[Warhammer II ed.] Ostatni. Srebra dla sprytnych. - Strona 12

hen_cerbin · 28-08-2018, 23:58

Dzień Świąteczny (Festag), 17 Nachgeheima 2522, południe
Wittenhausen

Ostatni wykorzystali cały ranek na kolejne rundy rozmów. Plany powstawały, zmieniały się i upadały. A gdy w końcu osiągnięto konsensus, Gustaw wydał rozkazy... i tylko Loftus zrobił swoją część roboty i wysłał kolejny list podpisany przez Stirlitza do Baryły. Wszyscy pozostali, sierżanta nie wyłączając, nadal siedzieli na dupach.

Kto wie, może jeśli będą gadać wystarczająco długo jakiś bóg zlituje się nad nimi i podstawi im pod nos jedzenie, załatwi transport, zapłaci rybakom oraz rozdzieli Ostatnich, ich zwierzęta i bagaże pomiędzy łódki?

Komtur · 29-08-2018, 08:44

Bert po całej tej dyskusji o mały włos nie dostał ataku paranoi. Odwaga którą wykazywał się w Meissen teraz zupełnie go opuściła i miał wrażenie że zewsząd jest obserwowany przez granicznych i wkrótce wszyscy zawisną. W końcu przykład Leo i informacje które przyniosła, a także głód zmusiły niziołka do działania. Nabrał powietrza w płuca i wyszedł na miasto. Kupił bułki, kiszone ogórki, kilka dzbanów cienkiego piwa i salceson, a następnie dostarczył to oddziałowi. Sam szybko wchłonął swoją porcję i znów udał się na wycieczkę. Tym razem poszedł do portu pogadać z rybakami. W rozmowie miał zamiar zastosować metodę kija i marchewki, czyli najpierw kazał im przygotować łodzie do przewiezienia oddziału, grożąc przykrymi konsekwencjami, a potem obiecał że jak wszystko pójdzie sprawnie to jeszcze zarobią. Na potwierdzenie tego dał rybakom złotą monetę i kazał być gotowym za godzinę. Potem Bert wrócił do kwater i powiedział wszystkim by ruszyli dupę, bo czas się wynosić.

Hakon · 29-08-2018, 09:56

Gustaw po wydaniu rozkazów ruszył do portu odgrywać swoją rolę. Udał się do osoby odpowiedzialnej za ładunki w porcie i poinformował, że jego podwładny będzie tu trochę pracował. Zamierzał w ten sposób dać alibi dla Berta załatwiającego transport na drugi brzeg. Następnie udał się do Sierżanta Baryły w celu otrzymania pozwolenia na przejrzenie dokumentacji transportowej przez miasto. W sumie to i tak go interesowało jakie dobra Graniczni wywożą z Imperium i jak organizują transport. To mogło by dać wiele im jeśli będą mieli możliwość napadu na transport w przyszłości. Czekanie w zaroślach na konwój i sytuacja gdzie by się okazało, że jest tuzin wozów i dwie dziesiątki ochroniarzy mogło by skomplikować sytuację a tak będą już mogli obmyślić jakiś plan.
Przy okazji wypytał Baryłę o problemy z oddziałem na drugim brzegu. Chciał się Gustaw dowiedzieć co tam się stało i jak liczny oddział przepadł. Na pytanie skąd wie uśmiechnął się i powiedział.
- Trzeba mieć uszy i oczy otwarte przy takiej robocie. Jak mówiłem nasza misja ma kilka zadań do wykonania a jedną z nich jest zabezpieczenie sprawdzenie okolicy szlaków. Po zdobyciu Meissen transporty ruszą rzeką i trzeba mieć pewność, że będzie bezpiecznie.- Oczywiście Gustaw uparł się, że nie ma czasu do stracenia i trzeba działać.

Gdy wrócił do kamienicy dowiedział się, że za niespełna godzinę transport będzie gotowy na drugą stronę rzeki. Sierżant spakował swoje rzeczy i posilił się przed drogą.
- Bert to złoto. Skąd on takie świeże jadło zdobywa.- Mówił chwaląc niziołka mając w perspektywie kilka dni na racjach przeżyć przebijając się na południe.

Przed wyruszeniem von Grunnenberg sprawdził stan osobowy i gdy był pełny nakazał wyruszenie do portu. Gustaw nie zamierzał dyskutować z żołdakami Granicznych i mieli swoje zadania. Jak coś niech idą do sierżanta Baryły a teraz niech nie utrudniają bo do raportu pójdą.

