Łatwiej powiedzieć, trudniej zrobić. Ponownie wymigał się od roboty przy drewnie. Do tego budynku, potem na stację, wziąć motocykl (w baku jest wystarczająco dużo paliwo, żeby dociągnąć do Avonmore), i w drogę do Avonmore.

Pogoda w Caligine była taka sama jak wczoraj, chłodno i gęsta mgła, Hector zatrząsł się na wspomnienie wczorajszego czuwania. Był jednego pewien: cokolwiek się przez noc wydarzyło, Hector nie był w ogóle śpiący, przeciwnie, fizycznie był całkiem wypoczęty, nie licząc po raz kolejny ominiętego śniadania.

Mijał dom Tylera i zauważył problem na swojej drodze: Tak samo jak wczoraj, przy jego samochodzie stał Tyler, bacznie go oglądając. Musi przejść koło niego, ten pewnie zagada i...
-To twój pojazd? - Tyler odwrócił się i zlustrował nowojorczyka, szczególną uwagę zwracając na trzymany przez Hectora karabin.

Puta.

Monolog Hectora plus szeroki, szczery uśmiech sprawiły, że Tyler opuścił broń. Z wyrazu jego twarzy Hector wywnioskował, że ten coś sobie w głowie oblicza.
-Tak jestem Tyler, Jackie lubi gadać, oj lubi.- Z tej strony nie było widać żadnych uszkodzeń, obszedł chevroleta, widząc skręcone koło zrobił kwaśną minę i pokiwał głową. Zamierzał coś powiedzieć, kiedy to Hector, zgadując co powie, przerwał mu:
-Jackie już mi wspomniała o złomowisku gdzieś tam - wskazał ręką kierunek gdzie podobno ma być to miejsce - i o tej starej benzynowej gdzieś tam - druga ręka zatoczyła krąg w drugą stronę, w głąb zamieszkałej ulicy. - I tak, Jackie mówiła mi już o wariacie.
-Wizytę na stacji benzynowej to sobie daruj, tam nic nie ma - doradził Tyler - już przed wojną była zamknięta.

Hector ugryzł się w język. Wszystko na spokojnie. Niczym stąpanie na lodzie. Rozmawiali jeszcze przez chwilę (choćby o mgle, ale Hector nie wspomniał nic o Grzybach). Zadowolony Tyler pożegnał się i wszedł na swoją posesję. Hector też był zadowolony, że udało mu się go spławić. Nurtowała go tylko jedna rzecz. Tyler ciągle się nad czymś zastanawiał, musiał mu coś powiedzieć, co nie bardzo pasowało do wiedzy Tylera... o tym wszystkim dookoła. Tylko co?

Nowojorczyk dla bezpieczeństwa sprawdził zamknięcie samochodu (Tyler nie miał nic przeciwko, nikt z mieszkańców nie miał wozu, poza tym rzadko kiedy ktoś tędy przejedzie). Hector starał się nie biec. Przed samą stacją zdjął z ramienia karabin, z mgły wyłonił się motocykl, po kilku kolejnych krokach zaglądał do środka warsztatu. Trup tam był, identyczny jak poprzednio, monter odetchnął z ulgą. Potem się siebie przestraszył: 3 dni w Caligine i on się cieszy na widok trupa! Czyste szaleństwo!

Nie patyczkował się, obrabował zwłoki z broni, amunicji i kilku innych drobiazgów. Otworzył list, wyglądał na identyczny, ale rządki cyfr trudno jest zapamiętać do porównania. Zaczepił kaburę z rewolwerem przy pasku, karabinek przewiesił przez plecy, chwilę trwało zanim je (Kałacha-Frankensteina i Springfielda) odpowiednio ułożył. Odpalił motocykl, silnik pracował identycznie jak wczoraj, o ile wczoraj naprawdę było wczoraj.

