Loftus zachował kamienną twarz gdy Gustaw wykrzykiwał w jego kierunku pretensję i groźby. Kłócić się nie zamierzał, jawnie podkopywać autorytet dowódcy nie było sensu do tego miał ważniejsze sprawy na głowie oraz zaczął odczuwać silną senność. Baron musiał być zmęczony, naskakiwał i atakował nie tą osobę którą powinien. To nie mag był odpowiedzialny za powstałą sytuację. Gustaw najwyraźniej tego nie spostrzegał, jak i tego że w taki sposób traci sojuszników i to w momencie gdy połowa oddziału szepta już za jego plecami. Zresztą aby groźba była skuteczna musi być realna, a na jej realizację Gustaw nie mógł sobie teraz pozwolić. Niemniej mag kolejnym razem posłucha dowódcy, pozwoli mu skończyć z rozszarpanym gardłem, albo być zeżartym przez truposze.
Mag miał zamiar pomóc przy pochówku oraz wykorzystać moment i wstrząsnąć Olegiem, ale nie miał na to już sił. Zresztą teraz ważniejszy jest Kapturek, nie może on widzieć zwłok babki. Szary Czarodziej spróbował zebrać myśli, strefa nieprzeniknionej ciemności będzie odpowiednia. Kapturek nie spostrzeże zmarłych wzrokiem, ani swym talentem magicznym. Z pewnością wykryje wiatry magii, ale dojrzy głównie opary mgły skoro tak spostrzega wiatr Ulgu… Rotter zachwiał się potrząsnął głową, przetarł oczy. ~Cholerna wiedźma…~ przemknęło mu przez umysł po czym przysiadł i przekręcił się na bok… Zmysły odpłynęły do krainy snów.

Galeb i Bert przezwyciężyli senność i odprowadzili Kapturka do domku babci, gdzie dostała jelonka od Leonory a Galeb zaniósł ją do chatki. Dzięki kapturowi i krasnoludowi zasłaniającemu oczy dziewczyny udało się to uczynić bez przeszkód. Trzymanie pewnych osób, miejsc i rzeczy z dala od niej było bardzo dobrym pomysłem.
A w środku cała trójka usnęła.
Tak jak Gustaw, Walter i Loftus.

Na nogach trzymali się póki co Oleg, Detlef i Leonory.
Ten pierwszy zajął się sprawdzaniem jadła o napojów pod kątem trucizn oraz przetrząsaniem chatki. Choć pijany w sztok, podjął racjonalne kroki by sprawdzić swoje hipotezy. Jedzenie okazało się bardzo smaczne i nietrujące. Kompot za to był bardzo słodki... Co świetnie maskowało środek nasenny, dodany do każdego z kubków osób, które zgodziły się na leczenie. I jeszcze jakieś zioła, których przeznaczenia Oleg nie znał. Chociaż... Posmak po naparze kojącym był dosyć podobny, a pamiętając z czego składa się ów napar Oleg nie dziwił się, że został podany w taki sposób. Nie wyczuł natomiast smaku ani zapachu żadnej ze znanych sobie trucizn. Ale babka z pewnością znała ich więcej.
Ten sukces nie był jego ostatnim. Przeszukanie odkryło przed nim pomieszczenie z rzeczami jakiegoś człowieka. Dobrej jakości ubraniem, glejtem na nazwisko Kuntz Shreder, mieczem, kuszą z 15 bełtami, pełną zbroją skórzaną i koszulkę kolczą, oraz 800 sztuk złota schowane w worku w plecaku razem z paroma innymi drobiazgami i rzeczami osobistymi.
A w jednej z szafek znalazł prawdziwy skarb. Do wielu leków i nalewek trzeba alkoholu, a on odkrył babciny zapas. Czego tam nie było... Nalewki na wiśniach, malinach, dzikiej róży, wódka, odrobina spirytusu a nawet, o bogowie, piwo z nalepką XXXX! Oleg przetarł oczy, ale skarb nadal tam był. Chciał tylko spróbować... Ale uzależnionej osobie trudno się powstrzymać, a on i tak miał już w czubie.