Sama przeprawa i ładowanie na łodzie Gustaw miał nadzieję zostały obmyślane przez Berta. Wykazał się ostatnio zdolnościami logistycznymi i Gustaw mu w tej kwestii wierzył.

Stalowy · 29-08-2018, 10:04

Warto rozmawiać.
Tak powiedział kiedyś pewien mędrzec.

To była bardzo mądra sentencja tyle że jak na wszystko musiał być czas i miejsce. I warunki. Rozmowa tak się przeciągnęła że kiedy w końcu Piękny Gustav wydał polecenia to nikt prócz maga i niziołka nie wstał. Powolna mobilizacja nabrała tempa na tyle że kowal przestał dumać nad jakby nie patrzeć, dobrym wynikiem rozmów. Nie miał tylko pewności czy opuszczenie miasta pójdzie tak gładko.
Jednak jeżeli zdołają się przeprawić na drugi brzeg...

Bert wrócił z jedzeniem co trochę zdziwiło krasnoluda, ale najwyraźniej niziołek musiał zużyć nadmiar energii powstałej w trakcie długiego posiedzenia, że tak sam się za wszystko brał. Galvinson zjadł śniadanie i poszedł do portu wraz z Truskawą, by przyjrzeć się dokładniej miasteczku, ale też aby eskortować towarzysza.
Kiedy wrócili od razu założył przygotowany wieczorem plecak.
Był gotów do wymarszu.

hen_cerbin · 29-08-2018, 16:52

Bert przez pewien czas pełnił obowiązki kwatermistrza, a poza tym, jako niziołek, potrafił wyczuć żarcie będące czterdzieści metrów dalej. W piwnicy budynku. W zamkniętej skrzyni. Dlatego bez problemu znalazł wszystkie zaplanowane składniki smacznego i pożywnego śniadania, w tym piwo. Niestety, drożyzna panowała tutaj nawet większa niż w Meissen. Siedem szylingów to sporo jak za śniadanie dla dziewięciu osób, ale morale oddziału wzrosło zauważalnie. Plusem wybranej drogi było z pewnością jedzenie inne niż wojskowe racje. W porcie poszło mu trochę gorzej.
Niziołek był, nie ukrywajmy, nikczemnego wzrostu, a i z postury bardziej przypominał kulkę niż zakapiora. Za to Galeb niski wzrost nadrabiał miną i choć milczał, dzięki jego obecności słowa Berta brzmiały jakby mocniej.
Próby zastraszania dały niewielkie rezultaty. Ale i tak lepsze niż próby przekonania rybaków do pomocy - mało brakowało, a w ogóle by nie popłynęli. Niemniej jednak nie bardzo mieli wyjście i bardziej ze strachu niż z ochoty zgodzili się na cztery szylingi zaliczki dla każdego i kolejne cztery po każdym kursie, nie wierząc zapewne, że zobaczą jakiekolwiek pieniądze poza zaliczką.

Galeb zauważył też, że w odróżnieniu od khazadów, umgi nie mają woli walki i oporu, sami z pewnością nie zorganizują ruchu oporu ani partyzantki, a na niego patrzą ze słabo skrywaną niechęcią.

Gustaw postanowił zajrzeć do portu gdzie pogadał z panem Josifem, szefem magazynierów i dokerów; pokręcić się po mieście i powciskać kolejne bajeczki sprzeczne z tym, co wcześniej mówiono. Był przekonujący i nikt nie zakrzyknął "Przebieraniec!", ale jeśli ktoś kiedyś zbierze wywiad od jego rozmówców stanie się to oczywiste. Dopiero co tak krzyczeli, że okolice Meissen niebezpieczne są bo Imperialni poczynają sobie coraz śmielej i zaraz tu będą, że sami ledwo uciekli, a teraz nagle zamierzają oczyszczać brzegi rzeki z Imperialnych?
Baryła wił się jak piskorz, ale ostatecznie zgodził się pokazać dzienniki "jutro". Nawet gdyby Gustaw nie wiedział od Loftusa, że Baryła wie, teraz by się domyślił.
A jeszcze przed wyruszeniem podbiegł do niego chłopiec z wiadomością z portu: - Pan Josif kazał przekazać, że nikt się od Pana Sierżanta nie zgłosił do pracy - i stał z wyciągniętą ręką czekając na zapłatę za wiadomość.

