Aschaar

Miasto nie zrobiło na nim dobrego wrażenia, a nawet zrobiło bardzo złe wrażenie. Dojeżdżając do Cruar's Cove nadmorskim traktem trafiało się pomiędzy rozsypujące się domy... rudery właściwie. Później dojeżdżało do bramy, której strażnicy kazali długo poczekać, zanim łaskawie się ruszyli i otworzyli furtę wejściową mamrocząc coś pod nosem o przerywaniu snu. Potem znów były rudery i rozpadający się port po lewej. W końcu zabudowa stawała się bardziej cywilizowana. Gnom już na wstępie miał tego miasta serdecznie dosyć, przynajmniej porządku mogli tutaj trochę zrobić...

Karczm i gospód było jednak sporo, a nawet jakby trochę za dużo w stosunku do potrzeb. Zatrzymał się w jednej z - wydawało mu się lepszych, a przynajmniej lepszych z tych, które widział - karczm o nazwie "Kamienny Kasztel" i zastanowił co robić dalej. Zebranie drużyny na wyprawę wydawało się zajęciem równie trywialnym jak... Jednak wszystko co trywialne często było trudne w wykonaniu. Jak się dowiedział w wielu karczmach były przygotowane specjalne tablice na których można było umieścić ogłoszenie - jedna z nich była nawet w tej karczmie. Jakkolwiek karczmarze przeważnie pobierali jakąś drobną opłatę to był to stosunkowo dobry sposób. Można również było udać się na Plac Najemników i znaleźć kogoś osobiście, ale karczmarka twierdziła, że raczej tylko miejscowi się tam pojawiają, a od jakiegoś czasu to... lepiej nie mówić, ale plac się powinien nazywać Placem Szumowin. Oprócz karczm wiele ludzi kręciło się również w pobliżu świątyni Iouna i w pobliżu Uniwersytetu, więc może tam?

Opcji było kilka, jednak Direbl postanowił je rozważyć następnego dnia; było już późno, a po całodziennej podróży był zmęczony. Następnego dnia obudził się późno, zdecydowanie za późno - najwidoczniej jednak łóżko było na tyle wygodne (zwłaszcza w porównaniu ze zwijanym posłaniem na jakim spał ostatnie kilka nocy), że jego ciało po prostu postanowiło odespać sobie choć trochę... Późne, a przez to szybkie, śniadanie; wizyta w stajni i sprawdzenie jak miewa się kuc...

Miasto.

Cruar's Cove w dzień wyglądało lepiej, a ta część miasta nawet była porządna. Ludzie podążali w sobie tylko wiadomych sprawach, stali na ulicach rozmawiając... Miasto nie wyróżniało się niczym szczególnym - może tylko tym, że częściej niż zwykle ciekawskie spojrzenia spoczywały na gnomie. Udało mu się kupić potrzebne do sporządzenia ogłoszeń pergaminy i atrament. Wrócił do swojego pokoju i napisał ogłoszenie, które postanowił wywiesić na tablicy w sali jadalnej tej karczmy...




To, że znalazła się w Cruar's Cove było przypadkiem. Wszystkie ostatnie wydarzenia nawet z perspektywy tych kilku dni wydawały się ciągiem nieporozumień i niefortunnych przypadków... Także w tej chwili, kiedy stała na krzywym i miejscami dziurawym nabrzeżu, miała wrażenie, że to wszystko jest złym snem i wystarczy się obudzić, aby wszystko wróciło do normy.


Niezdecydowanie rozejrzała się po porcie; kiedyś zapewne znacznie większym i lepiej utrzymanym; teraz popadającym w ruinę. Statek, którym przypłynęła stał jeszcze przy nabrzeżu i w pośpiechu był załadowywany. Z jednej strony rozumiała chęć zarobku i okazję jaką tutaj złapał kapitan, z drugiej - nie tak się umawiali. Nawet to, że oddał jej część pieniędzy, które zapłaciła za podróż nie poprawiło jej humoru. Była gdzieś, w mieście, które nie zachęcało do pobytu... Jednak nie chciała wracać... Stąd też powinno dać się odpłynąć, odjechać...

Zabrała swój bagaż i podążyła w kierunku budynku z białym, łuszczącym się napisem "Kapitanat Portu Cruar's Cove". Rzeczy lubiły się zmieniać ze złych na gorsze i tym razem też tak było. Okazało się, że w najbliższych dniach nic nie odpływa, a przynajmniej nic na czym "kobieta mogłaby podróżować". Najszybciej za pięć dni odpływał odpowiedni statek, choć mężczyzna w kapitanacie z góry powiedział, że kapitan bardzo drogo sobie liczy za zabranie pasażerów na pokład. Doradził, aby udała się do miasta i rozejrzała za odpowiednim dyliżansem. Marynarz twierdził większość dyliżansów zatrzymuje się przy karczmie "Poroże Białego Jelenia", a te które się tam nie zatrzymują są bardzo kosztowne, więc chyba nie będzie nimi zainteresowana.

Nie mając specjalnie wyboru podążyła szeroką ulicą w kierunku wskazanym w kapitanacie portu. Okolica sprawiała dość przygnębiające wrażenie. Pomimo tego, że było dość wcześnie, niektóre sklepy były zamknięte, niektóre - pomimo tego, że otwarte - handlowały powietrzem z pustych półek. Niektóre - trzeba oddać sprawiedliwość - wyglądały całkiem dobrze i były dobrze zaopatrzone. Na ulicach dało się jednak wyczuć atmosferę marazmu i zniechęcenia.