Detlefa i Leonorę od przenoszenia ekwipunku i ludzi w jedno miejsce oderwały odgłosy wymiotów i tłuczonego szkła. Gdy dotarli do Olega okazało się że stało się to, czego się obawiali. To było zatrucie. Alkoholowe. Oleg zdążył już usnąć i pochrapywał radośnie wśród porozbijanych i w większości opróżnionych butelek.

Był jedynym, którego dało się dobudzić, ale jedynie na chwilę. Bełkotał i szybko usnął ponownie. Reszta spala niezależnie od tego czy ktoś hałasował czy potrząsał nimi, a Leonora nie potrafiła przygotować soli trzeźwiących.

Krasnolud i kobieta nie wyspali się tej nocy. Czuwali i pilnowali, sprawdzali stan reszty i podskakiwali (w każdy m razie Leo podskakiwała) na każdy dźwięk. Noc jednak minęła spokojnie, a rano obudzili się wszyscy.
Poza Olegiem.
Ten wymagał kilku kopniaków, ale nawet obudzony nie nadawał się do niczego z powodu kaca.
Reszta "śpiących rycerzy" czuła się świetnie. Zniknęło gdzieś zmęczenie, świat wyglądał piękniej, rany goiły się dobrze, nawet te zakażone nie pogorszyły się tej nocy.

Kapturek też się obudził. Pierwsze pytanie jakie zadała brzmiało - gdzie babcia?

***

Leonor zapewniła Kapturkowi miejsce w jej łóżku, układając z Detlefem resztę ludzi obok siebie na podłodze w głównej sali. Aż otrzeźwiała, gdy okazało się, że budzą się nad ranem wypoczęci. Nie, żeby życzyła im śmierci, ale mogły ich przynajmniej boleć plecy. Spali sobie smacznie, gdy ona czuwała. Gdy tylko usłyszała budzącego się Kapturka trzepnęła kaprala-sierżana w ramię.
- Pilnujcie ich, Panie Sierżancie. Jak który wlezie, zarżnę jak świnię - i nie czekając na odpowiedź weszła do jej pokoju zamykając drzwi.
‘To będzie trudne’ pomyślała sobie. Kiełkujące w niej przekonanie, że miecz nie przynosi rozwiązań, a raczej kłopoty pchnął ją do powolnego zajęcia wolnego miejsca na niewielkim krześle. Była smutna i wycieńczona.
- To był okropny wieczór. Pamiętasz co się stało? - zapytała zmęczonym głosem.
- Przyszedł pan Wilk... Uciekałam... Gdzie babcia?! - głośniej powtórzyła pytanie Kapturek głosem na granicy histerii.
- Babciu! - dziewczyna krzyknęła wstając, najwyraźniej zamierzając jej poszukać.
- Ruszyła z chatki, żeby Cię szukać i wtedy pojawił się wilkołak - powiedziała Leo, nie ruszając się z miejsca.