Morel · 30-08-2018, 11:55

W prawdzie Baron kazał "krążyć po porcie i magazynach udając, że dowiadujemy się o dobrach przesyłanych na południe", ale Frietz wiedział, że nie umie kłamać i prócz tego, że w luźnej rozmowie dowiedział się, że rano jest już chłodno, rzeka w tym roku to ma jakiś taki niski poziom, nie ma już takich kobiet jak kiedyś i paru innych pierdół to ktoś gotów pomyśleć, że po prostu sobie spacerował.

To, że Oleg zbijał bąki, szwendał się bez celu i korzystał z ostatnich ciepłych dni tego roku nie było niczym nadzwyczajnym.
To, że pozostali również nie krzątali się wypełniając ambitne zadania ku chwale Imperium, Księżnej, bogów czy komu oni tam służyli było już trochę zastanawiające i delikatnie niepokojące. Niepokojące do tego stopnia, że Oleg zaczął podejrzewać kompanów o to, że go prześladują, a wspominając starego znajomego Abelarda, nie podejrzewał nikogo innego o to, żeby chciał się z nim zaprzyjaźnić.
Z całą swoją wrażliwością, żeby nie powiedzieć skłonnością do paranoi, zaczął unikać pozostałych patrząc na nich z coraz większą podejrzliwością. Dopiero jedzenie dostarczone przez Berta skusiło go by przyłączył się do grupy.

- To ja idę po kopytne i szykujemy się do drogi. - Oleg zawołał wesoło wyraźnie podniecony tym, że jednak odwiedzi tajemnicze wzgórza pochłaniające oddziały zbrojne, lecz zatrzymał się w drzwiach i znieruchomiał na moment. Obrócił się jak posąg ze stężoną, zamyśloną miną.

- To, czyli co ładujemy się na łodzie i płyniemy na drugi brzeg tak? Ale jedną łodzią w tą i z powrotem, czy całą flotą? - zapytał ściszając głos i wchodząc z powrotem do środka.

Stalowy · 30-08-2018, 22:28

Przygotowania się rozkręciły i Galeb był rad, że niedługo znów ruszą w drogę na potencjalnie bezpieczniejszym brzegu.

- Żywność, którą niosę i część szpargałów dam do łódki w pierwszej fali. Sam popłynę w drugiej. - zadeklarował się.

Galeb wiedział, że najważniejsze jest szybkie przeprawienie zwierząt jucznych. Podejrzewał, też że jeżeli Baryła podejmie jakąś akcję to właśnie wtedy gdy pozostanie ich niewielu na tym brzegu. Odpowiedni dokument czy bajeczkę na pewno zdoła do czasu przybycia kogokolwiek ważnego uknuć.

Dlatego odłożył osobno swoją kuszę, amunicję, prowiant i przybory obozowe. Miały zostać załadowane na jedną z lżej załadowanych łodzi.
Najważniejsze rzeczy - dłuta do kucia run, broń białą, tarczę i osobiste drobiazgi zostawił przy sobie, upewniając się że są dobrze przymocowane do jego ubioru. Upewnił się, że księga znajduje się w skórzanym futerale, dobrze ściśniętym paskiem. Rzeczy w niej zapisane były dla niego cenne, na tyle, że nie miał zamiaru nikomu ich powierzać, choćby musiał ryzykować jej zniszczenie.

Już w drodze do portu doszedł też do wniosku że na wszelki wypadek zdejmie buty oraz hełm i je też włoży do plecaka.
Najgorsze to pływać z garnkiem na głowie i buciorami na stopach. Oby jednak do tego nie doszło.

hen_cerbin · 30-08-2018, 23:13

Oleg poszedł po kopytne. Jako jedyny pamiętał, że nikt w stajni nie wie, że gdzieś się wybierają i zapewnie nie przygotują zwierząt do drogi, ani nie załadują im na plecy ładunku. Na szczęście stajenni mu pomogli.

Galeb zgłosił się na ochotnika do pozostania na brzegu do końca. Szukał jeszcze jakiejś szczelnej beczułki czy pojemnika na książkę, ale mieszkańcy miasta zbywali jego pytania burknięciami. Jego zasłonięta twarz nie budziła zaufania, a poza tym był krasnoludem.
Przed wejściem podzielił ekwipunek i zdjął z siebie nadmiar żelastwa.
Podobnie postąpił Diuk, który obecnie nie miał na sobie żadnej zbroi.
Reszta, mając tylko skórzane elementy opancerzenia na sobie, bądź też wierząc, że nie wypadną albo że potrafią pływać w kolczugach czy płycie, nie zawracała sobie tym głowy.