Plan wydawał się prosty i łatwy do zrealizowania. Przynajmniej jego część dotycząca przybycia do Cruar's Cove była w miarę łatwa i została zrealizowana. Choć podróż nie należała ani do tanich, ani do przyjemnych. W samym mieście jednak czekała spora niespodzianka. Nie było wielkim zaskoczeniem, że miasto posiada jeszcze wewnętrzne mury oddzielające "lepsze" dzielnice; jednak to, że do tej części miasta nie da się wejść bez zaproszenia konkretnego mieszkańca było już rzadko spotykane... Strażnicy usztywnili się jeszcze bardziej kiedy podczas rozmowy wyszło, że mężczyzna dopiero przyjechał do miasta. Koniec końców dobre pół godziny dyskusji skończyło się definitywnym "Nie" i zatrzaśnięciem drzwi przed nosem.



Oddany... Tak, to pewnie nigdy nie była prawda. Zresztą tak na dobre to nigdy nie widział, czy to wszystko czego się dowiedział jest prawdą, czy nie... Ale to była jedyna szansa, aby... może wykorzystać wszystkie swoje możliwości. Może, po prostu, znaleźć swoje miejsce w świecie...

Mężczyzna po raz kolejny wpatrywał się w list i zamieszczoną pod spodem informację z datą i miejscem spotkania. Niestety w gospodzie "Pod Czerwoną Jarzębiną" nie było żadnych miejsc i musiał zatrzymać się w pobliskiej Tawernie Talbooth, ale miał nadzieję, że nie pokrzyżuje to niczyich planów.

Do wyznaczonej daty spotkania było jeszcze kilkanaście godzin. Następnego dnia, podczas śniadania, wiele spraw się wyjaśni. A przynajmniej miał taką nadzieję...

Zupełnie niespodziewanie okiennica trzasnęła w framugę okna z taką siłą, iż wydawało się, że za chwilę coś się posypie. Mężczyzna spojrzał w okno i zauważył, że niebo z każdą chwilą staje się ciemniejsze i bardziej burzowe. Pierwsze wielkie krople deszczu zaczęły uderzać o szyby. Wiatr usiłował rzucić drugą okiennicą w ścianę, ale mężczyzna w ostatniej chwili ją chwycił. Wyglądało na to, że przyroda nie zamierza się zadowolić małym deszczykiem.







Mężczyzna wszedł do wskazanej mu kilkanaście minut temu karczmy, była duża i wyglądała na dobrze zaopatrzoną i utrzymaną. Tuż przed nią był duży plac, na którym zatrzymywały się dyliżanse. Wyglądało na to, że "Poroże Białego Jelenia" jest swoistym centralnym punktem zewnętrznego miasta... A przynajmniej miejscem gdzie odsyła się wszystkich pytających... Kilka ciekawskich spojrzeń prowadziło go po drodze, a nawet na placu przed karczmą; jednak już dawno przestał zwracać na to uwagę...

Zresztą... na wiele rzeczy przestał zwracać uwagę...

Na dworze zaczęło padać i raczej nie zapowiadało się na przelotny deszczyk. Dobrze więc było przesiedzieć opady gdzieś pod dachem; napić się piwa, zjeść obiad po całej tej podróży i zastanowić się co robić dalej. Kelnerka, może i młoda, ale niekoniecznie ładna; pojawiła się przy stole i dość wyraźnie zasugerowała, że przy pustym stole to się nie siedzi. Zamówił więc cokolwiek, aby się odczepiła i spojrzał w okno - padało i wiało coraz mocniej i coraz więcej osób pojawiało się w karczmie. Wkrótce we wnętrzu stało się po prostu ciasno. Jego bagaż stłoczony w niewielkiej wnęce wydawał się dobrze zabezpieczony przed wszystkimi posiadającymi lepkie ręce.

Musiał zastanowić się co dalej.




W tej okolicy koniec lata i wczesna jesień często objawiały się burzami, jednak tego popołudnia sztorm rozszalał się na dobre. Już dawno takiego nie było w Cruar's Cove. Ludzie w popłochu zamykali stragany i sklepy chroniąc porywany przez wiatr towar, kryli się w domach, lub zaszywali w karczmach. Deszcz lał się strumieniami z ciemnogranatowego nieba przecinanego co kilka minut piorunami. Po ulicach miasta wiatr przeganiał masy śmieci, przedmiotów, a nawet elementów budynków. W otwartym na morze porcie sprawy wyglądały jeszcze gorzej... Na szczęście statków nie cumowało tutaj tyle co kiedyś.


Nawałnica zakończyła się po kilku godzinach równie nagle jak się rozpoczęła. Było już jednak stosunkowo późno i nikomu nie chciało się na powrót otwierać straganów i sklepów. Gdzieniegdzie ludzie wylegali na ulice i oceniali straty, biadolili i przeklinali, wszystkich oraz wszystko - począwszy od przyjezdnych, podatków i Lorda Dirrena skończywszy na pogodzie i kapłanach.
Jedynym pozytywnym aspektem nawałnicy był fakt, że burza w końcu uprzątnęła śmieci z ulic i porządnie umyła miasto. Co oczywiście nie rekompensowało w żaden sposób zniszczeń.
Chyba tylko karczmarze byli zadowoleni z obrotu spraw - utarg tego wieczoru był znaczny, znacznie większy niż w inne dni. Karczmy były pełne, bo ludzie gdzieś musieli wylać swoje swoje żale i frustrację, utopić je w czymś mocniejszym; zwłaszcza w sytuacji, kiedy mieli dobry powód.