Leminkainen

Alice, Dave, Emma

Nowy Jork, obrzeża

Pogoda na wasz wyjazd zapowiadała się paskudnie, lało mocno, choć może to i lepiej, powietrze wydawało się czystsze, bez wiecznie obecnych w nowojorskim powietrzu pyłów i zapachu spalenizny który nawet po przeszło trzydziestu latach nie chciał ustąpić. Dwa tygodnie temu złożyliście papiery w wydziale rekrutacji Kolei Nowojorskich dwa potem były rozmowy i wreszcie przedwczoraj na wasze adresy (albo na poste restante) przyszły decyzje, macie się stawić w bazie. I oto jesteście. Byli raczej oszczędni w informacjach. Ubrany w ponczo strażnik na bramie sprawdził wasze dokumenty i wskazał wam budynek biurowy. Tam wskazali wam odpowiednie piętro, i poczekalnie z ławkami. Młody chłopak za biurkiem odezwał się:
-Wasz kierownik pociągu niedługo przyjdzie, odbiera ładunek na drogę czy coś w tym stylu.
Ławki były dosyć wygodne a na stoliku leżały gazety, jeśli wierzyć okładce Soldier of Freedom to jest szansa na przełom w rozprawie z enklawą Molocha nr 2

Po chwili do poczekalni weszła ubrana w granatową kurtkę z kapturem kobieta szybkim ruchem zrzuciła kaptur i zdjęła kurtkę którą starannie rozwiesiła do wyschnięcia wykorzystując kilka z haczyków przyśrubowanych do ściany.

Kobieta poruszała się energicznie, miała ponad 1,7m i szczupłą sylwetkę, skórę bardzo ciemną, nawet jak na afro-amerykankę i krótko przystrzyżone kręcące się włosy lekko przyprószone siwizną.
-Domyślam się że że to wy jesteście trójką nowych pracowników których mi obiecano - odezwała się wyciągając kieszeni klucz do pokoju i otwierając drzwi - Zapraszam
Weszliście do pomieszczenia biurowego stało tu sześć biurek a pod jedną ze ścian sofa, stół i trzy krzesła. Na szafce w pobliżu stał czajnik elektryczny którego przycisk szybko włączyła. Po czym odwróciła się do was.
-Nazywam się Calpurnia Hunter, możecie mi mówić Cal, jestem kierownikiem pociągu do którego was przydzielono, więc przez najbliższe tygodnie jestem waszym przełożonym. Czeka nas ciekawa robota, mianowicie wyjeżdżamy żeby dołączyć do pociągu rozpoznania technicznego który wyjechał stąd miesiąc temu, w kierunku Detroit wg informacji które dostaliśmy dotarł on już praktycznie do końca odcinka który nasz zwiad rozpoznał jako drożny i od tego momentu żeby posunąć się dalej potrzebne będzie cięższe wsparcie, czyli my. Pojedziemy tam razem z maszynami budowlanymi, odpowiednią ilością robotników i materiałów by udrożnić nieprzejezdne odcinki. - Kobieta uśmiechnęła się - Ok tyle tematem wstępu, teraz przejdźmy do części w której przedstawiacie się, mówicie mi czy chcecie kawę czy herbatę i zadajecie pytania.

 

__________________
A Goddamn Rat Pack!