Bert wyperswadował Gustawowi płynięcie ze zwierzęciem, nad którym sierżant mógłby nie zapanować i uratował jeśli nie tyłek szlachcica przed zmoczeniem to przynajmniej uchronił ekwipunek przed zniszczeniem w wodach Soll.

W pierwszej turze Bert, Oleg, Walter i Leonora wzięli na siebie obowiązek przewiezienia zwierząt jucznych na drugi brzeg, podzieliwszy też między siebie rzeczy Berta. Do piątek łódki zapakowali się Detlef z Diukiem mając przy sobie ekwipunek Leo, Waltera, Olega.
Zestresowane zwierzęta niepokoiły się w ciasnych łódkach, gdzie prawie nie miały nawet jak się poruszyć, ale każdy z opiekunów potrafił je uspokoić. Zwłaszcza, że na każdej zostało akurat tyle miejsca by poruszenie nogą nie równało się potknięciu. Jak na razie, obyło się bez wypadków.
Planowanie przed działaniem opłaciło się.

Tura I
Przewieziono:
4 łódki - 4x zwierz z ekwipunkiem (12400) + Walter (550) + Oleg (700) + Bert (650) + Leo (650) + ekw. Berta (300) = 15250/16000
piąta łódka: Detlef i Diuk z ekwipunkami (750+900 + 1050+300) + ekwipunki Leo, Waltera i Olega (350+300+350) = 4000/4000

Gdy Bert wrócił z rybakami rozpętała się miedzy nimi sprzeczka. Każdy chciał zarobić dodatkową kasę, a zajęcia było tylko dla dwóch. Z dwóch szylingów za kurs cena szybko spadła do jednego, potem do połówki i kto wie jak by się zakończyła gdyby nie ostatni Ostatni, którzy po prostu zajęli miejsca w najsuchszych łódkach.

Tura II:
Przewiezieno:
Łódka 1: Bert z ostatnim zwierzem 3750/4000
Łódka 2: Gustaw - 800 + 400, Loftus - 700 + 300, Galeb - 900 + 700 = 3800/4000

Dzień Świąteczny (Festag), 17 Nachgeheima 2522, południe
lewy brzeg Soll, pole bitwy dzień drogi na południe od Meissen

Ostatni zebrali się na drugim brzegu. Doskonale poznawali tę okolicę. To właśnie tutaj rozegrała się ich pierwsza poważna bitwa, to tego brzegu bronili przed desantem granicznych. Resztki oręża walały się na ziemi, a cała okolica, choć było południe, sprawiała ponure wrażenie. Może chodziło o nienaturalną ciszę? Może o kruki? Podopieczny Leonory miał tu sporo kolegów. Ale najbardziej chyba o smród. Słodkawy zapach rozkładających się ciał. Co było dziwne, ponieważ poległych zwykle grzebano. W masowych grobach, czasem wręcz w zasypanych rowach i dosyć płytko, ale i tak było to podejrzane...

Baird · 31-08-2018, 00:12

Diuk popatrzył na trupy przy rzecze.
- To mogliśmy być my. Lepiej ruszajmy nim do nich dołączymy.
Karl złapał za uprząż swojego muła i był gotowy na dalsze rozkazy. Topher liczył na szybkie "wymarsz", a nie na długie i nierozsądne "kopać".

Stalowy · 31-08-2018, 10:54

Z cichym zadowoleniem Galvinson założył z powrotem na siebie swoje klamoty. Przeprawa poszła sprawniej niż przypuszczał.

- Nikt nie zatroszczył się o pobojowisko należycie. Dla Granicznych to byłaby strata czas. - rzekł z pozycji siedzącej zakładając na stopy skarpety, a potem buty - Dlatego miejsce naprawdę może być nawiedzone. Odejdźmy stąd zanim się ściemni... Ożywieńcy preferują mrok... Lepiej aby nie przypałętało się coś z czym mogę walczyć tylko ja i czarokleta...

