kamili van Zee. Nie miała serca wysyłać jej i Juliusa po zakupy, jutro też będzie dzień.



ranek; tawerna “Pod pełnymi żaglami”; izba główna; Pirora i Rose

- Moja noc była bardzo udana nie jeden by mi jej pozazdrościł. - Odpowiedziała blondynka z szczerym uśmiechem i nie omieszkałą musnąć nożka po nóżce pani kapitan. Mały flirt z rana był o wiele bardziej sycący niż nie jedno śniadanie.

- No widziałam je, choć nie spodziewałam się nikogo z tak wczesnego rana więc bardzo nietaktownie przyjęłam je w mej odzieży spodniej. Choć pomogły mi w dyskusji z Iriną na temat dzisiejszego stroju. Miałyśmy małą dysputę czy ubierać się na pogodę czy na osoby z jakimi się dzisiaj spotykam. - Wyjaśniła pierwsza część po czym zagryzła trochę chleba popila przełknęła i kontynuowała.

- Ta Ajnur, jej oczy są fascynujące, trudno było mi odwrócić od nich wzrok. Zastanawiam się czy gdybym się zdecydowała na twoją propozycję to cały czas z nią spędzony nie odbyłby się właśnie patrzeniem w jej oczy. I tworzą ładny kontrast z ta Benoną.

- Też tak mam. - Rose przywitała komentarz nocnej kochanki z wdzięcznym śmiechem i uśmiechem zdradzając, że dobry humor jej nie opuszcza. Ani nie ma nic przeciwko takim pieszczotom pod stołem jakie zaserwowała jej blondynka siedząca obok.

- O ile zdążyłam się nią pobawić robi świetny masaż. Naprawdę polecam. - puściła jej oczko jakby zdradzała instrukcję do właściwej obsługi skośnookiej niewolnicy.

- A noc cudowna. Oby takich jak najwięcej. - powiedziała wesoło wzdychając jak to czasem młode panienki z dobrych domów wzdychały do rycerzy i kawalerów w jakich się skrycie podkochiwały. Nawet niekoniecznie tych ze świata rzeczywistego ale nawet z romansów i powieści.

- A dziewczęta są do twojej dyspozycji. Ja i tak muszę jechać na miasto to z nich nie skorzystam. Ale na wieczór powinnam wrócić. - Rose uśmiechnęła się nadal nie tracąc dobrego humoru. - A masz jakieś spotkania dzisiaj? - zapytała zaciekawiona tą wzmianką w wypowiedzi sąsiadki spod 13-ki.

- Cały dzień i nie wiem kiedy wrócę. Jade wpraszać się w wyższe sfery i coś co właściwie mogłam powiedzieć wczoraj ale moje myśli były gdzie indziej…- Mówiąc to konspiracyjnie musnęła palcem dłoń Rose z jej trofealną wstążką. - Poznałam wczoraj tą van Drasen, bardzo krótkie spotkanie wiesz wymiana uprzejmości okazało się że skrzynia która wiozłam tu w imieniu ojca była dla jakiegoś jej znajomego i poprosił ją o odebranie jej w jego imieniu. I to ta sama osoba która pracuje nad inicjatywą założenia teatru. Więc będę między innymi z nią spędzać popołudnie oglądając stare pustostany. Później mam nadzieję spędzić czas na wieczorku poetyckim u tej Kamili van Zee. - Zastanawiała się czy piratka pociągnie temat Versany czy przejdzie ponad nim.

- Van Drasen? Versana van Drasen? - brwi pani kapitan uniosły się jakby kojarzyła to nazwisko albo zdziwiło ją takie powiązanie. A dotyk palców na swoim obwiązanym czerwoną wstążką nadgarstku przyjęła z uśmiechem i kiwaniem głowy.

- No widzisz ja jakoś też wczoraj nie bardzo miałam głowę i coś słabo się czułam. Ledwo zmrok zapadł to jak padłam na łóżko to tak do rana. Tylko parę razy wstawałam do stołu aby coś przekąsić. - Rose całkiem udanie bawiła się tym pozornie całkiem zwyczajnym, wręcz nudnym tekstem który zgrabnie wpisywał się we wczorajsze wieczorne i nocne aktywności.

- Ale to jak też wyjeżdżasz no to trudno. Dziewczęta będą miały wolny dzień. No ja pewnie tutaj zawinę do przystani po zmroku. Liczę, że do tego czasu załatwię swoje sprawy. - pokiwała głową dając znać, że nie ma co się przejmować takimi grafikami dnia.