Najpierw wjechał w las w stronę Apollo drogą, które według miejscowych była trudna. Po stu metrach to się potwierdziło, koleiny w leśnej drodze były kompletnie zalane, w zagłębieniu była wielometrowa kałuża, Hector nawet nie próbował w nią wjechać. Zawrócił i tak jak planował, ruszył do Avonmore. Przez zamieszkałą ulicę przejechał bez problemów, nikogo nie widział, i chyba nikt jego nie widział. Minął wrak i ruszył główną drogą. Minął kilka kolejnych rozpadających się budynków. Zatrzymał się jeszcze na chwilę przy znaku "Witamy w Caligine Town" oraz "Caligine Town, Populacja 463" (żeby je zobaczyć, musiał spojrzeć za siebie).

Droga swoim stanem nie odbiegała od innych, tak samo była pokryta siatką spękań i dziur, niekiedy robił się z tego dla montera prawdziwy slalom. Mgła nadal unosiła się w powietrzu, a może nawet i gęstniała (Nie! to niemożliwe!) Widział może na 30 jardów, bo bokach widział jedynie gołe gałęzie drzew wystające z białej zawiesiny. Przejechał tak może z jedną milę (czyli niewiele, góra 10 minut), kiedy z mgły wyłonił mu się znak.

Tak! Avonmore...

Z wrażenia nie wrzucił na luz i jak się tylko zatrzymał - silnik zgasł.
Przed nim były dwa znaki: "Caligine Town, Populacja 463" oraz "Witamy w Caligine Town", identyczne jakie mijał przy wyjeździe.

Test Morale (-2)
Charakter 14, Morale 1
17 18 10
Test niezdany

Przeszył go dreszcz. Znaki były identyczne.

Ruszył ostrożnie, Caligine wyłaniające się z mgły wyglądały tak samo, ruiny były identyczne. Dojechał do swojego samochodu. Ten stał w tym samym miejscu, uszkodzenie koła było takie samo, podobnie jak zawartość paki. Hector dał sobie spokój. To było to samo Caligine.

Przed domem Tylera zawahał się. Nie był pewny czy on tam jest, pamiętał że wczoraj widział go przecież z sąsiadami kilka domów dalej. Ale wtedy była o wiele późniejsza godzina, wczoraj był o tej porze w swoim ogródku. Pojechał dalej ulicą - tam ich zobaczył. Tyler, Jack i ten trzeci (Francis?) byli przed domem tego ostatniego. Jack, stojący przodem do ulicy, pierwszy go zauważył, po chwili każdy z nich patrzył się na niego.
-Skąd wytrzasnąłeś ten motocykl? - Tyler był wyraźnie zaciekawiony - I który most ma być zawalony?

A, o to chodziło. O most.

Patrząc po twarzach żaden z nich nie był wrogo nastawiony. Ale czas się nie zgadzał. Hector był pewien, że obudził się o tej samej porze co wczoraj, przy samochodzie był trochę szybciej (szybciej udobruchał Jackie), potem marsz na stację, wyjazd motocyklem, niech to będzie góra godzina! Tyler powinien być teraz w swoim ogródku!

Trzech miejscowych podniosło ręce do góry. Hector z łatwością czytał w ich twarzach. Byli zaskoczeni i przerażeni.

A może tylko tak doskonale udawali. Ten trzeci, Francis, ostrożnie spojrzał na Tylera.
-Znasz go?
Tyler zawahał się:
-Najpierw widziałem jego rozkraczony wóz, potem jego, fakt, miał wtedy tylko karabin. Szczerze, nie znam go. Ale to było rano, potem słyszałem ten motocykl. Myślałem, że pojechał do Avonmore - lekko wzruszył ramionami - ale chyba szukał tam jakiegoś mechanika i wrócił.
-Jakie Avonmore?! Jaki mechanik?! - Hector tracił panowanie nad sobą. - Wyjechałem stąd, jechałem maksymalnie kwadrans, i ponownie trafiłem tutaj. Wszystko w tej mgle. Co mi dosypujecie?!
-Kwadrans? Nie było ciebie dobrych 5-6 godzin, zaraz zacznie się robić ciemno.