Wstał, poprawił plecak i zahaczył hełm przy pasie. Kiedy szykowali się do wymarszu, kowal podszedł do Detlefa i podał mu swój nóż zabezpieczony skórzaną pochwą z paskiem.
- To na wypadek gdyby jednak pojawiło się coś czego się nie da zgładzić stalą - mruknął do towarzysza

28-08-2018, 23:58	#111
hen_cerbin Reputacja: 1	Dzień Świąteczny (Festag), 17 Nachgeheima 2522, południe Wittenhausen Ostatni wykorzystali cały ranek na kolejne rundy rozmów. Plany powstawały, zmieniały się i upadały. A gdy w końcu osiągnięto konsensus, Gustaw wydał rozkazy... i tylko Loftus zrobił swoją część roboty i wysłał kolejny list podpisany przez Stirlitza do Baryły. Wszyscy pozostali, sierżanta nie wyłączając, nadal siedzieli na dupach. Kto wie, może jeśli będą gadać wystarczająco długo jakiś bóg zlituje się nad nimi i podstawi im pod nos jedzenie, załatwi transport, zapłaci rybakom oraz rozdzieli Ostatnich, ich zwierzęta i bagaże pomiędzy łódki? __________________ Ostatni Proszę o odpis: Gob1in, Druidh, Gladin

29-08-2018, 09:56	#113
Hakon Reputacja: 1	Gustaw po wydaniu rozkazów ruszył do portu odgrywać swoją rolę. Udał się do osoby odpowiedzialnej za ładunki w porcie i poinformował, że jego podwładny będzie tu trochę pracował. Zamierzał w ten sposób dać alibi dla Berta załatwiającego transport na drugi brzeg. Następnie udał się do Sierżanta Baryły w celu otrzymania pozwolenia na przejrzenie dokumentacji transportowej przez miasto. W sumie to i tak go interesowało jakie dobra Graniczni wywożą z Imperium i jak organizują transport. To mogło by dać wiele im jeśli będą mieli możliwość napadu na transport w przyszłości. Czekanie w zaroślach na konwój i sytuacja gdzie by się okazało, że jest tuzin wozów i dwie dziesiątki ochroniarzy mogło by skomplikować sytuację a tak będą już mogli obmyślić jakiś plan. Przy okazji wypytał Baryłę o problemy z oddziałem na drugim brzegu. Chciał się Gustaw dowiedzieć co tam się stało i jak liczny oddział przepadł. Na pytanie skąd wie uśmiechnął się i powiedział. - Trzeba mieć uszy i oczy otwarte przy takiej robocie. Jak mówiłem nasza misja ma kilka zadań do wykonania a jedną z nich jest zabezpieczenie sprawdzenie okolicy szlaków. Po zdobyciu Meissen transporty ruszą rzeką i trzeba mieć pewność, że będzie bezpiecznie.- Oczywiście Gustaw uparł się, że nie ma czasu do stracenia i trzeba działać. Gdy wrócił do kamienicy dowiedział się, że za niespełna godzinę transport będzie gotowy na drugą stronę rzeki. Sierżant spakował swoje rzeczy i posilił się przed drogą. - Bert to złoto. Skąd on takie świeże jadło zdobywa.- Mówił chwaląc niziołka mając w perspektywie kilka dni na racjach przeżyć przebijając się na południe. Przed wyruszeniem von Grunnenberg sprawdził stan osobowy i gdy był pełny nakazał wyruszenie do portu. Gustaw nie zamierzał dyskutować z żołdakami Granicznych i mieli swoje zadania. Jak coś niech idą do sierżanta Baryły a teraz niech nie utrudniają bo do raportu pójdą. Sama przeprawa i ładowanie na łodzie Gustaw miał nadzieję zostały obmyślane przez Berta. Wykazał się ostatnio zdolnościami logistycznymi i Gustaw mu w tej kwestii wierzył.

29-08-2018, 10:04	#114
Stalowy Reputacja: 1	Warto rozmawiać. Tak powiedział kiedyś pewien mędrzec. To była bardzo mądra sentencja tyle że jak na wszystko musiał być czas i miejsce. I warunki. Rozmowa tak się przeciągnęła że kiedy w końcu Piękny Gustav wydał polecenia to nikt prócz maga i niziołka nie wstał. Powolna mobilizacja nabrała tempa na tyle że kowal przestał dumać nad jakby nie patrzeć, dobrym wynikiem rozmów. Nie miał tylko pewności czy opuszczenie miasta pójdzie tak gładko. Jednak jeżeli zdołają się przeprawić na drugi brzeg... Bert wrócił z jedzeniem co trochę zdziwiło krasnoluda, ale najwyraźniej niziołek musiał zużyć nadmiar energii powstałej w trakcie długiego posiedzenia, że tak sam się za wszystko brał. Galvinson zjadł śniadanie i poszedł do portu wraz z Truskawą, by przyjrzeć się dokładniej miasteczku, ale też aby eskortować towarzysza. Kiedy wrócili od razu założył przygotowany wieczorem plecak. Był gotów do wymarszu. Ostatnio edytowane przez Stalowy : 29-08-2018 o 20:21.