- Słabo powiadasz? Może zaczyna cię złapać jakaś choroba, to na pewno przez to zimno. Powinnaś mieć coś do wygrzania cię w nocy… - Powiedziała z koleżeńską troskliwością i dodała ciszej -... albo kogoś.

- No mnie to tez wczoraj umknęło, jakoś nie umiem łączyć interesów i przyjemności. Wolę skupiać się na tych drugich. Mówisz że ‘dziewczynki’ zostaną same jak wyjedziesz? Nie boisz się że miasto je pochłonie pod twoją nieobecność? - Pirora uwielbiała te rozmowy które niosły pod sobą inne rozmowy. Oczywisty przekaz był taki czy pani kapitan nie boi się że jej zabaweczki uciekną jej kiedy ta wyjedzie do stolicy.

- A niech uciekają. - machnęła ręką zdradzając kompletną niefrasobliwość w tym temacie. - Dokąd pójdą? Żadna nie jest stąd, nie zna miasta ani nikogo. Nie mają pieniędzy ani nic. Poza tym mam dziwne wrażenie, że jakoś chyba nie narzekają na służbę pode mną. A co? Skarżyły się coś na mnie jak były u ciebie? - Rose wydawała się być pewna siebie i swojej władzy nad obiema kobietami o jakich rozmawiały.

- A z tym grzaniem myślę, że może coś być na rzeczy. Jakbyś czuła znów te słabości to może wpadniesz? Nawet jakby już późno było to się nie krępuj. Wiadomo, że największe słabości przychodzą w środku nocy. Ostatniej miałam taki szczyt tych słabości, że ledwo coś pamiętam. - teraz Rose się zrewanżowała dotykiem. Przesunęła leniwie palcem po dłoni sąsiadki i toczyła tą luźną rozmowę o ludzkich i kobiecych słabościach jakie widocznie dokuczały i jednej i drugiej.

- Jeśli mają źle to zachowały to dla siebie. Pytalam z ciekawości. Nigdy nie miałam służby o takich ...korzeniach więc korci mnie ciekawość tematem. Ale skoro jestes pewna to nie będę tego kwestionować. - Odpowiedziała szczerze i uśmiechnęła się rozkosznie. Potem przeszła do kolejnej wymiany dwuznacznych aluzji. - Czyżby twoje podwładne nie umiały ci ogrzać łoża? Może trzeba będzie je wyedukować w tej dziedzinie.

- Wydedukować? No wiesz, to całkiem ciekawy pomysł. Jak już mamy je na pokładzie to można by się za to zabrać. Może jakbyś już była dzisiaj przeżywać wspólnie te nasze kobiece słabości to byśmy je poedukowały razem? Sprawiają wrażenie dość pojętnych mniemam, że nie powinny nas rozczarować. - Estalijka pokiwała swoją czarną głową robiąc mądrą minę jakby rozmowa dotyczyła przemeblowania izby mieszkalnej gdzie co przestawić.

- Zobaczę co się da zrobić. Nie ukrywa, że mogę potrzebować się dzisiaj rozgrzać mocno po takim dniu. Szkoda że dopiero zaczynam szukać mieszkania dla siebie bo pewnie bym cię przyjęła jako honorowego gościa. I mielibyśmy mnóstwo czasu na edukację. - Rozmarzyła się malarka spoglądając za okno na zamieć śnieżną.

- Brzmi bardzo interesująco. Czuję się zaszczycona o piękna pani. - Rose lekko skłoniła głowę i ujęła dłoń blondynki całując ją tak jak zwykle kawalerowie to czynili swoim wybrankom. - Ta propozycja trafia mi prosto do serca. - dodała niezmienionym tonem i zademonstrowała kładąc sobie dłoń tej drugiej na swoim sercu w powszechnym i przyjaznym geście. Ale zaraz potem przesunęła tą dłoń troszkę niżej na te przyjemne krągłości skryte pod swoją koszulą.

- A i masz rację kochana. Taka zawierucha można zamarznąć na kość. Tym bardziej wręcz nalegam na tą wizytę. Na początek sugerowałabym masaż rozgrzewający od Ajnur. A potem myślę dojdziemy do porozumienia co dalej z tą edukacją i resztą. - de la Vega przyjęła ton starszej siostry, koleżanki, przyjaciółki i partnerki jakiej zależy na losie i dobru tej młodszej połówki o którą trzeba zadbać.