Hectora na chwilę zamurowało:
Co? - nie dowierzał, wciąż celując w jednego z tych trzech. - Nie, nie przekonacie mnie, że minęło pół dnia, a ja nawet nie dojechałem do tego pieprzonego Avonmore! I nie wciskajcie mi kitu, że niby wszystkie mosty stoją!

Miejscowi opatrzyli się po sobie, Jack zaczął już opuszczać ręce, ale spojrzenie nowojorczyka plus znaczące przesunięcie rewolweru sprawiły, że ten ponownie trzymał obie ręce wyciągnięte w górę:
-Bo stoją - kontynuował Tyler - a tobie to o który chodzi?
-O ten w Apollo! - Hector dyszał - Jadę do Pittsburgha, i przez ostatnie 200 mil, gdziekolwiek stanąłem, wszyscy, ale to wszyscy gadali że most w Apollo się zawalił. I to dwa lata temu! Dlatego jadę przez Avonmore, ale cholera musiałem trafić do tego cholernego Caligine!

Miejscowi równocześnie zrobili wielkie oczy.
-Niemożliwe, jesienią byłem w Apollo i most no... był.
-Bo jest podobno prowizoryczna kładka!
-Nie, normalny most, z jezdnią i ze wszystkim.

Hector powoli odchodził od zmysłów. Dodatkowo przypomniał sobie, że zamieszkała część Caligine nie była wielka i za chwilę musiała się zlecieć reszta mieszkańców. A oni też musieli być w zmowie. Musieli.

-Tak? - monter nie za bardzo wiedział, jak ma ich zagiąć. Oni na pewno byli w zmowie, pierwszej nocy Jackie dosypała mu czegoś, tak! Przecież to jest niemożliwe, żeby każdy na drodze z Nowego Jorku do Pittsburgha go okłamywał!
Żaden z miejscowych się nie uśmiechał, albo naprawdę byli to świetni aktorzy, albo naprawdę żyli w tej pętli, niczego nie zauważając. To byłoby jeszcze gorsze. Ale dlaczego Hector to zauważył? Czy na pewno były to trzy dni? Może spędził tu więcej czasu, ale innych dni już nie pamiętał. Wszystko mu się mieszało. A co jeśli te Grzyby dopadły go pierwszej nocy, a on przez jakiś środek chemiczny ma halucynacje, konając? A jeśli... A jeśli...
-To powiedzcie mi może, który według was mamy rok?!
-Trzydziesty szósty. Dwa Tysiące trzydziesty szósty. 7 kwietnia. - Powiedział Tyler takim tonem, jakby to była oczywista oczywistość.

-Grzyby? Ostatni raz były ze dwa lata temu - znowu ta sama śpiewka Tylera.- Wtedy tej mgły nie było...
-No trzydziesty szósty- mówili wszyscy przez siebie - taki sam jak w Avonmore, taki sam jak w Pittsburghu i dalej - tym razem to był Francis, przed którego domem stali.

Najgorsze było to, że w oczach Hectora oni byli naprawdę przerażeni, ale nadal uparcie trzymali się swoich wersji zdarzeń. I nie zrobili żadnego kroku. Sytuacja była coraz gorsza, we mgle nic nie było widać, a Hector nie chciał się odwracać. Ktoś mógłby go jeszcze usłyszeć, jak się tak wydzierał.

Co gorsza, on słyszał. W tej krótkiej chwili milczenia usłyszał dźwięk kilku silników, gdzieś tam, chyba na głównej drodze. Pierwszy odgłos silników, od kiedy wjechał do tego cholernego Caligine, nie licząc tego znalezionego motocykla. To znaczyło, że jednak mają tutaj sprawne pojazdy. Albo że w Caligine jest ktoś jeszcze.