29-08-2018, 16:52	#115
hen_cerbin Reputacja: 1	Bert przez pewien czas pełnił obowiązki kwatermistrza, a poza tym, jako niziołek, potrafił wyczuć żarcie będące czterdzieści metrów dalej. W piwnicy budynku. W zamkniętej skrzyni. Dlatego bez problemu znalazł wszystkie zaplanowane składniki smacznego i pożywnego śniadania, w tym piwo. Niestety, drożyzna panowała tutaj nawet większa niż w Meissen. Siedem szylingów to sporo jak za śniadanie dla dziewięciu osób, ale morale oddziału wzrosło zauważalnie. Plusem wybranej drogi było z pewnością jedzenie inne niż wojskowe racje. W porcie poszło mu trochę gorzej. Niziołek był, nie ukrywajmy, nikczemnego wzrostu, a i z postury bardziej przypominał kulkę niż zakapiora. Za to Galeb niski wzrost nadrabiał miną i choć milczał, dzięki jego obecności słowa Berta brzmiały jakby mocniej. Próby zastraszania dały niewielkie rezultaty. Ale i tak lepsze niż próby przekonania rybaków do pomocy - mało brakowało, a w ogóle by nie popłynęli. Niemniej jednak nie bardzo mieli wyjście i bardziej ze strachu niż z ochoty zgodzili się na cztery szylingi zaliczki dla każdego i kolejne cztery po każdym kursie, nie wierząc zapewne, że zobaczą jakiekolwiek pieniądze poza zaliczką. Galeb zauważył też, że w odróżnieniu od khazadów, umgi nie mają woli walki i oporu, sami z pewnością nie zorganizują ruchu oporu ani partyzantki, a na niego patrzą ze słabo skrywaną niechęcią. Gustaw postanowił zajrzeć do portu gdzie pogadał z panem Josifem, szefem magazynierów i dokerów; pokręcić się po mieście i powciskać kolejne bajeczki sprzeczne z tym, co wcześniej mówiono. Był przekonujący i nikt nie zakrzyknął "Przebieraniec!", ale jeśli ktoś kiedyś zbierze wywiad od jego rozmówców stanie się to oczywiste. Dopiero co tak krzyczeli, że okolice Meissen niebezpieczne są bo Imperialni poczynają sobie coraz śmielej i zaraz tu będą, że sami ledwo uciekli, a teraz nagle zamierzają oczyszczać brzegi rzeki z Imperialnych? Baryła wił się jak piskorz, ale ostatecznie zgodził się pokazać dzienniki "jutro". Nawet gdyby Gustaw nie wiedział od Loftusa, że Baryła wie, teraz by się domyślił. A jeszcze przed wyruszeniem podbiegł do niego chłopiec z wiadomością z portu: - Pan Josif kazał przekazać, że nikt się od Pana Sierżanta nie zgłosił do pracy - i stał z wyciągniętą ręką czekając na zapłatę za wiadomość. __________________ Ostatni Proszę o odpis: Gob1in, Druidh, Gladin