- Z jakiego kraju jest Ajnur? Nie umiem zaszufladkować jej urody a też nie słyszałam jej rodzimego języka. - Zapytała z ciekawości malarka myślami wracając do egzotycznej niewolnicy.

- Nie mam pojęcia. - odparła właścicielka niewolnicy rozkładając ramiona w geście bezradności. - O ile zrozumiałam to jakaś dzikuska zza wschodnich rejonów Gór Krańca Świata. Nie wiem czy oni tam w ogóle mają jakieś kraje takie jak my czy tylko stepy, namioty i plemiona. - przyznała, że jej wiedzy o tej na w pół mitycznej krainie jest dość mizerna. Ale powszechnie w Imperium to już Kislev uważano za zaścianek a na zachodnich krańcach gór kończyła się cywilizacja. Co było dalej na wschód to już nie było takie pewne.

- Aż tak daleko? No no, to rzeczywiście może czuć się zagubiona. Ale zabawną miały wymianę z moją Iriną. wiesz jedna rozumie kislevski ale nie umie mówić, druga nie umie porozumiewać się na migi Ireny ale umie mówić po kislevski. - Brakowało mi tam jeszcze Juliusa jako tłumacza. A właśnie jakbyś chciała je podszkolić w jakieś nudne ale bardziej przydatne umiejętności jakie przydadzą się służącym jak szycie ozdobne, układanie włosów czy jakieś podstawy etykiety bo uznasz że dobrze by umiały takie rzeczy z różnych powodów to myślę że Irina i Julius mogą je mentorować. Potraktuj to jako przyjacielska propozycje i podziękowania za hojność jaką mi okazujesz. - Ręka Pirory nie pozornie zsunęła się pod stół i między uda de la Vegi. Została na chwilę by wrócić jak gdyby nigdy nic na stół.

- Tak, tak, myślę, że to jest bardzo ciekawy i odpowiedni kierunek jakim powinyśmy zmierzać. - Estalijka powiedziała z oszczędnym uśmiechem z zadowoleniem obserwując jak dłoń drugiej kobiety urządza sobie wycieczkę między jej uda. A uda okazały się dla tej dłoni całkiem przyjemne w dotyku. Ciepłem, żywego, zdrowego ciała i dreszczykiem emocji ze świadomości w jakim wyjątkowym miejscu się udało znaleźć. Nawet poprzez spodnie dało się to wyczuć.

- Chyba poproszę Irinę i Kerstin by mi uszyły ciepłe spodnie. Bo zaczynam dostrzegać w nich nie tylko modne ale i pewien praktyczny aspekt. - Blondyka powiedziała nonszalancko, dając sobie i pani kapitan szansę na uspokojenie swoich serc. Nie miały jak wznowić czy wymknąć się na piętro bo w Tawernie pojawiła się znajoma twarz.

przedpołudnie; tawerna “Pod pełnymi żaglami”; Pirora, Rose, Nije

Zanim Naji znalazła się w zasięgu słuchu Pirora pochyliła się do Pani Kapitan i powiedziała szybko ale cicho. - Musisz kiedyś poprosić ją o piosenkę o dwóch piratkach, ale najlepiej w jakimś bardzo prywatnym gronie. Aktualnie liczę że “uwiedzie” mnie “niewinną istotę” swym śpiewem, ale nie postępuje z nią tak otwarcie jak z tobą. - Skończyła akurat kiedy Naji była już blisko i trzeba było wrócić do konspiracji. Po wstępnych przyjemnościach i dołączenia do ich stolika Pirora szybko poczyniła przedstawienia i przeszła do omówienia agendy dzisiejszego dnia.

- Witaj witaj, Pani kapitan to Naji Simonsberg. Moja koleżanka artystka która dzisiaj ma mnie przemycić do wyższych sfer miasta przez drzwi z napisem “sztuka”. - Pirora mówiła dość frywolnie jak to na młodą wesolutka szlachciankę przystało.

- W ogóle spodziewałam się ciebie później. Oczywiście nie narzekam, bardzo lubię twoje towarzystwo. - Malarka zastanowiła się jak jej “siostra” przyjmnie tą wiadomośc ze ich wycieczka niestety nie będzie już prywatna tajemniczą aferą. Cóż pozostaje im wymiana szybkich tajemnic w zakamarkach opuszczonego domu. I umówienie się na oficjalną wizytę.

