maciek.bz

Znikające dzieci


Lokal „Pod przebitym bakiem” to stary, przedwojenny
jeszcze drewniany budynek Pierwszym, co rzuca się w oczy przy wejściu jest stara maszyna grająca, prawdziwy rarytas, jak na obecne czasy. Wczesnym rankiem, jak dziś, nie było tu zbyt wielu ludzi. Właścicielem tego przybytku, który wieczorami skupiał część mieszkańców wschodniej części Ottawy, był Phil- czterdziestoletni mężczyzna, który ten bar przejął po zmarłym ojcu. Odkąd go przejął, dla „Przebitego Baku” zaczął się naprawdę dobry okres. Właśnie tutaj, na wielkiej tablicy ogłoszeń można było znaleźć ich dziesiątki. Phil posiada zawsze aktualne informacje, czy to jeżeli chodzi o krowę, która złamała sobie wczoraj nogę, czy o nowych zdobyczach Molocha. Pogoda nie zachęcał do spacerów, od rana padał śnieg, jest naprawdę zimno, więc bar wydaje się być idealnym przystankiem podróży dla zmęczonego wędrowca.

Około godziny 9.00 do tego właśnie baru wszedł łysy mężczyzna, ubrany w stary garnitur. W ręce miał metalową, w niektórych miejscach pokrytą rdzą walizkę.
-Agent jakiś, czy kie licho – mruknął pod nosem Phil.
Ten „agent” poruszał się z dumą, jakby pochodził z innego okresu. Można również zobaczyć podkrążone oczy i silne zmarszczki, które dla znawcy, jakim był Phil oznaczały, że facet bierze Tornado. A z resztą, kto w tych czasach go nie bierze. Phil uśmiechnął się pod nosem i spojrzał pod ladę, gdzie czekała na niego mała paczuszka. Po chwili dzwonek u drzwi odezwał się znowu i do baru weszły dwie osoby: Kelly, która była tutaj kelnerką i jej chłopak Jose, który pełnił funkcję ochroniarza tego przybytku. Kelly to młoda, drobna blondynka o wiecznie śmiejących się niebieskich oczach, a Jose to przypakowany, krótko obcięty mężczyzna w ciemnych okularach.

Dobrze zrobiłem ich zatrudniając. Całe szczęście, że Jose stoi przed lokalem i nie widzi co ci przyjezdni często robią z jego dziewczyną. Gdyby się dowiedział, musiałbym pewnie wynieść kilka ciał.
Tymczasem "agent" spojrzał na ogłoszenie, mruknął coś pod nosem i usiadł przy jednym ze stolików.

Ryk samochodu zburzył spokojny nastrój. Phil ciekawie wyjrzał przez okno i ujrzał, że jak ze starego, porysowanego jeepa, na którym ciężko było dostrzec początkowy kolor lakieru wysiada dwóch mężczyzn i jedna kobieta. Oni również udali się w stronę baru.
Duży ruch jak na tą godzinę. - pomyślał Phil. Tę trójkę przybyszów Phil skądś znał... Aaa! tamtych dwóch facetów brało udział w tym całym Wielkim Wyścigu przez całe Stany. Jakiś koleś, który twierdził, że był jednym z organizatorów opowiadał mi o nich. Zaraz... To chyba ci frajerzy, co im wóz 40 kilometrów przed metą rozjebało. Ciekawe czego tu chcą. Tej kobitki nie kojarzę. W sumie wygląda całkiem nieźle. Młoda, zadziorna. Tylko na cholerę jej ten Kałach na ramieniu!

Przybysze weszli, również przeczytali ogłoszenie i usiedli w trójkę przy stoliku.
Na kolejną osobę nie trzeba było czekać. Właściwie było ich dwóch, weszli jeden po drugim, chociaż nie wygląda na to, żeby się znali. Jeden z nich, pulchniejszy, nawet był tu chyba wczoraj i rozmawiał z Ernie'm w sprawie samochodu. Facetowi udało się kupić Jaguara XJ6, którego Ernie trzymał na specjalną okazję. Ten to umie pewnie przekonywać ludzi.
Samochód drugiego z przybyszów wyglądał naprawdę interesująco. Sedan, prawie nie zdarty lakier, wzmacniane zderzaki. Tak, ten gość naprawdę musi dbać o ten wózek. Obaj spojrzeli na ogłoszenie i usiedli przy osobnych stolikach.
Do każdego, z czterech zajętych stolików przychodziła kelnerka, pytając o zamówienie.