30-08-2018, 23:13	#118
hen_cerbin Reputacja: 1	Oleg poszedł po kopytne. Jako jedyny pamiętał, że nikt w stajni nie wie, że gdzieś się wybierają i zapewnie nie przygotują zwierząt do drogi, ani nie załadują im na plecy ładunku. Na szczęście stajenni mu pomogli. Galeb zgłosił się na ochotnika do pozostania na brzegu do końca. Szukał jeszcze jakiejś szczelnej beczułki czy pojemnika na książkę, ale mieszkańcy miasta zbywali jego pytania burknięciami. Jego zasłonięta twarz nie budziła zaufania, a poza tym był krasnoludem. Przed wejściem podzielił ekwipunek i zdjął z siebie nadmiar żelastwa. Podobnie postąpił Diuk, który obecnie nie miał na sobie żadnej zbroi. Reszta, mając tylko skórzane elementy opancerzenia na sobie, bądź też wierząc, że nie wypadną albo że potrafią pływać w kolczugach czy płycie, nie zawracała sobie tym głowy. Bert wyperswadował Gustawowi płynięcie ze zwierzęciem, nad którym sierżant mógłby nie zapanować i uratował jeśli nie tyłek szlachcica przed zmoczeniem to przynajmniej uchronił ekwipunek przed zniszczeniem w wodach Soll. W pierwszej turze Bert, Oleg, Walter i Leonora wzięli na siebie obowiązek przewiezienia zwierząt jucznych na drugi brzeg, podzieliwszy też między siebie rzeczy Berta. Do piątek łódki zapakowali się Detlef z Diukiem mając przy sobie ekwipunek Leo, Waltera, Olega. Zestresowane zwierzęta niepokoiły się w ciasnych łódkach, gdzie prawie nie miały nawet jak się poruszyć, ale każdy z opiekunów potrafił je uspokoić. Zwłaszcza, że na każdej zostało akurat tyle miejsca by poruszenie nogą nie równało się potknięciu. Jak na razie, obyło się bez wypadków. Planowanie przed działaniem opłaciło się. Tura I Przewieziono: 4 łódki - 4x zwierz z ekwipunkiem (12400) + Walter (550) + Oleg (700) + Bert (650) + Leo (650) + ekw. Berta (300) = 15250/16000 piąta łódka: Detlef i Diuk z ekwipunkami (750+900 + 1050+300) + ekwipunki Leo, Waltera i Olega (350+300+350) = 4000/4000 Gdy Bert wrócił z rybakami rozpętała się miedzy nimi sprzeczka. Każdy chciał zarobić dodatkową kasę, a zajęcia było tylko dla dwóch. Z dwóch szylingów za kurs cena szybko spadła do jednego, potem do połówki i kto wie jak by się zakończyła gdyby nie ostatni Ostatni, którzy po prostu zajęli miejsca w najsuchszych łódkach. Tura II: Przewiezieno: Łódka 1: Bert z ostatnim zwierzem 3750/4000 Łódka 2: Gustaw - 800 + 400, Loftus - 700 + 300, Galeb - 900 + 700 = 3800/4000 Dzień Świąteczny (Festag), 17 Nachgeheima 2522, południe lewy brzeg Soll, pole bitwy dzień drogi na południe od Meissen Ostatni zebrali się na drugim brzegu. Doskonale poznawali tę okolicę. To właśnie tutaj rozegrała się ich pierwsza poważna bitwa, to tego brzegu bronili przed desantem granicznych. Resztki oręża walały się na ziemi, a cała okolica, choć było południe, sprawiała ponure wrażenie. Może chodziło o nienaturalną ciszę? Może o kruki? Podopieczny Leonory miał tu sporo kolegów. Ale najbardziej chyba o smród. Słodkawy zapach rozkładających się ciał. Co było dziwne, ponieważ poległych zwykle grzebano. W masowych grobach, czasem wręcz w zasypanych rowach i dosyć płytko, ale i tak było to podejrzane... __________________ Ostatni Proszę o odpis: Gob1in, Druidh, Gladin

29-08-2018, 08:44	#112
Komtur Reputacja: 1	Bert po całej tej dyskusji o mały włos nie dostał ataku paranoi. Odwaga którą wykazywał się w Meissen teraz zupełnie go opuściła i miał wrażenie że zewsząd jest obserwowany przez granicznych i wkrótce wszyscy zawisną. W końcu przykład Leo i informacje które przyniosła, a także głód zmusiły niziołka do działania. Nabrał powietrza w płuca i wyszedł na miasto. Kupił bułki, kiszone ogórki, kilka dzbanów cienkiego piwa i salceson, a następnie dostarczył to oddziałowi. Sam szybko wchłonął swoją porcję i znów udał się na wycieczkę. Tym razem poszedł do portu pogadać z rybakami. W rozmowie miał zamiar zastosować metodę kija i marchewki, czyli najpierw kazał im przygotować łodzie do przewiezienia oddziału, grożąc przykrymi konsekwencjami, a potem obiecał że jak wszystko pójdzie sprawnie to jeszcze zarobią. Na potwierdzenie tego dał rybakom złotą monetę i kazał być gotowym za godzinę. Potem Bert wrócił do kwater i powiedział wszystkim by ruszyli dupę, bo czas się wynosić.