- No jeśli wam przeszkadza uboga artystka no to mogę sobie pójść. - Nije zamarła w kęsem w ustach i machnęła za siebie jakby była gotowa wstać i odejść od stołu. Ale znów zdradziła się talentem aktorskim i komicznym bo chociaż słowa brzmiały poważnie to ton był ironiczny na tyle, że trudno go było tak traktować.

- Nonsens, w niczym nam nie przeszkadzasz. Rozgość się. Ja i tak niedługo będę musiała lecieć. Tak trochę siedzę i mam nadzieję, że ten wiatr się chociaż trochę uspokoi. - Rose uspokoiła nową dla siebie koleżankę a obie przywitały się ze sobą całkiem przyjaźnie i naturalnie. W czym pewnie też przyczyniło się pośrednictwo wspólnej znajomej.

- To prawda, strasznie dyma. Jakbym się nie umówiła z Pirorą to chyba bym olała te wycieczki. Jak znam te całe towarzystwo to się nie zdziwię jak panienki spuszczą noski na kwintę i zostaną w domu. - bardka znów zaczęła przeżuwać kęs przez co mówiła ciut niewyraźnie ale dało się zrozumieć. I chyba nie miała zbyt wielkiego zaufania do samozaparcia i odporności na lodowatą pogodę dam ze szlacheckich rodów.

- Żartowniś z ciebie, założę się że uwielbiasz jak ktoś cię tak zatrzymuje. - Blondynka rzuciła żartobliwy komentarz w stronę śpiewaczki, potem jednak wróciła do rezolutnego tonu i kontynuowała temat wycieczki. - Ja tam zamierzam wyjść dzisiaj o ile sama organizatorka nie odwoła spotkania. - powiedziała odważnie malarka. - Czy w związku z tym wieczorek poetycki też stoi pod znakiem zapytania?

- Dobre pytanie. - ciemnowłosa poetka umoczyła bułkę w jajecznicy i odgryzła skromny kawałek. Starała się nie jeść zachłannie ale dało się wyczuć, że musiała być głodna. - Ja po cichu liczę, że do wieczora to się pogoda poprawi. A te wieczorne spotkania to już trochę tradycja. Jakby panny… - zaczęła mówić o tej nadziei na poprawę pogody o tej jeszcze w miarę młodej porze dnia gdy nagle urwała.

- Wiesz co? Właściwie to tak czy inaczej możemy pojechać do panienki Kamili dziś wieczorem. Najwyżej będziemy tylko we trzy jak inne nie przyjadą. No chyba nie ma aż tak serca z kamienia by nie przyjąć pod dach dwóch, zziębniętych artystek. I to malarki! Bo ona też maluje trochę. I trochę pisze wiersze i sztuki. A jakbyśmy już miały tam błagać na klęczkach to możemy wyciągnąć z rękawą tą panią. - Nije mówiła szybko tak samo jak wczoraj przez większość czasu. Wydawała się być prawie pewna, że tak czy siak to panna van Zee je przyjmie dziś wieczorem no ale na koniec wskazała na siedząca naprzeciwko niej estalijską kapitan.

- Mnie? - zdziwiła się Rose wyraźnie zaintrygowana taką uwagą. Przestała się chwilowo odzywać widząc, że dwie koleżanki omawiają wspólne plany na resztę dnia.

- Mhm. Uwielbia cię. Jesteś jak żywa postać z powieści i legend. I do tego kobieta! Tylko coś byśmy musiały z Pirorą wymyślić o tobie by przykuć uwagę Kamili. - minstrelka mówiła znów z pełnymi ustami ale wydawała się pewna siebie jakby miała świetnie opracowany plan. Chociaż wyglądało jakby właśnie na niego wpadła.

- Mhmm... z jednej strony się nie dziwię że masz wielbicieli z drugiej nie spodziewałam się tego dowiedzieć tak szybko. - Powiedziała rozbawiona takim rozwojem sytuacji malarka. - A co do panny Kamili myślę, że nie musimy wykorzystywać sławy pani kapitan by się dostać na wieczorek poetycki. - Spojrzała na Rose i dodała. - Chyba ze chcesz poznać swoją adoratorkę i mamy wykorzystać to by spotkać się w jakimś większym gronie.

