Spała kilka godzin więcej, niż miała to w zwyczaju. Jej szef, Mike Tobashi, widząc stan w jakim jest jego podopieczna pozwolił, a raczej kategorycznie nakazał, aby nie pokazywał się w firmie przed 10. Ostatnie tygodnie były niczym karuzela obsługiwana przez klauna-pyschopatę, który zamiast dźwigni zmiany prędkości, miał pięciobiegową skrzynię biegów o krótkich przełożeniach wraz ze sportowym sprzęgłem i z sadystyczną przyjemnością zmieniał prędkość owej karuzeli, doprowadzając uczestników do szaleństwa. NeoMiami było miastem o średnich statystykach poziomu przestępczości. Były gorsze miasta w Stanach jak i lepsze. Wraz z wchłonięciem miast sąsiadujących z Miami w roku 2021, Neo-Miami zyskało ogrom nowych obywateli, przestrzeni, możliwości oraz problemów. Wojny pomniejszych gangów, zasilanych przez biedne mniejszości etniczne to żadna nowość. Zazwyczaj Czarni walczyli między sobą, podobnie jak Latynosi czy Azjaci i Policja oraz pozostałe agencje - w tym te federalne - miały dość ułatwioną pracę. Wraz z narodzinami urbanistycznego molocha, ten sam psychopatyczny klaun wymieszał wszystkie animozje, zaszłości, sprzeczki, stereotypy i rasizm, zamieszał dwa razy łyżką złożoną z dragów oraz broni, by powstała wybuchowa zupa. Północne obrzeża miasta to dzielnice pełne różnorodności etnicznych, będące terytorium bezlitosnej wojny. Do południowych dzielnic, zamieszkałych przez bogatych, problemy nie miały wstępu. Podobnie jak do ścisłego centrum, pełnego nowoczesnej zabudowy pełnej strzelistych wież kapitalizmu, powstałych z mieszanki szkła, durastali i betonu, w oplocie z kilometrów elektryki.

NeoMiami przyprawiało ją o ból głowy, nieraz i zawroty, ale jednocześnie dawało niesamowitego energetycznego kopa prosto w jej kształtną dupę. Tak, Charlote była kurewsko atrakcyjną fizycznie kobietą. Część zawdzięczała genom, jako córka mieszanej pary odziedziczyła geny wielu pokoleń Lebonów. Jednak drugą, równie ważną, część stanowiły zdobycze techniki. Charlotte upiększyła to i owo, za pomocą modyfikacji z pogranicza biotechnologii i chirurgi plastycznej. Jej praca, pełna ruchu, tylko pomagała w utrzymaniu dobrej figury. Nie było mężczyzny w Wydziale Zabójstw NMPD, który nie oglądałby się za brązowoskórą pięknością. Nie było też kobiety, która nie zazdrościłaby Charlotte powodzenia, nazywając ją po kątach dziwką. Jednak sama bohaterka miała to w poważaniu.
Wykonywała swoją pracę, łamiąc stereotyp gliniarza płci męskiej, koniecznie skurwiela palącego fajki na kilometry. Kochała tą pracę, od małego chcąc zostać stróżem prawa. Mogła zostać kimkolwiek: wróżono jej karierę sportową, nie mówiąc o karierze modelki czy aktorki odnosząc się do oczywistej urody kobiety. Równie dobrze mogła wyjść za bogatego faceta i żyć dostatnie, ale nie - Charlotte Lebon nie lubiła łatwizny. Nie lubiła, gdy ktoś spływał na pozorach jej ślicznej buźki. Po jej twarzy mogły spływać inne rzeczy i płyny, ale nie pozory. Kończąc akademię policyjną z wyróżnieniem, ciężko pracowała na swój sukces.


O ile sukcesem można nazwać mieszkanie w dużym kubiku o 20 piętrach. W mieszkaniu o kształcie idealnej kostki, 10 x 10 metrów, mieściło się jej całe życie. Nie mogła narzekać, nie mogła też czym się chwalić. Ot, mieszkanie na 15 piętrze, z prawdziwym oknem. W dodatku z widokiem na wybrzeże. To jak wygrać w pierdoloną loterię.
Budzik zagrał od razu, z buta wchodząc na wysokie tony. Skrzekliwe, wkurwiające i wgryzające się w sen. Idealne, by obudzić nawet umarłego. Albo Alexa, misiowatego technika kryminalistycznego, który słynął z swojej siły i silnego snu. Nie od parady nazywają go Miśkiem. Tak, budzik zerwałby na nogi nawet Alexa w trackie jego popołudniowej drzemki za biurkiem.

Podniosła głowę z poduszki. Łóżko było wpasowane w długość okna, niemal stykając się z ogromną szybą. Kobieta jednym gestem sprawiła, że szyba z barwy matowej przybrała swoje pierwotne właściwości, wpuszczając do środka ogrom światła słonecznego.
- Kurwa.. - mruknęła, niezadowolona z rezultatów. Kolejny gest wylądował na budziku, wyłączając go. Małe urządzenie marki Bose załączyło jedną z stacji, Miami Heat FM. Doskonałej jakości głośniki rozniosły po mieszkaniu odgłosy piosenki.
"Jest piękny, słoneczny dzień w NeoMiami, drodzy słuchacze! Mamy 58 stp. Farenheita w ten kwietniowy poranek. Maksymalna temepratura dojdzie do 63 stp., częściowe zachmurzenie z lekkim wiatrem znad oceanu. Dziś obchodzimy 10 rocznicę tragicznej śmierci duetu Hall&Oates, zatem posłuchamy wielu klasyków tego legendarnego zespołu. Już teraz, Out of Touch!" - męski głos, o aksamitnej barwie zapowiedział przedstawienie dzisiejszego poranka i motyw muzyczny.

Miała jeszcze trochę czasu, zanim ruszy do pracy.