Mag przespał noc wyjątkowo dobrze, nie przypominał sobie, aby choć na chwilę się przebudził, nie pamiętał też snów, tak samo jak nie wiedział jak znalazł się pod dachem. Tak czy inaczej czuł się nad wyraz dobrze, a przynajmniej lepiej niż dzień wcześniej. Loftus wstał, pośpiesznie się ogarną i usłyszał Kapturka. Skoro dziewczynę się udało odnaleźć, to nie można jej teraz porzucić. Leonora była odpowiednią osobą, aby się dziewczyną zająć. Uspokoić po przebudzeniu i zapewnić wsparcie emocjonalne. Ich rozmowa jednak nie toczyła się tak jak trzeba. W głosie młodej kobiety słychać było pierwsze oznaki histerii. Loftus zainterweniował, Kapturek był podatny na wiatry, a to miejsce tętniło mocą. Zaczął więc od ich splatania, starł się wykorzystać dominujący wiatr Ghyran, wpleść nieco wiatru przeznaczenia – Azyr oraz rozproszyć i utrzymać z dala od dziewczyny wiatru niepewności i zagubienia Ulgu, śmierci Shyishy, czy złości Aqshy. Szary Czarodziej liczył, że wiatr związany z uzdrawianiem uspokoi dziecko, a przeznaczenie pchnie go do realizacji planu na przyszłość.
- Kapturku posłuchaj proszę, powiem Ci co stało się z Babcią. – Loftus nie czuł się dobrze w takiej roli, ale próbował mówić spokojnie i łagodnie. – Masz rację wczoraj przyszedł pan Wilk i chciał zrobić nam wszystkim krzywdę. Babcia mu się przeciwstawiła, uchroniła i uratowała nas przed złym panem Wilkiem. Powstrzymała go i sprawiła, że nie zrobi on już nigdy, przenigdy nikomu nic złego. – Loftus upuścił nieco głowę, starał się dać dyskretne znaki Leo, aby ta podeszła do Kapturka i go przytuliła. – Babcia była dobrą osobą, dbała o Ciebie zadbała i o nas. Kapturku, Babcia odeszła, taka była cena powstrzymania złego pana wilka. – Mag starał się cały czas lekko manipulować wiatrami magii. – Kapturku widzę w Tobie babcię i Babcia chciałby żebyś wypełniła swoje przeznaczenie. Zapobiegała złu, powstrzymywała panów Wilków i pomagała potrzebującym ludziom. Kapturku masz w sobie olbrzymi dar, taki sam dar jak miała Babcia. Kapturku będziesz mogła zmienić ten świat, powstrzymać zło. Kapturku, Babcia będzie zawsze z Tobą, w twoim sercu i głowie. – Loftus często powtarzał „imię” dziewczyny starając się podtrzymać na sobie jej skupienie. Starał się też pchnąć w stronę dziecka niebieski wiatr – Kapturku dzięki nauce zapanujesz nad swoim darem, zrozumiesz wtedy co się dokładnie wydarzyło tej nocy. Kapturku spakuj się szybko, Leonora Ci pomoże, weź najpotrzebniejsze rzeczy i coś Babcinego. Babcia chciałaby, abyś ruszyła w drogę. Ja zaraz napiszę dla Ciebie odpowiednie pisma, dam złoto, którego będziesz musiała pilnować i stworzę rumaka, który będzie wyglądał jakby był z dymu. Kapturku nie wolno Ci się będzie zatrzymać, aż nie dotrzesz do Meissen. Kapturku, zrobisz to dla Babci i będziesz dzielna. Jesteś bardzo silna, no dalej Kapturku ja w Ciebie wierzę. – Mag zamilknął zerkając na reakcję dziewczynki, liczył na pomoc Leo. Ta mogłaby delikatnie zachęcić dziecko do działania, lekko pociągnąć za sobą, otrzeć oczy pełne łez.