30-08-2018, 11:55	#116
Morel Reputacja: 1	W prawdzie Baron kazał "krążyć po porcie i magazynach udając, że dowiadujemy się o dobrach przesyłanych na południe", ale Frietz wiedział, że nie umie kłamać i prócz tego, że w luźnej rozmowie dowiedział się, że rano jest już chłodno, rzeka w tym roku to ma jakiś taki niski poziom, nie ma już takich kobiet jak kiedyś i paru innych pierdół to ktoś gotów pomyśleć, że po prostu sobie spacerował. To, że Oleg zbijał bąki, szwendał się bez celu i korzystał z ostatnich ciepłych dni tego roku nie było niczym nadzwyczajnym. To, że pozostali również nie krzątali się wypełniając ambitne zadania ku chwale Imperium, Księżnej, bogów czy komu oni tam służyli było już trochę zastanawiające i delikatnie niepokojące. Niepokojące do tego stopnia, że Oleg zaczął podejrzewać kompanów o to, że go prześladują, a wspominając starego znajomego Abelarda, nie podejrzewał nikogo innego o to, żeby chciał się z nim zaprzyjaźnić. Z całą swoją wrażliwością, żeby nie powiedzieć skłonnością do paranoi, zaczął unikać pozostałych patrząc na nich z coraz większą podejrzliwością. Dopiero jedzenie dostarczone przez Berta skusiło go by przyłączył się do grupy. - To ja idę po kopytne i szykujemy się do drogi. - Oleg zawołał wesoło wyraźnie podniecony tym, że jednak odwiedzi tajemnicze wzgórza pochłaniające oddziały zbrojne, lecz zatrzymał się w drzwiach i znieruchomiał na moment. Obrócił się jak posąg ze stężoną, zamyśloną miną. - To, czyli co ładujemy się na łodzie i płyniemy na drugi brzeg tak? Ale jedną łodzią w tą i z powrotem, czy całą flotą? - zapytał ściszając głos i wchodząc z powrotem do środka.

30-08-2018, 22:28	#117
Stalowy Reputacja: 1	Przygotowania się rozkręciły i Galeb był rad, że niedługo znów ruszą w drogę na potencjalnie bezpieczniejszym brzegu. - Żywność, którą niosę i część szpargałów dam do łódki w pierwszej fali. Sam popłynę w drugiej. - zadeklarował się. Galeb wiedział, że najważniejsze jest szybkie przeprawienie zwierząt jucznych. Podejrzewał, też że jeżeli Baryła podejmie jakąś akcję to właśnie wtedy gdy pozostanie ich niewielu na tym brzegu. Odpowiedni dokument czy bajeczkę na pewno zdoła do czasu przybycia kogokolwiek ważnego uknuć. Dlatego odłożył osobno swoją kuszę, amunicję, prowiant i przybory obozowe. Miały zostać załadowane na jedną z lżej załadowanych łodzi. Najważniejsze rzeczy - dłuta do kucia run, broń białą, tarczę i osobiste drobiazgi zostawił przy sobie, upewniając się że są dobrze przymocowane do jego ubioru. Upewnił się, że księga znajduje się w skórzanym futerale, dobrze ściśniętym paskiem. Rzeczy w niej zapisane były dla niego cenne, na tyle, że nie miał zamiaru nikomu ich powierzać, choćby musiał ryzykować jej zniszczenie. Już w drodze do portu doszedł też do wniosku że na wszelki wypadek zdejmie buty oraz hełm i je też włoży do plecaka. Najgorsze to pływać z garnkiem na głowie i buciorami na stopach. Oby jednak do tego nie doszło.

31-08-2018, 00:12	#119
Baird Reputacja: 1	Diuk popatrzył na trupy przy rzecze. - To mogliśmy być my. Lepiej ruszajmy nim do nich dołączymy. Karl złapał za uprząż swojego muła i był gotowy na dalsze rozkazy. Topher liczył na szybkie "wymarsz", a nie na długie i nierozsądne "kopać". __________________ Man-o'-War Część I

31-08-2018, 10:54	#120
Stalowy Reputacja: 1	Z cichym zadowoleniem Galvinson założył z powrotem na siebie swoje klamoty. Przeprawa poszła sprawniej niż przypuszczał. - Nikt nie zatroszczył się o pobojowisko należycie. Dla Granicznych to byłaby strata czas. - rzekł z pozycji siedzącej zakładając na stopy skarpety, a potem buty - Dlatego miejsce naprawdę może być nawiedzone. Odejdźmy stąd zanim się ściemni... Ożywieńcy preferują mrok... Lepiej aby nie przypałętało się coś z czym mogę walczyć tylko ja i czarokleta... Wstał, poprawił plecak i zahaczył hełm przy pasie. Kiedy szykowali się do wymarszu, kowal podszedł do Detlefa i podał mu swój nóż zabezpieczony skórzaną pochwą z paskiem. - To na wypadek gdyby jednak pojawiło się coś czego się nie da zgładzić stalą - mruknął do towarzysza Ostatnio edytowane przez Stalowy : 31-08-2018 o 11:48.