Gettor

Witam wszystkich
Jeśli zaglądnąłeś do tego tematu to z pewnością chciałbyś coś od siebie napisać.

Żeby kilka punktów regulaminu (tutaj ([Opowiadania kolejkowe - Ankieta] - z czym to się je?)) ciałem się stały, napiszę na początek kilka zasad:

1. Nikt z linijką nie będzie biegał, ani słów liczył, jednak sądzę iż każda wypowiedź powinna zawierać co najmniej 10 zdań/10 linijek i być nie dłuższa niż strona A4;

2. Zasady pisowni jak na większości sesji, czyli:
- imiona pogrubione;
- dialogi od myślników, nowej linijki i kursywą.

3. Ten punkt później zedytuję, kiedy (jeśli) zgłoszą się chętne osoby do pisania dalszej części (do mnie na PW).


Przypominam, że nie należy odpisywać na własną rękę, bo z Opowiadania zrobi się chaos - zgłaszać się na PW!

PS. Jeśli będę miał chętnych do zostania "na stałe" w Opowiadaniu to pomyślę o zmianie zasad pisania. Niemniej gorąco zachęcam do takiego zostawania
PS2. W ogóle zobaczy się ile osób jest skorych do pisania i wtedy zadecyduję co dalej.

Zaczynajmy zatem!

***

Dzień dopiero się zaczynał - słońce leniwie wstawało zza horyzontu, lekka mgła opadała, a ptaki już cierkały radośnie...

... radośnie aż do bólu.

Sawinowi nie było do śmiechu - na pewno nie po całej nocy spędzonej na wędrówce. Tarcza mu boleśnie ciążyła na plecach, wraz z wypchanym plecakiem, natomiast miecz przypięty u pasa od jakiegoś już czasu był ciągnięty po ziemi, bo nogi paladyna zaczynały mu odmawiać posłuszeństwa.
- Syf, kiła i mogiła... - powiedział pod nosem.

Postanowił wreszcie odpocząć - zrzucił ciężki plecak i zaczerpnął łyk wody z bukłaka, a następnie wyprostował się i jęknął.
Plecy go bolały jak cholera.

Chwilę później usłyszał szelest i pękającą gałązkę. Odwrócił się by zobaczyć za drzewami parę niezgrabnie skradających się... orków?
Co na dziewięć piekieł oni robili w lesie?!

Sawin westchnął tylko, nie rozmyślając nad tym problemem zbytnio. On był paladynem, a oni byli orkami z wyraźnie złymi zamiarami - jego cel w takiej sytuacji był prosty.

Dobył miecza i tarczy, a następnie odwrócił się przygotowany do ataku w pełnej gotowości, mimo jęczących z bólu mięśni.
Jednak... orkowie zniknęli! Teraz to już paladyn nic nie rozumiał - pojawiają się znikąd... i to w lesie, a następnie po prostu znikają?

Paladyn wzruszył jedynie ramionami i schował broń. Był zmęczony - bardzo zmęczony - a przed nim jeszcze daleka droga.