Jeśli tylko Kapturek z pomocą Dziewicy Meisseńskiej zaczął działać, to i Szary Czarodziej przystąpił do realizacji kolejnego etapu swojego planu. Pierwszy list i z 20 koron był skierowany do Achima i Güntera, czyli jego ludzi w Meissen. Połowę mieli zachować dla siebie, za resztę zadbać o Kapturka i wyprawić go dalej w drogę do najbliższej siedziby kolegium, czy innego magistra magii. W liście znalazła się też przestroga, że jeśli całość złota zachowają dla siebie to zadzieje się z nim to samo co ze złotem jakie otrzymali najemnicy przy oblężeniu. Dodatkowo Loftus wspominał w nim, że Ostatni nadal kontynuują pościg za dezerterem, podpalaczem i zamachowcem na życie komendanta, czyli Waldemarem Brökiem. Ponadto po wyprawieniu Kapturka w dalszą drogę mają rozpowiadać, że to była dziewczyna uratowana z rąk wampira z pobojowiska na którym grasują nieumarli. Uratowana przez Dziewice z Meissen. Bohaterska Dziewica stała się pogromcą wampirów. W drugim z pośpiesznie pisanych listów znalazły się opis miejsca w którym tętniło mocą oraz skróconym raportem z walki z wampirem. Z pomocą Waltera chciał dołączyć mały rysunek, który ułatwiłby odnalezienie tej chatki oraz wcześniejszego wąwozu. Ponadto prosił o przyjęcie dziewczyny na nauki. Wyjaśnienie, że ma ona naturalny dar wyczuwania i widzenia wiatrów magii.
Gdy skończył, a dziewczyna była gotowa do drogi mag wręczył jej dwa listy.
- Kapturku proszę o to listy, przed miastem zeskocz z konia i pozwól mu się rozwiać. Gdyby zatrzymywali Cię w bramie, mów że masz pisma od Loftus Rittera z Ostatnich, maga drużyny. Poprosisz o wskazanie drogi do Achima lub Güntera, którzy z nim bronili miasta. Przekażesz tez któremuś z nich ten list. To dobrzy ludzie, pokierują Cię dalej. Kapturku spójrz na mnie i powtórz co masz zrobić. – Mag starał się być łagodny, przekaz słowny starał się wzmacniać odpowiednim kierowaniem i filtrowaniem otaczających dziecko wiatrów magii.
- Drugi z listów pokażesz dopiero w Kolegium lub jakiemuś magowi. Jesteś bardzo mądra Kapturku i mnie rozpoznałaś bardzo szybko. Wiem, że Babcia uczyła Cię, żebyś uważała na magów i Twoja Babcia miała rację. Należy na magów bardzo uważać, jesteś dzielną dziewczyną z dużym talentem. Inni magowie niechętnie patrzą na kobiety z darem, będzie Ci trudniej niż innym chłopcom. Będziesz musiał się więcej uczyć i więcej starać. Ale całkiem niedawno poznałem magiczkę Idrę, więc i ty Kapturku będziesz mogła ukończyć kolegium. Dasz sobie radę bo w sercu będziesz pamiętała o Babci i jej poświęceniu. Babcia będzie dumna jeśli uzyskasz licencję i będziesz pomagała chronić ludzi przed złymi panami Wilkami. To Twoje przeznaczenie Kapturku. Trzymaj proszę tu masz jeszcze dodatkowe 10 zk. Te monety są tylko dla Ciebie, trzymaj je przy sobie, nie pokazuj nikomu. Ani tych monet ani tych wcześniejszych które przekażesz Achimowi lub Günterowi. – Loftus upewnił się jeszcze, że dziewczyna rozumie co do niej mówił i pamięta co ma zrobić. Poprosił, aby to powtórzyła na głos oraz pokrótce opisał jak Achim i Günter wyglądają. Następnie wyszedł z nastolatką na dwór, sięgnął po odprysk z podkowy konia i rzucił czar.
- Equum natus in umbra. – Gdy utkany z cienia rumak pojawił się przed nimi, to pomógł Kapturkowi go dosiąść, kazał się mocno trzymać, wręcz na nim uwiesić, po czym w tajemnym języku wyszeptał parę słów do konia. Kazał mu uważać na dziecko i pędzić do Meissen. Kończąc zwrócił się do dziewczyny.
- Kapturku pędź do Meissen, nie bój się nie zamęczysz tego konia. Pod żadnym pozorem nie zatrzymuj się nigdzie po drodze. Pędź i pamiętaj co Ci mówiłem. Powodzenia Kapturku, spełnij swoje przeznaczenie, zrób to dla Babci, jedź! – Lotus po raz ostatni splótł wiatry magii wokół dziewczyny. Nadal wzmacniał niebieski wiatr Azyr, ale tym razem nie rozpraszał i nie blokował czerwonego wiatru Aqshy. Wręcz odwrotnie starał się go nieco podsycić, wzmocnić w dziewczynie poczucie zuchwałości, odwagi i podekscytowania.