- Oh, ja już ją poznałam. Jak na dziedziczkę z taaakim posagiem to nawet miła dziewczyna. - Rose uśmiechnęła się i machnęła dłonią, że zdążyła poznać ową pannę z dobrego domu o jakiej rozmawiały.

- Widzisz Pirora? “Dziedziczka z taaakim posagiem”! Byłaby dla mnie idealna! - minstrelka jęknęła smutno gdy pani kapitan niespodziewanie trąciła strunę do jakiej ciemnowłosa poetka miała taką słabość. Widząc zdziwione spojrzenie Estalijki nieco rozwinęła temat.

- Szukam męża. Bogatego a nie żadnego gołodupca. Nie pogniewam się jakby był przystojny i szarmancki no ale już nie będę wybrzydzać. Kamila byłaby dla mnie idealna. Bogata, z taaakiim posagiem, miłośniczka sztuki, wrażliwa, inteligentna, oczytana no idealna! No ale to jedna z nas ma nieodpowiednią płeć. - westchnęła z żalem na tą podłą złośliwość losu a Rose pokiwała głową na znak, że ją rozumie.

- No nic. Zostaje mi jeszcze rola faworyty albo utrzymaki. Ale jakiś mecenas sztuki też by nie był zły. - powiedziała podobnie jak wczoraj Pirorze i w podobnie niby poważny sposób co brzmiał tak przesadnie poważnie, że aż parodiował sam siebie.

- Postaram się dać znać jak na jakiegoś trafię. - obiecała de la Vega na pocieszenie co minstrelka odwdzięczyła się łapiąc ją za dłoń i uśmiechając się przymilnie co z kolei rozbawiło tą drugą bo się wreszcie roześmiała.

- Może uprowadzić jej jakiegoś ze stolicy skoro tam będziesz. - Powiedziała teatralnym szeptem do Rose ale Naji też mogła to usłyszeć. - I teraz to jestem wielce ciekawa twojej znajomości z dziedziczką, prosze powiedz mi o niej. O ile oczywiście to nie tajemnica.

Rose wskazała na Pirorę i jej pomysł z porwaniem jakiegoś bogatego i odpowiedniego kawalera dla uroczej minstrelki. A ta podobnie jak wczoraj wpadła w zachwyt nad takim dramatycznym rozwiązaniem.

- Porwanie? Porwanie z miłości? Cudownie! I to mężczyzny a nie jak zawsze porywają tylko kobiece postacie aby potem te mogły ginąć w tragicznych okolicznościach albo być ratowane przez odpowiednich kawalerów! A tutaj byłoby tchnienie nowości w taki spektakl! - Nije wydawała się potrafić każdą sytuację przyrównać do sztuki lub jakiegoś jej fragmentu. Jakby całe życie i świat potrafiła sobie wyobrazić jako jedną, wielką scenę i aktorów odgrywających role, scenariusze i postacie.

Pirora porzuciła temat Kamili van Zee, może wyciągnie coś więcej kiedy będa same i nagie. Odegra zazdrosna kochankę walczącą o uwagę. Chwilowo wróciła uwagą do Naji - Tak coś czułam że taki scenariusz ci się spodoba. Masz jakieś plany na brak zwiedzania kamienic? Czy skorzystasz z dodatkowego dnia zarobku i zostaniesz tutaj? -

- Hmm… - poetka zamyśliła się na chwilę a do tego pozwoliła sobie przepłukać gardło winem z kubka. Przełknęła i miała już gotową odpowiedź. - Wiesz co? - zaczęła jakby pytanie nowej koleżanki skłoniło ją do jakichś odkrywczych przemyśleń. - Właściwie to i tak musimy przejść się do Kamili. Bo u niej jest zbiórka na to zwiedzanie. Jak nikt inny nie przyjedzie a dobrze to rozegramy to może zabawimy u niej resztę dnia. Zwłaszcza jakby dalej tak wiało to mam nadzieję, że nas nie wyrzuci na taki mróz. - ciemnowłosa minstrelka powiedziała to tak jakby całodniowa wizyta u panny van Zee mogła jej się wydawać nawet lepszym pomysłem niż łażenie po jakichś zawiewanych śniegiem i mrozem ruderach.

- Brzmi dobrze zanim wyjdziemy muszę jeszcze wziąć ten prezent dla Van Zee, jednak nie wypada wpraszać się do kogoś z pustymi rękoma. W końcu udało mi się wybrać odpowiedni tomik. - Powiedziała kontynuując rozmowę w lekkim tonie.